Στις βουλευτικές εκλογές ψηφίζουμε συνδυασμούς κομμάτων, γιατί το εκλογικό σύστημα έχει εξασφαλίσει ότι μεμονωμένοι υποψήφιοι δεν έχουν καμία, ούτε καν μαθηματική πιθανότητα εκλογής (κατά παραβίαση φυσικά του δικαίωματος του εκλέγεσθαι). Στον καταρτισμό αυτών των συνδυασμών έχουμε από καμία έως ελάχιστη δυνατότητα ανάμιξης. Συνέπεια: ευδοκιμούν ο κομματικοί βλαστοί, απουσιάζουν όσοι αδιαφορούν, αδυνατούν ή απαξιούν να καλοπιάσουν την κομματική γραφειοκρατία.
Το ερώτημα που θέτω είναι το εξής: ποιους από αυτούς, τους πολιτικούς, αλλά μη μικροκομματικούς, τους στρατευμένους, αλλά μη διατεταγμένους, θα θέλατε να δήτε στην Βουλή;
Παραθέτω μερικά ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό: [Προφανώς ευνοούνται οι κάθε λογής γραφιάδες και αδικούνται οι άνθρωποι της πράξης, της δράσης, του εμπορίου. Η παράθεση δεν σημαίνει ότι συμφωνώ κιόλας με τις θέσεις τους, σημαίνει όμως ότι έχουν θέσεις και ότι είναι ενδιαφέρουσες]
Ποιες θα ήταν οι δικές σας επιλογές;
δε μου λες θαναση πως το εννοεις οτι ειναι πολιτικοι? ο χ. τσουκας αποσο ξερω δεν ειναι, οπως και ο Χ.Λαζαριδης απο μια ματια που εριξα δεν μοιαζει για πολιτικος.
Παντως ειναι εντυπωσιακο οτι τοσο πολλοι ανθρωποι δεν ενδιαφερονται για κομματα πια αλλα για ατομα. Δηλαδη αν η γιαγια μου που ειδε κανα δυο παγκοσμιους και εναν εμφυλιο, διωγμους, συγκρουσεις και χουντες, λεει τωρα οτι θα ηθελε να δει τους καλους απο ολα τα κομματα σε μια κυβερνηση, καπου εχει προοδευσει η ελληνικη δημοκρατια (ή καπου τα εχουν σκατωσει τα κομματα).
Κατα τα αλλα εγω θα ηθελα πιθανοτατα τον Νικο Δημου, τον Γιωργο-Μαριο Αγγελετο, τον Αγγελο Βλαχο (οκ πριν 30 χρονια εστω) και βεβαια τον Νικο Γκαλη.
Ψηφίζουμε κόμματα-προγράμματα και τη δυνατότητα των προσώπων που τα απαρτίζουν να υλοποιήσουν τα προγράμματά τους.
Δεν ψηφίζουμε έναν, κάποιον, μεμονωμένο επειδή μόνο και μόνο εκφέρει ενδιαφέροντα δημόσιο λόγο.
Η πρόταση αναγνωρίζει το προφανές, ότι η λίστα αδικεί ανθρώπους της πράξης/εμπορίου, αλλά αυτοί οι συγκεκριμένοι (όπως επίσης και αρκετοί συνδικαλιστές, όσο και να μάς ενοχλεί) έχουν μάθει να μοιράζουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Αλλά αυτοί πάντα ενταγμένοι σε ένα συντεταγμένο σύνολο που υπηρετεί ένα σκοπό.
SG, εννοώ ότι εκφέρουν πολιτικές απόψεις και ασχολούνται με τα κοινά, όχι ότι είναι επαγγελματίες πολιτικοί.
Κνιαζ, οι άνθρωποι της πράξης ενδεχομένως φυσικά να υπερέχουν στην καθημερινή διοίκηση, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι υπερέχουν στην χάραξη των γενικών κατευθύνσεων της πορείας. Μπορεί και ναι φυσικά, αλλά εδώ μειονεκτούν γιατί εγώ πρόσβαση στους γραφιάδες έχω. Αν ξέρης κανέναν, πρότεινέ τον.
Καναδυό αιτιολογήσεις: ο Λαζαρίδης είναι ενδιαφέρων λόγω της πορείας του. Ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο (όπως η γενιά μας λέει: ήμουν και εγώ στο κότερο), σπούδασε νομισματική ή πώςτολένε και από ετών κατοικοεδρεύει στον αυτοαποκαλούμενο πατριωτικό χώρο. Ήταν υποψήφιος με την Πολιτική Άνοιξη και αρθρογραφούσε στον Ελεύθερο Τύπο.
Ο Πλατιάς πάλι, που είναι ειδικός σε θέματα αμυντικής πολιτικής, μάλλον καλύτερα θα τα κατάφερνε από τον Μεϊμαράκη.
Προσθέτω δύο ακόμη, που είναι μεν αλλοδαποί, αλλά τους αισθάνομαι πολύ δικούς μας:
Γκάζι Καπλλάνι (τουτέστιν Γασμέδος Καπλλάνης :-))
Σενέρ Λεβέντ
Αθανάσιε,
συμφωνώ κατ’ αρχήν με τον Κνιαζ: άλλο η διοίκηση και άλλο οι γενικές κατευθύνσεις. Για το πρώτο ικανοί και αρμόδιοι είναι οι άνθρωποι της δράσης, για το δεύτερο οι “ενεργοί πολίτες” που εσύ αναφέρεις. Αμφιβάλλω δε πολύ αν οι τελευταίοι μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συγκρούσεις που απαιτεί η καθημερινή άσκηση πολιτικής στην Ελλάδα.
Και για να αναφέρω και δύο παραδείγματα από την πρόσφατη πολιτική ιστορία:
α. Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει σοβαρά ότι λ.χ. ο Τσάτσος θα ήταν καλλίτερος Πρωθυπουγός από τον Καραμανλή;;; Ο τελευταίος άκουγε μεν τους διανοούμενους και τους τεχνοκράτες, αλλ’ ήταν εκείνος που εφάρμοζε τα συγκεκριμένα πολιτικά μέτρα. [Όλα αυτά βεβαίως δεν σημαίνουν ότι δεν έκανε πολλά και σημαντικά λάθη, και κατά την πρώτη αλλά και κατά την δεύτερη περίοδο της Πρωθυπουργίας του.]
β. Και μία σύγκριση που θα ξενίσει σε πολλούς: Μού είναι εξαιρετικά συμπαθής ο Γιαννίτσης, αλλά στο ασφαλιστικό η πολύτεκνη – και όχι ιδιαίτερα συμπαθής – Φάνη αποδείχθηκε στην πράξη πιο ικανή από τον Καθηγητή. Κατά το κοινώς λεγόμενο, “έφερε βόλτα τους …διάφορους φορείς”. Και αυτά έχουν σημασία στην Ελλάδα του σήμερα.
Και μία γενικότερη επισήμανση: οι γενικές κατευθύνσεις για το μέλλον της χώρας είναι λίγο-πολύ γνωστές – και προϊόντος του χρόνου και σιγώντων των παθών θα γίνονται ακόμη σαφέστερες -, γι’αυτό και μας χρειάζονται ικανοί πολιτικοί που να μπορούν να εφαρμόσουν πέντε-έξι σωστά μέτρα, και όχι “φιλόσοφοι-πολιτικοί”. Ο Μάνος ήταν ίσως μία τέτοια περίπτωση.
Α, τους αλλοδαπούς που αναφέρεις – ιδίως τον πρώτο – τους αισθάνομαι κι εγώ πολύ δικούς μας!
Ψήφο στην Φάνη λοπόν! ;-)
…Προς – συμπαντικού – Θεού όχι! Δεν υπονοούσα κάτι τέτοιο! Υπάρχουν άλλωστε και άλλοι λόγοι που καθιστούν έναν πολιτικό …ψηφοβόρο:)
Παρεμπιπτόντως, φιλόσοφος-βασιλεύς του προηγούμενου αιώνος ίσως ήταν ο Ελ. Βενιζέλος. Αλλ΄’ αναγνωρίζω ότι με τέτοιες αναφορές χάνεται το νόημα της αναρτήσεώς σου και ρέπουμε προς παπαχελισμό περί…”Μεγάλων Ελλήνων” κοκ!
Το είπα και σε ποστ του ΣΓ για τη διοίκηση των ΟΤΑ ως πρελούδιο δικυβέρνησης από ένα μικρό κόμμα. Θα το πω και σε αυτό το ποστ. Πραγματικά με πολύ συμπάθεια θα ήθελα να σας πω κ. Αναγνωστόπουλε πως έχετε μια τελείως επιφανειακή αμτίληψη του τι σημαίνει διοίκηση των κοινών. θεωρείτε πως αν την εξουσία διαχειριστούν μερικοί σοβαροί, μορφωμένοι και αδιάφθοροι πολίτες τα πράγματα θα πάνε πολύ καλύτερα. Για να ελαφρύνω βέβαια την τοποθέτηση μου θα σας πω πως και ο Σημίτης το 1996, και ο Καραμανλής το 2004, την ίδια με εσάς περίπου άποψη είχαν. Μετά 8 χρόνια ο πρώτος και μετά 5,5 χρόνια ο δεύτερος, ουσιαστικά ομολόγησαν την αποτυχία τους.
Το πρόβλημα δεν είναι η διαχείριση του κράτους. Το πρόβλημα είναι η διόγκωση του κράτους σε αντιπαράθεση με την συρρίκνωση της αγοράς. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Λόγω της διόγκωσης των υποθέσεων που διαχειρίζεται το κράτος, ένας υπουργός καλείται καθημερινά να λαμβάνει μερικές δεκάδες αποφάσεις (εννοώ με την έκδοση διοικητικών πράξεων κι όχι στα λόγια) για μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων που είναι αδύνατον σε κάθε άνθρωπο να μπορεί να τα παρακολουθήσει και να τα ελέγξει. Έτσι επαφίεται στη γραφειοκρατία. Η οποία είναι αναποτελεσματική, μη αποδοτική και διεφθαρμένη.
Σε αυτό το σάιτ σας διαβάζω να λέτε πολύ εύκολα, μα καλά δεν μπορούν να λύσουν ένα απλό πρόβλημα. Εσεις όμως βλέπετε και σχολιάζετε 10-20 προβλήματα σε ένα χρόνο. Τα διπλάσια από αυτά βλέπει ένας Νομάρχης ή ένας Υπουργός σε μια μέρα.
Ας πάμε λίγο και τον στρατηγικό σχεδιασμό. Τι να πρωτοσχεδιάσεις; Είναι τέτοιο το εύρος της παρέμβασης του κράτους στην κοινωνία, που πραγματικά είναι αδύνατον να ρυθμίσεις όλο το φάσμα. Γι’αυτό και εμείς οι φιλελεύθεροι λέμε πως εξ’ορισμού είναι αδύνατον το κράτος να υποκαταστήσει την αγορά. Δεν μπορεί ένα, δύο ή δέκα μυαλά να υποκαταστήσουν τις εκατομμύρια αποφάσεις που λαμβάνονται καθε στιγμή στην αγορά.
Τι κάνουν λοιπόν οι πολιτικοί; (οι περισσότεροι, γιατί υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, που κάποια θέματα προσπαθούν να λύσουν) Το ρίχνουν στις δημόσιες σχέσεις και στην κολακία των συντεχνιών του δημοσίου.
Ο ηγέτης ενός κόμματος πρέπει να συνδυάζει τις διοικητικές ικανότητες, αλλά να έχει και μία φιλοσοφία και άποψη. Ένα φιλελεύθερο, ένα σοσιαλδημοκρατικό, ένα εθνικιστικό, ένα ό,τιδήποτε όραμα και στόχο. Αυτό το όραμα να έχει μετά την ικανότητα να τό υλοποιήσει.
