Νομικά

Περί ενόρκων ο λόγος.

Σύμφωνα με το άρ. 97 παρ. 1 Σ

Τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές και ενόρκους, όπως νόμος ορίζει. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων αυτών υπόκεινται στα ένδικα μέσα που ορίζει ο νόμος.

Να λοιπόν η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και στην δικαστική λειτουργία! Μπορεί οι δικαστές μας να είναι ανομιμοποίητοι δημοκρατικώς, αφού δεν εκλέγονται (και καλά κάνουν), οι δικαστικές αποφάσεις όμως εμβαπτίζονται στα νάματα του λαού, όπως εκφράζεται διά των ενόρκων.

Είναι άραγε έτσι όμως;

Read moreΚατά του άρ. 97 παρ. 1 Σ

Τις προάλλες, σε κάποιο μονομελές. Στην έδρα μια ξύπνια, ευγενική και όμορφη κοπέλα. Και ο εισαγγελέας, μάχιμος. Απορρίπτουν ένα προπετές και αύθαδες αίτημα αναβολής δικηγόρου, που κάτι είχε και δεν μπορούσε να μας κάνη την τιμή να έρθη, αλλά ήταν μυστικό, δεν μας έλεγε τι. Καταδικάζουν συνοπτικά επί απειθεία τους, για δεύτερη φορά, λιπομάρτυρες. Σε άλλη υπόθεση, η Πρόεδρος ρωτά χαμογελαστή τους μάρτυρες αν επιθυμούν θρησκευτικό όρκο (και αυτοί φυσικά την κοιτούν με το στόμα ανοιχτό σαν χάνοι). Μέχρι 09:59 εκφωνεί υποθέσεις, να προλάβη να κάνη όσες μπορεί.

Και μετά αρχίζει η κωμωδία. Οι υποθέσεις αναβάλλονται. Πράξη πρώτη:

-Μπορώ να μάθω, κ. Πρόεδρε, για ποιον λόγο αναβάλλονται οι υποθέσεις;
-Για τον γνωστό λόγο, κύριε συνήγορε.
-Ποιος είναι ο γνωστός λόγος; Μπορώ να τον ακούσω;
-(ελαφρά συνοφρύωσις, αλλά πάντα χαρίεσσα) Βεβαίως, να σας τον πω. Το δικαστήριο συμμορφώνεται στην απόφαση της ΕΝΔΕ.
-(ψυχρά) Γνωρίζετε ασφαλώς ότι τέτοιος λόγος δεν προβλέπεται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας;
-(αμυντικά) Με ερωτάτε;
-Σας υπενθυμίζω κάτι που ήδη γνωρίζετε.
-Ναι, δεν προβλέπεται, αλλά το δικαστήριο θα διακόψη.

Read moreΠερί αποδοχών των δικαστών παιδαριωδολογία

Καταρχάς κοιτάξτε καλά αυτές εδώ τις εκπληκτικές εικόνες.

Οι εικόνες είναι σκληρές. Όχι πιο σκληρές από εκείνες που έχει δει όποιος έχει παρευρεθή στην σφαγή του πασχάλιου αμνού, αλλά τέλος πάντων σκληρές.

Μεσαίωνας, βαρβαρότητα, σκοταδισμός και τα λοιπά. Τόση πίστη και ενέργεια σπαταλημένες σε ακατανόητα, για εμάς, πράγματα. Μα τι είδους άνθρωποι κάνουνε τέτοια πράγματα;

Read moreΥπέρ των ασουρανιζόντων

Καταρχάς παραθέτω απόσπασμα της αγόρευσης στην Βουλή στις 11Νοε12 του Υπουργού Αναπληρωτή επί των Εσωτερικών Χαραλάμπους Αθανασίου, ναι, του γνωστού:

Η αναθεώρηση του Συντάγματος θα ανοίξει όπου είναι. […]

