Κάπου στο τροπικό δάσος. Ακούγονται μακρινοί βρυχηθμοί λιονταριών και κοντινοί μυκηθμοί βουβαλιών. Σε ένα ξέφωτο μία ομάδα βαρβάρων ετοιμάζεται να μαγειρέψη έναν γαλήνιο Ιεραπόστολο: κάποιος καθαρίζει κρεμμύδια, άλλος τρίβει το πιπέρι, τρίτος ακονίζει την ματσέτα της σφαγής. Κάπως απόμακροι από τον όχλο διαλέγονται περιπατητικώς ο Φύλαρχος με τον Φιλόσοφο.
Εδω και αρκετο καιρο, χαρη στο κυμα ομφαλοσκοπησης που εφερε η κριση, εχει γινει αγαπημενη στατιστικη στον δημοσιο διαλογο αυτη που λεει οτι οι Ελληνες δουλευουν περισσοτερο απο πολλους Ευρωπαιους. Λογικο ειναι ενα τετοιο μιμηδιο να διαδιδεται γρηγορα σε αρκετους Ελληνες, που διψανε να δειξουν οτι δεν φταιει η διαβοητη αλλα πολυαμφισβητουμενη μεσογειακη ραθυμια για τα οικονομικα μας προβληματα.
Η τεμπελια ειναι γενικα προβληματικη εννοια, δυσκολα μετριεται σε πολυπλοκα μη-ντετερμινιστικα οικονομικα περιβαλλοντα, οταν δεν ξερουμε τι ποσοστο ικανοτητων, τυχης ή σκληρης δουλειας χρειαζεται για ενα καλο αποτελεσμα. Σιγουρα, οσο πολυπλοκο και να ειναι το συστημα, οι επιλογες μας επηρεαζουν την παραγωγικοτητα μας. Αν δουλεψουμε περισσοτερο, πιθανοτατα θα παραξουμε περισσοτερο. Αυτο ομως που θελω να τονισω ειναι οτι δεν φταινε (νομιζω) τοσο οι καθμερινες μικρο-επιλογες των Ελληνων οσο οι μεγαλες πολιτικες επιλογες. Το θεμα δεν ειναι τοσο ποσους καφεδες πινει ο ιδιωτικος υπαλληλος Γιαννης Κανονικοπουλος στην δουλεια και ποση ωρα παιζει πασιεντζα, αλλα κατα ποσον εχουμε ενα περιβαλλον που η δουλεια του απο την μια αποδιδει το αποτελεσμα που επιδιωκει ο ιδιος, και απο την αλλη πιανει τοπο στην επιχειρηση, στην αγορα και στην κοινωνια.
Ονομάζω φαρμάκευση το ντόπινγκ, μια δραστηριότητα που δεν περιλαμβάνει μόνο φάρμακα διεγερτικά, ψυχοτρόπα, αναβολικά, διουρητικά, καλυπτικούς παράγοντες και λοιπά, αλλά τείνει να επεκταθή και σε έννοιες όπως το βιολογικό και ήδη το γενετικό ντόπινγκ και έχει ο Θεός.
Ποια είναι τα απαγορεύμενα μέσα και οι απαγορευμένες μέθοδοι ορίζεται στο άρ. 128Γ Ν. 2725/1999:
1. Απαγορευμένα μέσα είναι τα εξής:
Α) Απαγορευμένες ουσίες:
α. Κατηγορίες ουσιών που απαγορεύονται σε κάθε περίπτωση:
1. Διεγερτικά
2. Ναρκωτικά
3. Αναβολικά
4. Διουρητικά
5. Πεπτιδικές ορμόνες, μιμητικά και συναφείς με αυτές ουσίες. Με την υπουργική απόφαση που αναφέρεται στην παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου μπορεί ορισμένες από τις ουσίες αυτές να απαγορεύονται μόνο αν υπερβαίνουν ορισμένη ποσοτική συγκέντρωση.
β. Κατηγορίες ουσιών που απαγορεύονται ανάλογα με το άθλημα ή την ποσοτική συγκέντρωση:
1. Αλκοόλη
2. Κανναβινοειδή
3. Τοπικά αναισθητικά
4. Κορτικοστεροειδή
5. β-αναστολείς
Β) Απαγορευμένες μέθοδοι:
α) ντόπινγκ αίματος ή άλλων κυττάρων ή ιστών,
β) χορήγηση τεχνητών φορέων οξυγόνου ή ουσιών που διογκώνουν το πλάσμα,
γ) φαρμακολογική, χημική, φυσική ή γενετική παραποίηση.
