Με αφορμή μερικές εύστοχες παρατηρήσεις του Ασμοδαίου, εκθέτω κάποιες σκέψεις σχετικά με τον αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα της Δημοκρατίας μας και, ειδικώτερα, ως προς την έννοια του ανακλητού των βουλευτών.
Πρώτα μερικά διευκρινιστικά:
Στις βουλευτικές εκλογές εκλέγουμε βουλευτές (όχι Κυβέρνηση, βουλευτές εκλέγουμε!). Στους βουλευτές αυτούς δίνουμε εντολή να μας αντιπροσωπεύσουν, εξού και η ονομασία αντιπροσωπευτικό σύστημα, εξού και η εμμεσότητα της Δημοκρατίας μας. Η εκλογή αυτή τώρα νοείται ως δύο ειδών: ως εντολή ελεύθερη, όπως η ισχύουσα, ή ως εντολή δεσμία, επιτακτική.
Ο ελεύθερος χαρακτήρας της εντολής κατά το ισχύον δίκαιο προκύπτει από το άρ. 60 παρ. 1 Συντ.:
Oι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.
Η επιτακτική εντολή από την άλλη είναι από την φύση της ανακλητή: ο εντολεύς εκλογέας δίνει μια εντολή στον εντολοδόχο βουλευτή και, αν εκείνος δεν την φέρει εις πέρας, τον παύει. Ανακαλεί την εντολή. Τον απολύει βρε παιδί μου.