Πολιτικά

Έχω γράψει πριν από καιρό δύο αναρτήσεις αλβανικού (και ελληνικού φυσικά) ενδιαφέροντος: “Το Κοσσυφοπέδιο γίνεται Κόσοβο” και “Υπέρ των Αλβανών“. Καιρός είναι να τις συμπληρώσω με μια πιο μακροσκοπική και ευρωπαϊκή οπτική γωνία.

Καταρχάς, γιατί υπάρχει τάχα “αλβανικό” ζήτημα;

Η Αλβανία είναι μια δύναμη αναθεωρητική. Βασικά δεν είναι ιδιαίτερα “δύναμη”, έχοντας έκταση μικρότερη της ελληνικής Μακεδονίας (28.000 τ.χλμ. έναντι 34.000), ΑΕΠ το μισό της Κύπρου (9 δισ. ευρώ έναντι 18) και πληθυσμό μικρότερο της Αττικής (λίγο πάνω από τα 3 εκ. έναντι 3,8 εκ.). Τοπικά βέβαια, στον δυτικοβαλκανικό της μικρόκοσμο, τα μεγέθη αυτά είναι και παραείναι σημαντικά: 50% μεγαλύτερος πληθυσμός από την θύραθεν Μακεδονία, υπερδιπλάσια έκταση από το Μαυροβούνιο. Αν μάλιστα αθροίσουμε τους αριθμούς αυτούς με το νεοπαγές Κοσσυφοπέδιο κ.λπ., το περίγραμμα καθίσταται πιο σαφές: 3 εκ. Αλβανοί στην Αλβανία, 1,5 εκ. στο Κοσσυφοπέδιο, 0,5 εκ. στην Μακεδονία και μερικές δεκάδες χιλιάδες σε Σερβία και Μαυροβούνιο συνιστούν ένα ενδεχομένως επικίνδυνο μείγμα.

Read moreΤο αλβανικό ζήτημα

Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που ταλανίζει την χώρα μας δεν μας αφήνει καμιά φορά χρόνο ή διάθεση να σηκώσουμε λίγο το βλέμμα και να δούμε τι γίνεται στην γειτονιά μας. Όπου συμβαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.

Η γειτονική μας Τουρκία δεν είναι η Τουρκία που γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια. Ο πληθυσμός της πλέον αγγίζει τα 76 εκ. άτομα, ενώ το ΑΕΠ του 2012 βρισκόταν στα 612 δισ. ευρώ (στατιστικά στοιχεία από εδώ). Δεν ήταν πάντα έτσι όμως! Το 1983 το ελληνικό και το τουρκικό ΑΕΠ ήταν σχεδόν ίσα. Ακόμα και την εποχή της κρίσης στα Ίμια, η Τουρκία είχε μια οικονομία περίπου 50% μεγαλύτερη της ελληνικής. Το τουρκικό ΑΕΠ του 1990 ισοφαρίστηκε από το ελληνικό εννέα χρόνια μετά, το 1999. Σήμερα πλέον η Τουρκία είναι υπερτριπλάσια οικονομικά και η ψαλίδα ανοίγει συνεχώς εις βάρος μας.

Οι αριθμοί είναι πράγματι αμείλικτοι. Η Τουρκία δεσπόζει και στον ισλαμικό κόσμο, με ΑΕΠ τετραπλάσιο του Πακιστάν ή του Κατάρ, τριπλάσιο της Αιγύπτου, διπλάσιο του Ιράν, μεγαλύτερο της Σ. Αραβίας κατά 50-60 δισ. ευρώ. Στην ομάδα των μεγαλομεσαίων χωρών με πληθυσμό 50-100 εκ., πλην χωρών ΕΕ, η πιο επιτυχημένη είναι η Ν. Κορέα, ακολουθούμενη από την Τουρκία. Ενδεικτικά, οι Φιλιππίνες με πληθυσμό 97 εκατομμύρια έχουν ΑΕΠ 194,5 δισ. ευρώ, το Ιράν με 76,5 εκ. έχει 316, η Αίγυπτος με 81 έχει 200, η Ταϊλάνδη με 67 έχει 285. Το τουρκικό ΑΕΠ ισούται με το άθροισμα των ΑΕΠ Πολωνίας, Ουκρανίας και Ουγγαρίας ή, αλλιώς, προς το ΑΕΠ Ελλάδας, Βελγίου και Σλοβενίας μαζί.

Read moreΤο ελληνοτουρκικό χάσμα

Στο γύρισμα του προηγούμενου αιώνα ο Ιούλιος Βερν έγραψε ένα ακόμη μυθιστόρημά του: La Chasse au météore.

Στο βιβλίο αυτό δύο ερασιτέχνες αστρονόμοι ανακαλύπτουν ένα καινούργιο μετεωρίτη να πλησιάζη την Γη. Αποκαλύπτεται μάλιστα ότι ο μετεωρίτης είναι ολόχρυσος. Η φαντασία των πτωχών Γήινων εξάπτεται, όταν μάλιστα ένας ημίτρελος επιστήμονας με το αξιομνημόνευτο όνομα Ζεφυρίνος Ξιρδάλης επιτυγχάνει να εξαναγκάση τον αερόλιθο σε αναγκαστική προσγείωση. 5 με 6 δισεκατομμύρια φράγκα σε καθαρό χρυσό.

Οπότε, το προφανές ερώτημα είναι: σε ποιον ανήκει ο χρυσός;

Read moreΗ διανεμητική δικαιοσύνη παρ’ Ιουλίω Βερν

Το έτος που ακολουθεί θα είναι έτος πολλαπλών εκλογών, ας γράψουμε λοιπόν από τώρα και κάτι εκλογικώτερον, αναλογικώτερον, αλλά και λογικώτερον.

