Ειναι αραγε οι απαιτησεις αριστερας και συνδικατων για αυξημενους μισθους πραγματικα συμφωνες με την κοινωνικη δικαιοσυνη για την οποια διατεινονται οτι ενδιαφερονται?
Τα τελευταια χρονια συνεβη κατι στην γερμανικη αγορα εργασιας που λιγοι οικονομολογοι περιμεναν γενικα να συμβει, και ακομα λιγοτερο σε ενα απο τα προπυργια του “ευρωσκληρωτισμου”.
Βλεπετε απο τα χρονια του Κεϋνς εχουμε παρατηρησει οτι οι μισθοι σε εναν κλαδο ειναι δυσκαμπτοι (γνωστοι και ως “κολλημενοι”=sticky), δεν πεφτουν ευκολα ο,τι και να συμβαινει στην οικονομια. Στην διαπιστωση αυτη εφτασε ο Κεϋνς εμπνευσμενος πιθανοτατα απο την βιαιη υφεση που βιωνε η Αγγλια μετα τον Α ΠΠ. Η υφεση ειχε προκληθει κατα βαση απο το γεγονος οτι οι βρετανικες τιμες ειχαν ανεβει πολυ σε σχεση με τις αμερικανικες και επιβαρυναν την ανταγωνιστικοτητα των βρετανικων προϊοντων (σας θυμιζει κατι?), αλλα οι Αγγλοι αξιωματουχοι, απο περηφανια ή αγνοια, ηθελαν πεισματικα να διατηρησουν την προπολεμικη ισοτιμια στερλινας-δολλαριου.
Στην κλασικη οικονομικη θεωρια προ Κεϋνς οι οικονομιες ειναι παντα σε ισορροπια. Ετσι οταν σε μια ανοιχτη οικονομια πεφτει η ζητηση στο εξωτερικο για τα αγαθα της, αν δεν πεσει η ισοτιμια, τοτε αναγκαστικα πεφτουν οι τιμες/μισθοι. Το αποτελεσμα ειναι να μην χρειαζονται απολυσεις, η ανεργια ειναι παντα περιπου μηδενικη*.
Ενω ομως τα χρονια μετα το 1918 οι τιμες των προϊοντων στην Αγγλια επεσαν με πολυ γρηγορους ρυθμους, οι ονομαστικοι μισθοι επεφταν πολυ πιο αργα, καθως οι εργαζομενοι απλα δεν μπορουσαν να αποδεχτουν μειωση του ονομαστικου μισθου τους. Το αποτελεσμα ηταν μειωση παραγωγης και σκληρα κυματα απολυσεων.
Προφανες το συμπερασμα λοιπον για τον Κεϋνς οτι οι μισθοι δεν ανταποκρινονται αμεσα στις αλλαγες των θεμελιωδων στην οικονομια. Με την επικρατηση των κεϋνσιανων ιδεων απο το 1936 και μετα, η ιδεα οτι οι ονομαστικοι μισθοι δεν πεφτουν ευκολα, εγινε μερος της συμβατικης σοφιας στα μακροοικονομικα και θα ελεγα οτι δεν διαψευστηκε σε σχεδον καμμια πλουσια χωρα**.
Ας κανουμε αλμα στο 2008 και την διεθνη κριση που αρχισε να χτυπα σκληρα τους γερμανους εξαγωγεις. Η γερμανικη οικονομια τυπικα θεωρειται πολυ δυσκαμπτη, ολες οι αποφασεις παιρνονται με συναινεση εργασιας-εργοδοσιας και θελουν χρονο και κοπο. Απ’οτι φαινεται ομως η μακροχρονη διαδικασια μεταρρυθμισεων που ξεκινησε στην Γερμανια κατα το 2003 απο τον καγκελαριο Σρεντερ (Ατζεντα 2010) ειχε φερει πολυ μεγαλες αλλαγες κατω απο την αταραχη επιφανεια της γερμανικης οικονομικης ζωης.
Το αποτελεσμα ηταν μια Γερμανια που ενω περνουσε μια πολυ βαθια υφεση της ταξης του 5-6% λογω της πτωσης της ζητησης (εξωτερικης σε μεγαλο βαθμο), ειδε την ανεργια να ανεβαινει λιγο πριν αρχισει να πεφτειηδη στο 7,8%. Για μια χωρα που ακομα και σε περιοδους ισχυρης αναπτυξης εφτανε την ανεργια στο 9-10% αυτο ειναι ενα εξαιρετικο κατορθωμα.
Στο αλλο ακρο της οικονομικης αποδοσης εχουμε την Ισπανια, μια χωρα που ειδε και αυτη μια πτωση οικονομικης δραστηριοτητας παρομοιου μεγεθους με την Γερμανια, αλλα αντιθετα με την Γερμανια οδηγηθηκε σε διπλασιασμο της ανεργιας στο 20% και τρομακτικα ποσοστα στους νεους και τις αδυναμες εισοδηματικες ομαδες. Πολλοι σχολιαστες λενε μαλιστα οτι η δυσκαμψια της ισπανικης αγορας εργασιας θα καθυστερησει σημαντικα την ανακαμψη της χωρας.
Και εμεις?
