Νομικά

Σε προηγούμενη ανάρτησή μου για την απεργία των δικαστικών λειτουργών, εθίγησαν διάφορα ζητήματα, προβλήματα μάλλον, που αντιμετωπίζει ο κλάδος. Ο δικαστής giati τα κατέγραψε όπως τα βιώνει, οπότε τα αναδημοσιεύω εδώ για περαιτέρω συζήτηση (άφησα να παρέλθη αρκετός χρόνος, για να αποφορτιστή κάπως το κλίμα). Προσπάθησα επιπλέον να τα τους δώσω μια στοιχειώδη κατάταξη, ενώ έχω προσθέσει και δικά μου σχόλια.

Θα εκτιμούσα σχόλια από όλες τις πλευρές, δικαστές, λοιπούς νομικούς, παρανθρώπους μη νομικούς σε ύφος χαλαρό και παιχνιδιάρικο. Για κάποια άλλα θεματάκια που είχα σχολιάσει στο παρελθόν, δήτε εδώ, εδώ και εδώ.

[Να πω και το παράπονό μου, νομικός είμαι και γράφω συνήθως για νομικά θέματα. Οι δικαστές όμως μοιάζουν να εμφανίζωνται στα μέρη μας μόνο όταν ο λόγος είναι για τα επιδόματά τους. Ας είναι.]

Read moreΠερί δικαστικών λειτουργών ΙΙ

Πριν 3,5 χρόνια είχα προτείνει μια προφανή λύση της συμφόρησης του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας: κατασκευή νέων καταστημάτων κράτησης. Φυσικά αυτό δεν συνέβη, είτε για λόγους αντικειμενικούς είτε για λόγους υποκειμενικούς, αδιάφορο. Το αποτέλεσμα το πληροφορούμαστε από την επίκαιρη δημοσιογραφία.

Οι κρατούμενοι στα ελληνικά καταστήματα κράτησης, υπόδικοι και κατάδικοι, εγγίζουν πλέον τις 13.000, που είναι ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει υπάρξει ποτέ σε ομαλή πολιτική περίοδο. Στην σχετική παγκόσμια κατάταξη βέβαια βρισκόμαστε ακόμη κάπου ανάμεσα στην Αυστρία και την Γαλλία αφενός και στο Βέλγιο και την Ιρλανδία αφετέρου, ισόβαθμοι του ΗΒ, μόλις στην 143η θέση της παγκόσμιας κατάταταξης (και 37η επί 56 ευρωπαϊκών). Όχι και πολύ τιμωρητικό σύστημα εδώ που τα λέμε ε;

Ακόμη και στις επιμέρους κατηγορίες, και παρά τα θρυλούμενα, η Ελλάδα δεν συνιστά καμιά ιδιαίτερη ιδιαιτερότητα. Οι υπόδικοι είναι περίπου 31%, λιγώτεροι παρά στο Βέλγιο ή την Δανία. Οι αλλοδαποί είναι βέβαια πολλοί, όχι πολύ περισσότεροι όμως από χώρες εισόδου μεταναστευτικών ρευμάτων όπως η Κύπρος, η Ιταλία και η Ισπανία, για να μην μιλήσουμε για την Ελβετία. Οι δε γυναίκες, άλλη υποτιθέμενη ευπαθής ομάδα, είναι δεν είναι το 5% των κρατουμένων.

Read moreΠερί του σωφρονιστικού ΙΙ

Μια συζήτηση περί φορολογίας μοιάζει κάπως άκαιρη σήμερα, που η Κυβέρνηση φορολογεί ό,τι ιστολογεί, ζη, κινείται, μιλάει, αγοράζει, περπατάει. Αλλά ίσως θα έπρεπε να γίνη ακριβώς γιαυτό.

Προσωπικά βέβαια είμαι μάλλον ο λιγώτερο ικανός να σχολιάσω σχετικά. Ξέρω πολύ λίγα πράγματα από Φορολογικό, αλλά και στην πράξη η εμπειρία μου από φόρους και εφορείες δεν είναι μεγάλη (ευτυχώς!). Όσο από οικονομικά, μην τα ξαναλέμε, δεν ξέρω τίποτις. Αυτή εδώ η καπτάτιο λοιπόν έχει το νόημα της έκκλησης για βοήθεια: όσοι ξέρετε περισσότερα, διαφωτίστε.

