Ενδιαφεροντα παλι τα αποτελεσματα του ευρωβαρομετρου αλλα και η παρουσιαση τους απο τις εφημεριδες.
…μόνο το 3% των Ελλήνων βοηθούν το έτερο ήμισυ στην καθαριότητα του σπιτιού. Το 97% το παίζουν πασάδες. Παρέα, στο 3%, που φυσικά είναι το χαμηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., έχουμε τους Ισπανούς.
Οι πιο πρόθυμοι είναι οι Λουξεμβούργιοι (17%), ενώ καλές επιδόσεις έχουν οι Ιταλοί με τους Γάλλους (11%) και οι… Κύπριοι (10%).
Τελευταίοι, χωρίς «συγκάτοικο» αυτή τη φορά, είναι οι Ελληνες και στη μαγειρική*.
Μόνο το 3% επιδίδεται στην ευγενή αυτή απασχόληση, έναντι 5% των Ισπανών. Οι πιο δραστήριοι στην κουζίνα είναι οι Λουξεμβούργιοι (25%), οι Γερμανοί (18%) και οι Γάλλοι (17%).Ακόμη χειρότερο ποσοστό έχουμε στο σιδέρωμα. Μόνο το 1% των ανδρών στη χώρα μας φροντίζουν να σιδερώσουν τα ρούχα τους και φυσικά είναι το χαμηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε. Πρώτοι στο σιδέρωμα στην Ευρώπη των 25 είναι οι Φινλανδοί 12%)…
Αυτα τα ποσοστα αν προεκυπταν απο την ελευθερη επιλογη των γυναικων θα ηταν ουδετερα. Το επιλεγουν, τους αρεσει, τι να κανουμε. Αλλα για καποιον λογο αδυνατω να πιστεψω οτι οι Ελληνιδες ειναι εκ φυσεως διαφορετικες απο τις Φινλανδες και αγαπουνε την μπουγαδα περισσοτερο. Ειτε να πιστεψω οτι οι Κυπριοι ειναι τοσο διαφορετικοι απο τους Ελληνες. Ουτε μπορω να πιστεψω οτι οι Ελληνιδες, που σημερα σπουδαζουν σε μεγαλυτερα ποσοστα απο τους αντρες (περιπου 57% στα ΑΕΙ συμφωνα με την ΕΣΥΕ), ξαφνικα μετα απεχθανονται την δουλεια και γιαυτο εχουν την χαμηλοτερη απασχοληση στην ΕΕ (46,1% εναντι 57,1% στην ΕΕ15 και σχεδον 70% στην Δανια)!
Υπαρχει δυστυχως στην χωρα μας μια κυριαρχη κουλτουρα που σπρωχνει καποιες γυναικες να μενουν στο σπιτι και να ασχολουνται με τα παιδια και το νοικοκυριο, πολυ περισσοτερο απο αλλες χωρες της ΕΕ. Και η κουλτουρα αυτη αποτελειται απο ανεπισημους κανονες τους οποιες δεν μπορει να υπερπηδησει κανεις ευκολα. Χαρακτηριστικη ειναι η νοοτροπια που αποκαλυπτει η λανθανουσα γλωσσα του γραφοντα της “Ε” οταν λεει:
μόνο το 3% των Ελλήνων βοηθούν το έτερο ήμισυ
Ειναι δηλαδη αυτονοητο πως οι γυναικες θα κανουν τις δουλειες, και οι αντρες αν θελουν θα βοηθανε.
Γενικα θα ελεγα οτι δεν ειναι μυστικο πως σε καποιες θεσεις οι γυναικες ειναι ανεπιθυμητες, η κοινωνια (αντρες και γυναικες) τους αποδιδουν εναν συγκεκριμενο ρολο απο τον οποιο δυσκολα ξεφευγουν. Αν μπει μια ομορφη νεα κοπελα σε μια συνεδριαση του ΔΣ του ΟΤΕ πχ 99% των ατομων θα υποθεσουν οτι ειναι γραμματεας. Δεν ειναι μυστικο οτι οι Ελληνες ανδρες μενουν σε τεραστια ποσοστα με την μαμα τους μεχρι να τους παραλαβει η γυναικα τους και να αναλαβει τον ρολο της μαμας. Δεν ειναι μυστικο οτι η ευθυνη των παιδιων βαρυνει κυριως τις γυναικες, οπως βρισκει και σχετικη ερευνα
more than 75% of women ended their careers either when they married or when they had their first child
Η οικονομικη αυτοτελεια και η δυνατοτητα εργασιας φυσικα επηρεαζει τα δικαιωματα των γυναικων μεσα* και εξω απο το σπιτι. Ενω μαλιστα η απασχοληση των γυναικων ανεβαινει τα τελευταια χρονια (απο 37% το 1994 σε περιπου 46% σημερα) η υποχρεωση τους να δουλευουν στο νοικοκυριο δεν μειωνεται, με αποτελεσμα μια συνολικη πτωση της ποιοτητας ζωης τους. Εδω βασιζω και τον προφανως προκλητικο τιτλο του κειμενου: τουλαχιστον στην Σ.Αραβια οι γυναικες δεν εχουν δικαιωμα να οδηγουν αλλα τους προσφερεται πολυ συχνα ενας σωφερ, ενω στην Ελλαδα τους προσθετουμε ευθυνες χωρις κανενα ανταλλαγμα!
