Είναι Κυριακή 26 Ιουλίου 2009, γύρω στις 11.30 το βράδυ. Σε κλειστό γυμναστήριο της Ρόδου λαμβάνει χώρα η απονομή των χρυσών μεταλλίων του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μπάσκετ νέων-ανδρών (U20). Στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου βρίσκεται η ελληνική ομάδα. Τα μετάλλια απονέμουν κορυφαίοι παράγοντες του αθλήματος, όπως ο Μπ. Στάνκοβιτς και ο Γ. Βασιλακόπουλος, μαζί με τον δήμαρχο της πόλης που διοργάνωσε το τουρνουά και τον νομάρχη. Κάποια στιγμή εισέρχεται στο πλάνο μια φυσιογνωμία γνώριμη. Είναι ο τοπικός βουλευτής της ΝΔ Αριστοτέλης Παυλίδης. Αρχίζει τις χειραψίες με τα παιδιά της ελληνικής ομάδας κοιτώντας παράλληλα την κάμερα με το γνωστό πλατύ βουλευτικό χαμόγελο. Ο τρόπος με τον οποίο «παίζει» με την κάμερα προδίδει τον θλιβερό σκοπό της καθόδου του στο γήπεδο. Έσπευσε ως τυπικός εκπρόσωπος της νεοελληνικής φαυλοκρατίας να εξασφαλίσει λίγα δευτερόλεπτα θετικής δημοσιότητας από την επιτυχία άλλων ανθρώπων. Ξέρει καλά πως εκείνη την στιγμή τον βλέπουν μέσω της τηλεόρασης χιλιάδες μάτια. Μάτια ανθρώπων που διακατέχονται από θετικά συναισθήματα για την επιτυχία της ελληνικής ομάδας και που ίσως είναι πρόθυμοι να «επεκτείνουν» την θετική τους διάθεση και σε ένα πρόσωπο γνώριμο από την πολιτική. Ίσως όμως και να μην είναι τόσο πρόθυμοι. Δεν νομίζω πως είμαι ο μοναδικός που εκνευρίστηκε αφόρητα από το στιγμιότυπο αυτό της απονομής. Που θεώρησε πως ο εν λόγω βουλευτής, εμπλεκόμενος σε σοβαρά σκάνδαλα, προσπάθησε με αναίσχυντο τρόπο να εκμεταλλευθεί ένα είδος επιτυχίας που ο ίδιος και οι σύντροφοί του (όλων των χρωμάτων) δεν έχουν ούτε καν πλησιάσει. Η εικόνα ήταν σχεδόν συμβολική: ο μικρός το δέμας (και το ήθος) μεσήλικας βουλευτής έμοιαζε νάνος μπροστά στο βάθρο με τους υψηλόσωμους, νεότατους παίκτες της εθνικής μπάσκετ.
Άραγε οι δύο πλευρές της ιστορίας αντιλήφθηκαν τον συμβολισμό; Αντιλήφθηκε ο κ. Παυλίδης ότι στην ομάδα των νεαρών πρωταθλητών Ευρώπης που είχε απέναντί του δεν υπήρχε κανείς με το όνομα Καραμανλής, Παπανδρέου ή Μητσοτάκης; Κανείς που να κέρδισε τη θέση του στην βασική πεντάδα μέσω ρουσφετολογικών υποσχέσεων ή διαπλοκής με αμαρτωλούς επιχειρηματίες; Αντιλήφθηκε ότι στην ομάδα αυτή, όπως και σε κάθε ανάλογη, τα τυχόν παραπτώματα των παικτών (πειθαρχικής ή και ηθικής φύσεως) τιμωρούνται αμέσως και αυστηρά; Αντιλήφθηκε πόσο αξιοθρήνητο είναι να ζητιανεύει κανείς θετική προβολή από όσους ήδη στην αρχή της ζωής τους (και πριν διαφθαρούν ίσως από μεγάλα συμβόλαια) έμαθαν να κάνουν ότι δεν έμαθε ο ίδιος μια ζωή, να δουλεύουν δηλ. σκληρά στο υψηλότερο επίπεδο μέσα σε πλαίσιο αξιοκρατίας και δικαιοσύνης;
