Μονόπρακτο με δύο μονολόγους
Dramatis personae
Θανάσης
Lectoratius
A.
Γερμανός Πολίτης
Νεοέλληνας Επαναστάτης
Η ιστορία του Θανάση
Πριν λίγα χρόνια, Φραγκφούρτη, χειμωνιάτικο μεσημέρι, πολύ κρύο. Γυρνάμε από το Πανεπιστήμιο στην εστία και περιμένουμε το πράσινο σε μια διάβαση πεζών μαζί με μερικούς ιθαγενείς. Ο δρόμος έχει δεν έχει δυο μέτρα πλάτος και είναι άδειος σε απόσταση τουλάχιστον πενήντα μέτρων και από τις δύο μεριές. Τα έχουμε ξαναζήσει αυτά. Οι Γερμανοί περιμένουν υπομονετικά για τον Γρηγόρη – μισό λεπτό, ένα λεπτό, όσο χρειαστή. Εμείς δυσανασχετούμε. Οι κανόνες υπάρχουν για τους ανθρώπους, όχι οι άνθρωποι για τους κανόνες. Εδώ ο κανόνας δεν υπηρετεί καμία σκοπιμότητα, υπάρχει για να υπάρχη, Ordnung muss sein. Ο Α. δεν αντέχει την κωμωδία, το παίρνει απόφαση, διασχίζει τον έρημο δρόμο. Δεν είχε προλάβει να φτάση απέναντι, όταν τα επιτιμητικά βλέμματα των ντόπιων έχουν ήδη γίνει παρατήρηση σε δυνατή και οργίλη φωνή: «Hast du keinen Respekt vor kleinen Kindern?», «Καλά ρε, τα μικρά παιδιά δεν τα σέβεσαι;». Γυρνάμε, όχι και τόσο έκπληκτοι, να δούμε ποιος είναι, ασφαλώς το γερμανικό αντίστοιχο ενός συνταξιούχου γυμνασιάρχη. Αντικρίζουμε έναν συνομήλικό μας με μπότες, αντιανεμικό μπουφάν, ξυρισμένο κεφάλι στα πλαϊνά, μακριά μαλλιά και κάμποσα σκουλαρίκια και άλλα ακαθόριστα μέταλλα στα αφτιά. Δυστυχώς η γη δεν άνοιξε για να μας καταπιή.