αναΜορφωση - συνΙστολογιο

Με αφορμη μια σκηνη

Η ακριβοτερη ταινια του βωβου κινηματογραφου ολων των εποχων ηταν το Μητροπολις* του Φριτς Λανγκ, μια υπερπαραγωγη αντιστοιχη του Αβαταρ για την εποχη της. Εχουν γραφτει πολλα για την ταινια, αλλα θα’θελα να δωσω λιγες σκεψεις που μου’ρθαν ξαναβλεποντας καποιες σκηνες και συγκρινοντας λιγο με την σημερινη εποχη και την υπερβολη του Αβαταρ.

Το 1929 οι ταινιες παρεμεναν πιο πολυ εργα τεχνης παρα καθημερινη διασκεδαση. Το Μητροπολις ηταν σιγουρα ενα μπλοκμπαστερ της εποχης, αλλα και παλι ηταν γερμανικο και αρτιστικο. Η σκηνη με τους εργατες θυμιζει περισσοτερο θεατρο, παρα κινηματογραφο. Και το στησιμο της εικονας ειναι καταπληκτικο, ακομα και ακινητη να ειναι η ταινια, στον θεατη ξυπνανε συγκεκριμενα συναισθηματα.

http://www.youtube.com/watch?v=qrdTdp5UF-M&feature=related

Με λιγες σκηνες πειθεσαι να γινεις επαναστατης ή εστω μαρξιστης. Για να δεσει το γλυκο, ο σκηνοθετης αντιπαραβαλει με τους καλοπερασακηδες πλουσιους της εποχης, που διασκεδαζουν με τα λεφτα του μπαμπα.

Read moreΑπο το Μητροπολις στο Αβαταρ

Η δημοσιονομική κατάσταση στην Ελλάδα έχει, σχεδόν, φτάσει στο απροχώρητο. Οι αγορές έχουν πάψει να μας εμπιστεύονται και η εξεύρεση δανεικών για να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε τον παρόντα τρόπο ζωής μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη υπόθεση. Υπό αυτές τις συνθήκες η μόνη λύση, πλην της πτώχευσης, είναι η υιοθέτηση δραστικών μέτρων που θα επιφέρουν θεμελιώδεις αλλαγές. Σε αυτό το πλαίσιο ο Φελντστάιν σε ένα άρθρο του στους FT προτείνει η Ελλάδα να εξέλθει προσωρινά από την Ευρωζώνη, να επανεισάγει τη δραχμή και μετά να εισέλθει ξανά σε αυτή, με νέα, υποτιμημένη, ισοτιμία. Τα προβλήματα που έχει αυτή η πρόταση του Φελντστάιν τα αναλύουν οι Μπάλντουιν και Βιπλός στο vox. Συνοπτικά η πρόταση του δεν είναι ούτε πολιτικά, ούτε οικονομικά βιώσιμη. Αν όμως η λύση δεν είναι ούτε η πτώχευση, ούτε η προσωρινή έξοδος, τότε τι μπορούμε να κάνουμε;

Στο ερώτημα αυτό απαντάνε οι Καβάγιο και Κοτάνι σε ένα άρθρο, πάλι στο vox, στο οποίο απορρίπτουν την πρόταση του Φελντστάιν και προτείνουν τη δική τους εναλλακτική. Κατ’αρχάς αναγνωρίζουν ότι σωστά ο Φελντστάιν εντοπίζει την ρίζα των δεινών της Ελληνικής οικονομίας στην μείωση της ανταγωνιστικότητας της και συμφωνούν ότι αν αυτή δεν βελτιωθεί το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Αντί για έξοδο από το κοινό νόμισμα και έκδοση μιας νέας, υποτιμημένης δραχμής, προτείνουν την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος με τέτοιον τρόπο ώστε τα έσοδα δε θα μειωθούν, αλλά οι επιδράσεις στην πραγματική οικονομία θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα μας.

Στηρίζουν το επιχείρημα τους στο ότι οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης αποδίδουν περισσότερα έσοδα από τον ΦΠΑ, παρότι η εισφοροδιαφυγή είναι μεγάλη.

Read moreΜια πρόταση για έξοδο από την δημοσιονομική κρίση

Το Φοκους, αν και μετριοτατο περιοδικο, εχει δικιο: εξω οι απατεωνες απο την Ευρωζωνη

Στο εξωφυλλο του γερμανικου περιοδικου Φοκους (ενα περιοδικο που ποτε δεν εκατσα να διαβασω, σε αντιθεση με τον αξιολογο Σπηγκελ) μπηκε μια καπως αντιαισθητικη χιουμοριστικη εικονα της Αφροδιτης της Μηλου και τιτλος: Απατεωνες στην Οικογενεια του Ευρω.

