Ωραιο παιχνιδι και αν αφηναμε και τις γκρινιες για την διαιτησια θα ηταν ακομα καλυτερο
Καιρο ειχα να δω ενα παιχνιδι μπασκετ που να μου αρεσει τοσο οσο το χτεσινο Ελλαδας-Ισπανιας (ή αναποδα, Ισπανιας-Ελλαδας για να ειμαστε ακριβεις). Και στην αρχη φοβομουν να το δω γιατι η Ισπανια ειναι πολυ δυνατη, μας κερδισε ηδη δυο φορες με βαρια διαφορα και μια ξεφτιλα απο την Ισπανια με πειραζει ιδιαιτερα*. Αλλα τελικα αρχισα να το βλεπω και το παιχνιδι τα ειχε ολα, σασπενς, θεαμα, παθος, και λιγο τεχνικο παιχνιδι απο τον παγκο. Με εξαιρεση καποιες ανοητες φιλονικιες προς το τελος ηταν μια τελεια διαφημιση του μπασκετ. Και δεν μπορω να πω οτι με πειραξε η νικη της Ισπανιας, οποιος και να κερδιζε μετα απο τετοιο παιχνιδι θα ηταν αδικο για τον αλλο. Εξαλλου και οι Ελληνες φιλαθλοι καπως ετσι το ειδαν, μια και χειροκροτουσαν την Εθνικη παρα την ηττα.
Η Ισπανια τελικα κερδισε ισως λογω δυο-τριων χοντρων λαθων των Ελληνων (επαγγελμaτιας παιχτης να σπρωχνει και να ριχνει κατω εναν αντιπαλο εκτος φασης θα επρεπε να τιμωρειται με δημοσια σφαλιαρα απο την μαμα του ή κατι τετοιο!), ισως λογω της διαφορας που κανει ενας παιχτης της κλασης του Γκασολ (σε μερικες φασεις φαινοταν οτι οι Ελληνες τρεμαν να σουταρουν ακομα και στα 3 μετρα απο τον Πάου, κι ας ειναι τετοια βλακοφατσα). Δεν πειραζει σταθηκαμε καλα, ηταν καλο παιχνιδι και ας παρουν και οι Ισπανοι ενα ευρωπαϊκο στην εδρα τους.
Το μονο που μου φανηκε γελοιο ειναι η διαμαρτυρια καποιων Ελληνων οτι οι διαιτησια ηταν ανεπαρκης. Εγω ειδα καποια λαθακια αλλα εξισου και προς τις δυο μεριες (τεχνικες ποινες και αντιαθλητικα δινοντουσαν καπως στην τυχη, ειδικα η τεχνικη ποινη στον Φερναντεθ ηταν νομιζω εντελως λανθασμενη). Απο την αλλη και στα ισπανικα μεσα ενημερωσης βλεπω πολλες γκρινιες για την διαιτησια. Η γνωστη Μαρκα λεει χαρακτηριστικα
ESPAÑA SUFRIÓ ANTE GRECIA Y UN PÉSIMO ARBITRAJE, PERO ES FINALISTA […]
y eso que el conjunto heleno, fiel a su carácter espartano, vendió muy cara su derrota (aunque no siempre de la forma más deportiva). Gasol, Navarro y Calderón fueron los héroes de una España que se sobrepuso a las agresiones y provocaciones griegas (permitidas por los árbitros)
Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΚΙΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ […]
η ελληνικη ομαδα, πιστη στον σπαρτιατικο χαρακτηρα της, πουλησε δυσκολα την ηττα της (αν και οχι παντα με τον πιο φιλαθλο τροπο). Γκασολ, Ναβάρρο και Καλδερόν ηταν οι ηρωες της Ισπανιας και ξεπερασε τις επιθεσεις και προκλησεις των Ελληνων (που ανεχτηκαν οι διατητες).
Τα σχολια μαλιστα κατω απο το αρθρο ειναι αρκετα χειροτερα (καποιος ασχετος ελεγε μαλιστα οτι ο Ουκρανος διαιτητης μας στηριζε γιατι ειναι λεει γειτονες της Ελλαδας και οι γειτονες βοηθουνται οπως στην Eurovision!). Για ονομα του θεου ας σταματησουμε και μεις και οι Ισπανοι να ψαχνουμε αλλου φταιχτες για τα προβληματα μας**. Χασαμε και τελειωσε, ας παιζαμε καλυτερα (και ας μην ειμασταν τοσο προκλητικοι).
