διεθνες-δικαιο

Το θέμα των γερμανικών οφειλών από τον Β΄ Π.Π. εξακολουθεί να μας πρήζη τα μέζεα του στετατοπυγικού μας υποσυστήματος, κατά την γλαφυρά έκφραση του αρχέκακου του όφεως του ζουραρικού:

Οπότε, ας συμπληρώσω όσα μάθαμε από την προηγούμενη ανάρτηση και από την σχετική συζήτηση εδώ κι εκεί. Ευχαριστίες πρωτίστως στον φιλέρευνο φίλο Θάλυς και στον καθ’ ύλην αρμόδιο διεθνολόγο Βασίλη Τζεβελέκο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Η ΑΠ 11/2000, μια απόφαση με αξιοπρόσεκτη επιχειρηματολογία και αξιοπρόσεκτη μειοψηφία, την οποία επικαλούνται οι γερμανομάστιγες, δεν αποτελεί την τελευταία λέξη επί του θέματος από την ημεδαπή ανώτατη νομολογία. Ακολούθησαν οι ΟλΑΠ 36-37/2002 του ΑΠ εν Ολομελεία, που έκριναν ότι είναι συνταγματική η πρόβλεψη του άρ. 923 ΚΠολΔ περί αδείας εκτελέσεως από τον Υπουργό Δικαιοσύνης κατά αλλοδαπού δημοσίου.

Ένα το κρατούμενο λοιπόν, ότι το άρ. 923 ΚΠολΔ είναι συνταγματικό. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.

Όμως ισχύει ακόμη τάχα η ΑΠ 11/2000; Η απάντηση είναι αρνητική.

Read moreΠερί γερμανικών οφειλών από τον Β΄ Π.Π., μέρος Β΄

Όταν θέλουμε να πιάσουμε ένα μεγάλο και δύσκολο θέμα (όπως ας πούμε πόσο καταπληκτικός Υπουργός υπήρξε ο Προκόπης Παυλόπουλος), καλό είναι να αρχίζουμε να σκεφτώμαστε απλά (: ο Παυλόπουλος ήταν κάκιστος υπουργός. Υπουργός Εσωτερικών ο Παυλόπουλος (5 χρόνια), ΥπΕσ και ο Ραγκούσης (ούτε 2 χρόνια). Συγκρίνετε έργο. Συγκρίνετε πορείες. Σοφέ ελληνικέ λαέ.).

Ας σκεφτούμε απλά λοιπόν.

Οι πιθανές γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα (αλλά όχι μόνο προς την Ελλάδα, προσοχή!) εξ αιτιών αναγομένων στον Β΄ ΠΠ είναι δύο ειδών:

1. Πολεμικές αποζημιώσεις για εκτελέσεις, δηώσεις κ.λπ.
2. Κατοχικό δάνειο.

Υπάρχει φυσικά το τεράστιο πολιτικό ζήτημα εδώ πέρα. Υπάρχει η Ελλάδα που διακονεύει κι άλλα κι άλλα κι άλλα λεφτά. Υπάρχει η Ελλάδα που επιλέγει να εξοργίση εκείνους από τους οποίους ψωμοζητεί. Υπάρχει η Ελλάδα που καλόφαγε επί τόσες δεκαετίες πακτωλούς κοινοτικών επιδοτήσεων και αμαζονίους πλαισίων στηριξης, αλλά θεωρεί ότι της χρωστάνε. Υπάρχει η Ελλάδα που συνεργάζεται με την Γερμανία εδώ και 60τόσα χρόνια, που έχει υπογράψει κάθε είδους συμφωνίες μαζί της, που ουδέποτε επιφυλάχθηκε ή διαμαρτυρήθηκε και που τώρα απλώνει πάλι το χέρι.

Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά, ας δούμε, απλά πάντα, το νομικό ζήτημα.

Read moreΠερί γερμανικών οφειλών από τον Β΄ Π.Π., μέρος Α΄

Μετά από υπόδειξη του Θάλυς, που με παρέπεμψε σε αυτό εδώ το άρθρο, έριξα μια ματιά στην υπ’ αριθμ. 19/2012 απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS) στην υπόθεση Μπανγκλαντές και Μιανμάρ.

[όσοι δεν θυμόμαστε καμία Μιανμάρ από την γεωγραφία του σχολείου δεν φταίμε, τότε την έλεγαν Βιρμανία. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά, εγώ Βιρμανία θα την λέω!]

Οι δύο χώρες προσέφυγαν από κοινού στο δικαστήριο, προκειμένου να καθοριστή το θαλάσσιο σύνορό τους, καθώς και όλες οι σχετικές ζώνες που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Διαδικασία που είναι δύσκολη όχι μόνο από νομική, αλλά και από τεχνική πλευρά.

