Ο θεσμικός δρόμος

Το άρ. 239 ΠΚ τιμωρεί στην δεύτερη περίπτωσή του την κατάχρηση εξουσίας. Σύμφωνα με την διάταξη αυτή, υπάλληλος στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η δίωξη ή η ανάκριση αξιοποίνων πράξεων τιμωρείται σε βαθμό κακουργήματος με κάθειρξη 5 έως 10 ετών, αν εν γνώσει του εξέθεσε σε δίωξη ή τιμωρία κάποιον αθώο. Υπάλληλος υπό την έννοια της διάταξης αυτής είναι κατεξοχήν ο Εισαγγελέας.

Ψηλός Παναθηναϊκάκιας γαμάει ναζί αγόρια. Στον χώρο του. Τρεις τρεις. Πληροφορίες Εισαγγελία Εφετών Αθηνών. Το κουδούνι γράφει “Α.Σ.”.

Το ηχητικό απόσπασμα που προσεκόμισε στην Βουλή ο Κασιδιάρης κατά την συζήτηση της αίτησης άρσης της ασυλίας του θέτει κάθε δημοκρατικό πολίτη ενώπιον των ευθυνών του.

Το προκαταρκτικό ζήτημα που ανακύπτει είναι βέβαια αυτό περί την γνησιότητα του αποσπάσματος (#μπα). Πολλοί θα έτειναν ευήκοον ους σε πιθανή διάψευση της γνησιότητάς του, παρά την χαρακτηριστική χροιά της φωνής του Πρωθυπουργού (και παρά την απουσία διάψευσης, οφείλω να προσθέσω). Βέβαια, προσοχή στο κενό ανάμεσα στον άπιστο Θωμά και στον εθελότυφλο Θωμά. Όμως, είμαστε πλέον πονηρεμένοι και τα έχουμε πει εδώ και 8 μήνες, καθώς μετά το βίντεο Μπαλτάκου, το οποίο ήταν αναμφίβολα γνήσιο, το νέο ηχητικό απόσπασμα δεν έρχεται ασφαλώς σαν κεραυνός εν αιθρία. Αν και εδώ δεν πρωταγωνιστεί κάποια “συντοπίτισσα” και “θεούσα” Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, αλλά κάποιος “ψηλός Παναθηναϊκάκιας” Εισαγγελέας, σχετιζόμενος με την δίωξη των ΧΑιτών.

Εκ συμπτωματικής συμπτώσεως όμως γνωρίζουμε ότι υπάρχει τέτοιος Εισαγγελικός λειτουργός, υψίκορμος, κατά δήλωσή του Παναθηναϊκάκιας και επιπλέον, ο δε μέγιστον, επιφορτισμένος με την εποπτεία της δίωξης της ΧΑ. Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε με ασφάλεια για “ηχητικό Ντογιάκου“, το οποίο, μετά το βίντεο Μπαλτάκου, έρχεται να ολοκληρώσει τις ψηφίδες που έλειπαν από την δυσώδη σχέση εκτελεστικής και δικαστικής λειτουργίας στον τόπο μας.

[Τα τηλεφωνικά αρχεία Ντογιάκου θα είναι ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Γιατί δεν τα προσάγει; Καθαρός ουρανός κλπ.]

Μισό λεπτό, με συγχωρείτε, συνδεόμαστε εκτάκτως με το Τμήμα Τεκμηρίωσης και Εκ Των Υστέρων Δικαίωσης του συνΙστολογίου μας, με την κωδική ονομασία άι τολντ γιου σόου:

δεν αιτιολογείται πειστικά πώς και οι Κασιδιάρης-Παναγιώταρος έμειναν έξω, τεκμήριο ότι μέχρι εκείνο το σημείο το παιχνίδι ήταν καθαρό από πλευράς ανάκρισης, μετά όμως από το τηλεφώνημα κάτι δευτερότριτοι μπήκαν μέσα. Αν δεν κάνω λάθος μάλιστα, όλοι οι βουλευτές που απολογήθηκαν μετά τον Κασιδιάρη κρατήθηκαν. Με το ίδιο κατηγορητήριο, την ίδια δικογραφία, όλα τα ίδια.

Νομικώς όλα αυτά συνιστούν εδώ και πολύ καιρό “επαρκείς ενδείξεις” του άρ. 43 παρ. 1 ΚΠΔ. “Επαρκείς”, εξυπακούεται, για την άσκηση ποινικής δίωξης.

