Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο για τα χρέη της Ελλάδας: πόσα είναι, πώς θα πληρωθούν, εάν θα πληρωθούν, εάν θα αναδιαρθρωθούν, αν μαζί τα φάγαμε, ποιος έφαγε, ποιος χόρτασε, ποιος πεινάει ακόμα.
Μια μερίδα της κοινής γνώμης δηλώνει ευθαρσώς “Δεν πληρώνω!” και καλεί σε ολική άρνηση πληρωμών. Αυτοί φταίνε που μας δάνεισαν, ο δανειστής φέρει τον κίνδυνο, να τα πληρώσουν αυτοί που τα ‘φαγαν/οι πλούσιοι/οι πολιτικοί/πάντα κάποιος άλλος και τα λοιπά. Άλλοι παρακαλούν με χιλιαστικό ζήλο να χρεωκοπήσουμε για να πλησιάση η παγκόσμια επανάσταση, το τέλος του καπιταλισμού, η τζάμπα μπίρα ή ό,τι άλλο εύχεται ο καθένας.