Αθ. Αναγνωστόπουλος

Βαρέθηκα την ακατάσχετη και ανεύθυνη φλυαρία περί μπατσοκρατίας και αδούλωτων Εξαρχείων και διευκρινίζω κάποια πράγματα, σε όσους θέλουν να μάθουν κάτι βέβαια, οι υπόλοιποι έχουν την συμπάθειά μου.

Ακούγονται ευρέως τα εξής παράπονα:

Αλλά κάνουνε ελέγχους και σε δικηγόρους.

Νόμιμο.

Σύμφωνα με το άρ. 49 παρ. 3 του Κώδικος περί Δικηγόρων “Ερευναι κατά τα άρθρ. 253 και επόμενα του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας, κατ’ οίκον ή εν τω Γραφείω Δικηγόρου, ως και σωματικαί τοιαύται και κατασχέσεις εγγράφων κατ’ άρθρ. 261 και επόμενα του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας ευρισκομένων εις χείρας δικηγόρου απαγορεύονται, εφ’ όσον ο Δικηγόρος είναι πληρεξούσιος του κατηγορουμένου ή συνήγορος αυτού”.

Διαβάζει κάποιος σε αυτό ότι απαγορεύονται οι έρευνες όταν ένας δικηγόρος στον ελεύθερο χρόνο του πίνει μπίρα; Πού είναι η laesio maiestatis του ξέρεις-ποιος-είμαι-εγώ-ρε;

Αλλά κάνουν έρευνες χωρίς να γίνεται προανάκριση.

Νόμιμο.

Σύμφωνα με το άρ. 94 περ. α΄ π.δ. 141/1991: “Για την πρόληψη αξιοποίνων πράξεων και δυστυχημάτων και την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης, ευταξίας και απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, κατά τα ειδικότερα κατωτέρω οριζόμενα, εκτός των άλλων δραστηριοτήτων της, η Ελληνική Αστυνομία: α. Ενεργεί σωματικές έρευνες προσώπων, έρευνες χώρων προσιτών στο κοινό, έρευνες μεταφορικών μέσων και μεταφερόμενων αντικειμένων”. Σύμφωνα με το άρ. 96 παρ. 2 περ. β΄ π.δ. 141/1991 “Σωματικές έρευνες, έρευνες σε μεταφορικά μέσα και μεταφερόμενα αντικείμενα και έρευνες σε ιδιωτικούς χώρους μη προσιτούς στο κοινό που δεν υπάγονται στην έννοια της κατοικίας, γίνονται όταν υπάρχει σοβαρή υπόνοια τελέσεως αξιοποίνου πράξεως ή απόλυτη ανάγκη“.

Read moreΠερί αστυνομικών εξουσιών μυθοκτονία

Υπάρχει συνταγματικό δικαίωμα τεκνοποίησης; Η απάντησή μου είναι φυσικά καταφατική. Το γενικό δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του άρ. 5 παρ. 1 Συντ., και μάλιστα ως δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, προσφέρει εδώ την συνταγματική βάση, υπό τον τριαδικό περιορισμό πάντοτε του ίδιου του Συντάγματος, των δικαιωμάτων των άλλων και των χρηστών ηθών, αλλά και της κατάχρησης δικαιώματος του άρ. 25 παρ. 3 Συντ. Επιπλέον, η μητρότητα (όχι όμως και η πατρότητα!) τελεί υπό την προστασία του κράτους, σύμφωνα με το άρ. 21 παρ. 1 Συντ.

Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει το δικαίωμα μη τεκνοποίησης, το δικαίωμα επιλογής του χρόνου τεκνοποίησης, του τρόπου τεκνοποίησης (φυσικός/τεχνητός) και του αριθμού των τέκνων και εί τι άλλο. Υποκειμενικώς δεν απαγορεύεται σε παράφρονες, δεν απαγορεύεται σε εγκληματίες, δεν απαγορεύεται ούτε καν σε πρωθυπουργούς.

