Το Σύνταγμα της χώρας μας προβλέπει όλες κι όλες μόνο 4 υποχρεώσεις των Ελλήνων: φόρο, ψήφο, θητεία και αντίσταση.
Σύμφωνα λοιπόν με το άρ. 4 παρ. 6 Σ:
Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
Για κάποιον μυστηριώδη λόγο, δηλαδή τι μυστηριώδη, ολοφάνερα σεξιστικό, οι ερμηνευτές και οι εφαρμοστές του Συντάγματος ερμηνεύουν κυριολεκτικά το “Έλληνας”. Ότι τάχα δηλαδή αναφέρεται μόνο στους άνδρες Έλληνες και όχι και στις Ελληνίδες (ενώ παντού αλλού φυσικά ο “Έλληνας” των συνταγματικών διατάξεων καλύπτει και τους αρσενικούς και τις θηλυκές).
Η διάταξη αυτή μάλιστα δεν μπορεί παρά να διαβάζεται και υπό το φως της βασικής και ειδικής περί έμφυλης ισότητας διάταξης του άρ. 4 παρ. 2 Σ:
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Όχι λοιπόν ίσα δικαιώματα και άνισες υποχρεώσεις, μας λέει το Σύνταγμά μας, αλλά ίσες και τις υποχρεώσεις τους: ίση εκλογική υποχρέωση και ίση φορολογική υποχρέωση. Και, προφανώς, ίση στρατιωτική υποχρέωση.
Αρκεί να το αντιστρέψουμε: Αν ήταν συνταγματικός ένας στρατολογικός νόμος που υποχρεώνει μόνο τους άνδρες σε θητεία, τότε θα ήταν και ένας φορολογικός νόμος που υποχρεώνει μόνο τις γυναίκες σε φόρο. Απλό ε; #ισότητα
Αξίζει να σημειωθή ότι στις ΗΠΑ το ζήτημα κρίθηκε το 1981 με την υπόθεση Rostker v. Goldberg υπέρ της μη στράτευσης των γυναικών επί τη βάσει της Πέμπτης Τροποποίησης περί εύδικης διαδικασίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι από την απόφαση απουσιάζει κάθε μνεία ισότητας των φύλων, αλλά βασίστηκε κυρίως στην ευρεία συνταγματική εξουσία στρατολογίας του Κονγκρέσσου. Θεωρήθηκε δηλαδή ότι, επειδή ο νομοθέτης έχει εξουσία να επιλέγη τι είδους στρατό θέλει, ο νομοθέτης αποφάσισε ότι δεν του κάνουν οι γυναίκες (“women should not be placed in a forward fighting position or in a tank” κατέθεσε ενώπιον του Κονγκρέσσου ένας στρατηγός) και η απόφαση του νομοθέτη πρέπει να γίνη σεβαστή, τέλος. Τόσο καλά.
Υπάρχει λοιπόν πράγματι ένας κραυγαλέα αντισυνταγματικός νόμος, ο Ν. 705/1977 περί στρατεύσεως των Ελληνίδων. Ήδη από τον τίτλο του αντιλαμβανόμαστε την παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας των φύλων: φανταστήτε ένα νόμο περί φορολογήσεως των Ελληνίδων μόνο ας πούμε.
Ο ως άνω νόμος ορίζει στο άρ. 1 παρ. 2 αυτού:
Η εκπλήρωσις της προς στράτευσιν υποχρεώσεως επιβάλλεται μόνον εν καιρώ πολέμου ή επιστρατεύσεως δια διαταγής προσκλήσεως γενικής ή μερικής κατά κατηγορίας ή περιφερείας, αναλόγως των αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Πλην αυτού, ορίζει μικρότερη διάρκεια θητείας σε σχέση με τους άνδρες, πολύ ευρύτερες περιπτώσεις απαλλαγής από την στρατιωτική υποχρέωση κ.λπ. Είναι ένα νομοθέτημα που είναι ξεκάθαρα σεξιστικό.