Όμως ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να τά ξέρει όλα. Δε μπορεί να είναι ταυτόχρονα νομικός, οικονομολόγος, συγκοινωνιολόγος, αναλογιστής. Ομοίως (σε ένα χώρο που γνωρίζω σχετικά καλά) ο ΥΜΕ δε μπορεί να είναι ταυτόχρονα ειδικός στην οδική ασφάλεια, στο δίκαιο των μεταφορών, στους σιδηροδρόμους, στην αεροπορια. ΑΡΑ:
Ένας τίμιος, οργανωτικός και άξιος “Μεϊμαράκης” είναι καλύτερος από τον “Πλατιά” στο ΥΕΘΑ αρκεί να έχει τον “Πλατιά” συνεργάτη του και σύμβουλό του
Όλοι αυτοί πρέπει να ξέρουν να διαλέγουν συνεργάτες, να τούς ακούν και όταν πρέπει να παίρνουν αποφάσεις, ενίοτε δύσκολες και με ρίσκο
Παντα ηθελα να γραψω ενα κειμενα για το αν οι επιστημονες (ή “φιλοσοφοι”) μπορουν να ειναι καλοι πολιτικοι. Δεν ειμαι σιγουρος ακομα για την σωστη απαντηση.
Σημειωνω παντως οτι σε καθε περιπτωση φιλοσοφος βασιλευς ειναι ο Ομπαμα, και σαν να μην εφτανε αυτο εχει γεμισει την διοικηση με αλλους τετοιους, οπως ας πουμε εβαλε υπουργο Ενεργειας τον Σ. Τσου, Νομπελιστα φυσικης.
Εκει λοιπον πρεπει να εχουμε στραμμενο το βλεμμα μας αυτον τον καιρο.
Πελεριν
δεν διαφωνω με τα επιμερους προβληματα και δυσκολιες του να διοικεις ενα ελληνικο υπουργειο. Αλλα πραγματικα επιμενεις οτι καλυτερα απο σημερα δεν γινεται?
Παρτε ρε παιδι μου τον Χατζηδακη, που χωρις να ειναι κανα βαρυ επιστημονικο κεφαλι, με 5 απλες ιδεες και μπολικη δουλεια εχει να παρουσιασει σημαντικο εργο. (για πολλους το μονο εργο αυτης της κυβερνησης, πραγμα που νομιζω αδικει το ΥΠΕΧΩΔΕ, τεσπα)
Καποιος που θα ειχε την ιδια θεληση για δουλεια αλλα και ενα επιστημονικο υποβαθρο, δεν θα μπορουσε να τα παει καλυτερα?
Κνιαζ
αναμφισβητητα ο καλος υπουργος κρινεται τελικα απο τους συμβουλους του. Αλλα πως μπορει καποιος χωρις επιστημονικο υποβαθρο, χωρις τριβη με την επιστημονικη σκεψη, να ξεχωρισει καλους συνεργατες αλλα και να τους προσελκυσει? Ισως it takes an Obama to hire a Chu.
καλα ειδικα στο ΥΜΕ θεωρω οτι ειναι απαραιτητες καποιες γνωσεις οικονομικων και ειδικα οικονομικων της μεταφορας. Το ΥΜΕ δεν εσπρωξε το τραμ, που μου φαινεται η πιο αποτυχημενη μεγαλη δημοσια επενδυση της δεκαετιας στην Αθηνα? (δηλαδη εκτος των αλλων, ποιος σκεφτηκε να πηγαινει παραλληλα με το πολυ ταχυτερο μετρο για τετοια διαστημα? Ποιος τους ειπε οτι το τραμ ειναι καλο για μεγαλες αποστασεις και πολλα φαναρια?).
θαναση
ο Καπλανι δεν ειναι αλλοδαπος νομιζω, πρεπει να εχει ελληνικη υποηκοοτητα.
Πελερίνε,
Από το να την διαχειρίζωνται μερικοί μη σοβαροί, αμόρφωτοι και διεφθαρμένοι πολίτες, ε ναι, το ομολογώ.
Στα υπόλοιπα που λες δεν διαφωνώ. Ούτε διακρίνω όμως πώς αντιστρατεύονται το θέμα της ανάρτησης, που είναι με δυο λόγια να δούμε στην Βουλή νέα πρόσωπα με καθαρό ιδεολογικό στίγμα, εξειδίκευση και αριστεία σε κάποιον τομέα, πρωτότυπες ιδέες, ιδιαίτερη προσωπικότητα κ.λπ., κάτι διαφορετικό ρε παιδί μου. [άλλωστε για βουλευτές μιλάμε, όχι για υπουργούς ή γενικά στελέχη της διοίκησης]. Θες πατριώτη/εθνικιστή, χίλιες φορές τον Λαζαρίδη από τον Κιλτίδη ξερωγώ. Θες χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, χίλιες φορές τον Τάκη από τον Στρατούλη.
Γιαυτό ακριβώς θα ήθελα να δω λιγώτερους κομματικούς.
Κνιαζ,
συμφωνώ με όσα λες και δεν νομίζω να ισχυρίστηκα κάτι διαφορετικό.
Πολύ μου άρεσε αυτό:
Μεϊμαράκης, μπλιαχ…
Σωτήρη, όχι, δεν έχει (ακόμα τουλάχιστον).
Πελερίνε,
έχεις πολύ δίκιο σε όσα λες. Προσθέτω μόνον εδώ – κάτι που σίγουρα το γνωρίζεις εσύ, αλλ’ όχι ο πολύς κόσμος – ότι ένας Υπουργός καλείται να βάζει χιλιάδες υπογραφές κάθε εβδομάδα, για ζητήματα για τα οποία ως επί το πλείστον δεν γνωρίζει τίποτε, επαφίεται δε στην κρίση όχι τόσο των γραφειοκρατών του Υπουργείου όσο του Δ/ντή του γραφείου του ή κάποιου ειδικού συμβούλου, που είναι το “δεξί χέρι” του. Κι όλα αυτά οφείλονται στον υπερσυγκεντρωτισμό των εξουσιών στο πρόσωπο του Υπουργού, που ξεκίνησε όταν ανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981, επιβάλλοντας την αδρανοποίηση (“ψυγείο”) των υπηρεσιακών παραγόντων και ιδίως των Γενικών Δ/ντών των Υπουργείων – επειδή ήταν “δεξιοί”. Μετέπειτα ουδείς ασχολήθηκε με το ζήτημα, ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ.
SG,
η εμφάνιση ενός Ομπάμα προϋποθέτει άλλο επίπεδο παιδείας και πολιτισμού. Όταν αποκτήσουμε Παν/μια σαν το Σικάγο, τότε μπορεί να ελπίζουμε στην εμφάνιση ενός τέτοιου ηγέτη. Μέχρι τότε ας έχουμε το βλέμμα στραμμένο σε πιο ρεαλιστικές επιλογές.
[quote comment=”19610″](…) Το ΥΜΕ δεν εσπρωξε το τραμ, που μου φαινεται η πιο αποτυχημενη μεγαλη δημοσια επενδυση της δεκαετιας στην Αθηνα? (δηλαδη εκτος των αλλων, ποιος σκεφτηκε να πηγαινει παραλληλα με το πολυ ταχυτερο μετρο για τετοια διαστημα? Ποιος τους ειπε οτι το τραμ ειναι καλο για μεγαλες αποστασεις και πολλα φαναρια?).
(…)[/quote]
Xρωστώ μία απάντηση έστω και offtopic. Μια χαρά είναι το τραμ ΑΝ το ΥΠΕΧΩΔΕ έκανε αναγκαίες προσαρμογές στη φωτεινή σηματοδότηση για να πηγαίνει ταχύτερα. Κληρονόμησε (μικρές) ατσαλιές λόγω εσπευσμένης θέσης σε λειτουργία λόγω ΟΑ2004, ίσως κόστισε λίγο παραπάνω αλλά ήδη κάνει σχετικά καλά τη δουλειά του και μπορεί να την κάνει καλύτερα. Τόσα τραμ, παλιά και φρεσκοστρωμένα, δουλεύουν στην Ευρώπη, εδώ βρήκαν να το πολεμήσουν. Μόνο εδώ καινούργιο τραμ δεν έχει προτεραιότητα στα φανάρια αλλά περιμένει τα 1-2 αυτοκίνητα. Αλλά όταν ο ΥΠΕΧΩΔΕ αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του είπε “θα το ξηλώσω” μην περιμένουμε συγκοινωνιακή προκοπή.
Εδώ είναι το όραμα που λέμε: Θέλει ο άνθρωπος να παραδώσει την Αθήνα στα ΙΧ. Είναι ένα όραμα που έχει τη συγκατάθεση του Ελλ. λαού Δημοκρατία γαρ) και το εξυπηρετεί καλά και με συνέπεια. Αυτοί που έχουμε αντίρρηση κάνουμε κριτική. Όταν μπορέσουμε ψηφίζουμε άλλο κόμμα για να πάει στα αντιπολιτευόμενα έδρανα ή σπίτι του.
Πάρτε, ρε παιδι, μου τον Χατζηδάκη, που χωρίς να είναι κάνα βαρύ επιστημονικό κεφάλι, με 5 απλές ιδέες και μπόλικη δουλειά έχει να παρουσιάσει σημαντικό έργο
Δεν μπορώ να τον συμπαθήσω με τίποτα. Ήταν τόσο βαριά εκείνη η υπόθεση με τα αδήλωτα βαγόνια, που καταρρακώθηκε για πάντα στη συνείδησή μου. Κάποιοι είχαν στήσει φάμπρικα πολλών εκατομμυρίων € μέσα στον ΟΣΕ (ξέρετε πόσο εμπόρευμα χωράει ένα βαγόνι;) κι ο Υπουργός το πληροφορείται τυχαία, λόγω ενός ατυχήματος… Μου φαίνεται θανάσιμο αμάρτημα, απ’ αυτά που δε συγχωρούνται.
Δεν έχω γνώμη για το Κοινοβούλιο, αλλά στις διοικητικές θέσεις δε μ’ ενδιαφέρουν οι περγαμηνές κι οι τίτλοι. Θέλω ανθρώπους που: 1) να μπορούν να κάνουν κουμάντο στο μαγαζί τους και 2) να έχουν μια στάλα συνείδηση μέσα τους.
Α, μάλιστα Xατζηδάκης…
Τάχα αδήλωτα βαγόνια, καταλαβαίνει μετά ότι ήταν μία μπαρούφα, τη βάζουν οι Σαγγελείς στο αρχείο και φυσικά δεν είπε τίποτα. Βέβαια είναι αδύνατο να είναι ο ΥΜΕ κάθε μέρα στο Ρέντη να κοιτά τι έχουν μέσα τα βαγόνια. Οπότε είναι εύλογο ο Χατζηδάκης να μαθαίνει “τυχαία” το “γεγονός”. Φυσικά όμως τον εξυπηρέτησε τα μάλα στο προτζεκτ “διαλύω τον ΟΣΕ αλλά διαλύω και το σιδηρόδρομο” γιατί φυσικά δεν έκανε τίποτα για να τον ανορθώσει (το σιδηρόδρομο, όχι τον ΟΣΕ).
Και φυσικά πιστώθηκε την Ολυμπιακή.
