Τον Ιούλιο-Αύγουστο 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο.
Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο 2014 η Ρωσσία εισέβαλε στην Κριμαία.
Είναι άραγε συνεπές να αντιτάσσεται κανείς στην πρώτη, αλλά να συντάσσεται με την δεύτερη;
Πολλοί λένε όχι, υποδεικνύοντας τις ομοιότητες: μια ισχυρή τρίτη χώρα εισβάλλει σε μια πιο αδύναμη γείτονά της, επικαλούμενη ότι δήθεν επιδιώκει να προστατεύση από κακομεταχείριση την ομόφυλή της μειονότητα. Δεν είναι άραγε το ίδιο ακριβώς;
Εγώ νομίζω όμως ότι περιορίζονται στην επιφάνεια του πράγματος.
Καταρχάς, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω την διαφορά ανάμεσα στις εισβολές: οι Τούρκοι μάτωσαν, είχαν μερικές εκατοντάδες νεκρούς, κατάφεραν μοναχοί τους να σκοτώσουν τον επικεφαλής των δυνάμεων που αποβιβάστηκαν Σχη Καραογλάνογλου και να βυθίσουν το αντιτορπιλικό Κοτζάτεπε. Χύθηκε αίμα.
Στην Κριμαία, χμ… [και ελπίζω φυσικά να μην αλλάξη αυτό] Το μόνο που απομένει στους Ουκρανούς στρατιώτες της Κριμαίας είναι μαζέψουν υπογραφές για να φύγουν οι ρωσσικές δυνάμεις. Πόλεμος πάντως δεν γίνεται, και μακάρι να μην γίνη.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να διατηρώ τις αμφιβολίες μου σχετικά με το κατά πόσον βλέπουμε ρωσσική “εισβολή” στην Κριμαία. Ή παρέλαση.
Αυτό ακριβώς όμως μας δίνει λαβή να κατανοήσουμε την διαφορά μεταξύ των δύο περιπτώσεων. Ας δούμε ένα χάρτη:
Οι Τούρκοι εισέβαλαν χάριν των Ερυθρών εναντίον των Κυανών. Υπέρ του 15% και εναντίον του 83% του πληθυσμού. Γιαυτό ακριβώς και έγινε εισβολή αντί παρέλασης: οι λίγοι κάλεσαν μια ξένη δύναμη, η οποία επεβλήθη στους πολλούς. Σκότωσε μερικές χιλιάδες, εθνοκάθαρε τους υπόλοιπους, δολοφόνησε τους αιχμαλώτους. Δυνατά και τουρκικά.
Να δούμε τώρα και τον άλλο χάρτη:
Με τις σλαβικές γλώσσες δεν τα πάω πολύ καλά, αλλά δεν χρειάζεται για να καταλάβω ότι το κατακόκκινο της Κριμαίας παραπέμπει στους μετέχοντας της ρωσσικής παιδείας Κριμαιώτες. Οι άνθρωποι δεν είναι ρωσσόφωνοι, είναι Ρώσσοι, καθαρά και ξάστερα. Κάτι σημαίνει το γεγονός ότι μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αντουφέκιστοι: ότι δεν είναι εχθροί προφανώς!
Και φτάνουμε λοιπόν στην ουσιώδη κανονιστική διαφορά των περιπτώσεων Κύπρου και Κριμαίας: στην πρώτη περίπτωση οι λίγοι επεβλήθησαν με τα όπλα στους πολλούς, στην δεύτερη οι πολλοί καλωσορίζουν ή ανέχονται τον υποτιθέμενο εισβολέα.
Λέγεται εθνική αυτοδιάθεση. Καμία σχέση η μία περίπτωση με την άλλη.
Η ιδέα της εθνικής αυτοδιάθεσης όμως, που στο κάτω κάτω είναι μια έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, με οδηγεί στο τρίτο Κ του τίτλου μου: Κοσσυφοπέδιο.
Τον Ιούλιο-Αύγουστο 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο.
To 1998-1999 η Γιουγκοσλαβία εισέβαλε στο Κοσσυφοπέδιο.
Είναι άραγε συνεπές να αντιτάσσεται κανείς στην πρώτη, αλλά και στην δεύτερη εισβολή;
Όχι.
Εδώ νομίζω ότι πλέον η κανονιστική ομοιότητα είναι επαρκής. Η εξωτερική δύναμη έκανε πόλεμο για να επιβληθή στην μεγάλη μάζα του λαού υπέρ της ευνοούμενης μειοψηφίας, 15% στην Κύπρο, 10% στο Κοσσυφοπέδιο.
Υπάρχει βέβαια η διαφορά ότι το Κοσσυφοπέδιο ήταν ήδη τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, άρα στην στάθμιση μπαίνει και η κρατική της κυριαρχία.
Αλλά αυτό θα έπρεπε να συγκινή πιο πολύ τους κρατιστές, όχι πάντως εμένα.
Έχω κάποιες διαφωνίες με τη συλλογιστική.
Κατ’ αρχάς, εντοπίζω μια σημαντική διαφορά μεταξύ Κριμαίας αφενός και Κύπρου και Κοσσυφοπεδίου αφετέρου, ότι -παρά το Λαβρόφ- δεν επικρέμαται η απειλή εθνοκάθαρσης της περιοχής της Κριμαίας, η οποία αποτελεί καλό λόγο που δικαιολογει την απόσχιση μιας περιοχής από ένα κράτος.
Βρίσκω καταλληλότερο από τη σύγκριση με την Κύπρο και το Κόσοβο το εξής νοητικό πείραμα. Μαγικώ τω τρόπω, πλήθος Τούρκων αλεξιπτωτιστών πέφτει λίγο πριν τα ξημερώματα του Σαββάτου στα μειονοτικά χωριά της Θράκης, στην Ξάνθη και την Κομοτηνή. Οι Χριστιανοί της Θράκης μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, οι Έλληνες στρατιώτες στα στρατόπεδά τους και η κυβέρνηση από την Αθήνα ούτε που σκέπτεται να κηρύξει πόλεμο. Με αμφίβολες διαδικασίες προκύπτουν καινούργιες τοπικές αρχές που προκηρύσσουν ένα δημοψήφισμα εντός δύο εβδομάδων, το αποτέλεσμα του οποίου είναι υπέρ της προσχώρησης της περιοχής στην Τουρκία. Είναι όλα καλώς καμωμένα;
Νομίζω πώς όχι, γιατί υπάρχουν κάποια προβλήματα. Το πρώτο σημείο είναι η ταύτιση γλωσσικής/εθνοτικής ταυτότητας, η υπόθεση, δηλαδή, ότι κάποιος που είναι ρωσόφωνος ή και εθνοτικά Ρώσος αυτομάτως θεωρείται υποστηρικτής της ανεξαρτητοποίησης ή και της προσχώρησης στη Ρωσία. Πώς προκύπτει κάτι τέτοιο; Από τα λίγα που έχω διαβάσει τις τελευταίες μέρες για την περιοχή, δε γνωρίζω να έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια κάποιο αξιόλογο κίνημα των κατοίκων της Κριμαίας υπέρ της προσχώρησης στη Ρωσία, ενώ στο λήμμα της αγγλικής ΒΠ βρήκα μια έρευνα που μας πληροφορεί ότι, το 2011, το 70% των κατοίκων της Κριμαίας “consider Ukraine their motherland”.
Το δεύτερο είναι ο ισχυρισμός ότι η ανυπαρξία αντίδρασης των άοπλων ντόπιων και των μονάδων του Ουκρανικού στρατού καθιστά την Ρωσική εισβολή “εισβολή”. Η αδράνεια υπό το κράτος του φόβου, όμως, η έλλειψη πολιτικής αρετής και τόλμης, δεν καθιστά δίκαιο το άδικο.
Τέλος, αναρωτιέμαι κάτα πόσο έχει νόημα να κάνουμε λόγο για πραγματική αυτοδιάθεση μιας περιοχής που τελεί υπό κατοχή. Πώς μπορεί να ληφθεί μια ελεύθερη απόφαση εν μέσω οπλισμένων μασκοφόρων στρατιωτών; Ο ίδιος ο νέος αναπληρωτής πρωθυπουργός λέει πως δεν υπάρχει λόγος να χρονοτριβούμε μέχρι το δημοψήφισμα· η Κριμαία είναι ήδη ρωσικό έδαφος. Νομίζω πώς άθελά του αποκαλύπτει τι κούφια λόγια είναι *αυτά* τα δημοψηφίσματα.
Οι διαφωνίες σου δεν νομίζω ότι αφορούν την σύγκριση Κύπρου με Κριμαία, αλλά το διαφορετικό (κανονιστικό) ζήτημα αν πρέπει η Κριμαία να γίνη ρωσσική ή αυτόνομη ή ουκρανική.
Μπορεί, αλλά δεν συζητούσα την νομιμότητα της απόσχισης.
Επί της ουσίας πάντως, προσωπικά δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει να περιμένουμε να μας σφάξουν για να αποκτήσουμε δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Πολλώ δε μάλλον αν μας σφάξουν, αλλά έλεος, προτιμώ να αυτοδιατίθενται οι ζώντες παρά οι εναπομείναντες.
Καταλαβαίνεις και συ πόσο απίθανο είναι να έμεναν οι (όντως!) εισβολείς αντουφέκιστοι. Επειδή ακριβώς ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός, άρα έχουμε ηθικό. Οι Ουκρανοί φαντάροι στην Κριμαία είναι φανερό ότι δεν ξέρουν.
