Έχοντας καταναλώσει τόση πολλή κρισεολογία που θα αρκούσε να λιώσει τα ατσάλινα νεύρα του Βίσμαρκ, γνωρίζοντας ότι τα όσα πρόκειται να γράψω ενυπογράφως θα με κατατάξουν σε μία κατηγορία αιρετικών του στοχασμού οι οποίοι πρέπει να αποφεύγονται ως λεπροί και να λοιδορούνται παντοιοτρόπως, αποφάσισα να ερωτοτροπήσω με θέματα αρχών και στρατηγικής της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Με το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο ευνοείται ιδιαίτερα η ανάπτυξη διαφόρων ιδιωτικών εκπαιδευτικών φορέων, οι οποίοι μέχρι και εξ αποστάσεως εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να προσφέρουν. Μόνον ένας φορέας δεν νομιμοποιείται να φροντίσει το εκπαιδευτικό υποκείμενο. Η ίδια η οικογένεια!
Ο σκοπός μου στο παρόν περί οικοδιδασκαλίας άρθρο δεν είναι να δώσω συνταγές και έτοιμες λύσεις. Αντίθετα προτίθεμαι να παρουσιάσω τα ερωτήματα εκείνα τα οποία, κατά τρόπο φυσικό και αδήριτο, συντείνουν στην τροποποίηση του Συντάγματος ή/και την ψήφιση ειδικών νόμων ώστε να επιτραπεί η οικοδιδασκαλία των τέκνων. Εξ όσων γνωρίζω η συνταγματική ρήτρα που προβλέπει υποχρεωτική εκπαίδευση αιτιολογείται ως προστατευτική και ευεργετική του ανηλίκου υποκειμένου. Ιστορικά βέβαια αυτό δεν είναι αποδείξιμο. Το καινοφανές περιβάλλον του σχολείου –καινοφανές με την σημερινή του μορφή- δεν έχει δώσει κανενός είδους διαπιστευτήρια ως θεσμός. Ακόμη πιο καινοφανές και αμφιλεγόμενο είναι το σχολείο με την σημερινή μαζοδημοκρατική του μορφή. Επιπλέον, κάθε συνταγματική προστασία δεν μπορεί παρά να αποβλέπει στην εξασφάλιση ενός ελαχίστου. Πώς αυτό συμβιβάζεται με την έννοια της ευτυχίας ως μίας ολόπλευρης ανάπτυξης των δυνάμεων του ανθρώπου μου διαφεύγει εντελώς. Αλλά και σχολείο με την προαναφερθείσα μαζοδημοκρατική του μορφή δεν μπορεί παρά να αποβλέπει στην εξασφάλιση ενός ελαχίστου, έστω και αν διακηρύττει ότι στοχεύει στον μέσο όρο. Δεν είναι λίγες οι φορές που η οικοδιδασκαλία των τέκνων έχει αναθεματιστεί στο όνομα μίας διαστροφικής και διεστραμμένης σύλληψης της ισότητας. Η προβλεπόμενη άρνηση, διά ημιεπισήμων χειλέων τμημάτων του ελληνικού κράτους και αργότερα διά λίαν επισήμων τοιούτων, ακόμη και να εξετάσει το θέμα, δεν νομίζω ότι έχει το παραμικρό να κάνει με την ωφέλεια των παιδιών ή με την ελληνική κοινωνία ή με τις ανάγκες του ελληνικού κράτους. Αντιθέτως, σχεδόν συνειδητά επιδιώκει την διατήρηση του ισχύοντος συστήματος στο οποίο η μόνη λύση είναι ένα καλό ιδιωτικό σχολείο, αν υπάρχουν θέσεις και εκεί. Θα πρέπει επιτέλους η Ελλάδα ως χώρα να αποδεχθεί ότι αφού το κράτος αδυνατεί να εγγυηθεί αφ’ ενός την ασφάλεια του μαθητή, αφ’ ετέρου ένα ελάχιστο επίπεδο σπουδών, δεν είναι δυνατόν να θέτει στην οικογένεια το δίλημμα μεταξύ της Σκύλλας της εκπαιδευτικής εξαθλίωσης μέσα από και σε σχολεία που σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν και εν τέλει δεν θέλουν να ανταποκριθούν, ή της Χάρυβδης της οικονομικής εξαθλίωσης με την ανάθεση της εκπαίδευσης των τέκνων σε κάποια ιδιωτική σχολή.
Το επιχείρημα που προβάλλεται εναντίον της οικοδιδασκαλίας είναι ότι το παιδί δεν κοινωνικοποιείται σωστά, ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να γίνει με οικοδιδασκαλία. Ως τα παιδιά να μην κοινωνικοποιούνταν τους αιώνες πριν την εγκαθίδρυση του σημερινού σχολείου, όταν δεν ήταν υποχρεωτικό να πηγαίνουν σχολείο πριν την επάρατο και μυσαρή καθιέρωση της υποχρεωτικής σχολικής παιδείας τον 19ο αι. Ως η κοινωνικοποίηση να μην μπορεί να γίνει σε άλλες ομάδες, πολιτισμικές και αθλητικές, δίχως την μαζική απώλεια πολύτιμου χρόνου, ένα είδος ακατάσχετης μεταφυσικής αιμορραγίας. Μία παραλλαγή της ίδιας άποψης είναι ότι ‘το παιδί πρέπει να μάθει να συμβιώνει με κάθε τύπο ανθρώπου’. Άποψη ψευδο-αριστερή και καταγέλαστη. Δηλαδή οι οικογένειες εκείνες οι οποίες αποστέλλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία δεν τα απομονώνουν από τις χειρότερες όψεις του ανθρώπινου βίου; Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα παιδί που είτε υστερεί είτε υπερτερεί από το σχολικό περιβάλλον. Αν μεν υστερεί, τότε το σχολείο μοιάζει αφόρητα απαιτητικό και σίγουρα δεν του εμφυσεί το αίσθημα εκείνο αυτοπεποίθησης που είναι αναγκαία προϋπόθεση της μάθησης. Στην περίπτωση που υπερτερεί, το εκπαιδευτικό μας υποκείμενο εφησυχάζεται από τις διακριτά χαμηλότερες επιδόσεις των συμμαθητών του και κάποια στιγμή ακολουθεί και ο δικός του προσωπικός κατήφορος, διότι δεν μαθαίνει με τους ρυθμούς που είναι οι βέλτιστοι για εκείνο αλλά με βάση επιστημονικά αστήρικτες πεποιθήσεις για τους ρυθμούς με τους οποίους θα έπρεπε να μαθαίνει.
Το περίεργο βέβαια στην Ελληνική περίπτωση είναι η εμμανής εμμονή ακόμη και των, λεγομένων, προοδευτικών δυνάμεων του τόπου μας (κατ’ ουσίαν πρόκειται για άτεχνα κακέκτυπα συντηρητισμού με έλλειψη στοιχειώδους φαντασίας) στις κρεατομηχανές –η επιτυχέστατη έκφραση του Τάκη Μίχα– που ονομάζονται σχολεία. Μόνη εξήγηση θα μπορούσε να αποτελέσει ο φόβος μπροστά στο καινούργιο που ταυτόχρονα είναι και πολύ παλιό.
Εννοείται ότι το δικαίωμα οικοδιδασκαλίας δεν θα ήταν απροϋπόθετο. Θα πρέπει να ενσωματωθούν σε οποιαδήποτε ρύθμιση οι ανάλογες ασφαλιστικές δικλίδες οι οποίες θα εξασφαλίζουν ότι το κατ’ οίκον διδασκόμενο υποκείμενο δεν υστερεί μορφωτικά. Η οικογένεια θα υποχρεούται να καταβάλει ένα ετήσιο ποσό, ώστε να υπάρχει κατάλληλη επίβλεψη της προόδου στο προσυμφωνημένο διδακτικό πρόγραμμα. Το έργο σύνταξης και εφαρμογής των εν λόγω εκπαιδευτικών προγραμμάτων θα ανατίθεται σε ειδικά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς επιλεγμένους σύμφωνα με τα επιστημονικά τους προσόντα. Ορίστε και μια ακόμη ευκαιρία για ικανούς εκπαιδευτικούς να ποριστούν το εισόδημα που τους αξίζει. Σε κάθε περίπτωση, οι δικλίδες αυτές δεν θα μπορούσαν να είναι τέτοιες που να ακυρώνουν ουσιαστικά το δικαίωμα της οικοδιδασκαλίας.
Ολοκληρώνω με τη μορφή ενός τελικού arpeggio: έγραψα το παρόν ακούγοντας κοντσέρτι γκρόσσι του Τορέλλι από το έργο VIII. Αλήθεια υπάρχει, στην εποχή μας, σχολείο, δημόσιο ή ιδιωτικό, που δεν δολοφονεί την εκλεκτική συγγένεια της θεοπρεπούς ψυχής με το γνοφώδες μεγαλείο του Τορέλλι;
Καλωσήρθες, Κωνσταντίνε, έχω πολλές απορίες και σκέψεις σχετικά, αλλά θα σ’τις γράψω αύριο, σήμερα δεν προλαβαίνω! :-)
Αναμένω τις ερωτήσεις σου!
Είπα ψέματα, βρήκα χρόνο τελικά. ;-)
Άλφα. Τι είναι η κρισεολογία και γιατί την καταναλώνεις; Βοηθάει την χοληστερίνη;
Βήτα. Γιατί “το καινοφανές περιβάλλον του σχολείου –καινοφανές με την σημερινή του μορφή- δεν έχει δώσει κανενός είδους διαπιστευτήρια ως θεσμός”;
Πέτυχε να εξαλείψη τον αναλφαβητισμό αν μή τι άλλο, πεδίο στο οποίο η οικοδιδασκαλία και η μοναστηροδιδασκαλία δεν τα πήγαν και πολύ καλά.
Γάμμα.
Δεν ήταν η μαζοδημοκρατική του μορφή το φυσικό επακόλουθο της καθολίκευσης της παιδείας; Τι να γινόταν δηλαδή;
Σωστό, ειδικά όταν μιλάμε για άσκηση παροχικής διοίκησης.
Δέλτα.
Δεν κατάλαβα την συσχέτιση και την απορία.
Ως τα παιδιά να μην κοινωνικοποιούνταν τους αιώνες πριν την εγκαθίδρυση του σημερινού σχολείου, όταν δεν ήταν υποχρεωτικό να πηγαίνουν σχολείο πριν την
Έψιλον. Γιατί “επάρατος” και “μυσαρή’ η καθιέρωση της υποχρεωτικής σχολικής εκπαίδευσης;
Ζήτα.
Πολύ σωστό. Στο κάτω κάτω, η οικοδιδασκαλία είναι ουσιαστικά το άκρον άωτον του ιδιωτικού σχολείου: ένα μονομαθητικό ιδιωτικό σχολείο.
Ήτα.
Αυτό είναι ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον ζήτημα, για το οποίο δηλώνω άγνοια. Από πού προκύπτει ας πούμε ότι είναι “επιστημονικώς αστήρικτες” οι εν λόγω πεποιθήσεις;
Θήτα.
Μισό, δεν το κατάλαβα αυτό. Αντί να επιδοτήται η οικοδιδασκαλία, εφόσον αποτρέπει την επιβάρυνση του προϋπολογισμού, θα τιμωρήται;
Και επι τέλους ήρθε η ώρα να αποκριθώ στον κον Αναγνωστόπουλο
Όχι είναι κάτι σαν την ινδική κάνναβη. Αποβλακώνει, αλλά όταν την παίρνεις είναι θεσπέσια.
Στη Μασσαχουσέτη από τότε που επιβλήθηκε η υποχρεωτική εκπαίδευση μέχρι την μερική κατάργησή της τα ποσοστά εγγραμματοσυνης δεν επανήλθαν. Άλλωστε ο
Δεν έχω δει στα 35 χρόνια που χω κυβέρνηση που να ενδιαφέρεται για το παραπάνω. Επιπλόεν όταν καθιερώνεται οτ ελάχιστο, τότε τί γίνεται με τυο υπερέχον ή το καλύτερο;
Διότι δημιουργεί στρατιές ανθρώπων που σκέφτοντια με τον ίδιο τρόπο. Διότι το σχολείο έχει ως αποστολή την κατάπνιξη της δημιουργικότητας. Διότι όσοι είμασταν καλοί ιστορικοί, φυσικοί, φιλόλογοι, αθλητές, μουσικοί κτλ μόνον κατ εξαίρεσιν πήραμε κάτι από το σχολείο. Έχω και άλλους λόγους αλλά αυτοί είναι αρκετοί.
