Αθ. Αναγνωστόπουλος

Η αυτοκεφαλία παραχωρήθηκε κανονικώς στην Εκκλησία της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Συνοδικό Τόμο στις 29 Ιουνίου 1850. Είχε προηγηθή φυσικά η πραξικοπηματική ανακήρυξή της από μια ομάδα Ελλαδιτών πατριωτών, πειθήνιων ιθαγενών υπαλληλίσκων και δυτικόστροφων γραφειοκρατών το 1833, η οποία κατέστησε αναπόφευκτη την αυτοκεφαλία πολιτικά, καίτοι νομοκανονικά δεν είχε καμία συνέπεια. Μετά την θεραπεία του σχίσματος, η Ελλάδα σε γενικές γραμμές υπόκειται στην πνευματική δικαιοδοσία της εν Ελλάδι Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Read moreΥπέρ της άρσης του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Καμηλοπάρδαλις, ιππότιγρις, στρουθοκάμηλος, δρομαίος, ιπποπόταμος, προβατοκάμηλος, ρινόκερως, υδρόχοιρος, μελανόλευκος αιλουρόπους: προσπαθούμε να ονομάσουμε τα εξωτικά ζώα κατ’ αναλογίαν προς τα οικεία, ίσως για να τα ξορκίσουμε κιόλας. Ορίστε μερικές ακόμη παρόμοιες προσπάθειες:

Καγκουρό: Το καγκουρό λέγεται μακρόπους στα ελληνικά. Αν λεγόταν ας πούμε μαρσιπέλαφος θα είχε πιο πολλή πλάκα.

Φαιός μαρσιπέλαφος ποζάρων μετά νεογνού

Κοάλα: Το κοάλα λέγεται φασκόλαρκτος στα ελληνικά, λέξη που δεν έχω ιδέα τι σημαίνει. Αν το λέγαμε απλώς δένδραρκτο;

Δένδραρκτος μασουλών ευκάλυπτον

Ιγουάνα: Δεδομένου ότι συνηθισμένο κατοικίδιο είναι η πράσινη ιγουάνα, χλωρόσαυρος είναι η κατάλληλη ονομασία.

Αγέρωχος χλωρόσαυρος

Read moreΚαινούργιες Λέξεις V

Στο σύντομο βιογραφικό που βλέπετε στο πάνω αριστερό μέρος της σελίδας επέλεξα να περιγράψω ένα κομμάτι της προσωπικότητάς μου ως “Ορθοδόξως άθεος”. Μέρες που’ ναι ας το διευκρινίσω λίγο, όχι τόσο για την αξία που έχει το κουτσομπολιό της αφεντιάς μου, όσο γιατί νομίζω ότι αντιπροσωπεύει τον τρόπο που προσεγγίζουν το θέμα πολλοί Έλληνες του 21ου αιώνα, έστω και ανεπίγνωστα.

Read moreΟρθοδόξως άθεος

Με το ν.δ. 494/1970 «Περί κυρώσεως της διεθνούς συμβάσεως περί καταργήσεως πάσης μορφής φυλετικών διακρίσεων» κυρώθηκε η υπ’ αριθμ. 9464 διεθνής σύμβαση, η οποία συνήφθη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στις 07.03.1966 στην Νέα Υόρκη, ακολουθώντας τον οδό που χάραξε το ψήφισμα 1904/XVIII της Γενικής Συνέλευσης, και υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση με το ψήφισμα 2106/ΧΧ στις 21.12.1965. Κατ’ εκτέλεση της Σύμβασης ψηφίστηκε ο Ν. 927/1979, ο λεγόμενος αντιρατσιστικός, τον οποίο θα περιλάβω ερμηνευτικώς στο προσεχές μέλλον. Αλλά προτού φτάσουμε στον καρπό, ας ασχοληθούμε με τον σπόρο.

Ως φυλετική διάκριση κατά την σύμβαση (άρ. 1 παρ. 1) νοείται «πάσα διάκριση, εξαίρεση, παρεμπόδιση ή προτίμηση βασιζομένη επί της φυλής, του χρώματος, της καταγωγής ή της εθνικής ή εθνολογικής [ethnic] προελεύσεως». Όπως είναι φανερό, ο ορισμός αυτός τυγχάνει στενότερος του άρ. 5 παρ. 2 εδ. α΄ Συντάγματος, καθώς δεν περιλαμβάνει την απαγόρευση διακρίσεων λόγω γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Οι κανόνες της σύμβασης δεν εφαρμόζονται για θέματα ιθαγενείας, πολιτικών δικαιωμάτων και αλλοδαπών (άρ. 1 παρ. 2-3), μια εξαίρεση που όσο περνάει ο καιρός μοιάζει απηρχαιωμένη, αν όχι νομικά, τουλάχιστον ηθικά. Στα άρ. 1 παρ. 4 και 2 παρ. 2 αναγνωρίζεται σε επίπεδο διεθνούς δικαίου η νομιμότητα των λεγόμενων «θετικών διακρίσεων», για τις οποίες θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Στο άρ. 3 καταδικάζεται ιδιαιτέρως η φυλετική απομόνωση (apartheid), ενώ το άρ. 5 περιλαμβάνει εκτεταμένο ενδεικτικό κατάλογο των δικαιωμάτων, των οποίων η απόλαυση οφείλει να εξασφαλιστή σε όλους χωρίς απαγορευμένες διακρίσεις.

Οι πιο ενδιαφέρουσες διατάξεις περιλαμβάνονται στο άρ. 4 της Σύμβασης. Η σύμβαση δεν περιλαμβάνει μεν διατάξεις ευθέως ποινικού ενδιαφέροντος, προβλέπει όμως στο άρ. 4 μία διεθνούς δικαίου υποχρέωση των συμβαλλομένων κρατών να απαγορεύσουν τις φυλετικές διακρίσεις με τα μέσα του Ποινικού Δικαίου, προκειμένου αυτές να λάβουν τέλος. Το ενδιαφέρον εν προκειμένω είναι ότι καλούνται τα κράτη να εισαγάγουν διατάξεις εσωτερικού δικαίου που θα καθιερώνουν άμεση τριτενέργεια, ποινικά μάλιστα προστατευόμενη, ενός αμυντικού συνταγματικού δικαιώματος. Δεδομένου ότι το άρ. 25 παρ. 1 εδ. γ΄ Συντ. ορίζει ότι «Τα δικαιώματα αυτά [Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου] ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν», χρειάζεται αιτιολόγηση γιατί προσιδιάζει εδώ η άμεση τριτενέργεια. Τι κοινό υπάρχει αλήθεια ανάμεσα στην σχέση δύο οποιωνδήποτε πολιτών αφενός, του πολίτη και του κράτους αφετέρου;

Read moreΠερί του ν.δ. 494/1970