Αθ. Αναγνωστόπουλος

Καταπιάνομαι σήμερα ξανά με το γνωστό και πιασάρικο ζήτημα του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, μπας και πουλήσουμε διαδικτυακό κανά φύλλο παραπάνω. Δεν θα ασχοληθώ φυσικά με το εάν και κατά πόσον ένας τέτοιος γάμος θα έπρεπε να αναγνωριστή νομικώς, πράγμα που θεωρώ δεδομένο [σε αντίθεση με το Στρασβουργοδικείο, που έκρινε αντιθέτως στην απόφαση Schalk και Kopf κατά Αυστρίας πέρσι], αλλά με την προσφορώτερη νομική του θεμελίωση.

Συνήθως αναφερόμαστε σε γάμο ομοφυλοφίλων, επειδή προφανώς οι ομοφυλόφιλοι είναι οι κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενοι. Αυτό όμως πόρρω απέχει του να είναι ακριβές: όπως ακριβώς όσοι παντρεύονται σήμερα δεν είναι κατ’ ανάγκην ετεροφυλόφιλοι και, πολύ περισσότερο, δεν απαιτείται να είναι, έτσι και σε ένα πιθανό γάμο ομοφύλων οι μελλόνυμφοι καθόλου δεν απαιτείται να είναι ομοφυλόφιλοι.

Read moreΗ απαγόρευση του γάμου ομοφύλων ως έμφυλη διάκριση

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που δημοσιεύθηκε σαν σήμερα πέντε χρόνια πριν, με αρκετές αλλαγές.

Θέλω να γράψω δυο τρία βαρετά νομικά λογάκια για την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας (σύμβαση UNCLOS III) στο Αρχιπέλαγος, και όχι μόνο, ιδίως για κάποια θέματα που δεν είναι τόσο γνωστά όσο τα διάσημα 12 μίλια της κακής μας μοίρας. Πρόκειται για νομικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν στην Ελλάδα να επεκτείνη την κυριαρχία της, αλλά ακόμη φαίνεται να μην έχουν ληφθή υπόψιν (;) από τον ελληνικό πολιτικό σχεδιασμό.

[Εδώ το θέμα χρειάζεται προσοχή: δεν κατηγορείται κανείς επί ηλαττωμένω πατριωτισμώ και αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι οι λεπτές διαπραγματεύσεις που απαιτούνται δεν ωφελούνται ιδιαιτέρως από την δημοσιότητα. Άλλο αυτό όμως και άλλο η ανυπαρξία έστω και ανεπίσημης ενημέρωσης ή ακόμη και οι από υπευθύνων χειλέων δηλώσεις ότι στην περιοχή της Μεσογείου το εύρος της ΑΟΖ δεν µπορεί να ξεπερνά τα όρια της υφαλοκρηπίδας, άρα δεν έχουµε να κερδίσουµε κάτι παραπάνω από µια τέτοια οριοθέτηση. Αυτά μου χαλάνε την ευχάριστη πρωινή μου διάθεση.]

Read moreΤο Αιγαίο ανήκει όπου λέει το Δίκαιο της Θάλασσας (και τα ψάρια του επίσης!)

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων,

δεν σας γνωρίζω ούτε προσωπικά ούτε επαγγελματικά. Σας απευθύνομαι όχι με τον τίτλο του Αρεοπαγίτη, τον οποίο έχετε κερδίσει με την αξία σας, αλλά με την ιδιότητα με την οποία επιλέξατε να παρεμβήτε στην επικαιρότητα, αλλά και στην καθημερινότητά μου ως δικηγόρου: την ιδιότητα του Προέδρου ενός σωματείου.

Read moreΕπιστολή προς τον κ. Αθανασίου, Πρόεδρο της ΕΝΔΕ

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας είναι ένας διεθνής οργανισμός κάπως αλλιώτικος από τους άλλους. Τα μέλη του ενώνει η προνεωτερική ιδεολογία της θρησκευτικότητας, καθώς αποτελείται από κράτη κατά πλειοψηφία ισλαμικά. Κάπου εδώ φαίνεται και η διαφορά από την αποδώ μεριά της Μεσογείου (και του Αιγαίου): ένας Οργανισμός Χριστιανικής Συνεργασίας θα ήταν παρωχημένος κατά μερικούς αιώνες. Για να μην σκεφτώ τις κλάψες ότι είναι ρατσιστικός, φασιστικός και το κακό συναπάντημα.