Αααα, και με υποχρέωσε να συναναστραφώ συμμαθητές που περιφρονούσα.
Υπέροχα!! Αφού επιτρέπεται λοιπόν το ιδιωτικό σχολείο γιατί δεν επιτρέπεται το μονομαθητικό ιδιωτικό σχολείο;; Ρατσισμός ενάντια στους μη έχοντες.
ουδεμάι μελέτη σοβαρή υπάρχει γιατί ένα συγκεκριμένο παιδί μάις συγκεκριμένης εθνικότητας πρέπει να ξέρει ποσό γνώσης Χ σε συγκεκριμένη ηλικία.
Εδώ έχεις ένα δίκιο. Αλλά προκειμένου να προσελκυσθούν εκπαιδευτικοί ικανοί να επιτηρήσουν μία τέτοια διαδικασία και να δημιουργηθεί η απαραίτητη κοινωνική συναίνεση ένα μικρό ποσό γύρω στα 500 ευρώ ετησίως ας πούμε, θα μπορούσε να δοθεί ως εξέταστρο.
Κωνσταντινε Λ, καλωσηρθες, να προσεξουμε να μην σε μπερδευουμε με τους αλλους Κωνσταντινους και Κωστηδες.
Καλο το κειμενο, καλες ομως και οι ερωτησεις του Αθανασιου.
επιπλεον
ε γιαυτο υπαρχουν σε πολλα σχολικα συστηματα κανονες που επιτρεπουν να περνας γρηγοροτερα στις επομενες ταξεις, ή να μενεις στην ιδια.
απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Ουωτερς τω Ουωτερς
Το βασικοτερο προβλημα με την οικοδιδασκαλια ειναι νομιζω οτι θα εξασθενησει το εφφεκτ της εθνικης κοινωνικης μηχανικης, θα διασπαστει η κοινωνια ακομα χειροτερα αποτι τωρα. Και μπορει να υπαρχουν πολλα πραγματα στην εθνικη προπαγανδα που δεν αντεχουμε, αλλα απο την αλλη υπαρχουν και πολυ χειροτερες ιδεολογιες που μπορει να ασπαστει κανεις. Ολα τα ελληνοπουλα σημερα τουλαχιστον ακουνε μια φορα περι ολοκαυτωματος, και δεν ακουν περι ψεκασμων.
Για να το πω αλλιως, ποιος θα ηταν ο πρωτος γονεας που θα αρχιζε την οικοδιδασκαλια, αν οχι ενας αργοσχολος που αγαπαει τις συνωμοσιοθεωριες και σιχαινεται καθε τι που του μυριζει ξενο?
Αυτο φυσικα και δεν διορθωνεται με κεντρικες εξετασεις κτλ, το παιδακι μπορει καλλιστα να διδαχθει 90% της σωστης υλης και να περασει. Το 10% ειναι που μας προβληματιζει.
Θα ξεκινήσω με τις ερωτήσεις του SG γιατί είναι λιγότερες.
1. Κατ’ αρχάς να ομοολογήσω ότι τον Ουώτερς δεν τον ήξερα. ΕΥχαριστώ για την πληροφορία.
2. Δεύτερον παραθέτω
Εγ ω προσωπικά δεν έχω ακούσει ούτε μία φορά να εφαρμόζεται η πρακτική του ‘πηδάω’ τάξη. Μου έχουν πει ότι εφαρμόστηκε στα ελληνικά δεδομένα σε μία δεκαετία, τέσσερις ή πέντε φορές. Όσο για το ποιοί έμεναν τάξη αυτοί ήταν οι απόλυτοι στούρνοι! Επομένως ουσιαστική επιλογή προς να πάνω και προς τα κάτω δεν υπήρχε.
3. ‘
Τί ακριβώς μας εξασφλίζει αυτή η κοινωνική μηχανική;
Ποιά η φύση της;
4.
Το ότι ακούνε περἰ Ολοκαυτώματος δεν μου λέει τίποτα. Για να μη παρεξηγηθώ. Το ότι το ακούνε δεν σημάινει ότι διδάσκονται. Και σας διαβεβαιώ ότι ακούνε πολλά περί ψεκασμών.
5.
ΕΝώ οι καθηγητές που υπερασπίζονται τον Στάλιν είναι καλύτεροι; Αυτό θέλετε να μου πείτε;; Ο μονόλογος συγκεκριμένων πολιτικών ιδεών είναι δηλαδή επαινετέος; Θυμάστε το ζήτημα Ρεπούση φαντάζομαι. Ήμουν ο μόνος ο οποιος επεσήμανε σε 2 άρθρα τα μεθοδολογικά ζητήματα του βιβλίου πέρα από ιδεολογικές διαμάχες. Συγκεκριμένα είχα γράψει ότι για να κάνουμε κριτική πηγών στην περίφημη επιστολή του ντε Μπρεβ για το πόσο καλοί ήτνα οι Τούρκοι, θα έπρεπε να γνωρίζουμε τί συμφέροντα είχε από διομολογήσεις, σε ποιά φατρία της γαλλικής αυλής ανήκε, αν ήτνα γαλλικανός ή αλτραμοντανιστής κτλ κτλ! ΚΑτά τα άλλα οι ψεκασμοί μας φταίνε και όχι οι πολύ πιο ύπουλες και γλοιώδεις απόπειρες ιδεολογικής επιβολής από όπου και αν προέρχονται.
Εν τέλει. Πρόσφατα βρέθηκα σε μία παρέα και ήρθε η κουβέντα για τον Έζρα Πάουντ. ΦΙλόλογος, την οποία μάλιστα μου είχαν συστήσει ως πολύ καλή, γυρίζει και λέει. ‘Ζει αυτός;’ Αρνούμαι αυτή η γυναίκα να διδάξει το παιδάκι μου λογοτεχνία.
ερίτιμη κα Αόρατη Μελάνη
Μερικά συμπληρωματικά.
Γράφετε
Χρειάζεται το παιδί αυθεντίες; Αν ναι γιατί; Να σας πω βέβαια ότι οι αυθεντίες τνω δασκάλων καταρρέουν μόλις δεν μπορούν να απαντήσουν απλές ερωτήσεις επί του μαθήματος.
Επειδή το hardware του παιδιού (από όσο είμαι σε θέση να αντιληφθώ βάσει προσωπικών παρατηρήσεων) το κάνει να αναζητά αυθεντίες.
Ίσως η επιλογή της λέξης “αυθεντία” να είναι ατυχής. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το παιδί – ο νεαρός άνθρωπος – στα πρώτα στάδια της διαδικασίας της ανάπτυξής του είναι προγραμματισμένο από τη φύση του να εμπιστευτεί απόλυτα έναν ή περισσότερους ανθρώπους που θα αποτελέσουν τα πρόσωπα κύρους (συνήθως ενήλικες, αν υπάρχουν διαθέσιμοι ενήλικες) στους οποίους θα βασιστεί για να το προστατεύσουν και να το κατευθύνουν στη ζωή. Από αυτούς θα πάρει αρχές ζωής και τις πρώτες του γνώσεις.
Εάν αυτά τα πρόσωπα κύρους είναι μόνον οι γονείς, θα πάρει τις βασικές αρχές και γνώσεις μόνον από την οικογένεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: μεγάλο βαθμό διαφορετικότητας που ενδεχομένως να δυσχεραίνει την μετέπειτα συνεργασία.
Γνώμη μου φυσικά.
ΤΑ μεγαλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ ενθαρρύνουν Homeschoolers να κάνουν αίτηση. Αν έχιε κάποιος διδακτορικό από το Πρίνστον οι γενικολογίες περί συνεργασίας μοιάζουν μα΄λλον άσχετες.
Ένα χαρακτηριστικό της μαζικής παιδείας που δεν μπορεί να αντικαταστήσει η οικοδιδασκαλία είναι η εγκαθίδρυση στη συνείδηση του παιδιού και μιας άλλης αυθεντίας πέραν των γονέων, εκείνης του δασκάλου. Η αυθεντία του δασκάλου παραπέμπει άμεσα στην κρατική εξουσία και άρα προετοιμάζει τον αυριανό πολίτη να την εμπιστευτεί. Αυτό βεβαίως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι κακό πράμα, διότι φτιάχνει στρατιωτάκια και δούλους, αλλά στα δημοκρατικά καθεστώτα είναι καλό πράμα και απαραίτητο, γιατί φτιάχνει ενταγμένους κοινωνικά πολίτες.
Εγώ σα μάνα δε νομίζω ότι θα μπορούσε να κοινωνικοποιηθεί το παιδί μου αρκετά και ικανοποιητικά μόνο μέσα από αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες που θα κρατούσαν λίγη σχετικά ώρα (άσε που δεν ξέρω κατά πόσο θα έβρισκα τέτοιες δωρεάν). Προσωπικά θα ήθελα ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ της κιμαδομηχανής και της απομόνωσης, και νομίζω ότι το σημερινό σχολείο είναι αρκετά κοντά σε αυτό το σημείο. Θα προτιμούσα να δουλέψω πάνω στη βελτίωση του σχολείου, παρά να ενθαρρύνω την ακύρωσή του μέσω της οικοδιδασκαλίας.
(να μην μπω σε παραδείγματα με αμερικανούς γονείς που διδάσκουν τα παιδιά στο σπίτι και που εκτός από την προβλεπόμενη ύλη τους διδάσκουν άπειρες συνομωσιολογικές και αντιεπιστημονικές μπαρούφες, όλοι τα ξέρουμε αυτά έτσι δεν είναι; )
Προς κα Αόρατη Μελάνη Αποκρίσεις
1.
ΚΑτ αρχάς αν και διακρίνω πόσο κολοπροαίρετη είστε οφείλω να σας αποκριθώ έντονα. Θεωρείτε ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα θέλουν άτομα με κριτική σκέψη; Μιλάτε σοβαρά; Εγώ με την εξαίρεση των κατηργημένων πλέον Αναβρύτων, ενθυμούμαι ότι οι δάσκαλοι θεωρούσαν την κριτική σκέψη ντροπή και πως τολμούσε ο μαθητής να τους ρωτήσει το οτιδήποτε. Πιστέυετε ότι ενθαρρύνεται η κριτική σκέψη στο σχολείο;
Επιπλέον τί αποκαλείτε κοινωνική ένταξη;
2.
Κανείς δεν σας αφαιρεί το δικαίωμα να στείλετε το παιδί σας στο σχολείο! Εσείς γιατί αφαιρείτε το δικαίωμα που είχαν οι γονείς μέχρι τον Μεσοπόλεμο να αποφασίζουν ότι δεν θέλουν την κιμαδομηχανή;;
3.
Αλήθεια πώς θα το πετύχετε αυτό; Συνειδητοποιείτε ότι δεν έχετε καμία απολύτως δύναμη να επηρεάσετε τίποτα και στο παραμικρό; Θα κάνετε λόμπυ ενάντια σοτν Υπουργό Παιδείας; Πιστέευετε ότι κα΄ποιο κόμμα θα συγκινηθεί; Θα ανεβάσετε το επίπεδο των Πανεπιστημιακών σχολών;; Τί από όλα αυτά; Είστε παντελώς αδύναμη. Και όταν λέω είστε εννοώ και ‘είμαι’ !!
4.
Αυτές τις μπαρούφες τις λένε στο παιδάκια ούτως ή άλλως. Η Ελλλάδα είναι η χώρα της συνωμοσιολογίας και ας μην υπάρχει οικοδιδασκαλία.
1. α. Δεν μίλησα καθόλου για κριτική σκέψη, μόνο για ένταξη.
