Νομικά

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που δημοσιεύθηκε σαν σήμερα πέντε χρόνια πριν, με κάποιες αλλαγές.

Μία από τις ωραίες εκείνες διατάξεις του όχι και τόσο πολυχρονεμένου ελληνικού Συντάγματος είναι το άρ. 4 παρ. 4 Συντ., το οποίο επιφυλάσσει την είσοδο στην ακριβή δημόσια υπηρεσία μόνο στους ημεδαπούς:

Μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.

Βέβαια, μετά την τσουναμοειδή επέλαση του ευρωπαϊκού δικαίου, η διάταξη αυτή έχει καταστή γράμμα κενό για τις περιπτώσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Παραμένει όμως απολύτως ισχυρή για τους λεγόμενους πολίτες τρίτων χωρών, ήτοι εκτός ΕΕ.

Πρότασή μου είναι η αναθεώρηση της διάταξης με την αντιστροφή της σχέσης κανόνα και εξαίρεσης ως εξής:

Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όποιες δημόσιες λειτουργίες εισάγεται σχετική εξαίρεση με ειδικούς νόμους.

Οι τριτοχωρικοί λοιπόν πολίτες, οι τριτοκοσμικοί του 21ου αιώνα, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα υψηλά καθήκοντα του Έλληνος δημοσίου υπαλλήλου. Ο γονότυπός τους δεν τους βοηθεί στην πρωτοκόλληση, σφράγιση, προώθηση, καταλογογράφηση, έγκριση, φωτοτύπηση, αρχειοθέτηση εγγράφων.

Read moreΚατά του άρ. 4 παρ. 4 Συντ.

Σήμερα παρουσιάζω τον σχολιασμό μιας πολύ σημαντικής απόφασης του ΕΔΔΑ, η οποία κατήσχυνε διεθνώς την χώρα μας και προανήγγειλε την αλλαγή του καθεστώτος χορήγησης ασύλου στην ΕΕ.

Η υπόθεση έχει παλιώσει αρκετά, αλλά ο απόηχός της συνεχίζει να είναι εντυπωσιακός. Όταν είχε δημοσιευθή, είχα παραλείψει να διαβάσω την ογκώδη απόφαση, αρκούμενος στις θριαμβολογίες των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τώρα που την διάβασα, δεν άλλαξα γνώμη για την κατάντια της χώρας μας, άλλαξα όμως για τον αιτούντα.

Παιδιά, λάθος παράδειγμα βρήκατε.

Στην υπόθεση M.S.S. κατά Βελγίου και Ελλάδος (Ιαν 2011) λοιπόν η Ελλάδα καταδικάστηκε για τρεις διαφορετικές παραβιάσεις της ΕΣΔΑ:

Ο αιτών είναι ένας Αφγανός αιτητής πολιτικού ασύλου, ο οποίος έφτασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις αρχές του 2008 μέσω Ιράν και Τουρκίας. Έφτασε έχοντας πληρώσει 12.000 δολάρια στον μεταφορέα του και χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα. Κατά την πρώτη του αυτή παραμονή στην χώρα μας κρατήθηκε επί μία εβδομάδα, χωρίς να υποβάλη αίτηση ασύλου. Διατάχθηκε να εγκαταλείψη την χώρα, αλλά αντ’ αυτού κατέφυγε στο Βέλγιο, όπου ήθελε εξαρχής να φτάση, επειδη, λέει, είχε συμπαθήσει κάτι ΝΑΤΟϊκούς στρατιώτες από το Βέλγιο, που είχε γνωρίσει στην πατρίδα του. Οι Βέλγοι τον ταυτοποίησαν μέσω αποτυπωμάτων και τον έστειλαν πίσω στην Ελλάδα σύμφωνα με τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, παρά τις διαμαρτυρίες του. Στην Ελλάδα, κρατήθηκε επί 3 ημέρες στο κρατητήριο του αεροδρομίου, μέχρι να υποβάλη αίτηση ασύλου. Εκεί επικρατούσε υπερπληθυσμός κρατουμένων, δεν υπήρχαν τουαλέτες παρά μόνο έξω, όπου πήγαινες με την άδεια των αστυνομικών φρουρών, το φαγητό ήταν λίγο και κοιμόταν στο πάτωμα. Μόλις υπέβαλε την αίτηση, ο αιτών αφέθηκε ελεύθερος με την παραγγελία να μεταβή στο Αλλοδαπών για να συμπληρώση τα στοιχεία του, πράγμα που δεν έκανε, αντίθετα με τις υποχρεώσεις του από το άρ. 9 π.δ. 114/2010. Ακολούθως, ο αιτών ζούσε ως άστεγος στην Αθήνα για περίπου 10 ημέρες, μέχρι που συνελήφθη πάλι στο αεροδρόμιο με πλαστή βουλγαρική ταυτότητα. Καταδικάστηκε από το αυτόφωρο και αφέθηκε πάλι ελεύθερος. Όταν μετά από μήνες ωρίστηκε επιτέλους η συνέντευξη για την παροχή ή μη ασύλου, ο αιτών δεν πήγε, καίτοι είχε παραλάβει την κλήση και την είχε υπογράψει παρουσία διερμηνέα (ισχυρίστηκε ότι ο διερμηνέας δεν του είπε τίποτε για συγκεκριμένη ημερομηνία. Τι του είπε τότε και τι διερμήνευσε;).

