συνταγμα

Το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, εισαχθέν με το άρ. 53 Ν. 4021/2011, έχει προκαλέσει, δικαίως σε μεγάλο βαθμό, κοινωνική αναστάτωση. Και νομική κιόλας. Παραθέτω πρώτα μερικές εξωνομικές σκέψεις μου σχετικά:

Οι φόροι στα ακίνητα, ως φόροι επί κεφαλαίου, αποτελούσαν πάντα αίτημα της Αριστεράς, είτε συμφωνεί κανείς με το αίτημα αυτό είτε διαφωνεί (και υπάρχουν καλοί λόγοι διαφωνίας). Για δεύτερη φορά όμως (η πρώτη ήταν το δημοψήφισμα) η Αριστερά παθαίνει ό,τι ευχόταν, και φυσικά η αντίδρασή της είναι η αναμενόμενη: αντιφατική και αλλοπρόσαλλη.

Συγκεκριμένες εφαρμογές του ειδικού τέλους είναι βέβαιο ότι είναι άδικες και δυσανάλογες. Ακριβώς επειδή το ακίνητο, καίτοι κεφάλαιο, είναι συχνότατα στείρο κεφάλαιο, κεφάλαιο δηλαδή που δεν αποδίδει εισόδημα, είναι απαραίτητο να προβλεφθούν εξαιρέσεις και δικλίδες, περισσότερες μάλιστα από αυτές που έχουν ήδη προβλεφθή. Αυτά όμως δεν πλήττουν την συνταγματικότητα του μέτρου γενικώς, αλλά το πολύ συγκεκριμένων εφαρμογών του.

Read moreΠερί της αντισυνταγματικότητας του ειδικού τέλους ακινήτων

Το θέμα του σημερινού μου άρθρου με το ιχθυωτικό λατινοφανές γλωσσικό του ένδυμα δεν ξέρω αν καλύτερα χαρακτηρίζεται νομικό ή φιλοσοφικό. Θα ήθελα μάλλον να είναι νομικό, με την έννοια του να δοθή κάποια ενδονομική λύση σε αυτό, αλλά μάλλον υπάγεται στην δικαιοδοσία της πολιτικής φιλοσοφίας. Αναφέρομαι σε εκείνες τις περιπτώσεις στις οποίες κάποια, δημοκρατικώς θεσπισμένη, συνταγματική ρύθμιση είναι αντίθετη με αυτό που οι περισσότεροι από εμάς θα θεωρούσαν ως όντως Δίκαιο, είτε το ονομάσουμε αυτό φυσικό δίκαιο είτε θεϊκή εντολή είτε φιλελεύθερο παράδεισο είτε σοσιαλιστική νομιμότητα είτε ισλαμικό νόμο είτε αστακομακαρονάδα είτε όπως αλλιώς. Με άλλα λόγια, ποια είναι η νομική τύχη μιας συνταγματικής ρύθμισης η οποία, αν βρισκόταν στο κοινό νομοθετικό επίπεδο, θα κρινόταν αδίστακτα αντισυνταγματική και μάλιστα αντίθετη στις θεμελιώδεις διατάξεις του συγκεκριμένου συντάγματος, εκείνες ακριβώς που ανήκουν στον κοινό συνταγματικό πολιτισμό μας;

Το πρόβλημα προφανώς τίθεται επειδή το Σύνταγμα αποτελεί την κορυφή της νομικής πυραμίδας εξ επόψεως τυπικής ισχύος. Αρχικώς η ανωτερότητα αυτή είχε συλληφθή και ως ουσιαστική, υπό την έννοια ότι τα Συντάγματα ώφειλαν να περιέχουν όχι μόνο τους ανώτερους κανόνες, αλλά και τους ουσιωδέστερους. Από τότε όμως που τα Συντάγματα γεμίσανε με σαχλαμάρες για την Αγία Αναστασία την Φαρμακολύτρια και άρχισαν να φουσκώνουνε σαν γκαστρωμένα, τα λίγα και αυτονόητα που έπρεπε να περιέχουν έγιναν πολλά και ανόητα.

Read morePopulus iure naturali solutus?

Όπως προείπαμε, μαζευτήκαμε 11 εκατομμύρια συνταγματολόγοι και λέμε ο καθένας ο μακρύ του και το κοντό του.

Αλλά επειδή το λένε μακρύτερο και μερικοί πιο κοντό, καλό είναι να διακρίνουμε τους μεν από τους δε.