1. β. Κοινωνική ένταξη εννοώ την αίσθηση του ανήκειν στην κοινωνία και την επιθυμία συνεργασίας με τα λοιπά μέλη της κοινωνίας.
2. Δεν αποφασίζω για το δικαίωμα κανενός μόνη μου εγώ προσωπικά. Συζητώ για το δικαίωμα καθενός να κάνει οτιδήποτε στα παιδιά του, ώστε να συμφωνήσουμε τελικά όλοι μαζί τι δικαιώματα έχουμε.
Θεωρώ δε ότι έχω δικαίωμα να εκφέρω γνώμη για τα δικαιώματα των άλλων, δεδομένου ότι αυτοί οι άλλοι ζουν στον ίδιο πλανήτη με εμένα και επηρεάζουν τη δική μου ζωή με τις πράξεις τους.
3. Θεωρώ ότι δεν είμαι παντελώς ανίσχυρη. Σχετικά αδύναμη όντως είμαι – σε σχέση με τους ισχυρούς που έχουν άμεση πρόσβαση σε κυβερνήσεις και πολυεθνικές. Ωστόσο, αν και δεν έχω δυνατότητα να περάσω μόνη μου με το έτσι θέλω το νόμο που θα ήθελα (κάτι που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν θα το θεωρούσα καλό, γιατί δε μου αρέσει να καπελώνω κανέναν), ωστόσο έχω τη δυνατότητα να επιχειρήσω να επηρεάσω τα γεγονότα με όποια μέσα έχω στη διάθεσή μου. Ακόμη και αν η συνεισφορά μου τελικά είναι ένας κόκκος άμμου, πολλοί κόκκοι άμμου μπορεί να βαρύνουν τέλος αρκετά.
Άποψή μου και αυτό φυσικά, εγώ λειτουργώ έτσι. Εσύ πώς λειτουργείς; Βλέπω ότι εκφράζεις τη γνώμη σου μέσα από ένα μπλογκ, ας πούμε. Γιατί το κάνεις, αν θεωρείς ότι είσαι παντελώς αδύναμος και ότι αυτό δεν θα έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα;
4. Ναι, βγαίνοντας από το σπίτι για να πάνε σχολείο, τουλάχιστον ακούνε και καμιά άλλη άποψη – από πρόσωπα κύρους και από ομηλίκους, πολύ σημαντικά και τα δύο.
α.
Δηαλδή θεωρειτε όιτ η κριτική σκέψη έρχεται αυτόματα σε δεύτερη μοίρα. Να σας πω όιτ όσα παιδιά έχω συναντήσει και έχουν διδαχθεί κατ οίκον, και είναι αρκετά αυτά, κνένα κώλυμα στην κοινωνική τους ένταξη δεν είχαν.
2.
Εκατοντάδες πράγματα που κάνονυ οι άλλοι αμς επηρεάζουν αλλοίμονο όμως αν είχαμε λόγο. Προφανώς, συνάγεται άλλωστε και από τα λεγόμενά σας, αφού αρνείστε το δικαίωμα οικοδιδασκαλίας σε άλλους, δεν θεωρείτε απλά ότι μπορείτε να συζητείτε ελύθερα σε ένα γενικό επίπεδο, αλλά ότι έχετε και λόγο και δικαίωμα να συναποφασίσετε. Θα έιχατε λόγο, πχ, αν κάποιος στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο ; προφανώς και όχι. Παρότι λοιπόν αποτελεί δικαίωμα αν συζητάτε μία άποψη που κάποιος αποφάσισε να δημοσιοποιήσει, και αφού μπορούμε να συνμοεράνουμξε από τα λεγόμενά σας ότι το κράτος και εσείς ΕΧΕΤΕ δικαίωμα να συναποφασίσετε την στέρηση του δικαιώματος μίας οικογένειας να διδάξει κατ οίκον,σας παρακαλώ να μου πείτε από που θεωρείτε ότι πηγάζει, συνάγεται και τεκμαίρεται το συγκεκριμένο δικαίωμά σας να διαιωνίζετε την στέρηση του δικαιώματος της οικοδιδασκαλίας.
3.
Εάν διαβάζατε την απόκρισή μου στα δικά σας συμφραζόμενα θα την είχατε κατανοήσει ορθώς. Θα είχατε καταναοήσει ότι το ανίσχυρη αναφέρεται σητν βελτιωση του σχολείου, αφού αυτή η βελτίωση μόνο αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης μπορεί να είναι, με την προυπόθεση ότι συντρέχουνν οι αναγκαίες αλλά όχι επαρκείς συνθήκες της ύπαρξης ταλαντούχουυ ανθρώπινου δυναμικού και επαρκών πόρων. Ούτε η ικανή αλλά ούτε και οι αναγκαίες συνθήκες δεν πληρούνται.
Είναι ενδεχόμενο το ελληνικό κράτος αν αποφασίσει ότι θα επιτρέψει την οικοδιδασκαλία (όπως σε τόσα πολιτισμένα ευρωπαϊκά κράτη) προκειμένου να αποσυμφορήσει το εκαπιδευτικό σύστημα, παρά ότι θα βελτιώσιε το εκπαιδευτικόαυτό σύστημα πράγμα άλλωστε αδύνατον υπό τις παρούσες συνθήκες.
Εγώ λοιπόν δεν αναζητώ το αδύνατο, δηλαδή την κατακόρυφη βελίωση του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά το εφικτό, την επιστροφή του αναφαίρετου δικαιώματος της οικοδιδασκαλίας. Η αρθρογραφία μου να ξεκινήσει συζήτηση για υατό το εφικτό έχει ως στόχο.
4.
Ερώτηση η άποψη του 14χρονου είναι άποψη που θα έπρεπε να ακούει συνέχεια το παιδί ; Τα αρνητικά αποτελέσματα του Peer pressure τα έχετε ακούσει ποτέ ;
Γιατι είναι αυτόματα οι καθηγητές πρόσωπα κύρους ; ΑΠό που και ως που ; Εάν θεωρεί ο γονιός ότι μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά γιατί όχι ;
KL
Ξαναλέω ότι δεν αρνούμαι τίποτα σε κανένα, συζητάω θεωρητικά σε ένα μπλογκ.
Σε ό,τι αφορά την ανισχυρότητα επηρεασμού του σχολικού συστήματος, εσύ μάλλον θεωρείς ότι μόνον η άμεση επιρροή επηρεάζει, ενώ εγώ θεωρώ ότι και η ελάχιστη και έμμεση επιρροή που έχει καθένας μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι επίσης επηρεάζει, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Το να ακούει την άποψη ΚΑΙ των δασκάλων πέρα από εκείνη των γονέων ως προσώπων κύρους, καθώς επίσης την άποψη ΚΑΙ των ομηλίκων, φορέων απόψεων άλλων οικογενειών πέραν της δικής του, του καθιστά άμεσα εμφανές αν μη τι άλλο ότι υπάρχουν τουλάχιστον ΔΥΟ ή περισσότερες απόψεις για κάθε ζήτημα. Αυτό αν μη τι άλλο το κάνει να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί και το ίδιο να έχει μια διαφορετική άποψη, κάτι που δεν θα συμβεί εξίσου εύκολα αν ακούει μόνο την άποψη της οικογένειάς του, ιδίως αν αυτή η οικογένεια δεν είναι και πολύ ανοιχτόμυαλη.
Αυτό, παρεμπιπτόντως, αναπτύσσει και την κριτική σκέψη, την οποία θεωρώ και εγώ σημαντική, παρόλο που δεν την ανέφερα.
Οι καθηγητές δεν είναι “αυτόματα” πρόσωπα κύρους, γίνονται πρόσωπα κύρους επειδή επιλέξαμε να τους τοποθετήσουμε στη θέση αυτή. Προφανώς το αν θα πρέπει να είναι εκεί ή όχι είναι κάτι που συζητάμε αυτή τη στιγμή, μεταξύ άλλων.
Έχω την αίσθηση ότι σε αναστατώνει υπερβολικά το γεγονός ότι έχουμε διαφορετικές απόψεις. Μείνε ήσυχος, στο κάτω κάτω είμαι τελείως ανίσχυρη, οπότε δεν μπορώ να κάνω πράξη τις απόψεις μου, σωστά; :D
(disclaimer: αυτό το τελευταίο είναι αστειάκι, το διευκρινίζω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων)
Ξέχασα να πω ότι και το peer pressure το γνωρίζω, και το bullying επίσης. Έχω παιδί στο δημοτικό, στο δημόσιο της γειτονιάς, με όλα τα στραβά του, οπότε κάποια ιδέα έχω από τα ελληνικά σχολεία.
Δεν είπατε καθόλου αυτό. παραθέτω την άποψή σας.
Από αυτά προκύπτει ότι θεωρείτε ότι έχετε το δικαίωμα να συμβάλλετε με τον τρόπο σας στην άρνηση του δικαιώματος της κατ οίκον εκπαίδευσης. Αν αλλάξατε γνώμη αυτό είναι πολύ ευχάριστο και σας συγχαίρω.
Το αν θα έπρεπε να είναι εκεί είναι επίσης σχετικό και από τις προσδοκίες του γονιού τις οποίες και δικαιούται να έχει.
Αυτό είναι μία υπέρχοχη ψευδαίσθηση που δημιουργούν τα μαζοδημοκρατικά καθεστώτα. Η επίδραση του καθενός από εμάς είναι απειροελάχιστη. Και μέχρι τότε δικαιούμαι να προστατέψω το παιδί μου είτε από ανίκανους δασκάλους είτε από ανίακανα σχολικά περιβάλλοντα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ.
Αυ΄το δείχνει ότι μηδαμινή επαφή έχετε με την σχολική πρακτική. Έχετε διαβάσει ποτέ το εγχειρίδιο του καθηγητή; Οι απόψεις που πρέπει να φυτευτούν στα μυαλά των παιδιών εμπεριέχονται όλες εκεί. Προτιμώ το παιδί μου να μάθει ότι υπάρχουν πολλές απόψεις διαβάζοντας βιβλία και όχι στο στείρο περιβάλλον της κρεατομηχανής. Εγώ ευτύχησα να πάω σε σχολείο που είχε πλήρη ασυλία από εκπαιδευτικά προγράμματα και εγκυκλίους και οι καθηγηές και οι μαθητές ε΄καναν ότι ήθελαν σε ένα μεγάλο βαθμό.
Καθόλου δεν με αναστατώνει! Αρκείνα μου πείτε σε ποιά φιλοσοφική ή νομική βάση αρνείστε το δικαίωμά μου να προστατέχω το παιδί μου από σχολεί α που είναι επισήμως ΑΝΕΠΑΡΚΗ! Ξεκαθαρίστε την σκέψη σας. Δεν εξετάζουμε μόνο ανη οικο εκπαίδευση έιναι καλή ή κακή, αλλά αν έχεουμε το δικαίωμα ως πολίτες νομιμης άμυνας απέναντι σε ε΄να κράτος που καταδικάζει τα παιδιά μας στην αμάθεια.
1.
κα αόρατη μελάνη, εμμέσως πλην σαφώς μιλήσατε για κρτική σκέψη. Εϊναι εμφανές από τα γραφόμενά σας ότι, στο πλαίσιο μίας χιαστής ατνιπαραβολής ολοκληρωτικών καθεστώτων (= παραγωγή στρατιωτών και δούλων) με τα δημοκρατικά καθεστώτα μόνον ένα πράγμα μπορεί να πυονοεί. Ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα παράγουν κάτι όχι απλά διάφορο αλλά αντίθετο από τα ολοκληρωτικά. Επομένως ανθρώπους με κριτική σκέψη. Διότι άλλωστε κοινωνική ένταξη παράγουν ούτως ή άλλως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Επομένως αν αναφέρεστε μόνον στην κοινωνική ένταξη το σχήμα αντίθεσης παρραμένει αίολο και κενό νοήματος.
Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί να απαγορεύεται η οικοδιδασκαλία σε κάποιον που δεν είναι μουρλός.
