Νομικα, οικονομικα, φιλοσοφια, επιστημες
Αθ. Αναγνωστόπουλος Ωλοκληρώθηκε λίγες βδομάδες πριν η δημόσια διαβούλευση σχετικά με την δωρεά και την αφαίρεση οργάνων. Ο νόμος εν μέρει μεταφέρει στο εσωτερικό δίκαιο αυτήν εδώ την Οδηγία της ΕΕ. Την προσοχή συγκέντρωσε σχετικά το υπό ψήφιση άρ. 9 παρ. 2:
Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παρ. 3.
Των μεταναστών στην Ελλάδα εννοώ, για τους άλλους δεν κόβω το χέρι μου.
[Βέβαια η απόδοση συλλήβδην σε μια εθνική ομάδα θετικών ιδιοτήτων είναι εξίσου στερεοτυπική, ισοπεδωτική και εν τέλει ρατσιστική με την αντίθετη: “οι Αλβανοί βιάζουν τις κόρες μας”. Κανείς δεν ενοχλείται όμως επαινούμενος!]
Δεν χρειάζεται δα να υιοθετήσουμε ακρότητες περί Πελασγών ή σαν κι αυτές εδώ. Οι Αλβανοί είναι ούτως ή άλλως ξαδέρφια μας. Μιλάνε μια ανάδελφον ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, σαν ένα άλλο λαό που ξέρω εδώ γύρω. Είμαστε γείτονες χίλια χρόνια τώρα (ή και πεντέξι χιλιάδες, εξαρτάται ποιον ρωτάς) και ποτέ δεν έχουμε πολεμήσει ο ένας τον άλλο σταλήθεια.
Από την ΠοινΔικ 4/2011, 438 επ.: Αναγνωστόπουλος, Υπέρβαση αμύνης από αστυνομικό υπάλληλο, ΠοινΔικ 2011, 438-447
Πουθενά.
Σύμφωνα με το άρ. 110 παρ. 1 Συντ.:
Oι διατάξεις του Συντάγματος υπόκεινται σε αναθεώρηση, εκτός από εκείνες που καθορίζουν τη βάση και τη μορφή του πολιτεύματος, ως Προεδρευόμενης Kοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, καθώς και από τις διατάξεις των άρθρων 2 παράγραφος 1, 4 παράγραφοι 1, 4 και 7, 5 παράγραφοι 1 και 3, 13 παράγραφος 1 και 26.
[Όπου βεβαίως λησμόνησαν να περιλάβουν και το ίδιο το άρ. 110 παρ. 1 Συντ. στα μη αναθεωρήσιμα. Χοχο.]
Για το θέμα του γάμου ομοφύλων είχα πει μια γνώμη εδώ, θα επανέλθω εν καιρώ, αλλά τώρα θυμήθηκα μια άλλη λεπτομέρεια.
Ένα από τα επιχειρήματα που προσάγεται προς υπεράσπιση της de lege lata νομιμότητας των γάμων μεταξύ ομοφύλων είναι ότι η διαφορά φύλου πουθενά δεν αναφέρεται στον Αστικό Κώδικα ως προϋπόθεση εγκυρότητας του γάμου. Συναφώς, δεν περιλαμβάνεται ούτε στους λόγους ακυρότητας, ακυρωσίας ή ακόμη ανυποστασίας του γάμου. Και για λόγους ασφάλειας του δικαίου, αλλά και προστασίας του ατομικού δικαιώματος του γάμου, και εδώ ισχύει ότι επιτρέπεται ό,τι δεν απαγορεύεται: εφόσον η διαφορά φύλου δεν είναι λόγος ούτε ακυρότητας ούτε ακυρωσίας ούτε ανυποστάτου, έπεται ότι δεν βλάπτει.
Δεν είναι κι άσχημο το επιχείρημα, αλλά ξέρω ένα ομορφότερο.
Ανώτατο όργανο της (ουσιαστικής) δημοκρατίας είναι ο λαός εν στενή εννοία, το εκλογικό σώμα. Ανώτατος Άρχων όμως είναι ένα όργανο, συνήθως μονοπρόσωπο, το αξίωμα του οποίου σε άλλες χώρες είναι αιρετό (τυπική δημοκρατία ή προεδρευομένη δημοκρατία ή ρεπούμπλικα ή πολιτεία), ενώ σε άλλες κληρονομικό (βασιλευομένη ή πριγκηπευομένη ή, γιατί όχι, σουλτανευομένη ή φαραωνευομένη δημοκρατία).
Είναι άραγε ισοδύναμες οι δύο εκδοχές δημοκρατίας;
Με αφορμή άρθρα όπως αυτό εδώ του Σταύρου Τσακυράκη και αυτό εδώ του Bernard-Henri Lévy, κάποιες σκέψεις:
Σύμφωνα με το άρ. 8 παρ. 2 και 3 Ν. 3090/2002:
2. Η μετάδοση από την τηλεόραση ή η κινηματογράφηση ή μαγνητοσκόπηση ή φωτογράφηση των προσώπων που οδηγούνται ενώπιον των δικαστικών ή εισαγγελικών ή αστυνομικών και λοιπών αρχών απαγορεύεται.
3. Όποιος παραβαίνει τις διατάξεις των παρ. 1 εδ. α΄ και 2 τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών και χρηματική ποινή είκοσι χιλιάδων (20.000) έως διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ.