Μπορει κανεις να πει οτι οι ανεπισημοι κανονες στην κοινωνια ειναι μεν κακοι, αλλα δεν ειναι δουλεια μας να τους αλλαζουμε. Δεν συμφωνω. Το βασικο σημειο που θελω να τονισω ειναι οτι οπως εχει εξηγησει αναλυτικα ο Μ.Φραγκιας οι ανεπισημοι κανονες ενισχυονται και αλληλεπιδρουν με τους επισημους κανονες.
Ενα βασικο παραδειγμα επισημου κανονα που υποβαθμιζει την θεση των γυναικων ειναι οι τρομεροι περιορισμοι στην μερικη απασχοληση στην Ελλαδα. Δεδομενου οτι κατα κανονα οι γυναικες υποχρεωνονται στην ανατροφη των παιδιων, μια πληρης εργασια εκτος κατοικιας ειναι σχεδον αδυνατη. Αλλα στην Ελλαδα η μερικη απασχοληση ουσιαστικα απαγορευεται. Μεταξυ της πληρους απασχολησης και της μηδενικης, οι περισσοτερες γυναικες αναγκαζονται στο δευτερο. Αυτο οχι μονο τους στερει την καποια οικονομικη αυτοτελεια αλλα και τις απομακρυνει απο την αγορα εργασιας. Οταν τα παιδια μεγαλωσουν, οι μητερες απεχουν πια υπερβολικο καιρο απο την δουλεια και δυσκολα επανερχονται.
Επισης οι μονομερεις διαταξεις που παρεχουν “προστασια” στις μητερες προκαλουν προβληματα. Οταν η γυναικα μπορει να παρει αδεια μητροτητας αλλα ο αντρας δεν εχει αδεια πατροτητας, ειναι αναποφευκτο να υπαρχει πιεση προς την γυναικα σε καθε ζευγαρι να αναλαβει τα παιδια.
Οι θεσμοι σε μια κοινωνια καποιες φορες πρεπει να προπορευονται των κοινωνικων αντιληψεων. Το κρατος πρεπει να φροντισει για την ισοτητα γυναικων και ανδρων, καταργωντας τις διαταξεις που τις φερνουν σε εκ των πραγματων μειονεκτικη θεση. Επισης δεν θεωρω αδικαιολογητη μια ενεργητικη εκστρατεια αλλαγης των ατυπων κανονων, δηλαδη της νοοτροπιας των πολιτων. Πρεπει να γινει σαφες με διαφημισεις, εκστρατειες και κυριως πραξεις οτι ανδρες και γυναικες εχουν τα ιδια δικαιωματα μεσα και εξω απο το σπιτι.
Εν τελει, η συνεχης καταπατηση των δικαιωματων των γυναικων δεν ειναι μονο αδικη αλλα και κουτη. Οταν η χωρα εχει τοσα προβληματα απο την γηρανση του πληθυσμου και την σχετικη ελλειψη εργαζομενων, δεν εχουμε την πολυτελεια να αφηνουμε εναν θησαυρο ανεκμεταλλευτο, ενα τεταρτο των ελληνων πολιτων να καθεται και σπαταλαει τις γνωσεις της σε χειρωνακτικες εργασιες στο σπιτι.
*και ολα αυτα χωρις να συζητησω το θεμα οτι το να μαγειρευεις δεν ειναι απλα υποχρεωση σου οταν εχεις οικογενεια, ειναι και απολαυση! Κατι ξερουν οι Γαλλοι ανδρες που μαγειρευουν σε τετοια ποσοστα (17%, πεντε φορες περισσοτερο απο τους Ελληνες)! Μηπως για την ελλειψη καλων γαστριμαργικων επιδοσεων των ελληνικων εστιατοριων φταιει και η ελλιπης επαφη των Ελληνων με την σοβαρη μαγειρικη ή τουμπαλιν?
**Μια γυναικα που δεν δουλευει, πολυ δυσκολα εγκαταλειπει τον αντρα της, παιρνει διαζυγιο και ψαχνει για δικηγορους κτλ
Σχετικα: Women’s Employment and Gender Relations in Greece
Participation of Greek married women in full-time paid employment
Male-Female Labour Market Participation and Wage Differentials in Greece
Αφού θες να κάνουμε μάλλον κοινωνιολογία παρά νομικά, είναι οι ίδιες οι γυναίκες που θέλουν να αφοσιωθούν στην οικογένεια. Το βλέπω συνέχεια γύρω μου: κοπέλες που φτάνουν στα τριάντα ψάχνουν να βρουν μια θεσούλα στο δημόσιο για να χωθούν, να συνεισφέρουν οικονομικά στην οικογένεια, αλλά, προς Θεού, ο κουβαλητής θα είναι ο άντρας. Φυσικά και έτσι έχουν μάθει από το σπίτι τους, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ελευθερία της επιλογής τους, τουλάχιστον όσο και του ληστή που του φταίει η κακούργα η κοινωνία και η ταξική διαστρωμάτωσή της.