Ωραίο πράμα η πολιτική ευνοεί τους τολμηρούς. Μπορεί να πιστωθεί ότι τόλμησε να βάλει μπρος την Ολυμπιακή. Χωρίς όμως να ξέρει τι ακριβώς θα κάνει. Μας έταζε πετροδολλάρια, διοχέτευε απο δω κι από κει ονόματα “γαμπρών”, αλλά ευτυχώς για αυτόν τού ‘κατσε ο Βγενόπουλος. Εκτός αν τό’χε μεθοδεύσει εξ’ αρχής. Οπότε αυτό χαρακτηρίζεται με μια λέξη που αρχίζει από “π”… Βαριά λέξη, πολιτικώς μη ορθή.
Τώρα βγαίνει στην επιφάνεια μπόχα: Βγενόπουλος, Βασιλάκης, φίλοι, γνωστοί, ψηλοί, ψηλές, κοντοί, φαλακροί κλπ.
Ναι, αρκεί να τρώγωνται μακριά από μας και να ‘χουνε καλές τιμές στα εισιτήρια.
Επί του θέματος, έχει να προτείνη κανείς κάποιον;
Εγώ.
Προτείνω Αθανάσιο Αναγνωτόπουλο, δαγκωτό.
υγ. Μην δω όμως τον Γιαννάκη σύμβουλο στο ΥΠΔικαιοσύνης, γιατί θα θυμώσω.
Επιτέλους, κάποιος έπιασε το πνεύμα της ανάρτησής μου! :-)
καλα πραγματικα στο τσακ με προλαβε, εγω ηθελα ομως να κανω συγκεκριμενες προτασεις
καλλιρης δικαιοσυνη
αναγνωστοπουλος εθνικη αμυνα
ΚΤ πολιτισμου (ε τι αλλο)
θεοδωρος (γενικη γραμματεια?) αρχαιολογιας
μαικωλ αναπτυξης
κωστας κεντρικη τραπεζα
αντε ολους σας βολευσα οποτε αξια μπορω να παρω εγω το αθλητισμου
Δε θα συμμετείχα ποτέ σε μία κυβέρνηση που θα με έκανε υπουργό.
SG,
μπορώ να διεκδικήσω το παιδείας? :)
Επιπλέον, εγώ θα έβαζα οπωσδήποτε, όπως έχω πει και αλλού, στο Οικονομικών τον Γκίκα Χαρδούβελη, πρώην σύμβουλο το Σημίτη, καθηγητή Χρηματοοικονομικών στο ΠΑ.ΠΕΙ., με ακαδημαϊκή θητεία σε Columbia και Rutgers, και δημοσιεύσεις σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά όπως τα AER, QJE, Journal of Finance, JME, κ.α.
Ιδού η σελίδα του.
http://web.xrh.unipi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=38&Itemid=86&lang=el
Πραγματικά ρε παιδάκι μου, σε μια περίοδο χρηματοοικονομικής κρίσης είναι δυνατόν να μην έχει θέση στο ΠΑΣΟΚ του Γεωργάκη αυτός ο άνθρωπος απλά και μόνο λόγω της σχέσης του με το Σημίτη? Είναι δείγμα αυτό του πώς θα κυβερνήσει ο Γ.Α.Π.?
Μα είναι όνομα αυτό τώρα;
Σκληροπυρηνικό αρβανίτικο, όχι αστεία. :-)
συγγενης σου αθανασιε?
οχι, οκ τον εχω ακουσει και γω, φαινεται σοβαρο ατομο. Κοιτα, και η Κατσελη στα χαρτια φαινεται πολυ καλη (tenure στο Princeton?!?) αλλα οι δηλωσεις που κανει μου προκαλουν μικρα σοκ.
κωστα το παιδειας τοχει πιασει μαλλον ο θεμης (λαζαριδης).
Ηλια δεν μπορω να πω οτι βλεπω αμεση ευθυνη του υπουργου. Οπως λεγαμε αλλου, ειναι αδυνατο να ξερει τι κανει ο καθε υπαλληλος του, ειδικα στις τοσο μικρες θητειες που εχουν συνηθως οι υπουργοι. την ιστορια παντως δεν την ηξερα και μου φαινεται εξωφρενικη.
Κνιαζ τελικα δεν καταλαβα αν κατηγορεις τον Χατζηδακη για κατι συγκεκριμενο.
Οσο για το τραμ ισως πρεπει να ανοιξουμε χωριστο θεμα γιατι θεωρω τοσο την αναπτυξη του οσο και την ιδια την ιδεα τρομερα τσαπατσουλικη. Ναι, εχουν αλλες πολεις τραμ. αλλα οχι τοσο μεγαλες και πυκνοκατοικημενες, οχι μεσα στο κεντρο τους, οχι τοσο αποσπασματικα με μικρο δικτυο κτλ
Το παραδειγμα της Βαρκελωνης που εισηγαγε τραμ το ιδιο ετος με μας, παλι προκαλει καταθλιψη. Πρωταπολα οι γραμμες εγιναν εξω, οχι στο κεντρο και για μικρες αποστασεις οχι Αθηνα-Φαληρο!! Δευτερον εχουν πρασινο κυμα (χωρις να κλεινουν βασικους δρομους), τριτον εγιναν με πολυ καλη προετοιμασια του κοινου και με αψογες διαγραμμισεις κτλ Σε αντιθεση με την Αθηνα που εκει προς Καλλιροης δεν τις βλεπεις καλα καλα τις γραμμες, ειναι σε ανηφορα με στροφη (κινδυνος θανατος οταν βρεχονται) κτλ κτλ
Κωνσταντινε
και γω ελεγα οτι δεν θα διδασκα ποτε σε πανεπιστημιο που με θελει, αλλα πρεπει να ταϊσουμε και την οικογενεια.
αναγνωστοπουλος εθνικη αμυνα
—-
Σωστός, ωστέ την επομένη των εκλογών να τρώμε brunch στην Κωνσταντινούπολη.
Απ οτι φαινεται γουσταρετε τις υπουργικες θεσουλες, με εξαιρεση τον κωνσταντινο; Ο Χαρ. Τσουκας γιατι θα ηταν καλος στη διοικηση; Επειδη γραφει ορθολογικα; Ασε, το ειδαμε το παραμυθι και με ολους τους πανεπιστημιακους που δηθεν ηταν καταλληλοι. Ξερω οικοδομο που διοικει τα του οικου του πολυ καλυτερα απο τον κυριο καθηγητη υπουργο. Διοικηση ειναι πραξη και οχι θεωρια, παιδες. Μας εφαγε ο ελιτισμος και το μπλα μπλα. Τι αλλο ειναι η παραθεση ονοματων; Εξ αλλου γνωριζετε οτι το θεμα δεν ειναι ποιος θα ειναι υπουργος όσο το συστημα θα εξακολουθει να κινειται με τα αδηλωτα βαγονια του ΟΣΕ και το σπρώξιμο των βαγονιών αυτων απο τους βολεμενους και μονιμους δημοσίους υπαλληλους. Θα τολμουσε και θα μπορουσε καποιος υπουργος να εθιγε τα κεκτημενα τους χωρις να βρεθει την επομενη ημερα απεξω; Η λυση ειναι στην ανατροπη του συστηματος, στην τρικλοποδια και οχι στο να βαλεις ως κερασακι σε μια τουρτα απο σκ… εναν σωστο ανθρωπο.
Αθανάσιε, Κωνσταντίνε, ΣΓ, και λοιποί
Χα χα, πράγματι αρβανίτης από το Μωριά ο Γκίκας, και από όσο ξέρω ταπεινής καταγωγής που σπούδασε με υποτροφίες. Πάντως καμία σχέση ο μεν με τη δε και σε επίπεδο σοβαρότητας (το ξέρω και από κοινούς γνωστούς) και σε επίπεδο δημοσιεύσεων, και με βάση τις θέσεις σε οργανισμούς economic policy (CEPR, New York Fed, etc.), και με βάση την ειδικότητα (Μακρο και χρήματοπιστωτικό σύστημα).
Υ.Γ. Ξεκαθαρίζω ότι οι ρίζες μου από Πελλοπόνησο (Νεοχώριον Κυνουρίας) ουδόλως επηρεάζουν τα αισθήματά μου προς το πρόσωπό του.
Σερβιτόρε, εσένα θα σε αφήσω νηστικό.
Ακούμπα, δεν μιλάμε για υπουργεία, μη λέμε πάλι τα ίδια, για την Βουλή γράφω ο άνθρωπος. Σκ… είναι τα σκάγια ή τα σκαθάρια; Εξηγήσου, είναι κρίσιμο.
ΣΓ, την κωλοτούμπα της Λούκας την περιμένω πώς και πώς άμα τη αναλήψει της εξουσίας.
Σερβιτόρε, εσένα θα σε αφήσω νηστικό.
—-
Αυτό έλειπε να πληρώνουν οι νεοφιλελεύφεροι τα brunch της νίκης, κάτω ο κρατισμός, θα πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφία με χορηγούς μη πω καλύτερα να μπούμε στην Κόκκινη Μηλιά με ΣΔΙΤ.
Συγγνώμη, αλλά απ’όλους τους συζητητές εδώ μόνο ο lectoratius και ο akoubatobaoulo αντιλαμβάνονται τι σημαίνει διαχείριση εξουσίας. Επίσης ο διαχωρισμός που κάνει ο Αναγνωστόπουλος (ότι μιλάμε για βουλευτές κι όχι για υπουργούς) είναι τουλάχιστον αφελής για έναν διδάκτορα του δικαίου, έστω και ποινικού κι όχι συνταγματοδιοικητικού. Διότι και η νομοθετική εξουσία είναι εξουσία και χρειάζεται διαχείριση. Πολλά δε από τα προβλήματα του γιγαντισμού του ελληνικού κράτους οφείλονται στην διαχείριση της νομοθετικής εξουσίας. Πολλοί νόμοι είναι βλακώδεις, οι επιτροπές της βουλής περιδεείς δεν τολμούν να απλοποιήσουν διαδικασίες, αλλά συνεχώς πρσθέτουν ελέγχους, ρυθμίσεις κλπ.
@ ΣΓ, Αναγνωστόπουλο,
Ναι, πιστεύω πως καλύτερα δεν γίνεται. Όλα τα ονόματα που αναφέρατε αν γίνουν βουλευτές τα ίδια θα κάνουν. Όσο ως κοινωνία πιστεύουμε στην ανάγκη ρύθμισης επί παντός του επιστητού από το κράτος της κοινωνίας και της οικονομίας κανένας δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα ουσιαστικό. Παρά μόνο μεμονωμένα μέτρα όπως η Ολυμπιακή και ο Χατζηδάκης.
Αναφέρθηκε πχ ο Πλατιάς ως αντι-Μεϊμαράκης. Ήμαρτον. Χίλιες φορές καλύτερος ο Μεϊμαράκης επειδή τουλάχιστον δεν ασχολείται. Ο Πλατιάς θα ασχοληθεί και θα τα κάνει θάλασσα. Θα τον μπερδέψουν τόσο πολύ οι επιτελείς που θα λαλήσει. Γιατί νομίζετε πως δεν έχουμε σαφές αμυντικό δόγμα, εκπαιδευμένο και αξιόμαχο στρατό; Φταίει ο υπουργός; Δεν θέλουμε τέτοιο στρατό, γιατί ένας τέτοιος στρατός απαιτεί επαγγελματισμό, αίσθηση του καθήκοντος και ηθική της εργασίας. Ποιός τρελλάθηκε; Καθόμαστε και παίρνουμε τους μισθούς, τις υπερωρίες τα εκτός έδρας και στα 45 είμαστε συνταξιούχοι έτοιμοι να δουλέψουμε εκτός με τα κονέ που κάναμε. Δεν σφάξανε που θα γίνουμε σοβαρός στρατός.