Αλλά σε αυτά υποθέτω ότι συμφωνούμε όλοι, στο κατ’ εξαίρεσιν είναι που δυσκολεύουν τα πράγματα. Υπάρχει όμως άραγε απαγόρευση τεκνοποίησης; Ποιος άκαρδος νομοθέτης δεν αγαπά τα μωράκια;

Κιόμως. Ας δούμε λοιπόν την εξαίρεση:

Read moreΥπέρ της ελευθερίας τεκνοποίησης

Σήμερα περνούσα έξω από ένα ιχθυοπωλείο κοντά στον σταθμό της Βικτώριας. Πλησιάζουν την ιδιοκτήτρια τέσσερις πέντε Αφρικανοί [στερεότυπο: νεαροί, ψηλοί, πουλάνε σιντιά]. Ο ένας, ψηλός και γεροδεμένος, αράπακλας σωστός, την πλησιάζει και της λέει αργά αργά: -Άι γουόντ του μπάι ε φις. Με την αφρικάνικη προφορά του, αργά και σεβαστικά, σαν να ζητούσε βοήθεια. Η γυναίκα τρομοκρατήθηκε. Γυρνάει στην φίλη της που καθόταν δίπλα, με απόγνωση αλεπούς που την λούζουν οι προβολείς τριαξονικού στην εθνική. Δεν ήταν φοβισμένη, ήταν ταραγμένη από το άγχος της να επικοινωνήση και πιο πολύ από την αδυναμία της να το κάνη. -Ένα ψάρι, λέει, θέλει. -Α, ένα ψάρι. Παίρνει θάρρος, σηκώνει την φωνή: -Και ποιο ψάρι;

Λίγο μετά, κάτω στον σταθμό, στην αποβάθρα της ανόδου. Στην απέναντι αποβάθρα κάθονται στο παγκάκι μια ηλικιωμένη κυρία [στερεότυπο: η γκρινιάρα γειτόνισσα] και ένας μαύρος. Σε κάποια στιγμή η κυρία γυρνάει προς το μέρος του μαύρου και λέει: -Τι κάνεις εκεί; Δεν ντρέπεσαι; Αλλά δεν απευθύνεται σε αυτόν, παρά το φοβισμένο βλέμμα του. Κάτω είναι καθισμένες δυο κοπέλλες [στερεότυπο: πιτσιρίκες νταλικολεσβίες]. Υπάρχει θέση στα παγκάκια, αλλά δεν θα κάθονταν ποτέ κάπου που τους υποδεικνύει η επίπλωση του χώρου. Η μία βγάζει από την τσέπη της και κολλάει στον τοίχο ένα αυτοκόλλητο, αναρχοκομμουνιστικόν ασφαλώς. Η ηλικιωμένη κυρία σε αυτό αντέδρασε. Την σκυτάλη παίρνει από την δική μου αποβάθρα ένας ηλικιωμένος κύριος [στερεότυπο: πρέφα στο καφενείο, κοιλιά-φαλάκρα]. Η αυτοκολλήτρια τον κοιτάζει, γελά κάπως βεβιασμένα για να δείξη την αφοβία της και του λέει: -Δεν πέφτεις στις γραμμές καλύτερα; Εξαγριωμένε πολίτη! Εξαγριωμένε Έλληνα!

Read moreΜικρό προεκλογικό

Στις βουλευτικές εκλογές ψηφίζουμε συνδυασμούς κομμάτων, γιατί το εκλογικό σύστημα έχει εξασφαλίσει ότι μεμονωμένοι υποψήφιοι δεν έχουν καμία, ούτε καν μαθηματική πιθανότητα εκλογής (κατά παραβίαση φυσικά του δικαίωματος του εκλέγεσθαι). Στον καταρτισμό αυτών των συνδυασμών έχουμε από καμία έως ελάχιστη δυνατότητα ανάμιξης. Συνέπεια: ευδοκιμούν ο κομματικοί βλαστοί, απουσιάζουν όσοι αδιαφορούν, αδυνατούν ή απαξιούν να καλοπιάσουν την κομματική γραφειοκρατία.