Όχι, αλλά όχι επειδή έγινε δημοψήφισμα, αλλά επειδή έγινε ένα νόθο δημοψήφισμα. Η σωστή ένσταση είναι ένα έντιμο δημοψήφισμα.
Γιατί το Κίεβο και οι ΗΠΑ δεν ζητούν έντιμο δημοψήφισμα στην Κριμαία;
Γιατί οι Τούρκοι δεν ζητούσαν έντιμο δημοψήφισμα στην Κύπρο;
Ποιος είναι με την λαϊκή κυριαρχία και ποιος με την κρατική;
Ποιος έμεινε με τον μουτζούρη;
Ε, αυτό λέω, να κάνουμε δημοψήφισμα.
Ακόμη και η Δανία έριξε κάτι ψεύτικες ντουφεκιές στον Β΄ ΠΠ. Όπου είχαν 16 ολόκληρους νεκρούς (τιμή και δόξα σε αυτούς). Οι άνθρωποι ξέρουν ότι βρίσκονται ανάμεσα σε πληθυσμό που δεν είναι ουκρανικός, δεν είναι πιστός στο Κίεβο, τι να λέμε τώρα.
Διευκρινίζω πάλι ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός του άρθρου μου, παρά μόνο η κατάρριψη της εσφαλμένης σύγκρισης Κύπρου-Κριμαίας.
Επί της ουσίας, είπα και ξαναλέω: δημοψήφισμα έντιμο, με διεθνείς παρατηρητές. Και ό,τι πη ο κριμαιωτικός λαός.
Τάταρος στο μεταξύ ο νέος αναπλ. πρωθυπουργός.
Ντουφεκιά από τους Τούρκους κατοίκους των χωριών στους Τούρκους αλεξιπτωτιστές δε νομίζω να έπεφτε. Ούτε συ το πιστεύεις λογικά αυτό. Ντουφεκιά μπορεί να έπεφτε από τους Χριστιανούς/Μη-Τούρκους μουσουλμάνους των γύρω χωριών. Στο νοητικό πείραμα του Ασμοδαίου ωστόσο, η τα τούρκικα χωριά είναι το αντίστοιχο της Κριμαίας και οι γείτονες τριγύρω η Ουκρανία.
Πέρα από αυτό, οι Ουκρανοί ακόμα και να ήθελαν, δεν μπορούν να τα βάλουν με τη Ρωσσία. Δεν έχουν τον εξοπλισμό ή/και τον όγκο για κάτι τέτοιο. Κι υπάρχουν αρκετοί στρατιώτες/αξιωματικοί στο στρατό τους που νοιώθουν περισσότερο Ρώσσοι παρά Ουκρανοί. Επίσης πολλά στελέχη του στρατού τους γνωρίζονται με τους Ρώσσους. Κι αυτό ισχύει για όλες τις βαθμίδες λόγω της στενής έως τώρα στρατιωτικής συνεργασίας τους. Έχω διαβάσει αρκετά ρεπορτάζ στα οποία αναφέρεται η αμηχανία των στρατιωτικών και των δύο πλευρών επειδή υποχρεώνονται να στραφούν εναντίον αυτών με τους οποίους μέχρι χθες έπιναν βόντκες. Ας μην υποτιμάμε τον ανθρώπινο παράγοντα.
Κατά τ’άλλα, επί της αρχής υπέρ του δημοψηφίσματος είμαι κι εγώ. Με την υποσημείωση ότι πρέπει να ορίσουμε ποιοι έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν σε αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι αρκετοί Ρώσσοι μεταφέρθηκαν εκεί επί ΕΣΣΔ με σκοπό ακριβώς την αλοίωση της εθνοτικής σύνθεσης της περιοχής. Θα μας απασχολήσει κι εμάς με τις συνομιλίες για το Κυπριακό το ερώτημα αυτό: Ποιοι έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν για την αυτοδιάθεση; Ποιοι είναι οι νόμιμοι κάτοικοι μιας περιοχής;
(Για μένα αν έχεις γεννηθεί ή/και ζήσει ικανό χρόνο σ’έναν τόπο, προφανώς κι έχεις δικαίωμα να ψηφίσεις. Να δω πώς θα πείσουμε τον κόσμο όμως ότι με αυτό το κριτήριο πρέπει να ψηφίσουν και οι έποικοι στην Κύπρο.)
Ρε Θαλυ, για τα στρατά μιλάμε παιδάκι μου. Ας ντουφεκίσουν οι φαντάροι πρώτα και βλέπουμε και για το αντάρτικο.
Αυτό ακριβώς λέω και εγώ: δεν ξέρουν ποιος είναι ο εχθρός. Αν γινόταν εισβολή όμως, αν δηλαδή την ένιωθαν σαν εισβολή, ναι, θα ήξεραν!
Υπόψιν ότι οι δυο τους δεν έχουν πολεμήσει ποτέ στην ιστορία εναντίον η μία της άλλης.
Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες. Το ζήτημα εδώ όμως είναι ότι η Ουκρανία τούς αναγνώριζε όλους σαν Ουκρανούς πολίτες και νόμιμους κατοίκους της Κριμαίας. Πώς θα ισχυριστή τώρα ότι κάποιοι από τους ίδιους τους πολίτες της βρίσκονταν εκεί παράνομα; Ε, δεν γίνεται.
Την άποψή μου την φαντάζεσαι.
Μπορεί να έχη κάποιο πρόβλημα το κριτήριό σου. ;-)
Στο παράδειγμα του Ασμοδαίου είναι σα να απαιτείς οι 2 Έλληνες χωροφύλακες να κάνουν τον Σαμουήλ στο Κούγκι. Κομματάκι δύσκολο το κόβω.
Έχω πρόβλημα με οποιοδήποτε κριτήριο λέει ότι ο γιος Τούρκου εποίκου που γεννήθηκε στην Κύπρο πριν 35 χρόνια δεν μπορεί να θεωρηθεί νόμιμος κάτοικος και να ψηφίσει. Το ίδιο πρόβλημα που έχω όταν λένε κάποιοι ότι ο 18χρονος γιος του Νιγηριανού μετανάστη που εισήλθε παράνομα στη χώρα, αλλ’ο ίδιος γεννήθηκε εδώ, δεν έχει δικαίωμα να θεωρείται Έλληνας πολίτης.
Διαβάζουμε τα ίδια πράγματα; Ο Ασμοδαίος έγραψε
,
που είναι το ίδιο με αυτό που συμβαίνει στην Κριμαία μέχρι τώρα.
Όχι μόνο η Ελλάδα, καμία χώρα δεν θα δεχόταν να γίνη αυτό (έχεις παίξει civilization;).
Εκτός της Ουκρανίας βέβαια. Κάτι δείχνει αυτό.
Ντουφεκιά δεν έχει πέσει από την Ουκρανία γιατί δεν μπορεί να τα βάλει με τη Ρωσσία σε πόλεμο και ψάχνει να βρει άκρη με διπλωματικά μέσα. Κάτι παρόμοιο έκανε η Ελλάδα στα Ίμια. Το ίδιο θα κάναμε αν καταλάμβαναν αλεξιπτωτιστές τα μειονοτικά χωριά.
Ο πόλεμος είναι η τελευταία προσφυγή. Και μία ντουφεκιά αρκεί για να τον ξεκινήσει. Γι’αυτό είναι όλοι πολύ διστακτικοί να την ρίξουν.
Αν επιμείνουν οι Ρώσσοι, θα δούμε τι θα γίνει. Οι Ουκρανοί πάντως δεν έχουν παραδώσει τα στρατόπεδα τους ως τώρα και σημειώνουν ότι αν χρειαστεί, θα πολεμήσουν.
Και εγώ Θανάση με τα γεγονότα στην Κριμαία σκέφτηκα κατευθείαν την εισβολή στην Κύπρο. Συμφωνώ απόλυτα με τις διαφοροποιήσεις που παραθέτεις.
Το δικο μου σχόλιο είναι οτι το ανησυχητικό για τη διεθνή σταθερότητα είναι η σταδιακή ενδυνάμωση του ρωσοκινεζικου πόλου ο οποίος στις περιπτωσεις του Ιράν και της Συρίας επέδειξε μια μάλλον διακριτική διαφοροποίηση σε σχέση με την αμερικανοευρωπαικη πολιτικη, τώρα όμως ο Πούτιν ενεργεί απροκάλυπτα επιθετικά – δεν εξετάζω το δίκαιο ή μη της ρωσικής πολιτικής στην Κριμαία. Η πόλωση, με τοσα επικίνδυνα μέτωπα παγκοσμίως ανοιχτα, είναι ανησυχητική.
Με την Ευρώπη σε διαρκή ηλικιακή, πνευματική και ηθική παρακμή, τις ΗΠΑ αλλοτριωμενες απο την ακόρεστη κατανάλωση και την οιηση που απορρέει απο την αίσθηση της παγκόσμιας κυριαρχίας εδώ και 70 χρόνια και απο την αλλη νεόπλουτους μεν με μεγαλα εσωτερικά προβλήματα δε Ρωσους, Κινέζους, Ινδούς να διεκδικουν αναθεώρηση του διεθνους γεωστρατηγικου τους ρόλου, μονο ήσυχοι δεν μπορούμε να είμαστε. Αν συνυπολογισεις τον διαρκώς καταπιεσμένο ισλαμικό κοσμο, την μπασταρδεμενη εθνολογικά Αν. Ευρώπη καθώς και την ενεργειακή κρίση ενα είναι βέβαιο: δεν θα πληξουμε τα επομενα χρόνια.