Σεξιστικό ασφαλώς, αλλά υπό τίνα έννοια;
Εδώ είναι το ενδιαφέρον σημείο. Ένας νόμος του 1977 μπορούσε να είναι και πράγματι ήταν φαλλοκρατικός, υπό την έννοια ότι οι γυναίκες απαλλάσσονταν από την υποχρέωση θητείας ως ανίκανες, άχρηστες, ανεπαρκείς, απρόσφορες και ανωφελείς για το στράτευμα. Διαφωνώ με αυτήν την λογική, αλλά έχει μια συνέπεια: αν στις γυναίκες αρμόζουν όλα αυτά τα κατηγορήματα, τότε προφανώς καλά έκαναν και δεν τις στράτευαν.
Έκτοτε όμως η σεξιστική λογική του Ν. 705/1977 έχει διατηρηθή μεν πλήρως, αλλά αντεστραμμένη, ήτοι κλειτοριδοκρατική. Και εδώ δεν διαγιγνώσκεται ούτε καν το ίχνος συνέπειας που διείπε τους κακούς φαλλοκράτες, δεδομένου ότι οι καλές κλειτοριδοκράτισσες προφανώς και δεν αποδίδουν στις γυναίκες κανένα από τα στερητικά άλφα που παρέθεσα πιο πριν, και έχουν δίκιο ως προς αυτό. Αλλά εξακολουθούν να συνάγουν το ίδιο συμπέρασμα με τους συναδέλφους τους φαλλοκράτες. Θαυμάσιον ιδείν αλήθεια, κλειτοριδοκράτισσες να στηρίζουν ένα φαλλοκρατικό νόμο.
Τώρα, οι κλειτοριδοκράτισσες και οι συνοδοιπόροι τους προσάγουν κάτι ψωραλέα σπαράγματα επιχειρήματος, για να ανατρέψουν τάχα τις ως άνω σαφείς συνταγματικές διατάξεις και τον αντισυνταγματικό Ν. 705/1977. Το βασικό τους επιχείρημα, αν καταλαβαίνω καλά, είναι το ένδοξο νεοελληνικό “ζε σέλω“. Εκτός από αυτό, η σκέψη τους δεν έχει εξελιχθή σημαντικά από το επιχείρημα της γιαγιάς τους της Μήδειας (στ. 248-251):
λέγουσι δ΄ ἡμᾶς ὡς ἀκίνδυνον βίον ζῶμεν κατ΄ οἴκους͵ οἳ δὲ μάρνανται δορί· κακῶς φρονοῦντες· ὡς τρὶς ἂν παρ΄ ἀσπίδα στῆναι θέλοιμ΄ ἂν μᾶλλον ἢ τεκεῖν ἅπαξ.
Τι να απαντήσω ρε φίλε σε κάτι τέτοια επιχειρήματα; Ότι στην νόμιμη ηλικία στράτευσης των 19 έχουν γίνει μανούλες ελαχιστότατες; Ότι υπάρχει ένα πράγμα μετά από 2400 χρόνια που πέρασαν που λέγεται επισκληρίδιος; Ότι οι άντρες της Ελλάδας ζουν κατά μέσο όρο 4 χρόνια λιγώτερα; Ότι κανείς δεν θεωρεί την μητρότητα επαρκή λόγο για να πληρώνουν λιγώτερο φόρο οι γυναίκες ως γυναίκες έναντι των ανδρών; Ότι, ο δε μέγιστον, αυτά δεν είναι νομικά, υφ’ όλους τους ορισμούς της έννοιας;
Προσάγουν και κάτι άλλα κοινωνιολογικά επιχειρήματα, κάτι αοριστολογίες του τύπου “οι άντρες έχουν πιάσει τις καλές δουλειές”, “εγώ είχα πάει για συνέντευξη σε μια εταιρεία και μου κοίταζαν την φούστα μου” και κάτι τέτοια. Αν υπάρχη κανένα νομικό επιχείρημα, καμιά συνταγματική αρχή, καμιά πρακτικοφιλοσοφική σκέψη, κάτι βρε παιδί μου, ευχαρίστως να ασχοληθώ, αλλιώς μην ταλαιπωρήτε την βασανισμένη μου όραση.