Γ) Οσες άλλες ουσίες ή μέθοδοι περιλαμβάνονται κάθε φορά στην κοινή απόφαση της επόμενης παραγράφου.
Σύμφωνα εξάλλου με τον πρωτεύοντα κανόνα που θέτει το άρ. 128Α Ν. 2725/1999:
Το ντόπινγκ αλλοιώνει τη γνησιότητα του αποτελέσματος και της προσπάθειας των αθλητών, θέτει σε κίνδυνο την υγεία των αθλητών και ιδίως των ανηλίκων, είναι αντίθετο με τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπισμού, του ευ αγωνίζεσθαι και της ιατρικής ηθικής και απαγορεύεται.
[Η απαγόρευση αυτή συνιστά και διεθνή υποχρέωση του κράτους, σύμφωνα με το άρ. 5 της Διεθνούς Σύμβασης των Παρισίων κατά του Ντόπινγκ (κυρωτικός Ν. 3516/2006)]
Και η ποινική κύρωση περιέχεται στο άρ. 128Θ παρ. 2 Ν. 2725/1999:
Αθλητής που χρησιμοποιεί φυσική ή χημική ουσία ή βιολογικό ή βιοτεχνολογικό υλικό ή επιτρέπει την εφαρμογή σε αυτόν μεθόδου που απαγορεύονται από την κοινή απόφαση του άρθρου 128Γ του παρόντος, με σκοπό τη βελτίωση της αγωνιστικής του διάθεσης, ικανότητας και απόδοσής του, κατά τη διάρκεια αθλητικών αγώνων ή εν όψει της συμμετοχής του σε αυτούς, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα σύμφωνα με άλλη διάταξη.
Είναι παρήγορο βέβαια ότι τιμωρείται μόνο η αγωνιστική και όχι και η εξωαγωνιστική φαρμάκευση. Εν τούτοις, η απαγόρευση και η απειλή τιμωρίας είναι αδικαιολόγητη και άδικη, έστω και αν υπό το σημερινό καθεστώς έχει το νόημα της αποτροπής της νόθευσης του αθλητικού ανταγωνισμού.
Ως γνωστόν, είμαι στρατόκαυλος. Εκθέτω λοιπόν τα μείζονα (όχι όλα βέβαια, είναι υπερβολικά πολλά) εξοπλιστικά προγράμματα της φίλης, συμμάχου και γείτονος χώρας. Της Τουρκίας ντε!
Κάποιες διευκρινίσεις όμως είναι απαραίτητες: δεν υποστηρίζω κατ’ ανάγκην ούτε ένα (νέο) αγώνα εξοπλισμών ούτε την ανάληψη εθνικών προσπαθειών ανάπτυξης όπλων. Ούτε και τα αντίθετά τους όμως, απλώς δεν διαθέτω επαρκή στοιχεία. Στόχος όλων μας είναι η ύπαρξη ενός ικανοποιητικού επιπέδου εθνικής άμυνας (και είναι κάπως αμφίβολο αν το διαθέτουμε…), δηλώνω όμως αγνωστικιστής ως προς τον τρόπο.
Η παρούσα ανάρτηση λοιπόν έχει αποστολή βασικά ενημερωτική για το τι συμβαίνει στην γειτονιά μας. Απευθύνεται προς όσους τυχόν δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκείθεν του Αιγαίου και, κυρίως, σε όσους δεν θέλουν να τα μάθουν. Και έκαστος ας εξαγάγη συμπεράσματα κατά τις δυνάμεις του.
Το ελληνικο κρατος απομακρυνει φοιτητες με το ζορι απο τα σπιτια τους, τους στελνει σε ιδρυματα χαμηλοτερης σταθμης αποτι θα βρισκαν στην πολη τους, και μετα ξοδευει τα λεφτα των γονιων τους για να τους πεισει να μεινουν μακρια απο αυτους
το 24,3% των πρωτοετών της τρέχουσας ακαδημαϊκής χρονιάς πήγαν να εγγραφούν στη σχολή τους και μετά την… ξέχασαν αφού ούτε καν βιβλία δεν ζήτησαν να πάρουν για τα μαθήματά τους. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε, αφού το 2010-2011 το 19,55% των πρωτοετών έκαναν μεν εγγραφή στη σχολή τους, αλλά δεν ζήτησαν βιβλία.