Read moreM.S.S. κατά Ελλάδος: λάθος παράδειγμα!

Έξεστι τοις συναλλασσομένοις περιγράφειν αλλήλους, λέγαν κάποτε οι νόμοι των αείμνηστων χριστιανών ημών αυτοκρατόρων. Ius civile vigilantibus scriptum, λέγανε οι Ρωμαίοι ακόμη πιο παλιά.

Πριν λίγο καιρό όμως εκδόθηκε η απόφαση Ζολώτας κατά Ελλάδος (Ιαν 13), με την οποία η Ελλάδα καταδικάστηκε επί παραβιάσει του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος.

Τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης έχουν περίπου ως εξής:

Ο Ζολώτας, δικηγόρος στο επάγγελμα, είχε μια κατάθεση στην Γενική από το 1974. Μεταξύ 1981 και 2003, ήτοι επί πάνω από 20 χρόνια, δεν ασχολήθηκε καθόλου με την επίμαχη κατάθεση, π.χ. δεν ζήτησε ενημέρωση του βιβλιαρίου με τους τόκους ούτε έκανε κάποια κατάθεση ή ανάληψη. Η τράπεζα αντιθέτως προσέθετε τους νόμιμους τόκους. Όταν το 2003 θυμήθηκε τον επίμαχο λογαριασμό, η τράπεζα αρνήθηκε, λόγω παραγραφής, να του αποδώση το ποσόν. Το θέμα επιλύθηκε στα ημεδαπά δικαστήρια, όπου δικαιώθηκε η τράπεζα, σε τελευταίο βαθμό με την ΑΠ 50/2009.

Read moreIus civile non vigilantibus scriptum?

Πραγματικά περιστατικά:

Ο κρατούμενος βαρυποινίτης Βλαστός οργανώνει την επόμενη απόδρασή του. Ένα ελικόπτερο, όπου επιβαίνουν ένοπλοι συνεργοί του, προσεγγίζει τις φυλακές. Το πλήρωμα του ελικοπτέρου εκτελεί τους αναγκαίους χειρισμούς υπό την απειλή των όπλων των συνεργών του Βλαστού. Μόλις προσεγγίση αρκετά το ελικόπτερο, οι συνεργοί του Βλαστού ανοίγουν πυρ κατά των φρουρών του καταστήματος κράτησης, οι οποίοι ανταποδίδουν. Ως αποτέλεσμα της ανταλλαγής των πυροβολισμών, ο χειριστής του ελικοπτέρου εξαναγκάζεται σε αναγκαστική προσγείωση, το ελικόπτερο υφίσταται σοβαρές φθορές από βολίδες, ενώ το έτερο μέλος του πληρώματος, ο μηχανικός, τραυματίζεται. Ο Βλαστός πέφτει από ικανό ύψος κατά την προσπάθειά του να αναρριχηθή στο ελικόπτερο με μία ανεμόσκαλα και τραυματίζεται και αυτός.

