Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Λίγες ημέρες πριν μερικοί συμπολίτες μας πυρπόλησαν την συναγωγή Ετς Χαΐμ στα Χανιά. Για δεύτερη φορά.
Κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας ζητούν την βοήθειά μας για να την αποκαταστήσουν.
Ας βοηθήσουμε τους δεύτερους, όχι τους πρώτους. Με πράξεις, όχι με λόγια. Πάντα, όχι μόνο σήμερα.
Αναδημοσιεύω:
People wishing to make a donation can do it in one of two ways, wire transfers can be made to directly to the Synagogue account at…
Στο Αθεϊστάν επικρατεί πραγματική, πλήρης, ουσιαστική θρησκευτική ελευθερία. Το κράτος είναι αυστηρά ουδετερόθρησκο, δεν επιδοτεί ούτε ευνοεί έστω και εμμέσως κάποια θρησκεία έναντι κάποιας άλλης. Ούτε φυσικά το ίδιο το θρησκεύεσθαι έναντι του αγνωστικισμού ή της αθεΐας.
Δεν ήταν πάντα τόσο τριανταφυλλένια τα πράγματα βέβαια. Προς τον σκοπό της ουδετεροθρησκίας εισήχθησαν σταδιακά μερικές αλλαγές. Ας πούμε:
1. Απαγορεύονται τα χριστιανικά ονόματα ως επίσημα τοπωνύμια: όχι Αναπαύσεως, αλλά Νεκροταφείου, όχι Άγιος Δημήτριος, αλλά Μπραχάμι, όχι Άγιος Νικόλαος Κρήτης, αλλά να βρουν οι κάτοικοι άλλο όνομα.
2. Όχι στα χριστιανικά παρεκκλήσια σε δημόσια νοσοκομεία: όποιος θέλη να ανάψη κεράκι για τον άνθρωπό του, να πάη αλλού, σε δική του ιδιοκτησία και με δικά του έξοδα.
3. Κατεδάφιση των ναών που βρίσκονται στα δημοτικά νεκροταφεία. Και ακολούθως: απαγόρευση των σταυρών στα μνήματα. Και των τρισαγίων.
Δεν είχα προπτυχιακά τον Αναπληρωτή Καθηγητή της Νομικής Αθηνών Σταύρο Τσακυράκη. Και αυτό υπήρξε μάλλον ατύχημα, γιατί φαίνεται, αν μή τι άλλο, ενδιαφέρων άνθρωπος. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να βρω κάποιο αναλυτικό βιογραφικό του. Αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, γιατί δεν θα κρίνω τον άνθρωπο ούτε την όλη πορεία του, αλλά ένα μόνο έργο του.
[που δεν είναι όμως θρησκευτικό σύμβολο, αλλά εθνικό, ούτε η Επανάσταση έγινε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, αλλά υπέρ Θρησκευτικής Ελευθερίας και Μεταεθνικού Κράτους].
-Τον σταυρό από τον κοντό!, φοβέριζαν δέκα χρόνια πριν οι μεν στον Πόλεμο των Ταυτοτήτων. -Αύριο μεθαύριο θα μας βγάλουν και τον σταυρό από τον κοντό της σημαίας!
Έκαναν λάθος. Οι δε είχαν άλλα σχέδια: Η απόφαση Lautsi κατά Ιταλίας του ΕΔΔΑ ολοκληρώνει το σκοτεινό σχέδιο των φωταδιστών. Μια ψυχρή Φινλανδή ως νέος Λέων Ίσαυρος έρχεται να αποκαθηλώση τις εικόνες μας. Δεν με θα με απασχολήση (τώρα) η απόφαση καθαυτήν, με ενδιαφέρουν όμως οι προεκτάσεις της.
Ως προς την σημαία ας πούμε.
Αν κοσμικό κράτος σημαίνει απομάκρυνση του κράτους από κάθε είδους εύνοια προς την επικρατούσα θρησκεία και αν η θρησκευτική ελευθερία απαιτεί την αυστηρή θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, πράγματα καθ’ όλα εύλογα και συνεπή, ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη. Και περνάει από την ουδετεροποίηση και της κρατικής σημαίας.
