Καταρχάς κοιτάξτε καλά αυτές εδώ τις εκπληκτικές εικόνες.
Οι εικόνες είναι σκληρές. Όχι πιο σκληρές από εκείνες που έχει δει όποιος έχει παρευρεθή στην σφαγή του πασχάλιου αμνού, αλλά τέλος πάντων σκληρές.
Μεσαίωνας, βαρβαρότητα, σκοταδισμός και τα λοιπά. Τόση πίστη και ενέργεια σπαταλημένες σε ακατανόητα, για εμάς, πράγματα. Μα τι είδους άνθρωποι κάνουνε τέτοια πράγματα;
Η Ασούρα είναι ημέρα βαρύτατου πένθους για τους Σιίτες Μουσουλμάνους. Κατά την ημέρα αυτή τελούν το μνημόσυνο ενός αγίου άνδρα, του Ιμάμη Χουσεΐνου του Αλιάδου.
Ο Χουσεΐνος απώλεσε την χαλιφική εξουσία άνομα και αθέμιτα από τους σφετεριστές Ομμεϋάδες, με πρώτον τον περιώνυμο Μωαβία. Ως μόνος επιζών έγγονος του Προφήτη και ως υιός του τετάρτου Χαλίφη, του Αβουταλιβίδου Άλι, ο Χουσεΐνος ήταν ο εκλεκτός της Ούμας, της κοινότητας των πιστών, κατά τα ισλαμικά έθιμα. Αντ’ αυτού επεβλήθησαν οι στρατοκράτες Ομμεϋάδες, που νόθευσαν την παραδοθείσα πίστη και μετέφεραν μάλιστα την πρωτεύουσα του χαλιφάτου από τις ιερές πόλεις Μέκκα και Μεδίνα στην Δαμασκό.
Στην Μάχη της Καρβάλας του έτους 61 κρίθηκε το ζήτημα της εξουσίας μια και για πάντα. Απο την μια μεριά, ο σουννίτης χαλίφης Ιαζίδης μέσω των υποτελών του, έχοντας μαζί του όλην την δύναμη του παρόντος κόσμου, το ιππικό, το χρήμα, την δόξα. Από την άλλη, ο Χουσεΐνος, μαζί με την οικογένεια και λίγους πιστούς φίλους.
Δεν ήταν μάχη, ήταν σφαγή. Ο Χουσεΐνος προσφέρθηκε ο ίδιος ως θύμα του Ισλάμ και αποκεφαλίστηκε από τους διώκτες του, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά του. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή του μακραίωνου διωγμού των Σιιτών από την σουννιτική ορθοδοξία σε όλη την Ανατολή. Οι Σιίτες έπλασαν μια συλλογική ταυτότητα αντιπολίτευσης, αντίστασης και μαρτυρίου, κρυπτόμενοι, διωκόμενοι, συκοφαντούμενοι.
Αυτή είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από τις εκπληκτικές φωτογραφίες. Οι άνθρωποι αυτοί, οι καταματωμένοι, οι φτωχοί, οι ρακένδυτοι, οι ξένοι, οι ελάχιστοι ημών αδελφοί, πενθούν. Αυτό κάνουν. Πενθούν τον άγιο ιμάμη τους, τον δίκαιο αγώνα του, τους αιώνες των διωγμών τους, την φτώχεια και την ξενιτιά τους.
Πρέπει μήπως όμως να κάνουμε κάτι για αυτές τις τελετές με τους μαχαιροβγάλτες πιστούς; Είναι δυνατόν να τις ανεχθούμε; Από πού κι ως πού να τις προστατεύσουμε; Δεν πρέπει τάχα να τις απαγορεύσουμε; Και να στείλουμε την Αστυνομία; Εκεί που περνάνε σήμερα από λεπίδι τις δικές τους πλάτες δεν θα περάσουν αύριο τους δικούς μας λαιμούς; Τι λένε οι νόμοι μας;
Σύμφωνα με το άρ. 13 παρ. 2 Σ:
Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη.
