Περιήγηση στο Αθεϊστάν Ι

Στο Αθεϊστάν επικρατεί πραγματική, πλήρης, ουσιαστική θρησκευτική ελευθερία. Το κράτος είναι αυστηρά ουδετερόθρησκο, δεν επιδοτεί ούτε ευνοεί έστω και εμμέσως κάποια θρησκεία έναντι κάποιας άλλης. Ούτε φυσικά το ίδιο το θρησκεύεσθαι έναντι του αγνωστικισμού ή της αθεΐας.

Δεν ήταν πάντα τόσο τριανταφυλλένια τα πράγματα βέβαια. Προς τον σκοπό της ουδετεροθρησκίας εισήχθησαν σταδιακά μερικές αλλαγές. Ας πούμε:

1. Απαγορεύονται τα χριστιανικά ονόματα ως επίσημα τοπωνύμια: όχι Αναπαύσεως, αλλά Νεκροταφείου, όχι Άγιος Δημήτριος, αλλά Μπραχάμι, όχι Άγιος Νικόλαος Κρήτης, αλλά να βρουν οι κάτοικοι άλλο όνομα.

2. Όχι στα χριστιανικά παρεκκλήσια σε δημόσια νοσοκομεία: όποιος θέλη να ανάψη κεράκι για τον άνθρωπό του, να πάη αλλού, σε δική του ιδιοκτησία και με δικά του έξοδα.

3. Κατεδάφιση των ναών που βρίσκονται στα δημοτικά νεκροταφεία. Και ακολούθως: απαγόρευση των σταυρών στα μνήματα. Και των τρισαγίων.

Read moreΠεριήγηση στο Αθεϊστάν Ι

Προτάσεις βελτίωσης του Αστυνομικού Δικαίου

Αφού μυθοκτόνησα ασυστόλως, καιρός να πω και κάτι θετικό. Θα αναφέρω κάποια σημεία στα οποία θεωρώ ότι το Αστυνομικό Δίκαιο χρήζει αναΜορφώσεως και θα καταθέσω συγκεκριμένες προτάσεις. Ξέρω ότι αυτά δεν συνηθίζονται στην Ελλάδα βέβαια, αλλά τι να κάνουμε, κάπως να ζήσουμε και μεις, έχουμε και οικογένεια να θρέψουμε.

Άλφα

Η υποχρέωση κατοχής της αστυνομικής ταυτότητας ανά πάσα στιγμή και λεπτό, 24/7/365, δεν προκύπτει ξεκάθαρα από τον νόμο, αλλά θεωρείται ευρέως ότι υφίσταται. Αυτό όμως είναι υπερβολικό. Το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας αποδεικνύει έναντι πάντων δεσμευτικά τα στοιχεία της ταυτότητας, αλλά αυτά μπορούν να αποδειχθούν με οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο, κυρίως με μάρτυρες και άλλα έγγραφα. Στην πράξη βέβαια γίνεται και αυτό, αλλά καλό είναι να διευκρινιστή το θέμα.

[Υπενθυμίζω ότι υφίσταται υποχρέωση αληθείας έναντι αστυνομικών οργάνων, όταν ζητούν τα στοιχεία της ταυτότητάς μας, αλλιώς διαπράττεται ψευδής ανωμοτί κατάθεση. Εδώ το δικαίωμα σιωπής και η απαγόρευση αυτοενοχοποίησης υποχωρούν].

Βήτα

Είναι εξωφρενική η δυνατότητα παράτασης της προσαγωγής για πολλές ώρες. Μιμούμενοι το άρ. 6 Συντ., πρέπει και εδώ να θέσουμε συγκεκριμένο χρονικό όριο, πέραν του οποίο η παράταση του περιορισμού λόγω της προσαγωγής θα συνιστά κατακράτηση παρά το Σύνταγμα. Πέντε ώρες νομίζω ότι είναι υπεραρκετές όχι μόνο για τον τυπικό έλεγχο στοιχείων, ενταλμάτων, για τις μεταγωγές κ.λπ., αλλά και για ανεπίσημες συζητήσεις, κουβεντούλα, ρίχνουμε άδεια για να πιάσουμε γεμάτα κ.λπ. Προς γνώση και συμμόρφωση πάντως των ενθουσιωδών ιστολόγων και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρω ότι στην Β. Ρηνανία-Βεστφαλία (άρ. 38) και στο Αμβούργο (άρ. 13c) π.χ. η προσαγωγή προς εξακρίβωση στοιχείων επιτρέπεται να διαρκέση μέχρι 12 ώρες.

