κριση – Page 4 – αναΜορφωση

“Φιλολαϊκη” κοινωνικη πολιτικη, “αντιλαϊκα μετρα” και ο δρομος προς την χρεοκοπια

18/07/201017/05/2010 by S G

Ειναι καιρος να σταματησει πια η σαχλη αντιδιαστολη “φιλολαϊκων” και “αντιλαϊκων” μετρων. Αντιθετα με αρκετη μιζερη και ανακριβη αναλυση που γινεται, σημερα δεν εχουμε το τελος της κοινωνικης πολιτικης στην Ελλαδα αλλα ευκαιρια για μια καλη αρχη της

Λιγες συνηθειες περιγραφουν πιο καλα το ιδιοσυγκρατικο ελληνικο προβλημα οικονομικης διαχειρισης, απο την χρηση της φρασης “αντιλαϊκα μετρα”. Στις περισσοτερες γλωσσες που γνωριζω η διακριση ειναι σαφης. Υπαρχουν δημοφιλη μετρα και μη. Κανεις ομως δεν θεωρει οτι μια κυβερνηση εχει επιλογη αναμεσα σε φιλολαϊκα και αντιλαϊκα μετρα, εξυπακουεται οτι ολα τα μετρα ως στοχο τους εχουν το συμφερον του λαου! Η διαφορα ειναι οτι ενιοτε μια κυβερνηση (θεωρει οτι) βλεπει λιγο πιο μακρια απο τους πολιτες και οτι καποια μετρα που δεν ειναι δημοφιλη, ειναι παρ’ολα αυτα προς το συμφερον του λαου μακροπροθεσμα.

Τα μετρα που τοσα χρονια παρουσιαζονται απο πολιτικους και ΜΜΕ ως αντιλαϊκα, συνηθως δεν ηταν δημοφιλη. Ποσο αντιλαϊκα μετρα ομως ηταν αυτα που προσπαθουσαν να συμμαζεψουν την δημοσιονομικη κατασταση του κρατους? Δηλαδη ποσο φιλολαϊκη πολιτικη ηταν η τακτικη διαδοχικων κυβερνησεων να ξοδευουν πολυ μεγαλυτερα ποσά απο τους φορους που συλλεγουν, να δινουν παραλογες αυξησεις, να παραφουσκωνουν το δημοσιο με στρατιες αναξιοπαθουντων μπουφων και τις διοικητικες θεσεις με ηλιθιους ανιψιους? Επρεπε τελικα να φτασουμε ενα βημα πριν την χρεοκοπια για να καταλαβουμε επιτελους ποιο ειναι το πραγματικο συμφερον του λαου, ειδικα των αδυναμων κοινωνικων ομαδων?

Ευελικτοι μισθοι α λα Γερμανια ή τερατωδης ανεργια α λα Ισπανια

24/05/201107/05/2010 by S G

Ειναι αραγε οι απαιτησεις αριστερας και συνδικατων για αυξημενους μισθους πραγματικα συμφωνες με την κοινωνικη δικαιοσυνη για την οποια διατεινονται οτι ενδιαφερονται?

Τα τελευταια χρονια συνεβη κατι στην γερμανικη αγορα εργασιας που λιγοι οικονομολογοι περιμεναν γενικα να συμβει, και ακομα λιγοτερο σε ενα απο τα προπυργια του “ευρωσκληρωτισμου”.

Βλεπετε απο τα χρονια του Κεϋνς εχουμε παρατηρησει οτι οι μισθοι σε εναν κλαδο ειναι δυσκαμπτοι (γνωστοι και ως “κολλημενοι”=sticky), δεν πεφτουν ευκολα ο,τι και να συμβαινει στην οικονομια. Στην διαπιστωση αυτη εφτασε ο Κεϋνς εμπνευσμενος πιθανοτατα απο την βιαιη υφεση που βιωνε η Αγγλια μετα τον Α ΠΠ. Η υφεση ειχε προκληθει κατα βαση απο το γεγονος οτι οι βρετανικες τιμες ειχαν ανεβει πολυ σε σχεση με τις αμερικανικες και επιβαρυναν την ανταγωνιστικοτητα των βρετανικων προϊοντων (σας θυμιζει κατι?), αλλα οι Αγγλοι αξιωματουχοι, απο περηφανια ή αγνοια, ηθελαν πεισματικα να διατηρησουν την προπολεμικη ισοτιμια στερλινας-δολλαριου.

