Ολοκληρώνω το ανακαθάρσιο πρόγραμμα με την δημοσίευση του μέρους που αφορά τους Ειδικούς Ποινικούς Νόμους. Η παράθεση φυσικά δεν είναι εξαντλητική ούτε θα μπορούσε να είναι: είθισται σε κάθε σχεδόν νόμο να προστίθεται στο τέλος διάταξη που να εγκληματοποιή σωρηδόν και αδιακρίτως κάθε παραβίαση του νόμου. Ο Έλλην νομοθέτης ένα αξίωμα γνωρίζει: nulla lex sine crimine…
Ειδικοί Ποινικοί Νόμοι
– Κατάργηση των άρ. 20 επ. Ν. 3459/2006 περί Κώδικα Νόμων για τα Ναρκωτικά.
– Κατάργηση του άρ. 5 Ν. 2734/1999 περί εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων.
– Κατάργηση του άρ. 79 Ν. 5960/1933 περί επιταγών.
– Κατάργηση των άρ. 29-30 Ν. 5060/1931 περί ασέμνων.
– Κατάργηση των άρ. 30 επ. του Αγορανομικού Κώδικα.
– Κατάργηση του άρ. Ν. 86/1967 περί μη απόδοσης στο ΙΚΑ ασφαλιστικών εισφορών.
– Κατάργηση του Ν. 3037/2002 περί παιγνίων.
– Κατάργηση του Ν. 927/1979 περί διακρίσεων.
– Κατάργηση του Ν. 2523/1997 περί χρεών προς το Δημόσιο.
– Κατάργηση του άρ. 86 παρ. 1 Ν. 3386/2005 περί παράνομης εισόδου στην επικράτεια.
– Κατάργηση του άρ. 155 επ. Ν. 2960/2001 περί Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα.
“Ανακάθαρσις των παλαιών νόμων” ήταν το σύνθημα της νομοθετικής πολιτικής των Μακεδόνων αυτοκρατόρων, περισσότερους από έντεκα αιώνες πριν. Το περιεχόμενο αλλάζει, αλλά το αίτημα παραμένει επίκαιρο.
Υπάρχει κι ένα άλλο ζήτημα με την ποινικοποίηση ένα σωρό αδικημάτων. Το ποινικό σκέλος της δικαιοσύνης δεν υποτίθεται ότι είναι και το πιο αργό (καθότι πρέπει να έχει και τις απαραίτητες εγγυήσεις, κλπ);
Ακόμα κι αν κάποια αδικήματα που αναφέρει ο Θανάσης δεν αποποινικοποιηθούν, τουλάχιστον ίσως αξίζει η μεταφορά τους σε κάποιο άλλο κώδικα (πχ διοικητικό) με τις απαραίτητες χρονικές επισπεύσεις.