Γιατί να μας αφορά λοιπόν τι κάνουν μερικές δεκάδες, 57 για την ακρίβεια, αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας;

Read moreΟργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας

Πριν από λίγους μήνες έκανα μια προφορική παρέμβαση στο 11ο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου, όπου τάχθηκα υπέρ της ίδρυσης Εφετείων Κακουργημάτων μονομελούς σύνθεσης σε μια ειδική μορφή τους. Είχα αρχίσει να την γράφω για να την καταθέσω στα πρακτικά του συνεδρίου, αλλά στην πορεία βαρέθηκα, όπως κάνω συνήθως. Τώρα που η ίδρυση Μονομελών Εφετείων είναι επί θύραις, το καταθέτω εδώ, πλαγιογραμμίζοντας κάποια σχόλια για την καλύτερη κατανόηση:

Ένας τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν πολύτιμες δικαστικές δυνάμεις, παράλληλα όμως όχι απλώς να μην διακινδυνεύση η ομαλή διεξαγωγή της συζήτησης στο ακροατήριο, αλλά αντιθέτως να ανυψωθή το επίπεδό της και να μειωθούν οι αντιδικίες και οι λεκτικές αψιμαχίες μεταξύ συνηγόρων και διευθύνοντος την συζήτηση, θα ήταν ο εξής:

Ιδρύονται Μονομελή και, στον δεύτερο βαθμό, Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων (ενώ τώρα δικάζουμε με Τριμελή και Πενταμελή. Σημειωτέον, παλιά είχαμε Πενταμελή και Επταμελή Εφετεία! Αδιανόητο σήμερα).

Read moreΥπέρ των Μονομελών Εφετείων Κακουργημάτων

Εντάξει, όχι σε όλο τον Γράμμο, όπως κάνει αυτός εδώ, αλλά στο κομμάτι του που είναι πιο κοντά στα σύνορα.

Τα χωριά του Γράμμου είναι το Πιλκάτι, η Σλήμνιτσα, το Γιαννοβένι, το Όμοτσκο, πιο κάτω η Γράμμοστα. Είναι δύσκολο να τα βρη κανείς σε χάρτες με αυτά τα ονόματα, μια και η πολιτική μετονομασιών του έμφοβου ελληνικού κράτους του 20ού αιώνα είναι εμφανής. Ας είναι.

Ο δρόμος από Καστοριά συνεχίζει προς Νεστόριο/Νεστράμι, ωραία κωμόπολη πάνω στον Αλιάκμονα, πρωτεύουσα του νέου καλλικρατικού δήμου, που τα τελευταία χρόνια ζη την δόξα του ρίβερ πάρτι. Από εκεί, αρχίζουμε και ανεβαίνουμε στον Γράμμο, τον ελατόεντα και ησυχαστή.

Read moreΜικρό πλην εικονογραφημένο οδοιπορικό στον Γράμμο

Αρχή σοφίας ορισμών επίσκεψις: Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεως, ελληνιστί FIR, είναι διαίρεση του εναερίου χώρου, εθνικού και διεθνούς, όπου για λόγους πολιτικής αεροπορίας έχουν εκχωρηθή ωρισμένες αρμοδιότητες σε συγκεκριμένα γειτνιάζοντα κέντρα ελέγχου.

Το φιρ δεν έχει εθνικό χαρακτήρα: κάποιες χώρες έχουν περισσότερα από ένα, π.χ. η Ιταλία (Ρώμης, Βρινδησίου, Μιλάνου) και η Τουρκία (Κωνσταντινούπολης και Αγκύρας), κάποιες μικρές μπορεί να εξυπηρετούνται από γειτονικά κέντρα ελέγχου, σε πολλές πάλι ο εθνικός εναέριος χώρος και το φιρ ταυτίζονται, π.χ. Πολωνία, Ρουμανία. Είναι πολύ χαρακτηριστικό όμως ότι κάθε περιοχή ονομάζεται από την πόλη όπου εδρεύει το αντίστοιχο κέντρο ελέγχου και όχι από το αντίστοιχο κράτος. Έτσι, έχουμε φιρ Μπρατισλάβας και όχι φιρ Σλοβακίας, φιρ Πράγας και όχι φιρ Τσεχίας, και λοιπά και λοιπά.

Τα όρια του δικού μας φιρ τα βλέπουμε εδώ. Για κάποιον μυστηριώδη λόγο, άγνωστο σε μένα, το φιρ τέως Αθηνών ονομάζεται πλέον HELLAS, ενώ των άλλων ονομάζονται από τις οικείες πόλεις. Τι ελληναριά ήταν πάλι αυτή…

Read moreΠερί παραβάσεων του FIR