Read moreΠερί κοινοβουλευτισμού

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα είμαστε 10 11 εκατομμύρια προπονητές. Και 11 εκατομμύρια συνταγματολόγοι. Ας πω λοιπόν και γω το μακρύ και το κοντό μου.

Σύμφωνα με το άρ. 38 Σ

1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαλλάσσει από τα καθήκοντά της την Κυβέρνηση, αν αυτή παραιτηθεί, καθώς και αν η Βουλή αποσύρει την εμπιστοσύνη της κατά το άρθρο 84. Στις περιπτώσεις αυτές εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις των παραγράφων 2, 3 και 4 του άρθρου 37. Αν ο Πρωθυπουργός της παραιτούμενης Κυβέρνησης είναι αρχηγός ή εκπρόσωπος κόμματος που διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των βουλευτών, εφαρμόζεται αναλόγως η διάταξη του άρθρου 37 παράγραφος 3 εδάφιο γ’.
2. Αν ο Πρωθυπουργός παραιτηθεί, εκλείψει ή αδυνατεί για λόγους υγείας να ασκήσει τα καθήκοντά του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει Πρωθυπουργό αυτόν που προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος στο οποίο ανήκει ο απερχόμενος Πρωθυπουργός, εφόσον αυτό διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών.

Read moreΠερί διορισμού Πρωθυπουργού επίκαιρο σχόλιο

Πουθενά.

Σύμφωνα με το άρ. 110 παρ. 1 Συντ.:

Oι διατάξεις του Συντάγματος υπόκεινται σε αναθεώρηση, εκτός από εκείνες που καθορίζουν τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος, ως Προεδρευόμενης Kοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, καθώς και από τις διατάξεις των άρθρων 2 παράγραφος 1, 4 παράγραφοι 1, 4 και 7, 5 παράγραφοι 1 και 3, 13 παράγραφος 1 και 26.

[Όπου βεβαίως λησμόνησαν να περιλάβουν και το ίδιο το άρ. 110 παρ. 1 Συντ. στα μη αναθεωρήσιμα. Χοχο.]

Read moreΠού είναι η ρήτρα αυτοκαταστροφής;

Αν δεν τα μάθετε, να σας τα προφτάσω εγώ: άρχισε η θερινή κυνηγετική περίοδος του ελεύθερου λόγου!

Τώρα μπορούμε πια, μερικοί μαζί, να μηνύουμε δημοσιογράφους, συγγραφείς, ιστολόγους, γενικά οποιονδήποτε λέει πράγματα που βρίσκουμε δυσάρεστα ή ενοχλητικά. Για να φτάσουμε σιγά σιγά επιτέλους στο ιδανικό της βωβής κοινωνίας, εκεί όπου κανείς δεν θα κακολογή κανέναν άλλο, όπου επικρατεί άκρα του τάφου πολιτική ευπρέπεια.

Read moreΠερί ανευθύνου των βουλευτών

Σύμφωνα με το άρ. 46 παρ. 1 ΕΣΔΑ

Τα Υψηλά Συμβαλλόμεvα Μέρη αvαλαμβάvoυv τηv υπoχρέωση vα συμμoρφώvovται πρoς τις oριστικές απoφάσεις τoυ Δικαστηρίoυ επί τωv διαφoρώv στις oπoίες είvαι διάδικoι.

Ώστε η Ελλάδα, και τα ελληνικά δικαστήρια προφανώς, υποχρεούνται να εφαρμόζουν τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Προς τον σκοπό αυτό εισήχθη στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ειδική περίπτωση επανάληψης της διαδικασίας στο άρ. 525 παρ. 1 ΚΠΔ:

Η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση επαναλαμβάνεται, προς το συμφέρον του καταδικασμένου για πλημμέλημα ή κακούργημα, μόνος στις εξής περιπτώσεις: […] 5) Αν με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαπιστώνεται παραβίαση δικαιώματος που αφορά το δίκαιο χαρακτήρα της διαδικασίας που τηρήθηκε ή την ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε.

Ακόμη δηλαδή και αν υπάρχη αμετάκλητη απόφαση (πρωτοβάθμια κρίση, δευτεροβάθμια, Άρειος Πάγος), το δεδικασμένο ανατρέπεται με επανάληψη της διαδικασίας, όταν υπάρχει σχετική αντίθετη απόφαση του ΕΔΔΑ. Ωραία ως εδώ.

Read moreΜικρό κανονολογικό