Νομικά

Συνεχίζω εδώ από το προηγούμενο.

Διερωτώμασταν λοιπόν ποια είναι τα σχετικά με την ποινική δίωξη στοιχεία, των οποίων η δημοσίευση επιτρέπεται με εισαγγελική διάταξη. Υποστηρίζω ότι σαφώς μεταξύ αυτών όμως πρέπει να περιλάβουμε και την εικόνα του κατηγορουμένου. Γιατί αλήθεια, τι επιτρέπει αποτελεσματικώτερη ταυτοποίηση του δράστη και ακριβέστερη απόδοση της ευθύνης από την σύνδεσή της με ένα πρόσωπο; Γνωρίζουμε οι ίδιοι πολλούς ανθρώπους κατ’ όψιν, κανένα όμως από την διεύθυνση και το όνομά του [όλα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι η δημοσίευση της φωτογραφίας θα υπείκη στην αρχή της αναλογικότητας, π.χ. δεν θα τελήται για ελαφρά πλημμελήματα ούτε θα διαιωνίζεται χρονικά].

Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η ερμηνεία που προκύπτει από τα, όχι πολύ διαφωτιστικά πάντως, Πρακτικά της Βουλής. Εκεί, ο εισηγούμενος Υπουργός Σ. Χατζηγάκης καθορίζει ως εξής την λειτουργία της εν λόγω τροποποίησης (σελ. 2518, παρομοίως και στην σελ. 2529):

Βγάζει τις μάσκες από κοινούς εγκληματίες και προστατεύει την κοινωνία με τις διατάξεις τις οποίες περιέχει

Η διάταξη λοιπόν κατά την εισήγησή της φαίνεται σαφώς να περιελάμβανε την δημοσίευση και των φωτογραφιών των κατηγορουμένων. Κατά την γνώμη μου περισσότερη σαφήνεια στο σημείο αυτό δεν θα έβλαπτε καθόλου, ίσα ίσα.

Παρατηρώ όμως ότι, ενώ επί χρόνια δημοσιεύονται από την ΕΛΑΣ οι φωτογραφίες διαφόρων κατηγορουμένων, κανείς μέχρι τώρα δεν είχε αντιδράσει κατά τον τρόπο αυτό. Λογικά όμως το ζήτημα δεν έχει διαφορά νομικώς: αν είναι παράνομη η δημοσίευση των φωτογραφιών των εκδιδομένων, τότε είναι και αυτών ή αυτών των κατηγορουμένων. Αν είναι “διαπόμπευση” το ένα, τότε είναι και το άλλο.

Read moreΠερί δημοσιοποιήσεως ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων επί ποινικής διώξεως ΙΙ

Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Την ώρα αυτή, που διεξάγεται η μάλλον τελευταία και μάλιστα άπελπις προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, σχολιάζω ένα θεματάκι Συνταγματικού που προέκυψε.

Ο ΠτΔ προσεκάλεσε στην τελευταία αυτή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών τους αρχηγούς όλων των πολιτικών κομμάτων, πλην ενός. Μαντεύετε τίνος.

Είναι όμως αυτή η τακτική των επιλεκτικών προσκλήσεων συνταγματική; Υποστηρίζω πως όχι. [και ο Κατρούγκαλος λέει το ίδιο]

Read moreΌταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι, κύριε Πρόεδρε!

Στην κατηγορία “σκληρό, αλλά να ακουστή” καταλέγεται και το σημερινό άρθρο.

Κλαυθμός και οδυρμός ξέσπασε στην ιστολογοσύνη, και όχι μόνο, για το ζήτημα της δημοσιοποίησης των φωτογραφιών και των στοιχείων των εκδιδομένων γυναικών και φορέων του έιτζ που συνελήφθησαν και κατηγορούνται επί κακουργήματι για σκοπούμενη βαρεία σωματική βλάβη [πριν είκοσι χρόνια η δίωξη θα ήταν για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ας μην το ξεχνάμε αυτό].

