Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο Books Journal
Αν τις εκλογές που έρχονται τις ακολουθήσει σοβαρή ζημιά για την χώρα, θα είναι πιθανότατα ατύχημα και όχι αποτέλεσμα δόλου. Είμαι έτοιμος να πιστέψω ότι σχεδόν κανείς πολίτης δεν ψηφίζει με σκοπό να διαλυθεί η χώρα, κανείς υποψήφιος δεν πολιτεύεται για να κάνει συνειδητά ζημιά. Κιόμως όλα τα σημάδια δείχνουν ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να κάνει άλλο ένα μνημειώδες λάθος, να προσθέσει μια ακόμα μαύρη σελίδα στην οικονομική της ιστορία: το χρηματιστήριο κατέρρευσε, τουριστικές κρατήσεις ακυρώνονται, ο δείκτης οικονομικής συγκυρίας ανέστρεψε απότομα την θετική του πορεία, τα διεθνή ΜΜΕ ξέθαψαν φράσεις όπως «ελληνική τραγωδία» και το κακόηχο «grexit”.
Όταν κάποιος ετοιμάζεται να κάνει ζημιά στον εαυτό του και τους άλλους, αν δεν το κάνει επίτηδες, αναγκαστικά το κάνει λόγω κακών υπολογισμών, ίσως αποτέλεσμα διανοητικών περιορισμών. Δύο βασικούς διανοητικούς περιορισμούς βλέπω στην πολιτική συμπεριφορά μας: αδυναμία να μπούμε στο μυαλό των άλλων και να καταλαβαίνουμε τα κίνητρα τους (συνοπτικά, μυωπική εσωστρέφεια) και εξαιρετικά βραχεία μνήμη.
Η μυωπική εσωστρέφεια προκύπτει τόσο από τις σχέσεις μας με άλλους λαούς αλλά και από την λανθασμένη ερμηνεία πολιτικών πράξεων από τους εκλογείς. Λόγω εσωστρέφειας (και έλλειψης ψύχραιμου πραγματισμού) σπαταλήσαμε τόσο διπλωματικό κεφάλαιο και ενέργεια στο “Μακεδονικό”, ένα θέμα που οδηγήθηκε σήμερα να έχει χαμηλή προτεραιότητα μπροστά στα τόσα ζητήματα της πατρίδας. Και συμπεριφερθήκαμε εσωστρεφώς γιατί απλά δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε πώς βλέπει ολόκληρος ο πλανήτης το ζήτημα, ως ανούσιο bullying μιας σχετικά ισχυρής χώρας προς ένα θνησιγενές κρατίδιο. Όση έλλειψη κατανόησης της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης έδειξε τότε ο σημερινός μας πρωθυπουργός, γκρεμίζοντας μια κυβέρνηση που του φάνηκε ανεπαρκώς ρωμαλέος διαπραγματευτής (για να πετύχουμε σήμερα όλος ο πλανήτης να λέει την ΠΓΔΜ, Μακεδονία σκέτο), τόση δείχνει βέβαια σήμερα ο άνθρωπος που θέλει να πάρει την θέση του, γκρεμίζοντας ακόμα μια κυβέρνηση, ανίσχυρων –λέει- μειρακίων.
Η ιστορία θα μας διδάξει, ελπίζω χωρίς ανεπανόρθωτες βλάβες, πόσο εκτός πραγματικότητας είναι όποιος θεωρεί ότι μπορεί να πείσει (εκβιάζοντας?) τους Ευρωπαίους ηγέτες (λες και δεν έχουν φορολογούμενους πολίτες στους οποίους θα λογοδοτήσουν) να χαρίσουν, μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες (!!!) δισεκατομμύρια ευρώ σε μια χώρα που ούτε η πιο αναξιοπαθούσα είναι (μα τι διαστροφή να δανείζονται Βαλτικές χώρες για να στηρίξουν την Ελλάδα!), ούτε η πιο υπεύθυνη υπήρξε.
Και μιλώντας περί ιστορίας και υπευθυνότητας, πόσο βραχεία μνήμη έχουμε, πόσο γρήγορα ξεχνάμε τι πραγματικά προκάλεσε τα βάσανα μας! Ολόκληρη η αντιπολίτευση πολιτεύεται με το βασικό σύνθημα ότι «δεν μας έφερε αυτή εδώ». Τεχνικά μπορεί αυτό να είναι σωστό — ούτως ή άλλως, λίγοι από αυτούς που διαγκωνίζονται να μας κυβερνήσουν αύριο, συμμετείχαν σε κυβερνήσεις προ κρίσης.