Η Ελλαδα που τωρα μολις μπαινει ουσιαστικα στην υφεση, εχει μια βασικη επιλογη αναμεσα σε δυο δυσαρεστες αποφασεις. Υπερασπιση κεκτημενων και λοιπες κοντοφθαλμες πολιτικες απο τα συνδικατα? Αυτο μπορει να οδηγησει σε μικρες μονο απωλειες μισθων. Θα οδηγησει ομως με σχετικη σιγουρια και σε μεγαλη πτωση της απασχολησης, σημαντικη ανοδο της ανεργιας, μια πραγματικη κολαση για οσους χασουν την δουλεια τους, σε μια εποχη που οι προσληψεις θα ειναι σπανιες και ανταγωνιστικοτατες.
Ή απο την αλλη προσωρινη αποδοχη χαμηλοτερων μισθων και αντιμετωπιση της κρισης με υπονομη? Αυτο σιγουρα θα οδηγουσε σε χαμηλοτερο επιπεδο υλικης ευημεριας για πολυ κοσμο, αλλα ισως καταφερουμε το θαυμα της Γερμανιας, διατηρηση της απασχολησης σε καλα επιπεδα.
Η επιλογη ειναι τελικα η συνηθισμενη για οσους ασχολουνται με την κοινωνικη δικαιοσυνη:
ιση μοιρα για ολους, ή καλη μοιρα για καποιους και πολυ κακη για καποιους αλλους?
Αναρωτιεμαι που θα τοποθετηθουν σε αυτο το κλασικο διλημμα οι διαφοροι συνομιλητες στον δημοσιο διαλογο, οταν το πολιτικο χρωμα που εχουν συνηθισει πολλοι να δινουν σε αυτες τις επιλογες ειναι ακριβως αναποδα απο αυτο που εχουν στην πραγματικοτητα. Ειναι με λιγα λογια η τυπικη απαιτηση της αριστερας για παση θυσια διατηρηση των μισθων στα σημερινα επιπεδα πραγματικα εξισωτικη/αριστερη πολιτικη, οταν θα οδηγησει τοσο κοσμο στον δρομο?
*Εξαιρωντας την ανεργια τριβης, δηλαδη ατομα που ειναι σε διαδικασια αλλαγης δουλειας κτλ
**Τουλαχιστον δεν πεφτουν στο επιπεδο χωρών. Μεμονωμενα ατομα μπορει να δεχτουν χαμηλοτερο μισθο, ας πουμε οταν πανε απο μια δουλεια σε μια αλλη.
Τα λες όμορφα και τα παρουσιάζεις πολύ λογικά. Και έτσι πρέπει να είναι. Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση στην Ελλάδα το αίτημα της εποχής είναι “κάθαρση” (ναι, ξανά). Κάθαρση από τη μία και να πληρωθούν τα σπασμένα της κρίσης από “αυτούς που την προκάλεσαν”.
Όσο γηπεδικά και αν σου ακουστούν τα συνθήματα αυτά (το δεύτερο περισσότερο) αντανακλούν την αλήθεια. Γιατί με τα νέα μέτρα κόβονται πχ μισθοί και συντάξεις ενώ ταυτόχρονα βγαίνουν στο φως υποθέσεις για σπατάλες (portal της βουλής 1 εκ. ευρώ κλπ). Την ίδια ώρα το κοινό αίσθημα προκαλείται από υψηλούς μισθούς βουλευτών, υψηλά επιδόματα σημαντικού μέρους δημοσίων υπαλλήλων, τεράστια φοροδιαφυγή κλπ. Γιατί το ΔΝΤ να του κόψει 1 και δύο μισθούς και να μη μειώσει πχ κλιμακωτά τους μέγιστους μισθούς του δημοσίου ώστε να μην ξεπερνούν τις 2000 ευρώ (ΟΚ, ίσως πολύ πρόχειρο παράδειγμα ήταν αυτό).
Σταμάτα, λοιπόν, να γράφεις (το λέω χαμογελώντας, μη με παρεξηγήσεις) για το πώς θα έπρεπε να φερθούμε ως Ευρωπαίοι ή Γερμανοί. Καλά και άγια αυτά που έκαναν οι Γερμανοί και έτσι έπρεπε να είναι τα πράγματα. Όμως εδώ ο κόσμος δε λέει επί της ουσίας όχι στα μέτρα. Λέει 1) κάθαρση και 2) να πληρώσουν αυτοί που έχουν. Γράψε για αυτό που καίει τον κόσμο και το ζητάει και δεν ξέρει πώς να το πετύχει. Τι πρέπει να γίνει με το νόμο περί ευθύνης βουλευτών; Πώς; Μονιμότητα; Πόθεν έσχες; Με ποιο διαφανή τρόπο;
Αν δε γίνουν τέτοιες κινήσεις στο πολιτικό μας σκηνικό, είναι σίγουρο ότι θα καταρρεύσει. Χωρίς τέτοιες προσπάθειες είναι αδύνατον να χτιστεί μια νέα εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτείας και πολίτη και θα παρακολουθούμε σκηνές αναρχίας σε καθημερινή βάση!
Και, βέβαια, όλα αυτά είναι το πολιτικό σκέλος της δικής μας κρίσης. Το άλλο είναι η οικονομία και η ανάπτυξη για τα οποία ξέρεις να πεις περισσότερα από εμένα…
Εξαιρετικό το άρθρο. Η εμμονή στην ονομαστική αξία των μισθών δείχνει (και εδώ) πόσο σημαντικός είναι ο ψυχολογικός παράγοντας.
Απορία: η παραγωγικότητα μπορεί να υπολογιστή με τόση ακρίβεια;
Σωστότατος.
