Ως γνωστόν, δεν έχω ιδέα από ζωγραφική. Γιαυτό ακριβώς θα με ακούσετε πολύ προσεκτικά: έχω την αφέλεια του νηπίου και την υπεροψία του γέροντα.
Για να πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους και χωρίς πολλές πολλές περικοκλάδες: η ζωγραφική έχει πεθάνει. Έχει πεθάνει μάλιστα εδώ και καιρό. Αυτό βέβαια είναι κάτι που το ξέρουνε όλοι, ασχέτως αν το παραδέχονται ή όχι. Η νέα πληροφορία που προσφέρω στην ανθρωπότητα αφορά όμως την ληξιαρχική πράξη θανάτου της ζωγραφικής.
Ιδού:
Αρχηγέτης, πρωτοχορευτής και ληξίαρχος του θανάτου ήταν ο Καζιμίρος Μαλέβιτς.
Αλλά δεν υστέρησε και ο Πέτρος Μονδριάνος:
Αυτό δεν σημαίνει ότι και μετά τον επίσημο θάνατο της ζωγραφικής τέχνης, μιας τέχνης που στην δυτική εκκοσμικευμένη της μορφή μετρούσε πεντέξι αιώνες ζωής, δεν υπήρξαν κάποιοι μεταθανάτιοι σπασμοί, που κράτησαν δυο-τρεις δεκαετίες ακόμη:
[Εντάξει, και αυτός βασικά πλάκα έσπαγε…]
Αυτό ήταν όμως. Μετά δεν υπήρξε τίποτε. Το μηδέν.
Μετά άρχισε απλώς ο χαβαλές.
Θα κενοστομήσουνε φυσικά λόγια παχιά, λόγια πλατιά, λόγια πλάνα για τον μεταμεταμεταμοντερνισμό ή ό,τι άλλο. Θα εκθέσουν σε κυριλέ μαυσωλεία ή σε εναλλακτικά τρεντάδικα. Θα πουλήσουν πανάκριβα τα λερωμένα τους χαρτιά. Οι κληρονόμοι τους θα φάνε με χρυσά κουταλομαχαιροπίρουνα και θα καθαρίσουν τα ούλα τους με αργυρές οδοντογλυφίδες. Αλλά η σ.α.ν.α. αλήθεια παραμένει:
Η αισθητική απόλαυση παρήλθε. La peinture est morte.
Παράθυρα σε άλλον κόσμο
ΆΞΙΟΣ! ΠΕΣΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ! Ν’ αγιάσει το στόμα σου.
Μπορεί να φταίμε εμείς βέβαια που δεν τα καταλαβαίνουμε.
Αλλά η ζωγραφική δεν είναι εξισώσεις.
Μόνος αυτός ο Λέζερζων κάτι πάει να κάνη, κάτι σαν να πάη να πη. Αλλά και αυτό σε νηπιακό στάδιο.
Δεν έβαλες αυτό: http://www.moma.org/collection/object.php?object_id=78976
Ρε συ Πάνο, ανοίγω τον σύνδεσμό σου και βλέπω μια μαυρίλα και ψάχνω να βρω το μήνυμα σφάλματος, γιατί δεν φόρτωσε η σελίδα κλπ. :-)
Δικαιούμαι να ρωτήσω τι προσέφερε στην κοινή πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας νομίζω.
Είναι αφαιρετικό μετα-σχόλιο για τη μαυρίλα της ζωής στον καιρό της κρίσης . Αλλά που να τα καταλάβετε αυτά εσείς οι φιλελευθεροι
αθανασιε απο το γεγονος οτι δεν συμπεριλαμβανεις κανενα πινακα ποπ αρτ να συμπερανω οτι την απορριπτεις?
Επισης, ΟΚ, αν δεν γουσταρεις ξερω γω ισπανικη μεταπολεμικη δουλεια (Μιρο? Πικασσο?), βαλε εστω καναν ντε Κιρικο, εχει αρκετα ωραια εργα μετα το 40 νομιζω.
Ούτε τα πάντα γνωρίζω ούτε τα πάντα χωρούσαν. Αλλά το μήνυμα το πιάνεις.
Ποπ αρτ, καλά τώρα…
Θέλω κι άλλες πληροφορίες για τον καλλιτέχνη του τελευταίου πίνακα. Εχει μια ευφρόσυνη παιδικότητα που μ’ ενθουσιάζει…
Τι να λέμε τώρα, ο άνθρωπος δείχνει τον δρόμο, δες την δύναμη του χρώματος, την στιβαρότητα της γραμμής, τις σοφές αναλογίες, τα μελετημένα κενά, την ανάμιξη των προοπτικών…
Ο Λέζερζων έχει την αθώα ματιά του ανθρώπου που μόλις ανακάλυψε την ζωγραφική τέχνη!