Προφανώς το όλο θέμα εδώ είναι αν υπάρχει προσβολή της δημόσιας τάξης ή των χρηστών ηθών.
Η απάντηση στο πρώτο σκέλος είναι μάλλον εύκολη. Την δημόσια τάξη δεν προσβάλλουν οι πενθούντες, έστω και κατά τρόπο αποκρουστικό σε εμάς, αλλά οι αντιδρώντες. Μα την αλήθεια, το πατρινό καρναβάλι προκαλεί περισσότερη αταξία στον δημόσιο χώρο από το αυτομαστίγωμα. Η κρατική δύναμη πρέπει να προστατεύση τους πρώτους από την βίαιη αγανάκτηση των δεύτερων, με όποιο φύλλο συκής και αν καλύπτεται. Για όσους δεν θέλουν να βλέπουν ανθρώπους να αυτομαστιγώνωνται έχω μια καταπληκτικά έξυπνη συμβουλή: μην κοιτάζετε!
Τα χρηστά ήθη είναι πιο δύσκολη έννοια. Καταρχάς, πρέπει να θυμώμαστε ότι εδώ κανόνας είναι η προστασία του αυτομαστιγώματος και εξαίρεση η απαγόρευσή του. Εκείνο δηλαδή που πρέπει να καταδειχθή είναι η ευθεία αντίθεση στα χρηστά ήθη και όχι ότι η αυτομαστίγωση προβλέπεται κάπως από αυτά. Επίσης, χρηστά ήθη δεν είναι κάποια πλειοψηφική περί ηθικής έννοια ούτε η επικρατούσα θρησκευτική ηθική, αλλά προκύπτουν από τις αρχές της νομοθεσίας μας.
Προκύπτουν ας πούμε από την ελευθερία της αυτοβλάβης: κάθε πράξη που πλήττει αποκλειστικά και μόνο ίδια έννομα αγαθά είναι ελεύθερη. Παραδειγματικά, δεν τιμωρείται η απόπειρα αυτοκτονίας. Οι ασουρανίζοντες θα έπρατταν νόμιμα αυτομαστιγούμενοι, ακόμη και εάν δεν ετίθετο θέμα άσκησης της θρησκευτικής τους ελευθερίας.
Για να μην λέμε λόγια πολλά λοιπόν: μακάριοι οι πενθούντες. Έχουν ένα άλφα κάλο στον εγκέφαλο βέβαια. Αλλά δεν πειράζουν κανένα.
Σωστό βέβαια.
Για τα παιδιά που βάζουν να μαστιγώνονται τι λες; Είναι ανατριχιαστικό να βλέπεις να χαρακώνουν παιδάκια και αυτά να κλαίνε πνιγμένα στο αίμα, αλλά μάλλον πρέπει να είναι και αυτό επιτρεπτό εφόσον οι γονείς τους είναι υπεύθυνοι για αυτά και εφόσον δεν παθαίνουν ανεπανόρθωτη βλάβη. Τώρα βέβαια όταν διαπιστωθεί η ανεπανόρθωτη βλάβη θα είναι αργά, οπότε;
Η αυτοβλάβη δεν είναι το ίδιο πράγμα με την ετεροβλάβη.
Η ειρωνία δεν χρειαζόταν.
Χμ δεν υπήρχε ίχνος ειρωνείας :)
Ειλικρινά πιστεύω ότι η ανατροφή των παιδιών είναι δουλειά των γονιών τους, αλλά αυτό εδώ μου φαίνεται ότι περνάει την κόκκινη γραμμή. Επομένως θεωρείς ότι οι γονείς που παίρνουν τα παιδιά τους στην ασούρα πρέπει να χάσουν την επιμέλεια; Ειλικρινά ρωτάω γιατί δεν έχω διαμορφώσει άποψη. Από τη μία μεριά μου φαίνεται λογικό, από την άλλη αναρωτιέμαι αν θα πρέπει τα περισσότερα παιδιά της Καρμπάλα π.χ. να πάνε σε ίδρυμα.