Βέβαια, και το τι εστί μούρλια δεν είναι πάντοτε σαφές. Ιδού μια αληθινή ιστορία οικοδιδασκαλίας, ή περίπου:
Σε μια παραλία κατοικεί μια οικογένεια. Όταν λέω στην παραλία, κυριολεκτώ: το καλοκαίρι στρώνουν μια ψάθα και τον χειμώνα στήνουν μια σκηνή. Αυτό είναι επιλογή τους, γιατί είναι φυσιολάτρες, χίππηδες κιέτσι. Ωραία.
Έχουν και ένα παιδάκι. Του έχουν δώσει ένα φυσιολατρικό όνομα, που με καίνε τα δάχτυλά μου να σας το γράψω, αλλά θα αντισταθώ. Κάποια στιγμή το παιδάκι έπρεπε να πάη σχολείο, να κοινωνικοποιηθή ντε. Οι γονείς (υποθέτω ότι) δεν θέλανε να το στείλουν στην κρεατομηχανή, οπότε βρέθηκε εκ των ενόντων και έξτρα λέγκεμ μια λύση στο περίπου: το παιδάκι πηγαίνει 2-3 μέρες την εβδομάδα στο σχολείο και τις άλλες έχει παραλιοδιδασκαλία.
Όχι και άσχημα.
Αν υποθέσουμε ότι το παιδάκι τα μαθαίνει καλά στην παραλία, τι ακριβώς κερδίζουμε αν στείλουμε την Αστυνομία να συλλάβη τους γονείς του και να το σύρη στο σχολείο; Τι παραπάνω έλειπε; Γράμματα δεν θέλαμε να μάθη το παιδάκι; Ή το διακύβευμα είναι στην πραγματικότητα η επιβολή της κρατικής εξουσίας επί των γονέων;
Το διακύβευμα είναι το παιδάκι, όταν με το καλό ενηλικιωθεί, να μπορεί να αποφασίσει ελεύθερα για τον εαυτό του τι θέλει να κάνει, να έχει καλή γνώση των εναλλακτικών και να μη νομίζει ότι όλος ο κόσμος είναι ή πρέπει να γίνει χίπικος καταυλισμός.
Οι γονείς έχουν τα σαββατοκύριακα και όλες τις ελεύθερες ώρες του παιδιού τους Χ 18 χρόνια τουλάχιστον για να του μεταδώσουν τις αρχές και τις αξίες τους. Κάπου 30-35 ώρες την εβδομάδα Χ 30 εβδομάδες το χρόνο Χ 12 χρόνια είναι σαφώς μικρότερος χρόνος και πολύ σημαντικός, εάν δεχτούμε ότι η διατήρηση ανοιχτών επιλογών ζωής στο μέλλον έχει αξία για το παιδί.
Το σχολείο δεν είναι μια ξερή διδακτική ύλη και εξετάσεις. Αυτά, όντως, γίνονται και στο σπίτι. Το σχολείο, ανάμεσα στα άλλα, υπάρχει για να συναναστρέφονται το ένα το άλλο παιδιά από διαφορετικά-κατά το δυνατόν-οικογενειακά περιβάλλοντα, σε ένα πλήθος δραστηριοτήτων.
Τούτων λεχθέντων, δεν βρίσκω θεωρητικά απίθανη την περίπτωση κάποιοι γονείς να έχουν την δυνατότητα να διδάσκουν το παιδί τους κατ’οίκον, να το τρέχουν σε άλλες δραστηριότητες για 10-15 ώρες τη βδομάδα(ώστε να κοινωνικοποιηθεί) και να του αφήνουν και ικανοποιητικό ελεύθερο χρόνο για να κάνει ό,τι θέλει, με τους φίλους του ή χωρίς αυτούς. Τώρα αν αυτός ο τρόπος δεν είναι ο πλέον αποτελεσματικός για να πετύχουν τους σκοπούς τους οι γονείς και οδηγεί σε μεγάλη σπατάλη ωρών, ε, τι να κάνουμε; Το διακύβευμα εν προκειμένω είναι να ικανοποιηθούν οι ιδεολογικές προτιμήσεις των γονιών.
Απορία: Η οικοδιδασκαλία επιτρεπόταν παλαιότερα. Γιατί καταργήθηκε; Εννοώ ποια ήταν η δικαιολογία ή η αφορμή;
Αγαπητέ Αθανάσιε,
Σαφώς και η κρατική επιβολή είναι το θέμα.
Μακάρι να μιλούσαμε για το καλό του εκπαιδευτικού υποκειμένου!
Το εκ της κοινωνικοποιήσεως επιχείρημα νομίζω ότι πάσχει ως προς το εξής: δεν είναι αυτή η πρωτεύουσα αποστολή του σχολείου! Να πηγαίνω στο σχολειό, να μαθαίνω γράμματα, όχι για να κοινωνικοποιηθώ και να έχω φίλους. Όχι πως είναι απευκταίο αυτό βέβαια, αλλά δεν είναι ο σκοπός της σχολικής αγωγής. Άλλωστε, υπάρχουν και σχολεία με 5-6 μαθητές, μην το ξεχνάμε.
Επίσης, πάσχει και ιστορικά. Στον μεσοπόλεμο, τα κορίτσια δεν πήγαιναν καθόλου σχολείο και τα αγόρια μόνο μερικές τάξεις. Δεν πιστεύω να υποστηρίζη κανείς ότι τότε οι άνθρωποι ήταν πιο μονόχνωτοι ή κάτι τέτοιο.
Ιστορικά πώς έχει λειτουργήσει αυτό; Η αυθεντία του δασκάλου στο χωριό της δεκαετίας του 60 ήταν κάτι εξ ορισμού καλό; Εκείνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι μερικές αυθεντίες παραπάνω;
Και αν πάνε στο σχολείο, οι γονείς τους θα σταματήσουν να είναι όπως είναι;
Δεν πήγαιναν σχολείο, αλλά πήγαιναν στην δουλειά. Κοινωνικοποίηση σε χώρους μαζικής συγκέντρωσης συνομηλίκων τους, one way or another.
Το ότι υπάρχουν σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών δεν είναι επιχείρημα υπέρ της οικοδιδασκαλίας. 5 ή 6 > 1. Η κοινωνικοποίηση που επιτυγχάνεται είναι μεγαλύτερη, αν και όχι απαραίτητα ιδανική(αλλά τι να κάνουμε που θέλουμε την ΑΟΖ και με τις έμμεσες επιδοτήσεις μας κρατάμε κόσμο στα κατσάβραχα και στις βραχονησίδες).
Αν είναι να έχουν οπωσδήποτε μία αυθεντία, τότε καλύτερα να έχουν περισσότερες, που μπορεί να διαφωνούν μεταξύ τους. Έστω κι αραιά και πού.
Και τι μας νοιάζει τι θα κάνουν οι γονείς τους; Το θέμα είναι αν τα παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους και να πάρουν αυτόνομες, πληροφορημένες αποφάσεις για τη ζωή τους αν η μόνη επιρροή τους είναι οι γονείς ή αν υπάρχει και αυτή του σχολείου(δηλαδή της κοινωνίας/πολιτείας).
Ποιές πληροφορίες παίρνουν για την ζωή τους; Υποτέλεια στην εγκύκλιο και την αυθεντία; Προσωπική εμπειρία μου. τα πρώτα εννέα χρόνια μακάρι αν μην είχα πάει σχολείο. Η οικογένειά μου είχε και το μορφωτικό επίπεδο και τις δυνα΄τοττηες να μου δώσει πολύ καλές πληροφορίες. Το σχολέιο μου χάλαγε την σούπα.
θαναση
εγω δεν μιλησα για κοινωνικοποιηση (που ειναι ενα ενδιαφερον αλλα διαφορετικο ζητημα). Μιλησα για κοινωνικη μηχανικη, με αλλα λογια προπαγανδα. Το κρατος εχει μεγαλο συμφερον να εχει τους πολιτες τους με το ζορι σε ενα κρατικα ελεγχομενο περιβαλλον για καμποσα χρονακια και αν τους πιπιλιζει το μυαλο με διαφορες ιδεες και activities που θεωρει σημαντικες.
Ως εδω, ΟΚ, μπορουμε να βριζουμε περι απολυταρχικων καθεστωτων. ΟΜΩΣ, σε πολλες περιπτωσεις, βλ Γερμανια του 1945, η κοινωνικη μηχανικη κανει το ακριβως αντιθετο, σπαει βαθια ριζωμενες μισαλλοδοξιες και ρατσισμους.
Οταν ακουω Ελληναρες να πετανε φρικτα ρατσιστικες ή φαλλοκρατικες ατακες, χωρις να το πολυκαταλαβαινουν καν, η πρωτη μου σκεψη ειναι παντα: μα καλα, σχολειο δεν εχουν παει?
(Οκ η απαντηση ειναι οτι εχουν παει, σε λαθος σχολειο, λαθος εποχη)
πιο ακαλλιεργητοι, επιρρεπειες σε συνωμοσιοθεωριες, μεταφυσικες σαχλαμαρες, ματζουνια κτλ, σιγουρα.
σωστο. Μαλιστα ο πατερας μου που διδασκοταν απο την ιδια του την μητερα, λεει οτι ειναι μεγαλυτερη η αυθεντια του δασκαλου απο τον γονεα, ακομα και αν προκειται για το ιδιο προσωπο!
κε S G
Ωραιότατα δηλαδή δεν μιλάμε πια για ελευθερία της σκέψης αλλά για πλύση εγκεφάλου. Δεν μιλάμε για ανάπτυξη του παιδιού αλλά για εξασφάλιση της διάδοσης της κρατικής ιδεολογίας.
2.
Ναι, και όσο και αν ψάξετε τα σωστά σχολεία θα έιναι πάντα ελάχιστα εξαιτίας της απολύτως φυσικής ανισοκατναομής διανοητικών και πνευματικών χαρισμάτων.
3.
Ποιοί ληταν λιγότερο καλλιερημένοι; Η γενιά του 30; Ο μέσος άνθρωπος; Μα έιναι περισσότερο καλλιεργημένοι οι Έλληνες της σήμερον; και ΄τι ονομάζετε καλλιεργεια;
4.
Ας πούμε για τα ματζούνια. Ξεχάσατε μου φαίνεται το ειδικό ελαιόλαδο που θεράπευε τον καρκίνο.
Ναι αυτό ίσως να ίσχεε κάποτε όμως πλέον νομίζω ότι δεν ισχύει.
Μήπως πρέπει να ορίσουμε επι τέλους τί έργο οφείλει να επιστελεί το σχολείο και με ποιά μέσα; Δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να εξαλείψει το σχολείο την φαλλοκρατία για παράδειγμα.
Αγαπητέ th.alys,
Χωρίς σκωπτική διάθεση νομίζω ότι οι απορίες σας είναι πολυτιμότερες απότ ις διαπιστώσεις σας.
Εξειδικεύω
1.
Εδώ μεγάλωσε μία ολόκληρη γενιά που νόμιζε ότι ο κόσμος πρέπει να΄γινει ελληνικό δημόσιο, ο χίππικος καταυλισμός είναι το θέμα μας;
2.
Η μεταφυσική αιμορραγία δεν περιορίζεται στο σχολικό πρόγραμμα. Η μελέτη που απαιτείται στο σπίτι ‘να τα μάθει το παιδί όπως τα λέει το βιβλίο’, λες και το βιβλίο και όχι η γνώση είναι το εφόδιο, σημαίνει άλλες 30 άχρηστες ώρες την εβδομάδα.
3.
Ποιό είναι το πλήθος των δραστηριοτήτων; Η ανύπαρκτη γυμναστική; Τα ανύπαρκτα καλλιτεχνικά; Η ανύπαρκτη μουσική;;
4.
