Month: November 2015

Άρχισε και συνεχίζεται ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου (Πρόεδρος Καργόπουλος, Εισαγγελέας Κασσωτάκης) η δίκη του Γερμανού Καθηγητή Ιστορίας Χάιντς Ρίχτερ. Για την υπόθεση Ρίχτερ έχω ενημερώσει εξαντλητικά σε αυτήν μου την ανάρτηση και για το ντροποθέτημα που την στηρίζει εδώ. Ανατρέξτε εκεί όσοι δεν βαριέστε. Εδώ θα εκθέσω τα της δίκης.

Ακολουθεί λοιπόν η καταγραφή όσων συνέβησαν τις πρώτες δύο ημέρες της εκδίκασης δίκην χρονικού (θα ακολουθήσουν αρκετές…), όπου ανακατεύω τα νομικά, τα ιστορικά, τα πολιτικά, τα κοινωνιολογικά και τα ανθρώπινα. Ξέρω πως δεν συνηθίζεται κάτι τέτοιο και φυσικά και γνωρίζω ότι ο Πρόεδρος έχει καταλάβει πως τουιτάρω όσα συμβαίνουν. Οι καιροί αλλάζουν, η δημοσιότητα της δίκης ικανοποιείται πλέον και με άλλους τρόπους. Σε μια δίκη που αφορά την ελευθερία της έκφρασης το λιγώτερο που οφείλω να κάνω είναι να εκφραστώ ελεύθερα εγώ ο ίδιος για όσα συμβαίνουν. Για όποιον πάλι θεωρεί ότι παραβιάζω την δικηγορική δεοντολογία, έχω ένα εμαιλ πρόχειρο: peitharxiko@dsa.gr. Και την αγάπη μου.

Ας ελπίσουμε ότι από Δευτέρα δεν θα έχουμε και δεύτερη κλίμακα Ρίχτερ για να μετράμε τη δυσανεξία απέναντι στην δυσάρεστη επιστημονική άποψη. Τάδε έφη, ελπίζων τα ανέλπιστα, ο καλός φίλος και συνάδελφος Κ. Καλλίρης, με τον οποίο έχω την τύχη να συνεκπροσωπούμε τον Ρίχτερ στην προκειμένη δίκη. Η δεύτερη κλίμακα Ρίχτερ όχι μόνο υπάρχει, αλλά καταρρίπτονται οι επιδόσεις η μία μετά την άλλη.

Read moreFall Richter: Tage 1-2

Στην φίλη Α.Ε.

Περί του προσφυγικού ο λόγος σήμερα, και μάλιστα ενόψει της κατάστασης στην Συρία και των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρέπει κάτι να κάνουμε. Αλλά τι δέον γενεσθαι;

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η άποψή μου:

Τι πρέπει να κάνουμε προς τους πρόσφυγες;

Στο ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο, ωριμάζει πλέον μια εκδοχή της λύσης, της ανακουφιστικής μεθόδου έστω, που είχα προτείνει εδώ: οι πρόσφυγες, πολλοί από αυτούς τέλος πάντων, έχουν τα χρήματα που χρειάζονται για το ταξίδι τους καταδώ, και αρκετά παραπάνω. Η υποδοχή και η διαλογή τους πρέπει να γίνεται στην Τουρκία, μια χώρα ασφαλή (και μουσουλμανική και αναπτυσσόμενη οικονομικά, γιατί δεν κάθονται εκεί καλύτερα;). Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να στραφούν οι διπλωματικές προσπάθειες της Έψιλον Έψιλον (Πρόβλεψη: δεν υπάρχει περίπτωση ο σουλτάν Ερντογάν Χαν να συνεργαστή με την ΕΕ στο προσφυγικό).

Αυτό προϋποθέτει ότι η ευρωπαϊκή στάση έναντι των προσφύγων που ενσαρκώνει η Μέρκελ δεν πρέπει να αλλάξη εξαιτίας των επιθέσεων στο Παρίσι. Αντιθέτως. Οι πρόσφυγες είναι φύσει και θέσει αντίπαλοι των ισλαμιστών τρομοκρατών, έστω και αν φυτευτούν ανάμεσά τους κάποιοι εγκληματίες. Πρέπει να αναλάβουμε αυτόν τον μικρό κίνδυνο, πολλώ δε μάλλον όταν η μεγάλη πλειονότητα των τρομοκρατών επί ευρωπαϊκού εδάφους είναι ιθαγενείς: από Αγγλοτζαμαϊκανοί (!) μέχρι Γαλλοαλγερινοί.