Επίσης δεν είναι τόσο ξεκάθαρο αν είναι ετεροβλάβη ή αυτοβλάβη:
http://www.liveleak.com/view?i=b9f_1323155574
Σε κάποιες περιπτώσεις τα σφάζουν σαν πρόβατα, σε άλλες όμως φαίνεται να το κάνουν μόνα τους.
Αυτό δεν το είχα δει και είναι πράγματι συγκλονιστικό.
Πρόκειται σαφώς για περίπτωση κακής άσκησης της γονικής μέριμνας.
Βέβαια, μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ πώς διακρίνεται ικανοποιητικά από την περιτομή…
Η ανθρώπινη βλακεία δεν σταματά να γεννά ηθικονομικά προβλήματα.
Ποια; Τα παιδιά; Σοβαρά;
Είναι πραγματικά πολύ παρανοϊκή κατάσταση.
Περιπλέκεται έπειτα από το ότι τα παιδιά που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις αυτές μπορεί να λάβουν μέρος σε μία γκάμα “χαπενινγκ”: από ανώδυνο ψευτο-μαστίγωμα, μέχρι επικίνδυνη αιμορραγία όπως στο παραπάνω βίντεο.
Και δυστυχώς συχνά τα ίδια αυτο-τραυματίζονται, ειδικά τα λίγο μεγαλύτερα.
Μένοντας καθαρά στο τυπικό μέρος, δεν είναι ένοπλη συνάθροιση;
Είναι υποστηρίξιμο. Τα μαχαίρια είναι μαχαίρια. Παρόμοιο είναι και το ζήτημα με το εγχειρίδιο των Σιχ.
Επίσης, σύμφωνα με το άρ. 1 παρ. 2 Ν. 2168/1993
Η θρησκευτική χρήση εκ πρώτης όψεως δεν είναι συναφής. Επειδή όμως εδώ ασχολούμαστε με τον περιορισμό του αξιοποίνου, μπορούμε να υπερβούμε το γράμμα του νόμου με τελεολογική και σύμφωνη με το σύνταγμα ερμηνεία.
Τελεολογική, γιατί σκοπός του νόμου περί όπλων δεν είναι να απαγορεύση γενικώς τα μαχαίρια, είναι να τα απαγορεύση όταν φέρονται ή χρησιμοποιούνται σε κοινωνικές συνθήκες που ενδεικνύουν βλάβη ή κίνδυνο τρίτου. Ο νομοθέτης εκφράστηκε με τα μέτρα της εποχής του, που αγνοούσε την θρησκευτική χρήση μαχαιριών/λεπίδων, καιρός λοιπόν να τον συμπληρώσουμε. Σύμφωνη με το Σύνταγμα, γιατί η διάταξη του νόμου περί όπλων είναι αναγνωστέα σε συνδυασμό και υπό το φως της θρησκευτικής ελευθερίας και ειδικά της προστατευόμενης από το Σύνταγμα ελεύθερης άσκησης της λατρείας. Δεν επιτρέπεται δηλαδή μια συγκεκριμένη ερμηνεία του κοινού νόμου να απαγορεύση την λατρεία που είναι κατά το Σύνταγμα ελεύθερη.
Τούτων λεχθέντων, το ζήτημα είναι βέβαια αρκούντως ασαφές.
Ενδιαφέρον.
Εμάς τούς καπνιστές μάς έχουν βάλει στο μάτι γιατί λέει επιβαρύνουμε το ασφαλιστικό σύστημα (και μάς έχουν ταράξει στους φόρους). Υπάρχει παραλληλισμός (νομικά)?
Δεν έπιασα τον παραλληλισμό ούτε εξωνομικά ;-)
Ότι πάνε μετά στο νοσοκομείο και τους δένουν τις πληγές τους και βάζουν ιώδιο εννοείς;
Τα τσιγάρα γιατί τα φορολογούμε τόσο πολύ, δεν είναι επειδή μπορεί να δημιουργήσουν αυτοβλάβη και επιβαρύνουν το ασφαλιστικό? (μπορεί να κάνω λάθος και να είναι άλλος ο λόγος, αλλά αυτό μού λένε)
Αν είναι έτσι, εδώ δεν πρέπει να λάβουμε υπόψη την επιβάρυνση του ασφαλιστικού/των νοσοκομείων κλπ από την αυτοβλάβη?