Ή μήπως ο Τσούκας με τις ημιμαθείς αερολογίες και τους πομφόλυγες του θα ήταν καλύτερος υπουργός από τον Παυλόπουλο. Μήπως ο Παυλόπουλος υπολειπόταν ως ακαδημαϊκός δάσκαλος ή ως δικηγόρος του διοικητικού δικαίου; Γιατί δεν κατάφερε τίποτα όσον αφορά την επανίδρυση του κράτους; Ας μην επεκταθώ τώρα.
Μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ για τα μέλη του Κοινοβουλίου: να μην υπερεξαρτώνται από την παράταξή τους. Οι κομματικές δομές έχουν την τάση να μεταμορφώνουν τον φίλαθλο σε οπαδό, τον τίμιο σε ψεύτη, καθώς και να αφαιρούν τουλάχιστον 40 μονάδες από το IQ. Να είναι όσο το δυνατόν πιο αυτόφωτοι οι βουλευτές, με έργο, ζωή και δημιουργική δουλειά εκτός του κόμματος, κι όποιοι θέλει ας είναι.
Κωνσταντίνε, αν το “Γκίκας Χαρδούβελης” δεν είναι όνομα της προκοπής, τότε τι να πει το “Γιώργος Αλογοσκούφης”;
(“Ο κυβερνήτης του αεροσκάφους, κ. Χάρος, και το πλήρωμα σάς εύχονται μία ευχάριστη πτήση” άκουγες παλιά στα αεροπλάνα της Ολυμπιακής)
Pelerin
Μερικοί σοβαροί και μορφωμένοι ασκούν δημόσια εξουσία και διαχειρίζονται τις τύχες του λαού και του τόπου τουλάχιστον τα τελευταία 35 χρόνια. Δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τόσο τη σοβαρότητά τους όσο και τη μόρφωσή τους. Αναφορικά, δε, με την εντιμότητά τους, ουδείς ένοχος μέχρι…
Το πρόβλημα δεν είναι η διαχείριση του κράτους. Το πρόβλημα είναι η διόγκωση του κράτους σε αντιπαράθεση με την συρρίκνωση της αγοράς.
Το πρόβλημα δεν είναι η διαχείριση του κράτους. Το πρόβλημα είναι η διόγκωση του κράτους σε αντιπαράθεση με την συρρίκνωση της αγοράς.
“Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Λόγω της διόγκωσης των υποθέσεων που διαχειρίζεται το κράτος, ένας υπουργός καλείται καθημερινά να λαμβάνει μερικές δεκάδες αποφάσεις (εννοώ με την έκδοση διοικητικών πράξεων κι όχι στα λόγια) για μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων που είναι αδύνατον σε κάθε άνθρωπο να μπορεί να τα παρακολουθήσει και να τα ελέγξει. Έτσι επαφίεται στη γραφειοκρατία. Η οποία είναι αναποτελεσματική, μη αποδοτική και διεφθαρμένη.”
Αναφορικά με τη γραφειοκρατία, αρχικά, δε νομίζω ότι μπορεί να παράσχει “ελαφρυνυικά” στον οποιοδήποτε Υπουργό. Είναι ζήτημα πολιτικής καθαρά βούλησης η κατάργησή τους. Εαν αυτή απουσιάζει μόνον ο ίδιος ευθύνεται και η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος. Ούτε βέβαια να προσδιορίσουμε επιθετικά τη γραφειοκρατία ως διεφθαρμένη, δεδομένου ότι ο εν λόγω επιθετικός προσδιορισμός μόνο ανθρώπους μπορεί να κοσμίσει…
Σχετικά με τον όγκο των υποθέσεων που καλείται να διαχειριστεί, δε νομίζω ότι φαντάζεται κανείς τους Υπουργούς μας κλεισμένους μερόνυχτα σε ένα δωμάτιο, πνιγμένους στη χαρτούρα και στον προβληματισμό για τη δέουσα κάθε φορά λύση. Τις εν λόγω υποθέσεις καλείται να φέρει εις πέρας συνεπικουρούμενος από συνεργάτες και υφιστάμενους. Κι αν ακόμα δεχθώ ότι τους υφιστάμενούς του τους “κληρονομεί” υποχρεωτικά στην Υπηρεσία που δοικεί, δε σημαίνει ότι δεν τους ελέγχει. Τους συνεργάτες του, δε, καθ’ ύλην κατανενμημένους (π.χ. Γενικοι Γραμματεις) τους επιλέγει ο ίδιος. Τίθεται λοιπόν και εδώ το ζήτημα της ορθής πολιτικής απόφασης και κυρίως της πολιτικής βούλησης. Ζήτημα που συνδέεται με το μέγα κεφάλειο της πολιτικής ευθύνης.
Σε κάθε περίπτωση ουδείς τον υποχρεώνει να αναλάβει τα καθήκοντά του. Εάν νομίζει, ή έστω στην πορεία διαπιστώσει, ότι δε μπορεί.. ας πάει σπίτι του. Ακόμα και έτσι θα συνεισφέρει στο πολιτικό μας σύστημα έναν προβληματισμό που ίσως κάπου οδηγήσει.
Αλήθεια, όπου το κράτος συρρικνώθηκε προς όφελος της αγοράς διαπιστώσαμε ουσιαστική βελτίωση; Αλλά και αν ακόμα εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα αυτομάτως το διορθώνουμε με τη συρρίκνωση του κράτους; Όπου το κράτος αποφασίζει να παραχωρήσει μια υπηρεσία, έναν δημόσιο σκοπό στα χέρια ιδιωτών, ταυτοχρόνως αναλαμβάνει και την υποχρέωση εποπτείας χάριν των δικαιωμάτων, ατομικών και κοινωνικών των πολιτών και προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Εποπτεία που το κράτος πάλι απέτυχε να οργανώσει και να φέρει εις πέρας σε όσους τομείς υποχωρησε χαριν της αγοράς. Μήπως τελικά είναι μόνο θέμα πολιτικής βούλησης;
Πελερίνε,
αφού θεωρείς ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά, ότι όλα είναι μάταια και ότι η γραφειοκρατική ειμαρμένη έχει προαποφασίσει για τα πάντα, ας εκλέξουμε την Ναταλία Θάνου τότε ή ας απόσχουμε και ας προσευχηθούμε να μην πέση ο ουρανός στα κεφάλια μας. Κάτι που ασφαλώς θα έκανε ένας διδάκτωρ του συνταγματοδιοικητικού.
Ηλία,
Αποκλείεται όσο η εκλογή τους εξαρτάται από το κόμμα, μετάφραση: όσο η συμπερίληψή τους στα ψηφοδέλτια εξαρτάται από την ανεξέλεγκτη βούληση του Αρχηγού. Όσο δηλαδή η κομματική βάση δεν μπορεί να υποχρεώση την γραφειοκρατία σε αυτό, π.χ. με κομματικό δημοψήφισμα ή συλλογή υπογραφών ή αυτοδικαίως βάσει καταστατικού για τους εν ενεργεία βουλευτές ή όπως αλλιώς.
Αγαπητέ Θανάση
Μήπως τελικά η έλλειψη αυτοδυναμία, η αναγκαστική συνεργασία πολιτικών κομμάτων για την ανάδειξη κυβέρνησης με αποτέλεσμα την υποχρεωτική υποχώρηση των αυστηρών κομματικών “συνορων” – αγκυλώσεων οδηγήσει και στην πολυπόθητη “ανεξαρτητοποίηση” του βουλευτή (αν και αδόκιμος ο όρος); Μήπως τελικά επιτρέψει τον διαλογο εντός αλλά και μεταξύ των κομμάτων;
Εγώ συμφωνώ με τον πάντα διορατικό Πέλεριν και προτείνω να σκεφτούμε σοβαρά την πρόταση του Θανάση και να δώσουμε μια ευκαιρία στην κ. Θάνου. Και δύο εν ανάγκη…
Akoubatobaoulo, όλοι βλαχοδήμαρχοι είμαστε εδώ μέσα, δεν το είχες πάρει είδηση;
Σωτήρη,
Ούτε εγώ (θα δίδασκα σε πανεπιστήμιο που σε θέλει).
ΥΓ: Το σαχλαμαρίζειν εν προκειμένω αποτελεί δήλωση: εφ’οσον δεν αντιλαμβάνομαι, ομού μετά των υπολοίπων, τι σημαίνει ‘διαχείριση της εξουσίας’, η υπεύθυνη στάση δεν είναι άλλη από την αποχή. Με εξαίρεση την περίπτωση της κ. Θάνου βεβαίως-βεβαίως.
@ Αναγνωστόπουλο & Κωνσταντίνο,
Θα σας πω μια προσωπική ιστορία κι αν θέλετε την πιστεύετε λόγω της ανωνυμίας μου. 33 χρονών μου ανατέθηκε η πρώτη chief executive δουλειά σε ΝΠΙΔ του ευρύτερου δημόσιου φορέα. Με το διδακτορικό μου, την όρεξη για δουλειά (θυμάμαι πως έφευγα νύχτα από το γραφείο), και τις καινούργιες ιδέες, θεωρούσα πως αυτά επαρκούσαν για να διοικήσω και να σπάσω καρύδια. Μετά από 6 χρόνια σε αυτή τη θέση έφυγα με την πρώτη ευκαρία για καλύτερη στον αμιγώς ιδιωτικό τομέα, αφού (κατά το κοινώς λεγόμενο) μου είχε κοπεί η μαγκιά.
Τώρα, 15 χρόνια μετά ξέρω πως αυτό που χρειάζεται για να αλλάξεις κάποια πράγματα διαχειριζόμενος την εξουσία είναι να δίνεις σημασία στο φαινομενικά ασήμαντο, στο trivial, στην καθημερινότητα. Να μαθαίνεις την άτυπη οργάνωση και την ηθική της και να λύνεις τα μικρά προβλήματα. Σε βάθος χρόνου θα δεις κάποια στιγμή πως όλες αυτές οι λεπτομέρειες που ίσιωσες συνθέτουν την ευρύτερη εικόνα μιας ανεπαίσθητης, αλλά εξαιρετικά σημαντικής αλλαγής.
Κι εγώ στα 33 μου τα παραπάνω τα θεωρούσα σαχλαμαρίζειν Κωνσταντίνε. Αλλά δεν είμαι κήρυκας της αποχής. Κήρυκας της δουλειάς είμαι και του λίγα λόγια και πολλά έργα. Εδώ όμως περισσεύουν τα λόγια.
Πελερίνε,
σου ξαναλέω ότι δεν διαφωνώ απαραιτήτως με όλα αυτά, απλά δεν έχουν και μεγάλη σχέση με αυτό που ήθελα να γράψω εγώ ούτε δικαιολογούν α) εξίσωση βουλευτή – υπουργού εξ επόψεως διοικητικών καθηκόντων, και β) μοιραλατρία τύπου “τι φάνη πάλλη, τι χάλι γκάλι, τι νίκο γκάλη”.
Και τέλος πάντων, πες μας και συ καναδυό νέους, όχι απαραίτητα ηλικιακά, ανθρώπους που θα ήθελες να δης στην Βουλή.
Α, όλα κι όλα, αγαπητέ Πέλεριν, εγώ είμαι ολιγογραφότατος. Κατά τα λοιπά, αδίκως παρεξηγείσαι, εγώ τον εαυτό μου κατηγόρησα -και δικαιολόγησα- για το σαχλαμαρίζειν μου.
Αθανάσιε,
“Και τέλος πάντων, πες μας και συ καναδυό νέους, όχι απαραίτητα ηλικιακά, ανθρώπους που θα ήθελες να δης στην Βουλή.”