Θέλω να επιμείνω σε αυτό το σημείο. Ναι, υπάρχει κίνδυνος. Ναι, οι εχθροί της δημοκρατίας θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την προσφυγική ροή. Ναι, πρέπει να εντείνουμε τους ελέγχους. Αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε το ηθικό μας παράδειγμα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο.

Read moreΠερί του προσφυγικού

Ρε σεις, δεν τον προλαβαίνω τον άνθρωπο. Δυο μήνες μετά τις εκλογές και ο Νίκος Λιμπερταδόρ κερδίζει με το σπαθί του νέα ειδική ανάρτηση, εξαιρετικά αφιερωμένη.

Πάμε:

1. Διορισμός Προέδρου ΣτΕ

Είσαι ΥπΔικ. Εισηγείσαι στο Υπ. Συμβούλιο τον Χ για την θέση του Προέδρου ΣτΕ, αλλά αυτό αποφασίζει υπέρ του Ψ. Τι επιτάσσει η ευθιξία;

Κατά την ειδησεογραφία των ημερών, ο ΝΠ πρότεινε ως νέο Πρόεδρο του ΣτΕ τον Αντιπρόεδρο του Δ΄ Τμήματος Πετρούλια, μια καλή επιλογή, όπως ακούγεται. Αντ’ αυτού, το Υπουργικό Συμβούλιο, δηλαδή ο Τσίπρας, επέλεξε τον Σακελλαρίου, μια κάκιστη επιλογή, όπως ακούγεται (Ο νέος Πρόεδρος ΣτΕ Ν. Σακελλαρίου είχε καταψηφίσει τον νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια (ΟλΣτΕ 460/2013). Τι θα ψηφίση άραγε, όταν φτάση στην Ολομέλεια ο αντίστοιχος νόμος Χριστοδουλοπούλου; Αγωνία. #δεύτερη_φορά_αριστερά). Κυκλοφόρησε μάλιστα ότι τον Σακελλαρίου πρότεινε/επέβαλε πίσω από την πλάτη του ΝΠ ο Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος.

Δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβή να μην εισακούεται, με αυτόν τον τρόπο μάλιστα, η εισήγηση του ΥπΔικ. Ίσως ναι, δεν το αποκλείω. Ξέρω όμως πολύ καλά τι κάνει ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, που τον έχουν για διακοσμητικό ΥπΔικ, ανίκανο να κρίνη για τις κεφαλές των ανωτάτων δικαστηρίων: παραιτείται.

Read moreΛίβελος κατά του Νίκου Παρασκευόπουλου, μέρος Β΄

Στην αγαπημένη φίλη Α.Κ.

Σύμφωνα με το κεφαλαιώδες άρ. 5 παρ. 1 Σ:

Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

Αυτό είναι το γενικό δικαίωμα ελευθερίας που προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα. Ας σκεφτούμε λίγο πάνω στο τι ακριβώς επιτάσσει:

Η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας ταυτίζεται εν πολλοίς με την εκδίπλωση των δυνατοτήτων του ατόμου. Το άτομο πρέπει να είναι σε θέση να ανοίγη τα φτερά του, να καλλιεργή το τάλαντό του, να δοκιμάζη τις δυνάμεις του.

Ας αναπλάσουμε όμως τώρα μια φανταστική κοινωνία κοινωνικής στασιμότητας (και όχι αξιοκρατίας). Μια κοινωνία όπου ο γυιος του μηχανικού γίνεται μηχανικός, όπου στα πανεπιστήμια εισέρχονται μόνο τέκνα αποφοίτων τους, όπου η καταγωγή και το όνομα επικρατούν πάντοτε της αξίας και της προσωπικής αρετής. Είναι δυνατή άραγε σε μια τέτοια κοινωνία η εκπλήρωση της ως άνω συνταγματικής επιταγής;

Read moreΥπέρ της κοινωνικής κινητικότητας