υπαρχουν δυο ερωτηματα εδω
α) το ποιος φταιει, οντως δεν ειναι ξεκαθαρο, αλλα λιγο με νοιαζει. χονδρικα θα πω παντως οτι ενα ατομο που γεννηθηκε στο γκετο και κλεβει μια σοκολατα, δεν εχει την ιδια ευθυνη με ενα ατομο που γεννηθηκε σε μεσοαστικο σπιτι και κανει το ιδιο. οσο για την ελευθερια επιλογης, ακομα μεγαλυτερο θεμα, εχει ελευθερια επιλογης ενας μαυρος σε μια εποχη που εχει νομικα καταργηθει η δουλεια αλλα ο πρωην ιδιοκτητης του εγινε μετα το αφεντικο του και ελεγχει πληρως την ζωη του?
αλλα το πιο σημαντικο για μενα εδω ειναι το εξης:
β) δικαιουται το κρατος να επεμβει για να αλλαξει τα εσταυλισμενα (established) κακα δεδομενα κατα μιας συγκεκριμενης ομαδας? Με λιγα λογια, δικαιουται ή μαλιστα υποχρεουται το κρατος να κανει εκστρατειες πληροφορησης για να επανορθωσει την αδικια? Η συμπεριφορα του κρατους μπορει να αλλαξει τους ατυπους θεσμους, δηλαδη και την συμπεριφορα των απλων ανθρωπων, οπως νομιζω εδειξε το κειμενο του Μιχαλη.
Όχι. Δε δικαιούται και ΣΙΓΟΥΡΑ δεν υποχρεούται. Η συγκεκριμένη νοοτροπία των γυναικών ανήκει στα χρηστά ήθη κι έθιμα της κοινωνίας μας. Το πολύ πολύ, το κράτος μπορεί να συνεχίζει να βγάζει συγκριτικές στατιστικές και whistleblowers σαν και του λόγου σου να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, αλλά να θέλουν (βαθιά μέσα τους…) να βρουν μια τέτοια γυναίκα όταν θα έρθει η ώρα να βολευθούν ως καλοί «αγάδες»!
Ναι, αλλά μιλούσε περισσότερο για τους άτυπους θεσμούς της τήρησης των θεσμών και υποχρεώσεων, όχι για τα κοινωνικά φαινόμενα της συμπεριφοράς των ανδρών και των γυναικών μεταξύ τους.
Ευτυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει νόμος που να υποχρεώνει τις γυναίκες να υπόκεινται την παραπάνω- κατ’εσέ- άσχημη συμπεριφορά. Αν θέλουν να το παίξουν φεμινίστριες και να βάλουν τον άνδρα να σκουπίζει μπορούν πάντα να το κάνουν. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πρέπει το κράτος να δεσμεύσει κονδύλια για μια τέτοια καμπάνια ενημέρωσης.
Πάντως να σου πω την αλήθεια δε με χαλάει. Η παραπάνω στατιστική της ΕΕ έχει και μια άλλη πλευρά. Η Ελλάδα αν θυμάμαι καλά μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε τα πιο υψηλά ποσοστά παιδιών από γονείς in wedlock. Κάτι που προσωπικά μ’αρέσει…
“Η συγκεκριμένη νοοτροπία των γυναικών ανήκει στα χρηστά ήθη κι έθιμα της κοινωνίας μας.”
και το καψιμο των μαυρων μπορει να ανηκε στα εθιμα του νοτου, δεν σημαινει οτι δεν εχει νοημα να το εμποδιζει το κρατος. Και αντι για την βιαιη καταστολη (καμερες σε ολα τα γραφεια για σεξουαλικη παρενοχληση, αστυνομικος εξω απο καθε σπιτι να βλεπει αν ξυλοκοπειται η γυναικα κτλ) μια εκστρατεια ενημερωσης μπορει να κανει θαυματα με μικροτερη επεμβαση.
Εγω μαλιστα δεν θελω να αλλαξω την νοοτροπια των γυναικων, αλλα των ανδρων, γιατι απο κει προερχεται το προβλημα.
“Ναι, αλλά μιλούσε περισσότερο για τους άτυπους θεσμούς της τήρησης των θεσμών και υποχρεώσεων, όχι για τα κοινωνικά φαινόμενα της συμπεριφοράς των ανδρών και των γυναικών μεταξύ τους.”
οχι. ατυποι θεσμοι ειναι και οι νορμες συμπεριφορας μεταξυ πολιτων, ειναι αυτο που λεμε κοινωνικο κεφαλαιο, και αυτο εννοουσε νομιζω ο Μιχαλης (εγω το ειπα οτι ηταν δυσκολο κειμενο :-) ).