Πασαρέλα, name-dropping ή τί άλλο ακριβώς εννοείς…;
Όπως ξέρεις, αρχή πολιτικόν ικανόν δείκνυσι, άρα απλές εικοτολογίες ή ονοματολογίες μάλλον δεν βοηθούν. Καλό θα ήταν να θέσεις κάποια αφηρημένα πρότυπα-κριτήρια και μετά το ξανασυζητούμε.
Ως προς τη “μοιρολατρία” που περιγράφεις, είναι φυσικό επακόλουθο ενός εκλογικού νόμου που νοθεύει τη λαϊκή βούληση (ενισχυμένη αναλογική με γενναιόδωρο “πριμ” για το πρώτο κόμμα κ.λπ.). Με τον επόμενο δε νόμο τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα.
@ Αναγνωστόπουλο,
Σε κανέναν νέο, ηλικιακά ή μη, δεν θα ευχόμουν να ασχοληθεί με την πολιτική ως καριέρα. Η εξουσία διαφθείρει. Αν είναι άξιος ας ανοίξει μια επιχείρηση, ας ασχοληθεί με ένα ελεύθερο επάγγελμα, ας γίνει ένας καλός δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος. Συμπαθάτε με, δεν είμαι μηδενιστικός. Ξέρω πολλούς βουλευτές όλων των κομμάτων. Μερικοί είναι φίλοι μου και μου είναι εξαιρετικά συμπαθείς. Δεν τα έχω με τους ανθρώπους. Με την εξουσία και τη διαχείριση της τα έχω.
Και δεν μπερδεύω την εκτελεστική με την νομοθετική εξουσία. Και οι δύο όμως είναι διαχειρίσεις της εξουσίας. Πχ ο νόμος που αφαιρεί την άδεια οδήγησης αν συλληφθείς να τρέχεις με πάνω από 20 χιλιόμετρα από το όριο ταχύτητας είναι άσκηση εξουσίας. Θεσμοθετείς τον περιορισμό της ελευθερίας κίνησης. Άρα άσκηση εξουσίας δεν κάνει μόνο ο αστυφύλακας που σε γράφει, αλλά κυρίως ο νομοθετών βουλευτής, υπό το βάρος της “τεχνογνωσίας” και της ρυθμιστικής εμμονής (την οποία ως ιό μεταδίδουν και στους βουλευτές) των υπηρεσιακών παραγόντων που συντάσσουν τα νομοσχέδια.
ΥΓ: Ο Ψινάκης θα ήταν μια κάποια λύση. Με τα μεταπτυχιακά του (κατά Καρατζαφέρη), την όρεξη του για δουλειά και το ταμπεραμέντο του!!!! Αλλά θα του φάει τη θέση κάποιος σοβαροφανής Ραγκούσης.
Πελερίνε,
Συμφωνούμε λοιπόν επιτέλους ότι ο βουλευτής δεν έχει 20 φακέλλους επί των οποίων να αποφασίση κάθε μέρα (τα νομοσχέδια παρεμπιπτόντως είναι γύρω στα 100 κατ’ έτος, πολλά δε εξ αυτών είναι βαρετές διεθνείς συμβάσεις). Ο ιός που αναφέρεις σαφώς και υπάρχει και δεν τον υποτιμώ καθόλου. Ας ψηφίσουμε λοιπόν ανθρώπους που να ξέρουν να λένε και κανά όχι, γιατί αλλιώς θα μείνουμε με τους Δαϊλάκηδες.
Πάντως, αφού το ανέφερες, θέλω να πω και ένα πράγμα και για την διοίκηση: και εμένα με φοβίζει και θα με άγχωνε να ήμουν δήμαρχος ή κάτι παρόμοιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις στην ζωή μου σκέφτομαι απλώς ότι, αφού τόσοι μαλάκιδες τα καταφέρνουν, θα τα καταφέρω και εγώ. Και καλύτερα από τον Δαϊλάκη.
1. Μην κολλάς στους αριθμούς. Η ουσία του επιχειρήματος μου είναι το εύρος του δημόσιου τομέα.
2. Μην είσαι σίγουρος ότι τα καταφέρνουν οι μαλάκιδες. Το χάλι των ΟΤΑ είναι απερίγραπτο.
3. Μην φοβάσαι τίποτα. Καθαρό μυαλό χρειάζεται και απουσία προκαταλήψεων και ιδεοληψιών.
ΥΓ: Τρία μην στη σειρά. Ως δημοδιδάσκαλος ακούγομαι:-)) Συγγνώμη. Ρίχτο στην διαφορά ηλικίας των 14 ετών ανάμεσα μας!!
Μπορω να ζητησω απο το Γιώργο το υπουργειο παιδειας. Θα επερνα σα σύμβουλο το Ρένο Αποστολίδη για να γίνονταν μια μεταρρύθμιση εκ βαθρών στα της παιδειας και οχι αλλαγη στο συστημα εξετασεων.
Για να μάθουν τα παιδια πρώτα να διαβαζουν λογοτεχνια, να μάθουν να γράφουν και να σκέφτονται.
Συστήνω σε ολόυς τους φιλους του blog να κανουν search στο youtube, pyramida 67 που ειναι το βιβλιο του Ρενου, ο αγαπημενος μου συγγραφεας oxi en zvh efyge to 2004 se ilikia 80 etwn, του οποιου το βιβλιο με διαμόρφωσε se megalo βαθμο οταν το πρωτοδιαβασα πριν απο 13-14 χρόνια.
Κατα τ’α αλλα σπουδαιος ακαδημαικος οικονομολογος δε σημαινει και καλος πρακτικος οικονομολογος σεεπιπεδο διακυβέρνησης.
Αν παρουμε το παραδειγμα Αλογοσκούφη! Ο πολιτικός στα της οικονομιας πρεπει να χει ξεκαθαρη αποψη απο μονος του που θελει να το παει, αν ειναι να περιμενει τον ακαδημαικο να του δωσει γραμμη…. αστα καλυτερα.
Αυτον που δεν ειδα να ανεφερθει παραπανω ειναι ο Ανδρεας , ο οποιος υπηρξε τεραστια μορφη τη δεκαετια του 50 στην Αμερικη, αμα αναλογιστει καποιος οτι μετεπειτα νομπελιστες οικονομολογοι οπως ο Λεοντιεφ, ο Στριγκλιτζ ηταν εκεινη την εποχη βοηθοι ερευνητες του Αντρεα. Εξου και τα σουρτα φερτα του Ζοσεφ με το ιδρυμα Παπανδρεου!
Πολιτικος-Ακαδημαικος τησ παλιοτερης γεννιας με περγαμηνες ηταν και Ο σακης ο καραγιωργας της δημοκρατικης αμυνας, καθηγητης στο παντειο, μελος του πασοκ το 74-77 οποτε και διαγραφηκε στην παντοδυναμια του Αντρεα!!
Τωρα για Χριστοδουλακη, δυσκολυεομαι να εκφερω γνωμη αν και τον ειχα γνωρισει τυχαι μια φορα, μαλλον στο αρνητικο μου κανει!
Τη Λουκα κατσέλη που μου ειναι εξαιρετικα συμπαθης δεν μπορω να την κατατάξω στους ακαδημαικους με απιστευτες περγαμηνες μιας και το ακαδημαικο της εργο, ειναι δυσαναλογο της προβολης του, μου θυμιζει λιγο την περίπτωση Κατσανεβα, ο Κωστας που προερχεται απο το ΠΑΠΕΙ θα ξερει καλυτερα, στην υπερβολη του βεβαια, να μην τρελαθουμε κ τελειως.
Τελος ο πολεμαρχακης σα συμβουλος του Γιωργου, μονο κ μονο λογο μπαγκγραουντ , ειναι αρκετο γαι να καλυψει την ενσταση του Κωστα για τον Χαρδουβελη. Ο πολεμαρχακης ειχε προταθει για τους προκριματικου του νομπελ 2008, που πηγε στον Krugman. Τωρα αν θα ασχοληθει ενεργα, ή στο παρασκηνιο, η σα συμβουλος, η δε ξερω τι θα δειξει. Φανταζεσαι να εξηγει στο Γιωργο τα implications of the General equilibrium theory!! Ο Γιωργος θα κραταει σημεώσεις στο laptop…Θα γελασουμε πολυ!!!
Να περνατε καλα!!!
Kati asxeto pros ton Kosta.
Neoxvrion Kynoyrias eipes katagogi??
Egv apo Leonidio…Koita na deis, vgikame k kontoxorianoi.To epitheto moy einai poly koino sto leonidio, ekei exw akoma ta eklogika moy dikaiomata, an pigaina twra na psifisw diladi…
ante kali douleia, evlepa to gavro prin kai aposyntonisthka opote de mporw na kanw doyleia kai to commentary!!!
ps. kai to tourismou den tha me xalage, san epaggelmatias touristas!!!
Den einai diko mou…klemeno sxolio toy Tzimh Panousi gia ton Avramopoulo!!
δεν ξερω πως το εννοεις αυτο. Τον Αλογοσκουφη τον εχω για αρκετα μετριο ερευνητικα, αλλα για καλο υπουργο οικονομικων. Ισως τον καλυτερο των τελευταιων δυο δεκαετιων, μαζι με τον Χριστοδουλακη. (με πολυ ασθενη ανταγωνισμο βεβαια)
φανταζομαι εννοεις τον Στιγκλιτς. Ε οχι και μορφη ο Ανδρεας, δεν εχει αφησει κανενα σοβαρο πεηπερ. Ειχε ομως την τυχη να ειναι στο Μπερκλευ και σε αυτο το πανεπιστημιο ολο και καποιος φοιτητης σου θα παρει Νομπελ καποια στιγμη. Σιγουρα οχι χαρη στην δικη του καθοδηγηση ομως… (Ο Λεοντιεφ απο που κιως που μαθητης του Ανδρεα? αφου στην Γερμανια πηρε διδακτορικο. Ισως εννοεις οτι ηταν καθηγητης του Ανδρεα στο Χαρβαρντ.)
Γιάννη και λοιποί,
ο Ανδρέας για εμένα εφάρμοσε στο έπακρο μια ακραία μορφή Κεϋνσιανισμού βάση της οποίας η παραγωγή καθορίζεται αποκλειστικά από τη ζήτηση (η προσφορά δεν παίζει ρόλο λόγω του πλεονάσματος παραγωγικών συντελεστών). Το πρόβλημα δεν είναι ότι ήταν κακός οικονομολόγος. Εφάρμοσε άριστα τις οικονομικές θεωρίες που είχε διδαχτεί. Το πρόβλημα είναι ότι είχε διδαχτεί μερικές δεκαετίες πριν γίνει πρωθυπουργός. Έτσι αγνοούσε την κριτική των Μονεταριστών και Νέων Κλασσικών κατά τη δεκαετία του 1970.
Ο Αλογοσκούφης και για εμένα δεν τα πήγε άσχημα βάση των συνθηκών υπό των οποίων λειτουργούσε. Πάντως γενικά εμπιστεύομαι περισσότερο οικονομολόγους που κάνουν εμπειρική δουλιά, παρά “μοντελοποιούς”.