Στην κλασικη οικονομικη θεωρια προ Κεϋνς οι οικονομιες ειναι παντα σε ισορροπια. Ετσι οταν σε μια ανοιχτη οικονομια πεφτει η ζητηση στο εξωτερικο για τα αγαθα της, αν δεν πεσει η ισοτιμια, τοτε αναγκαστικα πεφτουν οι τιμες/μισθοι. Το αποτελεσμα ειναι να μην χρειαζονται απολυσεις, η ανεργια ειναι παντα περιπου μηδενικη*.

10 “επιστημονικοι” συλλογοι χρειαζονται επειγοντως σεμιναρια οικονομικων και λογικης

03/05/201029/04/2010 by S G

Η δημοσιονομικη κριση που περναει η χωρα ειναι τοσο βαρια που περιμενει κανεις να εχουν ανοιξει τα ματια των πολιτων στις αδυναμιες του τροπου ζωης μας εως τωρα.

Διαβαζει ομως κανεις την διακηρυξη 10 συλλογων επαγγελματιων στην Καθημερινη και αναρωτιεται αν εχει κανει ταξιδι στον χρονο. Καμμια συναισθηση του μεγεθους των δημοσιονομικων μπελαδων της χωρας, καμμια αναθεωρηση των θολων, αοριστων αλλα και συχνα σαχλων συνθηματων στα οποια μας εχουν συνηθισει. Αναρωτιεται κανεις αν μπορει να ευθυνεται ακομα η ελλειψη πληροφορησης και γνωσης οικονομικων παρα την αυξημενη προβολη του θεματος στα ΜΜΕ, ή αν εχουμε να κανουμε με εθελοτυφλια και μανιωδη προσκολληση στο συντεχνιακο συμφερον εις βαρος του κοινου καλου.

Η διακηρυξη ξεκιναει δηλωνοντας λιγο πολυ οτι και αλλες χωρες εχουν παρομοια προβληματα. Οπως γνωριζει οποιος εχει ασχοληθει λιγο με το θεμα, καμμια χωρα δεν εχει το ακριβες μειγμα κακων χαρακτηριστικων που εχει η Ελλαδα (υψηλο δημοσιονομικο ελλειμμα, πελωριο δημοσιο χρεος, υπερμεγεθες εμπορικο ελλειμμα, καταρρακωμενη αξιοπιστια). Η διακηρυξη ομως δεν φαινεται να αγνοει μονο την ουσια, αλλα ακομα και τα βασικα χαρακτηριστικα της ευρωζωνης, οπως ας πουμε ποιοι ανηκουν σε αυτην και τι υποχρεωσεις εχουν.

The greek fiscal “drama”: comparing Greece to Argentina and other absurdities

31/05/201014/04/2010 by S G

…and how investor ignorance could make Greece suffer similar problems to Argentina

Thin markets can be very fickle. Even before the hurricane that hit financial markets couple of years ago and the continuing turmoil, asset valuations often had big swings without obvious changes in fundamentals. Such instability is larger in markets that lack liquidity and where there is a dearth of information about fundamentals.

Greek bonds have been hit strongly in the recent months. The election of a new Greek government in September with the subsequent revision of the country’s predicted fiscal deficit for 2009 from 6% to about 12% seems to have been the proximate cause. Greece’s combination of a really large deficit and a large public debt was already forcing it to pay slightly higher interest rates than most eurozone countries. The added uncertainty about greek statistics and a heightened risk aversion among investors almost doubled the interest investors ask to hold greek debt. A flood of articles has come, trying to explain the “Greek drama”, often from people who have never written about Greece before. It is no wonder that their analysis is very often flawed (besides abusing tons of ancient Greek clichés, a near failsafe index of the commentator’s dated information?).