Το μεγαλο ερωτηματικό για μας είναι το εξης: στις νέες συμμαχίες που ηδη δημιουργούνται με τινος το μέρος θα συμπαραταχθουμε. Ευρώπη ή Ανατολή; Το 1910- 1917 σε ανάλογες διεθνείς συγκυριες ο Βενιζελος καθαρισε με το μυαλό και τον τσαμπουκα του – είχε όμως και τον απόλυτο κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Ένας παραλληλισμός που έχει κάποια βάση και ελπίζω να μην έχη συνέχεια είναι της Κριμαίας με το αυστριακό Anschluss το 1938. Και εκεί αντουφέκιστη την πήραν την Αυστρία, και εκεί την ήθελε την ένωση ο αυστριακός λαός.
Ποιος έχει σειρά; Ντόνετσκ, Οδησσός, Χάρκοβο; Υπερδνειστερία; Λευκορρωσία; Λεττονία ακόμη (με 40% Ρώσσους!);
Το πρόβλημα είναι ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο Πούτιν έχει ένα ηθικό έρεισμα στην αυτοδιάθεση των λαών. Όμως και η κρατική κυριαρχία και το στάτους κβο θα αρχίσουν να διεκδικούν τα δίκια τους.
Υπόψιν ότι τα σύνορα Πολωνίας, Σλοβακίας, Ρουμανίας είναι τα σύνορα που επέβαλε ο Στάλιν, όχι οι λαοί των χωρών αυτών.
Αυτά συμβαίνουν όταν η αυτοκρατορική ιδέα αντικαθίσταται από την εθνικιστική.
Μια μικρη λεπτομερεια. Γραφεις:
“Είναι άραγε συνεπές να αντιτάσσεται κανείς στην πρώτη, αλλά να συντάσσεται με την δεύτερη;
Πολλοί λένε ναι, υποδεικνύοντας τις ομοιότητες: μια ισχυρή τρίτη χώρα εισβάλλει σε μια πιο αδύναμη γείτονά της, επικαλούμενη ότι δήθεν επιδιώκει να προστατεύση από κακομεταχείριση την ομόφυλή της μειονότητα. Δεν είναι άραγε το ίδιο ακριβώς;”
κατι εχεις γραψει λαθος εδω. δεν βγαζει νοημα. μαλλον εννοεις “Πολλοι λενε οχι….”
Γενικα νομιζω με καλυψαν ο Ασμοδαιος και ο thalys. Εγω προσωπικα νομιζω οτι ειναι παρομοια περιπτωση με την Κυπρο.
ΥΓ: Σβηστε το προηγουμενο μηνυμα. Εχω βαλει λαθος το ονομα!!!
Ναι, αλλά πού έγκειται το παρόμοιο και πώς προσπερνάς τις διαφορές;
Εκτός αν πούμε ότι όλες οι ένοπλες προσβολές της κρατικής κυριαρχίας είναι το ίδιο, είτε μιλάμε για τον ελληνοϊταλικό του 40 είτε για τον Α΄ ΒΠ.
Το θέλουμε αυτό;
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και μεστό.
Σε αυτη την υπόθεση όπως άλλωστε γενικότερα δεν υπάρχουν δυνάμεις του Φωτός ή του Σκότους.
Διαβάστε εδώ και μια ενδιαφέρουσα ανταλλαγή στο τςιττερ με τον Κάνις Λιμπερτάτις και τον Κωστή Λυμπουρίδη. Όπου ο Κάνις υποστηρίζει στο τέλος ότι η Κριμαία πρέπει να μείνη ουκρανική, ακόμη και αν είναι αντίθετο το 90% των Κριμαιωτών.
Αν και, όπως προείπα, η αρχική μου πρόθεση δεν ήταν να εκφέρω πλήρη γνώμη επί του κριμαϊκού, παρά μόνο να αντικρούσω την στρεβλή και πρόχειρη αναλογία με την Κύπρο, η θέση μου είναι περίπου η εξής:
α. Η κυβέρνηση Γιανουκόβιτς ήταν νόμιμη. Οι νόμιμες κυβερνήσεις ανατρέπονται από εκλογές ή από επανάσταση. Εδώ εκλογές δεν υπήρξαν. Αν υπήρξε επανάσταση, είναι η δεύτερη μέσα σε δέκα χρόνια. Και είναι λίγο ανέκδοτο.
β. Η Κριμαία είναι αυτόνομη δημοκρατία της Ουκρανίας. Έχει το δικό της κοινοβούλιο και δικά της εσωτερικά σύνορα (και δικό της πρόεδρο μέχρι το 95). Αποτελεί αυτόνομη γεωγραφική, ιστορικά και πολιτισμικά μονάδα. Μέχρι το 1954 ανήκε στην Ρωσσία. Η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της είναι ρωσσόφωνοι.
γ. Αν μπορεί να επαναστατήση ο ουκρανικός λαός στο Κίεβο, το ίδιο μπορεί και ο κριμαϊκός στην Συμφερόπολη. Το δημοκρατικά εκλεγμένο κριμαϊκό κοινοβούλιο ζήτησε ένωση με τη Ρωσσία. Διαδηλώσεις γίνονται υπέρ και όχι κατά της απόσχισης. Οι επιτόπιες ουκρανικές δυνάμεις (κατοχής;) παρακολουθούν απαθείς. Εμένα μου μοιάζει για επανάσταση. Όχι λιγώτερο πάντως από αυτό που έγινε στο Κίεβο.
δ. Υπάρχει παραβίαση της ουκρανικής κρατικής κυριαρχίας από την Ρωσσία. Δεν υπάρχει όμως (καταπώς φαίνεται) παραβίαση της βούλησης του κριμαϊκού λαού. Ο οποίος κατά 49% είχε ψηφίσει Γιανουκόβιτς το 2010.
ε. Όταν συγκρουστούν η κρατική κυραρχία με την εθνική αυτοδιάθεση, εμείς οι Έλληνες (και εμείς οι φιλελεύθεροι!) ξέρουμε τι διαλέγουμε. Τον λαό και όχι το κράτος. Τους ανθρώπους και όχι τα σύνορα. Τον αυτοπροσδιορισμό και όχι τον ετεροπροσδιορισμό. Είτε στην Κύπρο είτε στην Κριμαία είτε στην Δ. Θράκη.
στ. Είναι απαραίτητο να διασφαλιστή ένα έντιμο δημοψήφισμα στις 16 Μαρτίου. Με διεθνείς παρατηρητές, ώστε να υπάρξη καθαρή έκφραση της βούλησης του κριμαϊκού λαού. Όσοι δεν θέλουν έντιμο δημοψήφισμα (ή δεν θέλουν καθόλου δημοψήφισμα), προφανώς το φοβούνται.
ζ. Για τα δύο μέτρα και σταθμά των ΗΠΑ, μην αρχίσω τώρα, θα αργήσουμε να τελειώσουμε.
η. Ο Πούτιν είναι βέβαια επικίνδυνος. Η παρομοίωση με την απελευθέρωση της Σουδητίας είναι ισχυρή (μην γελιώμαστε, απελευθέρωση ήταν). Τέλος πάντων όμως, όποιος στα σοβαρά νομίζη ότι φερόμαστε σαν Τσέιμπερλέιν, να ζητήση ευθέως πόλεμο σαν Τσώρτσιλ.
θ. Μια Ουκρανία χωρίς Κριμαία θα είναι μια πιο σταθερή Ουκρανία. Ακόμη και αν η Ρωσσία χάση αυτόν τον γύρο, η αιτία θα είναι ακόμη εκεί. Ας δούμε καθαρά στο μέλλον.
ι. Η ιστορία δεν τελείωσε ακόμη και τα σύνορα δεν είναι αμετακίνητα. Ο στρατός δεν είναι πεταμένα λεφτά, η εξωτερική πολιτική δεν είναι μόνο γραβάτες και το χαρούμενο στρουμφοχωριό της αγαπησιάρικης ουτοπίας απέχει ακόμη αρκετά. Αυτά τα μηνύματα στέλνει η πραγματικότητα τουλάχιστον. Σε όσους ακούνε.
θανάση, συμφωνώ μαζί σου: Κύπρος και Κριμαία είναι δύο διαφορετικές περιπτώσεις.
Νομίζω, όμως, ότι κοινούς τόπους θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε μεταξύ των γεγονότων στην Ουκρανία, των “Δεκεμβριανών του 2008” στην Αθήνα και του εμφυλίου στη Συρία.
Στην Ουκρανία έχουμε ένα νόμιμα εκλεγμένο φιλορώσο πρόεδρο, ο οποίος δεν εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα και που διατηρούσε έγκλειστη στη φυλακή την (καταδικασμένη για οικονομική κακοδιαχείριση) ηγέτιδα της φιλευρωπαϊκής παράταξης.
Στην Ελλάδα, για ένα ήσσονος σημασίας περιστατικό αστυνομικής βίας διαλύθηκε η χώρα από μαινόμενους αναρχικούς (;) με την αστυνομία να επιδεικνύει μια ανεξήγητη ανεκτικότητα – παθητικότητα. Πρωθυπουργός ήταν ο Καραμανλής, ο οποίος σχεδίαζε το άνοιγμα στον Πούτιν και στη Ρωσία με τη συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης (η ακύρωσή της ήταν η πρώτη χρονικά πράξη της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου).
Στη Συρία οι αντάρτες προσπάθησαν (μάταια) να ρίξουν τον, φιλορώσο Άσαντ (ο οποίος έστειλε πρόσφατα τηλεγράφημα στον Πούτιν για να του δηλώσει την υποστήριξή του στα γεγονότα της Ουκρανίας).