Από την άλλη μεριά τα παιδιά της εθνικής. Κάποια από αυτά είναι 20 ετών. Ίσως να έχουν ήδη ψηφίσει σε εθνικές εκλογές, ίσως κάποια από αυτά να έχουν ήδη δώσει την ψήφο τους και σε πολιτικούς τύπου Παυλίδη. Στεκόμενα στο βάθρο και κοιτώντας δικαιολογημένα αφ΄ υψηλού τον φαύλο πολιτικό συνειδητοποίησαν άραγε την απόσταση που τους χωρίζει από αυτόν και τους ομοίους του; Συνειδητοποίησαν πόσο σουρεαλιστικό είναι να τους τιμούν με την ψήφο τους και να τους ορίζουν διαχειριστές της ζωής τους; Το σίγουρο είναι πως στην θέση των παικτών της εθνικής, στο ίδιο εκείνο βάθρο, θα μπορούσαν να βρίσκονται και χιλιάδες άλλοι Έλληνες πολίτες, νέοι και μη. Πρόκειται για όλους εκείνους οι οποίοι με σκληρή και ευσυνείδητη δουλειά διαπρέπουν στους τομείς της εργασίας τους, είτε είναι απλοί κτίστες είτε κορυφαίοι επιστήμονες. Πιθανώς να μην αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού. Αποτελούν όμως σίγουρα ένα κρίσιμο ποσοστό, το οποίο θα μπορούσε να στείλει για πάντα σπίτι του τον κάθε κ. Παυλίδη.
Ίσως θα ήταν χρήσιμο σε αυτούς τους πολίτες να κρατούν στο μυαλό τους στιγμιότυπα όπως αυτό της χθεσινοβραδυνής απονομής.
Καλημέρα, η συνήθεια των πολιτικών να κλέβουν από τη δόξα άλλων είναι απαίσια. Ωστόσο, σε μια χώρα που όλα είναι κρατικά ή έστω ελεγχόμενα από το κράτος (και την εκκλησία) φαντάζομαι ότι θεωρούν πως είναι και δικό τους επιτευγμα ότι καλό γίνεται :-)
Ωραιες οι παρατηρησεις σου Θεοδωρε και γνωστη η συνηθεια πολιτικων να χωνονται σε καθε επιτυχια που δεν τους σπερνει κανεις, να αγκαλιαζουν και φιλανε παιδια που δεν ξερουν καν μπροστα στην καμερα κτλ
Αλλα μεσα σε ολα αυτα εγω εχω να παρατηρησω το συνηθισμενο μου παραπονο οτι σε αυτην την χωρα εχουμε αυτην την ταση να μεγαλοποιουμε πραγματα και να εχουμε και περιεργες προτεραιοτητες. Δηλαδη, οκ, μπραβπ στα παιδια αλλα συγγνωμη, και τι εγινε που κερδισε κατι η Εθνικη Νεων?
Δηλαδη ειναι πιο σημαντικη μια ευρωπαϊκου επιπεδου διοργανωση μπασκετ νεων (που λιγο συσχετιζεται με μελλοντικες επιτυχιες της Ανδρων) απο ξερω γω τις Μαθηματικες Ολυμπιαδες που γινονται καθε χρονο, τα κατορθωματα καποιων λιγων Ελληνων επιστημονων (βλ. πχ Κωνσταντινο Δασκαλακη, φρεσκο faculty στο ΜΙΤ?) κτλ? Και ειναι εν τελει ολα αυτα πιο σημαντικα απο πραγματικα προβληματα ή εξελιξεις στην χωρα μας?
Καθε φορα που εχουμε καποιο αθλητικο γεγονος μου ερχεται στο μυαλο η σκληρη αλλα ευστοχη ατακα του Πανουση: ολο το εθνος προσκυνα σωβρακα και φανελες.