Η εξαρτηση απο την συνεση των ξενων και η ανουσια ανοησια μιας προσφυγης στο ΔΝΤ

12/04/201020/03/2010 by S G

Παντα ημασταν εξαρτημενοι απο την συνεση των ξενων και αυτο εχει κανει την Ελλαδα μια κοινωνια με το συλλογικο μυαλο ενος βρεφους. Αλλα αν ενα μωρο δεν φαει τα μουτρα του, θα μαθει ποτε γιατι δεν πρεπει να τρεχει χωρις να προσεχει?

Διαδοχικες ελληνικες κυβερνησεις, εδω και δεκαετιες, ακολουθουν μια κουτοπονηρη, ευθυνοφοβη και εν τελει στρουθοκαμηλιστικη τακτικη. Αντι να εξηγουν τις μεταρρυθμισεις που (προσπαθουν να) κανουν ως λογικα μετρα βελτιωσης του μελλοντος μας (βλ. ασφαλιστικο, φορολογια κτλ), ως μερος της πορειας προς μια ευνομουμενη και καλοδιαχειριζομενη χωρα, τις προβαλλουν ως μετρα που μας επιβληθηκαν ανωθεν, απο καποιον μπαμπουλα, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις αγορες. Αυτο φοβαμαι οτι εχει οδηγησει σε μια εξαιρετικα ανωριμη και μυωπικη κοινωνια και εναν καχεκτικο, εσωστρεφη και συχνα ανοητο δημοσιο διαλογο.

Οι πολιτες εχουν το αισθημα οτι μαχονται συνεχως μια ανωτερη, αλλογενη Αρχη. Ο απαραιτητος βραχυπροθεσμος πονος αντι για παραπλευρο ανεπιθυμητο συμπτωμα μιας ωφελιμης μακροπροθεσμης πορειας βιωνεται ως καταναγκασμος απο καποια σαδιστικα αναλγητα πλασματα που δεν κατοικουν καν στην πατριδα μας και δεν καταλαβαινουν τα παθη μας. Τα ΜΜΕ με τις μισαλλοδοξες εντυπωσιοθηρικες σαχλαμαρες τους (βλ. την προσφατη ανταλλαγη δημοσιευματων μεταξυ χαμηλης σταθμης εντυπων σε Ελλαδα και Γερμανια) και τις μικροψυχες διαμαχες τους κανουν την κατασταση πιο δυσκολη.

Ο χειρισμος της πολυ κακης δημοσιονομικης καταστασης της χωρας μας ειναι τυπικο συμπτωμα αυτης της καταστασης.

Πολλα ΜΜΕ και πολιτες επιστρεφουν σε ξεπερασμενους μυθους και προτυπα που ηλπιζε κανεις να εχουν ξεχαστει. Αντι να αναζητηθουν οι ευθυνες μας, αντι να δουμε καταματα τα λαθη μας και να τα βελτιωσουμε αμεσα, βλεπουν την Ελλαδα ως αναξιοπαθουσα Ψωροκωσταινα που την επιβουλευονται οι σατανικες Μεγαλες Δυναμεις