Ποια η ποινική ευθύνη των φρουρών του καταστήματος κράτησης που πυροβόλησαν;

Read moreΥπόθεση απόδρασης Βλαστού

Με την υπ’ αριθμ. 460/2013 ΟλΣτΕ κρίθηκαν τελικά αντισυνταγματικές οι βασικές διατάξεις του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια. Το θέμα είχα σχολιάσει από την μεριά μου εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. Παραπέμποντας σε εκείνα, σχολιάζω κάποια σημεία της απόφασης (το πλήρες κείμενο της απόφασης με τη μειοψηφία εδώ):

Ο λαός αποτελεί ένα από τα τρία συστατικά στοιχεία του Κράτους και το κυρίαρχο όργανο αυτού, ο καθορισμός δε των προσώπων που εντάσσονται σ’ αυτόν ανήκει ως κυριαρχική αρμοδιότητα στον εθνικό νομοθέτη.

Σωστό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η εξουσία ορισμού ποιος ανήκει στον λαό και ποιος όχι είναι η εξουσία καθορισμού της σύνθεσης του ανώτατου κρατικού οργάνου. Αναλογιστήτε την περίπτωση π.χ. ενός κόμματος που αποφασίζει να απονεμηθή ιθαγένεια συλλήβδην σε 1 εκατομμύριο αλλοδαπούς. Και ποιο κόμμα θα ψηφίσουν οι νεήλυδες ημεδαποί.

Τούτο σημαίνει: α) ότι ο εθνικός νομοθέτης δεν περιορίζεται, κατ’ αρχήν, από το διεθνές δίκαιο να ορίσει τις προϋποθέσεις και τις διαδικασίες κτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας- πλην της περιπτώσεως της δημιουργίας ανιθαγενών με αυθαίρετη πράξη ή της περιπτώσεως προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων-

Πολύ σωστό.

Read moreΛίγα λόγια για την ΟλΣτΕ 460/2013

Σύμφωνα με το άρ. 75 παρ. 2 του Κανονισμού της Βουλής

Oι Boυλευτές έχoυν απεριόριστo τo δικαίωμα της γνώμης και ψήφoυ κατά συνείδηση.

Η ρύθμιση αυτή επαναλαμβάνει την ταυτόσημη διάταξη του άρ. 60 παρ. 1 Σ. Ο βουλευτής, όπως έχω πει και στο παρελθόν, και να με συμπαθά το Ιδεοδικείο, απολαμβάνει ιδιαίτερη, αυξημένη προστασία της ελευθερίας του λόγου του. Όλοι οι πιθανοί περιορισμοί σε αυτήν δεν αφορούν το περιεχόμενο των απόψεων, ήτοι το τι του βουλευτικού λόγου, αλλά μόνο το πώς.

Πράγματι, το ίδιο άρ. 75 παρ. 3 του Κανονισμού εισάγει κάποιες υποχρεώσεις των βουλευτών:

Στις συνεδριάσεις της Boυλής oι Boυλευτές oφείλoυν: α) να εμφανίζoνται και να συμπεριφέρoνται με τρόπo πoυ να ανταπoκρίνεται πρoς τη σoβαρότητα τoυ επιτελoύμενoυ έργoυ· β) να απoφεύγoυν ενέργειες πoυ παρενoχλoύν την άνετη διεξαγωγή των εργασιών και γ) να συμβάλλoυν καθένας ατoμικά στην ευπρεπή εμφάνιση της Boυλής.

Read moreΗ ελευθερία της έκφρασης του βουλευτή εντός της Βουλής των Ελλήνων

Για το Αρχιπέλαγος Σάγος μάλλον δεν έχετε ακούσει ποτέ στην ζωή σας. Αν προσέχετε το δελτίο των εξωτερικών ειδήσεων όμως ή αν είστε απλά στρατόκαυλοι σαν κι εμένα, ίσως έχετε ακουστά την Αεροπορική Βάση Διέγο Γκαρσία.

Read moreΗ εθνοκάθαρση ενώπιον του Στρασβούργου