Μα ποιός μίλησε για ιδεολογικές προτιμήσεις; Και γιατί να ικανοποιούνται οι ιδεολογικές προτιμήσεις του κράτους και όχι των γονιών εν πάση περιπτώσει; Γιατί δεν αναφέρετε την ΠΛΗΡΗ αποτυχία του σχολικού συστήματος; Γιατί δεν αναφέρετε ότι ένας πολύ μέτριος νους σε ομάδα τριών ατόμων μαθαίνει ταχύτερα από ότι σε ομάδα 30;; Για΄τι δεν αναφέρετε να θύματα του σχολικού Bullying; Γιατί δεν αναφέρετε ότι σε καμία από τις μεγάλες εποχές της ανθρωπότητας τα πρότυπα συμπεριφοράς δεν ήταν αυτά των συνομηλίκων;; ότι το να θέτει κανείς ως πρότυπα τους συνομηλικούς του σημαίνει ότι κατεβάζει, στις περισσότερες περιπτώσεις τον πήχυ;
Ναι η οικοδιδασκαλία επιτρεπόταν παλιότερα. Η σταδιακή κατάργησή της με την εφαρμογή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης καμία σχέση δεν είχε ούτε με την κοινωνικοποίηση ούτε με την θεραπεία του αναλφαβητισμού. Στυγνή κοινωνική μηχανική!
ke SG
Γράφετε
Δηλαδή η κοινωνία toυ μεσοπολέμου ήταν διασπασμένη
Εάν έχουμε μία συνεκτική κοινωνάι σας παρακαλώ θερμά να μυο ορίσετε την μορφή συνεκτικότητας και τους λόγους που αυτή είναι ευεργετική για τα υποκείμενά της.
Στην κοινωνία του μεσοπολέμου τα παιδιά κοινωνικοποιούνταν μέσω της εργασίας. Στα χωριά δούλευαν στα χωράφια και στις πόλεις στις βιοτεχνίες και στα εργοστάσια.
Κατά τ’άλλα, ούτε την απορία μου λύσατε, ούτε το πείραγμα στον Αθανάσιο καταλάβατε(για τις ιδεολογικές προτιμήσεις των γονέων λέω που ήταν σκόπιμη αντίθεση με την επιβολή της θέλησης του κράτους που ανέφερε ο ΑΑ).
νομίζω ότι ανάφερα κάποια πράγματα σχετικά με την απορία σας. Η υποχρεωτική εκλπαίδευση με την σημερινή της μορφή καθιερώθηκε από τον Φρειδερίκο τον Μέγα, προκειμ΄νεου να εξασφαλίσω πιστούς στρατιώτες και υπάκουους πολίτες. Ωστόσο το δικαίωμα οικοδιδασκαλίας απλά περιορίστηκε και Μόνο to 1871 τέθηκαν περαιτέρω περιορισμοί. Ακ΄πομη και οι χιτλερικοί νόμοι είχαν παραθυράκια ώστε οι ευγενείς αν έχουν την δυνατότητα να μην στέλνονυ το παιδί τους σχολείο. Στην Αγγλία, την Ιταλία και την ΓΑλλία ουδέποτε απαγορεύτηκε η οικοδιδασκαλία και εθεωρείτο πάντοτε βασικό δικαίωμα του πολίτη.
Στην Ελλάδα, το θέμα είναι πιο περίπλοκο. Πολύ πιο περίπλοκο. Δεν υπάρχουν στοιχεία για τον αριθμό των αποκλειστικώς κατ οίκον διδαχθέντων. Φαίεντια όμως ότι η οικοδιασκαλία εξαλείφθηκε παράλληλα με ητν καθιέρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Δηλαδή η νομοθεσία δεν προέβλεπε πλέον την κατ ’οίκον διδασκαλία. Αλλά το φαινόμενο της κατ οίκον εκπαίδευσης εξαλείφθηκε μόνον μεταπολεμικά, και πάλι εξ όσων γνωρίζω
Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί σε μία περίοδο όπου φαίνεται να αποτελεί κοινή παραδοχή ότι τα σχολεία βγάζουν στούρνους, κανείς δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι ο γονεύς θα έπρεπε να εχει το δικαίωμα να αντισταθεί σθεναρά στην αποαθλητικοποίηση, στουρνοποίηση και απομουσοποίηση του ίδιου του παιδιού του.
Πείτε μου, αξιότιμε κε th.alys, ποιός έχει την ευθύνη για ητν ενδεχόμενη αποτυχία ή επιτυχία των τέκνων; Μήπως το κράτος όπως στην αρχαία Σπάρτη; Όχι βέβαια. Φυσικά η οικογένεια. Προτιμώ λοιπόν την επιβολή εκείνου που έχει την ευθύνη για το τελικό προιόν. Επιπλέον, ποιός πληρώνει τον βαρκάρη; Αντιλαμβανεστε ότι θεωρείτε το κατά τα άλλα αμέτοχο, οκνό και αδιάφορο κράτος όχι απλά ισότιμο αλλά και κραταιότερο και ανώτερο της οικογένειας;
Αυτό θα μπορούσε να γίνει και τώρα αν τα παιδιά άρχιζαν από τα 14 να μαθαίνουν μία τέχνη. Επίσης όλα αυτά τα περιβάλλοντα ήταν προσαρμοσμένα σε τοπικές κοινωνικές ανάγκες. Και τώρα το παιδί θα μπορούσε να κοινωνικοποιηθέι μέσω του αθλητισμού. Πολύ ουσιαστικότερη από 5 ώρες ημερήσιας πλύσης εγκεφάλου.
Και τώρα έιναι ώρα επιτέλους για μία τελική ερώτηση προς όλους τους τρομερούς πυοερασπιστές της υποχρεωτικης σχολικής εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ είμαστε ΠΟΛΥ κάτω του μέσου όρου στις εκπαιδευτικές μας επιδόσεις. Δηλαδή ως χώρα δεν τα πάμε καλά.
Δέστε τα αίσχη μας και στον σχετικό σύνδεσμο
http://www.theguardian.com/news/datablog/2013/dec/03/pisa-results-country-best-reading-maths-science
Ποιός λοιπόν, και με ποιά κριτήρια θα μπορούσε να αρνηθεί στον υπεύθυνο και αγαπητικό γονιό το δικαίωμα που δεν αρνούμαστε ούτε στα ζώα. Το δικαίωμα να εξασφαλίσει το παιδί του. Να το προστατέψει. Να το προστατέψει από ακατάλληλα σχολεία.
Εγώ, σε αντίθεση με τον καλό συντάκτη του κειμένου, θα γράψω ένα σχόλιο χωρίς να ακούω τίποτα. Το εξομολογούμαι γιατί ενδεχομένως να καταστεί εμφανές στην πορεία. Έχω τρία σύντομα σχόλια.
1) Ο τρόπος με τον οποίο τίθεται το διακύβευμα στο συγκεκριμένο κείμενο υποφέρει από ένα ελάττωμα που δε θεραπεύεται όσο πειστικά κι αν συνεχίσει κάποιος την ανάπτυξη του θέματος. Το επιχείρημα πάσχει από σοβαρή έλλειψη γενναιοδωρίας. Πεταλουδίζει από το ον στο δέον: στο ένα χέρι ο Κωνσταντίνος κρατάει το σχολείο στη χειρότερη μορφή του (ανεπαρκές, οπισθοδρομικό και πανάκριβο όταν είναι ιδιωτικό) και στο άλλο μια εξιδανικευμένη εικόνα της κατ’ οίκον διδασκαλίας. Δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα, διαβάζω στις απαντήσεις του συντάκτη, να μάθει κάποιος μόνο τα (όποια) καλά της χίπικης ζωής. Μου θυμίζει η προσέγγιση αυτή την φετιχιστική πίστη του Μιλλ στο άτομο: σε κάθε περίπτωση, έλεγε ο άγγλος στοχαστής, δε γίνεται το κράτος να ξέρει το καλό μας καλύτερα από εμάς τους ίδιους. Όπως παρατηρεί ο Χαρτ, όμως, αλλά και σχεδόν σύσσωμος ο μεταπολεμικός φιλελευθερισμός, αυτή η πίστη δεν είναι ρεαλιστική. Μόνο ένας ξεροκέφαλος θα προτιμούσε να πεθάνει ελεύθερος από χαλασμένα τρόφιμα, αντί να εμπιστευτεί τις κρατικά επιβαλλόμενες ημερομηνίες λήξης.
2) Και καλά να είμαι εγώ ξεροκέφαλος και το (ξερό) κεφάλι που θα φάω να είναι το δικό μου (for the record: καθόλου ‘καλά’, έτσι το λέω για να πάμε παρακάτω). Στην προκειμένη περίπτωση, αν είμαι εγώ ξεροκέφαλος, το κεφάλι που θα πάει περίπατο είναι κάποιου άλλου (του παιδιού μου). Αν το δούμε ρεαλιστικά, χωρίς να υποπίπτουμε στο υπό (1) σφάλμα, πιθανότητες να φορτωθεί το κεφάλι του παιδιού με βλακείες υπάρχουν είτε πάει σχολείο είτε διδαχθεί κατ’ οίκον. Πόθεν προκύπτει ότι είναι προτιμώτερο να fuck up his mind (που θα ΄λεγε και ο Eddie Murphy) οι γονείς του αντί για τους δασκάλους; Ένας από τους λόγους για τους οποίους ανακαλύψαμε τη σύγχρονη δυτική δημοκρατία είναι για να αποφύγουμε την αυθαίρετη εξουσία από έναν άνθρωπο ή μία ομάδα προς κάποιον άλλο (ή άλλους). Αν είναι να μου κάνει πλύση εγκεφάλου κάποιος, πιο πολλές πιθανότητες έχω να διατηρήσω κάποιες αντιστάσεις και λίγο ανοιχτό μυαλό στο δημόσιο σχολείο, παρά στην κατ΄οίκον διδασκαλία του μορμόνου πατέρα μου.
3) Θα παρατηρήσατε ότι μιλάω συνεχώς για το καλό του παιδιού. Όσο και να κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε, αυτό είναι το βασικό διακύβευμα. Ακόμα κι αν υπάρχει δικαίωμα του γονιού να γίνει το παιδί του ενός συγκεκριμένου είδους άνθρωπος, με συγκεκριμένες γνώσεις, αντιλήψεις κλπ (που δεν υπάρχει), αυτό σίγουρα υποχωρεί μπροστά στο υπέρτερο (ενδεχομένως και υπέρτατο) δικαίωμα του παιδιού στην προσωπική αυτονομία. Για λόγους που δεν αφορούν μόνο την (πραγματική) ελευθερία, αλλά και το ευ ζειν, είναι ανάγκη να έχουμε ρεαλιστική γνώση όσο των δυνατών περισσότερων επιλογών και τη δυνατότητα να επιλέξουμε ελεύθερα. Αυτό παραείναι σημαντικό για να το κάνουμε στην άκρη επειδή κάποιοι γονείς θεωρούν ή πράγματι μπορούν να διδάξουν το παιδί τους καλύτερα στο σπίτι – ή ακόμα χειρότερα, επειδή κάποιοι γονείς ακούνε κράτος και βγάζουν καντήλες.
Συνεπώς, αν δεχθούμε ότι το σχολείο, με όλα του τα ελαττώματα, (μπορεί να) εξασφαλίσει ένα μίνιμουμ μελλοντικής αυτονομίας, ο μόνος λόγος να διακινδυνεύσουμε την ελεύθερη και εν τοις πράγμασι ανεξέλεγκτη κατ’ οίκον διδασκαλία είναι η επιθυμία των γονιών να μάθει το παιδί τους αυτά που θέλουν οι ίδιοι. Συγγνώμη, λάθος: η επιθυμία τους να μάθει το παιδί τους μόνο αυτά που θέλουν οι ίδιοι, όσο αυτό είναι δυνατόν. Αλλά αυτό όχι μόνο θα πρέπει να μας είναι αδιάφορο, αλλά θα πρέπει να επιδιώκουμε να το αποτρέψουμε. Πηγαίνοντας κάποιος στο σχολείο δεν απομονώνεται από καμία πηγή γνώσης – μπορούν και οι γονείς του (και άλλοι) να τον μάθουν ό,τι θέλουν. Μένοντας στο σπίτι, ένα παιδί μπορεί κυριολεκτικά να μάθει μόνο ό,τι θέλουν οι γονείς του, κάτι το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, θα είναι πραγματικά καταστροφικό για την ελευθερία και την ευδαιμονία του. Πρέπει να αυξήσουμε τις προσλαμβάνουσες και τις επιλογές των παιδιών, βελτιώνοντας και εκσυγχρονίζοντας το επίπεδο σπουδών στα σχολεία. Όχι να τους κλείσουμε τις πηγές γνώσης και ενδεχομένως και τα μυαλά για να ικανοποιηθούν οι πολιτικές πεποιθήσεις των ελευθεριστών γονέων τους!
