Month: June 2014

Στην φίλη Χ.Κ.

Σύμφωνα με το (απαράδεκτο) άρ. 88 παρ. 1 Ν. 4052/2012, που συνιστά εφαρμογή της Οδηγίας 200/52 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον άγιο σκοπό της επιβολής κυρώσεων σε εργοδότες που απασχολούν παράνομα διαμένοντες αλλοδαπούς τρίτων χωρών:

1. Ο εργοδότης που:
α) απασχολεί εκ προθέσεως παράνομα διαμένοντες πολίτες τρίτων χωρών των οποίων η απασχόληση συνεχίζεται ή επαναλαμβάνεται συστηματικά ή/και β) απασχολεί εκ προθέσεως ταυτόχρονα σημαντικό αριθμό παράνομα διαμενόντων πολιτών τρίτων χωρών ή/και γ) απασχολεί εκ προθέσεως παράνομα διαμένοντες πολίτες τρίτων χωρών των οποίων η απασχόληση συνοδεύεται με ιδιαίτερα καταχρηστικούς όρους εργασίας, τιμωρείται, ανεξάρτητα από την επιβολή διοικητικών κυρώσεων, με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον πέντε (5) μηνών.

Σε αυτά προστίθενται και διοικητικές χρηματικές ποινές και αποκλεισμοί από δημόσιους διαγωνισμούς και κλείσιμο καταστημάτων και και και.

Εδώ ο παράνομος και εγκληματίας είναι ο εργοδότης, όχι ο εργαζόμενος. Εκείνος που διαπράττει κάποιου είδους φαντασιώδες έγκλημα, τουλάχιστον στις περιπτώσεις α και β, είναι ο εργοδότης. Ο εργαζόμενος είναι το θύμα του και ως θύμα απολαύει ευνοϊκών ρυθμίσεων: δικαιούται τον νόμιμο μισθό του συν τις εισφορές (άρ. 81), να προβαίνη σε καταγγελίες στο εργατικό κέντρο (άρ. 83), να προσφεύγη στα δικαστήρια για εργατικές διαφορές (άρ. 86), να του χορηγήται άδεια διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους (άρ. 89).

Εκείνος πάντως που δεν είναι εγκληματίας είναι, διάολε, ο μετανάστης. Κι ας είναι λαθραίος, κι ας είναι παράνομος, κι ας είναι παράτυπος, κι ας είναι ό,τι είναι.

Read moreΗ εργασία ως έγκλημα

Σύμφωνα με το άρ. 59 παρ. 1 και 2 Ν. 3421/2005 περί στρατολογίας των Ελλήνων (και ουχί των Ελληνίδων, χμ!):

1. Όσοι για λόγους συνείδησης αρνούνται να εκπληρώσουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, επικαλούμενοι τις θρησκευτικές ή ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, μπορεί να αναγνωρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης, σύμφωνα με τις διατάξεις των επόμενων άρθρων.
2. Οι λόγοι συνείδησης που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο πρέπει να απορρέουν από μία γενική αντίληψη για τη ζωή, βασισμένη σε συνειδητές θρησκευτικές, φιλοσοφικές ή ηθικές πεποιθήσεις, που εφαρμόζονται από το άτομο απαράβατα και εκδηλώνονται με τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς.

Read moreΥπέρ της εθνικής αντίρρησης συνείδησης

Λίγες εβδομάδες πριν το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου εξέδωσε σε διηυρυμένη σύνθεση μια πραγματικά ιστορική απόφαση, μια από εκείνες τις αποφάσεις που θα διδάσκωνται στα πανεπιστήμια, θα τις υπολογίζουν οι πολιτικοί, αλλά, πάνω από όλα, θα πραγματώνουν την δικαιοσύνη.

Πρόκειται φυσικά για την απόφαση στην περιλάλητη υπόθεση Κύπρου κατά Τουρκίας.

Εν προκειμένω είχαμε κάτι ούτως ή άλλως σπάνιο, ήτοι μια διακρατική προσφυγή, με άλλα λόγια μια υπόθεση όπου ένα κράτος είχε εναγάγει ένα άλλο κράτος μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Για προφανείς λόγους διεθνών σχέσεων κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά σπάνιο. Η κυπριακή προσφυγή ασκήθηκε το μακρινό 1994, ενώ η απόφαση εκδόθηκε το 2001, διαπιστώνοντας πολλές παραβιάσεις εκ μέρους της Τουρκίας, επιφυλασσόμενη όμως ως προς το ζήτημα της ικανοποίησης:

Holds unanimously that the issue of the possible application of Article 41 of the Convention is not ready for decision and adjourns consideration thereof.

Read moreΚύπρος κατά Τουρκίας: η δικαίωση

Στις φετινές τοπικές εκλογές ακούω ότι η τιμή της ψήφου στην ελεύθερη αγορά των εκλογών διαμορφώθηκε στα 50 ευρώ κατά κεφαλήν. Άραγε πόσο θα ήταν χωρίς την απαγόρευση;

Και γιατί τάχα να μην αφήναμε λυτές τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης και στην εκλογική αγορά;

Read moreΑγορά ψήφων και προτιμησιακή ένταση