Κοινός παρονομαστής και στις τρεις περιπτώσεις: εξεγερμένο πλήθος βάλλει (με τη μορφή, όχι μιας βραχύχρονης αντίδρασης – αποσυμπίεσης αλλά με “αγώνα” συντονισμένο, έντονο και διαρκή), εναντίον της ηγεσίας (η οποία, αντιστρατεύεται με την πολιτική της τα αμερικανικά συμφέροντα).
Νέα κόλπα! Οι εποχές της απροκάλυπτης στρατιωτικής επέμβασης τύπου Βιετναμ (κατά τις οποίες οι ΗΠΑ επιτίθεντο στρατιωτικά στον αδύναμο αντίπαλο)πέρασαν. Τώρα, το ρόλο του κακού τον ενσαρκώνει ο “κακός” αντιαμερικανός πρόεδρος που καταπιέζει το λαό που “αντιστέκεται”. Και ο Ομπάμα παρουσιάζεται ως ο παγκόσμιος αστυφύλακας, ο Batman, ο Spiderman που υπερασπίζεται τους απανταχού αδύναμους.
Αν δεχτούμε ότι οι Αμερικανοί ή κάποιος άλλος υποκινεί επαναστάσεις για να ρίξει τους “ανεπιθύμητους” αρχηγούς κράτων,το κρισιμότερο ερώτημα παραμένει.Ωραία οι Αμερικανοί υποκινούν εξεγέρσεις,αυτοί που υποκινούνται είναι βλάκες ή είναι πληρωμένοι? Και αναφέρομαι στους διαδηλωτές ή σε αυτούς όπως στην περίπτωση της Συρίας που ρισκάρουν την ζωή τους για να ανατραπεί ο “ανεπιθύμητος”.Προφανώς η Ουκρανίας,η Ελλάδα και η Συρία δεν γεμίσαν βλάκες ούτε το Στέιτ Ντιπαρντμέντ έχει τέτοιο προυπολογισμό για να χρηματοδοτεί χιλιάδες διαδηλωτές επι μέρες.Άρα ο γυαλός είναι στραβός από πρίν με την έννοια ότι οι αντιθέσεις και οι διαχωρισμοί προυπάρχουν και οι Μεγάλες Δυνάμεις απλώς επωφελούνται.Στην περίπτωση της Ουκρανίας έχουμε θρησκευτικούς παράγοντες(Ορθοδοξία-Ουνία),εθνικούς(Ρώσοι-Γαλικιανοί) και ιστορικούς(τσαρική αυτοκρατορία και διαμελισμός της Πολωνίας,πόλεμος 1919-1921,λιμός κλπ).Στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε την κλασική μετεμφυλιακή πόλωση Αριστεράς-Δεξιάς που γέννησε τον δικομματισμό ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ενώ στην Συρία έχουμε την κλασική για την ευρύτερη περιοχή σύγκρουση μεταξύ κοσμικών εθνικιστών-ισλαμιστών συντηρητικών και πιθανον και θρησκευτικές συγκρούσεις μεταξύ Σουνιτών-Σιιτών η Μουσουλμάνων-Χριστιανών.
Πάντως στην περίπτωση της Ελλάδας έχω μπουχτίσει να ακούω τον μύθο που λέει ότι ο Καραμανλής ανατράπηκε επειδή έκανε άνοιγμα στην Ρωσία και έτσι ανέβασαν στην εξουσία το “Αμερικανάκι” τον ΓΑΠ.Να με συγχωρείτε αλλά αν ο Καραμανλής ήθελε να τα σπάσει με τους Αμερικανούς είχε μπροστά του την Ρόδο μπορούσε να κάνει και το άλμα.Μπορούσε πολύ απλά να βγεί έξω και να πεί ότι αποσυρόμαστε από το ΝΑΤΟ και τέλος.Αλλά προφανώς δεν έκανε κάτι τέτοιο.Και τώρα σαν γνήσιος Έλληνας,πολιτικός η μή,θα ρίξει τις ευθύνες παντού.Στις ΗΠΑ(η εύκολη λύση),στο σύστημα(υπάρχουν τόσα συστήματα όσα και τα στόματα των Ελλήνων),στις αντίπαλες παρατάξεις(το υπέρτατο κακό) και οπουδήποτε αλλού.Και οι περισσσότεροι από τους πρώην ψηφοφόρους του θα τον πιστέψουν γιατί η πολιτική για αυτόυς είναι ο κομματάρχης,οι χειραψίες του κυρίου βουλευτή στα πανηγύρια του καλοκαιριού,ο φοιτητικός χουλιγκανισμός(συνδικαλισμός ήθελα να πω),οι μικροεξυπηρετήσεις,οι πρόσοδοι του Δημοσίου και οι οικογενειακές σχέσεις αλα Σικελία(ψηφίζω το τάδε κόμμα γιατί η οικογένεια μου είναι…).Πρέπει συνεπώς να τον πιστέψουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.Καμμιά φορά βέβαια ίσως από ενοχή μπορεί να δουν καμμιά εκπομπή του Τράγκα η του Μάκη που “τα λέει καλά” ή να γράψουν σε κάνα “ψαγμένο” μπλογκ για τι θα έκαναν αν ήταν πρωθυπουργοί αλλά η ουσία παραμένει.
Στα περί Καραμανλη, συμφωνώ απόλυτα: βάσει αριθμών και στατιστικών είναι ένας από τους χειρότερους πρωθυπουργούς της σύγχρονης ιστορίας (θα μπορούσα να τον συγκρίνω με κριτήριο το μέγεθος της προκληθείσας εξαιτίας των χειρισμών τους καταστροφής, ίσως, μόνο με το Θ. Δηλιγιάννη, ο οποίος έσυρε ανευ λόγου την Ελλάδα στον πόλεμο του 1897).
“Και τώρα σαν γνήσιος Έλληνας,πολιτικός η μή,θα ρίξει τις ευθύνες παντού.Στις ΗΠΑ(η εύκολη λύση)”
Για να μη παρεξηγηθώ, στο ματσάκι Ρωσία – ΗΠΑ εγώ είμαι φόρτσα Αμερική! Προτιμώ το δυτικό κώδικα αξιών από τον ανατολίτικο αυτοκρατορισμό.
“και έτσι ανέβασαν στην εξουσία το “Αμερικανάκι” τον ΓΑΠ.”
Δεν με πολυαπασχολεί αν τον ανέβασαν (υποθετικό σενάριο προς το οποίο συγκλίνω) ή αν ανέβηκε μόνος του, με την πειθώ και τις ικανότητές του. Ευτυχώς, πάντως, που ανέλαβε και πλακώσανε το ΔΝΤ, η τρόικα ο Τόμσεν και τα λοιπά τσιράκια. Καποτε ήταν οι (μισητοί για το λαό) Αντιβασιλείς του Όθωνα που έφτιαξαν εκ του μηδενός μια υποτυπώδη κρατική δομή, σήμερα οι επίσης μισητοί τροϊκανοί που προσπαθούν να βάλλουν τάξη στο “φρενοκομείο η Ελλάς”. Και αυτή είναι η εθνική παρακαταθήκη που πιστώνω στο Γιωργάκη. Η ιστορία θα κρίνει.
“Προτιμώ το δυτικό κώδικα αξιών από τον ανατολίτικο αυτοκρατορισμό.”
Συμφωνούμε απόλυτα.Μπορεί οι ΗΠΑ,η Γερμανία και η Βρετανία να πιστώνονται με αποικιοκρατίες,Παγκόσμιους Πολέμους,ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αλλά τουλάχιστον έχουν προσφέρει πολλά στην ανθρωπότητα όπως η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος,τα ανθρώπινα δικαιώματα,η ανοχή στο διαφορετικό ακόμα και οι ανέσεις της σύγχρονης εποχής.Στην σύγχρονη εποχή αν και σίγουρα δεν μπορεί να αρνηθεί κάποιος ορθολογικός άνθρωπος ότι η Ρωσία του Πούτιν είναι καλύτερη κοινωνία για να ζεί κάποιος από την ΕΣΣΔ ή την τσαρική Ρωσία ή αντίστοιχα η Κίνα του καπιταλίζοντος ΚΚ είναι καλύτερη από την Κίνα του Μάο η την αυτοκρατορική Κίνα σε καμία περίπτωση δεν έχουν δείξει ότι μπορούν να προσφέρουν(ακόμη τουλάχιστον) όσα έχουν προσφέρει οι “επάρατες” ΗΠΑ.Για αυτό κιόλας σε πολλές περιπτώσεις προσπαθούν να τις αντιγράψουν,όχι μόνο οι κυβερνήσεις,αλλά και οι πολιτές οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν υιοθετήσει σε μεγάλο βαθμό την δυτική κουλτούρα( αρχιτεκτονική,shopping,social media,μουσική,κινηματογράφος,διακοπές στο Αιγαίο,παρακολούθηση δυτικών πρωταθλημάτων μπάσκετ,ποδοσφαίρου κλπ)
Όσον αφορά την Τρόικα συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό.Σίγουρα οι τροικανοί δεν σκέφτονται το καλό μας αλλά το καλό τους όμως η αλήθεια είναι ότι αν αφήσουν κάτι καλό πίσω τους θα είναι οι αλλαγές(όποιες και όσες γίνουν)στην δημόσια διοίκηση.Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι Έλληνες εξαιρουμένων εκείνων που μπορεί να προσεύχονται στον Στάλιν ή στον Χίτλερ καθημερινώς,αντιδρούν.Γιατί όταν για παράδειγμα η Τρόικα ζήτησε να κλείσουν οι ΔΟΥ που υπάρχουν σε κάθε χωριό και κωμόπολη ή τα ΤΕΙ αντέδρασαν οι πάντες.Γιατί έιχαν να κερδίσουν κάτι απο αυτά(ή έτσι πίστευαν).Θές η φοροδιαφυγή με την ανοχή του τοπικού κομματάρχη, θες το σουβλάκι του φοιτητή είναι ευκολότερο από το να κάθεσαι και να δουλεύεις στην γνήσια αγροτική οικονομία(και όχι αυτή των επιδοτήσεων).