“Ελλάδα αν θυμάμαι καλά μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε τα πιο υψηλά ποσοστά παιδιών από γονείς in wedlock. Κάτι που προσωπικά μ’αρέσει…”
εμενα οχι γιατι παλι πιστευω οτι το ποσοστο δεν ερχεται απο ελευθερη επιλογη.
Ωχ βρε S G, αυτά ήταν τα θρυλικά παραδείγματα που μου ζητούσες να δίνω όταν γράφω;
Για όνομα, τι σχέση έχει το «κάψιμο των μαύρων στο Νότο των ΗΠΑ» σε σχέση με το ότι ο Βρασίδας δεν βοηθάει τη Σούλα να πλύνει τα πιάτα γιατί παίζει ο Ατρόμητος μπάλα; Ιδιαίτερα όταν η Σούλα δεν του τη λέει ώστε μετά να ζητήσει τη δερμάτινη Gucci θυμίζοντάς του τις φορές που του έκανε γιουβαρλάκια…
Το να καις μαύρους δεν ήταν έθιμο, ήταν μια απάνθρωπη βαρβαρότητα. Μη συγκρίνεις ασυνάρτητα πράγματα.
Η μια νοοτροπία που δεν κάνει κακό δεν αλλάζει. Τι θα πείς στους άνδρες δηλαδή; Να μην αφήνουν τις γυναίκες τους να σκουπίζουν ΑΝ οι τελευταίες ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ;
Η επέμβασή σου για μένα είναι λάθος τρόπος. Αν θες να προσφέρεις υπηρεσία φτάνει η δημοσίευση συγκριτικών μελετών και απόπειρα εξήγησης του κοινωνικού φαινομένου. Από κει και πέρα αν είναι σωστό ή λάθος θα το αποφασίσουν τα εκάστοτε άτομα.
Κοινωνικούς «Σωτήρες» όμως δε ζήτησε κανείς. Ιδιαίτερα όταν δε μιλάμε για κάτι που είναι παράνομο ή απάνθρωπο.
Ναι, ήταν δύσκολο το κείμενο και φαίνεται πως δεν το κατάλαβες… :p
Οι άτυποι θεσμοί είναι ανάμεσα σε όλους τους stakeholders, είτε είναι οι πολίτες μεταξύ τους είτε οι πολίτες και οι άγραφοι κανόνες κοινωνικής διαβίωσης.
Last time I checked, το διαζύγιο επιτρέπεται στην Ελλάδα όσο στην Σουηδία…
Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί ο Kensai θεωρεί τόσο προφανές οτι το κράτος
‘Δε δικαιούται και ΣΙΓΟΥΡΑ δεν υποχρεούται’
…να κανει εκστρατειες πληροφορησης για να επανορθωσει την αδικια
Για την ακρίβεια μου φαίνεται λανθασμένος ο ισχυρισμός και θέλω να ισχυριστώ ακριβώς το αντίθετο: πρώτον, οτι το κράτος δικαιούται και δεύτερον -ηθικά πιο απαιτητικό- οτι έχει καθήκον, όπως εγώ κι εσείς, να μιλήσουμε με κάποιες από αυτές τις γυναίκες και να προσπαθήσουμε να τους αλλάξουμε κάποιες βασικές πεποιθήσεις.
Εξηγούμαι: μία γυναίκα μπορεί να επιλέξει, απολύτως ελεύθερα, αν θα πάρει διαζύγιο από τον άνδρα της (δεν αμφισβητώ εδώ την αμφιλεγόμενη προκείμενη της ελευθερίας επιλογής). Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα για τη δυσμενή και άδικη μεταχείρηση την οποία (μπορεί να) έχει υποστεί μέχρι να το κάνει. Η γυναίκα που θα πάρει διαζύγιο στα 40 ενώ δεν έχει δουλέψει όλη της τη ζωή βρίσκεται σε πολύ δυσμενή θέση σε σχέση με τον άντρα της που δούλευε για κάμποσα χρόνια.
Στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, οι γυναίκες έχουν υποστεί κατά συρροή αδικίες, προπηλακισμούς και καταπίεση από ομάδες ανδρών. Πολλές γυναίκες ακόμα και σήμερα βρίσκονται σε πολύ δυσμενή θέση λόγω της μη-εργασίας τους και της θέσης τους στην εκκίνηση των ζωών τους. Σε αυτό προστίθεται μία άτυπη κοινωνική δομή η οποία δημιουργεί χαζά πρότυπα, όπως αυτά που παρουσιάζει ο Σωτήρης στο κείμενο.
Ως εκ τούτου νομίζω οτι είναι απόλυτα θεμιτή μία πολιτική πληροφόρησης, καθώς και μία εκτενής πολιτική affirmative action για γυναίκες, όπως είναι απόλυτα θεμιτή μία τέτοιοα πολιτική για ανθρώπους από μειονότητες που έχουν ξεκινήσει από δυσμενή αφετηρία την δική τους κοινωνική ζωή.
συμφωνω μαλλον με τον Νικολα, οτι αν κρινουμε οτι υπηρξε αδικια, το κρατος υποχρεουται να προσπαθει να την επανορθωσει. τωρα η ερωτηση ειναι με ποια μεσα.