ΥΓ: Καλό είναι να έχουμε κατά νου ότι, ειδικά στις πρώτες τάξεις του σχολίου, μία κάποια πλύση εγκεφάλου είναι αναπόφευκτη. Ας φροντίσουμε να γίνει με τις περισσότερες δυνατές εγγυήσεις.
Μπαρδόν; Κάτι που λέγαμε για εξετάσεις και λοιπά; Ή μήπως ελεγκτή είναι η σχολική διδασκαλία της ανύπαρκτης αξιολόγησης και των σχεδόν αυτόματων προαγωγών από τάξη σε τάξη;
Κάτι έλεγες για έλλειψη γενναιοδωρίας;
Όπως έθεσε το θέμα ο ΚΛ και όπως το καταλαβαίνω κι εγώ, το θέμα δεν είναι το τι της διδασκαλίας, αλλά το ποιος. Τα ίδια πράγματα θα διδαχθή κάθε παιδί, την ίδια αλφαβήτα, την ίδια αριθμητική και την ίδια ένδοξη ιστορία. Στο ποιος είναι η διαφορά μας. Και στο πώς βέβαια.
Διαφορετικά: υπάρχει μια υποχρέωση αποτελέσματος, όχι συμπεριφοράς. Πώς θα φτάσουμε στην ποτίστρα δεν έχει σημασία, αρκεί να ποτιστούμε.
[η ανωτέρω ήτο αυτοσχέδιος βουκολική παροιμία, εξαιρετικά αφιερωμένη]
Άντε πάλι τα ίδια. Αφού το γενικό πρόγραμμα σπουδών θα κάνουνε!
Και αυτό με τους Μορμόνους δεν το αντέχω, τι επιστημονική φαντασία είναι πάλι αυτό! Ζούμε στην Ελλάδα του 2014, προς κάθε ενδιαφερόμενο.
το ερώτημα παραμένει. Και κανείς δεν απάντησε για τα στοιχεία του ΟΟΣΑ. Αφού το κράτος δίνει όλες αυτές τις ωραίες εγγυήσεις για΄τι στο λύκο το κρα΄τος δεν κα΄νει ΚΑΤΙ για τα σχολεία που ΠΑΤΩΝΟΥΝ κυριολεκτικά;
ΠΟοιός έχει την ευθύνη για την προδιαγεγραμμάνη και αδιαμφισβήτητη αποτυχία του μαθητή ; Ο γονιός ή το κράτος ; Ο γονιός φυσικά. Οι γονείς πρέπει να αποφασίσουν λοιπόν.
Να σας θυμίσω ότι το χάλι της πόλεως τνω Αθηνών είναι κρατικής εμπνεύσεως. Ν α σας θυμίσω ότι η ανυπαρξία ενόπλων δυνάμεων, με εξαίρεση τις ειδικές δυνάμεις και τμήματα της αεροπορίας, είναι επίσης κρατικής εμπνεύσεως. Επίσης το αδιαμφισβήτητο χάλι της εκπαίδευσης είναι επίσης κλρατικής εμπνεύσεως. Θεωρείτε ακόμη ότι το κράτος ξέρει το καλό μας ;
γενναιοδωρία απέναντι σε ποιούς ερωτώ
Οι δάσκαλοί του δεν έχουν καμία ηθική και ελάχιστη ποινική ευθύνη. ΑΠό εκεί προκύπτει. Αν το παιδί μάθει στραβά μαθηματικά από οτ σχολείο και δεν περάσει Πολυτεχνείο, κανείς δεν μπορέι να κατηγορήσει τον Δάσκαλο. Η παραμέληση ανηλίκου δεν ισχύει για οτν Δάσκαλο αλλά για τον γονέα. Για αυ΄το μου αρέσουν τα σπορ.Ο προπονητής επωμίζεται την αποτυχία και την επιτυχία του αθλητή.
Γίνετε πιο συγκεκριμένος. Ποιές επιλογές μας αποκαλύπτει η κιμαδομηχανή του σχολείου ;
Με κάνετε να αναρωτιέμαι να πήγατε σχολείο στην Ελλάδα. Το ηλίθιο βρωμερό σχολικό σύστημα απαιτέι παό τα παιδιά μα μάθουν την ύλη ΟΠΩΣ την λέει το βιβλίο. Οι δάσκαλοι εξετάχουν όχι γνώση αλλά το γράμμα του βιβλίου. Οι εξαιρέσεις είναι σπάνιες.πόσος χρόνος μένει ότνα το σχολείο καταλαμβάνει 30 και πέον ώρες και άλλες 30 η μελέτη, ή μάλλον η παπαγαλία ;
Όταν το δέιτε αυτό να μου περάσετε χαλκά στη μύτη. Το αποδεδειγμένα ανίκανο ελληνικο κράτος θα εκσυγχρονίσει τα σχολεία ; Γιατί λέτε πρέπει ; Από εμάς εξαρτάται ή από την κρατική μηχανή που καμία όρεξη δεν έχει να εκσυγχρονίσει τίποτα ;
Επιπλέον ούτε σε 50 χρόνια με τα σημερινα΄οικονομικά δεδομένα δνε θα υπάρχουν χρήαμτα για πραγματική βελτίωση των σχολείων.
Γιατί αντίστοιχα θα πρέπει να μάθει μόνον όσα θέλει το κράτος ; Διότι να έχετε δει τα εγχειρίδια οτυ Καθηγητή κατανοείτε ότι υπάρχει σαφής ιδεολογική γραμμή.
Ποιός είπε εν τοις πράγμασι ΤΟ διεύκρίνησα ότι απαιτούνται ασφαλιστικές δικλίδες. Δεκάδες ευρωπαϊκά κράτη το καταφέρνουν. Αν δεν το καταφέρουμε και εμείς, διακινδυνεύουμε να έχουμε λιγότερους στούρνους. Αξίζει τον κόπο.
Βαριέμαι να κάνω κανονική δουλειά, οπότε ας δούμε όλους τους ισχυρισμούς που έχουν γίνει για την επίδραση του σχολείου με τη σημερινή του μορφή:
Το πρόβλημα με αυτό το επιχείρημα είναι ότι α) και στην οικοδιδασκαλία τα παιδιά μαθαίνουν να είναι υποτελή στην αυθεντία και στους κανόνες του γονέα ή του κατ’οίκον διδασκάλου. Το όποιο πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η υποτέλεια per se, αλλά ο φορέας αυτής. Πεδίο συζήτησης υπάρχει, αλλά ας το ορίζουμε σωστά.
Αν και η ανισοκατανομή είναι αληθής, υπάρχουν κάποια ζητήματα με την συγκεκριμένη πρόταση. Αρχικά, δεν ξέρουμε αν η φυσική(το τονίζω αυτό) ανισοκατανομή, συσχετίζεται με κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η ιδιωτική παιδεία(ακραία μορφή της οποίας είναι η κατ’οίκον διδασκαλία) να επιτείνει ανισότητες που δεν οφείλονται σε φυσικές διαφορές μεταξύ των παιδιών, επειδή απλώς κάποιοι γονείς έχουν αρκετά χρήματα να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία(ή να τα διδάξουν κατ’οίκον). Η δημόσια παιδεία, στο βαθμό που είναι τυποποιημένη στο περιεχόμενο και στην εκτέλεση της, τουλάχιστον επιτρέπει σε ταλαντούχα παιδιά από υποβαθμισμένα περιβάλλοντα να συγκριθούν με συνομηλίκους τους και να επιδείξουν την (ενδεχόμενη) γνωσιακή τους ανωτερότητα στον ίδιο αγωνιστικό χώρο. Τώρα γιατί αυτό είναι καλό, δε νομίζω ότι χρειάζεται να το εξηγήσω.
Το πρόβλημα εδώ είναι βέβαια ότι η δημόσια παιδεία, όπως τα περισσότερα προγράμματα μεγάλης κλίμακας, σχεδιάζεται έχοντας τον μέσο μαθητή υπόψη. Αυτό σημαίνει ότι είναι αρκετά πιθανό οι άκρες της κατανομής(ω Έπαν, where art thou?) να μην επωφελούνται ιδιαίτερα(κι ίσως να βλάπτονται). Αυτό σημαίνει ότι εξακολουθεί να έχει βάση το επιχείρημα για την ιδιωτική εκπαίδευση και την οικοδιδασκαλία. Τουλάχιστον αν μιλάμε για one size fits all δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα.
Στοιχεία παρακαλώ. Απλά και ξάστερα. Το να συγκρίνουμε 5 ποιητές και τον κύκλο τους το 30 με τον μέσο Έλληνα σήμερα, απλώς δεν είναι καλή σύγκριση. Μόνο και μόνο από το ότι ο αναλφαβητισμός έχει εξαφανιστεί σήμερα ενώ το 30 δεν ήταν ακριβώς σπάνιος, το συμπέρασμα είναι το ακριβώς αντίθετο. Να μην μιλήσουμε τώρα για φόνους τιμής, τη θέση της γυναίκας ή τις γνώσεις στις φυσικές επιστήμες και στα μαθηματικά ή ακόμα και τις γνώσεις λογοτεχνίας και ιστορίας. Στοιχεία δεν έχω, αλλά για τους ανωτέρω λόγους, αμφιβάλλω έντονα αν ο εν λόγω ισχυρισμός έχει καμμία βάση.
Και πώς ξεχωρίζουμε την επίδραση του σχολείου από την επίδραση των γονέων ή του κοινωνικού περιβάλλοντος; Ακόμα περισσότερο, πώς ξέρουμε ότι δεν μειώνει το σχολείο την ροπή αυτή, αν μη τι άλλο γιατί στο σχολείο μπορεί να βρεθεί κάποιος δάσκαλος να απομυθοποιήσει τις θεωρίες συνωμοσίας ή κάποιος συμμαθητής που θα γελάσει με αυτές;
Κι εδώ βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο η έκθεση παιδιών από μη-συνωμοσιολογικά περιβάλλοντα να έχει αρνητική επίδραση, άρα υπάρχει χώρος για να συζητήσουμε για την οικοδιδασκαλία, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ενδεχόμενη θετική επίδραση που έχει η παρουσία αυτών των παιδιών στο σχολείο σε όσα παιδιά προέρχονται από συνωμοσιολογικά περιβάλλοντα.
Ξανά λοιπόν, στοιχεία παρακαλώ, πριν βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.
Η εμπειρία μου λέει ότι μια χαρά προσφέρονταν μουσική, ζωγραφική, γυμναστική, ξένες γλώσσες(που κανείς δεν ενδιαφερόταν γιατί όλοι τις μαθαίναμε σε φροντιστήρια), περιβαλλοντική αγωγή, οδηγική αγωγή, εθελοντικές δραστηριότητες, δανειστική βιβλιοθήκη, θεατρικές παραστάσεις, σκάκι, χρήση Η/Υ.
Φοίτησα αποκλειστικά σε δημόσια σχολεία, σε μια μεσοαστική γειτονιά. Ανάμεσα στους ανίκανους δασκάλους και καθηγητές, υπήρχαν αρκετοί που οργάνωναν όλες αυτές τις δραστηριότητες που ανέφερα. Δεν προβλέπονταν όλες από το ωρολόγιο πρόγραμμα, δεν ήταν όλες υποχρεωτικές. Μας παρέχονταν όμως.
Για να μην συγκρίνουμε ανέκδοτα όμως, στοιχεία παρακαλώ.