Ένας στρατός με στράτευση ανδρών και γυναικών είναι η δεύτερη καλύτερη επιλογή μετά τον επαγγελματικό στρατό. Δεν συνιστά όμως λύση να λέμε “εγώ είμαι υπέρ της κατάργησης της στράτευσης όλων γενικώς” και να πετάμε την μπάλα στην επιχειρηματολογική εξέδρα. Και εγώ είμαι υπέρ της κατάργησης της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης σε δημόσιους φορείς, αλλά μέχρι να συμβή αυτό θα θεωρώ αντισυνταγματικό όποιο νόμο τυχόν θα επέβαλλε την ασφάλιση μόνο των ανδρών και όχι και των γυναικών επί ίσοις όροις σε αυτούς. Μεγάλα παιδιά είμαστε οι πιο πολλοί, ας επιχειρηματολογούμε επί της ουσίας και ας μην υπεκφεύγουμε. Τι θα απαντούσατε, ω κλειτοριδοκράτισσες, σε ένα νόμο που θα επέβαλλε ατομικό φόρο οσχέου; Ότι εσείς έχετε περίοδο;
Ας κοιτάξουμε γύρω μας. Γυναίκες είναι πλέον Υπουργοί Εθνικής Αμύνης (οι κλειτοριδοκράτισσες δεν έχουν πρόβλημα με αυτό. Γενικά, δεν έχουν πρόβλημα με οποιαδήποτε δουλειά περιλαμβάνει για τις γυναίκες γραφείο με κλιματιστικό. Αξιοσημείωτο). Οι γυναίκες υπηρετούν κανονικά (όχι κορίτσια, δεν θα αναφερθώ στο κακό, στρατοκρατικό Ισραήλ, αλλά) στην Νορβηγία.
Οι γυναίκες είναι έτοιμες να διαβούν το άδυτο των ανδρικών αδύτων, τους Navy Seals.
Στα δικά μας, οι γυναίκες υπηρετούν εδώ και πολλά χρόνια στα Σώματα Ασφαλείας και στις ίδιες τις Ένοπλες Δυνάμεις. Πλέον, έχουμε και γυναίκες ιπτάμενες σε επιθετικά ελικόπτερα (και ναι, έχουν και αυτές περίοδο, απλώς δεν κλαψουρίζουν). Αν δεν το προσέξατε επίσης, ο πόλεμος είναι όλο και λιγώτερο μια υπόθεση μυών και όλο και περισσότερο μια υπόθεση δεξιοτεχνίας ως προς το πάτημα κουμπιών.
Ξεκολλάτε επιτέλους.
Και υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους κοροϊδευόμαστε: τα συμφέροντα των γυναικών που δεν θέλουν να χάσουν την βολή τους και τα συμφέροντα των ανδρών που δεν θέλουν να τις στενοχωρήσουν. Συζητώντας αυτό το θέμα υπάρχει η δύναμη της παράδοσης, η ιστορική αδράνεια, τα καλά και τα συμφέροντα της άκρατης δικαιωματολογίας και ο δωρεανισμός των θηλυκών συμπολιτών μας. Δεν υπάρχει αμεροληψία, ορθολογισμός, αχρωματοψία, η στερεά απόφαση να μην εξαρτάται η άσκηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων από το τι έχει ο καθένας ανάμεσα στα πόδια του.
Τι θα σήμαινε όμως πρακτικά η γυναικεία στράτευση; Ας το σκεφτούμε λίγο.
Η απόδοση κάθε ΕΣΣΟ κυμαίνεται περί τους 50.000 άρρενες, ίσως και λίγο πιο κάτω. Με 9μηνη θητεία (την οποία υπέγραψε ο Μεϊμαράκης, δεν ξεχνώ!), αυτό σημαίνει ότι το στράτευμα κινείται στα όριά του. Υποστελέχωση, άδεια στρατόπεδα, ταγματικές όπου αναφέρεται με την βία ένας πλήρης λόχος και τα λοιπά. Οι στρατεύσιμοι δηλαδή ταλαιπωρούνται επιπρόσθετα στην θητεία τους εξαιτίας όσων (νομίμως και παρανόμως) δεν υπηρετούν. Και το πρόβλημα μάλιστα βαίνει εντεινόμενο, δεδομένου ότι οι ανάγκες δεν μπορούν να μειωθούν πέρα από ένα όριο, την στιγμή που κάθε ΕΣΣΟ είναι όλο και πιο ολιγάριθμη.
