Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο επεισόδιο ότι, εκτός από τον νεομισαλλόδοξο ευρωπαϊκό τρόπο του Ιδεοδικείου, υπάρχει και άλλη οδός προσέγγισης της ελευθερίας της έκφρασης των ομοφοβικών.
Οι εξ υμών υποψιασμένοι έχετε ήδη καταλάβει πού το πάω. Αναφέρομαι φυσικά στην απόφαση Snyder κατά Phelps, που κρίθηκε στο αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο τον Μάρτιο 2011.
Όλη η απόφαση είναι διαθέσιμη εδώ. Αλλά επειδή βαριέστε τώρα να την διαβάσετε όλη, σας έχω έτοιμη την σύνοψη:
Η υπόθεση έχει τις ρίζες της σε αυτό εδώ το παλληκαράκι:
Μετά από αυτήν εδώ την ανάρτηση, τώρα και στις Εφαρμογές ΔΔ Ι/2011, 65-69: Αναγνωστόπουλος Αθ., Σχόλιο υπό την Κώνστας κατά Ελλάδος, ΕφαρμΔΔ 2011, 65-69
Ενθυμείσθε ασφαλώς αυτήν εδώ την καταπληκτική υπόθεση αιμομιξίας, για την οποία ιστολογήσαμε εκτενώς. [διαβάστε εκεί τις ζουμερές λεπτομέρειες, βαριέμαι να αντιγράφω]
Πλέον, ο Παλαιοηθικισμός έχει και την σφραγίδα του Δικαστηρίου Χρηστών Ηθών Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου, καθώς δημοσιεύθηκε η απόφαση Stübing κατά Γερμανίας (Απρ 2012).
Στην απόφαση αυτή, οι στρασβουργοδίκες έκριναν ότι η Γερμανία δεν παραβίασε το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή του προσφεύγοντος αιμομίκτη αδελφού εξαιτίας της καταδίκης του για αιμομιξία και της παραμονής του επί ένα έτος στις φιλόξενες γερμανικές φυλακές. Ότι η γενετήσια ελευθερία τελικά δεν είναι ένα ζήτημα μεταξύ συναινούντων (γενετησίως) ενηλίκων, αλλά πέφτει λόγος και στα κατά τόπους παραρτήματα της Ηθοφυλακής.
Η Ηθοφυλακή επί το έργον. Η βίλα των οργίων. Δεν θα το κάνουμε αμέρικαν μπαρ εδω πέρα.
Κάπου στο τροπικό δάσος. Ακούγονται μακρινοί βρυχηθμοί λιονταριών και κοντινοί μυκηθμοί βουβαλιών. Σε ένα ξέφωτο μία ομάδα βαρβάρων ετοιμάζεται να μαγειρέψη έναν γαλήνιο Ιεραπόστολο: κάποιος καθαρίζει κρεμμύδια, άλλος τρίβει το πιπέρι, τρίτος ακονίζει την ματσέτα της σφαγής. Κάπως απόμακροι από τον όχλο διαλέγονται περιπατητικώς ο Φύλαρχος με τον Φιλόσοφο.
Ονομάζω φαρμάκευση το ντόπινγκ, μια δραστηριότητα που δεν περιλαμβάνει μόνο φάρμακα διεγερτικά, ψυχοτρόπα, αναβολικά, διουρητικά, καλυπτικούς παράγοντες και λοιπά, αλλά τείνει να επεκταθή και σε έννοιες όπως το βιολογικό και ήδη το γενετικό ντόπινγκ και έχει ο Θεός.
Ποια είναι τα απαγορεύμενα μέσα και οι απαγορευμένες μέθοδοι ορίζεται στο άρ. 128Γ Ν. 2725/1999:
1. Απαγορευμένα μέσα είναι τα εξής:
Α) Απαγορευμένες ουσίες:
α. Κατηγορίες ουσιών που απαγορεύονται σε κάθε περίπτωση:
1. Διεγερτικά
2. Ναρκωτικά
3. Αναβολικά
4. Διουρητικά
5. Πεπτιδικές ορμόνες, μιμητικά και συναφείς με αυτές ουσίες. Με την υπουργική απόφαση που αναφέρεται στην παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου μπορεί ορισμένες από τις ουσίες αυτές να απαγορεύονται μόνο αν υπερβαίνουν ορισμένη ποσοτική συγκέντρωση.