Έχω την εντύπωση ότι ο μέσος αριθμός μαθητών ήταν αρκετά κάτω από 30, ίσως να έχει αλλάξει με την κρίση. Ακόμα κι αν κάποιος μαθαίνει ταχύτερα σε ομάδα 3 αντί 15, 20 ή 30(κάτι που φαίνεται λογικό εκ πρώτης όψεως), δεν είναι απαραίτητα καλύτερος ο μικρότερος αριθμός για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του. Στην ομάδα των 25 το παιδί θα δει αγόρια και κορίτσια, με διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις στα προβλήματα και στις ασκήσεις που έχει να λύσει. Σίγουρα κάτι θετικό υπάρχει από τις τόσες διαφορετικές προσλαμβάνουσες. Το αν είναι συνολικά καλύτερο ή όχι, δεν ξέρω, είναι εμπειρικό ζήτημα.
Όσο για τον σχολικό εκφοβισμό, εντάξει, μην υπερβάλλουμε. Δεν είναι south central LA τα δημόσια σχολεία. Κι αν κάποιος φοβάται τόσο πολύ, υπάρχουν και τα ιδιωτικά. Δεν κοστίζουν περισσότερο από την κατ’οίκον διδασκαλία και πλεονεκτούν στις περισσότερες διαστάσεις που μπορώ να σκεφτώ.
Αφενός ορθό, αφετέρου όχι απαραίτητα κακό. Πέραν της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της εμπέδωσης κανόνων και προτύπων συμπεριφοράς που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μια καλώς λειτουργούσα κοινωνία, ας μην ξεχνάμε ότι στο σχολείο δεν πάνε μόνο τα παιδιά από οικογένειες που έχουν την υλική και πνευματική δυνατότητα να εκπαιδεύσουν καλύτερα τα παιδιά τους. Πάει και το άλλο άκρο της κατανομής. Αυτά τα παιδιά είναι καλύτερα στην κιμαδομηχανή, παρά στον χασάπη.
Δεν είπα ακριβώς αυτό. Με παρανοήσατε. Απλά είπα ότι τα σωστά σχολεία, δηλαδή με ποιότητα διδακτικού και μαθητικού δυναμικού, είναι δύσκολο να βρεθούν ή να δημιουργηθούν εξαιτίας ακριβώς της ανισοκατανομής.
επιτέλους ας αρχίοσυμε να βλέπουμε κάποια πράγματα κατάματα. Ούτε η ευφυία ούτε τα ταλέντα είναι ισοκατανεμημένα. Αλλά αν η βιολογία μας καθορίζει τιςεπιδόσεις μας στα σπορ τότε δεν μπορώ να καταλάβω π΄ως είναι δυνατόν να αποκλείουμε την επίδραση στα διανοητικά χαρίσματα.
Ειλικρινά σε ποιό σχολείο πήγατε Στο αμερικανικό Κολλέγιο, ή σε κάποιο συναφές ; Διότι για δημόσιο σχολείο δεν μου κα΄νονυ αυτ΄απου μου λέτε. Αν ναι τοτε δεν καταλαβαίνω γιατί γράφετε τα όσα γράφετε. Αλλά θα μπω σοτν κόπο να ανασκευάσω κάποια από αυτά που λέτε. Διότι ή δεν γνωρίζετε τί σημαίνει αληθινή μουσική και αθλητισμός ή το σχολείο σας ήταν παράδεισος.
1. μουσική με μία ώρα την εβδομάδα δνε γίνεται μουσική. ΕΠίσης μόνον αν γνωρίζεις κάποιο μουσικό όργανο μπορέις να λες ότι έκανες μουσική.
2. ξένες γλώσσες σε τάξεις 30 και 40 ατόμων ξένες γλώσσες δεν γίνονται. ΑΠλά!
3. γυμναστική Συζητώντας με κατηρτισμένους γυμναστές μου είπαν ότι η κατάσταση της γυμναστικ΄ςη στην χώρα είναι τραγική. Οι γυμναστές λένε πάρτε μπάλα και παίξτε. Το δε τεχνικό επίπεδο σε αθλήματα μπάλας έιναι αξιοθρήνητο. Όταν θα έπρεπε να διδάσκουν διατάσεις. δρομικά, άλματα κτλ κτλ. Πόσα αθλήματα κάνατε στο σχολείο αλήθεια ;
Πότε βγάλατε κοστολόγιο ; Με βάση τι ; Πισ΄τεψτε μου θα μπορύσα ο ίδιος να διδάξω όλα τα θεωρητικά μαθήματα μόνος μου.
Ναι ίσως και να υπάρχει. Από πότε όμως αυτό ισοφαρίζει τα τρομακτικα πλεονεκτήματα μίας μικρής ομάδας.
Θεωρείτε δηλαδή ότι η κοινωνία μας είναι καλώς λειτουργούσα. Η ελληνική κοιννωία καλώς λειτουργούσα. Με κάνατε και γέλασα.
Το άλλο άκρο λοιπόν θα αποτύχει στα τεστ και θα επιβληθεί η επιστροφή στο σχολείο. Και λοιπόν
Σε όσες χώρες εφαρμόζεται ουδέποτε δημιουργήθηκαν θέματα κοιννωικής συνοχής. Οι εχθροί αυτής της πρακτικής θα τα είχαν αναφέρει. Όμως κανείς δεν μου έχει πει πως μετράται η κοινωνική συνοχή. Ούτε καν έναν ορισμό δεν έχω ακούσει.
σοβαρά ισχυρίζεστε ότι οι φόνοι τιμής εξαλείφθηκαν λόγω της σχολικής παιδείας ; Σοβαρά μιλάτε ;
Διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα σπανίζουν πλέον.
Δνε υπάροχυν σοπτιχέια αν θα έιχε εξαλειφθεί και χωρίς υποχρεωτική εκπαίδευση- Αυτό το επιχείρημα θα ίεχε άλλωστε βάση μόνον αν ζητούσε κάποιος να παροπλιστεί ολόκληρη η σχολική παιδεία. Εδώ συζητάμε για το δικαίωμα σε μία διαφορεική επιλογή.
Σε τυπικά δημόσια σχολεία τυπικά μεσοαστικής περιοχής. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου ήταν γόνοι εργατών, δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων και εμποροβιοτεχνών. Παιδιά ιατρών, δικηγόρων και μηχανικών δεν είχαμε εν αφθονία-δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα για την ακρίβεια, αλλά μπορεί να μη θυμάμαι καλά. Περισσότερα στοιχεία στη διάθεση του Θανάση να σας τα μεταφέρει.
Δεν ξέρω σε τι δημόσια σχολεία πήγατε εσείς, αλλά ούτε 1 ώρα μουσική την εβδομάδα κάναμε, ούτε 30-40 ήμασταν σε μία τάξη.
Μπάσκετ, ποδόσφαιρο και βόλλεϋ έκανα στο σχολείο. Προφανώς όχι όλα την ίδια χρονιά. Επιπλέον μια χαρά αεροβικές ασκήσεις, διατάσεις και ασκήσεις με βαράκια κάναμε. Μία γυμνάστρια με ειδικότητα στο τέννις είχε προσφερθεί να μας μάθει στο παρακείμενο δημοτικό γήπεδο, αλλά κανείς μας δεν ενδιαφέρθηκε. Το πινγκ-πονγκ δεν ξέρω αν μετράει, αλλά κι απ’αυτό είχαμε. Τέλος είχαμε κάνει κάνα δυο μαθήματα αφιερωμένα στο χάντμπολ και στα στιβικά αγωνίσματα. Κανείς μας δεν έδειξε ενθουσιασμένος και δεν συνεχίστηκαν.
Αυτό και τέλος από μένα. Όσο ειρωνεύεστε και μιλάτε για ένα φανταστικό δημόσιο σχολείο, αρνούμενος να δεχτείτε ότι έχει οποιαδήποτε θετική συνεισφορά, δεν έχω κάτι να συζητήσω.
Δεν σας ειρωνεύομαι καθόλου.
Συγγνώμη αν έδωσα αυτή την εντύπωση.
Δηλαδή πείτε μου, πόσες ώρες την εβδομάδα κάνατε μουσική Διότι το αναλυτικό πρόγραμμα στην εποχή μου 1 προέβλεπε. Και στο τελευταίο τρίμηνο 2.
Η ποικιλία δραστηριοτήτων που αναφέρετε σε ιδιωτικό σχολέιο παραπεμπει. Φαίνεται, και το λέω χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας ότι είσασσταν απίστευτα τυχερός.
Εγώ παλι πήγα στα τοπικά σχολεία Παγκρατίου και μετά στην Σχολή Αναβρύτων στο ΜΑρούσι, όπου είδα την υγειά μου.
Δεν μιλάω εγώ, ο ΟΟΣΑ ομιλεί που μας κατακρημνίζει στα τάρταρα αν διαβάσατε. Πιο φανταστικό δημόσιο σχολείο; Στο γυμνάσιο ήμουν και οι καθηγητές ήσαν απροετοίμαστοι. Και εξ όσων γνωρίζω πρόκειτια για τον κανόνα και όχι για ητν εξαίρεση. Ο τρόπος που δίδασκαν το μάθημα με έκανε να βαριέμαι φρικτά.
Αρνείστε ότι από άποψη rankings τα ελληνικά σχολέι α έιναι πάτος;
Θαλυς,
Αυτό όμως δεν είναι η αιτία για την οποία έχουμε σχολεία! Δεν είναι αυτός ο σκοπός του σχολείου! Θες να βάλω κι άλλα θαυμαστικά;!!!!
Ας σκεφτούμε έτσι: αν τα παιδιά μας μπορούσαν να μάθουν όλη την σχολική ύλη παίρνοντας ένα δισκίο το πρωί και ένα το βράδυ επί 9 χρόνια, θα υπήρχε σχολείο; Θα υπήρχε μήπως κατασκήνωση κοινωνικοποίησης αντ’ αυτού; Θέλω απάντηση.
Το επιχείρημα της κοινωνικοποίησης και ανοιχτών οριζόντων είναι μια εκ των υστέρων εκλογίκευση, όταν καθίσταται φανερό ότι τα περί κοινωνικής μηχανικής και περί αυθεντιών είναι από ακατάλληλα έως επικίνδυνα.
Ρε συ, προσπαθώ να θυμηθώ ποιες ανοιχτές επιλογές μου προσέφερε το σχολείο (που να μην έχουν όμως σχέση με την διδαχθείσα ύλη!) και δεν βρίσκω. Πραγματικά.
Βλ. το περί εκπαιδευτικού δισκίου επιχείρημα.
Με την διαφορά ότι αυτές είναι ένα απολύτως θεμιτό διακύβευμα, καθώς αποτελούν νομικώς δικαίωμά τους. Η ικανοποίηση των ιδεολογικών προτιμήσεων του κράτους όμως;
Πώς το ξέρεις ότι επιτρεπόταν; Δεν γνωρίζω σχετικά.
Βρισκόμαστε στο 2014. Τα παιδάκια, όπως όλοι μας, έχουν τόσες πολλές πληροφορίες στην διάθεσή τους, άρα και πιθανές αυθεντίες, όσες ποτέ. Στην πραγματικότητα, ποτέ οι γονείς δεν ήταν τόσο αδύναμοι εξ αυτής της απόψεως.
Γιατί υπολαμβάνεις ότι η κρατική επίδραση θα είναι προς την σωστή κατεύθυνση, όποια κι αν είναι αυτή; Η οικοδιδασκαλία μιας δημοκρατικής οικογένειας επί Μεταξά θα ωφελούσε ή θα έβλαπτε το παιδί;
Πάντως, για να μην μιλάμε με ακραία παραδείγματα και αρχίσουμε με τους απίθανους Άμις ή δεν ξέρω και γω τι, εγώ βλέπω το ζήτημα πολύ πρακτικά:
Θα συγχυστώ εξαιρετικά πολύ έτσι και πέσουν τα παιδιά μου στο Δημοτικό σε καμιά δασκάλα που ξέρει χειρότερα Ελληνικά ή Αριθμητική από εμένα. Και με τα παραδείγματα που έχω συναντήσει, δεν το θεωρώ και πολύ απίθανο.
[Όχι πως θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα βέβαια, ούτε να διδάξω ο ίδιος προλαβαίνω/θέλω ούτε και να πληρώσω μπορώ].
Ναι, θα υπήρχε. Απ’όσο υπάρχει ιστορία ξέρουμε ότι κατά κανόνα υπήρχαν ομαδικές δραστηριότητες για τα παιδιά. Δεν βλέπω γιατί θα άλλαζε αυτό.
