Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Αθ. Αναγνωστόπουλος Δεν είχα προπτυχιακά τον Αναπληρωτή Καθηγητή της Νομικής Αθηνών Σταύρο Τσακυράκη. Και αυτό υπήρξε μάλλον ατύχημα, γιατί φαίνεται, αν μή τι άλλο, ενδιαφέρων άνθρωπος. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να βρω κάποιο αναλυτικό βιογραφικό του. Αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, γιατί δεν θα κρίνω τον άνθρωπο ούτε την όλη πορεία του, αλλά ένα μόνο έργο του.
Άγιες μέρες έρχονται. Ερχόμαστε και εμείς αντιμέτωποι όχι μόνο με τα περιττά κιλά μας, αλλά και με τις ενοχές μας. Τις ενοχές του χορτασμένου, του καθαρού, του ευτυχισμένου, του υγιούς. Σκέφτηκα λοιπόν και σας προσφέρω ευγενώς τρεις τρόπους για να απαλλαγούμε από τις ενοχλητικές σκέψεις και να συνεχίσουμε ανέμελα τις ζωές μας.
Ιδού λοιπόν τρεις αλεξήνοχες πράξεις:
Αιμοπετάλια: Δωρεάν ελάβομεν, δωρεάν δώμεν. Κάθε ενήλικος υγιής άνθρωπος μπορεί να δωρίση αιμοπετάλια, πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο συχνά παρά να δώση αίμα. Για την δωρεά ενός ασκού αιμοπεταλίων χρειάζεται μόνο 1 με 1,5 ώρα από την ζωή μας. Τηλεφωνούμε στο νοσοκομείο, κλείνουμε μια συνάντηση, παίρνουμε και ένα βιβλίο για συντροφιά. Η νοσοκόμα μάς τρυπάει, επειδή είμεθα άντραι δεν δείχνουμε ότι πονέσαμε, της κλείνουμε το μάτι. Το μηχάνημα μας πίνει το αίμα γουλιά γουλιά και μας το ξερνά χωρίς τα αιμοπετάλια. Τα οποία αιμοπετάλια είναι ένα σιχαμερό κίτρινο υγρό που μαζεύεται στάγδην στον ασκό. Τελειώνουμε, πίνουμε πορτοκαλαδίτσα, αυτό ήταν, τα αιμοπετάλια θα καταλήξουν σε κάποιο παιδάκι με λευχαιμία. Τα ενοχικά συμπτώματα υποχωρούν έντονα, ας γυρίσουμε στα μελομακάρονα.
Dramatis personae
Εκείνος, ίσως και Εγώ
Εγώ, ίσως και Εκείνος
Χορός Μπαλαμών
Εκείνος, ίσως και Εγώ: Τσιγγάνοι, Αθίγγανοι, Γύφτοι… Η φυλή αυτή είναι κατά 80% σκάρτη. Ναρκωτικά, κλοπές, ληστείες. Παντρεύονται στα 14, 15. Κάνουν ένα σκασμό παιδιά και δεν έχουν να τα ταΐσουν. Μένουν μέσα στα σκουπίδια. Δεν πάνε σχολείο. Βρωμιά.
Εγώ, ίσως και Εκείνος: Αλλά κανείς δεν προτιμά την φτώχεια, την ρυπαρότητα, την αγραμματοσύνη. Φταίει η κοινωνία, φταίει η ιστορική προκατάληψη, φταίμε εμείς.
Χορός Μπαλαμών: Είναι χρέος του λευκού ανθρώπου να βοηθήση τον Αθίγγανο να βγη από την κατάστασή του!
[που δεν είναι όμως θρησκευτικό σύμβολο, αλλά εθνικό, ούτε η Επανάσταση έγινε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, αλλά υπέρ Θρησκευτικής Ελευθερίας και Μεταεθνικού Κράτους].
-Τον σταυρό από τον κοντό!, φοβέριζαν δέκα χρόνια πριν οι μεν στον Πόλεμο των Ταυτοτήτων. -Αύριο μεθαύριο θα μας βγάλουν και τον σταυρό από τον κοντό της σημαίας!
Έκαναν λάθος. Οι δε είχαν άλλα σχέδια: Η απόφαση Lautsi κατά Ιταλίας του ΕΔΔΑ ολοκληρώνει το σκοτεινό σχέδιο των φωταδιστών. Μια ψυχρή Φινλανδή ως νέος Λέων Ίσαυρος έρχεται να αποκαθηλώση τις εικόνες μας. Δεν με θα με απασχολήση (τώρα) η απόφαση καθαυτήν, με ενδιαφέρουν όμως οι προεκτάσεις της.
Ως προς την σημαία ας πούμε.
Αν κοσμικό κράτος σημαίνει απομάκρυνση του κράτους από κάθε είδους εύνοια προς την επικρατούσα θρησκεία και αν η θρησκευτική ελευθερία απαιτεί την αυστηρή θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, πράγματα καθ’ όλα εύλογα και συνεπή, ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη. Και περνάει από την ουδετεροποίηση και της κρατικής σημαίας.
Πρώτα ο απεταξαμηνισμός: Το ΕΔΔΑ επιτελεί σπουδαίο έργο για την προστασία των ατομικών μας δικαιωμάτων.