Με την γυναικεία στράτευση θα διπλασιαζόταν (ή περίπου) ο αριθμός των στρατευσίμων. Αυτή η κατάσταση θα παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον, διότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται ποσώς για 100.000 φαντάρους και φανταρίνες: δεν θα μπορούσαν να τους εκπαιδεύσουν, να τους οπλίσουν και να τους ταΐσουν. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι θα υπήρχε ένα μεγάλο απόθεμα εκ του οποίου οι ΕΔ θα μπορούσαν να αντλούν με σχετικά πιο αυστηρά κριτήρια τους στρατεύσιμους που χρειάζονται. Για πρώτη φορά δηλαδή οι ΕΔ δεν θα χρειάζονταν όλους όσους (και όσες) καλούνται σε θητεία, αλλά θα είχαν την πολυτέλεια μιας στοιχειώδους επιλογής. Στο κάτω κάτω, το Σύνταγμα αναθέτει στον κοινό νομοθέτη τον ορισμό του ποιος δύναται να φέρη όπλα. Άρα, αν υπάρχει υπερπροσφορά στρατευσίμων, μπορεί το Ι5 π.χ. να οριστή πιο χαλαρά. Όσοι δεν χρειάζονται (ή δεν είναι οι καλύτεροι) θα μπορούσαν είτε να παραπέμπωνται σε εναλλακτική θητεία είτε να τους επιτρέπεται η εξαγορά της θητείας τους (λίγο ύποπτης συνταγματικότητας αυτά βέβαια). Αν σωματικά ή εξ επόψεως διοικητικής μέριμνας (να υπάρχουν μεικτοί λόχοι; απαιτούνται γυναίκες αξιωματικοί ως εκπαιδεύτριες; κλπ) τίθεται θέμα με την στράτευση των γυναικών, οι ένστολες γυναίκες θα μπορούσαν πολύ απλά να υπηρετούν στο ΠΝ, την ΠΑ και τα Σώματα του ΕΣ (όπου συχνάζουν, όχι τυχαία, οι βυσματίες).
Η θητεία είναι το απόλυτο ανδρικό κεκτημένο, το έσχατο άβατο. Αν οι γυναίκες μπορούν να το κάνουν και αυτό, τότε ασφαλώς και μπορούν τα πάντα.
Εγώ λέω ότι μπορούν. Και το Σύνταγμα λέει ότι πρέπει.
ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΟΗΤΟΤΑΤΑ ΤΑ ΝΥΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΑΡ ΗΜΙΝ ΤΟΠΟΙΣ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΤΟ ΜΗ ΠΑΣΗ ΡΩΜΗ ΠΑΝΤΑΣ ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ ΕΠΙΤΗΔΕΥΕΙΝ ΑΝΔΡΑΣ ΓΥΝΑΙΞΙΝ ΤΑΥΤΑ. ΣΧΕΔΟΝ ΓΑΡ ΟΛΙΓΟΥ ΠΑΣΑ ΗΜΙΣΙΑ ΠΟΛΙΣ ΑΝΤΙ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣ ΟΥΤΩΣ ΕΣΤΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΓΙΓΝΕΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΕΛΩΝ ΚΑΙ ΠΟΝΩΝ.
Από όλα πιο ανοητο είναι αυτό που γίνεται στους τοπους μας, το να μην ασχολούνται με τα ιδια με όλη την δύναμη όλοι μαζί ανδρες και γυναικες. Διότι σχεδόν μιση γίνεται αντί για διπλασια η πόλη από τους ιδιους κοπους και εξοδα
Πλατων “Νομοι”
Και εδω οπως και στην “Πολιτεια” ο Πλατων λεει το αυτονοητο.
Ειναι χαζο να μενει ανενεργη η μιση δυναμη του κρατους.
Θα πρεπει ομως να προσεχθουν δυο πραγματα, σχετικα με το θεμα.
Η λειψανδρια δεν ειναι καταστροφη για μια κοινωνια. Η ελλειψη ομως γυναικων ειναι. Επομενως οι γυναικες ειναι πολιτιμοτερες απο τους ανδρες στην επιβιωση ενος εθνους και δεν ειναι το ιδιο αναλωσιμες.
Αλλα και σε ειρηνικα εργα, δεν ειναι απαραιτητο μια γυναικα να αντιμετωπιζεται ως αχρηστη οταν κανει το σημαντικοτερο εργο της πολιτειας, μεγαλωνοντας σωστα τα καινουργια μελη της.