“Ωραία οι Αμερικανοί υποκινούν εξεγέρσεις,αυτοί που υποκινούνται είναι βλάκες ή είναι πληρωμένοι? ”
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα αν υποκρύπτεται πισω από τα γεγονότα αμερικάνικος δάκτυλος. Τα γεγονότα είναι πρόσφατα. Εντύπωση πάντως μου προξένησε η δήλωση (που διέρευσε)του Εσθονού ΥΠΕΞ, ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές ήταν μέλη της αντιπολίτευσης. Όσον αφορά τα γεγονότα της Αθήνας υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα, πολλές ενδείξεις που με κάνουν επιφυλακτικό στο να περιγράψω το χάος που προκλήθηκε ως μια απλή νεανική εξέγερση.
Στον εμφύλιο στη Συρία, επίσης υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με τις πηγές εξοπλισμού των ανταρτών.
Γενικά, πιστεύω (χωρίς να είμαι βέβαιος διότι η ιστορία ερμηνεύεται ορθά μετά από 50 χρονια) ότι πιθανώς και στις τρεις περιπτώσεις, όπως και στη Λιβύη υποκρύπτεται αμερικάνικος δάκτυλος. Αν είναι έτσι, καποιοι ήταν πληρωμένοι και οι υπόλοιποι δεν ήταν βλάκες, απλά εύκολα χειραγωγησιμος όχλος.
“Στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε την κλασική μετεμφυλιακή πόλωση Αριστεράς-Δεξιάς που γέννησε τον δικομματισμό ΠΑΣΟΚ-ΝΔ”
Πάντως, αν το ψάξεις θα δεις ότι στα Δεκεμβριανα του 2008 η πλειοψηφία των συλληφθέντων ήταν μετανάστες, Αλβανοί, όχι αριστεροί! Και δευτερον , οι καταστροφές ήταν ως επι το πλείστον σε ιδιωτική και όχι σε δημόσια περιουσία, γεγονός που δε συνάδει με τη δεοντολογία της εξτρεμιστικής αριστεράς.
Κώστα, οι απλές εξηγήσεις είναι και οι πιο ισχυρές και η συνωμοσιολογία είναι κακός σύμβουλος. Πρόσεξες ασφαλώς ότι η εξέγερση στην Αίγυπτο π.χ. δεν ελεγχόταν από τις ΗΠΑ, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στην Συρία. Άλλο αν επιδοκιμάστηκαν εκ των υστέρων, αν ενισχύθηκαν κλπ και άλλο αν προκλήθηκαν όλες αυτές οι εξεγέρσεις. Παντού υπήρχε άλλωστε αιτία εξέγερσης σε υπεραφθονία.
Εκτός βέβαια από την Ελλάδα, που είναι μια πολύ διαφορετική περίπτωση. Η γνώμη μου είναι ότι καμία σχέση δεν είχε ο Πούτιν ή οι Αμερικανοί με ό,τι έγινε, αλλά η αγνή και ανόθευτη ηλιθιότητα του Έλληνα από κάθε θέση, είτε ως Έλληνα αστυνομικού στα Εξάρχεια είτε ως ακροαριστερού διαδηλωτή είτε ως κουρασμένου Υπουργού ή Πρωθυπουργού.
Συμφωνώ με το σχόλιο του Αθ.Αναγνωστόπουλου από κάτω.Πάντως στην περίπτωση της Ελλάδας ίσως έχετε δίκιο για την ταυτότητα εκείνων που τα έσπαγαν αλλά οι διαδηλώσεις έγιναν έπειτα από καλέσματα της Αριστεράς,οι πανεπιστημιακές σχολές έκλεισαν με ψηφίσματα των “Γενικών Συνελέυσεων” στις οποίες συμμετείχαν αποκλειστικά οι αριστερές νεολαίες και οι “επιρροές” τους,οι ντουντουκοφόροι στις συγκεντρώσεις των μαθητών ήταν ως επι το πλείστον αριστεροί συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ ή εκκολαπτόμενα “ταλεντάκια” των αριστερών νεολαίων.Και βέβαια υπήρχε η κλασική ενδοαριστερή αντιπαράθεση για το ποιός είναι ο σωστός επαναστάτης και ποιός ο προβοκάτορας,για το αν η διαδήλωση πρέπει να ξεκινάει από την Ομόνοια ή την Κλαυθμώνος κλπ.Και να μην ξεχνάμε επίσης όλο αυτό είχε την άμεση ή έμμεση αβάντα του ΠΑΣΟΚ και των κεντροαριστερών ΜΜΕ που προσπαθούσαν να φθείρουν την “αναλγητη”,”νεοφιλελεύθερη” κυβέρνηση Καραμανλή.Τώρα βέβαια το πόσο νεοφιλελεύθερη είναι η κυβέρνηση που αυξάνει μέσα σε 5 χρόνια το δημόσιο χρόνο κάμποσα δις και γεμίζει το Δημόσιο με “δικά της παιδιά”,το ξέρει η ψυχή του Έλληνα πολίτη ή πολιτικού που βάφτισε το βόλεμα σοσιαλισμό.
Θανάση,
“Πρόσεξες ασφαλώς ότι η εξέγερση στην Αίγυπτο π.χ. δεν ελεγχόταν από τις ΗΠΑ”
Δεν μίλησα για την Αίγυπτο, η Αίγυπτος είναι εντελώς διαφορετική΄υπόθεση.
“Πρόσεξες ασφαλώς ότι η εξέγερση στην Αίγυπτο π.χ. δεν ελεγχόταν από τις ΗΠΑ, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στην Συρία. Άλλο αν επιδοκιμάστηκαν εκ των υστέρων, αν ενισχύθηκαν κλπ και άλλο αν προκλήθηκαν όλες αυτές οι εξεγέρσεις”
Πιθανώς να είναι και έτσι, αν δεν διαρρεύσουν τα διπλωματικά έγγραφα (μετά απο δεκαετίες) μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε.
“Η γνώμη μου είναι ότι καμία σχέση δεν είχε ο Πούτιν ή οι Αμερικανοί με ό,τι έγινε, αλλά η αγνή και ανόθευτη ηλιθιότητα του Έλληνα από κάθε θέση, είτε ως Έλληνα αστυνομικού στα Εξάρχεια είτε ως ακροαριστερού διαδηλωτή είτε ως κουρασμένου Υπουργού ή Πρωθυπουργού.”
Περιπτώσεις αστυνομικής ή παρακρατικής βίας είχαμε πολλές και στο παρελθόν – δικαιολογεί όμως αυτό την ένταση και τη διάρκεια των επεισοδίων; Και ο ανεξήγητα παθητικός ρόλος της αστυνομίας (υπάρχουν μαρτυρίες αστυνομικών ότι δέχονταν εντολές για να επιδείξουν αμυντική, όχι επιθετική στάση εις βάρος των ταραξιών) πώς μπορεί να αιτιολογηθεί; Η κινητοποίηση των ταραξιών έγινε ταχύτατα μέσω sms. Πώς βρέθηκε και από ποιον η συγκεκριμένη βάση πληροφοριών; Γιατί οι περισσότεροι συλληφθέντες ήταν μετανάστες και όχι αριστεροί ;
“οι απλές εξηγήσεις είναι και οι πιο ισχυρές και η συνωμοσιολογία είναι κακός σύμβουλος.”
Συμφωνώ, αν οι ιστορίες συνομωσίας επιβεβαιώνονταν θα είχε προ πολλού έλθει η Δευτέρα Παρουσία και θα είχαμε πάρει την Κωνσταντινούπολη. Όμως, το ρωσικό άνοιγμα του Καραμανλή δεν ήταν (πώς είναι δυνατό να ήταν;) αρεστό στους Αμερικανούς. Έχουν διαρρεύσει σχετικά έγγραφα από το wikileaks. Δες αν θες εδώ. http://www.faros24.gr/epikairotita/wikileaks%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7.html
Από την άλλη, το 2007 κάηκε η Πελοπόννησος με ανεξήγητη μεθοδικότητα: πολλαπλά και ταυτόχρονα μέτωπα εμπρησμών, στα οποία όχι μόνο η ελληνική αλλά και οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία πυρόσβεσης δεν θα μπορούσε να αντιδράσει. Ο Καραμανλής, αν θυμάσαι τότε, έσωσε την παρτίδα, παραμονές εκλογών με το τριχίλιαρο που μοίραζε αφειδώς, γύρισε το κλίμα και, δυστυχώς, επανεκλέγη.
Παράλληλα, το σκάνδαλο των υποκλοπών από τη vodafone πρωθυπουργικών και υπουργικών συνομιλιών εκείνη την εποχή μου θυμίζει τις υποκλοπές των Αμερικανών στις συνομιλίες της Μέρκελ.