Read moreΠερί φορολογίας

Πραγματικά, αυτός πρέπει να είναι ο πιο βαρετός τίτλος άρθρου που έχω γράψει ποτέ. Το θέμα όμως που κρύβεται πίσω από αυτόν είναι αρκετά ενδιαφέρον, νομικά και πολιτικά.

Καταρχάς, τι μέρος του λόγου είναι (ήταν) οι αποφάσεις πλαισίου [βρυξελληνιστί αποκαλούμενες “αποφάσεις-πλαίσιο”];

Οι αποφάσεις πλαισίου ήταν πριν από την Συνθήκη της Λισαβόνας ένα από τα νομικά εργαλεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποπερίπτωση του παραγώγου δικαίου της ΕΕ. Ανήκε στον τρίτο πυλώνα της ΕΕ, την αστυνομική και δικαστική συνεργασία σε ζητήματα ποινικού δικαίου. Ήταν με άλλα λόγια ο πυλώνας μας, η πρώτη φορά που η ευρωκρατία μάς ενώχλησε, αλλά όχι και η τελευταία. Συνολικά κατά την δεκαετία του 2000 εκδόθηκαν καμιά 30αριά, η μία χειρότερη από την άλλη, με λίγες εξαιρέσεις, οι περισσότερες δε από αυτές έχουν μεταφερθή στο ημεδαπό δίκαιο. Με αισθητά αποτελέσματα στις ατομικές μας ελευθερίες.

Στα γενικά χαρακτηριστικά των αποφάσεων πλαισίου καταλέγω: α) κάκιστη νομοτεχνική επεξεργασία, με αοριστολογίες, απεραντολογίες και παλλιλογίες, ώστε να καταλήγουμε με πολιτικά κείμενα που καμώνονται τα νομικά, β) επιβολή αγγλοσαξωνικών νομικών αντιλήψεων σε χώρες ηπειρωτικών δικαίων, γ) προτεραιότητα στην καταστολή του εγκλήματος, πραγματικού και κατά φαντασίαν, εις βάρος των εγγυήσεων του κράτους δικαίου, και δ) κατάχρηση, αν όχι υπέρβαση, του νομοθετικού τους θεμελίου.

Read moreΠερί των υποχρέωσεων της Ελλάδος από την απόφαση πλαισίου 2008/913/ΔΕΥ

Είναι γνωστή η ρήση του Βισμάρκου για τους νόμους και τα λουκάνικα:

Je weniger die Leute wissen, wie Würste und Gesetze gemacht werden, desto besser schlafen sie!

Εγώ όμως θέλω να χώνω την μύτη μου παντού, κι ας βλάπτω τον ευαίσθητο ψυχισμό μου.

Read moreΥπέρ της ελευθερίας επιλογής φύλου του τέκνου ΙΙ

Απαντώντας σε ένα δύο εμβριθή σχόλια του Μιχάλη και προσθέτοντας κάποια άλλα πραγματάκια, συνεχίζω με το τέταρτο μέρος της Βιστωνιάδας.

Ναι, αλλά το ν.δ. 275/1941, που εκδόθηκε απο την παράνομη κυβέρνηση Τσολάκογλου και δικαίωνε την Μονή Βατοπεδίου, ουδέποτε ίσχυσε, η δε κατάργησή του από τον α.ν. 476/1945 είχε απλώς αναγνωριστικό χαρακτήρα.

Λοιπόν, η αντίρρηση αυτή είναι καταρχάς ορθή. Ας το εξηγήσουμε λίγο πιο αναλυτικά:

Μετά την κατάρρευση του μετώπου το 1941 έχουμε δύο ελληνικές κυβερνήσεις: μια που συνθηκολογεί και στηρίζεται στις γερμανικές λόγχες και μία που άφησε την πρώτη να συνθηκολογήση και στηρίζεται στις βρετανικές λόγχες. Η Ιστορία, ευτυχώς, δικαίωσε την δεύτερη, άρα οι νομοθετικές πράξεις της πρώτης είναι ανύπαρκτες. Παρήγαγαν φαινόμενο δικαίου, αλλά όχι και δίκαιο. Δεν προήλθαν από Κυβέρνηση, αλλά από κάτι που έμοιαζε με Κυβέρνηση.

Read moreΠερί της ιδιοκτησίας επί της Λίμνης Βιστωνίδας ΙV