Πάρα πολύ καλή τοποθέτηση με πολύ λογικές σκέψεις. Ναι, είμαστε στην αρχή της ύφεσης και ναι, είναι η στιγμή να αποφασίσουμε πως θα την διαχειριστούμε.
Πραγματικά απορώ πώς ο κόσμος αδυνατεί να καταλάβει πως αν δεν μειωθούν οι μισθοί θα πρέπει να υπάρξουν απολύσεις. Έχω φτάσει σε σημείο να πιστεύω πως δεν τους ενδιαφέρει. Πως κανέναν μας δεν ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά να έχει το μέγιστο των απαιτήσεων του καλυμμένο. Όχι αναγκών. Απαιτήσεων. Χωρίς να λογίζεται και να αξιολογεί την προσφορά του σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο.
Συμφωνώ με τον Τάκη στο ότι είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό να ζητάει ο λαός την τιμωρία όσων καρπώθηκαν ή σπατάλησαν δημόσιους πόρους. Όμως πρώτα κοιτάς να σωθείς από τον θάνατο και μετά να τιμωρήσεις όσους σε οδήγησαν εκεί. Πραγματικά εάν η αντιπολίτευση ζητούσε για να ψηφίσει τα μέτρα εγγυήσεις για εκτεταμένους ελέγχους, έρευνα και τιμωρίας ενόχων θα έδινα 1000 μπράβο.
Το σύνθημα “να τα δώσουν όσοι τα έφαγαν” είναι τουλάχιστον παιδικό. Λες και ξυπνάς το πρωί και το κάνεις έτσι απλά. Δεν υπάρχουν νόμοι, ούτε διαδικασίες. Λες και όσοι τα έφαγαν είναι καταχωρημένοι σε μία λίστα και έχουν έτοιμα σε έναν λογαριασμό τα χρήματα που έφαγαν μη τυχόν τους τα ζητήσουν πίσω.
Ένα τελευταίο, για να μην γίνεται και κατάχρηση λόγου, είναι πως και αυτοί που διαμαρτύρονται έχουν “φάει”. Το έχουν κάνει φοροδιαφεύγοντας, λαδώνοντας και παρακαλώντας για μια θέση στο δημόσιο χωρίς αρμοδιότητες. Το κράτος ζημιώνεται και επιτέλους το κράτος είμαστε εμείς. Για να αλλάξει το κράτος ας αλλάξουμε εμείς γιατί άμοιροι ευθυνών ΔΕΝ είμαστε.
Πολύ ωραίο άρθρο!
Και σε εμάς τους γιατρούς ισχύει κάτι παρόμοιο, δηλ. τις εφημερίες δεν τις πληρωνόμαστε έξτρα (όπως στην ελλάδα), αλλά τις παίρνουμε ρεπό (1,5 μέρες περίπου για κάθε 24ώρη). Εγώ μάλιστα το βρίσκω καλό αυτό, τα λεφτά είναι σαφώς λιγότερα, αλλά έχεις ελεύθερο χρόνο – κάτι που είναι ανεκτίμητο, ιδίως για όσους έχουν παιδιά.
Μια επισήμανση μόνο:
στην ελλάδα αυτή την στιγμή δεν έχουμε μόνο πρόβλημα οικονομικής ύφεσης, αυτό ίσως είναι το λιγότερο.
Έχουμε ένα τεράστιο πολιτικό πρόβλημα και, ακόμα χειρότερα, κοινωνικό.
Το σοκ που έχει υποστεί η κοινωνία μας και η πολιτική τάξη δεν έχει αντίστοιχο στην γερμανική κρίση πριν από λίγα χρόνια (που την έζησα από κοντά).
Για πολλούς από εμάς που γράφουμε εδώ αυτά που συμβαίνουν τώρα ήταν αναμενόμενα, γνωρίζαμε προς τα πού πάει το πράγμα και έτσι δεν σοκαριστίκαμε ιδιαίτερα. Για εμάς ήταν σαν κάτι ασθενείς που ξέρεις ότι έχουν τεράστια προβλήματα και κάποια στιγμή θα στραβώσουν, χωρίς να μπορείς βέβαια να πεις αν αυτό θα γίνει αύριο ή σε 5 μήνες.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους περισσότερους συμπολίτες μας. Οι περισσότεροι είχαν μαύρα μεσάνυχτα για το τι συμβαίνει. Η αναλογία με τον ασθενή εδώ είναι ένας γενικά υγιής άνθρωπος με τα μικροπροβληματάκια του της ηλικίας (λίγο πιεσούλα, λίγο ζαχαράκι) που αύριο το πρωί σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε είναι στην εντατική διασωληνομένος και παλεύει για την ζώη του.
Για να το πω αλλιώς, για εμάς τώρα επιβεβαιώνεται η κοσμοθεώρηση μας, για τους περισσότερους έλληνες καταρρέει η δική τους.
Νιώθω δέος μπροστά σε αυτό, παρόλο που γνωρίζω ότι αυτό τους άξιζε – αν θέλουμε να τα πούμε με το όνομά τους.
Όσο για τους πολιτικούς, τι να πούμε…
Οι άνθρωποι την είχαν καταβρεί με τα παιχνιδάκια τους, τις παράγκες τους με τα ΜΜΕ και τους επιχειρηματίες, τις αστακομακαρονάδες στην μύκονο και την σαλάτα ρόκα παρμεζάνα και ξαφνικά ξυπνάνε ένα πρώι και διαβάζουν στον economist, τους fianncial times, την faz, το bbc ότι το ευρώ καταρρέι εξαιτίας τους και η ΕΕ βρίσκεται ένα βήμα πριν την διάλυση, πάλι εξαιτίας τους.