Το ισχύον εκλογικό δίκαιο (κωδικοποιητικό π.δ. 26/2012) προβλέπει ένα εκλογικό σύστημα, το οποίο χάριν κοσμιότητος αποκαλείται συνήθως ενισχυμένη αναλογική στα εγχειρίδια Συνταγματικού Δικαίου. Στην πραγματικότητα βέβαια υπάρχει λίγη αναλογική και πολλή ενίσχυση του πρώτου κόμματος βεβαίως βεβαίως, το οποίο με την περίφημη διάταξη του άρ. 99 παρ. 3 χαρίζει βραβείο 50 εδρών στο πρωτεύσαν κόμμα (η προγενέστερη παρόμοια διάταξη του π.δ. 96/2007 χορηγούσε βραβείο 40 εδρών), έδρες που αναλογούν σε ψήφους πολιτών που ψήφισαν άλλα κόμματα.

50 επί 300 εδρών λοιπόν σημαίνει κατά 16,67% φαλκίδευση της ισότητας της ψήφου. Ή: Όλων οι ψήφοι είναι ίσες, αλλά των ψηφοφόρων του πρώτου κόμματος κατά 16,67% πιο ίσες.

Read moreΥπέρ της απλής αναλογικής

Οι μη απταίστως ομιλούντες την μωραϊτικήν έχουν ασφαλώς προβλήματα κατανόησης του τίτλου του σημερινού άρθρου μου. Καίτοι τους περιφρονώ βαθύτατα φυσικά, θα καταδεχτώ να εξηγήσω ότι η ερώτηση, απευθυνόμενη στην γιαγιά μου, όταν πήγαινε κοριτσόπουλο να πιάση νερό στην βρύση του χωριού, αποσκοπούσε απλώς να διευκρινίση ποιος ήταν ο μπαμπάς της. “Βάιζα” δε είναι η παρθένος κόρη στα αλβανικά. Τώρα ξέρετε.

Τώρα, η γιαγιά μου υποθέτω ότι είχε ένα έργο απλό: αρκούσε να πη “Πολυχρονοπούλα είμαι, του πρόσφυγα” και θα είχε παράσχει επαρκείς πληροφορίες για να ικανοποιήση τον ερωτώντα.

Τα πράγματα όμως αρχίζουν και γίνονται πιο δύσκολα, αν μεταστούμε στο συλλογικό επίπεδο. Έχουμε που έχουμε τόσα προβλήματα να απαντήσουμε στο φαινομενικά απλό ερώτημα “ποιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες;”, φαντάσου να χρειάζεται να δώσουμε, πέραν της συγχρονικής, και διαχρονική απάντηση στο ερώτημα αυτό.

Τίνος είμαστε λοιπόν; Ποιοι είναι οι πρόγονοί μας; Ποιοι ανήκουν ιστορικά στο ελληνικό έθνος;

Read moreΚαι συ, τίνος είσαι, μωρ’ βάιζα;

Έτσι κκελλέν, έτσι ξιουράφιν θέλει

Η κυπριακή φράση ‘έτσι κκελλέν, έτσι ξιουράφιν θέλει’, που σημαίνει ‘τέτοιο κεφάλι, τέτοιο ξυράφι χρειάζεται’ λέγεται στην περίπτωση που κάποιος παθαίνει ότι του αξίζει. Η δίνη στην οποία βρίσκεται τόσο ο μητροπολιτικός όσο και ο κυπριακός ελληνισμός είναι αποτέλεσμα των λανθασμένων χειρισμών των δικών μας, δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων.

Το ότι οι ξένοι εταίροι, εντός και εκτός της ΕΕ, βλέπουν τα συμφέροντά τους και δεν ‘πονάνε’ όπως εμείς δεν αποτελεί ούτε δικαιολογία ούτε άλλοθι για την κατάντια μας. Ο Γερμανός Υπ.Οικ. εργάζεται πρωτίστως για το συμφέρον του Γερμανικού λαού και του Γερμανού φορολογούμενου, το ίδιο και ο Άγγλος και ο Αυστριακός. Οι ‘ασύδοτες’ και ‘νεοφιλελεύθερες’ αγορές, τα τρισκατάρατα και επάρατα κεφάλαια δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τις οικονομίες και τις θυσίες των Γερμανών, των Άγγλων και των Αυστριακών φορολογούμενων. Οφείλαμε να βλέπαμε κι εμείς το συμφέρον μας αλλά προτιμήσαμε να ξοδεύουμε άσκοπα δανεικά ώστε να συντηρούμε ένα επίπεδο ζωής που δεν δικαιολογείτο από τα πραγματικά μας εισοδήματα και την παραγωγικότητά μας και τώρα πρέπει να πληρώσουμε το λογαριασμό. Με άλλα λόγια, και θα ξαναχρησιμοποιήσω μια κυπριακή φράση, ‘κλάναμε με ξένο κώλο’. Σε ότι αφορά την Κύπρο, ακόμη και να μην αναγκαζόμασταν να λάβουμε αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο, οφείλουμε να ξοφλήσουμε αυτά που δανειστήκαμε. Απαιτούμε αλληλεγγύη από τους ευρωπαίους αλλά, όπως και οι εξ Ελλάδος Έλληνες, πρέπει κι εμείς να καταλάβουμε πως αλληλεγγύη σημαίνει να βοηθάς τον άλλο που έχει ανάγκη, όχι να συντηρείς έναν άσωτο υιό.

Read moreΈτσι κκελλέν, έτσι ξιουράφιν θέλει