Ή: Μικρή εμπειρική έρευνα περί της λεπτής τέχνης του νομοθετείν, μέρος Β.
Είχα γράψει πριν 1,5 χρόνο ένα άρθρο σχολιασμού της πρακτικής της έκδοσης ΠΝΠ από την Κυβέρνηση Σαμαρά. Τις επισημάνσεις μου εκείνες, τις οποίες επαναλαμβάνω και επαναφέρω διά της παρούσης, έρχομαι να επιρρώσω, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που συνέλεξα στην προηγούμενή μου ανάρτηση.
Να θυμηθούμε πρώτα ποια είναι αυτά τα εμπειρικά δεδομένα. Ιδού οι κυρωτικοί των ΠΝΠ νόμοι της τελευταίας 15ετίας:
Στο μεσοδιάστημα του καθαρτηρίου όμως, ας δούμε λίγο τα (νομικά μόνο. Τα πολιτικά είναι πολύ πιο σοβαρά. Τα συναισθηματικά δεν τα σχολιάζω καν) επιχειρήματα όσων αντιτίθενται στο (έστω προσωρινό) κλείσιμο της ΕΡΤ:
1. Δεν συνέτρεχαν οι όροι έκδοσης ΠΝΠ.
Να πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά, όπως τα εξήγησε εύληπτα στο φατσαμπούκι ο φίλος μου και εκλεκτός συνάδελφος Αθανάσιος Τσιούρας:
Αυτή η ΚΥΑ εξεδόθη κατά νομοθετική εξουσιοδότηση του άρ. 14Β Ν. 3429/2005 περί ΔΕΚΟ με τίτλο “Κατάργηση, συγχώνευση και αναδιάρθρωση Ν.Π.Ι.Δ. και δημοσίων επιχειρήσεων”. Το άρθρο αυτό είναι μνημονιακό, καθώς προσετέθη με τον εκτελεστικό του μνημονίου Ν. 4002/2011, και έχει ως εξής:
Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση εποπτεύοντος Υπουργού: α) οι ανώνυμες εταιρείες με την επωνυμία […] «Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση Α.Ε. (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.)» […], εφόσον επιχορηγούνται τακτικά από κρατικούς πόρους και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, εφόσον το Ελληνικό Δημόσιο είναι κύριο του συνόλου του καταβεβλημένου μετοχικού τους κεφαλαίου, μπορεί, αν επιβαρύνουν τον Κρατικό Προϋπολογισμό άμεσα ή έμμεσα ή αν επιδιώκουν παρεμφερή σκοπό ή για τον εξορθολογισμό του κόστους λειτουργίας τους: αα) να καταργούνται, να συγχωνεύονται ή να διασπώνται με απορρόφηση ή με σύσταση νέων εταιρειών ή με απορρόφηση και σύσταση νέων εταιρειών […]».
Ήδη λοιπόν εδώ και δύο χρόνια υπήρχε η δυνατότητα κατάργησης της ΕΡΤ με απλή ΚΥΑ. Όπερ και εγένετο. Η ΠΝΠ δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την κατάργηση καθ’ αυτήν.
Εκείνο το φοβερό και τρομερό που άλλαξε η επίμαχη ΠΝΠ είναι την συναρμοδιότητα για την περίπτωση που η ΔΕΚΟ, εδώ η ΕΡΤ, δεν καταργείται απλώς, αλλά προβλέπεται μια διαδικασία συνέχισής της. Επειδή δηλαδή αντιδρούσε ο Μανιτάκης της ΔΗΜΑΡ, του αφήρεσαν την συναρμοδιότητα.
Η μεταβολή αυτή είχε μια πολύ συγκεκριμένη συνέπεια: αντί της κατάργησης, η κυβέρνηση μπορούσε να προβλέψη πλέον κατάργηση μετά συνεχίσεως. Είναι προφανές ότι οι διαμαρτυρόμενοι δεν έχουν έννομο συμφέρον να παραπονιούνται ότι δεν καταργήθηκαν απλώς, αλλ’ ότι με την ΠΝΠ δόθηκε επιπλέον πιθανότητα επανόδου στην ΕΡΤ.
Πού είναι λοιπόν η παραβίαση του Συντάγματος ως προς την κατάργηση; Πουθενά.
Καθ’ όσον αφορά το ζήτημα των προϋποθέσεων έκδοσης ΠΝΠ, μην τα ξαναλέμε, παραπέμπω εδώ και εδώ. Είναι τα μάλα αμφίβολο αν συνέτρεξαν οι συνταγματικές προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση αυτό το πανηγύρι πρέπει να σταματήση θάσσον ή βράδιον. Αλλά με την κατάργηση δεν έχει την παραμικρή σχέση.
Επανερχόμενος σε ένα θέμα που με είχε απασχολήσει λίγο στο παρελθόν και μάλλον θα το βρίσκουμε μπροστά μας και στο εγγύς μέλλον, συζητείται ευρέως, με αφορμή και τα της ΕΡΤ, το φαινόμενο της νομοθέτησης διά ΠΝΠ. Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, οι διαμαρτυρίες ασφαλώς έχονται βασιμότητος, όπως έκανε εδώ με παρόμοια στατιστικά στοιχεία ο Χασοδίκης, θέλησα όμως απλώς να διερευνήσω λίγο μπακαλοστατιστικά την βασική σκέψη που διέπει τα παράπονα: ότι η Κυβέρνηση κυβερνά με διατάγματα, επειδή φοβάται/περιφρονεί την Βουλή.
Είναι πράγματι έτσι διαχρονικά; Άλλαξε η κοινοβουλευτική τακτική τον τελευταίο καιρό; Και αν ναι, πόσο περίπου;
Ευκολάκι το σημερινό. Η επικαιρότητα ομιλεί περί πράξεων νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ). Να το θυμηθούμε λίγο και αυτό, μιας και ξεσκονίζουμε το Συνταγματικό μας αυτόν τον καιρό: Σύμφωνα με το άρ. 44 παρ. 1 Σ: Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει … Read more Πέντε πράγματα που πάντα θέλατε να μάθετε για τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλά φοβόσασταν να ρωτήσετε