Read moreΠροτάσεις βελτίωσης του Αστυνομικού Δικαίου

Επιτρέπεται δημοψήφισμα για την ιθαγένεια;

Τις τελευταίες μέρες λυσσομανούσε η δημόσια διαβούλευση για το σχέδιο νόμου σχετικά με την τροποποίηση του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγενείας. Μια μεγάλη μερίδα ανησυχούντων συμπολιτών μας έθεσε με έμφαση στο προσκήνιο το αίτημα για δημοψήφισμα. Μια εξίσου μεγάλη απέρριψε το αίτημα όχι μόνο με επιχειρήματα πολιτικά, αλλά και νομικά: το δημοψήφισμα θα ήταν συνταγματικώς ανεπίτρεπτο, επειδή “δεν χωρεί δημοψήφισμα σε θέματα δικαιωμάτων”.


Αν απαγορεύεται το δημοψήφισμα, γιατί να επιτρέπεται η διαβούλευση;

Είναι όμως έτσι;

Καταρχάς, όποιος τυχόν υποστηρίξη την ανωτέρω ευρεία διατύπωση ως έχει, σφάλλεται. Για παράδειγμα, προ ετών άλλαξαν οι ώρες έναρξης και λήξης της εκλογικής διαδικασίας από μεταξύ ανατολής και δύσης του ηλίου σε μεταξύ 0700 και 1900. Υποστηρίζει κανείς σταλήθεια ότι δεν θα μπορούσε να αποτελέση αυτό αντικείμενο δημοψηφίσματος;

Αυτό βέβαια, έρχεται ο αντίλογος, δεν αφορά το δικαίωμα καθαυτό, αφορά το πώς και το πότε και το πού κ.λπ., αφορά δηλαδή εξωτερικούς όρους απόλαυσης του δικαιώματος. Θεωρώ όμως ότι και ζητήματα αναγόμενα στην ουσία του δικαιώματος μπορούν να τεθούν σε δημοψήφισμα. Για παράδειγμα, όταν μία ημέρα των ημερών δεήση ο Θεός της Ελλάδας να καταργήση το ν.δ. 794/1971 περί δημοσίων συναθροίσεων και αποκτήσουμε ένα σύγχρονο θεσμικό κείμενο για το ποια συνάθροιση είναι ήσυχη και άοπλη, ποιος την περιφρουρεί, ποιος την διαλύει, πότε και πώς, θα απαγορευόταν ένα σχετικό δημοψήφισμα; Όχι βέβαια, μάλλον θα επιβαλλόταν.

(Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι επιτρέπονται κάθε είδους δημοψηφίσματα).

Read moreΕπιτρέπεται δημοψήφισμα για την ιθαγένεια;

Θρησκεία κατά Τέχνης

Δεν είχα προπτυχιακά τον Αναπληρωτή Καθηγητή της Νομικής Αθηνών Σταύρο Τσακυράκη. Και αυτό υπήρξε μάλλον ατύχημα, γιατί φαίνεται, αν μή τι άλλο, ενδιαφέρων άνθρωπος. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να βρω κάποιο αναλυτικό βιογραφικό του. Αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, γιατί δεν θα κρίνω τον άνθρωπο ούτε την όλη πορεία του, αλλά ένα μόνο έργο του.


Καλά νομικά.

Read moreΘρησκεία κατά Τέχνης

Τον σταυρό από τον κοντό

Της πατρίδας μου η σημαία
έχει χρώμα γαλανό
και στην μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό.

[που δεν είναι όμως θρησκευτικό σύμβολο, αλλά εθνικό, ούτε η Επανάσταση έγινε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, αλλά υπέρ Θρησκευτικής Ελευθερίας και Μεταεθνικού Κράτους].

Αυτό είναι ένα εθνικό σύμβολο.
Αυτό είναι ένα εθνικό σύμβολο.

-Τον σταυρό από τον κοντό!, φοβέριζαν δέκα χρόνια πριν οι μεν στον Πόλεμο των Ταυτοτήτων. -Αύριο μεθαύριο θα μας βγάλουν και τον σταυρό από τον κοντό της σημαίας!

Έκαναν λάθος. Οι δε είχαν άλλα σχέδια: Η απόφαση Lautsi κατά Ιταλίας του ΕΔΔΑ ολοκληρώνει το σκοτεινό σχέδιο των φωταδιστών. Μια ψυχρή Φινλανδή ως νέος Λέων Ίσαυρος έρχεται να αποκαθηλώση τις εικόνες μας. Δεν με θα με απασχολήση (τώρα) η απόφαση καθαυτήν, με ενδιαφέρουν όμως οι προεκτάσεις της.

Ως προς την σημαία ας πούμε.

Αν κοσμικό κράτος σημαίνει απομάκρυνση του κράτους από κάθε είδους εύνοια προς την επικρατούσα θρησκεία και αν η θρησκευτική ελευθερία απαιτεί την αυστηρή θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, πράγματα καθ’ όλα εύλογα και συνεπή, ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη. Και περνάει από την ουδετεροποίηση και της κρατικής σημαίας.

