Αμαλια και Φακελακια

Η υποθεση μιας νεας γυναικας που περιεγραφε καθημερινα τα προβληματα της με το ελληνικο συστημα υγειας συγκινησε πολλους.

Η αρρωστια της μπορει να ηταν ανιατη, η ταλαιπωρια της ομως δεν ηταν αναποφευκτη. Το ελληνικο κρατος για μια ακομη φορα εδειξε πως μπορει να ταλαιπωρει τους πολιτες του χωρις λογο. Η γραφειοκρατια και παρεοκρατια που κυριαρχει στο δημοσιο δεν μας ριχνει απλα την ευημερια, καταρρακωνει το επιπεδο ζωης και εξευτελιζει ατομα σαν την Αμαλια που αξιζουν κατι καλυτερο.

Ας αναπαυθει αυτη η γυναικα εν ειρηνη, ελπιζω οτι εχει απαλλαγει απο τα βασανα της οπου κιαν ειναι. Ας ελπισουμε ομως να εφερε εστω μια μικρη αλλαγη στο συστημα το οποιο την βασανισε.

Ισως αυτη η περιπτωση γινει μια ευκαιρια για τους βολεμενους τυρρανισκους* στις δημοσιες υπηρεσιες να καταλαβουν οτι δεν παει αλλο με την τυπολατρεια τους, την ελλειψη στοιχειωδους οργανωσης, την αδιαφορια και την ραθυμια τους. Αμφιβαλλω ομως. Αυτο που περιμενω ειναι να αλλαξουμε εμεις οι ιδιοι σταση.

Δεν μπορει αλλα να αποποιουμαστε την ατομικη ευθυνη, οι πολιτες ψηφιζουμε τους πολιτικους υπευθυνους, οι πολιτες ανεχομαστε την διαφθορα και την καταπατηση των δικαιωματων μας, εμεις ειμαστε που εχουμε μαθει να μας κλωτσαει η γραφειοκρατια και να μην κανουμε τιποτα για αυτο, εμεις ανεχομαστε την αναξιοκρατια**.

Για το τραγικο συστημα στα νοσοκομεια φταιμε ολοι μας. Το θεμα με τα φακελακια ειναι η προβολη στα νοσοκομεια της γνωστης τασης των Ελληνων να κλεβουν ο ενας την σειρα του αλλου. Ο καθενας νομιζει οτι ειναι πιο εξυπνος απτον διπλανο του, οτι μπορει να του φαει την θεση στην ουρα, στην εφορια, στην πολεοδομια, στις προσληψεις, στα φαναρια στον δρομο.

Αν απλα σταματουσαμε να δινουμε φακελακια και καταγγελαμε ξερα οποιον τα ζητουσε, το ολο προβλημα θα ειχε λυθει.

Παρομοιως το θεμα με τους γιατρους που δεν ξερουν να κανουν την δουλεια τους, ειναι η προβολη της δικης μας απαιτησης για ευρεση εργασιας στο δημοσιο με καθε κοστος. Καθε φορα που αναζητουμε το “ρουσφετακι”, καθε μανα που παρακαμπτει ικανα και ειδικευμενα 50 ατομα για να βαλει τον γιοκα της σε μια θεσουλα να βολευτει, καθε φορα που βλεπουμε προσληψεις ανικανων ατομων και κανουμε τα στραβα ματια, καθε φορα που ενας ωχαδερφιστης Ελληναρας δεν κανει καλα την δουλεια του.

Αρα το θεμα δεν ειναι τοσο να θυμηθουν οι γιατροι το φιλοτιμο τους, αλλα να θυμηθουν οι πολιτες την αξιοπρεπεια τους. Φτανει πια με την καθημερινη διαφθορα, δεν μπορει να ανεχομαστε αυτην την σαπιλα. Κοστιζει στην ευημερια μας, κοστιζει στην ποιοτητα ζωης μας, ενιοτε κοστιζει δυστυχως και ανθρωπινες ζωες…

*προφανως δεν ειναι ολοι ετσι, αλλα θα συμφωνησετε φανταζομαι οτι υπαρχουν αρκετοι, πολυ περισσοτεροι απο το ανεκτο.
**Και ενω δεν φαινεται να εχει σχεση, το ιδιο φαινομενο ειναι οταν ανεχομαστε ακομα να υπαρχει πχ μια Ολυμπιακη αεροπορια γεματη αργοσχολους ανθρωπους που το μονο που κανουν ειναι απεργιες, μια εταιρεια που πνιγεται στις ζημιες και παιρνει και τον ελληνικο τουρισμο μαζι της. Μια εταιρεια που εχει φτασει να εχει τον πιο γηρασμενο στολο στην Δυτικη Ευρωπη. Περιμενουμε να πεθανουν ανθρωποι δηλαδη για να βαλουμε μια ταξη?

ΥΓ προφανως υπαρχει και το ζητημα θεσμων που θρεφουν ή εμποδιζουν την διαφθορα. Αλλα αυτο δεν μας απαλασσει απο τις ατομικες μας ευθυνες.