Ή: Προς ΚΤ λόγος παραινετικός. Στον επιστήμονα, στον καλλιτέχνη, στον εραστή, στον άνθρωπο!
Σύμφωνα με τον β΄ κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου οι κανόνες υπάρχουν “προς ψυχών θεραπείαν και ιατρείαν παθών”.
θεολογικά
Περί Πελαγιανισμού
Ας υποθέσουμε ότι για κάποιον λόγο έχουμε ανάγκη μεταφυσικής σωτηρίας από ένα Σωτήρα Θεό. Και ας υποθέσουμε ότι υπάρχει Θεός. Ποια είναι η σχέση του Θεού με αυτήν την σωτηρία; Την επιβάλλει, την ευνοεί, την καθιστά εφικτή; Είναι αναγκαίος ή περιττός;
Μια πιθανή απάντηση είναι ο απόλυτος προορισμός: ο Θεός, ο παντογνώστης και παντοδύναμος, έχει επιλέξει προ πάντων των αιώνων όσους πρόκειται να σωθούν. Ο αριθμός τους έχει κλείσει και οτιδήποτε και αν πράξουν δεν πρόκειται να αλλάξη την βούληση του Θεού. H θεία Χάρις είναι ακαταμάχητη, το άτομο δεν έχει ελευθερία βούλησης, δεν μπορεί να διαλέξη να μην σωθή.
Η Ορθοδοξία υιοθετεί την μέση άποψη: θεία Χάρις και ατομική βούληση ενεργούν από κοινού, η μία δεν νοείται χωρίς την άλλη, καίτοι το προβάδισμα ανήκει ασφαλώς στην θεία Χάριν. Για να καρποφορήση όμως απαιτείται και η συνεργία του ανθρώπου. H θεία Χάρις παρέχεται σε όλους δαψιλώς, λίγοι όμως την αξιοποιούν: είναι καθολική, όχι όμως και ακαταγώνιστη, διότι είναι δώρο Θεού. Το προπατορικό αμάρτημα απλώς αμαύρωσε την ανθρώπινη φύση, αλλά δεν κατήργησε εντελώς το καθ’ ομοίωσιν.
Περί του Αβάτου του Αγίου Όρους
Δεν έχω σκοπό να επιχειρήσω μια νομική έκθεση του τι ισχύει περί του Αβάτου. Εντελώς συνοπτικά αναφέρω ότι εξ επόψεως τεθειμένου δικαίου το ζήτημα είναι λυμένο, καθώς το Άβατο καθιερώνεται από διατάξεις ανώτερης τυπικής ισχύος, και συγκεκριμένα από το άρ. 105 Συντ. [βλ. και άρ. 186 Καταστατικού Χάρτη Αγίου Όρους: “Η εις την χερσόνησον του Αγίου Ορους είσοδος των θηλέων κατά τα ανέκαθεν κρατούντα απαγορεύεται.”]
Υπέρ της άρσης του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος
Η αυτοκεφαλία παραχωρήθηκε κανονικώς στην Εκκλησία της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Συνοδικό Τόμο στις 29 Ιουνίου 1850. Είχε προηγηθή φυσικά η πραξικοπηματική ανακήρυξή της από μια ομάδα Ελλαδιτών πατριωτών, πειθήνιων ιθαγενών υπαλληλίσκων και δυτικόστροφων γραφειοκρατών το 1833, η οποία κατέστησε αναπόφευκτη την αυτοκεφαλία πολιτικά, καίτοι νομοκανονικά δεν είχε καμία συνέπεια. Μετά την θεραπεία του σχίσματος, η Ελλάδα σε γενικές γραμμές υπόκειται στην πνευματική δικαιοδοσία της εν Ελλάδι Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Read moreΥπέρ της άρσης του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος