Δημοσιευτηκε σε λιγο διαφορετικη εκδοση στο capital.gr.
(Ναι, πριν καποιους μηνες, αλλα ακομα δυστυχως επικαιρο)
“Όχι στα υφεσιακά μέτρα”. Από όλους τους δημιουργικά οργουελικούς όρους που μας προσέφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το “υφεσιακό μέτρο” είναι ίσως ο πιο ακατανόητος. Για έναν οικονομολόγο, υφεσιακό είναι οποιοδήποτε μέτρο τείνει να μειώνει το ΑΕΠ (μετρούμενο ως εθνική παραγωγή ή κατανάλωση αγαθών). Για ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υφεσιακά φαίνεται να λογίζονται μόνο όσα μέτρα μειώνουν τις “παροχές” προς τους πελάτες, συγγνώμη, πολίτες: δηλαδή μισθοί στο δημόσιο και κρατικές συντάξεις. Γι’ αυτό και φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί ακόμα πως, παρ’όλη την ιδεοληπτική ασυλία που παρέχουν στο δημόσιο, η οικονομία ξαναβυθίστηκε ήδη σε ύφεση και χρειάζεται άμεση σταθεροποίηση με ενέσεις σοβαρότητας για να στηλωθεί.
Έστω ότι δεν είχαμε διεθνείς υποχρεώσεις, συμφωνίες με δανειστές και μελλοντικές διαπραγματεύσεις να επικρέμονται.
Πως εξηγείται, από μια εντελώς εγωϊστικά εσωστρεφή σκοπιά, η μανία ολόκληρου κομματιού της πολιτικής σκηνής με τις “παροχές” σε μια χώρα που έχει τέτοια οικονομικά προβλήματα;