Η υπόθεση έδωσε αφορμή για μία ακόμη φορά για την επίδειξη δωρεάν συμπάθειας προς τις κακόμοιρες τις πόρνες, εξορκίζοντας παράλληλα τους κακούς πελάτες τους, που είναι βιαστές το δίχως άλλο. Όλα τα στοιχεία του καλού μελοδράματος είναι παρόντα: εκείνες φτωχές, πρεζόνια, το δίχως άλλο μετανάστριες και θύματα εμπορίας ανθρώπων (κιόμως όχι, οι πιο πολλές ήταν Ελληνίδες!). Εκείνοι νοικοκυραίοι, οπωσδήποτε παντρεμένοι, ασφαλώς Έλληνες, καναπεδάτοι. Τι φασίστες, τι ναζιστές, τι καλά να πάθουν, τι ότι δεν πλένουν τα δόντια τους, απ’ όλα είχε ο μπαξές της χύδην διαδικτυακής κριτικής.

Δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι η σχέση με τις εκδιδόμενες όσων διαρρηγνύουν τις τελευταίες ημέρες τα διαδικτυακά τους ιμάτια. Ασφαλώς κάποιοι έχουν, κάποιοι όμως έχουν διαβάσει απλώς πολλά μυθιστορήματα, όχι και πολύ καλά πάντοτε. Εγώ πάντως έχω γράψει αυτό και έχει τύχει να τις υπερασπιστώ και στο δικαστήριο (και να αθωώσω κιόλας!).

Read moreΠερί δημοσιοποιήσεως ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων επί ποινικής διώξεως Ι

Ονομάζουμε Ηθικισμό την δικαιοπολιτική στάση της απαγόρευσης πράξεων απλώς και μόνον λόγω της αντίθεσής τους προς την κρατούσα ηθική αντίληψη σε μια κοινωνία.

Προνομιακό πεδίο εφαρμογής του Ηθικισμού είναι προφανώς η γενετήσια δραστηριότητα. Το πού-μπαίνει-τι ήταν πάντοτε αντικείμενο του πιο ασφυκτικού κοινωνικού ελέγχου και η δικαία χρήσις των επίμαχων μελών ενδιέφερε όσο λίγα άλλα πράγματα τον κρατικό μηχανισμό στις διάφορες εκφάνσεις του.

Read moreΚατά του Νεοηθικισμού

Μετά από υπόδειξη του Θάλυς, που με παρέπεμψε σε αυτό εδώ το άρθρο, έριξα μια ματιά στην υπ’ αριθμ. 19/2012 απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS) στην υπόθεση Μπανγκλαντές και Μιανμάρ.

[όσοι δεν θυμόμαστε καμία Μιανμάρ από την γεωγραφία του σχολείου δεν φταίμε, τότε την έλεγαν Βιρμανία. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά, εγώ Βιρμανία θα την λέω!]

Οι δύο χώρες προσέφυγαν από κοινού στο δικαστήριο, προκειμένου να καθοριστή το θαλάσσιο σύνορό τους, καθώς και όλες οι σχετικές ζώνες που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Διαδικασία που είναι δύσκολη όχι μόνο από νομική, αλλά και από τεχνική πλευρά.

Read moreΤο Καστελόριζο του Μπανγκλαντές

Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο επεισόδιο ότι, εκτός από τον νεομισαλλόδοξο ευρωπαϊκό τρόπο του Ιδεοδικείου, υπάρχει και άλλη οδός προσέγγισης της ελευθερίας της έκφρασης των ομοφοβικών.

Οι εξ υμών υποψιασμένοι έχετε ήδη καταλάβει πού το πάω. Αναφέρομαι φυσικά στην απόφαση Snyder κατά Phelps, που κρίθηκε στο αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο τον Μάρτιο 2011.

Όλη η απόφαση είναι διαθέσιμη εδώ. Αλλά επειδή βαριέστε τώρα να την διαβάσετε όλη, σας έχω έτοιμη την σύνοψη:

Η υπόθεση έχει τις ρίζες της σε αυτό εδώ το παλληκαράκι:

Read moreΟμοφοβία και ομοφοβοφοβία: η αμερικανική προσέγγιση