Ως Ελληνας πολιτης ή περισσοτερο αξιωματουχος, εχεις καποιες επιλογες.

1) Αριστη αντιδραση: Απλα το αγνοεις. Η ελληνικη κυβερνηση και το ελληνικο κρατος δεν ασχολουνται με παιδιαστικες σαχλαμαρες σε φυλλαδες τριτης κατηγοριας, εχουν σημαντικοτερα πραγματα να κανουν.

2) Επαρκης αντιδραση: Υποκυπτεις στις πιεσεις του λαϊκισμου και της εφημερης οργης και κανεις δηλωση: Το περιοδικο Φοκους παντα ηταν ενα περιοδικο οχι ιδιαιτερα υψηλου επιπεδου, τετοια ατυχη και παιδιαστικα δημοσιευματα σιγουρα δεν αντιπροσωπευουν τον γερμανικο λαο με τον οποιο μας συνδεουν σχεσεις φιλιας, μακροχρονη συμμαχια στο ΝΑΤΟ και στενοτατες σχεσεις στην ΕΕ.

3) Αντιδρωντας με το συνδρομο του καραγκιοζη:

Read moreΣυμπλεγματα κατωτεροτητας ως πυξιδα πολιτικης σκεψης και τα κυμβαλα αλαλαζοντα του δημοσιου βιου

Η δημοσιονομικη μας κριση, αντι για πηγη συνωμοσιοθεωριων θα επρεπε να ειναι αφορμη για σκεψεις σχετικα με την εικονα της Ελλαδας στον κοσμο

Η δημοσιονομικη κριση ποναει τους Ελληνες και η πλημμυρα δημοσιευματων στον διεθνη τυπο (μερικα αντικειμενικα και σοβαρα, άλλα αστηρικτα, εντυπωσιοθηρικα και συχνα με ευρωφοβικη προκαταληψη) ποναει ισως ακομα πιο πολυ. Φανταζομαι αυτος ο πονος ειναι η αιτια για την αρνηση πολλων σχολιαστων να αναγνωρισουν τα σημαντικα μας λαθη και την επιθυμια τους να βρουν συνωμοσιες εναντιον της χωρας και σκοτεινες πλεκτανες*. Πως γινεται λενε η Ελλαδα, που δεν εχει τοσο μεγαλες διαφορες με αλλες χωρες, να χτυπιεται ετσι αλυπητα? Δεν ειναι αυτο ξεκαθαρο δειγμα ανθελληνικης συνωμοσιας?

Ειναι αληθεια οτι οι χρηματοοικονομικες αγορες δεν λειτουργουν πολυ ομαλα αυτες τις μερες, μικρες φημες και οχι ιδιαιτερα σημαντικα γεγονοτα οδηγουν σε δραματικες κινησεις των τιμων. Ειναι αληθεια οτι καποιοι επενδυτες προσπαθουν να εκμεταλλευτουν την ολη αβεβαιοτητα, κανοντας μεγαλα στοιχηματα οτι θα πεσει η τιμη του Χ περιουσιακου στοιχειου, προσπαθωντας να δημιουργησουν αυτοεκπληρουμενες προφητειες και αψηφωντας πληρως το κοστος των κινησεων τους σε επιχειρησεις και ολοκληρες οικονομιες.

Οι επενδυτες ομως δεν εχουν συναισθηματα, ειτε φιλελληνικα ειτε ανθελληνικα. Τοσα χρονια δεν αγοραζαν τα ομολογα μας με πολυ χαμηλα επιτοκια απο φιλελληνισμο, αλλα γιατι περιμεναν κερδος. Τωρα τα αποφευγουν γιατι το κερδος τους φαινεται πολυ αβεβαιο. Για αυτο δεν φταιει ομως κανεις αλλος παρα μονο εμεις.

Ισχυριζομαι οτι, περα απο τα αμεσα λαθη που εχουμε κανει (και αξιζουν χωριστο αρθρο), η Ελλαδα κανει συστηματικα και διαχρονικα ενα ακομα λαθος, δεν προσεχει καθολου την εικονα της.

Read moreΚαλλιο να σου βγει το ματι παρα τ’ονομα ή η συνωμοσια κατα της Ελλαδας