Το θέμα, όμως, δεν είναι να έχουν οι ηγέτες μας μόνο τα χέρια (επιφανειακά) καθαρά, αλλά και το μυαλό! Πόσο καθαρό μυαλό έχουν κόμματα που λίγο πριν βουλιάξουμε στον δημοσιονομικό βούρκο ζητούσαν αύξηση δημοσίων δαπανών; Πόσο χρέος θα φτάναμε να έχουμε το 2008 αν ακούγαμε εδώ και 30 χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ και τους προκατόχους του; Δηλαδή αν δεν ευθύνονται οι κρατικιστικές ιδέες και η διόγκωση ενός αντιπαραγωγικού δημοσίου για την κρίση, τότε ποιός φταίει; Αυτοί που προειδοποιούσαν για το δημόσιο χρέος (η ΤτΕ, ο ΟΟΣΑ, ανεξάρτητοι οικονομολόγοι, ελάχιστοι πολιτικοί) και τους κατηγορούσε σχεδόν σύσσωμη η πολιτική τάξη για «ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό»;
Ένας άνθρωπος που θυμάται καλά την ελληνική ιστορία και δεν πάσχει απο μυωπική εσωστρέφεια (ή τασεις αυτοεξαπάτησης), τα βλέπει καθαρά: λεφτά δεν υπάρχουν, παρομοίως μαγικές λύσεις ή διαστημικές τεχνικές διαπραγμάτευσης. Αν άνθρωποι που στο πρόσφατο παρελθόν λάτρευαν να μοιράζουν παροχές, διακινδυνεύουν πολιτική αυτοκτονία επιβάλλοντας επαχθείς φόρους, κάποια ανώτερη βία τους υποχρεώνει. Αν στην σημερινή συγκυβέρνηση άρχισαν να συζητούν ακόμα και απολύσεις, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που για δεκαετίες διόριζαν πολίτες/πελάτες στο δημόσιο πιο γρήγορα απ’την σκιά τους, τότε τα περιθώρια είναι όντως εξαιρετικά στενά.
Όποιοι μας κυβερνήσουν αύριο πρέπει να ασπάζονται (έστω καθυστερημένα) τον ορθολογισμό που προέβλεψε την δημοσιονομική μας κατάρρευση, όχι τις παρωχημένες θεωρίες που την προκάλεσαν. Πρέπει να είναι ικανοί τεχνίτες, να ξέρουν τους Ευρωπαίους εταίρους μας και να μπορούν να τους καταλάβουν, ουσιαστικά να καταφέρουν να βγάλουν από την μύγα ξύγκι. Γιατί μύγες θα έχουμε στα χέρια μας, όχι παχιές αγελάδες. Εν τέλει, αν κάποιος δεν μας φαίνεται κατάλληλος για πρωθυπουργός, σε τέτοιες συνθήκες πιθανότατα δεν θα είναι!
Δικαίωμα μας να είμαστε ανυπόμονοι και δυσαρεστημένοι με την αργή πρόοδο των μεταρρυθμίσεων, δικαίωμα μας να θέλουμε ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Ας βρεθούμε και γοητευμένοι, που θα’λεγε κι ο Καβάφης, με τ’ωραίο θέαμα ηγετών υποσχομένων τον παράδεισο. Αλλά όχι να αγνοούμε τι αξίζουν όλα αυτά, τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι υποσχέσεις.
Όχι να έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.
Και δυστυχως παραμενουν 100% επικαιρες οι ερωτησεις που ειχα πριν τις εκλογες του 2012 γα τους τοτε ψηφοφορους του ΣΥΡΙΖΑ.
Ναι βρε Σωτήρη, είμαι προφανέστατο πως τραγικά λάθη μας έχουν φέρει εδώ, λάθη από σπατάλες, λάθη οικονομικής διαχείρισης κοκ.
Όμως ειλικρινά, ενδοσκόπησε τον εαυτό σου μία φορά και προσπάθησε να δεις και τη δική σου μυωπική προσκόλληση σε φενάκες πάμπτωχης πνευματικής υπόστασης, όπως αυτή του οικονομικού φιλελευθερισμού που πρεσβεύεις.