Φοιτητικη διαρροη ονομαζουν το φαινομενο, υπονοωντας μαλλον οτι οι φοιτητες ειναι ενα αβουλο ρευμα που κατευθυνουμε οπου και οπως θελουμε. Οι ζημιες που προκαλει το φαινομενο ειναι προφανεις και οι λυση μαλλον ευκολη. Αλλα δυστυχως προσκρουει σε δυο απο τα αγαπημενα τοτεμ της π.κ. (προ κρισης) Ελλαδας.
Αρχιζω απο τις ζημιες. 1 στους 4 φοιτητες εγγραφεται σε σχολες απο τις οποιες δεν ενδιαφερεται καν να παραλαβει τα δωρεαν βιβλια. Απο την μια αυτοι οι φοιτητες προκαλουν κοστος στο κρατος (κοστος γραφειοκρατιας πχ), χωρις να κερδιζουν τιποτα οι ιδιοι.
Ακολουθεί μεταφρασμένη περίληψη εργασίας που συγγράψαμε με το συνάδελφο Γρηγόριο Λιβάνη, και η οποία πρόσφατα έγινε δεκτή για δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό.
Το 2007 οι ΗΠΑ είχαν το υψηλότερο ΑΕΠ ανά εργαζόμενο στον κόσμο. Βόρεια, το ΑΕΠ ανά εργαζόμενο του Καναδά ήταν στο 81% εκείνου των ΗΠΑ και παρόμοιο με αυτό της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Νότια ωστόσο την καλύτερη οικονομική επίδοση την είχαν στην Καραϊβική το Τρινιντάντ και Τομπάγκο με ΑΕΠ ανά εργαζόμενο στο 60% εκείνου των ΗΠΑ, και στη Λατινική Αμερική η Χιλή με ΑΕΠ ανά εργαζόμενο στο 33% εκείνου των ΗΠΑ. Πώς γίνεται η φαντασιακή γραμμή που χωρίζει τις ΗΠΑ από το Μεξικό να σηματοδοτεί τέτοιες πραγματικές διαφορές στην παραγωγικότητα του πληθυσμού που ζει βόρειά της και εκείνου που ζει νότια? Στη μελέτη με τίτλο “Economic Freedom and Economic Performance in Latin America: A Panel Data Analysis” εξετάζουμε την υπόθεση ότι οι ανισότητες αυτές αντικατοπτρίζουν το διαφορετικό βαθμό στον οποίο οι χώρες της Αμερικανικής ηπείρου έχουν επιτρέψει στο αγοραίο σύστημα να κατανείμει τους παραγωγικούς πόρους.
Το δείγμα μας περιλαμβάνει 23 χώρες της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής για τις οποίες στοιχεία είναι διαθέσιμα. Η χρονική περίοδος καλύπτει από το 1984 μέχρι το 2007. Για να εξετάσουμε αν η οικονομική ελευθερία επηρεάζει την παραγωγικότητα στη Λατινική Αμερική διαφορετικά από ότι στις ανεπτυγμένες χώρες χρησιμοποιούμε σαν ομάδα σύγκρισης τις 23 χώρες του ΟOΣΑ (πλην Λουξεμβούργου).
Επιστροφή λοιπόν στο αγαπημένο μας Ιδεοδικείο του Στρασβούργου!
Στην υπόθεση Vejdeland και λοιποί κατά Σουηδίας (Φεβ 2012) (στην βόρεια βαρβαρική τους γλώσσα ο πρώτος προσφεύγων προφέρεται κάπως σαν Φέιντελάντ) το 5ο Τμήμα του Ιδεοδικείου κλήθηκε να κρίνη επί της συμφωνίας με την ελευθερία της έκφρασης της καταδίκης από τα σουηδικά δικαστήρια μιας ομάδας ατόμων, μελών της νεολαίας του ακροδεξιού κόμματος “Σουηδικό Κίνημα Αντίστασης“, η οποία νεολαία του ωνομαζόταν “Εθνική Νεολαία” (τι πρωτότυπο…).