Read moreΤον σταυρό από τον κοντό

«Αποχρωματισμός» ή φιλελευθερισμός; Τα θρησκευτικά σύμβολα στα δημόσια κτήρια

Στο κείμενο που ακολουθεί θα θίξω κάποια θέματα που ανήκουν σε περιοχές εκτός της επιστημονικής μου ειδίκευσης, αφορούν όμως ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Κατά συνέπεια, θα εκτεθώ μεν στην κριτική των ειδικών, μέσα από την οποία ευελπιστώ όμως να προέλθουν πληροφορίες και διευκρινήσεις χρήσιμες σε εμάς τους μη ειδικούς.

Η πρόσφατη απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α. στην υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας περί της απομάκρυνης του σταυρού από τις σχολικές αίθουσες ανοίγει, καθώς φαίνεται, τον δρόμο για την συζήτηση, αν μη επιβολή, του ίδιου μέτρου και στην Ελλάδα. Να αφαιρεθούν δηλ. τα θρησκευτικά σύμβολα από όλους τους χώρους και περιστάσεις της δημόσιας ζωής, στις οποίες υπάρχει υποχρεωτική παρουσία-συμμετοχή των πολιτών (σχολεία, δικαστήρια, δημόσιες υπηρεσίες, κλπ.). Είναι περιττό να αναφερθεί πως η εξέλιξη αυτή προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού σε όλους τους εν Ελλάδι θιασώτες αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ουδέτερο ή αποχρωματισμένο κράτος. Προκάλεσε επίσης αναμενόμενη δυσφορία σε όσους αντιλαμβάνονται την παρουσία της χριστιανικής εκκλησίας στην Ελλάδα με όρους «επικρατούσας θρησκείας». Καθώς τα πιο πολλά επιχειρήματα των τελευταίων δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ακριβώς υψηλής ποιότητος, αξίζει να εστιάσει κανείς την προσοχή του κυρίως στην άλλη πλευρά. Τα δικά της επιχειρήματα εκτίθενται με συγκροτημένο τρόπο σε σχετική ανάρτηση του E-Lawyer και μπορούν να συνοψισθούν στην επιγραμματική φράση «το κράτος δεν δικαιούται να θρησκεύεται» του καθηγητή Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργού Δικαιοσύνης κ. Μιχάλη Σταθόπουλου. Οι σκέψεις μου έχουν ως αφετηρία αυτήν ακριβώς την φράση.

Εντύπωσή μου είναι πως η διατύπωση του κ. Σταθόπουλου είναι ελαφρώς παραπλανητική. Το κράτος που ευαγγελίζεται δεν μου δίνει και τόσο την αίσθηση του ουδέτερου.

Read more«Αποχρωματισμός» ή φιλελευθερισμός; Τα θρησκευτικά σύμβολα στα δημόσια κτήρια

Σιλεσία ξακουστή, Πολωνών το καμάρι!

Πρώτα ο απεταξαμηνισμός: Το ΕΔΔΑ επιτελεί σπουδαίο έργο για την προστασία των ατομικών μας δικαιωμάτων.

Θεέ μου, φύλαγέ με από τους φίλους μου κ.λπ. κ.λπ.
Θεέ μου, φύλαγέ με από τους φίλους μου κ.λπ. κ.λπ.

Για παράδειγμα, στην απόφαση Σιδηρόπουλος και λοιποί κατά Ελλάδος του 1998 το ΕΔΔΑ έκρινε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι από την άρνηση του Πρωτοδικείου Φλωρίνης να εγγράψη στο βιβλίο σωματείων την Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού. Τα ελληνικά δικαστήρια, το ένα μετά το άλλο, είχαν θεωρήσει ότι μόνο μια διεθνής συνθήκη ορίζει ποιες μειονότητες υπάρχουν και μπορούν να υπάρξουν στην Ελλάδα και ότι το υπό ίδρυση σωματείο απειλούσε μακροπρόθεσμα την εδαφική μας ακεραιότητα. Η απόφαση του ΕΔΔΑ ήταν απολύτως ορθή, απέδωσε στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι την θέση που της αρμόζει και έδειξε εμμέσως την αξία του εθνικού αυτοπροσδιορισμού [Η αναγνώριση του σωματείου δυστυχώς δεν έχει επιτευχθή μέχρι σήμερα].

Μερικά χρόνια μετά, το ΕΔΔΑ κλήθηκε να κρίνη μια παρόμοια υπόθεση, ή μάλλον, μια πανομοιότυπη υπόθεση. Απλώς όπου “Μακεδόνας” βάλτε “Σιλεσιανός” και όπου “Ελλάδα” “Πολωνία”. Το αποτέλεσμα της δικαστικής κρίσης ήταν προδιαγεγραμμένο, έτσι;

Όχι.

Read moreΣιλεσία ξακουστή, Πολωνών το καμάρι!