Οι ενδείξεις υπάρχουν, οι αποδείξεις λείπουν. Εν πάσει περιπτώσει, θεωρώ, ότι για την Ελλάδα όλα είναι καλώς καμωμένα, πρέπει πάσει θυσία να γατζωθούμε στη Δύση, ελπίζω η Pax Americana να έχει ακόμα πολλά ψωμιά μπροστά της – οι ανατολίτες (πρώην) ψωμόλυσσες με φοβίζουν.
Χαχα, έγραψες!
“ελπίζω η Pax Americana να έχει ακόμα πολλά ψωμιά μπροστά της – οι ανατολίτες (πρώην) ψωμόλυσσες με φοβίζουν.
Χαχα, έγραψες!”
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ.
Όταν είσαι ένα έθνος περιορισμένων δυνατοτήτων, με ελάχιστη (μηδαμινή ίσως;) συμβολή στη διαμόρφωση του παγκόσμιου γίγνεσθαι (αναφέρομαι στη σύγχρονη μετεπαναστατική Ελλάδα) μπορείς να τη βγάλεις καθαρή μόνο αν γατζωθείς στον κατάλληλο προστάτη.
Η διαφοροποίησή μας από τους άλλους Βαλκάνιους έγκειται στο ότι στη Γιάλτα μας τσίμπησε ο Τσώρτσιλ και όχι ο Στάλιν.
Το ότι δεν είμαστε σήμερα χανουμάκια οφείλεται στους Ευρωπαίους, οι οποιοι μας ελευθέρωσαν με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου: οι Ρώσοι μας πούλησαν στα Ορλωφικά, η επανάσταση του 1821 κατεπνίγη από τον Ιμπραήμ.
Τέλος, πάλι οι Δυτικοί (Ευρωπαιοι – Αμερικάνοι) όταν προ πενταετιας χρεωκοπήσαμε μας δάνεισαν με χαμηλό επιτόκιο, την ώρα που ο Μεντβέντεφ και οι Κινέζοι έκαναν τον Κινέζο…
Και επίσης, πιστεύω ότι τα τελευταία 70 χρόνια της αμερικανικής κυριαρχιας είναι – τηρουμένων των αναλογιών – τα πιο ειρηνικά χρόνια που γνώρισε ο πλανήτης, ενώ παράλληλα, για πρώτη φορά δόθηκε η δυνατότητα σε χώρες του Τρίτου Κόσμου να αναπτυχθούν. Για τους παραπάνω λογους έκανα το σχόλιο περι pax americana και ψωμόλυσσες ανατολίτες.
Οι τσαμπουκάδες των Ρώσων, η κατοχή αμερικανικων ομολόγων αξίας κάποιων τρις δολλαρίων απο τους Κινέζους, μήπως αποτελούν τα προεόρτια μιας αναδιάταξης του παγκοσμιου στατους κβο; Πρόσφατα διαβαζα κάπου ότι η Κίνα αποφάσισε την αύξηση στρατιωτικών της εξοπλισμών. Και επίσης, δυστυχώς, η δυτική στάση στην Κριμαία υποδηλώνει φόβο και αμηχανία.
Από την άλλη, η πλειοψηφία των αγράμματων και ανιστόρητων Ελλήνων έχει ταυτίσει τη Δύση με το κακό ενώ βλέπει με συμπαθεια τυραννίσκους οπως τον Σανταμ, τον Καντάφι, τον Μιλόσεβιτς, την Αλ Κάιντα, τον Πούτιν (ο οποίος έχει κάνει πλούσιο τον Λιακόπουλο!). Το δημοψήφισμα δεν πρέπει να γίνει μόνο στην Ουκρανία, αλλά και στην Ελλάδα: να μάθουμε τελικά αν θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι και τσιράκια των αμερικάνων ή να να στραφούμε προς ανατολάς όπως επεχείρησε πρόσφατα ο Καραμανλής και ονειρεύεται ο Τσίπρας;
Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά εμένα τα γεγονότα στην Κριμαία με ανησυχούν: βλέπω έναν επικίνδυνο, αυταρχικό ηγέτη, που όμοιό του όμως δεν έχει η Δύση σταδιακά να σηκώνει κεφαλι και να απειλεί.
Ας δούμε πάντως τι λέει και μια Ρωσόφωνη Ουκρανή για τα γεγονότα.
http://www.cnn.com/2014/03/04/world/europe/ukraine-divided-opinion-irpt/index.html?hpt=hp_t1
Ότι γίνεται πόλεμος προπαγάνδας είναι αναμφισβήτητο. Ότι ανεκδοτολογικές αφηγήσεις μπορούν να βρεθούν και από τις δύο μεριές επίσης.
Δεν παραείναι συνωμοσιολογικό όμως όλο αυτό ρε Κώστα; Ο παντοδύναμος Πούτιν έφερε καραβιές τους εγκάθετους, που είναι όλοι τους πληρωμένοι πράκτορες (και τι κάνουν οι ντόπιοι τότε;). Ο τίμιος ουκρανικός λαός είναι ενωμένος σαν γροθιά, αλλά φοβάται την μπότα του κατακτητή (πού; στο Ντονέτσκ;). Κλπ κλπ.
Λοιπόν, ας γίνη δημοψήφισμα να μάθουμε την αλήθεια.
Θανάση,
δεν λεω ότι είναι όλοι εγκάθετοι. Αυτό που λέω, και που η κυρία της συνέντευξης επισημαίνει, είναι ότι επειδή κάποιος είναι Ρωσόφωνος δεν σημαίνει ότι θέλει και καλά απόσχιση και ένωση με Ρωσία. Λες, ας κάνουν δημοψήφισμα. ΟΚ, αλλά με τι συνθήκες να το κάνουν ρε Θανάση? Με τους Ρώσους στρατιώτες στους δρόμους? Με τα Ρωσικά ΜΜΕ που εκπέμπουν σήμα μέσα στην Ουκρανία να τρομοκρατούν τους Ρωσόφωνους ότι Ουκρανοί ναζιστές τους ετοιμάζουν ολοκαύτωμα? Άντε βγες να διαδηλώσεις υπέρ του οχι!
Δεύτερον, που βάζεις το όριο? Δεν μιλάμε για δημοψήφισμα αν θε πρέπει να νονιμιποιήσουμε τη μαριχουάνα εδώ. Μιλάμε για το αν θα πρέπει να αλλάξουν τα σύνορα. Αρκεί 50+1 για να αναγκάσει το 49+9 νε βρεθεί σε άλλη χώρα? Αρκεί το 50+1 σε περιοχές της Θράκης για να υποχρεώσει το 49+9 νε ενωθεί με την Τουρκία?
Τρίτον, ποιές είναι οι επιπτώσεις για τη σταθερότητα της περιοχής? Αυτή τη στιγμή ο φιλορωσικός πληθυσμός της Ουκρανίας επηράζει σε ένα βαθμό την εξωτερική πολιτική της χώρας προς τη Ρωσία. Θα είναι καλύτερα για τη Ρωσία να έχει σύνορα με μια Ουκρανία που είναι μεν μικρότερη αλλά ταυτόχρονα ομογενοποιημένη ως προς τα εχθρικά της αισθήματα προς τη γείτονα χώρα η οποία της υφάρπαξε τμήμα? Τι θα συμβεί όταν, δικαιολογημένα, η Ουκράνία αυτή θελήσει να μπει στο ΝΑΤΟ?
“επειδή κάποιος είναι Ρωσόφωνος δεν σημαίνει ότι θέλει και καλά απόσχιση και ένωση με Ρωσία”.
Νομίζω ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι θέλει.Δηλαδή άμα κάποιος έλεγε στους Ελληνοκύπριους η Ελληνόφωνους της Κύπρου να ενωθούν με την Ελλάδα θα έλεγε όχι?Και επειδή έχω ζήσει στην Κύπρο(στρατιωτική θητεία) αυτό που θέλουν πραγματικά οι Ελληνοκύπριοι είναι ένωση με την Ελλάδα.Τα σχέδια Ανάν είναι κουραφέξαλα που έχουμε υιοθετήσει επειδή το 1964 με το σχέδιο Άτσεσον(την μοναδική ρεαλιστική λύση κατ΄εμέ) κάναμε τους μάγκες και επιδή στο μεσοδιάστημα προηγήθηκε η εισβολή έχουμε λουφάξει στις τρύπες μας,Ελλαδίτες και Κύπριοι.Απο την κυπριακή μου εμπειρία λοιπόν συμπεραίνω ότι το ίδιο ισχύει μάλλον και στην περίπτωση της Ουκρανίας.
“Θα είναι καλύτερα για τη Ρωσία να έχει σύνορα με μια Ουκρανία που είναι μεν μικρότερη αλλά ταυτόχρονα ομογενοποιημένη ως προς τα εχθρικά της αισθήματα προς τη γείτονα χώρα η οποία της υφάρπαξε τμήμα?”
Υπάρχει και η αντίστροφη ερώτηση.Θα είναι καλύτερα για την Ρωσία να έχει σύνορα με ένα κράτος όπου ένα μεγάλο κομμάτι των κατοίκων του έχουν εχθρικά συναισθήματα απέναντι της?Θα είναι ασφαλές να εγκαταστήσει εκει πέρα τις βάσεις του Ναυτικού της?Και τι θα συμβεί αν η “αντιρωσική” παράταξη διατηρήσει την εξουσία και ενεντάξει ολόκληρη την χώρα στο ΝΑΤΟ?Επιπλέον,σε όλη τη διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας τα κράτη προσπαθούν να προσαρτήσουν εδάφη.Προφανώς κανένα από αυτά (ή εστώ ελάχιστα) δεν βγήκαν ζημιωμένα από την θετική έκβαση των προσπαθειών τους.
