Το ακόλουθο κείμενο μας ήρθε από αναγνώστη με μέηλ και εχει ενδιαφέρον
Ήρθε στη δημοσιότητα η πρόθεση της εταιρείας ΛΑΡΚΟ για την κατασκευή στη Λάρυμνα μεγάλης μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με πρώτη ύλη εισαγόμενο λιθάνθρακα. Το θέμα έχει σίγουρα συζητηθεί στα αρμόδια υπουργεία και το μόνο που απομένει είναι να ξεπεραστούν οι όποιες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας με το μικρότερο πολιτικό κόστος. Γι’ αυτό και δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η σιωπή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, της ΤΕΔΚ και των βουλευτών του νομού. Το θέμα δεν αφορά μόνο την περιοχή της Λάρυμνας και του Δήμου Οπουντίων, αλλά αφορά και άλλες περιοχές στην Εύβοια, τη Βοιωτία και την Αιτωλοακαρνανία. Για μας είναι μια καινούργια υπόθεση, που έρχεται να προστεθεί στον πολύπαθο περιβαλλοντικά νομό μας και ιδιαίτερα στην “αιμορραγούσα” περιβαλλοντικά περιοχή της Λάρυμνας.
Είμαστε αντίθετοι στην κατασκευή του συγκεκριμένου εργοστασίου, που συνοδεύεται με την κατασκευή μεγάλου λιμανιού για τον λιμενισμό και την φορτοεκφόρτωση των φορτηγών πλοίων, και είμαστε στο πλευρό των κατοίκων της περιοχής. Η αντίθεσή μας προέρχεται από την αναμφισβήτητη περιβαλλοντική επιβάρυνση, που θα προκαλέσει στην ευρύτερη περιοχή της Λάρυμνας και του Β Ευβοϊκού, αλλά, το σπουδαιότερο, από τη δέσμευση της χώρα μας για τον περιορισμό των εκπομπών των αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου στα πλαίσια της εφαρμογής του Πρωτοκόλλου του Κιότο για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Αυτό λογικά σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε σταδιακά τα ορυκτά καύσιμα και να στραφούμε στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, περιορίζοντας ταυτόχρονα και τις σπατάλες. Αντί γι’ αυτό βλέπουμε να επιλέγεται ο λιθάνθρακας, τη στιγμή που άλλες χώρες τον απομακρύνουν.
Σε ό,τι αφορά την Λάρυμνα, οι ειδικοί αναφέρουν ότι:
Η εγκατάσταση της μονάδας απαιτεί επιφάνεια ανάπτυξης άνω των 300 στρεμμάτων καθώς και μία πρόσθετη επιφάνεια 100 στρεμμάτων για την αποθήκευση καυσίμου για διάρκεια λειτουργίας του σταθμού 100 ημερών όπως ορίζει η Ε.Ε.
Για τον περιορισμό των εκπομπών των αερίων ρύπων του διοξειδίου του θείου και των οξειδίων του αζώτου, που δημιουργούνται από την καύση, απαιτείται η εγκατάσταση μονάδας αποθείωσης και απονίτρωσης των καυσαερίων, πλέον των ηλεκτροστατικών φίλτρων. Τα παραπροϊόντα της εγκατάστασης αποθείωσης, γύψος μαζί με την τέφρα, πρέπει να διαστρωθούν σε παρακείμενη έκταση. Για ένα σταθμό 800 MW με διάρκεια λειτουργίας σαράντα χρόνια, απαιτείται επιφάνεια χιλιάδων στρεμμάτων για την απόθεση της τέφρας και του γύψου σε βάθος 10 μέτρων.
Για την απονίτρωση των καυσαερίων απαιτείται η έγχυση αμμωνίας ή ουρίας, που είναι βλαβερά τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους περίοικους, διότι εκτός των συνήθων διαρροών, υπάρχουν και εκπομπές κατά τη λειτουργία του σταθμού.
Μέσα στις επιπτώσεις περιλαμβάνονται η πιθανή πρόκληση όξινης βροχής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και η ιπτάμενη τέφρα υπό μορφή σωματιδίων αναπνεύσιμων, που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο του πνεύμονα. Στην ιπτάμενη τέφρα προστίθεται και η σκόνη από την αποθήκευση και διακίνηση χιλιάδων τόνων λιθάνθρακα τον χρόνο, που θα καταναλώνει ως καύσιμο η μονάδα αυτή, καθώς και από το μόνιμο απόθεμα χιλιάδων τόνων, οι οποίοι θα προκαλούν αντίστοιχη σκόνη.
Υπολογίζεται ότι για την ψύξη θα χρησιμοποιείται θαλάσσιο νερό ποσότητας 500.000 – 1.000.000 κυβ. μέτρων το χρόνο, το οποίο θα απορρίπτεται πίσω με μέση θερμοκρασία 50-60 βαθμούς Κελσίου το λιγότερο, με ανυπολόγιστες ζημιές στον ενάλιο πλούτο και την θαλάσσια πανίδα και χλωρίδα.
