Day: April 17, 2014

Υπέρ του πρεσβυτέρου υιού

by

Στην Μ.Ρ., που αγαπάει την άσωτη θυγατέρα μου!

Εντάξει, τον αγαπάμε τον νεώτερο υιό, τον άσωτο. Τα έχουμε πει αυτά.

Αλλά κάποιος πρέπει να υπερασπιστή και τον πρεσβύτερο, διάολε.

Κατά πρώτον, κανείς δεν αδίκησε τον κοπρίτη τον μικρό. Ίσα ίσα, με δική του πρωτοβουλία ζήτησε και έλαβε εις το άρτιον τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Ο πατέρας τους διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον ακριβοδίκαια. Από εκείνη την στιγμή και πέρα, κανείς δεν του χρωστά τίποτα, ειδικά δε ο μεγάλος του αδελφός. Η άλλη όψη της ελευθερίας είναι η ευθύνη, ναι;

Ο νεώτερος κατασώτευσε την περιουσία του, όπως όλοι γνωρίζουμε: διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δικαίωμά του: δική του ήταν και ό,τι ήθελε την έκανε.

Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.

Και ποιος του έφταιγε; Το κακό του το κεφάλι.

Αλλά το νόημα της παραβολής δεν είναι η μομφή και η τιμωρία, όλοι το ξέρουμε αυτό και όλοι ξέρουμε ποιος έφταιξε. Και πράγματι, θα ήταν μια υπέροχη ιστορία συγχώρησης, αν τελείωνε εδώ:

εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, 23 καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, 24 ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.

Read moreΥπέρ του πρεσβυτέρου υιού

Οι πολιτες ειναι οι λογικοι – Τα κομματα ειναι παραλογα?

by

Ενα απο τα βασικοτερα ερωτηματα στην πολιτικη οικονομια, που με βασανιζει εδω και χρονια και νομιζω δεν εχει απαντηθει οριστικα, εχει να κανει με την σχεση πολιτών και πολιτικών. Πως μεταφραζονται οι προτιμησεις των πολιτων σε πολιτικες πλατφορμες και πραξεις? Ακολουθουν οι πολιτικοι αυτο που ζητανε οι πολιτες, ή κανουν του κεφαλιου τους?

Στον ελληνικο δημοσιο διαλογο τεινει να υπερισχυει η ιδεα οτι οι πολιτικοι επιβαλλονται στον πολιτη. Εμεις ειμαστε ακακα αγγελουδια που θελουν μια τελεια Ελλαδα, οι πολιτικοι τα κανουν ολα μανταρα πισω απο την πλατη του λαου.

Αντιθετα, στα μοντελα πολιτικης οικονομιας (που ομολογουμενως συνηθως ασχολουνται με ανεπτυγμενες, ωριμες δημοκρατιες) η αιτιοτητα παει τυπικα απο τους πολιτες στους πολιτικους. Η ιδεα ειναι οτι το θεμελιωδες στο πολιτικο παιχνιδι ειναι οι προτιμησεις των πολιτων, απο κει βγαινουν ολα τα αλλα φαινομενα.

Οι πολιτες εκλεγουν τους πολιτικους, συμφωνα με τις προτιμησεις που εχουν. Αν θελω πολεμο στο Ιρακ, ψηφιζω Μπους. Αν δεν θελω, ψηφιζω Κερρυ. Οι πολιτικοι μπορουν να εχουν βεβαια τις δικες τους προτιμησεις, αλλα εχουν περιορισμενη ελευθερια κινησεων. Αν τις εκδηλωσουν υπερβολικα, και παρα την θεληση του λαου, δεν επανεκλεγονται. Με λιγα λογια, συνηθως γινεται ο,τι θελει ο λαος. Ακομα και αν ενιοτε οι πολιτικοι προσπαθουν να κοροϊδεψουν τον λαο, you can fool some people sometimes, but you can’t fool all the people all of the time.

Read moreΟι πολιτες ειναι οι λογικοι – Τα κομματα ειναι παραλογα?