Εκεί που έπαιζαν στο Δ’ τοπικό με τα στημένα πέναλτι, τις μπουζουκογκόμενες και γενικά το μικροσύπμαν τους έρχεται ξαφνικά κάποιος και τους λέει μάγκες αύριο παίζετε με την μπάγιερν τελικό τσάμπιονς λιγκ.
Τι να σου κάνουν τώρα και αυτοί
Δηλαδή φαντάσου να είσαι ελ πολιτικός, να περνάς την μέρα σου με δημοσιογράφους προσπαθώντας να τους πείσεις να γράψουν τίποτα καλό για σένα στα κους-κους, να βγάζεις πού και πού κανά λόγο στην βουλή με λίγο αντιαμερικανισμό, λίγο κρατικισμό και το αγόρι μου, να παλεύεις να βρεις τρόπο να διορίσεις τίποτα ψηοφόφορους σου, να μεσολαβείς για καμμιά αδειούλα από την πολεοδομία και ξαφνικά να διαβάζεις αυτό.
Πολύ απλά, δεν μπορείς να το διαχειριστείς-ούτε πολιτικά, ούτε νοητικά, ούτε τίποτα.
Αυτό μας άξιζε;;;Ποιός ιδιοφυής νους συμπεραίνει πως αυτό μας άξιζε και πως τα μέτρα που παίρνονται είναι τα σωστά;Ότι μοιράζονται στην σωστή μερίδα πληθυσμού;Πληρώναμε χρόνια εφορία,ασφαλιστικά ταμεία
τις όποιες υποχρεώσεις μας για να μας πεις πως αυτό μας άξιζε;
Νομίζεις πως η σημαντική μερίδα του πληθυσμού έχει κάνει τα κουμάντα της αυτή τη στιγμή;Με τις συντάξεις και τους μισθούς να αντιστοιχούν στο 25%(; ) του ΑΕΠ για να μου πει κάποιος ευφυής πόσα λεφτά θα εξοικονομηθούν από τις περικοπές που γίνονται;Και την ίδια στιγμή
άνθρωποι που πλούτισαν με διασυνδέσεις στις εκάστοτε κυβερνήσεις δεν αγγίζονται.Επειδή το “φιλελεύθερο” πνεύμα λέει πως δεν τιμωρούμε τον πλουτισμό και δεν του επιβάλλουμε μεγάλη φορολογία.Όσο για την αμφισβητούμενη κάθαρση,η κρύα,ιεραποστολική ματιά οδηγεί στην γκιλοτίνα πολλούς αθώους.Μόνη ελπίδα πως στο τέλος καρατομείται και ο φέροντας.
Μόνο οι λαϊκιστές ενδιαφέρονται αυτή τη στιγμή για κάθαρση.
Για ίση μεταχείρηση ενδιαφερόμαστε και για ίσες δυνατότητες.
Ας γίνουν αυτά και δόξα την Τζέζαμπελ τις ευκαιρίες θα τις βρούμε.
jarmusch η κυρίαρχη ιδεολογία, αυτό που θεωρείται mainstream στην ελλάδα τέλος πάντων, οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση (γεγονός απόλυτα προβλέψιμο).
Όταν, στις αρχές των ζήροουζ αν θυμάμαι καλά, η ΟΑ κόστιζε εκατομμύρια ευρώ την μέρα τα δημοψηφίσματα έδειχναν 70% των ελ να θέλει να παραμείνει η εταιρεία στο κράτος.
Όταν ο γιαννίτσης ή όποιος άλλος πήγε να αγγίξει το ασφαλιστικό, θα θυμάσαι τι έγινε.
Όταν ο αλ.παπαδόπουλος πήγε να συμμαζέψει κάπως το ΕΣΥ, θα θυμάσαι πάλι την “υποδοχή” του από τον λαό.
Το ίδιο και όταν η γιαννακου πήγε να κάνει ούτε τα μισά από τα αυτονόητα (για όλο τον πλανήτη πλην ελλήνων) για την παιδεία.
Αυτές οι νοοτροπίες οδήγησαν εδώ με απόλυτα προβλέψιμο τρόπο.Αυτά πληρώνουμε.
Δεν είπα γεια.Αγένεια..Την καλημέρα μου.
Πολύ καλό άρθρο!
Οι γερμανοί οφείλουν πολλά στον Σρέντερ, που υπήρξε δεινός πολιτικός παίχτης …άσχετα από τη σημερινή του δραστηριότητα. Ήμουν τότε στη Γερμανία και παρακολούθησα όλες τις συγκρόυσεις με τα συνδικάτα, οι οποίες ενίοτε ήταν και σφοδρές (εδώ SG ίσως διαφοροποιούμαι λίγο).
Επαναλαμβάνω μόνον την επιφύλαξή μου για τις συντάξεις (που ούτως ή άλλως δεν άπτονται άμεσα του θέματος της ανάρτησής σου): είναι εντελώς άδικες οι περικοπές των χαμηλών ιδίως συντάξεων και εκπέμπουν το λάθος μήνυμα. Ας κλείσουν αύριο το πρωί ΟΣΕ κλπ.