Ε, εντάξει, καλοκαίρι είναι, μπορούμε να είμαστε λίγο παιδιά, ΣΓ. :-)
Η συμπεριφορά του Παυλίδη δεν είναι διαφορετική από την συμπεριφορά οποιουδήποτε άλλου πολιτικού, παλιού ή επίδοξου. Εκείνο που τον χαρακτηρίζει θα έλεγα είναι το θράσος, αλλά εγώ δεν τον κατηγορώ. Τέτοιος είναι επειδή τέτοιοι τον ψηφίζουν και τέτοιοι τον τοποθετούν στο ψηφοδέλτιο και τέτοιοι του εμπιστεύονται υψηλές θέσεις. Όπως το λες, Θόδωρε, τυπικός εκπρόσωπος της νεοελληνικής φαυλοκρατίας, δηλαδή όλων μας.
ας τονισω οτι δεν ψεγω τον θεοδωρο, μιλω για το γενικο φαινομενο.
Κατα τα αλλα, ναι αυτο το ελληνικο καλοκαιρι ρε παιδι μου ειναι περιεργο πραγμα. Ολη η χωρα υπολειτουργει για κανα δυο μηνες, ακομα και διανοητικα. Αναρωτιεμαι μηπως η ελληνικη παραγωγικοτητα εκτος καλοκαιριου ειναι μια χαρα αλλα το καλοκαιρι τσακιζει τον ετησιο μεσο ορο.
Apogone,
«σε μια χώρα που όλα είναι κρατικά ή έστω ελεγχόμενα από το κράτος (και την εκκλησία) φαντάζομαι ότι θεωρούν πως είναι και δικό τους επιτευγμα ότι καλό γίνεται»
Μάλλον…απορούν πως σε μια χώρα που κυβερνούν οι ίδιοι υπάρχουν επιτυχίες σε πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο και σπεύδουν να πάρουν λίγη από την αύρα τους.
SG,
«Δηλαδη ειναι πιο σημαντικη μια ευρωπαϊκου επιπεδου διοργανωση μπασκετ νεων (που λιγο συσχετιζεται με μελλοντικες επιτυχιες της Ανδρων) απο ξερω γω τις Μαθηματικες Ολυμπιαδες που γινονται καθε χρονο, τα κατορθωματα καποιων λιγων Ελληνων επιστημονων (βλ. πχ Κωνσταντινο Δασκαλακη, φρεσκο faculty στο ΜΙΤ?) κτλ;»
Σίγουρα όχι. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, άλλωστε έκανα και μια σχετική νύξη προς το τέλος της ανάρτησης. Θα έλεγα όμως πως την αίσθηση δεν χάνουν χρόνο να την καλλιεργούν οι ίδιοι οι πολιτικοί. Δεν θυμάμαι κάποιον από αυτούς να έσπευσε ποτέ να φωτογραφηθεί π.χ. με νικητές της μαθηματικής ολυμπιάδας ή να διαβάζεται στις ειδήσεις συγχαρητήριο τηλεγράφημά του πρωθυπουργού σε κάποιον διακεκριμένο Έλληνα επιστήμονα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Σαφώς ευθύνη έχουν φυσικά και τα ΜΜΕ για την υπερπροβολή των αθλητικών γεγονότων.
Από την άλλη μεριά ίσως πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο αθλητισμός είναι όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά διεθνώς (και διαχρονικά) μια πολύ λαοφιλής δραστηριότητα, ικανή να συγκεντρώνει μεγαλύτερη προσοχή από όση πολλές φορές της αξίζει. Ειδικά πάντως στην Ελλάδα, η άνθιση και οι επιτυχίες που γνωρίζει το μπάσκετ αποτελούν κάτι αξιοπερίεργο. Σε αντίθεση με μεμονωμένα άτομα, δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί ευρύτεροι τομείς στην χώρα μας που να βρίσκονται σχεδόν διαρκώς σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Θανάση,
«Τέτοιος είναι επειδή τέτοιοι τον ψηφίζουν και τέτοιοι τον τοποθετούν στο ψηφοδέλτιο και τέτοιοι του εμπιστεύονται υψηλές θέσεις.»
Προφανώς. Έχουμε πάθει μιθριδατισμό και ως προς τα μέγιστα παραπτώματα, οπότε ας αρχίσουμε να ενοχλούμαστε και για τα ελάχιστα.
αντε γαμηθειτε μαλακισμενοι τσογλανοι
Ο ως άνω ευγενής θαυμαστής του Παυλίδη απαντά στο giannik15@hotmail.com και μας έρχεται από την IP: 83.235.16.52.