Στο σύντομο βιογραφικό που βλέπετε στο πάνω αριστερό μέρος της σελίδας επέλεξα να περιγράψω ένα κομμάτι της προσωπικότητάς μου ως “Ορθοδόξως άθεος”. Μέρες που’ ναι ας το διευκρινίσω λίγο, όχι τόσο για την αξία που έχει το κουτσομπολιό της αφεντιάς μου, όσο γιατί νομίζω ότι αντιπροσωπεύει τον τρόπο που προσεγγίζουν το θέμα πολλοί Έλληνες του 21ου αιώνα, έστω και ανεπίγνωστα.
Πρέπει κατ’ αρχάς να διευκρινίσω ωρισμένα πράγματα. Πολιτικά και νομικά συμφωνούσα και συμφωνώ απολύτως με τον τμηματάρχη της Ζήμενς Σημίτη και τον αντίθετο στους τηλίους γάμους Σταθόπουλο στην τότε διαμάχη τους με τους αρχηγούς της συντηρητικής παράταξης Χριστόδουλο και Καραμανλή. Επιπλέον, είμαι άθεος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει σαν τυφλωμένος φεδαγίνος να ασπάζωμαι πλήρως όποιο πιθανό ή απίθανο επιχείρημα έχει προβληθή υπέρ της άποψής μου ή να μην αφουγκράζωμαι όσο τους πρέπει τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς. Διαφωνώ δηλαδή ως προς το ότι το πράγμα ήταν σαφές: αντιθέτως ήταν μια καθαρή περίπτωση in dubio pro libertate.
Read moreΠερί της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες: ένας απολογισμός
Επί του ακροατηρίου:
Υπάρχει πρόβλημα με τα θρησκευτικά σύμβολα.
Η εικόνα του Χριστού πάνω από τις σοφές κεφαλές των δικαστών υποβάλλει την ιδέα ότι η δικαιοσύνη δεν πηγάζει από το Σύνταγμα και τους σύμφωνους με αυτό νόμους, αλλά από τα ιερά κείμενα της επικρατούσας θρησκείας. Ευτυχώς όμως δεν έχουμε ακόμη ιεροδικεία και καδήδες. Εξαλλου, η ορκωμοσία των μαρτύρων στο Ευαγγέλιο ή στο Κοράνιο ή όπου αλλού είναι άλλη μια κωμωδία και οι θρησκευόμενοι συμπολίτες μας θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που να τάσσωνται κατά του θεσμού αυτού: χορεία μαρτύρων επί μαρτύρων εξευτελίζουν τα ιερά της θρησκείας που υποτίθεται ότι πρεσβεύουν, καταθέτοντας ψεύδη επί ψευδών. Υπάρχει φυσικά και η αρνητική προσβολή της θρησκευτικής ελευθερίας: ο μάρτυς καλείται να δηλώση σύμφωνα με ποια θρησκεία ορκίζεται, πράγμα στο κάτω κάτω αλυσιτελές και αδιάφορο. Σκορδοκαΐλα που την είχαν οι δικαστές να μάθουν τον θεό του καθενός. Αρκεί η απλή ορκωμοσία, χωρίς την επίκληση θεών, πνευμάτων και ξωτικών.
Υπάρχει πρόβλημα με την εξέταση των μαρτύρων.
Τον μάρτυρα εξετάζει αρχικά ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου και ακολούθως υποβάλλουν τις ερωτήσεις του οι συνήγοροι. Οι συνήγοροι όμως έχουν προετοιμαστή και θα υποβάλουν τις όχι συχνά άσχετες και στρεψόδικες ερωτήσεις τους, όσο εξαντλητική και όσο πλήρης και αν ήταν η εξέταση εκ μέρους του Προέδρου. Κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν τις αμοιβές τους. Από την άλλη μεριά, η εξέταση εκ μέρους του Προέδρου τον εκθέτει συχνά πυκνά σε αντεγκλήσεις με μάρτυρες και συνηγόρους και κάποτε δίνει την εντύπωση προκατάληψης. Θα ήταν καλύτερο νομίζω να υποβάλλουν πρώτα τις ερωτήσεις τους οι συνήγοροι και μετά από αυτούς να συμπληρώνη ό,τι απέμεινε αδιευκρίνιστο ο Πρόεδρος, για να αποφεύγωνται και οι συμπαιγνίες, οι στημένες ερωτήσεις, οι αποσιωπήσεις και άλλα ευγενή εντρυφήματα των δικηγόρων.
Υπάρχει πρόβλημα με την σειρά των αγορεύσεων.
Τώρα προτείνει ο Εισαγγελέας και κατόπιν αγορεύουν οι συνήγοροι (στον Άρειο Πάγο η σειρά είναι ανάποδη).