Read moreΤο Καστελόριζο του Μπανγκλαντές

Μεθιστολόγηση αυτού εδώ του άρθρου, που δημοσιεύθηκε σαν σήμερα πέντε χρόνια πριν, με αρκετές αλλαγές.

Θέλω να γράψω δυο τρία βαρετά νομικά λογάκια για την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας (σύμβαση UNCLOS III) στο Αρχιπέλαγος, και όχι μόνο, ιδίως για κάποια θέματα που δεν είναι τόσο γνωστά όσο τα διάσημα 12 μίλια της κακής μας μοίρας. Πρόκειται για νομικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν στην Ελλάδα να επεκτείνη την κυριαρχία της, αλλά ακόμη φαίνεται να μην έχουν ληφθή υπόψιν (;) από τον ελληνικό πολιτικό σχεδιασμό.

[Εδώ το θέμα χρειάζεται προσοχή: δεν κατηγορείται κανείς επί ηλαττωμένω πατριωτισμώ και αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι οι λεπτές διαπραγματεύσεις που απαιτούνται δεν ωφελούνται ιδιαιτέρως από την δημοσιότητα. Άλλο αυτό όμως και άλλο η ανυπαρξία έστω και ανεπίσημης ενημέρωσης ή ακόμη και οι από υπευθύνων χειλέων δηλώσεις ότι στην περιοχή της Μεσογείου το εύρος της ΑΟΖ δεν µπορεί να ξεπερνά τα όρια της υφαλοκρηπίδας, άρα δεν έχουµε να κερδίσουµε κάτι παραπάνω από µια τέτοια οριοθέτηση. Αυτά μου χαλάνε την ευχάριστη πρωινή μου διάθεση.]

Read moreΤο Αιγαίο ανήκει όπου λέει το Δίκαιο της Θάλασσας (και τα ψάρια του επίσης!)

Αρχή σοφίας ορισμών επίσκεψις: Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεως, ελληνιστί FIR, είναι διαίρεση του εναερίου χώρου, εθνικού και διεθνούς, όπου για λόγους πολιτικής αεροπορίας έχουν εκχωρηθή ωρισμένες αρμοδιότητες σε συγκεκριμένα γειτνιάζοντα κέντρα ελέγχου.

Το φιρ δεν έχει εθνικό χαρακτήρα: κάποιες χώρες έχουν περισσότερα από ένα, π.χ. η Ιταλία (Ρώμης, Βρινδησίου, Μιλάνου) και η Τουρκία (Κωνσταντινούπολης και Αγκύρας), κάποιες μικρές μπορεί να εξυπηρετούνται από γειτονικά κέντρα ελέγχου, σε πολλές πάλι ο εθνικός εναέριος χώρος και το φιρ ταυτίζονται, π.χ. Πολωνία, Ρουμανία. Είναι πολύ χαρακτηριστικό όμως ότι κάθε περιοχή ονομάζεται από την πόλη όπου εδρεύει το αντίστοιχο κέντρο ελέγχου και όχι από το αντίστοιχο κράτος. Έτσι, έχουμε φιρ Μπρατισλάβας και όχι φιρ Σλοβακίας, φιρ Πράγας και όχι φιρ Τσεχίας, και λοιπά και λοιπά.

Τα όρια του δικού μας φιρ τα βλέπουμε εδώ. Για κάποιον μυστηριώδη λόγο, άγνωστο σε μένα, το φιρ τέως Αθηνών ονομάζεται πλέον HELLAS, ενώ των άλλων ονομάζονται από τις οικείες πόλεις. Τι ελληναριά ήταν πάλι αυτή…

Read moreΠερί παραβάσεων του FIR

Το σημερινό μου άρθρο αναφέρεται στις νήσους του Αρχιπελάγους και ειδικώτερα στο νομικό καθεστώς που διέπει την εγκατάσταση σε ωρισμένες από αυτές στρατιωτικών δυνάμεων. Κοινώς, θίγω το περιώνυμο ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων, το οποίο περιφέρεται από δελτίων ειδήσεων σε εφημερίδες την τελευταία τριακονταετία, χωρίς να εξηγούνται εγγύτερα οι λεπτομέρειές του.

Διευκρινίζω εξαρχής ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν είναι ειδικότης μου, οπότε με μεγάλη χαρά θα υποδεχόμουν ένα χριστιανό που θα εξέθετε καλύτερα το ζήτημα.

Αρχίζω από το βασικό ελληνοτουρκικό νομικό κείμενο, την Συνθήκη της Λωζάννης.

Read moreΑποστρατιωτικοποίηση;