Θεωρω μια πρωτη εκστρατεια πληροφορησης με αφισες σε ολα τα κυβερνητικα κτιρια εντελως απλη, φτηνη και χρησιμη. Επισης μια λογικη δαπανη για διαφημισεις στην τηλεοραση δεν μου φαινεται παραλογη.
Τωρα για affirmative action, δεν ξερω, δεν ειμαι σιγουρος οτι ειναι καλη ιδεα γιατι ετσι τιμωρουνται αφενος ατομα που δεν φταινε σε τιποτα και αφετερου δημιουργουνται νεα στερεοτυπα (οταν βλεπεις μια γυναικα σε υψηλη θεση θα λες, α δεν αξιζε αλλα πηρε την θεση λογω των θετικων διακρισεων)
Κενσαϊ
“Last time I checked, το διαζύγιο επιτρέπεται στην Ελλάδα όσο στην Σουηδία…”
το θεμα δεν ειναι αν επιτρεπεται απλα. Και η συγκατοικηση πριν τον γαμο επιτρεπεται, αλλα αποτρεπεται πολλαπλα απο κοινωνια και θεσμους.
Τα παιδια εκτος γαμου στην Ελλαδα δεν εχουν τα ιδια δικαιωματα με τα παιδια εντος γαμου και αυτο προφανως σημαινει οτι αποτρεπεται η τεκνοποιηση εκτος γαμου.
Τι δικαιώματα δεν έχουν τα παιδιά εκτός γάμου στην Ελλάδα, S G; Μην μπερδεύεις τα ΕΞΤΡΑ δικαιώματα που μπορεί να έχουν στις σκανδιναβικές χώρες με τα αδιαφιλονίκητα δικαιώματα (πχ δωρεάν Παιδεία!) που έχει κάθε παιδί ανεξάρτητα της οικογενειακής του κατάστασης.
Εγώ θα έλεγα ότι η διαφήμιση περί ισότητας μας μάρανε!
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν με τις διαφημίσεις, τους αλλάζει η καθημερινή πρακτική. Και η καθημερινή πρακτική μπορεί να αλλάξει αν οι θεσμοί είναι υγιείς και στηρίζουν την οικογένεια και τα μικρομεσαία εισοδήματα. Ας αφήσουμε τις διαφημίσεις κι ας κινηθούμε στο να αλλάξουν οι θεσμοί!
Μιλάμε για αρρωστημένες προσωπικές σχέσεις, αγά και υποζυγίου, μέσα στην οικογένεια που φυσικά αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση για τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Οι έλληνες σύζυγοι αράζουν στον καναπέ σε βαθμό που ξεπερνά τα όρια της απανθρωπιάς (για να μην πω της παλιανθρωπιάς). Αν τυχόν, από αγάπη ή λύπηση, κανένας πάρει το σφουγγαρόπανο επεμβαίνει όλο το σύστημα (μανούλα, φίλοι, γείτονες, συνάδελφοι) να τον διορθώσει! Πρέπει να έχει ΚΟΤΣΙΑ ένας άντρας για να επιμείνει να ταλαιπωρηθεί σφουγγαρίζοντας. Συνήθως προτιμά να ρισκάρει το γάμο του. Εντούτοις προβληματίζει το “υψηλότερο” ποσοστό οικιακής βοήθειας 17% των Λουξεμβούργιων. Μήπως οι άνδρες πανευρωπαϊκά ψάχνουν υποζύγιο και όχι σύζυγο;
Μιλάμε για υπογεννητικότητα ενώ όσοι το ζήσαμε και το ζούμε ξέρουμε ότι 2 παιδιά (με διαφορά ηλικίας 2 χρόνων)= 7 χρόνια κατάθεση του ενός μισθού σε νταντάδες ή ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και ίσως στη συνέχεια και σε παιδοψυχολόγους(με δύο μισθούς κανένας δημόσιος παιδικός σταθμός δεν δέχεται το παιδί εντός αν έχεις δόντι οπότε ότι θέλεις γίνεται…και γλυτώνεις και τον παιδοψυχολόγο…).
Μιλάμε για τη χαμηλή απασχόληση των γυναικών ως προς τα προσόντα τους, τη στιγμή που όλοι στην δουλειά σε αγριοκοιτάνε “προληπτικά” αν αντιληφθούν ότι το παιδί σου πάλι αρρώστησε -γιατί πάει από τα 2,30 χρόνια του ολοήμερο παιδικό και σχολείο και το έχουν κάνει κόσκινο οι ιώσεις και τα αντιβιωτικά (νάχεις κι εκείνα τα μάτια να σε κοιτούν κάθε πρωί με τέτοιο παράπονο!). Και αν μπορείς και πάρεις άδεια ανατροφής παιδιού ενός έτους, στην επιστροφή στην “έχει στημένη” η δυσμενής τοποθέτηση της δίκαιης κοινωνίας (που σε τιμωρεί γιατί θέλει με μόνο κόστος το δικό σου και των παιδιών σου να μειώσεις το ποσοστό υπογεννητικότητας της χώρας).