Σωστή η παρατήρηση του lectoratius – η ατζέντα 2010 κόστισε πάρα πολύ στο SPD, ακόμα και σήμερα πληρώνει τα σπασμένα (στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές υπέστη μια από τις πιο σοβαρές ήττες το κόμμα παρά τον καλό και συμπαθή υποψήφιο που είχε, άσε που ουσιαστικά η ατζέντα 2010 έβαλε την linke στο παιχνίδι, γεγονός που άλλαξε ριζικά τον πολιτικό χάρτη).
Αν διδάσκει πάντως κάτι η περίπτωση του Schröder είναι ότι έδρασε πραγματικά σαν statesman στην μακρά γερμανική παράδοση του Adenauer, του Schmidt, του Brandt παρόλο που μάλλον δεν είναι τέτοιου βεληνεκούς πολιτικός.
Σύγκριση με τους δικούς μας αρπακολλατζίδες μόνο γέλια (ή κλάμματα…) προκαλεί, ιδίως όταν ακούω ότι νοιάζονται για την υστεροφημία τους (!!!)
Πάντως η μέρκελ, ενώ σε γενικές γραμμές είναι καλή, σε σοβαρές κρίσεις σαν αυτήν ή το αφγανιστάν φαίνεται να είναι überfordert.
ΥΓ. Μιας και αναφέρθηκα σε ηγέτες: οι τραγικοί ελ δημοσιογράφοι σύχνα αναρωτιούνται “πού είναι οι μεγάλοι ηγέτες της ευρώπης” (στους οποίους βάζουν και τον μιτεράν χα χα χα χα – πάλι καλά που δεν αναφέρουν και τον bettino craxi).
Με αυτό εννοούν κάποιον που θα πει “ναι ρε θα σας πληρώσω εγώ όλο το χρεός γιατί είστε έλληνες ρε, λεβέντες ατρόμητοι και ευρωπαίοι με τα όλα σας” – το τι θα έλεγαν τώρα σοβαροί statesmen του παρελθόντος για την ελληνική κρίση, ας το αφήσουμε…
Snaporaz, έτσι είναι ακριβώς! Νομίζω όμως ότι με τις μεθαυριανές εκλογές αυτή η τάση θα αναστραφεί πλέον. [Schmidt …τεράστια μορφή!]
Η Μέρκελ, αν και συμπαθής (αυτή είναι πραγματικά σεμνή και ταπεινή!), αντιδρά μάλλον φοβισμένα συις μεγάλες κρίσεις. Υπάρχουν βέβαια εδώ κάποια βασικά …issues: είναι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος, ανατολικογερμανίδα και προτεστάντισσα. Κάποιοι, ιδίως στο κόμμα της, δεν έχουν ακόμη αποδεχθεί όλες αυτές τις ιδιότητές της (κακώς). Πάντως για το γερμανικό πολιτικό σύστημα η εκλογή της αποτελεί δείγμα υγείας. Ήρθε από το πουθενά και ανέβηκε στην κορυφή. Για τα δικά μας δεδομένα αδιανόητα πράγματα.
Τώρα… αν υπήρχε στην ελλάδα ηγέτης που πραγματικά ενδιαφερόταν για το μέλλον του τόπου ίσως να επέλεγε πιο σοκαριστικές-οδυνηρές λύσεις και όχι τον επαναδανεισμό της χώρας, που πολύ φοβούμαι ότι απλά αναβάλλει το τελικό σοκ: δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια αλλά τα λέει εδώ κι ο Krugman.
Εδώ και καιρό πιστεύω – όπως και λίγοι άλλοι – ότι ο μόνος ίσως τρόπος να επιτύχουμε κάποια πραγματική αναπτυξιακή πορεία τα επόμενα χρόνια θα ήταν η επιστροφή στη δραχμή. Οδυνηρή λύση, αλλά μέσα σε δύο χρόνια θα είχαμε ίσως θετικό πρόσημο στο ισοζύγιο εξαγωγών-εισαγωγών. Δυστυχώς μάλλον δεν το αξίζουμε το ευρώ, που με τόσο κόπο αποκτήσαμε…
σωστή και ταυτόχρονα απίστευτα θλιβερή παρατήρηση.
Όσο σκέφτομαι ότι σε εμάς ήταν πρωθυπουργός για 5 ολόκληρα χρόνια ο καραμανλής καταθλίβομαι… τι να περιμένεις ύστερα από την χώρα, το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία.
Στην γερμανία άτομο στυλ καραμανλή θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση πετυχημένος θαμώνας προπατζίδικου ή σε αυτές τις κιτς spielhalle με τα φρουτάκια που συνήθως έχουν τούρκοι.
Διάβασα και εγώ το άρθρο του κρούγκμαν στην Κ και τρόμαξα…έξοδος από το ευρώ ίσως να βγάζει νόημα από οικονομικής/πολιτικής άποψης, αλλά θα είναι η μεγαλύτερη ίσως ταπείνωση στην σύγχρονη ιστορία μας
…γράφει!
Θα είναι πράγματι τεράστια ταπείνωση. Αλλά υπάρχουν κι άλλες, και ίσως πιο οδυνηρές, όπως ο Ελληνοτουρκικός ή η Μικρασιατική. Χωρίς μάλιστα σ ε κ α μ ί α π ε ρ ί π τ ω σ η να μπορεί να συγκριθεί ο καραμανλής β΄ ο μικρός με τον Βενιζέλο, η αποχώρησή του τον Οκτώβριο 2009 μου θυμίζει αρκετά την αποχώρηση Βενιζέλου…
Ποιό είναι το συμφέρον των κομμάτων που αντιπροσωπεύουν την εργατική τάξη; Είναι να διατηρήσουν τούς φτωχούς φτωχούς, κι αν είναι δυνατόν να τούς αυξήσουν κιόλας. Αλλιώς κινδυνεύουν να μείνουν εκτός Βουλής και να εξαφανιστούν γενικώς.
Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση οι ηγέτες των χαμηλών τάξεων να συναινέσουν σε οτιδήποτε. Για την ακρίβεια, τους κόβω τρισευτυχισμένους αυτόν τον καιρό.
Πολύ καλό άρθρο Σωτήρη, αλλά εύστοχη και η επισήμανση του Τάκη! Νομίζω ότι οι πολίτες θα είναι πολύ πιο διατεθειμένοι να δεχτούν τα μέτρα στη βάση ενός quid pro quo. Θα μου κόψεις τους μισθούς? ΟΚ, αλλά βάλε και κανένα φοροφυγά στη φυλακή όπως γίνεται για τις τρανταχτες περιπτώσεις στις ΗΠΑ. Αύξηση φορολογίας? ΟΚ, αλλά φέρε νόμο υπέρ της κατάργησης της βουλευτική ασυλίας. Και τέλος πάντων, δε μπορείς να ανεβάζεις το ΦΠΑ στο 25% τη στιγμή που δεν εξαιρείς, και πάλι σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, τα τρόφιμα.
Στα τρόφιμα δεν είναι 23%, είναι 11% νομίζω.
τζαρμους (συγγενης του σκηνοθετη? )
ειμαστε παρα πολυ μακρια απο το να εχουμε αυτο που θα μας αξιζε, τουτεστιν τεραστια προστιμα σε περιπου 800 βουλευτες, 25 υπουργους, 50000 αξιωματουχους της τοπικης αυτοδιοικησης και πες 200.000 δημοσιους υπαλληλους, δηλαδη ολους οσους βοηθησαν επι δεκαετιες να φτασει εδω το κρατος μας.
Σημειωνω οτι ακομα και αυτοι που πληρωσαν τα προβλεπομενα, δεν σημαινει οτι πληρωσαν αρκετα. Το αν φταινε οι ιδιοι που δεν το καταλαβαν οτι οι εσιφορες τους δεν φτανουν ουτε γιαστειο για τις μελλοντικες συνταξεις ή αν φταινε οι αξιωματουχοι που δεν αλλαξαν το συστημα, ειναι μια τεραστια και δυσκολη συζητηση.
αυτο που με τρομαξε στην προσφατη επισκεψη μου ηταν ακριβως οτι ειδα πως οι περισσοτεροι Ελληνες ειναι στα ορια της διατηρησης του τροπου ζωης τους, ξοδευουν δηλαδη σχεδον ολο τον μισθο τους. Μια μειωση μισθου πες 5% θα τους εφερνε σε δυσκολια αλλα νομιζω με καποια προσοχη θα τα εβγαζαν περα. Μια απολυση αντιθετα θα εφερνε απιστευτα προβληματα, δεν θελω ουτε να τα σκεφτομαι, γιατι οι Ελληνες μικρο-μεσοαστοι εμαθαν επι χρονια να ζουν χωρις η ανεργια να τους περναει καν απτο μυαλο. Ειναι εντελως απροετοιμαστοι.
Παραδοσιακα θα ελπιζαμε στην στηριξη της οικογενειας-συγγενων-φιλων, τι θα γινει ομως αν απολυθει ενας σε περιπου καθε νοικοκυριο, οπως περιπου θα γινοταν αν η ανεργια φτασει σε ισπανικα επιπεδα? Τρεμω με την ιδεα, κυριολεκτικα.
C.Angelo
ακριβως, δηλαδη ακομα και σε αυτο απο μηχανης θεο ψαχνουμε? Τον ηλιο της δικαιοσυνης που θα ξεζουμισει απο το στομαχι των κακων οσα μασαμπουκιασαν τοσο καιρο?
Ετσι μπραβο. Να πω την αληθεια βλεπω μεγαλη συσχετιση μεταξυ αυτων που εφαγαν και τωρα ζητανε να επιστραφουν τα κλεμμενα! Αυτοι που τρωγαν(-με) την διαφθορα στην μαπα τοσα χρονια ειναι συνηθισμενοι στην αδικια, τωρα κοιτανε απλα να δουλεψουν σκληρα για να τα βγαλουν περα και να μην βουλιαξουν στον λακο που εσκαψαν παλι οι ολιγοφρενεις ιδιοτελεις συμπολιτες τους.
σναποραζ
Το εκφραζεις παλι θαυμασια.
Ακουω τωρα τον Ομπαμα (!!!) να κανει δηλωσεις περι κρισης χρεους στην Ευρωπη. Που να περιμενε ο μεσος Ελληναρας οι μικροκομπινες του να βυθιζουν τον πλανητη.
Η ζωη ξεπερναει την τεχνη εδω περα, λαθη σε μικρο-επιπεδο μεταφραζονται με τον πιο συνταραχτικο τροπο σε τεραστια μακρο-προβληματα. Και ειμαστε πληρως ανετοιμοι να το καταλαβουμε, ποσο μαλλον να το διαχειριστουμε.