“Δηλαδή άμα κάποιος έλεγε στους Ελληνοκύπριους η Ελληνόφωνους της Κύπρου να ενωθούν με την Ελλάδα θα έλεγε όχι?”
Αφού υπηρέτησες Κύπρο, Μάριε, θα πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχουν αρκετοί που δεν θέλουν.
“Θα είναι καλύτερα για την Ρωσία να έχει σύνορα με ένα κράτος όπου ένα μεγάλο κομμάτι των κατοίκων του έχουν εχθρικά συναισθήματα απέναντι της”
Μα ούτως ή άλλως θα τα έχει, απλώς αν αποσχιστεί η Κριμαία το κομμάτι δεν θα είναι απλώς μεγάλο, αλλά συντριπτικό.
“τι θα συμβεί αν η “αντιρωσική” παράταξη διατηρήσει την εξουσία και ενεντάξει ολόκληρη την χώρα στο ΝΑΤΟ?”
Προς το παρόν υπάρχει άτυπη συμφωνία με ΗΠΑ να μην προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο. Αν όμως προσαρτήσουν την Κριμαία τίποτα δεν αποκλείεται.
“Προφανώς κανένα από αυτά (ή εστώ ελάχιστα) δεν βγήκαν ζημιωμένα από την θετική έκβαση των προσπαθειών τους.”
Παραδείγματα? Εγώ λέω, π.χ., ότι η Τουρκία βγήκε ζημιωμένη από το Κυπριακό.
“θα πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχουν αρκετοί που δεν θέλουν.”
Ζητώ συγγνώμη για το κατά λάθος ποστάρισμα του σχολίου από πάνω.
“θα πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχουν αρκετοί που δεν θέλουν”
Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία θέλει την Ένωση.Οι περισσότερες ενστάσεις που άκουσα αφορούσαν την δυνατότητα που υπάρχει για να επιτεύχτει αυτό.Πάντως τους Τούρκους δεν είδα κανένα να τους πηγαίνει.Απορώ πως μπορεί ένα κράτος με Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους και ακόμα χειρότερα και έποικους να είναι βιώσιμο.Άποψη μου είναι πως δεν μπορεί οπότε ας πάρουν οι Τούρκοι την Καρπασία και εμείς το υπόλοιπο και να τελειώνουμε.Τουλάχιστον ως προς το παρόν.
“Μα ούτως ή άλλως θα τα έχει”
Αν η Ουκρανία διασπαστεί και το ανατολικό κομμάτι πάει με την Ρωσία τότε το υπόλοιπο τμήμα που θα παραμένει ανεξάρτητο κράτος δεν θα ελέγχει την Κριμαία και τις περιοχές που οι Ρώσοι θέλουν να ελέγχουν λόγω της γεωσταρτηγικής τους σημασίας.Αν όμως στην σημερινή Ουκρανία βγεί μια αντιρωσική κυβέρνηση και α)διώξει τις ρωσικές βάσεις β)φέρει στην θέση τους αμερικανονατοικές θα είναι πρόβλημα.
“Προς το παρόν υπάρχει άτυπη συμφωνία με ΗΠΑ να μην προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο. ”
Νομίζω πως ,με βάση τα δεδομένα,ισχύει το ακριβώς αντίθετο.Οι Αμερικανοί έχουν στηρίξει την ανατροπή μιας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης και αυτό λέει πολλά.Ο Γιανουκόβιτς μπορεί να ήταν διεφθαρμένος,το ίδιο όμως και για την Τιμοσένκο.Και στο κάτω κάτω της γράφης υποτίθεται ότι εμείς οι Δυτικοί στηρίζουμε τον κοινοβουλευτισμό και την συντεταγμένη πολιτεία.Το γεγονός λοιπόν ότι οι Αμερικανοί αυτοακυρώνονται για να ανατρέψουν την κυβέρνηση μιας φτωχής πλην Ευρωπαικής χώρας λέει πολλά…
“Παραδείγματα”
Η πικρή αλήθεια είναι πως όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες και οι μεγάλοι πολιτισμοί πάνω στις κατακτήσεις έχουν στηριχτεί.Ένας από τους λόγους που οι Αμερικανοί π.χ είναι εκεί που είναι είναι η κατάκτηση του Φαρ Ουέστ είτε σφάζοντας Ινδιάνους είτε αγοράζοντας εκτάσεις όπως η Λουιζιάνα.Οι Βρετανοί,Γάλλοι,Ισπανοί κατέκτησαν τεράστιες εκτάσεις και με τον πλούτο δημιουργήσαν όλα τα αξιοθέατα που θαυμάζουμε σήμερα.
” η Τουρκία βγήκε ζημιωμένη από το Κυπριακό.”Ζημιωμένη γιατι?Στρατιωτικές βάσεις δίπλα στα πετρέλαια έχουν,μερίδιο από την ΑΟΖ μπορούν να διεκδικήσουν,τα σχέδια του ΟΗΕ για την “επίλυση” του Κυπριακού είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους.Για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ δεν ιδρώνει το αυτί τους ενώ για την ΕΕ δεν σκίζονται κιόλας από ότι φαίνεται.Οι μεγάλοι χαμένοι κακά τα ψέμματα είμαστε εμείς.
Στην περίπτωση των ΗΠΑ ξέχασα τον πόλεμο με το Μεξικό.Πως θα ήταν οι ΗΠΑ χωρίς το Τέξας ή την Καλιφόρνια?
Πιο σωστή αναλογία είναι η Κούβα. Και νομίζω ότι κανένας δεν θα υποστήριζε στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ εκεί με αφορμή την ανάμειξη της πρώην ΕΣΣΔ.
Οι πιο σωστές αναλογίες υπάρχουν στην ιστορία.Όσες χώρες έχουν προβέι σε εισβολές και κατακτήσεις ανήκουν στο κλάμπ των ισχυρών,οι ηγέτες τους κουνάνε το δάχτυλο σε όποιον επιχειρεί να κάνουν ότι έκαναν οι ίδιοι,και μια μεγάλη μερίδα των κατοίκων τους θεωερεί εαυτόν πολιτισμένο και κοιτάει με μπλαζέ ύφος τους “τριτοκοσμικούς”.Το ίδιο ισχύει και στην κοινωνία,στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.Δυστυχώς έτσι είναι η ζωή.Όποιος δεν το καταλαβαίνει απλώς δεν θέλει να το καταλάβει γιατί ανήκει ο ίδιος στο κλαμπ των ισχυρών.Και για να προλάβω τις ανάλογες απαντήσεις α)Όχι δεν υποστηρίζω πως οι πετυχημένες χώρες και οι πετυχημένοι κοινωνικά άνθρωποι οφείλουν την επιτυχία τους αποκλειτικά στις αθέμιτες πρακτικές β)Ναι,θα μπορούσαν να κάνουν και άλλοι στην θέση τους τα ίδια πράγματα γ)Σίγουρα οι Ρώσοι δεν είναι οι καλοί και οι Αμερικανοί οι κακοί π.χ.Το παιχνίδι δεν έχει “καλούς” η “κακούς” αλλά ορθολογικούς παίκτες.
Οι Δυτικοί λένε ότι δεν αναγνωρίζουν το κριμαϊκό δημοψήφισμα, το οποίο άλλωστε ποτέ δεν ζήτησαν ούτε σκοτίστηκαν αν είναι έντιμο. Στο κάτω κάτω, τα δημοψηφίσματα είναι για εκλεκτούς λαούς, όπως οι Νοτιοσουδανοί, όχι για Ρώσσους, που είναι ευρασιάτες διεφθαρμένοι ολιγαρχικοί.
Τώρα που εξεγείρονται οι Τούρκοι κατά του καθεστώτος Ερδογάνου, υποθέτω ότι θα εμφανιστή στην Ταξίμ η Αικατερίνη Άστον υποστηρίζοντας τους διαδηλωτές κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης, όπως έκανε και στο Κίεβο, ε; #μπα
Στα πιο σοβαρά τώρα, για μένα είναι οφθαλμοφανές ότι μια ουκρανική Κριμαία είναι πηγή αστάθειας. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν στο Κίεβο και όσο πιο γρήγορα την εξαλψείψουν, τόσο καλύτερα. Εδώ οι Σέρβοι σχεδόν το κατάπιαν για το Κοσσυφοπέδιο, πόσο πιθανόν το βρίσκεις, Κώστα, να αναπτύξουν οι Ουκρανοί αλυτρωτισμό για μια περιοχή που απλούστατα ποτέ δεν ήταν ουκρανική;
Θανάση, ίδια μεταχείρηση είχαν οι Νοτιοσουδανοί από την κυβέρνησή τους με το φιλορωσο πληθυσμό της Ουκρανίας? Τι εγκληματα διαπράχθησαν εναντίον τους που να δικσιολογούν οποιαδήποτε ανησυχία?
Από την πρόταση “όλοι οι γενοκτονηθέντες έχουν δικαίωμα σε δημοψήφισμα αυτοδιάθεσης” πώς συνάγεται η πρόταση “μόνο οι γενοκτονηθέντες έχουν δικαίωμα σε δημοψήφισμα αυτοδιάθεσης”;
Δεν συνάγεται. Η έστασή μου αφορούσε την αναλογία των δυο περιπτώσεων. Έθεσες όμως το θέμα επί των τύπων των ήλων. Είναι το δικαίωμα της απόσχισης/αυτοδιάθεσης απόλυτο? Και αν όχι, ποιες είναι οι προϋποθέσεις? Πρώτα πρέπει να απαντήσεις σε αυτό, και μετά να συζητήσουμε τα συγκεκριμένα παραδείγματα.