Μια πρόταση για έξοδο από την δημοσιονομική κρίση

02/03/201001/03/2010 by Θ. Αλυσανδράτος

Η δημοσιονομική κατάσταση στην Ελλάδα έχει, σχεδόν, φτάσει στο απροχώρητο. Οι αγορές έχουν πάψει να μας εμπιστεύονται και η εξεύρεση δανεικών για να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε τον παρόντα τρόπο ζωής μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη υπόθεση. Υπό αυτές τις συνθήκες η μόνη λύση, πλην της πτώχευσης, είναι η υιοθέτηση δραστικών μέτρων που θα επιφέρουν θεμελιώδεις αλλαγές. Σε αυτό το πλαίσιο ο Φελντστάιν σε ένα άρθρο του στους FT προτείνει η Ελλάδα να εξέλθει προσωρινά από την Ευρωζώνη, να επανεισάγει τη δραχμή και μετά να εισέλθει ξανά σε αυτή, με νέα, υποτιμημένη, ισοτιμία. Τα προβλήματα που έχει αυτή η πρόταση του Φελντστάιν τα αναλύουν οι Μπάλντουιν και Βιπλός στο vox. Συνοπτικά η πρόταση του δεν είναι ούτε πολιτικά, ούτε οικονομικά βιώσιμη. Αν όμως η λύση δεν είναι ούτε η πτώχευση, ούτε η προσωρινή έξοδος, τότε τι μπορούμε να κάνουμε;

Στο ερώτημα αυτό απαντάνε οι Καβάγιο και Κοτάνι σε ένα άρθρο, πάλι στο vox, στο οποίο απορρίπτουν την πρόταση του Φελντστάιν και προτείνουν τη δική τους εναλλακτική. Κατ’αρχάς αναγνωρίζουν ότι σωστά ο Φελντστάιν εντοπίζει την ρίζα των δεινών της Ελληνικής οικονομίας στην μείωση της ανταγωνιστικότητας της και συμφωνούν ότι αν αυτή δεν βελτιωθεί το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Αντί για έξοδο από το κοινό νόμισμα και έκδοση μιας νέας, υποτιμημένης δραχμής, προτείνουν την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος με τέτοιον τρόπο ώστε τα έσοδα δε θα μειωθούν, αλλά οι επιδράσεις στην πραγματική οικονομία θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα μας.

Στηρίζουν το επιχείρημα τους στο ότι οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης αποδίδουν περισσότερα έσοδα από τον ΦΠΑ, παρότι η εισφοροδιαφυγή είναι μεγάλη.

Συμπλεγματα κατωτεροτητας ως πυξιδα πολιτικης σκεψης και τα κυμβαλα αλαλαζοντα του δημοσιου βιου

26/02/201024/02/2010 by S G

Το Φοκους, αν και μετριοτατο περιοδικο, εχει δικιο: εξω οι απατεωνες απο την Ευρωζωνη

Στο εξωφυλλο του γερμανικου περιοδικου Φοκους (ενα περιοδικο που ποτε δεν εκατσα να διαβασω, σε αντιθεση με τον αξιολογο Σπηγκελ) μπηκε μια καπως αντιαισθητικη χιουμοριστικη εικονα της Αφροδιτης της Μηλου και τιτλος: Απατεωνες στην Οικογενεια του Ευρω.

Ως Ελληνας πολιτης ή περισσοτερο αξιωματουχος, εχεις καποιες επιλογες.

1) Αριστη αντιδραση: Απλα το αγνοεις. Η ελληνικη κυβερνηση και το ελληνικο κρατος δεν ασχολουνται με παιδιαστικες σαχλαμαρες σε φυλλαδες τριτης κατηγοριας, εχουν σημαντικοτερα πραγματα να κανουν.

2) Επαρκης αντιδραση: Υποκυπτεις στις πιεσεις του λαϊκισμου και της εφημερης οργης και κανεις δηλωση: Το περιοδικο Φοκους παντα ηταν ενα περιοδικο οχι ιδιαιτερα υψηλου επιπεδου, τετοια ατυχη και παιδιαστικα δημοσιευματα σιγουρα δεν αντιπροσωπευουν τον γερμανικο λαο με τον οποιο μας συνδεουν σχεσεις φιλιας, μακροχρονη συμμαχια στο ΝΑΤΟ και στενοτατες σχεσεις στην ΕΕ.

3) Αντιδρωντας με το συνδρομο του καραγκιοζη: