Πότε χορηγούνται εκπαιδευτικές άδειες σε κρατουμένους; Έχετε τις εξής επιλογές:
Α. Όταν μαζέψουμε αρκετές υπογραφές.
Β. Όταν το αποφασίση ο κρατούμενος.
Γ. Όταν κάψουν αρκετά λεωφορεία οι αλληλέγγυοι.
Δ. Όταν το διατάξη ο Λοβέρδος.
Ε. Όταν (δεν) το αποφασίσουν τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας, πειθόμενοι στους νόμους που ισχύουν.
Καθείς επιλέγει κατά την κοσμοθεωρία του ασφαλώς. Απλώς προς ενημέρωση όσων τυχόν θεωρούν την κοσμοθεωρία τους όχι απαραίτητα ανώτερη της πραγματικότητας, εκθέτω τα εξής:
Σύμφωνα με το άρ. 58 ΣωφρΚ περί εκπαιδευτικών αδειών:
1. […] Η άδεια χορηγείται από το Συμβούλιο του άρ. 70 παρ. 1 του παρόντος με τις προϋποθέσεις και κατά τη διαδικασία του άρ. 55 παρ. 1 περ. γ’ παρ. 2 και 3 του παρόντος. Για μεν τους υποδίκους απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση, για δε τους χρεοφειλέτες και η σύμφωνη γνώμη του Προέδρου Πρωτοδικών του τόπου κράτησης. Η διάταξη του άρ. 56 παρ. 3 του παρόντος εφαρμόζεται ανάλογα [αφορά την επιβολή περιοριστικών όρων στον αδειούχο]”.
Και τι μας λέει το άρ. 55 ΣωφρΚ για τις προϋποθέσεις;
1. Οι τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον:
(1) [αφορά πόση ποινή έχει ήδη εκτίσει],
(2) [αφορά υποδίκους]
(3) Εκτιμάται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της άδειας, νέων εγκλημάτων.
Κατά συνέπεια, ο κίνδυνος τελέσεως νέων εγκλημάτων είναι γενικό αρνητικό προαπαιτούμενο κάθε άδειας κρατουμένου τακτικής ή εκπαιδευτικής (όχι όμως και της έκτακτης του άρ. 57). Η εκπαιδευτική άδεια δεν είναι απόλυτο και απαραβίαστο δικαίωμα του κρατουμένου, απλώς και μόνο επειδή πέρασε σε κάποιο ΤΕΙ ή επειδή πήρε βραβείο για την εισαγωγή του. Απεναντίας, συνδέεται, και ορθώς, με αυστηρές προϋποθέσεις. Όσο για τις προγνωστικές κρίσεις, πιστέψτε με, είναι γεμάτο το Ποινικό Δίκαιο. Κάποιος που διακηρύσσει ας πούμε “δεν αναζητούμε οδό διακριτικής απεμπλοκής από τον πόλεμο εναντίων της εξουσίας, αν επιθυμούσαμε κάτι τέτοιο το μόνο σίγουρο είναι ότι το κράτος ευχαρίστως θα μας την προσέφερε αποβλέποντας στον «σωφρονισμό» μας. Το μόνο το οποίο αναζητούμε είναι δρόμοι διαφυγής από το σημείο της εκάστοτε μάχης. Για να συνεχίσουμε ανυποχώρητα τον αγώνα εναντίων του κοινωνικού συστήματος” και μετά πάει και δίνει Πανελλήνιες διευκολύνει αρκετά την εν λόγω προγνωστική κρίση.
Πληροφοριακά πάντα όλα αυτά.
Επίσης πληροφοριακά, δέχομαι στοιχήματα μέχρι του ποσού των 200 ευρώ για πιθανή απόδραση του Ρωμανού, όταν με το καλό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξαμολήση όλους αυτούς για να σπουδάσουν. Είμαι βέβαιος ότι όλοι οι ρωμανισταί θα σπεύσουν να βγάλουν μερικά εύκολα λεφτά. Άλλωστε, τις πεποιθήσεις μας τις στηρίζουμε με τις πράξεις μας, σωστά;
Να πούμε επίσης κάτι για το άρ. 55 παρ. 1 περ. 2 ΣωφρΚωδ, που αφορά τις τακτικές άδειες:
Άρα ο κατάδικος που είναι επιπλέον υπόδικος για άλλο κακούργημα δεν δικαιούται ούτε τακτικές άδειες.
Και ο νοών νοείτω.
Διαφωτιστικές οι νομικές σας παρατηρήσεις.
Παρά ταύτα, το θέμα έχει πάρει αντικειμενικά τη μορφή του εξής διλήμματος: Ή θάνατος του “εγκληματία” προς όφελος του “κοινωνικού συνόλου” ή συμβιβαστική λύση. Κάθε λογικός άνθρωπος, θεωρώ πώς θα πρότεινε το δεύτερο. Πιστεύω να συμφωνείτε ότι η λογική είναι ανώτερη του νόμου.
Αυτή είναι μία ανάγνωση, όχι η μόνη. Μια άλλη είναι η εξής: ή ο εγκληματίας, εκτός εισαγωγικών, εμμένει, σιτίζεται αναγκαστικά και πάμε σπίτια μας ή εγκαταλείπει την απόπειρά του και επίσης πάμε σπίτια μας. Ή η συντεταγμένη πολιτεία υποχωρεί στον εγκληματία, δίνοντας και το παράδειγμα στους μελλοντικούς μιμητές του, ορίστε, περί τριλήμματος πρόκειται.
Ας μην επικαλούμαστε έτσι εύκολα την λογική.
Ήδη με το άρ. 11 Ν. 4312/2014, με τροπολογία σε άσχετο νόμο (πάγια αντισυνταγματική πρακτική της Βουλής, που εδώ όμως δεν συνάντησε αντιδράσεις, αλλά ομόθυμη επιδοκιμασία, εντάξει, υπήρξαν και μεμονωμένες αντιδράσεις), προστέθηκαν εδάφια στο ως άνω άρ. 58 παρ. 1 ΣωφρΚωδ, το οποίο διαμορφώνεται πλέον ως εξής:
Παρατηρήσεις:
1. Με την εξ αποστάσεως παρακολούθηση δεν διαφωνεί κανείς φυσικά, ελπίζω μόνο το κόστος να είναι λογικό. Για να υπάρξη όμως, πρέπει να προηγηθή ΚΥΑ. Αλλιώς, δεν εφαρμόζεται.
2. Η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας ήταν και παραμένει στην κρίση του Συμβουλίου, σε καμία δε περίπτωση δεν είναι υποχρεωτική ή δικαίωμα του κρατουμένου.
3. Ειδικώς ο κίνδυνος τελέσεως νέων εγκλημάτων ήταν και παραμένει αρνητική προϋπόθεση για την χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας (και πώς αλλιώς δηλαδή…).
Νέες απεργίες πείνας οσμίζομαι.