Έγραψα πιο πάνω την άποψή μου:
Τους Σκώτους φέτος τους πετσόκοψε κανένας;
Βρε να μην περιμένουμε να μας σφάξουν, συμφωνώ. Τι να περιμένουμε όμως? Θα αλλάζουν τα σύνορα κάθε λίγο? Η Σκωτία είναι ανεξάρτητη χώρα από το 14ο αιώνα, τότε που όντως τους έσφαζαν. Δεν τίθεται θέμα ανεξαρτησίας, αλλά συμμετοχής ή όχι στο Η.Β. Άστοχη λοιπόν η σύγκριση.
Φυσικά και τίθεται θέμα ανεξαρτησίας στην Σκωτία! Η Κριμαία μάλιστα ήταν ανεξάρτητο κράτος πολύ πιο πρόσφατα, επί των Τατάρων χάνων. Όχι πως το θεωρώ καθοριστικό επιχείρημα, πιο πολύ χρησιμεύει ως απόδειξη την ιστορικής και πολιτιστικής ιδιαιτερότητας μιας περιοχής.
Να περιμένουμε την γνώμη των ανθρώπων που κατοικούν εκεί προφανώς. Τα σύνορα υπάρχουν για τους ανθρώπους και όχι αντίστροφα. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τόσο εύκολα γνώμη για τα σύνορά τους (αν είναι χαραγμένα σωστά βέβαια και όχι αν έχουν επιβληθή από κάποιο δικτάτορα που ένιωθε ενοχές για την συμμετοχή του σε μια γενοκτονία). Αλλά αν αλλάξουν, φταίει το μέχρι τώρα κράτος τους που δεν τους πρόσεξε και όχι εκείνοι.
Ο περιορισμός που βάζω, για να παρουσιάσω την άποψή μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, είναι
α. Η ιδιαίτερη ιστορική, γεωγραφική και πολιτισμική ταυτότητα της υπό απόσχιση περιοχής. Προϋποτίθεται ας πούμε ένα στοιχειώδες μέγεθος (δεν μπορεί να αποφασίση απόσχιση ο Δήμος Μύκης), μια σχετική γεωγραφική αυτοτέλεια (όχι, δεν σημαίνει τίποτα γεωγραφικά η Β. Ιρλανδία. Ούτε η κατεχόμενη Κύπρος), ιστορική και πολιτισμική ιδιαιτερότητα (βλ. Καταλωνία). Βοηθά ασφαλώς η περιοχή να ήταν στο παρελθόν ανεξάρτητη, με δική της κρατική υπόσταση (η Κύπρος δεν ανήκε σε περισσότερα του ενός κράτη τα τελευταία 2500 χρόνια πριν το 1974!), ενώ εξετάζεται και το πώς περιήλθε στο κράτος όπου βρίσκεται τώρα. Άν τους έχουν σφάξει δε, είπαμε, έχουνε και ένα λόγο παραπάνω.
β. Πλειοψηφική, σταθερή και γνησίως εκπεφρασμένη βούληση του σχετικού πληθυσμού. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό πάνω από το 50%, τόσο καλύτερα, όσο πιο πολύ καιρό έχει εκφραστή, τόσο καλύτερα, όσο πιο πολλά δημοψηφίσματα έχουν γίνει, τόσο καλύτερα.
γ. Να βάλουμε και μια αρνητική προϋπόθεση: δεν συγχωρείται η απόσχιση αν ο τοπικά πλειοψηφικός πληθυσμός που θέλει να αποσχιστή έχει σκοπό να πελεκήση όσους δεν επιθυμούν την απόσχιση. Τότε χάνουν κάθε ηθικό βάρος, ακόμη και αν είχαν υποστή τα ίδια και εκείνοι.
Συμφωνώ απόλυτα με το παραπάνω σχόλιο.Στον πραγματικό κόσμο βέβαια είναι δύσκολο να εφαρμοστούν όλα τα παραπάνω.Στην Ελλάδα βέβαια-όσον αφορά την κοινή γνώμη- η άποψη για το αν μια χώρα πρέπει να είναι ανεξάρτητη καθορίζεται από α)Αν το κίνημα ανεξαρτητοποίησης είναι “δεξιό” ή “αριστερό” β)Οι σχέσεις του εν λόγω κινήματος με τις ΗΠΑ.Συνήθως βέβαια τα δημοφιλή κινήματα είναι τα “αντιαμερικανικά”.Οι αριστεροί θέλουν να βγάλουν το άχτι τους με τις ΗΠΑ,οι δεξιοί θέλουν να αποδείξουν ότι έχουν ευαισθησίες.Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο να βλέπεις ένα σωρό διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη αλλά για την Τσετσενία καμία. Βλέπεις τους ίδιους που υποστηρίζουν την δημιουργία ομοσπονδιακού κράτους στην Κύπρο να δικαιολογούν ή και να υποστηρίζουν τις διώξεις εις βάρος των Λευκών “κατακτητών” αγροτών στη Νότια Αφρική.Οι ίδιοι δε είναι εκείνοι που λένε ότι το Κόσσοβο των 2 εκ. κατοίκων με 90% πλειοψηφία Αλαβανών δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο ή ενωμένο με την Αλβανία αλλά η Κύπρος του 1 εκατομμυρίου πρέπει να είναι ανεξάρτητη.Τέλος μιλανε για ανεξάρτητη Σκωτία ή επαινούν τον ΙΡΑ αλλά θεωρούν ότι οι Σέρβοι με τους Κροάτες δεν έχουν διαφορές!!!!Ο ορισμός του παραλογισμού!!Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς δεν υπάρχει ουσιαστικό αντίβαρο σε αυτό τον ιδόμορφο “γεωπολιτικό λαικισμό”.Οι “δυτικόφιλοι” το μοναδικό ρεύμα που διαφοροποιείται τυπικά,θυμίζουν εκείνους τους νεαρούς με καταγωγή από τα “τζάκια¨της επάρχίας
που όταν κατεβαίνουν στην Αθήνα για σπουδές προσπαθούν να το παίξουν πρωτευουσιάνοι,αποφεύγουν τους συντοπίτες τους και μιλάνε για τον τόπο τους με τα χειρότερα λόγια.Εγώ πραγματικά αν ήμουν ο Ρώσος πρέσβης στην Αθήνα θα χρηματοδοτούσα τους διάφορους ¨δυτικόφιλους” π.χ Μάνο-Αδριανόπουλο,Athens Voice,Lifo, να συνεχίσουν το έργο τους απερίσπαστοι!!
Στην πράξη το Διεθνές(και όχι μόνο) Δίκαιο δεν εφαρμόζεται.Όποιος είναι πιο ισχυρός καταφέρνει να αποφεύγει και την εφαρμογή και τις συνέπειες και συμπαραστάτες του σε αυτό έχει διάφορους “ανίσχυρους” που κολλάνε δίπλα του για να γλείψουν κανένα κόκκαλο .Το ιδανικό και το ηθικά σωστό θα ήταν να μην συμβαίνει αυτό και αυτός είναι ο στόχος που θα πρέπει να επιδιώκουμε ως ανθρωπότητα.Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει και όποιος πιστεύει το αντίθετο είναι η βλάκας η κοροιδεύει τους πάντες πιθανόν και τον εαυτό του μαζί.Και συνήθως αυτοί που κοροιδεύουν είναι οι ισχυροί.
Τα αποτελέσματα του κριμαϊκού δημοψηφίσματος κινούνται στα επίπεδα της συμμετοχής 80% και απόσχισης 97%. Σε κάποιο βαθμό μπορούμε να εικάσουμε ότι η ρωσσική προπαγάνδα και η στρατιωτική παρουσία επηρέασαν το αποτέλεσμα, αλλά επί της ουσίας είναι προφανές τι θέλει η συντριπτική πλειοψηφία του κριμαϊκού λαού. Αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε δηλαδή.
Οι Τάταροι σε μεγάλο ποσοστό φαίνεται ότι απέσχον και ότι είναι κατά. Αλλά είναι μια μειοψηφία της τάξης του 10-12%.
Ώπα, βρήκα σχέδιο.
Θα εκμεταλλευτούμε τις αναπόφευκτες μαγκιές που θα κάνουν οι Ρώσσοι στους Τάταρους. Για την αυτοπροστασία τους θα βάλουμε τους Τούρκους να τους περάσουν ντουφέκια με καΐκια. Μετά θα τους βάλουμε, θέλοντας και μη, να μαζευτούν όλοι στα χωριά τους και να μην βγαίνουν παραέξω. Θα καταγγείλουμε τότε την διεθνή απομόνωση που επέβαλαν οι Ρώσσοι στους Τάταρους, που τους έκλεισαν τους κακόμοιρους σε θύλακες. Και θα περιμένουμε την πρώτη σκουντουφλιά του Πούτιν, που αναπόφευκτα θα έρθη κάποια στιγμή. Τότε ένας τουρκικός αποβατικός στόλος θα ειρηνεύση την Νότια Κριμαία και θα αποτρέψη την σφαγή των Τάταρων. Στην διάρκεια της ειρηνευτικής επιχείρησης θα ξεκαθαρίσουμε τα εδάφη που μας ενδιαφέρουν από τους Σλάβους. Μετά, θα ιδρύσουμε μια Ταταρική Δημοκρατία της Νότιας Κριμαίας. Τελικός στόχος είναι να την βάλουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσα και τόσα έχουν προσφέρει άλλωστε οι Τάταροι στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.