Για Κατσέλη συμφωνούμε ότι είναι υπερεκτημημένη. Τον Κατσανέβα τον είχα καθηγητή, και κρατήσαμε επαφή (μάλιστα είχα μιλήσει για αυτόν σε εκπομπή του συγχωρεμένου Βλάση Μπονάτσου) και αργότερα. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος, και θυμάμαι ότι είχε πολύ καλούς συνεργάτες. Μου είχε αρέσει διότι ήταν πρόθυμος να ακούσει την άλλη άποψη, και ήταν και αυτός hands-on (και δεν τα λέω αυτά επειδή μου έβαλε 10). Μάλιστα ήταν από τους πρώτους που προσπάθησε να κάνει το ισοζύγιο επαγγελμάτων (κάτι σαν το job outlook που βγάζει κάθε χρόνο το Bureau of Labor Statistics των ΗΠΑ) αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα η έλλειψη υποστηρικτικού πλαισίου κάνει δύσκολο να ευδοκιμήσουν τέτοιες προσπάθειες. Ο Πολεμαρχάκης είναι εξαίρετος οικονομολόγος, αρκεί να μη βγει και αυτός υπερβολικά θεωρητικός. Δεν ήξερα ότι τον είχε από κοντα ο Γ.Α.Π. Χα χα, πράγματι, η εικόνα να εξηγεί στον Γιώργο γενική ισσοροπία είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Ώστε τσάκωνας και εσυ! Καούρ εκάματε! Άντε μπράβο, γιατί έχω βαρεθεί να εξηγώ ότι στην περιοχή υπάρχουν πολλά επώνυμα σε -άκης, δεν είναι απαραίτητα Κρητική κατάληξη. Το Νεωχώριον (ή Βλησιδιά) είναι πολύ κοντά στο Λεωνίδιο, νομίζω 3 χλμ. Θυμάμαι που έλεγε ο παππούς μου ότι περπατούσε μέχρι εκεί για να πάει σχολείο καθώς δεν υπήρχαν όλες οι τάξεις στο Νιοχώρι. Πάντως το επώνυμο του προ-προ-προ πάππου μου ήταν Μανηταράς αλλά το άλλαξε διότι υπήρχαν υπερβολικά πολλοί Μανηταράδες στην περιοχή.
Swthrh
-Makria apo emena na yposthrixw ton Alogoskoufi, to George, alla ereynhtika den htan kakos, kathe allo vevaia. Mh mpoume se ayth th diadikasia ti ennoei o kathenas kalo publication. Einai asteio na to krinw egew k esy!! Antikeimenika, o Alogoskoufhs htan kalos. Oxi mono me ta dedomena ths Eyrwphs…twra mhn koitas ti ekane otan hrthe sth ellada, allh istoria ayth!
-Ws politikos, apo ayto to synothileuma ths nd, ton thewrw ton pio “axiopreph” kai vasi twn sunthikwn, nai ti na kanei k aytos!. Twra o kalyteros ypoyrgos oikonomikwn twn teleuetaiwn dekaetiwn, sorry Swthrh einai ypervoles, to idio kai gia to xristodoulakh!
-To fainomeno Andrea thelei idiaiterh meleth. O striglitz htan research assistant toy andrea and not the other way around kai o leontief episis. Kai ilikiaka na to pareis de stekei. O leontief prepei na htan gyrw sta telh tou 40. Prin vrei to leontief paradox.
Sovaro publication, einai questionabe???? Eixe kapoia publications sto econometrica (collective volumes, if I am not mistaken!) kai sto AER, uphrxe malista kai enas suntelesths gia market concentration pou eixe onomastei papandreou coefficient kai htan douleia apo to PhD tou.
-Ta pragmata vevaia allazoun ardhn kai einai duskolo na kanoun anafora sto ergo tou opoioudhpote meta apo xronia. Symfwnw pantws me thn apopsi tou Kwsta, sxetika me to Κεϋνσιανισμο tou andrea eidika thn prwth toy tetraetia, e den ginontan k alliws!
O Παπανδρέου υπήρξε φοιτητής του Σεν
http://nobelprize.org/nobel_prizes/economics/laureates/1998/sen-autobio.html
“Also, I was again blessed with wonderful students in economics, philosophy, public health and government, who did excellent theses, including Andreas Papandreou (who moved with me from Oxford to Harvard, and did a major book on externality and the environment)…”
http://www.greekembassy.org/embassy/content/en/Article.aspx?office=3&folder=273&article=3195
“By the time I came to Athens in 1963, I had also learned about his political heritage. I wondered whether Andreas would ever abandon academic economics for politics, though I thought that most unlikely given his academic success.”
Σχόλιο:
Τι ήθελε και έγινε (αποτυχημένος {βλέποντας τα αποτελέσματα των πολιτικών του}) πολιτικός..;;;;
[quote comment=”19760″]Γιάννη και λοιποί,
Πάντως γενικά εμπιστεύομαι περισσότερο οικονομολόγους που κάνουν εμπειρική δουλιά, παρά “μοντελοποιούς”.
[/quote]
Και εγώ το ίδιο! Η πίστη σε μοντέλα κλείνει τα μάτια αρκετά συχνά
[quote comment=”19776″][quote comment=”19760″]Γιάννη και λοιποί,
Πάντως γενικά εμπιστεύομαι περισσότερο οικονομολόγους που κάνουν εμπειρική δουλιά, παρά “μοντελοποιούς”.
[/quote]
“Και εγώ το ίδιο! Η πίστη σε μοντέλα κλείνει τα μάτια αρκετά συχνά”[/quote]
οπως αυτους που εβγαλαν μια απλη συσχετιση και την ονομασαν καμπυλη Φιλιπς για να τους βγει λανθασμενη σε λιγα χρονια και την αλλαξαν λιγο και τους ξαναβγηκε λανθασμενη?
Το οτι ο Παπανδρεου ηταν φοιτητης του Σεν τι σημαινει δηλαδη? Εγιναν ολοι οι φοιτητες του λαμπροι οικονομολογοι?
Του Λεοντιεφ ρε Γιαννη δεν μπορει να ηταν καθηγητης, ο Λεοντιεφ ηταν καθηγητης στο Χαρβαρντ οταν ο Ανδρεας σπουδαζε εκει!
εχω χρησιμοποιησει αρκετα πεηπερ του 50, 60 κτλ αλλα κανενα του Ανδρεα. Εν τελει γιατι δεν βρισκεις καποιες συνδεσεις για να ξεμπερδευουμε?
Οσο για τον Αλογοσκουφη, ποιος ηταν καλυτερος υπουργος Οικονομικων τα τελευταια 28 χρονια?
απλα κριτηρια εχω, οχι περιεργα. Ο Αλογοσκουφης δουλευε σε ενα μετριο διεθνως αγγλικο πανεπιστημιο, δεν ξεχωρισε ιδιαιτερα και δεν ξερω αν θα επαιρνε μονιμοτητα με τις δημοσιευσεις του σε καποιο τοπ 30 πανεπιστημιο παγκοσμιως. (μετραω 1 AER, 1 JPE, 1 JME, 3 JMCB, 4 EER, 5 EJ. Καλα ειναι αλλα οχι τρομερα για 15 χρονια καρριερας)
Υπαρχουν πολλοι Ελληνες καλυτεροι απο αυτον, να μην μιλησω για Ευρωπαιους γενικα που ανεφερες.
File Epanechnikov
Autos o Antreas poy anaferetai o Sen einai o uios Andreas, o legomenos kai ws Antrikos, o aderfos tou Giwrgou.
Einai epikouros nomizw sto oikonomiko ths nomikhs, kai axoleitai me enviromental, exoy kai i megali kapsa toy adefou toy me ti prasini anaptuxi!
To sxolio pio panw me to Swthrh anaferotan ston Andrea ton patera!
http://www.econ.uoa.gr/UA/content/gr/Article.aspx?office=16&folder=226&article=241
Άλλος Παπανδρέου;; ( ο υιός;)
Περισσότερο Granger, Durbin, Tinbergen, Haavelmo κτλ. :)
Πάντως το να μιλάει κάποιος νομπελίστας στην επίσημη αυτοβιογραφία με κολακευτικά λόγια για τη δουλειά σου δεν είναι λίγο.
Γιαννη Μπουρνάκη,
Μόλις το πρόσεξα!
SG,
θα σε μαλώσω. Θα σου στείλω πέηπερ με στατιστικές για δημοσιεύσεις οικονομολόγων. Με 4 ανεβαίνεις στο 20th percentile μεταξύ των οικονομολόγων κατόχων PhD (80% έχουν κάτω από 4). Και σου φαίνεται λίγος ο Αλογοσκούφης με 3 δημοσιεύσεις σε τοπ 10 περιοδικά και άλλες 12 σε τοπ 20? Και με βιβλιογραφικές αναφορές στη δουλιά του από εγχειρίδια οικονομετρίας όπως π.χ. του Kennedy? ΟΚ μπορεί να μην έπαιρνε μονιμότητα σε Τοπ 30, σημαίνει αυτό ότι δεν είναι καλός οικονομολόγος? Δηλαδή όσοι δουλεύουν σε Τοπ 50 είναι άσχετοι (τι να πούμε τότε και για εμάς!)?
Και τέλος, προτιμώ “αυτους που εβγαλαν μια απλη συσχετιση και την ονομασαν καμπυλη Φιλιπς για να τους βγει λανθασμενη σε λιγα χρονια” από αυτούς που πιστεύουν ότι καμπύλη Φίλιπς δεν υπάρχει διότι το μέσο άτομο βάζει κάτω τη συνάρτηση χρησιμότητάς του την οποία γνωρίζει απόλυτα, αρπάζει το εγχειρίδιο του Optimal Control Theory των Kamien&Schwartz, και χρησιμοποιώντας πολύπλοκες μαθηματικές τεχνικές και όλες μα όλες τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες χαράζει τις άριστες επιλογές κατανάλωσης για όλη τη διάρκεια ζωής του, των παιδιών του, των παιδιών των παιδιών του, των παιδιών των παιδιών των παιδιών του, και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Πώς τους είπαμε αυτούς? Α, ναι, σχολή των ορθολογικών προσδοκιών.
Διότι οι μεν ακόμα και όταν κάνουν λάθη ενδιαφέρονται να τροποποιήσουν τη θεωρία τους ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στο πώς ο κόσμος συμπεριφέρεται. Οι δε ενδιαφέρονται να τροποποιήσουν τον κόσμο ώστε να συμπεριφέρεται με βάση τη θεωρία τους.
ελα ρε συ δεν ειναι ακαδημαικοι οικονομολογοι αυτοι!
αλλο αυτο και αλλο να λεει κανεις οτι ειναι διεθνους κλασης οικονομολογος, απο τους καλυτερους ευρωπαιους ή εστω απο τους πιο διακεκριμενους ελληνες (οπως αλαζονικα αλλα και ανακριβως δηλωνει ο ιδιος)
οταν μιλω για θεωρια συνηθως εννοω μικρο και ειναι γνωστο οτι οι ορθολογικες προσδοκιες ειναι αυθαιρετες και οχι μικρο-θεμελιωμενες. :-)
ΥΓ μα καλα ποσοι Παπανδρεου υπαρχουν πια?
SG,
σίγουρα οι ακαδημαϊκοί περιλαμβανονται. Αυτό που δεν θυμαμαι είναι αν ειναι συμπεριλαμβάνονται και μη ακαδημαϊκοί η όχι, θα το ξαναδω και θα σου πω.
Για τον Γαϊδαροκαπέλο (α.κ.α. Αλογοσκούφη), κοίτα, εγώ θα τον κατέτασα στους διεθνούς κλάσης οικονομολόγους (είναι γνωστος στους ακαδημαϊκούς κύκλους διεθνώς), όχι όμως στους πιο διακεκριμένους Έλληνες καθώς τότε τι να πουν και οι Αζαριαδης, Πολεμαρχακης, Ντινόπουλος, Αγγελέτος, κ.α.