Τακη
το προβλημα ειναι οτι καθε Ελληνας θεωρει οτι ο ιδιος ουτε εφταιξε, ουτε εχει τωρα για να συνδραμει το κρατος. Άλλοι ειναι οι κλεφτες, άλλοι οι εχοντες.
Οπως ωραια ειπε ο Ανγκελο, αποπροσανατολιστικα και λαϊκιστικα ειναι αυτα τα ζητηματα. Τι με νοιαζει τωρα ο νομος περι ευθυνης υπουργων, η Ελλαδα βυθιζεται και θα ψαχνουμε ψυλλους σταχυρα, με αλληλοκατηγοριες και το γνωστο καραγκιοζοθεατρο των πολιτικαντηδων? Ας κοιταξουμε να περασει η μπορα και μετα ας χτισουμε και ενα πιο σταθερο συστημα. Τολμω να πω οτι οι μονοι που θα θυμουνται τα περι ευθυνης πολιτικων σε 4-5 χρονια και δεν θα ψηφιζουνε παλι διεφθαρμενους να τους κανουν τα ρουσφετια θα ειμαστε ακριβως εμεις που φωναζουμε στην ερημο και τοσο καιρο, πριν ερθει η Μερα της Κρισης.
επιστρεφω…
ΥΓ κανεις δεν σχολιασε τον Κεϋνς που μοιαζει λιγο δρακουλας?
Ο κόσμος είναι πιστεύω διατεθειμένος να ακολουθήσει τελικά την κυβέρνηση στις θυσίες που του ζητά. Αρκεί να κάνει μαζί του (κι αυτή και η αντιπολίτευση) ένα νέο “κοινωνικό συμβόλαιο”. Και μια αλλαγή στο νόμο περί ευθύνης υπουργών ή στο “πόθεν έσχες” κάτι τέτοιο θα επιτύγχανε. Όχι, δηλαδή, βραχυπρόθεσμα οφέλη, αλλά μια ένδειξη ότι την πολιτική μας σκηνή υπάρχουν τρόποι να την εμπιστευθούμε και να συμπορευτούμε μαζί της στις θυσίες. Αρκεί να αποδείξει ότι είναι διατεθειμένη να κάνει θέσει θεμέλια για μια κάθαρση. Όσο τα μέτρα έρχονται ως έξωθεν επιβεβλημένα στην καμπούρα του λαού μόνο κλιμακούμενες καταστάσεις έχουμε να περιμένουμε.
Ποιο θα πίστευες ότι είναι κατά τα άλλα το αίτημα των καιρών και πώς μπορείς να το δώσεις σε δύο προτάσεις εύληπτες;
Την ίδια στιγμή οι Ταλιμπάν της εκκλησίας (που πιστέψτε μπορούν να αποπροσανατολίσουν και μορφωμένους πλην θρησκόληπτους ανθρώπους)…
Τελικά η ηγεσία μας (πολιτική, θρησκευτική, συνδικαλιστική, πνευματική, επιχειρηματική κτλ κτλ) – σε όλα τα επίπεδα της – είναι αστοιχείωτη και αποπροσανατολίζει. Καταλήγω στο μέγα ερώτημα (που ενδεχομένως έχει τη μορφή – η κότα έκανε το αυτό ή το αυγό τη κότα :D …) έχουμε την ηγεσία που μας ταιριάζει ή μας αξίζει κάτι καλύτερο; Αν μπορούσαμε να τους αλλάξουμε όλους αύριο ποιο θα ήταν το outocome; Προς οικονομολόγους και λοιπούς ωφελιμιστές : Θεωρείτε πιθανό ο λαός μας να μεγιστοποιεί τη χρησιμότητα του μόνο μέσα από τις υπάρχουσες δομές (στη περίπτωση π.χ. μεγάλης στάθμισης ποιοτικών παραγόντων – όπως ο όμοιος τρόπος σκέψης με τον ηγέτη του- στη συνάρτηση χρησιμότητας του);
http://www.impantokratoros.gr/Mhtropoliths_Peireos-Anakoinothen6-5-2010.el.aspx
υγ. Δεν τα έχω με την εκκλησία σαν θεσμό αλλά ούτε και με την ορθόδοξη παράδοση. Ωστόσο είναι πασιφανές πως η ηγεσία τους έχει σοβαρό πρόβλημα
Το «κοινό αίσθημα» που αναφέρθηκε και παραπάνω ζητάει «να κόψει από αυτούς που έχουν». Γνωστό μου πρόσωπο (συνταξιούχος ΔΕΗ) παραπονιώταν πως χάνει περίπου 6.000€ το χρόνο. Το κοινό αίσθημα θα πει «ρε τους κερατάδες, 6 χιλιάρικα λιγότερα από συνταξιούχο; γιατί δεν τα παίρνει από αυτούς που τα έχουν;». Όταν όμως ποσοστό του δώρου και ποσοστό επιδομάτων φτάνει στα 6.000€, καταλαβαίνεται πόση ήταν η σύνταξή του…
«Μα, αντιστοιχεί σε εισφορές που πλήρωνα!». Δίκιο έχεις… Πόσες εισφορές πλήρωνες ώστε να δικαιούσαι ετήσια σύνταξη κάπου 35.000€; Κι αν πράγματι οι εισφορές σου αντιστοιχούν σε τέτοια ποσά, τι μισθό έπαιρνες τόσα χρόνια; Ήταν αυτός που αντιστοιχούσε στη δουλειά σου;
Και ένας διάλογος που διάβασα στο τροκτικό:
– Μα καλά, τι να μου κάνουν τα 400€ δώρο που μου αφήνουν;
– Αν η σύνταξή σου ήταν κάπου 800€, θα σου έκαναν!
