Μια τζούρα Δικαιοσύνη

Με την υπ’ αριθμ. 154/2010 απόφασή του ο Άρειος Πάγος, δημοσιευθείσα εν ΠραξΛογΠΔ 2010, 213, έκρινε ότι ορθώς και αιτιολογημένως καταδικάσθηκε για παρότρυνση στην τέλεση του πλημμελήματος της ψευδορκίας ο αναιρεσείων, πρώην βουλευτής Ρεθύμνου, ο οποίος κάλεσε στο πολιτικό του γραφείο αστυνομικό μάρτυρα σε υπόθεση καλλιέργειας ινδικής κάνναβης, του είπε ότι στην υπόθεση αυτή έχει κάνει λάθος και του πρότεινε να αφήση αμφιβολίες ως προς τα χαρακτηριστικά του δράστη της φυτείας, όταν κληθή από τον ανακριτή να καταθέση, γιατί είναι νέο παιδί και πρέπει να του δοθή μια ευκαιρία

Αυτός ήταν ο αναιρεσείων και ήδη αμετακλήτως καταδικασθείς:

Για φαντάσου. Ο αναιρεσείων προέβαλε τον καινοφανή ισχυρισμό ότι η πράξη του καταδικασθέντος δικαιολογείτο λόγω της τότε βουλευτικής ιδιότητάς του και της εντεύθεν υποχρεώσεώς του “να ακούει κάθε πολίτη”, δήθεν κατ’ άρ. 52, 54 παρ. 2 και 3, 59 παρ. 1 και 60 παρ. 1 Συντ. Ότι δηλαδή οι βουλευτές δικαιούνται να παραβιάζουν κατά βούλησιν τους κοινούς νόμους, πάντοτε εν ονόματι και χάριν των ψηφοφόρων τους. Τόσο ξεδιάντροπα.

Για φαντάσου. Όταν καθένας από εμάς πράττει το καθήκον του, όπως οι νεαροί αστυνομικοί που εύψυχα αδιαφόρησαν για τις πιέσεις του μαυρογιαλούρου Ρεθυμνάρχου ή οι δικαστικοί λειτουργοί που έκριναν με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία της υπόθεσης και πέραν τούτων καμίας άλλης σκοπιμότητας, απονέμεται Δικαιοσύνη. Χωρίς κλάψες, χωρίς κατάρες, χωρίς απελπισίες: απλώς το καθήκον μας.

Για φαντάσου. Στην χώρα της Μήζενς, της βατοπεδινής συμμορίας, των κουμπάρων, των τσουκατομαντέληδων καταδικάστηκε μόνο ένας συνταξιούχος πολιτικός για ένα ασήμαντο ρουσφέτι για λογαριασμό κάποιου κομματαρχιδίου, και ούτε καν, για μια απόπειρα ρουσφετιού, για ένα πουκάμισο αδειανό.

Τον κακομοίρη.