Έχω γράψει στο παρελθόν δύο άρθρα για το μακεδονικό ζήτημα των ημερών μας και την Χώρα από Μ: Το σώμα θύσεις τουμόν, ουχί τούνομα και Περί Μακεδονίας μέσω Σουδάν και Βουκουρεστίου, ενώ κάποια πράγματα έχω προτείνει και στο άρθρο Περί Τσάμηδων και Σλαβομακεδόνων. Στην σημερινή ανάρτηση θα επαναλάβω μερικά από τα σημεία που έχω θίξει στα άρθρα εκείνα, θα αναφερθώ σε άλλα, θα εμβαθύνω στο όλον και έτσι θα προσπαθήσω να δώσω μια συνολική πρόταση για το ζήτημα. Για να το κάνω αυτό, θα ακολουθήσω την προσφιλή μέθοδο των σημείων:
Σημείο 1: Οι παίκτες
Ας συγκρίνουμε λίγο τις δύο χώρες κατά τα βασικά τους μεγέθη: η Ελλάδα έχει υπερπενταπλάσιο πληθυσμό και έκταση και εικοσαπλάσιο εθνικό εισόδημα. Η κυρίαρχη εθνότητα της γείτονος μάλιστα, η μακεδονική, αριθμεί περί τα 1,3 εκ. άτομα όλα κι όλα.
Όθεν συνάγεται το προφανές: διαπραγματευόμενοι, εμπορευόμενοι και συμβιβαζόμενοι ακόμα με μια μικρή γείτονα χώρα δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε και τίποτε να χάσουμε. Μόνο να κερδίσουμε, αμφότεροι.