Γιατι τα σχολια των Ισπανων για τις προκλησεις και το βιαιο παιχνιδι μας ισως ειναι υπερβολικα, αλλα για μενα αυτο ειναι κατι που πρεπει να προσεχουμε. Το βρωμικο παιχνιδι δεν αρμοζει σε μια τοσο δυνατη ομαδα, με τετοια ιστορια και τετοιους τιτλους. Αν μη τι αλλο προτιμουμε το μπασκετ απο το ποδοσφαιρο γιατι ακριβως τετοια καραγκιοζιλικια, θεατρινισμοι κτλ ειναι σχετικα σπανια…
*Μια και εχω ζησει καιρο στην Ισπανια και η κοπελα μου ειναι Ισπανιδα.
**Βασικα σκεφτηκα οτι για το φαινομενο και οι δυο ομαδες να ειναι δυσαρεστημενοι με την διαιτησια φταιει το χιλιοδιαπιστωμενο στα οικονομικα φαινομενο της αποστροφης στην απωλεια (loss aversion). Οι απωλειες μας τσουζουν περισσοτερο αποτι μας χαροποιουν (ισοποσα) κερδη. Ετσι οταν οι διαιτητες κανουν λαθη, θετικα ή αρνητικα για μια ομαδα, τα θετικα μετρανε πολυ λιγοτερο απο τα αρνητικα. Ενα κακο σφυριγμα μας τσαντιζει πολυ, ενα καλο σφυριγμα μας χαροποιει ομως απλα λιγο. Το φαινομενο εχει και προεκτασεις στην πολιτικη, τις οποιες ομως θα αναφερω μετα τις εκλογες!
Ο αγώνας ήταν όντως άψογος! Στις λεπτομέρειες χάσαμε, αν και η Ισπανία είναι καταπληκτική ομάδα και θα μπορούσε να μας είχε διαλύσει. Τόσες βολές χαμένες και τόσα ελεύθερα τρίποντα δεν είναι για πρωταθλήτρια δυστυχώς…
οντως, βασικα αποτι φαινεται επαιζε και αρκετη ψυχολογια μεσα. Γιατι ας πουμε οι Ισπανοι την επομενη μερα που ο Γκασολ ξυνοταν δεν καταφεραν να αποδωσουν και ειχαν αθλια στατιστικα. Τελικα αυτο που φανηκε ειναι οτι υπηρχαν 3-4 αρκετα ισοδυναμες ομαδες σε αυτο το μπασκετ με τον νικητη να κρινεται λιγο απο τις ορεξεις των κανα δυο καλυτερων παικτων της ομαδας…
Να πω κι εγώ – με την καθιερωμένη πλέον καθυστέρηση- τη γνώμη μου για το ματσίδιον. Ήταν, πράγματι, ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι, αν και από μπασκετικής πλευράς υπήρχαν ουκ ολίγες στιγμές κυριαρχίας του συστήματος “μπούκα”, “όσα έρθουν κι όσα πάνε” κοκ. Κι αν οι Ισπανοί ξεχειλίζουν από ταλέντο και δεν κρατιούνται -ειδικά από τον τενόρο που έχουν προπονητή- οι Έλληνες μάλλον έχουν καβαλήσει ολίγον τον Παναιώτη (χωρίς γ), κάτι που φάνηκε και με την υπόθεση Παπαδόπουλου και γενικά τα συνδικαλιστικά που έκαναν άνω-κάτω την ομάδα στην προετοιμασία. Και, τέλος πάντων, αν πρέπει ο Σπανούλης με το παλαιολιθικό του μπάσκετ (αλήθεια, τι διάολο ψάχνει στο παρκέ κάθε φορά που ντριμπλάρει επί 10 δευτερόλεπτα;) να καταστρέψει 482 επιθέσεις κατά τη διάρκεια ενός τουρνουά για να κάνει ένα καλό ματς, τότε μάλλον δεν έχει νόημα να παίζει 25-30 λεπτά σε κάθε παιχνίδι μέχρι να του ‘ρθει η έμπνευση. Δεν είναι παράλογο που κάποιοι παίχτες ήταν σε κακή κατάσταση και δεν παίξαμε λίγο μπάσκετ της προκοπής, αλλά όλο αυτό το άρπα-κόλλα ήταν πραγματικά ενοχλητικό. Και, βέβαια, στο ό,τι κάτσει μπάσκετ, με πολλά one on one και δαιμονισμένο ρυθμό οι Ισπανοί είναι μάστορες…