Τελικά δεν είναι μόνο ο γνωστός μου, αλλά και η Κατσέλη: http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_6648.html
Τακη
λες και μια αλλαγη σε εναν νομο θα αλλαζε την πρακτικη του να αψηφουμε τους νομους :)
εχεις δικιο βεβαια, γιαυτο ημουν κατα της αναμιξης ΕΕ και ΔΝΤ. Αλλα δεν εχουμε πια την πολυτελεια της επιλογης και ειλικρινα, οι κυβερνητες μας απεδειξαν την ανικανοτητα τους πολλαπλα, αν δεν ερθουν απ’εξω τα μετρα ισως δεν θα γινουν ποτε.
Το αιτημα απο ποιους, τους πολιτες ας πουμε που αντιδρουν σημερα? Αυτους που περιγραφει ο Θεοφιλος πιο πανω? Αυτους που τοσο καιρο ψηφιζαν σπάταλες λαίκιστικες κυβερνησεις?
Θεοφιλε
πες του να μετρησει τις εισφορες που πληρωνε, ή να ριξει μια ματια στο εργο του Μ.Ματσαγγανη (μου φαινεται πρεπει να αναδημοσιευσουμε το κειμενο του, γιατι λιγοι τοχουν δει)
Επ
σουρεαλιστικες δηλωσεις, εντελως. Ελπιζω να μην επηρεαζουν κανεναν. Ειναι λιγο ασχετο με το θεμα, αλλα η Εκκλησια ισως πρεπει να σκεφτει οτι τα συγχρονα προβληματα θελουν συγχρονη παιδεια. Οι ποιμενες της φαινονται να εχουν τελειωσει σχολειο το 1780.
χρωσταω και μια απαντηση στον Θαναση
Η παραγωγικοτητα ειναι απλα ΑΕΠ/ωρες εργασιας. Στον βαθμο που μπορουν να μετρηθουν σωστα, μετριεται και η παραγωγικοτητα. Τα στοιχεια που εδωσα περι παραγωγικοτητας μου φαινονται πειστικα γενικα. Θελω τωρα να ψαξω στοιχεια ανα κλαδο. Το καλυτερο βασικα θα ηταν να το δωσει κανεις αυτο θεμα διπλωματικης σε καποιον καλο ελληνοφωνο φοιτητη, αλλα που να τον βρεις.
Λίγο άλλα όχι εντελώς άσχετο (με τους μισθούς σίγουρα άσχετο – οι μισθοί και τα κόστη παραγωγής ωστόσο σχετίζονται με τα οικονομικά μας προβλήματα). Ο μητροπολίτης υποδεικνύει στους πιστούς πως το πρόβλημα οφείλεται στη μη εξόρυξη των κοιτάσματα πετρελαίου από το Αιγαίο…
Επηρεάζουν περισσότερους από ότι φαντάζεσαι. Όχι τόσους όσους οι δηλώσεις του μέγα οικονομολόγου Max του Βασιλέα :D
SG
Γι’ αυτό γράφω παρακάτω «Κι αν πράγματι οι εισφορές σου αντιστοιχούν σε τέτοια ποσά…». Δεν νομίζω να τον δω στο άμεσο μέλλον, αλλά με ενδιαφέρει το έργο που λες. Να πιάσω ποπ-κορν; ;-P
Αυτό πάντως είναι ενθαρυντικό νέο. Άντε να δούμε και στην πράξη.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1134383&lngDtrID=251
Επ
καλα αυτος μου προκαλει πια αλλεργια.
οσο για την εκκλησια, ισως ρε παιδι μου πρεπει να κανουν αυτο που κανει η καθολικη εκκλησια, μαζευει καλους επιστημονες σε εναν κλαδο και γραφουν αναφορες για θεματα που ενδιαφερουν την Εκκλησια. Εχω ας πουμε εναν φιλο που το κανει αυτο για καποιον καρδιναλιο ή αρχιεπισκοπο στις ΗΠΑ και φαινεται ολο και κατι να μαθαινουν ετσι.
Εκτος αν στην ελλαδικη Εκκλησια νομιζουν οτι εχουν την φωτιση του Α.Πνευμτος και δεν τους χρειαζεται συγχρονη επιστημη.
Κωστα
μια ενθαρρυντικη ειδηση διαβαζουμε, μπαμ 3 κακες μετα. Διαβαζα πχ οτι “απελευθερωση” για τα φορτηγα ΔΧ θα σημαινει οτι το κρατος θα πουλαει αδειες λειτουργιας στα 90.000 ευρω!
Μερικοι ανθρωποι ρε παιδι μου, αν δεν ξερουν οικονομικα και δεν καταλαβαινουν πως λειτουργουν οι αγορες, δεν διορθωνονται με τιποτα.
Περιεργη ιστορια στην Καθημερινη
«Ηταν μια εκβιαστική κίνηση από πλευράς του εργοδότη, που ενώ εγγράφως υποσχέθηκε να εφαρμόσει την εργατική νομοθεσία, αθέτησε τις δεσμεύσεις του κι έκλεισε το κατάστημα», είπε ο 26χρονος βοηθός σερβιτόρου στη συνέντευξη που παραχώρησε χθες το Σωματείο σε αίθουσα του ΕΚΘ.