Πάντως για τις ορθολογικές προσδοκίες έχεις άδικο. Οι οπαδοί τους ξεκίνησαν τη σχολή του micro-foundations και μάλιστα ακριβως για αυτό κατηγόρησαν τους Κεϋνσιανούς, ότι τα aggregate relationships στα μοντέλα τους δεν προκυπτουν από τη μεγιστοποίηση οφελους των ατόμων αλλά σε εμπειρικες παρατηρήσεις. Αλλωστε αν δεν κανω λάθος τα εγχειρίδια της Μικρο, τουλάχιστον της mainstream, είναι γεμάτα απο επιχειρήσεις ή καταναλωτες που αποφασίζουν ορθολογικα μεγιστοποιώντας την αντικειμενική τους συνάρτηση (χρησιμοτητας ή κερδους) βάση περιορισμων. Από εκεί τα πήραν οι Μακροοικονομολόγοι.
Τέλος πάντων, για να σου δώσω ένα παράδειγμα, ορίστε η περίληψη απο δυο άρθρα από το τελευταίο Journal of Economic Theory, που οπως ξέρεις κατατάσσεται στα δέκα κορυφαία.
This paper studies first-order differentiability properties of the value function in concave dynamic programs. Motivated by economic considerations, we dispense with commonly imposed interiority assumptions. We suppose that the correspondence of feasible choices varies with the vector of state variables, and we allow the optimal solution to belong to the boundary of this correspondence. Under minimal assumptions we prove that the value function is continuously differentiable. We then discuss this result in the context of some economic models, and focus on some examples in which our assumptions are not met and the value function is not differentiable.
We develop a set of necessary and sufficient conditions for equilibria to be determinate in a class of forward-looking Markov-switching rational expectations models and we develop an algorithm to check these conditions in practice. We use three examples, based on the new-Keynesian model of monetary policy, to illustrate our technique. Our work connects applied econometric models of Markov-switching with forward looking rational expectations models and allows an applied researcher to construct the likelihood function for models in this class over a parameter space that includes a determinate region and an indeterminate region.
Κάποιος που έχει 40 παρόμοιες δημοσιεύσεις σίγουρα θα πάρει μονιμότητα σε Τοπ 30 Ιδρυμα, και σχεδόν το ίδιο σίγουρα θα αποτυχει τελείως ως υπουργός Οικονομικων καθώς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ενας μαπας μαθητης μου, μοy φερε το πεν vτραιβ του για να δω τα δεδομενα που χει για τη διπλωματικη και με κολλησε βαιρους. Το πσ πηγε gια φορματ, γραφω απο το λαπτοπ, εχw και τα ιδια τα πεηπερ τοu Αvδρεα να τα στειλω σε οπιον ενδιαφερεται, θα βαλω κ λινκ για τοu λογου το αληθες, μ αρεσει να μιλαω με στοιχεια!!!!!!!
Μακρυα απο μενα να υποστηριξω εναν ανθρωπο που παιζει τενις τοv ελευθερο του χρονου και προσπαθπoυσε να λυσει τa προβλημτα τηs γεννιας των 700 ευρω, αλλα μου φαινεται πολυ αστειο να πω πως ο αλογομουρης δεν ηταν καλος. Ηταν πολυ καλος, και το LSE, Birkbeck που ηταν ειναι κορυφαια στην ευρωπη, μη μου ζητησετε λιστες, δεν εχω προχειρες!!!
Ηρθε στην ελλαδα το 90-92 κατι τετοιo, στην ΑΣΟΕΕ, ε απο κει και περα τη θελατε να κανει!!
Εχw να διηγηθω στο μπλοκ μια wραια ιστορια με το πως εκτεθηκα μια φορα σε ενα φιλο μου αγγλο καθηγητη ονοματι Jonathan Haskel, οταν εbριζα τον αλογοσκουφη, και γυρναει κ μου λεει οoo I can say nothing bad about George, is very good friend of mine, we used to play tennis together!!!
Εντύπωση μου κάνει που αναφέρεις πως το πανεπιστήμιο για προχωρημένους ενήλικες Birkbeck (για διάφορους λόγους έχω διαβάσει στη βιβλιοθήκη του ορισμένες φορές – δεν έχω πετύχει φοιτητή κάτω των 40!) υπήρξε είναι από τα πρώτα στην Ευρώπη. Καλός ακαδημαϊκά ο Αλογοσκούφης αλλά σε καμμία περίπτωση μέσα στους κορυφαίους Έλληνες οικονομολόγους. Υπάρχουν 10δες Έλληνες πολύ περισσότερες δημοσιεύσεις και με εργασία σε πολύ δυνανότερα τμήματα
Τι κακό έχει το Tennis; Υπάρχουν γήπεδα 2 λεπτά από το σπίτι μου και μπαίνω στο πειρασμό να ξεκινήσω. Ενημέρωσε με πριν να το κάνω :p
Ρε παιδια εχουμε μπερδέψει λιγο τα πραγματα με τις λίστες, οταν λεω οτι το Birkbeck ειναι καλο εννοω με καποια συγγεκριμενα κριτηρια, τα δικα μου κριτηρια δηλαδη.
1. Ειναι παρτ του Πανεπιστημιου του Λονδινου
2. Εχει μια καλη ειδεικευση στη Μακρο και finance, με την εννοια οτι υπαρχουν 5-10 ανθπωποι εκει που κανουν σοβαρη δουλεια kai kala publications. Ειναι ενας ελληνας οικονομετρης εκει , ονοματι Ψαραδακης. Τωρα δεν ξερω αν ολοι αυτοι κανουν πεηπερς στο ΑΕR και ουτε με ενδιαφερει, ξερω οτι στο αγγλικο RAE (research assessment) ειναι πολυ καλοι. Οποτε επαγωγικα θα ειναι καλοι και στην ευρωπη, με την εννοια οτι η Αγγλια εχει αναλογικα τα περισσοτερα
καλα πανεπιστημιακα τμηματα για οικονομικα.
3. Εχει 40ρηδες που ειναι executives και ηδη δουλευον και αποφασιζουν να κανουν ενα funded master ;h PhD. Λογω τησ ειδεικευσης του και του οτι ειναι μεσα στο city of London kai plhrvnoyn ena σκασμο λεφτα, τους προτιμουν. Μακαρι να ερχονταν στο Middlesex, alla mas σνομπαρουν κ με το δικιο τους δηλαδη!
4. Δεν ειπα ο Αλογοσκουφης οτι ειναι κορυφαιος, ειπα οτι ειναι πολυ καλος. Νιωθω τεραστια ενοχη που υποστηριζω ενα φιλελεύθερο προσκυνημενο, αλλα ετσι ειναι. Μη ξεχνατε πως επαψε να ειναι academic active edw kai peripou 15 xronia.
5. Τιποτα κακο με το τενις, απλα δε μου πολυ παει σαν αθλημα, προτιμω αθληματα που τα παρακολουθει ο ευρυς κοσμος, ο Παναθηναικος εξαλλου δεν εχει ομαδα τενις, οποτε δε μπορω να βρω κατι για να φανατιστω με αυτο το σπορ.
επ το τεννις ειναι πολυ καλη ασκησης, μην μασας.
κωστα
αλλο ορθολογισμος αλλο ορθολογικες προσδοκιες. Οι ορθολογικες προσδοκιες, ή μαλλον η ισορροπια ορθολογικων προσδοκιων ειναι ενα κατασκευασμα που δεν εχει βαση στην μικρο και μπορει να μην υπαρχει καν καποιο παιχνιδι που να εχει μια τετοια ισορροπια ο.π. ως ισορροπια Νας. Πιστεψε με, τις χρησιμοποιησα μια φορα απο τεμπελια (ακολουθωντας μαλιστα ενα πεηπερ απο REStud) και με εβαλαν να ξαναγραψω ολο το πεηπερ!
Σώτο,
ξεφύγαμε βέβαια από το θέμα, αλλά οι ορθολογικές προσδοκίες είναι επέκταση του ορθολογισμού! Εφαρμόζει τις ίδιες ορθολογικές μεθόδους, που η μικροοικονομική θεωρεί ότι είναι η βάση λήψης αποφάσεων των ατόμων, στη διαμόρφωση των προσδοκιών. Το πρόβλημά τους είναι το ίδιο με αυτό της mainstream Micro. Κατά τον ίδιο τρόπο που τα άτομα δεν σκέφτονται οριακά (sunk costs often matter), που δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν όλα τα κόστη (implicits costs are often ignored) έτσι δεν διαμορφώνουν και τις προσδοκίες τους ορθολογικά. Π.χ. ενώ το recursive equilibrium σε ένα finite stage game (δηλεδή ενός κόσμου αποτελούμενου από ορθολογικά άτομα που κάποτε θα καταστραφεί) είναι να μην υιοθετηθεί ποτέ fiat χρήμα, στην πραγματικότητα υιοθετείται.
Όπως είπε και ο (Κεϋνσιανός) Solow καποτε για το μοντέλο του, δεν θέλησα ποτέ να φτιάξω μια θεωρία που θα χρησιμοποιούταν για τη χάραξη πολιτικής. Το κίνητρό μου ήταν η περιέργεια να δω πώς συμπεριφέρεται μια φανταστική οικονομία η οποία κάτω από συγκεκριμένες υποθέσεις που διαφέρουν από αυτές των Harrod-Domar. Νομίζω ότι αυτό ισχύει για κάθε οικονομολογο που κάνει θεωρητική δουλιά. Mπορεί η θεωρία του πράγματι να έχει κάποια περιορισμένα policy implications για τον πραγματικό κόσμο. Δυστυχώς όμως πολλοί ξεχνάνε ότι ο πραγματικός κόσμος είναι πολύ πιο πολύπλοκος. Θεωρούν ότι ο φανταστικός κόσμος του μοντέλου σωστά απεικονίζει την πραγματικότητα και έτσι αυτό γίνεται το βασικό κριτήριο χάραξης πολιτικής. Αυτό έκανε ο πρώην διοικητής της Καναδικής Κεντρικής Τράπεζας που, ορμώμενος από τις ορθολογικές ή ακόμα και τις προσαρμοστικές προσδοκίες (και άρα μην πιστεύοντας στην καμπύλη Φίλιπς) προσπάθησε να επιτύχει μηδέν πληθωρισμό με άσχημα αποτελέσματα για την Καναδική οικονομία. Αυτό ακριβώς φοβάμαι! Προτιμώ κάποιον που έχει μεν γνώση των μοντέλων, αλλά από την άλλη έχει περάσει αρκετό χρόνο παρατηρώντας πώς συμπεριφέρεται ο κόσμος ώστε να ξέρει πότε να αγνοήσει τη θεωρία.
Κωστα συμφωνω για τα ατομα που παιρνουν ενα μοντελο ως πληρη περιγραφη της αληθειας χωρις να καταλαβαινουν τι ειδους υποθεσεις εχουν μπει μεσα. Αυτοι βεβαια δεν θα ηταν καν καλοι ακαδημαικοι οικονομολογοι, ποσο μαλλον πολιτικοι. (ΟΚ, μπορει να ειχαν 4-5 JET αλλα δυσκολοτερο να εχουν AER, QJE, JPE. Γιαυτο και σε καλα τμηματα ζητανε να εχεις δημοσιευσει σε ποικιλια τοπ περιοδικων).
αλλα για τις οθολογικες προσδοκιες θα επιμεινω, δεν ειναι απορροια του ορθολογισμου, σου ξαναλεω ορθλογισμο κατα μικρο = best responses σε ενα καλα ορισμενο παιχνιδι. Αυτο που οι μακροοικονομολογοι αποκαλουν ορθολογικες προσδοκιες δεν ειναι απαραιτητα best response, στην πραγματικοτητα μπορει να μην υπαρχει παιχνιδι καν που να περιγραφει μια τετοια αγορα και να εχει μια τετοια ισορροπια.