Ειδικα σε καταστασεις σαν την σημερινη οπου το ενα τριτο των πολιτων δεν παραγει τιποτε, γιατι δεν εχει δουλεια να κανει, το να θελουμε οπωσδηποτε τις γυναικες στην παραγωγη, αφηνωντας τα παιδια να μεγαλωνουν οπως μπορουν, δεν φαινεται σωστη πρακτικη.
Και μια παρατηρηση για την θεση
“Ένας στρατός με στράτευση ανδρών και γυναικών είναι η δεύτερη καλύτερη επιλογή μετά τον επαγγελματικό στρατό”.
Αν και ο μισθοφορικος στρατος εχει τα πλεονεκτηματα του, στην ουσια ειναι ο προθαλαμος της τυραννιας.
Οσο ο στρατος ειναι σε χερια εφεδρων, εξασφαλιζεται ενα μινιμουμ ελεγχου απο το λαο.
Αν ο λαος αφοπλιστει εντελως, μεταπιπτει ταχυτατα στην ταξη του δουλου.
Όταν δεν μιλάς για Εβραίους, τα λες σχεδόν συμπαθητικά.
Κι εσυ αν δεν ειχες καταπιει αμασητη την νεοταξιτικη προπαγανδα καλος θα εισουνα.
Έχω δει βιντεάκια από στρατόπεδο του πυροβολικού οπου μια έκανε ομαδικό σεξ ο διοικητής από ντροπή δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα ούτε την τιμώρησε τα συμπεράσματα δικά σας
Ήταν ντροπιαστικό για όλο τον ελληνικό στρατό
Μια άλλη το έκανε με έναν αξιωματικό μέσα στο γραφείο και οι στρατιώτες μάζευαν κάθε πρωί προφυλακτικά
Παντρεμένες Ποπινες το ίδιο σε άλλο όμως στρατόπεδο υπηρετούσαν συναδέλφους τους
Κατά τη γνώμη μου όχι δεν μπορούμε μα έχουμε ανάμεικτα στρατόπεδα
Αν οι κύριες θέλουν να βουλευτού στο στρατο να «υπηρετουν» σε ξεχωριστά στρατόπεδα
Προβλήματα τέτοιου είδους μπορεί να υπάρξουν, αλλά έχουν τεχνικό χαρακτήρα, δεν είναι δα και ανυπέρβλητα. Εγώ πάντως είμαι υπέρ του σεξ.
Μην το κουράζουμε. Το αν μπορεί ή δεν μπορεί η γυναίκα να υπηρετήσει, το έλυσε ο έλλην νομοθέτης, δεχόμενος γυναίκες σε θέσεις αξιωματικών, υπαξιωματικών, ΕΠΟΠ κλπ. Όποιος διαφωνούσε ας μιλούσε τότε, άλλως ας σωπάσει για πάντα. Τώρα, βέβαια, αν μιλούσε κανένας φαλλοκράτης στρατηγός κι έλεγε ότι οι κυρίες δεν κάνουν για τέτοιες αντρικές δουλειές, οι σουφραζέτες του 21ου αιώνα θα είχαν κάψει τα χιτώνιά τους στο Σύνταγμα. Άρα, μια χαρά μπορούν, συμφωνούμε όλοι.
Γιατί έχει σημασία αυτό; Διότι, απλούστατα, από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις σου απέναντι στο σύνολο δεν μπορεί ποτέ να εξαιρείσαι λόγω χαρακτηριστικών όπως το φύλο, εκτός αν εξ αυτού εκπορεύονται ειδικές συνθήκες. Το ίδιο ισχύει με τη θρησκεία: δεν μπορείς γενικά να λες ότι η θρησκεία σου κηρύσσει την αγάπη και, συνεπώς, δεν μπορείς να υπηρετήσεις. Πρέπει να δείξεις γιατί θα σου ήταν πραγματικά συνειδησιακά αφόρητο να κρατήσεις όπλο. Άρα, κατ’ αρχήν, εκ της έμφυλης ιδιότητος και μόνο, δεν την σκαπουλάρουν οι κυρίες.