β. Κατηγορίες ουσιών που απαγορεύονται ανάλογα με το άθλημα ή την ποσοτική συγκέντρωση:
1. Αλκοόλη
2. Κανναβινοειδή
3. Τοπικά αναισθητικά
4. Κορτικοστεροειδή
5. β-αναστολείς
Β) Απαγορευμένες μέθοδοι:
α) ντόπινγκ αίματος ή άλλων κυττάρων ή ιστών,
β) χορήγηση τεχνητών φορέων οξυγόνου ή ουσιών που διογκώνουν το πλάσμα,
γ) φαρμακολογική, χημική, φυσική ή γενετική παραποίηση.
Γ) Οσες άλλες ουσίες ή μέθοδοι περιλαμβάνονται κάθε φορά στην κοινή απόφαση της επόμενης παραγράφου.
Σύμφωνα εξάλλου με τον πρωτεύοντα κανόνα που θέτει το άρ. 128Α Ν. 2725/1999:
Το ντόπινγκ αλλοιώνει τη γνησιότητα του αποτελέσματος και της προσπάθειας των αθλητών, θέτει σε κίνδυνο την υγεία των αθλητών και ιδίως των ανηλίκων, είναι αντίθετο με τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπισμού, του ευ αγωνίζεσθαι και της ιατρικής ηθικής και απαγορεύεται.
[Η απαγόρευση αυτή συνιστά και διεθνή υποχρέωση του κράτους, σύμφωνα με το άρ. 5 της Διεθνούς Σύμβασης των Παρισίων κατά του Ντόπινγκ (κυρωτικός Ν. 3516/2006)]
Και η ποινική κύρωση περιέχεται στο άρ. 128Θ παρ. 2 Ν. 2725/1999:
Αθλητής που χρησιμοποιεί φυσική ή χημική ουσία ή βιολογικό ή βιοτεχνολογικό υλικό ή επιτρέπει την εφαρμογή σε αυτόν μεθόδου που απαγορεύονται από την κοινή απόφαση του άρθρου 128Γ του παρόντος, με σκοπό τη βελτίωση της αγωνιστικής του διάθεσης, ικανότητας και απόδοσής του, κατά τη διάρκεια αθλητικών αγώνων ή εν όψει της συμμετοχής του σε αυτούς, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα σύμφωνα με άλλη διάταξη.
Είναι παρήγορο βέβαια ότι τιμωρείται μόνο η αγωνιστική και όχι και η εξωαγωνιστική φαρμάκευση. Εν τούτοις, η απαγόρευση και η απειλή τιμωρίας είναι αδικαιολόγητη και άδικη, έστω και αν υπό το σημερινό καθεστώς έχει το νόημα της αποτροπής της νόθευσης του αθλητικού ανταγωνισμού.
Ως γνωστόν, είμαι στρατόκαυλος. Εκθέτω λοιπόν τα μείζονα (όχι όλα βέβαια, είναι υπερβολικά πολλά) εξοπλιστικά προγράμματα της φίλης, συμμάχου και γείτονος χώρας. Της Τουρκίας ντε!
Κάποιες διευκρινίσεις όμως είναι απαραίτητες: δεν υποστηρίζω κατ’ ανάγκην ούτε ένα (νέο) αγώνα εξοπλισμών ούτε την ανάληψη εθνικών προσπαθειών ανάπτυξης όπλων. Ούτε και τα αντίθετά τους όμως, απλώς δεν διαθέτω επαρκή στοιχεία. Στόχος όλων μας είναι η ύπαρξη ενός ικανοποιητικού επιπέδου εθνικής άμυνας (και είναι κάπως αμφίβολο αν το διαθέτουμε…), δηλώνω όμως αγνωστικιστής ως προς τον τρόπο.
Η παρούσα ανάρτηση λοιπόν έχει αποστολή βασικά ενημερωτική για το τι συμβαίνει στην γειτονιά μας. Απευθύνεται προς όσους τυχόν δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκείθεν του Αιγαίου και, κυρίως, σε όσους δεν θέλουν να τα μάθουν. Και έκαστος ας εξαγάγη συμπεράσματα κατά τις δυνάμεις του.
