Πέρασαν πέντε χρόνια από αυτήν την επική κλωτσοπατινάδα. Δυστυχώς σε ιδιωτικές συζητήσεις διαπιστώνω, ακόμη και τώρα, αδυναμία κατανόησης των βασικών λόγων και αρχών που καθιστούν ηθικά υποχρεωτική την υπηρέτηση της θητείας1. Δεν είναι μόνο το ύφος του Αθανασίου, που ομολογουμένως ήταν υπέρ το δέον οπαδικό. Ακόμα και ο πιο νηφάλιος ειρηνικός απέτυχε να καταστήσει σαφές το μήνυμα. Επιτρέψτε μου λοιπόν να επιστρέψω στο ζήτημα αυτό. Αν μη τι άλλο, ίσως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για έναν φίλο, στον οποίο αφιερώνεται το κείμενο, να διαβάσει τα επιχειρήματα και να τα επεξεργαστεί με την λογική αντί του θυμικού του.