Όσον αφορά τους τσαμπουκάδες και τις γκρίνιες, εμείς δεν τα είχαμε με τη διαιτησία αλλά κυρίως με τους Ισπανούς που 1) διαμαρτύρονταν συνεχώς από το πρώτο δευτερόλεπτο της διοργάνωσης και μάλιστα ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΑΣΗ (φαουλ για να σταματήσουν το ρολόι έκαναν και έπιαναν την κουβέντα με τους διαιτητές!) και 2) παραβίασαν ένα βασικό ηθικό κανόνα του αθλήματος: σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, όπου οι θεατρινισμοί είναι λίγο-πολύ αποδεκτοί ως αναγκαίο κακό, στο μπάσκετ τα “αχ μαμά μου” και οι “ηλεκτροπληξίες” είναι ακόμα απολύτως unfair. Μέχρι το να τινάξεις λίγο τα χέρια ή να πέσεις λίγο πιο βαρύγδουπα για να πάρεις ένα φάουλ είσαι δικαιολογημένος, αλλά όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι δεν το έχω ξαναδεί σε αγώνα οποιουδήποτε επιπέδου. Σε αυτό το άθλημα, αν σε σπρώξει κάποιος κολλάς επάνω του και του λες ό,τι προλάβεις – δε βουτάς για να πάρεις την τεχνική ποινή! Αν το προσέξατε ο Καλντερόν -νομίζω ήταν αυτός, δεν είμαι σίγουρος- πήρε τεχνική ποινή για θέατρο – αυτό κι αν δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ! Μέχρι εκεί δικαιολογείται νομίζω η γκρίνια μας, αλλά, καλώς ή κακώς, η Ισπανία ήταν πολύ καλύτερη ομάδα σε όλο το τουρνουά και μας κέρδισε δίκαια. Μόνο που αυτό το άναρχο μπάσκετ -όσο ταλέντο κι αν έχει μία ομάδα- κάποτε θα το πληρώσεις. Ήρθε η προειδοποίηση από την Κροατία -άλλο παρανοϊκό μπάσκετ κι αυτό!- και το τελικό χτύπημα από τη Ρωσία που είχε και ταλέντο και προπονητή.
λες? ειχα προσφατα αυτην την συζητηση με καποιον αν ο Γιαννακης ειναι καλος προπονητης και ελεγε οτι οι παλιοι παικτες ειναι καλοι για τετοιες δουλειες γιατι τους σεβονται οι νεοι…
τωρα για τους θεατρινισμους, εχεις δικιο, δεν ειναι σοβαρα πραγματα αυτα. Απο την αλλη και οι ψευτοτσαμπουκαδες των Ελληνων επισης δεν εχουν νοημα. Και μαλιστα η ειρωνεια ειναι οτι αποβηκαν εντελως κατα ημων αφου εκοψαν τον ρυθμο της ομαδας και μας φορτωσαν και μια τεχνικη ποινη.
αυτο ειναι οντως καλη παρατηρηση. Δεν ξερω τι προβλημα εχει αυτο το παιδι και μια αποδιδει τρομερα μια παιζει απαραδεκτα.
Να σου πω, εγώ ήμουν από εκείνους που δεν πίστευαν στο Γιαννάκη και εκτέθηκαν και δε διστάζω να το ομολογήσω. Με την εθνική τα πήγε άριστα παίζοντας ρεαλιστικό και συνάμα μοντέρνο μπάσκετ, ενώ έμεινε πιστός και σε μερικές βασικές αρχές ο παραμερισμός των οποίων σχεδόν μαθηματικά οδηγεί στη διάλυση των ομάδων. Για παράδειγμα, έκανε καλά που δεν σκέφτηκε καν την περίπτωση Σόφο: μπορεί, έστω και στα χάλια που ήταν το καλοκαίρι, να προσέφερε κάτι παραπάνω στην ομάδα σε σχέση με το Μπουρούση, η κλήση του όμως θα έδινε την εντύπωση ότι όσο κι αν προσπαθεί κανείς, στην εθνική θα παίζουν μονίμως οι ίδιοι. Μέσα δε στο παιχνίδι είναι ήρεμος και αυτό περνάει και στους παίχτες. Δύο πράγματα όμως δικαιούται κανείς να του καταλογίσει. Το πρώτο είναι αγωνιστικής φύσης: μας έχει πάρει χαμπάρι όλος ο κόσμος κι εμείς δε λέμε να αλλάξουμε τίποτα στο παιχνίδι μας. Φυσικά, αν ήταν σε καλύτερη κατάσταση οι Παπαλουκάς και Ζήσης και κλέβαμε μερικές μπάλες, θα είχαμε μερικά εύκολα καλάθια και γενικά με μία πιο επιθετική άμυνα και πολλά χέρια στην μπάλα θα είχαμε πιο συχνά το εύκολο καλάθι και δε θα φαινόμασταν τόσο χάλια στην επίθεση. Αυτά συμβαίνουν βέβαια, αλλά στην προετοιμασία σίγουρα φάνηκαν και προφανώς δεν αντιμετωπίστηκαν.