Πρέπει να υπολογιστεί η μεγάλη κίνηση των «καρβουνάδικων» πλοίων στην θαλάσσια περιοχή του Ευβοϊκού σε καθημερινή βάση, οι ελλιμενισμοί, οι φορτώσεις και εκφορτώσεις κλπ με την γενικότερη επιβάρυνση, απ’ αυτή την κίνηση, της περιοχής, που προσανατολίζεται, ειδικά από την πλευρά της Εύβοιας, στον ήπιο τουρισμό. O Ευβοϊκός θα μπορούσε να γίνει μια θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή με νέα επαγγέλματα και εισοδήματα για τους κατοίκους, με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος και βιώσιμες οικονομικές δραστηριότητες. Η απουσία ενός μοντέλου βιώσιμης ανάπτυξης οδηγεί σε αποσπασματικές παρεμβάσεις, όπως η κατασκευή μονάδας λιθάνθρακα ή η επέκταση της ΛΑΡΚΟ σε δασικές περιοχές, που υποθηκεύει τις δυνατότητες προώθησης ενός οικολογικού οικονομικού μοντέλου για την ευρύτερη περιοχή.
Σ’ αυτά όλα πρέπει να προστεθούν και οι πιθανές χαμηλές ποσότητες ουρανίου, θορίου και άλλων ραδιενεργών ισοτόπων, που συναντάμε στην φύση σαν ιχνοστοιχεία, όπως και πιθανά ιχνοστοιχεία υδραργύρου, η καύση των οποίων μπορεί να προκαλέσει εκπομπές υδραργύρου, που είναι ένα βαρύ μέταλλο με την ιδιότητα να συσσωρεύεται στην τροφική αλυσίδα, ιδιαίτερα επικίνδυνο στα υδατικά οικοσυστήματα. (πηγή: Ένσταση του ΠΑΚΟΕ για το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής από άνθρακα στον Αστακό)
Υποστηρίζουμε ότι πρέπει άμεσα να εγκαταλειφθούν τα σχέδια για κατασκευή νέων μονάδων παραγωγής ενέργειας με λιθάνθρακα. Υποστηρίζουμε τη φορολόγηση των “βρώμικων” πηγών ενέργειας (λιγνίτη, πετρέλαιο, λιθάνθρακα, φυσικό αέριο), την εφαρμογή ενός ενεργειακού δηλαδή φόρου, ο οποίος θα χρηματοδοτήσει προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας, προώθησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και στροφής σε οικολογικά καύσιμα. Απαιτείται η προώθηση μιας στρατηγικής σταδιακής εξόδου από το λιγνίτη και το πετρέλαιο μέσα στα επόμενα 30 χρόνια και αύξησης της συμμετοχής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο 30% της παραγόμενης ενέργειας μέχρι το 2020.
Υποστηρίζουμε επίσης:
– Τις αλλαγές στις πολιτικές αλλά και στις καθημερινές συνήθειες των πολιτών. Λέμε όχι στην υποστήριξη ενός άκριτου καταναλωτικού πνεύματος και αντιφατικών διεκδικήσεων (όπως για παράδειγμα η αντίθεση ταυτόχρονα και στις μονάδες λιθάνθρακα και στα αιολικά πάρκα).
– την άμεση υιοθέτηση του κανονισμού για ενεργειακά αποδοτικά κτίρια, εφαρμογή του στα δημόσια και δημοτικά κτίρια. Ενίσχυση των πιο φτωχών νοικοκυριών από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους για την προώθηση μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας στις κατοικίες τους αντί για “επίδομα θέρμανσης”.
– την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μέσα από οργανωμένο διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και όχι την αντιπαράθεση και την απόρριψη τους χωρίς λογικά επιχειρήματα
– την κατάθεση σχεδίων για εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης των εργαζομένων σήμερα στα λιγνιτωρυχεία και στις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ στην Κοζάνη – Πτολεμαϊδα – Μεγαλόπολη και Αλιβέρι.
Στέφανος Σταμέλλος
Να σημειωθει οτι για την εγκληματικη κακοδιαχειριση της ΛΑΡΚΟ (που ανηκει στο κρατος) ετοιμαζουμε ηδη εδω και καιρο ενα αλλο αρθρο. Η ΛΑΡΚΟ ειναι απο τους μεγαλυτερους παραγωγους σιδηρονικελιου στην ευρωπη. Κατα την παραγωγη ομως συντελειται προκαλει ενα σοβαροτατο οικολογικο εγκλημα στην περιοχη της. Δυστυχως τα εσοδα απο την παραγωγη δεν πανε σε αυτους που βλαπτονται (οποτε θα μπορουσαν να αποφασισουν μονοι τους αν θελουν την ΛΑΡΚΟ ή οχι) αλλα στο κρατος που τα μοιραζει με μυστηριο τροπο.
εχει επισης ενδιαφερον να δει κανεις οτι ο λογος που σκεφτονται τον λιθανθρακα ειναι η παρανοϊκη φορολογική πολιτική του ελληνικού κράτους που επιβαρύνει “καθαρές” πρωτες υλες οπως το φυσικο αεριο ενω αφηνει το τρομερα ρυπαινον καρβουνο αφορολογητο!
Για παρομοιους λογους ειναι σε σταδιο επεξεργασιας και αλλες επενδυσεις στην παραγωγη ενεργειας με βαση τον ανθρακα, οπως στον Αστακο απο τα (κρατικα!) Ελληνικα Πετρελαια.
Η προταση λοιπον για να αποφυγουμε τετοια φαινομενα ειναι απο τις λιγες φορες που ειναι τοσο ξεκαθαρη: αποσυρση του κρατους απο τον ελεγχο επιχειρησεων οπως η ΛΑΡΚΟ και τα ΕΛΠΕ, φορολογηση των καυσιμων αναλογα με την επιβαρυνση που προκαλουν στο περιβαλλον.
ΥΓ ευχαριστουμε τον Στεφανο για την πληροφορηση, εψαξα και γω οτι μπορουσα σχετικα. αν εχει και καποιος αλλος σχετικες πληροφοριες, ευπροσδεκτες.