Επιτρέψτε μου να διατυπώσω κάποιες σκέψεις με αφορμή την απομάκρυνση πολλών συναδέλφων μας από τα κόμματά τους όταν ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο. Και πρέπει να πω επειδή πολύ το υποστηρίζουν –και πρέπει να το δούμε, το λέω ως προβληματισμό χωρίς καμία διάθεση να πάρω θέση αυτή τη στιγμή ή να μειώσω οποιονδήποτε- ότι η διάταξη του άρθρου 60 του Συντάγματος που λέει ότι οι Βουλευτές έχουν απεριόριστη ελεύθερη γνώμη μέχρι που πάει; Είναι χωρίς όρια; Ποια είναι τα όρια που διαγράφει το Σύνταγμα και περιορίζει αυτό το δικαίωμα; Είναι τα όρια του άρθρου 29 του Συντάγματος των οργανωμένων κομμάτων. Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα να παίρνει στα όριά του, στην κοινοβουλευτική του ομάδα αποφάσεις και να ανατρέπονται από μεμονωμένα άτομα τη στιγμή που είναι αποφάσεις καταστατικού με προγραμματισμό. Ούτε είναι σωστό αυτό που λέγεται «είμαι εκπρόσωπος του έθνους». Ναι, κύριε είσαι εκπρόσωπος και σε βγάζει ο λαός αλλά σε ένα πρόγραμμα που σε επιλέγει ως ικανότερο μεταξύ πολλών ικανών μόνο και μόνο για να εφαρμόσεις το συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω αυτά τα θέματα να τα δούμε στην αναθεώρηση του Συντάγματος γιατί δεν είναι δυνατόν να αλλοιώνονται έτσι οι πλειοψηφίες των κομμάτων.

Read moreΔημοκρατικός συγκεντρωτισμός;

Είναι κάτι σκαγιωμένοι τύποι, που τους λένε Ραελιανούς. Αυτοί λοιπόν πιστεύουνε, λέει, ότι ο πολιτισμός στην Γη δημιουργήθηκε από εξωγήινους, τους οποίους οι τότε ημιβάρβαροι πρόγονοί μας θεώρησαν θεούς, δαίμονες ή αγγέλους. Και ότι κάποια μέρα οι ιπτάμενοι δίσκοι θα ξαναέρθουν και τότε οι Ραελιανοί θα τους καλωσορίσουν σε μια Πρεσβεία που θέλουν να χτίσουν. Ή κάτι τέτοιο. Διαβάστε τα μόνοι σας.

Εντάξει, οι τύποι είναι ηλίθιοι, δεν τίθεται θέμα (βασικά, μου μυρίζει μηχανή για να χτυπάνε γκόμενες, τέλος πάντων…). Αλλά έχουν και δικαιώματα.

Read moreΤο Ιδεοδικείο του Στρασβούργου VIΙ: μικροί πράσινοι Ραελιανοί

Η κοινοβουλευτική επικαιρότητα ποτέ δεν μας αφήνει παραπονεμένους. Οι παραστάτες του ελληνικού λαού, αντιπροσωπευτικά ανθρωπολογικά δείγματα των οποίων εκθέτω κατωτέρω, παρέχουν πάντοτε αφορμές εμβάθυνσης στο Κοινοβουλευτικό.

Read moreΚοινοβουλευτικά άτακτα

Ή: Προς τον Α.Π. χαριστήριος, τιμής ένεκεν.

Το σκέφτηκα αρκετά πριν γράψω την παρούσα ανάρτηση. Όχι για το περιεχόμενό της, για αυτό δεν αμφέβαλλα από την πρώτη στιγμή. Αλλά για λόγους, πρώτον, πολιτικής τακτικής: τι θα κέρδιζα άραγε για τον σκοπό μου; Τίποτα, μάλλον θα εξώργιζα τις ευερέθιστες κεφαλές ενίων. Δεύτερον, για λόγους επαγγελματικούς: προσπαθώ από την δικηγορία να κερδίζω το γάλα των παιδιών μου. Δεν θα ήθελα να έχω απέναντί μου δικαστικούς με απόψεις σαν κι αυτές να κρίνουν τους εντολείς μου, έχοντας διαβάσει όσα υποστηρίζω. Τρίτον, για λόγους προσωπικούς: γνωρίζω κάποιους νέους δικαστές προσωπικά, είναι φίλοι μου και ασφαλώς μια τέτοια ανάρτηση θα τους στενοχωρούσε. Αν δεν μου κόψουν την καλημέρα δηλαδή. Τέταρτον, για λόγους ανθρώπινης αδυναμίας: είναι πάντα πιο εύκολο να λες σε κάποιον, ειδικά σε ένα δικαστή, μεγάλε, τι ωραίος που είσαι, έμπαινε ασύστολα, εσύ μας οδηγείς, σ’ωραίος. Τα ωφέλιμα είναι πάντα δυσάρεστα.

Αλλά τελικά το αποφάσισα. Αφού δεν τα λένε στα φανερά οι δικηγόροι και οι πανεπιστημιακοί, με τις λίγες λαμπρές εξαιρέσεις, ας τα πη η αφεντιά μου.

Read moreΚατά των απεργών δικαστών