Μιλάμε για καριέρα άπιαστο όνειρο μεταξύ της καθημερινής βιοπάλης για το μεροκάματο, της χύτρας, του Σουπερ Μαρκετ,του σφουγγαρόπανου, του σίδερου και του ανελέητου διαβάσματος των παιδιών που είναι το must της εποχής. Και τα παιδιά να διαμαρτύρονται ότι δεν τα παίζεις. Και να έχεις δόσει και πόδι στον Αγά που διαδίδει παντού ότι τον έδιωξες από το σπίτι του ενώ απλώς άδειασες τον …καναπέ όπου είχε αράξει! Και στη δουλειά, εφόσον βρεις το κουράγιο να εγείρεις αξιώσεις, να σου λένε ότι λείπεις καιρό από επιλογές καριέρας και …βρε παιδί μου… θα τα καταφέρεις; Λες και δεν έχεις ένα κάρο πτυχία ή ο αγώνας για καριέρα είναι πιο δύσκολος από την …καθημερινότητά σου.
Σε όλα τα επίπεδα της ζωής προσωπικής, επαγγελματικής, κοινωνικής γίνεται εμφανές ότι αν υπάρχουν λεφτά ή/και δύναμη ή/και διασυνδέσεις εκεί υπάρχει και ισότητα και ίσες ευκαιρίες και καριέρα και παιδιά και όλοι λένε: Βρε τι άξιοι άνθρωποι, τι πετυχημένοι, όλα τα έχουν καταφέρει!
Και τότε νιώθεις και μαλάκας…
Ένα όμως είναι σίγουρο. Ο θεσμός του γάμου στη συνείδησή μου έχει εξισωθεί με το κάτεργο και ίσως …να υπάρχουν και άλλες σαν κι εμένα… και ίσως εμείς να μεγαλώνουμε …κορίτσια… Οπότε τα νέα για την υπογεννητικότητα θα γίνουν χειρότερα στο μέλλον… Εκτός εάν οι άντρες αποκτήσουν …ΚΟΤΣΙΑ!
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ “ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΩΣΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!”.
Μήπως βρε παιδιά τελικά είναι θέμα ελεύθερης επιλογής?
Παρένθεση: Και τι να κάνει δηλαδή το κράτος? Αμάν πια κράτος.. Λες και το κράτος είναι μια άπιαστη έννοια και δεν διοικείται από κάποιους που ΕΜΕΙΣ εκλέγουμε….. Κλείνει παρένθεση.
Μήπως, επαναλαμβάνω, είναι θέμα ελεύθερης επιλογής?
Αναγκάζει κανείς την γυναίκα να παντρευτεί γνωρίζοντας αυτές τις συνθήκες?
Μάλλον όχι. Αντίθετα φαίνεται ότι η μεγαλύτερη πλειοψηφία των γυναικών (ειδικά αυτές μετά τα 30) έχουν την επιθυμία να παντρευτούν ΠΑΡΟΛΟ που γνωρίζουν ότι οι συνθήκες είναι χειρότερες απο αυτές τις Σ. Αραβίας.
Γιατί λοιπόν μετά ζητάνε και τα ρέστα? Αφού εκείνες το επιθυμούν από την αρχή. Απλά νομίζω ότι πιστεύουν ότι “ο δικός μου θα βοηθάει” ή “θα τον αλλάξω”, “θα τον στρώσω” κλπ.
Και να μην γελιόμαστε, κάποιες το καταφέρνουν. Υπάρχουν βλέπεις και τα μεγάλα μέσα “ή σφουγγαρίζεις ή το βράδυ τίποτα”
Είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ επιλογή του καθενός να κάνει ότι θέλει. Προσωπικά ανήκω στο 1% που μαγειρεύει αλλά το κάνω επειδή ΕΓΩ το θέλω και αρέσει σε ΕΜΕΝΑ.
Από την άλλη μεριά αρνούμαι πεισματικά να σφουγγαρίσω, να σιδερώσω κλπ. Ας μείνει το σπίτι ασφουγγάριστο για 1 μήνα, και τι πειράζει? Οποιον όμως τον ενοχλεί είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να σφουγγαρίσει.
ΑΡΝΟΥΜΑΙ να σιδερώσω. Και το μόνο που ζητάω από τον άλλο να με ενημερώσει ότι ούτε αυτός μπορεί να το κάνει ώστε να βρεθεί μια λύση αποδεκτή και απο τους δύο (η οποία ομως ΔΕΝ θα με υποχρεώνει να σιδερώνω, π.χ. γονείς, καθαριστήριο, γυναίκα στο σπίτι)
Σκεφτείτε τα λοιπόν όλα αυτά ΠΡΙΝ απαντήσετε ΝΑΙ στην πρόταση γάμου ή πριν τον πιέσετε να “συζητήσετε για την σχέση σας” με σκοπό να σας κάνει την πρόταση και να απαντήσετε ΝΑΙ
κοιτα να δεις, παρομοια συζητηση καναμε στο θεμα του καπνισματος.