Για παραδειγμα σε μια χρηματαγορα η Ισορροπια Ορθολογικων Προσδοκιων λεει οτι υπαρχει μια συναρτηση θεμελιωδων (fundamentals) και τιμων που την ξερουν ολοι. Εγω σου λεω οτι μπορει να μην υπαρχει μηχανισμος αγορας (παιχνιδι) που να βγαζει τετοια συναρτηση τιμων και θεμελιωδων. Το εξωφρενικο με τις ΟΠ ειναι οτι δεν καθοριζουν ποτε την μικροδομη της αγορας ή του παιχνιδιου, γιαυτο και τις θεωρω βαθια μη μικρο-θεμελιωμενες.
Σωτήρη,
για να μην διαφωνούμε άσκοπα δώσε έναν ορισμό σε δυο σειρές για το τι είναι ορθολογικές προσδοκίες. Αυτός που εγώ ξέρω είναι ότι οι προσδοκίες είναι ορθολογικές όταν τα άτομα τις σχηματίζουν με βάση όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες που διαθέτουν ώστε να αποφεύγουν τα συστηματικά λάθη. Αντίθετα κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα άτομα σχηματίζουν τις προσδοκίες τους μηχανιστικά με βάση την πρόσφατη εμπειρία τους ή ότι επηρεάζονται από impulses και άρα διαπρατουν συστηματικά λάθη.
Όπως γράφει και ο Sargent στο http://www.econlib.org/library/Enc/RationalExpectations.html
“Economists who believe in rational expectations base their belief on the standard economic assumption that people behave in ways that maximize their utility (their enjoyment of life) or profits.”
Τόσο απλό, τίποτα παραπάνω! Kαι βέβαια σίγουρα δεν απαιτείται να ξέρουν όλοι τη συνάρτηση θεμελιωδων, αυτό που απαιτείται είναι ότι συνολικά δεν υποτιμούν ή υπερτιμούν συστηματικά ένα asset, ότι δηλαδή τα λάθη τους είναι τυχαία (random). Διότι αν δεν είναι θα λάβουν αυτήν την πληροφορία υπ’ όψιν ώστε να βελτιώσουν το μηχανισμό σχηματισμού των προβλέψεών τους. Αν δεν είναι αυτό best response τότε τι είναι?
Επιπλέον micro-foundation ανέκαθεν στα Μακροικονομικά σημαίνει ότι οποιεσδήποτε σχέσεις μεταξύ aggregate variables (consumption, investment, etc.) σε ένα μοντέλο πρέπει να προκύπτουν από τη μεγιστοποιητική συμπεριφορά των ατόμων ή/και επιχειρήσεων, και όχι από υποθέσεις που βασίζονται σε εμπειρική παρατήρηση όπως έκαναν οι Κεϋνσιανοί.
Πάρα πολλοί διαπρεπείς ακαδημαϊκοι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι αυτά τα μοντέλα είναι σχετικά καλή απεικονιση της πραγματικότητας, και αυτό απαντάει στο σχόλιό σου ότι “ατομα που παιρνουν ενα μοντελο ως πληρη περιγραφη της αληθειας χωρις να καταλαβαινουν τι ειδους υποθεσεις εχουν μπει μεσα…δεν θα ηταν καν καλοι ακαδημαικοι οικονομολογοι”. Για την ακρίβεια, δυο τρανταχτά ονόματα που μου έρχονται στο νου είναι οι Robert E. Lucas και Edward Prescott, όχι απλώς καταξιωμένοι ακαδημαϊκοί αλλά κάτοχοι και οι δυο Νόμπελ οικονομικών.
Ορίστε και μια σχετικά πρόσφατη απάντηση του Richard Posner σε πρόσφατο κείμενο του Lucas που τον κριτικάρει για την εμμονή του σε συγκεκριμένα elegant κατά τα άλλα μοντέλα.
http://correspondents.theatlantic.com/richard_posner/2009/08/economists_on_the_defensive–robert_lucas.php
Κωστα η βικιπαιδεια το εξηγει μια χαρα.
επισης
Η ερωτηση ειναι, γιατι ακριβως να εχει ενα ατομο τετοιες προσδοκιες και πως τελικα μεταφραζονται οι πραξεις του σε τιμες που ειναι συνεπεις με το μοντελο? Και στα δυο σημεια η θεωρια δεν ειναι explicit, πραγμα που την κανει μη μικρο-θεμελιωμενη.
Σωτήρη,
καλά δεν το πιστεύω ότι ο γνωστός SG απάντησε στον ορισμό του Sargent (παρεμφερή με αυτόν που χρησιμοποίησα) με wikipedia (γραμμένη από ποιον όμως)? :p
Πάντως δεν διαφέρει από τον ορισμός που χρησιμοποίησα, εκτώς από το γεγονός ότι η εξήγηση της βικιπέντια περιλαμβάνει καμια δεκαριά ορισμούς διαφορετικούς μεταξύ τους. Ένας πιο περιοριστικός υποθέτει την ύπαρξη equilibrium λέγοντας: “rational expectations do not differ systematically or predictably from equilibrium results”. Mετά βέβαια δίνει το σωστό γενικότερο ορισμό που έδωσα και εγώ όταν λέει ότι “people do not make systematic errors when predicting the future”, μόνο που αντίθετα με ότι ισχυρίζεται, αυτός ο ορισμός δεν είναι ισοδύναμος με τον προηγούμενο, καθώς ο δεύτερος δεν απαιτεί καν την ύπαρξη equilibrium, τουλάχιστον με την οικονομική έννοια του όρου.
Όσο για την ερώτηση που έθεσες, τότε ούτε το consumer theory είναι μικρο-θεμελιωμένο, καθώς γιατί τα άτομα να θέτουν τον οριακό λόγο υποκατάστασης ίσο με τη σχετική τιμή του αγαθού, ούτε το production theory είναι θεμελιωμένο καθώς γιατί οι επιχειρήσεις να θέτουν το οριακό κόστος ίσο με το οριακό έσοδο. κ.ο.κ. Explicit και αυτές οι θεωρίες?
Εκτώς και αν δεχτούμε ότι μικρο-θεμελίωση είναι οποιαδήποτε αντίδραση, ατομική η συλλογική, είναι συμβατή με ορισμένα βασικά αξιώματα που διέπουν την ανθρωπινη συμπεριφορά. Υπό αυτήν την έννοια όλες οι παραπάνω θεωρίες είναι μικρο-θεμελιωμένες. Ο οριακός λόγος υποκαταστάσεως θα είναι ίσος με τη σχετική τιμή αν το άτομο μεγιστοποιεί μια συνάρτηση χρησιμότητας (αξίωμα) που χαρακτηρίζεται από φθίνουσα οριακή χρησιμότητα (αξίωμα). Η επιχείρηση θα θέσει το οριακό κόστος ίσο με το οριακό έσοδο αν σκοπός της είναι η μεγιστοποίηση μια συνάρτησης κέρδους (αξίωμα), με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (αξίωμα). Το ίδιο, και ένα άτομο θα διαμορφώνει τις προσδοκίες του ορθολογικά αν σκοπός του είναι η μεγιστοποίηση διαχρονικά της χρησιμότητάς του (αξίωμα).
Επαναλαμβάνω ότι κάθε άλλος τρόπος διαμόρφωσης των προσδοκιών δεν είναι συμβατός με το αξίωμα της μεγιστοποίησης της χρησιμότητας! Η θεωρία δεν είναι λοιπόν explicit καθώς στηρίζεται σε αξίωμα. Το αξίωμα είναι explicit αλλά αυτό ισχύει όταν χρησιμοποιήται όχι μόνο στη Μακρο αλλά και στη Μίκρο!
κωστα δεν νομιζω οτι με καταλαβες. Δεν με ενοχλουν τα αξιωματα. Μικροθεμελιωση για μενα σημαινει θεωρια που βασιζεται στην μικρο, οπου μικρο βασικα = θεωρια αποφασεων/παιγνιου.
H Ισορροπια Ορθολογικων Προσδοκιων ειναι μια εννοια που στερειται μικροθεμελιωσης γιατι δεν κανει πληρως specify τους μηχανισμους της αγορας υπο εξεταση, μιλα αοριστα για μια σχεση τιμων και θεμελιωδων (σκεψου ρε παιδι μου θεωρια γενικης ισορροπιας χωρις Walrasian auctioneer). Αν το παιχνιδι δεν εχει γινει πληρως specified δεν μπορουμε να μιλαμε για παιχνιδι κατα την θεωρια παιγνιου, αρα δεν υπαρχει μικροθεμελιωση.
αυτο που λες εσυ ειναι διαφορετικο, λες οτι οι ορθολογικες προσδοσκιες (χωρις ισορροπια) απορρεουν απο τον ορθολογισμο, σε αντιθεση με τις προσαρμοστικες πχ Οσο αυτο εχει να κανει με ενα πραγματικο παιχνιδι ειναι αυτονοητο και καθολου καινουριο. Γιατι στην ισορροπια Νας ξερω την στρατηγικη του αλλου και ξερω την δομη του παιχνιδιου (δηλαδη ολη την συναρτηση απο στρατηγικες σε outcomes, και την συναρτηση απο outcomes σε utilities), και κανω την καλυτερη απαντηση (δηλαδη μεγιστοποιηση οφελους λαμβανοντας υποψιν ολη την διαθεσιμη σχετικη πληροφορια). Οι προσδοκιες μου δηλαδη δεν μπορει παρα να ειναι ορθολογικες σε αυτην την περιπτωση, και χωρις ιδιαιτερα μαγικα.
Αν δεν υπαρχει παιχνιδι, δεν καταλαβαινω που ακριβως στηριζονται αυτες οι προσδοκιες και πως ακριβως γινεται η μεγιστοποιηση.
Ενα καλο πεηπερ που κανει χρηση ολων αυτων των εννοιων ειναι το κλασικο πεηπερ του Kyle (1989). Για μια χρηση του μοντελου μπορεις να δεις και ενα πεηπερ μου εδω (πδφ).
Αλλα σταματω γιατι νομιζω ο θανασης θα μας δειρει :-)
Συμφωνώ,
θα σου στείλω προσωπικό μέηλ.
καλα μεχρι εδω που το φεραμε ας το οκλοκληρωσουμε, για να μην μενουν πραγματα στον αερα. Εκτος αν πει τιποτα ο θαναης :-)
Τοο late, στο εστειλα σε greenglish και βαριέμαι να το ξαναγράψω στα Ελληνικά ρε συ. :(
Parathetw edw merika apo ta simantikotera publications tou Andrea Papandreou, opws eixa yposxethei! Gia perissoteres leptomereies kai full list of publications see at :
The official Andreas Papandreou Foundation web page
http://www.agp.gr/agp/content/Document.aspx?d=7&rd=5499005&f=1404&rf=1832569868&m=4738&rm=10434123&l=1
American Economic Review, Vol. 39, No. 5 (Sep., 1949), pp. 883-897
American Economic Review, Vol. 53, No. 2, Papers and Proceedings of the Seventy-Fifth Annual Meeting of the American Economic Association (May, 1963), pp. 205-210
Discussion- The American Economic Review, Vol. 44, No. 2, Papers and Proceedings of the Sixty-sixth Annual Meeting of the American Economic Association (May, 1954), pp. 63-68
Review on “The Ultimate Foundation of Economic Science: An Essay on Method” by Ludwig von Mises, The American Economic Review, Vol. 53, No. 4 (Sep., 1963), pp. 747-748
Economics and the Social Sciences, The Economic Journal, Vol. 60, No. 240 (Dec., 1950), pp. 715-723