Ασφαλώς υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία ακόμα. Για παράδειγμα, ποιος έκανε την υποκλοπή; (Και γιατί έχει τάχα σημασία αυτό για την ποινική ευθύνη των Σαμαρά και Ντογιάκου; Δεν έχει απολύτως καμία!) Γιατί πρωτοδημοσιεύθηκε σε ρωσσική ιστοσελίδα; Γιατί ο Κασιδιάρης άργησε τόσο πολύ να το παρουσιάση, ενώ στο παρελθόν είχε υπαινιχθή την ύπαρξή του; Γιατί, ακόμη και τώρα, που είναι προσωρινά κρατούμενος, δεν το παρουσιάζει ακέραιο, ώστε να γνωρίζουμε τα συμφραζόμενα μέσα στα οποία διατυπώθηκε η πρωθυπουργική παραίνεση στον “ψηλό Παναθηναϊκάκια”; Μήπως ο Πρωθυπουργός εννοούσε κάτι άλλο και όχι αυτό το οποίο τον εμφανίζει ο Κασιδιάρης; Μήπως, λέω τώρα, το τηλεφώνημα απευθυνόταν στον προπονητή του Παναθηναϊκού και περιείχε κάποια δυσδιάγνωστη για εμάς καλαθοσφαιρική αναφορά στο επόμενο παιχνίδι του; Μήπως ο Πρωθυπουργός απλώς αστειευόταν χαριεντιζόμενος με τον ψηλό Παναθηναϊκάκια όπως συνηθίζεται καμιά φορά μεταξύ φίλων; Μήπως έλεγε καμιά μαλακία να περάση η ώρα απλώς;

Άλλωστε, η διάταξη τιμωρεί μόνο όποιον εκθέτει σε δίωξη ένα αθώο και όχι ένα ένοχο, και υπάρχουν πολλοί λόγοι να εικάσουμε ότι ο Κασιδιάρης και οι τρεις συναγωνιστές του που έτυχαν των πρωθυπουργικών φροντίδων του Ντογιάκου δεν είναι αθώοι. Μέχρις αποδείξεως του εναντίου βέβαια. Σε κάθε περίπτωση, η εις βάρος τους ποινική διαδικασία έχει ήδη βαρύτατα τραυματιστή, φέρουσα το στίγμα των πρωθυπουργικών τηλεφωνημάτων, των αποδεδειγμένων και των εικαζόμενων. Το δικαίωμα σε μια ποινική δίκη που να είναι εύδικη και όχι κατ’ επίφασιν ισχύει κατ’ άρ. 6 της ΕΣΔΑ για όλους τους κατηγορουμένους, ναζί ή όχι. Και Πρωθυπουργούς ή όχι.

Υπάρχουν πραγματικά λοιπόν πολλές εκδοχές και πολλές πιθανότητες σε αυτήν την σκοτεινή υπόθεση. Πράγμα που ακριβώς επιτάσσει, όχι μόνο για λόγους ευθιξίας των κ. Σαμαρά και Ντογιάκου, την εκδήλωση της οποίας αναμένουμε από στιγμή σε στιγμή με αγωγές και μηνύσεις κατά του κ. Κασιδιάρη (#μπα), η υπόθεση να πάρη τον θεσμικό της δρόμο, για να πληροφορηθούμε τι ακριβώς έχει συμβή. Η παρασιώπηση του θέματος από τα μεγάλα ΜΜΕ, τους επαγγελματίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των κρατουμένων, που τόσο θαυμάσαμε πρόσφατα με αφορμή την υπόθεση Ρωμανού, τους φιλελεύθερους των δικαιωμάτων και τους αριστερούς του Ήθους, με οποιαδήποτε αφορμή, είτε αυτή είναι ο αντιφασιστικός αγώνας είτε η σωτηρία της χώρας από την πολιτική αναταραχή, δημιουργεί προβληματισμό. Για τα κατά φαντασίαν δικαιώματα του κατάδικου Ρωμανού χάλασε ο κόσμος. Για τα πραγματικά δικαιώματα του υπόδικου Κασιδιάρη κλπ, ε, εντάξει. Όμως, αντιλαμβάνονται οι σαμαρόφρονες σε ΜΜΕ και όπου αλλού ότι η αποσιώπηση του σκανδάλου Ντογιάκου δεν το εξαφανίζει; Το κάνει πιο βρομερό. Όλοι θυμόμαστε την ανθρωποφαγία εις βάρος του Γ. Παπακωνσταντίνου 2 χρόνια πριν. Συγκρίνετε με την μούγκα για το σκάνδαλο Ντογιάκου.

Ιδίως που τον θεσμικό δρόμο, τον δρόμο του νόμου και της τιμής, τον γνωρίζουν όλοι, κι ας καμώνωνται το αντίθετο:

Άρση της βουλευτικής ασυλίας Σαμαρά και παραπομπή του για το κακούργημα της ηθικής αυτουργίας σε κατάχρηση εξουσίας. Τώρα.

Κατόπιν απολογία του ενώπιον του Ανακριτού.

Και τότε θα μάθουμε πολλά.