Και αυτό μας φέρνει στο δεύτερο αμάρτημα του Γιαννάκη: όταν εν μέσω προετοιμασίας οι παίχτες ασχολούνταν με τα συνδικαλιστικά τους και περίμεναν τον υφυπουργό να πάει στο γήπεδο να συζητήσουν τα αιτήματά τους, ο προπονητής έπρεπε να πιάσει τον αρχιεπαναστάτη, που μάγεψε, παρεμπιπτόντως, στο τουρνουά (τον Παπαδόπουλο δηλ) και να του εξηγήσει ότι αυτά είναι για άλλες στιγμές. Όμως, ο Παναιώτης αγχώθηκε μήπως τα βροντήξει κανείς και φύγει (αμήν και πότε σε ό,τι αφορά το Λάζο), μήπως χαλάσει το κλίμα στην ομάδα κοκ και έφτασε στο σημείο όχι μόνο να μην τους βάζει στη θέση τους αλλά να κάνει και ότι δεν ακούει όταν αυτός ο ανεκδιήγητος αναστάτωνε την ομάδα κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του. Τελικά, τον έκραξε κιόλας δημοσίως -αφού τον έβρισε πρώτα στον πάγκο- για να αποδειχθεί ότι ο Γιανάκης έκανε λάθος όταν ανεχόταν τους τραμπουκισμούς. Και το χειρότερο είναι ότι προσπαθούσε να διαφυλάξει μία ηρεμία που ο Παπαδόπουλος και η κλίκα των “συνδικαλιστών” υπονόμευε καθημερινά. Έτσι προετοιμάζεται η ΓΣΕΕ για απεργία και όχι οι σοβαρές ομάδες για ευρωμπάσκετ…
ΥΓ: εγώ τον Σπανούλη τον θεωρώ μπασκετικά αναλφάβητο. Γρήγορος, εκρηκτικός κλπ αλλά το άθλημα δεν το καταλαβαίνει και η μπασκετική του ευφυία έχει αρνητικό πρόσημο. Άσε που ποτέ δε θα εκτιμήσω κάποιον που μπορούσε να παίξει στους Spurs και να πάρει δαχτυλίδι NBA και φαγώθηκε να γυρίσει στην Ελλάδα για να πίνει φραπέ με τον Ντικούδη. Εδώ δεν έπαιξε ο Ντράζεν από το πρώτο χρόνο και έπρεπε να πάει στους Nets για να πατήσει παρκέ και γκρίνιαζε ο Σπανούλης που δεν τον έβαζε ο Βαν Χελσινγκ – σορρυ ο Βαν Γκαντι; Αφού σε 7 λεπτά έκανε 5 λάθη, γιατί να τον βάζει; Είδε κι αποείδε ο άνθρωπος και πέταξε την μεγάλη ατάκα όταν υπέγραψαν οι Ρόκετς το άλλο μεγάλο αστέρι, τον Τσακαλίδη: τον πήραμε, είπε, για να έχει κάποιον να γκρινιάζει ο Σπανούλης! Γεια στο στόμα σου Τζεφ…
για την επιθεση συμφωνω, σε καποιες φασεις ηταν ξεκαθαρο οτι η εθνικη δεν ειχε επιθετικο σχεδιο και αν δεν γυριζαν την μπαλα αρκετα γρηγορα απλα τελειωνε η επιθεση με κανα σουτ απελπισιας…
για τα συνδικαλιστικα δεν γνωριζα και να πω την αληθεια μου φαινονται γελοια. Αρκετα λεφτα βγαζουν οι μαγκες, ας τα αφησουν αυτα…
Οσο για τον Σπανουλη, δυστυχως συμφωνω πληρως. Και μενα μου φανηκε μεγα λαθος να παρατησει μια μοναδικη ευκαιρια για καρριερα στον ΝΒΑ (λεει μεχρι και Γιαο Μινγκ επιστατευτηκε για να πεισει τον Γκρινιαρουλη να μεινει) για να γυρισει στην Ελλαδα και στους κιοφτεδες του σπιτιου του…
Κυρία Συνοδινού,
Είμαμε, να τελειώνετε με την κόρη μου και με τις συναντήσεις σας!
Ελπίζω να είστε ικανοποιημένη που έρχεται μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι και δεν δίνει σημασία, αρκεί να της το έχει ζητήσει ο φίλος της.
Έχω κανονίσει και θα αρχίσει θεραπεία κάπου σε καλά χέρια.
Να μη χρειαστεί να σας το επαναλάβω για μια ακόμα φορά!