Καλός ο ορθολογισμός, μου αρέσει τρελά – μηχανικός είμαι, αλλά πρέπει να μην απολέσουμε και τον homo, γιατί ο sapiens έχει πάει προ πολλού περίπατο από τότε που επικράτησαν και ξεκίνησαν να κυβερνούν, αντικαθιστώντας επάξια τους απανταχού δυτικούς μονάρχες, οι οικονομικές ταυτολογίες σας, έναντι της όποιας πολιτικής σκέψης. Τουλάχιστον λοιπόν ας μας μείνει ο homo.
Μπορεί να πιστεύεις πως η μόνη σοφή επιλογή είναι η ΝΔ, προφανώς γιατί η πραγματικά ΝΕΟφιλελεύθερη (να σε πικάρω και λίγο!) πτέρυγα / λαίλαπα που θα προτιμούσες απουσιάζει, αλλά, ακόμα και με τις ανοησίες που εκστομίζει ο τσίπρας περί αυξήσεων και πισωγυρισμάτων, και όσο και αν δεν με εκφράζει απόλυτα σε πολιτική σκέψη, είναι χίλιες φορές καλύτερη επιλογή από τους αποτυχημένους λακέδες που κυβερνούν τώρα – τον διαχρονικά απερίγραπτα ανόητο προσκυνητή σαμαρά και την ακαλαίσθητη κλίκα-μαφία που τον περιβάλλει, και τον γλοιώδη βενιζέλο.
Στην τελική όλοι και όλα πρέπει να εμφανίζουν ευελιξία, γιατί πραγματική σταθερότητα δεν υπάρχει. Προσπάθησε ο κόσμος να την εφαρμόσει περιορισμένα στη ζωή του στο εργασιακό και οικογενειακό περιβάλλον του, έτσι για να ανασάνει από την δυσκολία της πραγματικότητας, ήρθατε και του την πετάξατε στα τάρταρα και του λιανίσατε τη ζωή, και ξεδιάντροπα απαιτήσατε να εφαρμόζεται μόνο στην «αγορά» και την οικονομία, στραγγαλίζοντας τελικά κάθε ίχνος ανθρωπιάς.
Αυτό δεν είναι ορθολογισμός Σωτήρη, είναι ανοησία. Και όλο το εύθραυστο ανοσιούργημα του μίλτον, ούτως ή άλλως και νομοτελειακά θα καταρρεύσει ,όπως τόσα και τόσα στο παρελθόν.
Αλήθεια, ποιος έχει μνήμη χρυσόψαρου άραγε, οι έλληνες, ή μήπως οι «ευρωπαίοι εταίροι», και οι διάφοροι απανταχού χειροκροτητές, που ξεχνούν πως ο φασισμός είναι αποτέλεσμα των καταστάσεων που δημιουργούνται από τις οικονομικές πολιτικές που σήμερα εφαρμόζονται;
Ποιος είναι άραγε τόσο μυωπικός που δεν βλέπει καν τη μύτη του;
Δεδομένου οτι αυτο που εσεις εννοείτε ως ευελιξία αναφέρεται σε λεφτα άλλων (των ευρωπαίων, εν προκειμένω), ειναι προφανές οτι δεν ειμαστε σε θεση να την επιβάλουμε.
Επομένως, εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε καθολου λεφτα (ΣΥΡΙΖΑ), και σε λίγα, υπο όρους.
Απο τη στιγμή που αγνοειτε αυτη την παράμετρο, όλη η επιχειρηματολογία σας ακυρώνεται.
Δεν προκειται για συζητηση σε τσάι κυρίων, αλλα στο πως θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε.
Το σχολιο ηταν απάντηση στον DTA
Νταρθιιρ για να το πω στεγνα, δεν νομιζω οτι ο Γερμανος φορολογουμενος καιγεται ιδιαιτερως για το ελληνικο πολιτικο σκηνικο. Δεν ξεχνανε οτι η πεινα φερνει και ανοδο των ακρων καμμια φορα, απλα δεν ειναι διατεθειμενοι να πληρωσουν παρα πολλα για να μην γινει.
Σε επιπεδο συμπαθειας, δεν εχω καμμια στον Σαμαρα, αλλα δεν νομιζω οτι ο Συριζα ειναι καλυτερη επιλογη για την οικονομια απο την συγκυβερνηση. Αλλα τελοσπαντων, υπαρχουν κιαλλα κομματα, ε?