Εντάξει, αν βρεθούμε μερικά εκατομμύρια που πάνε να τους βάλουνε επιδέσμους, να το δούμε το θέμα. ;-)
Σοβαρά τώρα, αμφιβάλλω αν κανείς από αυτούς χργσιμοποίησε, και μάλιστα δωρεάν, υγειονομικές υπηρεσίες.
Επίσης, επειδή βλέπω πολλούς να μυξοκλαίγωνται για τον δημόσιο χώρο που καταλαμβάνουν οι βάρβαροι χωρίς άδεια και τα όσα κάνουν σε κοινή θέα, να υποθέσω ότι αν τα κάνανε κάπου που δεν θα τους έβλεπαν δεν θα είχαν πρόβλημα;
Όπως πολλοί δεν έχουν πρόβλημα αν οι ομοφυλόφιλοι φιλιούνται στα σπίτια τους ας πούμε αλλά όχι εν μέση οδώ;
Ποια η γνώμη σας για τις ομαδικές αυτοκτονίες υποκινούμενες από παραθρησκευτικές σέκτες; Αποτελούν προϊόν εξάσκησης της ελεύθερης βούλησης ή μήπως αποτέλεσμα χειραγώγησης από άτομα που είχαν σημαντική επιρροή στους αυτοκτονούντες;
Case study:
http://www.ejura-examensexpress.de/online-kurs/entsch_show_neu.php?Alp=1&dok_id=2885
“Παραδειγματικά, δεν τιμωρείται η απόπειρα αυτοκτονίας.”
Οι ηγέτες παραθρησκευτικών οργανώσεων που ωθούν στην ομαδική αυτοκτονία όμως τιμωρούνται. Και οι απόπειρες ομαδικών αυτοκτονιών διακόπτονται.
Ο Γερμανικός νόμος επιπροσθέτως προβλέπει τα παρακάτω
§ 323c Strafgesetzbuch
Unterlassene Hilfeleistung
Wer bei Unglücksfällen oder gemeiner Gefahr oder Not nicht Hilfe leistet, obwohl dies erforderlich und ihm den Umständen nach zuzumuten, insbesondere ohne erhebliche eigene Gefahr und ohne Verletzung anderer wichtiger Pflichten möglich ist, wird mit Freiheitsstrafe bis zu einem Jahr oder mit Geldstrafe bestraft.
Αυτό είναι άλλο θέμα. Μπορεί να είναι το ένα, μπορεί και το άλλο. Η ποιοτική διαφορά έχει να κάνη πιο πολύ με το ανέκκλητο της απώλειας της ζωής και τις σχετικές ρυθμίσεις, π.χ. άρ. 307 ΠΚ.
Ανήκω στους 3 ή 4 Έλληνες που έχουνε γράψει για την Sirius-Fall. Καταπληκτική περίπτωση, καθόλου εύκολη. Προσωπικά διαφωνώ με την απόφαση.
Ένα ένα. Οι ηγέτες δεν είναι βέβαιο ότι θα τιμωρηθούν, δεν αρκεί απλή “ώθηση”, απαιτείται “κατάπειση” στην Ελλάδα. Στην Γερμανία η συμμετοχή σε αυτοκτονία δεν τιμωρείται καθόλου. Οι απόπειρες αυτοκτονίας κάθε είδους αποτρέπονται κατά το μέτρο του δυνατού.
Και ο ελλΠΚ στο άρ. 307 ΠΚ.
Αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά; Είδες πουθενά απόπειρα αυτοκτονίας ή κίνδυνο ζωής; Δεν καταλαβαίνεις ότι εξ αντιδιαστολής συνάγεται ότι η περίπτωση της ανάρτησης είναι απολύτως νόμιμη;