Δεχομαι οτι η ατομικη ευθυνη ειναι σημαντικοτατη και οτι οι γυναικες πρεπει να διεκδικουν πιο πιεστικα τα δικαιωματα τους. Αλλα μην λεμε οτι εχουν ελευθερη επιλογη. Το οτι εχεις επιλογη να πας απο την Σκυλλα στην Χαρυβδη, δεν σημαινει οτι εισαι πραγματικα ελευθερος να επιλεξεις. Οι γυναικες προφανως εχουν μια βιολογικη πιεση να βρουνε συντροφο και να κανουν παιδια. Αλλα το οτι συμβιβαζονται με εναν αξεστο Ελληναρα, δεν σημαινει οτι ειναι αξιες της μοιρας τους. Ουτε σημαινει οτι δεν αξιζουν προστασιας απο το κρατος, το ερωτημα ειναι τι ειδους προστασια νομιζω.
Ας πουμε ολοι νομιζω θα συμφωνουσαν σε μια εκστρατεια ενημερωσης περι δικαιωματων και σε μια συστηματικη προσπαθεια προστασιας των πραγματικα αδικημενων γυναικων που ανεχονται βιαιους ανδρες απλα και μονο επειδη δεν εχουν αλλη επιλογη (πολυ πιο συχνο φαινομενο στην πραγματικοτητα αποσο βγαινει στην επιφανεια). Το τι πρεπει να γινει περα απο αυτο δεν ειμαι σιγουρος, ειναι προς συζητηση.
Παρεπιμπτοντως στον τελευταιο Εκονομιστ διαβαζα περι θετικων διακρισεων στην Νοτια Αφρικη προς τους μαυρους επιχειρηματιες κτλ. Περιεργως ο Εκονομιστ που γενικα ειναι εντελως κατα των θετικων διακρισεων, ας πουμε στις ΗΠΑ, στην Νοτια Αφρικη τις δεχεται για εναν απλο λογο:
οταν υπαρχει μια ιστορια αρνητικων διακρισεων εις βαρος μιας ομαδας, η ισορροπια μπορει να επανελθει σε λογικο χρονικο διαστημα μονο με θετικες διακρισεις. Παραδειγμα: αν μονο οι Αλβανοι ειχαν πανεπιστημιακη εκπαιδευση στην Αλβανια δια νομου και μετα αλλαζε το καθεστως, θα περιμενατε οι αλλες εθνοτητες (πχ οι ελληνικης καταγωγης) ξαφνικα να αρχισουν να μπαινουν μαζικα στα πανεπιστημια της χωρας? Οχι βεβαια, αυτα τα πραγματα δειχνουν μια αδρανεια και μια υστερηση (με την στατιστικη εννοια, hysteresis), δηλαδη ακομα και οταν εκλειψει η παρεμβαση που προκαλουσε μια συγκεκριμενη κατασταση η κατασταση τεινει να διαιωνιζεται αν δεν εχουμε μια νεα παρεμβαση αντιθετης κατευθυνσης.
ΥΓ και γω αρνουμαι να σιδερωσω, αλλα δεν βαζω κανεναν αλλο να το κανει. αν ειχα αναγκη απο σιδερωμενα ρουχα θα προσλαμβανα καποιον.
Πολύ σωστά τα λέτε παιδιά! Μίλαγα με έναν φίλο μου οικονομολόγο για αυτό το θέμα και μου έλεγε και αυτός περί ‘ελεύθερης επιλογής’, οτι δηλαδή πέραν της τυπικής κατοχύρωσης των πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων, δεν χρειάζεται κάμια άλλη περέμβαση, μιας και όλα τα τυπικά εμπόδια έχουν αρθεί. Όπως όλοι ξέρουμε εμπόδιο δε συνιστά μόνο η τυπική απαγόρευση αλλά και οι ριζωμένες κοινωνικές πρακτικές,οι συνήθεια και τα στερεότυπα. Ακόμα και πράγματα που φαίνονται ουδέτερα, στην ουσία έχουν δομηθεί με τις προυποθέσεις κάποιας ανισότητας. Εργασιμες εβδομάδες των 40 (και 60 να σου πω…) ωρών είναι αδιανότηες, αν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν παιδιά να αναθρέψουν. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να μείνει κάποιος στο σπίτι, και αν δεν υπάρχουν λεφτά (ή διάθεση) για νταντάδες και καθαρίστριες, αυτός που το αναλαμβάνει είναι πάντα η γυναίκα. Αν το αρνηθείς ή ζητήσεις να το μοιράζεται εξίσου ο άνδρας σου, πολύ απλά θα έχεις προβλήματα και συνεχείς συγκρούσεις μαζί του, τους δικούς του και τους δικούς σου γονείς, τον κοινωνικό σου περίγυρο κλπ. Είναι αρκετά υψηλό το κόστος… Επίσης παρατηρείται και ο εξής φαύλος κύκλος: Λέει ο άντρας: μα εγώ δουλεύω περισσότερο δεν είναι λογικό εσύ να κάνεις πιο πολλές δουλείες στο σπίτι; Ξεχνάει όμως ότι είναι δική του επιλογή να δουλεύει περισσότερο, θα μπορούσε να δουλεύει λιγότερο ή (άκουσον-άκουσον) να έχει η γυναίκα του μια πιο απαιτήτική δουλειά από αυτόν.