Για παράδειγμα, στην απόφαση Σιδηρόπουλος και λοιποί κατά Ελλάδος του 1998 το ΕΔΔΑ έκρινε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι από την άρνηση του Πρωτοδικείου Φλωρίνης να εγγράψη στο βιβλίο σωματείων την Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού. Τα ελληνικά δικαστήρια, το ένα μετά το άλλο, είχαν θεωρήσει ότι μόνο μια διεθνής συνθήκη ορίζει ποιες μειονότητες υπάρχουν και μπορούν να υπάρξουν στην Ελλάδα και ότι το υπό ίδρυση σωματείο απειλούσε μακροπρόθεσμα την εδαφική μας ακεραιότητα. Η απόφαση του ΕΔΔΑ ήταν απολύτως ορθή, απέδωσε στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι την θέση που της αρμόζει και έδειξε εμμέσως την αξία του εθνικού αυτοπροσδιορισμού [Η αναγνώριση του σωματείου δυστυχώς δεν έχει επιτευχθή μέχρι σήμερα].
Μερικά χρόνια μετά, το ΕΔΔΑ κλήθηκε να κρίνη μια παρόμοια υπόθεση, ή μάλλον, μια πανομοιότυπη υπόθεση. Απλώς όπου “Μακεδόνας” βάλτε “Σιλεσιανός” και όπου “Ελλάδα” “Πολωνία”. Το αποτέλεσμα της δικαστικής κρίσης ήταν προδιαγεγραμμένο, έτσι;
Όχι.
Μετά την ανακάθαρση του ΙΣΤ΄ Κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα (τότε “Εγκλήματα κατά των Ηθών”) από τον Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη με τον Ν. 1419/1984 βρισκόμαστε σήμερα, 25 χρόνια μετά, ενώπιον της επέλασης ενός Νέου Ηθικισμού: μην πηγαίνετε στις πουτάνες, γιατί είναι όλες κακόμοιρα θύματα, μην βλέπετε τσόντες, γιατί είναι άρρωστο, οι έφηβοι απαγορεύεται να έχουν γενετήσια δραστηριότητα με ενηλίκους, γιατί αυτό είναι παιδοφιλία.
Έχω θίξει και στο παρελθόν μερικές πλευρές του φαινομένου. Να μια ακόμη:
Σύμφωνα με το άρ. 351 παρ. 2 και ΠΚ “Με την ποινή της προηγούμενης παραγράφου [κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων ευρώ] τιμωρείται ο υπαίτιος αν, για να πετύχει τον ίδιο σκοπό, αποσπά τη συναίνεση προσώπου με την χρήση απατηλών μέσων ή το παρασύρει, εκμεταλλευόμενος την ευάλωτη θέση του με υποσχέσεις, δώρα, πληρωμές ή παροχή άλλων ωφελημάτων”.
Η διάταξη αυτή περιέχεται στο περί σωματεμπορίας άρθρο. Η παρ. 1 περιέχει την τυπική περιγραφή της σωματεμπορίας: “Οποιος με την χρήση βίας, απειλής ή άλλου εξαναγκαστικού μέσου ή την επιβολή ή κατάχρηση εξουσίας προσλαμβάνει, μεταφέρει ή προωθεί εντός ή εκτός της επικράτειας, κατακρατεί, υποθάλπει, παραδίδει με ή χωρίς αντάλλαγμα σε άλλον ή παραλαμβάνει από άλλον πρόσωπο με σκοπό να προβεί ο ίδιος ή άλλος στη γενετήσια εκμετάλλευσή του, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων ευρώ”.
Μάλιστα. Αυτό είναι έγκλημα. Μπορεί να έχη νομοτεχνικά προβλήματα, μπορεί να τιμωρή περισσότερο την κοινωνική λειτουργία και την προσωπικότητα παρά την πράξη, αλλά, αν μη τι άλλο, αντιλαμβάνομαι πλήρως το άδικο που τυποποιεί.
Σκεφτόμουν σχετικά με την εθνική μας ταυτότητα στις αρχές του 21ου αιώνα. Τι να ‘ν’ η πατρίδα μας; Δεν ξέρω με βεβαιότητα, πάντως οπωσδήποτε θα είναι και οι άνθρωποι που δένονται με αυτήν. Να μερικοί:
Σοφοκλής Σχορτσιανίτης: Μαύρος Έλληνας. Αφροέλληνας. Αράπης.
Γκάζι Καπλάνι: Αλβανός που γράφει ελληνικά, ζη στην Ελλάδα, σκέφτεται ελληνικά. Λίγο προδότης, όπως και να το κάνουμε.
Αντώνης Χατζηρούσος: Στην εσχατιά του ελληνισμού και στην εσχατιά του αραβισμού συναντώνται δύο κόσμοι. Αντί να πολεμήσουν, γεννάνε τους Μαρωνίτες.
Βαχίτ Τουρσούν: Αν ο παππούς σου ήταν χριστιανός, Βαχίτ, σήμερα μπορεί να ήσουν Νομάρχης Θεσσαλονίκης. Τώρα, είσαι απλώς ένας ακόμη λαθραίος.
Κεμάλ Εμίνογλου: Για τους Τουρκοθρακιώτες ασφαλώς είναι όργανο των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών, για τους Έλληνες εθνικιστές είναι ο εχθρός του εχθρού, ένα ακόμη εργαλείο στην πολιτική διαμάχη. Ίσως να είναι απλώς αυτό που λέει ο ίδιος.