Τώρα, τα υπόλοιπα επιχειρήματα συμφωνώ με το Θανάση ότι είναι εντελώς αστεία. Στο χωριό μου το λέμε contingencies και δεν αφορά τον νομοθέτη. ‘Εγώ, όμως, κάνω παιδιά’ (ή όχι), ‘δεν κάνω καριέρα όπως οι άντρες’ (ή μπορεί να κάνω, έτσι κι αλλιώς ο σεξισμός στο χώρο εργασίας δεν θα λυθεί με ανάστροφο σεξισμό σε άλλους τομείς της ζωής), ‘η γέννα ούτως ή άλλως με αφήνει πίσω επαγγελματικά’ (μόνο που είναι επιλογή, ενώ οι άντρες -ΟΚ, όχι όλοι- γυρίζουν μετά από διδακτορικά και κάνουν τη θητεία τους, χάνοντας ουκ ολίγες ευκαιρίες) κοκ. Αν κάποιες εκφάνσεις της μητρότητας καθιστούν περισσότερο δυσβάσταχτη τη θητεία, αυτός είναι λόγος ειδικών ρυθμίσεων για τις μητέρες και όχι tout court απαλλαγής για κάθε θηλυκό.
Στο ηθικό κομμάτι, προσωπικά πάντα θεωρούσα τεράστια απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος του φεμινισμού αυτό που περιγράφει ο Θανάσης ως ‘φέρτε μου κι εμένα ένα γραφείο με κλιματισμό’. Όταν ο φεμινιστικός ακτιβισμός ήταν ένα πιεστικό αίτημα από άποψη δικαιοσύνης, ίσως δικαιολογούνταν οι πιο παρτιζάνικες απόψεις. Αλλά, σήμερα, με τις γυναίκες να έχουν εν πολλοίς κερδίσει το δίκιο τους (με όλες τις επιμέρους ανάγκες για βελτιώσεις, όχι στο θεσμικό, αλλά στο κοινωνικό πεδίο), σήμερα που οι γυναίκες κυβερνούν πολυεθνικές, διεθνείς οργανισμούς και έθνη, μου φαίνεται εντελώς αναξιοπρεπές (και υποτιμητικό για το κινητήριο πνεύμα του φεμινισμού, που είναι η ισότητα) να αποδέχονται οποιαδήποτε έκπτωση στις υποχρεώσεις τους. Ισότητα στις ευκαιρίες, ναι. Ισότητα στα δικαιώματα, μάλιστα. Ισότητα ακόμα και στην αξίωση σεβασμού στην καθημερινή ζωή, ασφαλώς. Αλλά ισότητα σε όλα αυτά και εκπτώσεις στις υποχρεώσεις με αιτιολογία τη γυναικεία φύση; Όχι. Βαθιά αντιφεμινιστικό και βούτυρο στο ψωμί των σεξιστών. Τίποτα πειστικό δεν μπορείς να απαντήσεις, εσύ φωτογενέστατη κούκλα μου με το σέξυ μιλιταίρ κορμάκι, όταν βρεθείς αντιμέτωπη με το ερώτημα: ‘αν είναι να πληρώνεσαι για μια ζωή πας στον στρατό, αλλά αν είναι να υπηρετήσεις τσαμπέ την πατρίδα θυμάσαι την άτιμη σεξιστική κοινωνία ε;’.
Αν κι εμένα με έχεις πείσει ήδη, γλυκιά μου ξανθομαλλούσα, θα υπηρετήσω εγώ για να μην μου κουράζεσαι και σπάσει το δερματάκι σου, γιατί σε θέλω πάντα έτσι όπως είσαι, σέξυ και πανέμορφη, δεν είσαι εσύ να σέρνεσαι στα αγκάθια με το G3. Αυτό ήταν σεξιστικό.
Από δημογραφική σκοπιά: με την υποχρεωτική στράτευση οι γυναίκες θα κάνουν πρώτο παιδί όχι στα 36 αλλά στα 46. Αν βέβαια ισχύσει απαλλαγή για τις μητέρες, θα θέλουν όλες παιδί στα 19 και θα λυθεί το δημογραφικό :-)
Αααακριβώς ;-)
ΣτΕ 456/2016: Πέρασε αλλά δεν ακούμπησε
Α, ευχαριστώ, δεν την ήξερα.
ΣτΕ 456/2016 (Γ’).