switchblade συμφωνουμε. η ιδεα οτι αδικιες δεκαετιων ή αιωνων μπορουν να διορθωθουν αυτοματα ειναι μαλλον αφελης. Οι κοινωνικες και οικονομικες σχεσεις ειναι path dependent που λεμε, οι σημερινες σχεσεις δηλαδη εξαρτωνται απο την ιστορια. Αν επι μεγαλο χρονικο διαστημα μια ομαδα εχει αδικηθει, δεν μπορει απο την μια στιγμη στην αλλη να φτασει στο επιπεδο που δικαιουται. Ενα ηπιο σπρωξιμο απο το κρατος λοιπον μπορει να εχει νοημα.
Και βεβαια μεταρρυθμιση των διαφορων κανονισμων σχετικα με την εργασια που εμποδιζουν καποιες αδυναμες ομαδες να εργαστουν.
γνωμη μου ειναι οτι σε αυτην την περιπτωση παρατας και τον αντρα και τον περιγυρο του. Και αν οι δικοι σου γονεις δεν σε στηριζουν (αν ειναι δυνατον!) παρατας και αυτους. Τιποτα δεν ερχεται χωρις θυσιες.
δηλωμενη μου προτιμηση παντως ειναι η γυναικα μου να εχει πιο απαιτητικη δουλεια και να βγαζει και περισσοτερα απο μενα. Οι μεχρι τωρα συντροφοι μου νομιζω πληρουν τα χαρακτηριστικα :-)
«Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ»!
Βιβλίο «ο μύθος της μητρότητας».
Συγγραφείς: Έμμα Γκόλντμαν – Λη Κόμερ – Έβελυν Ριντ
Δεν θα ήταν δυνατόν να εξαιρεθεί από την ισοπέδωση του οδοστρωτήρα «ΙΣΟΤΟΤΗΣ», ακόμη κι αυτή η έρμη η μητρότητα. Μάλιστα καλές μου κυρίες κι εσείς χαϊβάνια κύριοι. Αυτά που ξέρατε περί του ενστίκτου της μητρότητας να τα ξεχάσετε. Αυτά ισχύουν μόνο για τα ζώα.
Τι είναι δηλαδή η γυναίκα; Λιονταρίνα ή σκύλα! Είναι σαν τα ζώα αυτά που άμα αντιληφθούν ότι πλησιάζεις για να ενοχλήσεις τα παιδάκια τους, μπορούν να σε ξεσκίσουν πατόκορφα;
Και η Μήδεια; Σας λέει αυτή κάτι; Κι αυτές που γεννούν και εγκαταλείπουν τα παιδάκια τους σε ιδρύματα ή όπου λάχει; Ε!
Όμως το σοβαρό πρόβλημα, Κυρίες μου, παίζει σε άλλη σκηνή. Στη σκηνή της οικογενειακής ζωής. Εκεί λαμβάνουν χώρα τα μεγάλα δράματα.
Ήτανε που ήτανε στραβά τα κλήματα στο αμπέλι, από άλλους λόγους, ήρθαν κι από πάνω να το «δαγκάνουνε γαϊδούρες», και μετά την πληρώνουνε την νύφη τα αθώα τα παιδάκια.
Μείνανε βέβαια και κάποιες χαζούλες και καθυστερημένες γυναικούλες που τρελαίνονται μόλις αντιληφθούν ότι τα παιδιά τους κινδυνεύουν από κάτι. Που τρέμουν με την ιδέα αυτή ακόμη και στον ύπνο τους, οι χαζοβιόλες. Ενώ οι άλλες οι φυσιολογικές, που δεν διαθέτουν αυτό το ζωώδες ένστικτο της μητρότητας, τις έκοψε να φορτώσουν, εξ ίσου φυσικά, το μισά βάρη της φροντίδας των παιδιών στους αναίσθητους άντρες τους.
Δεν θέλω ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό το θλιβερό ζήτημα περισσότερο. Η ανάγκη μου όμως να το αντιπαρέλθω με εξώθησε να σκαρώσω το παρακάτω τραγούδι. Ας προσθέσει μια μουσική κάποιος άλλος, αν του κατέβει.
«Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ»
Ή ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ
Γυναίκες τρεις μας γράψανε
-φίλε μου πού μη το ρωτάς-
βιβλίο με τον τίτλο του
«ο μύθος της μητρότητας»
Πώς νά ’ναι ίση του ανδρός
με τόσο παραπάνω
μητρότ’ άμε στο καλό
είσ’ άδικο μεγάλο
Καντάρι φέρε άντρα μου
τα χρέη να ζυγίσω
που αναλογούν για τα παιδιά
να μη με αδικήσω
Η μάνα κι ο πατέρας μου
ισιώνουνε τη φύση
ώστε κανείς λιγότερο
να μη με αδικήσει
Σταύρος Βασδέκης