Το ερώτημα που θέτω είναι το εξής: ποιους από αυτούς, τους πολιτικούς, αλλά μη μικροκομματικούς, τους στρατευμένους, αλλά μη διατεταγμένους, θα θέλατε να δήτε στην Βουλή;

Παραθέτω μερικά ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό:

Read moreΗ άλλη Βουλή των Ελλήνων

Έχω αναφερθή στο παρελθόν στο πώς μόλις που γλυτώσαμε από τα σατανικά παιδοφιλικά κινούμενα σχέδια. Ο Ν. 3727/2008 ευτυχώς φρόντισε να καλύψῃ το δυσβάσταχτο κενό στην ποινική καταστολή. Με τίτλο «Κύρωση και εφαρμογή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των παιδιών κατά της γενετήσιας εκμετάλλευσης και κακοποίησης» εμπνέεται δίχως άλλο από ευγενή κίνητρα. Τα κακόμοιρα τα παιδάκια, οι κακοί παιδόφιλοι, το Συμβούλιο της Ευρώπης, που υπερασπίζεται τους φτωχούς και αδικημένους αυτής της ζωής, η καλή μας η Κυβέρνηση με κ κεφαλαίο. Τα ευγενή κίνητρα όμως, όταν δεν συνδυάζονται με γνώση του αντικειμένου, όχι πολλά πολλά, απλώς ένα στοιχειώδες αίσθημα περί κράτους δικαίου, οδηγούν σε πολιτικώς ευπρεπείς και ποινικώς επικίνδυνες σαχλαμάρες, όπως αυτή του νέου άρ. 337 παρ. 4 ΠΚ:

Ενήλικος, ο οποίος μέσω διαδικτύου ή άλλου μέσου επικοινωνίας, αποκτά επαφή με πρόσωπο που εμφανίζεται ως ανήλικο κάτω των δεκαπέντε ετών και, με χειρονομίες ή προτάσεις ασελγείς, προσβάλλει την αξιοπρέπειά του στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Αν η πράξη τελείται κατά συνήθεια ή αν επακολούθησε συνάντηση με το εμφανιζόμενο ως ανήλικο πρόσωπο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών.

Τι να πρωτοθαυμάσῃ κανείς στην διάταξη αυτή, πλην της τεχνοφοβίας της φυσικά.

Read moreΟι σατανικοί παιδόφιλοι του Διαδικτύου ξαναχτυπούν

Γιατί να μας νοιάζῃ η εθνικότητα όσων εγκληματούν; Μας ενδιαφέρει τάχα το ύψος ή η μουσική που ακούνε; Δεν είναι οποιαδήποτε σύνδεση εθνικότητας και εγκληματικότητας ο δούρειος ίππος του ρατσισμού; Δεν δίνει άλλοθι σε κάθε είδους φοβίες και εθνικισμούς;

Ναι, μπορεί. Αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αυτολογοκριθώ σε ένα θέμα που βρίσκω ενδιαφέρον, οποιαδήποτε σκοπιμότητα και αν εξυπηρετηθῄ. Και να γιατί:

Η συζήτηση περί μετανάστευσης είναι πολύ έντονη διεθνώς και η πραγματική και υπολαμβανόμενη εγκληματικότητα των (φτωχών και ανειδίκευτων) μεταναστών είναι μία από τις σοβαρές πτυχές του ζητήματος. Ειδικά στην Ελλάδα, η αύξηση της εγκληματικότητας συμπίπτει χρονικά με την άνοδο της μετανάστευσης στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90 και μπορεί η σύμπτωση αυτή να μην είναι και πολύ συμπτωματική.

Και εν πάσῃ περιπτώσει μου αρέσει το κουτσομπολιό, βρε αδερφέ!

Όσα γράφω προέρχονται από την προσωπική μου παρατήρηση στα ποινικά δικαστήρια, κυρίως στο Τριμελές και Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, χαϊδευτικά ΤριμΕφΚακ και ΠεντΕφΚακ.

Read moreΑνθρωπογεωγραφία του εγκλήματος