Σε συνέχεια των πτωματολογικών μου αναρτήσεων (όρα εδώ και εδώ), καταπιάνομαι σήμερα με το ζήτημα της Ποντιακής Γενοκτονίας. Το βασικό ιστορικό ερώτημα εδώ είναι βέβαια αν ορθώς ονομάζεται γενοκτονία ή όχι. Προσωπικά, αποκλίνω προς την καταφατική απάντηση (όπως κρίνει και η Διεθνής Ένωση Μελετητών της Γενοκτονίας), αλλά δεν θα εξετάσω άλλο αυτό το ζήτημα.
Πρώτα μερικές προκαταρκτικές παρατηρήσεις:
1. Ναι, οι αριθμοί έχουν σημασία. Διότι έχει σημασία η αλήθεια.
Όλοι, μα όλοι οι αριθμοί που μας συμφέρουν παρουσιάζονται στην εθνική ιστορία εξωγκωμένοι. Όταν έχουμε συμφέρον να ισχυριστούμε ότι τα θύματά μας ήταν πολλά, θα στρογγυλοποιήσουμε προς τα πάνω. Για την ακρίβεια, θα πολλαπλασιάσουμε με κάποιον αριθμό, ακόμη και με το 10. Σε όσους αρέσουν οι ανακρίβεις (οι οποίες, όταν αποκαλύπτεται η αντικειμενική αλήθεια των πραγμάτων, σταματούν να λέγωνται ανακρίβειες και είναι πλέον ψέματα), ας διαδίδουν και ας πιστεύουν εθνικώς ευχάριστες ανακρίβειες. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, ας διαβάσουν παρακάτω.
2. Η αλήθεια δεν σχετικοποιεί. Η αλήθεια είναι η αλήθεια.
Η ανεύρεση της αλήθειας και η συνακόλουθη διόρθωση των ανακριβειών και των ψευδών έχει αξία καθαυτήν, ειδικά σε μια χώρα πλούσιων εθνικιστικών μύθων, σαν την Ελλάδα. Κάποιοι δυσφορούν, κάποιοι ξεβολεύονται, αλλά η αιτία δεν είναι αυτός που αποκαλύπτει την αλήθεια, αλλά αυτός που διέδωσε την ανακρίβεια. Εκεί τα παράπονά σας.