Αν και η διαφορά είναι περισσότερο φιλοσοφική, το 16 του Συντάγματος, παράγραφος 2, άλλα λέει.
Θα ήσουν καλύτερα αν σε είχαν διδάξει αποκλειστικά οι γονείς σου; Αν η απάντηση είναι όχι, κάτι σου προσέφερε το σχολείο.
Έχω ακούσει την έκφραση και ρώτησα από πού προέρχεται. Δεν γνωρίζω μέχρι πότε επιτρεπόταν. Και σήμερα βέβαια η κατ’οίκον διδασκαλία δεν απαγορεύεται εξ’ολοκλήρου. Κατ’εξαίρεση ο νόμος την επιτρέπει σε μαθητές που αντιμετωπίζουν αντικειμενικές δυσκολίες(πχ μακρά νοσοκομειακή περίθαλψη). Γνωρίζω μία τέτοια περίπτωση.
1) Οι πηγές που δεν πάνε στον δέκτη έχουν δύναμη μόνο εφόσον ο δέκτης ξέρει να τις αναζητήσει. Κατά πόσο θα το κάνει αυτό ένα παιδί του οποίου οι μόνοι φορείς άσκησης επιρροής είναι οι γονείς είναι άγνωστο. Κατά πάσα πιθανότητα είναι λιγότερο πιθανό από ένα παιδί που δέχεται την επιρροή και άλλων εκτός των γονέων του.
2) Οι γονείς που προτιμούν την οικοδιδασκαλία το κάνουν ακριβώς για να μειώσουν τις εξωτερικές της οικογένειας επιρροές. Γιατί υποθέτουμε ότι η πρόσβαση σε άλλους φορείς επιρροής θα είναι εξίσου εύκολη για τα παιδιά αυτά;
Δεν θα είναι πάντα θετική για όλους. Είναι πρόβλημα αυτό. Η μέση επιρροή όμως μάλον είναι θετική κι ενδέχεται η συνολική επιρροή επίσης να είναι θετική. Παρουσιάζεται κι άλλο πρόβλημα εδώ, αυτό της υποταγής του ατόμου στο σύνολο. Δεν το αρνούμαι, δεν μπορώ να το λύσω, δεν ξέρω τι θα έκανα.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα συμβεί. Στους κάπου 30 δασκάλους και καθηγητές που θα έχουν τα παιδιά στη σχολική τους ζωή, κάποιοι θα είναι καλοί, κάποιοι κακοί και κάποιοι μέτριοι.
Αν τα λεφτά δεν ήταν πρόβλημα, αλλά ο χρόνος ήταν, τι θα προτιμούσες: οικοδιδασκαλία ή καλό ιδιωτικό σχολείο;
Το Σύνταγμα μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Στην πράξη όμως τί γίνεται. ΤΟ σύνταγμα πολλά λέει και πάντα ερμηνεύεται συσταλτικκά και εφαρμόζεται απειροελάχιστα.
Προσωπικα θα απαντήσω. Ναι. Ο παππούς μου ως αξιωματικός ήταν καλύτερος ιστορικός από τους ιστορικούς οτυ γυμνασίου. μα μη μιλήσω για οτν θείο μου που δίδασκε ιστορία στην ανωτάτη σχολή πολέμου.
και οι δύο οι παππούδες μου ήξεραν καλύτερα μαθηματικά από τους μαθηματικούς. Μόνον ότνα πήγα στην Σχολή Αναβρύτων είδα το φώς το αληθινό.
Προφανώς και δεν μιλάμε για τόσο περιορισμένο δικαίωμα.
Αυτό αν αφορά κάποια χώρα αφορά τις ΗΠΑ. Στη Βρετανάι και την Γαλλία οι γονείς θεωρούν ότι το κράτος δεν έχει δικαίωμα να αποτυγχάνει ως πάροχος παιδείας και πομένως είναι δικαίωμά τους να αποσύρουν τ απαιδιά τους από το σχολείο.
ΕΠιτέλους και λίγος ρεαλισμός!
Ούτε εγώ θυμάμαι τετοιες επιλογές για τα πρώτα εννέα χρόνια της σχολικής μου σταδιοδρομίας.
Μόνο μεταπολεμικά απαγορεύτηκε εξ όσων γνωρίζω. Τώρα κα΄ποιοι ανεγκέφαλοι, ηλίθιοι κρετίνοι του Υπουργείου Παιδείας κυνηγάνε Γαλλους πολίτες οι οποίοι ασκούν το απόλυτ ανόμιμο δικαίωμά τους να διδάξονυ τα παιδιά τους κατ οίκον σύμφωνα με τον γαλλικό νόμο.
Προσπαθούν αλλά συνετρίβησαν λόγω βλακείας. Χαχα
Ο Β παγκόσμιος πόλεμος οφέιλετια και στην επιβολή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και την διάλυση της ιδιωτικής.
Συμπλήρωμα:
Έχεις κατά νου μόνο την περίπτωση του μουρλού που διδάσκει ο ίδιος τα πάντα όλα, πράγμα απίθανο. Στην πράξη θα εμφανιστή απλώς η περίπτωση της πρόσληψης ενός δασκάλου, όπως γράφει στο άρθρο του και ο ΚΛ. Ιδού η αυθεντία που τόσο σας έλειπε!
Μα δεν είπε κανείς να μην υπάρχη δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο. Είπε να μην είναι υποχρεωτικό έναντι της οικοδιδασκαλίας (που, το ξαναλέω, δεν είναι παρά ένα μονομαθητικό ιδιωτικό σχολείο).
Καλά, ιδιαίτερα δεν έκανε κανείς σας;
Αν ο γονέας έχει απόλυτο έλεγχο στην πρόσληψη του δασκάλου και ενδιαφέρεται τόσο πολύ για το τι θα μάθει το παιδί του που προτιμάει την οικοδιδασκαλία, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι θέσεις του δασκάλου δεν θα διαφέρουν ιδιαίτερα από τις θέσεις του γονέα. Επομένως δεν υπάρχει πραγματική εναλλακτική αυθεντία και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν διδάσκει ο ίδιος ή αν προσλαμβάνει κάποιον αντ’αυτού.
Και πώς εγγυόμαστε ότι κατ’οίκον διδάσκονται μόνο τα σωστά μέρη της κατανομής; Αυτό νομίζω είναι το κρίσιμο ερώτημα: Η κατ’οίκον διδασκαλία μπορεί να είναι επωφελής για τα παιδιά δίχως να βλάπτει το κοινωνικό σύνολο. Το σημαντικό είναι να βρεθεί ο μηχανισμός που το διασφαλίζει αυτό στον επιθυμητό βαθμό. Αν δεν υπάρχει, είμαι με την υποχρεωτική σχολική διδασκαλία μέχρι νεωτέρας.
Φάινεται πάντως ότι κα΄ποιες από τις πλέον προηγμένες χώρες της Ευρώπης, Βρετανία, Γαλλία, Νορβηγία, Φινλανδια, Ιταλία τον έχουν βρει τον μηχανισμό αφού το σύστημα εφαρμόζεται επιτυχώς.
Επαναλαμβάνω νεοφιλελύθεροι κατά τα φαινόμενα κύριοι. όΤαν το σχολείο έμαθε στα παιδάκια ότι ο κόμσος μπορεί να ΄γινει μία διασταύρωση ψευδο σοσιαλιστικής ουτοπίας και ελληνικού δημοσίου το κατάκοψε κανείς ;
Ούτε κατά τα φαινόμενα, ούτε καθ’οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Λοιπόν, για να μιλάμε λίγο με στοιχεία. Η οικοδιδασκαλία επιτρέπεται σε Βέλγιο, Τσεχία, Φινλανδία, Αυστρία, Δανία, Ελβετία, Γαλλία, ΗΒ, ΗΠΑ, Κανάδα, Αυστραλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ιρλανδία, Νορβηγία, Σλοβενία, Ουκρανία, Ρωσσία και απαγορεύεται σε Γερμανία, Σουηδία, Ελλάδα, Κροατία, Κύπρο, Ολλανδία, Λιθουανία, Μολδαβία, Μάλτα και λοιπά λέει εδώ.
Με άλλα λόγια, η μισή Ευρώπη, και μάλιστα η πιο σημαντική, με την εξαίρεση Γερμανίας, Ολλανδίας και Σουηδίας, θεωρεί νόμιμη την οικοδιδασκαλία.
Ακόμη πιο σημαντικό, σε μερικές χώρες συνιστά ρητό συνταγματικό δικαίωμα.
Ιδού άρ. 30 ιταλΣ:
[μην μου ζητήση κανείς μετάφραση, θα τον οικοδιδάξω!]
Ιδού το άρ. 42 ιρλΣ:
Ιδού το άρ. 24 βελγΣ:
Τα κακόμοιρα τα ιταλάκια, ιρλανδάκια και βελγάκια που δεν κοινωνικοποιούνται και δεν δουλεύει και η κοινωνική μηχανική και δεν έχουν και επιλογές στην ζωή τους ε;
Για την Σουηδία έγραψα ήδη σχόλιο. Σητν Γερμανία απαγορεύεται λόγω κ΄παοιων σιτορικ΄νω συνθηκών που όλοι μας θυμόμαστε και δεν έοχυν σχέση με τον υπόλοιπο κόμσο παρά μόνον με την γερμανία.
Κατά τα λοιπά:
ΚΛ,
διαφωνώ με όλη αυτήν την απαξίωση του δημόσιου σχολείου. Δεν είναι βέβαια το καλύτερο, αλλά δεν είναι και για πέταμα. Και εγώ εκεί πήγα, έπεσα σε καλούς δασκάλους, τους θυμάμαι με πολλή αγάπη. Ούτε αλλάζω την κοινωνική ζωή του σχολείου μου, κι ας ήτανε και ζούγκλα πού και πού, με την απομόνωση ενός ιδιαίτερου μαθήματος.
Επίσης, έστω και αν δεν το θες, δίνεις την εντύπωση επιθετικότητας και εκνευρισμού, που δεν βοηθά την συζήτηση.
Θαλυς,
Είπαμε, για πολλοστή φορά, ότι αναφερόμαστε στο ίδιο γενικό σχολικό πρόγραμμα. Οπότε τι θέσεις και κοσμοθεωρίες μου λες; Ο γονέας απλώς δεν εμπιστεύεται την μαζική διδασκαλία και προτιμά την εξατομικευμένη.
Έλα, αφιερωμένο τότε!
Όχι οι γονείς, αλλά οι δάσκαλοι που θα προσελάμβαναν λέμε!
Λάθος, ξεκολλάτε επιτέλους με τους Μορμόνους! Το κάνουν για τον ίδιο λόγο που επιλέγουν πολλοί ιδιωτικό: για να μην έχουν απεργίες, για να έχουν εκπαιδευτικούς με μεταπτυχιακά, για να υπάρχη πιο εξατομικευμένη εκπαιδευτική υπηρεσία, για να διαλέξουν εκείνο τον δάσκαλο του παιδιού τους και να μην τους τυχαίνη λες και είναι φυσικό φαινόμενο.
Είναι λοιπόν αυτό ένα φυσικό φαινόμενο; Γιατί να αφαιρήται η ελευθερία από τον γονέα που μπορεί και θέλει να το αντιμετωπίση αυτό το πρόβλημα;
Προσωπικά και για τα παιδιά μου, δημόσιο και μόνο δημόσιο.
Αλλά εδώ συζητούμε την ελευθερία εκατοντάδων χιλιάδων γονέων, όχι την δική μου μόνο.
Η διδασκαλία του οποίου θα αποδεικνύεται με σχολικές εξετάσεις. Για την επιτυχή έκβαση των οποίων απαιτείται απλώς παπαγαλία και δεν προσφέρουν ουσιαστικές γνώσεις ούτε εμβαθύνουν(αυτά διαβάζω εδώ). Εφόσον μάλιστα η διδασκαλία είναι εξατομικευμένη, κι άρα ταχύτερη, οι γονείς, άμεσα ή μέσω αντιπροσώπων, θα έχουν περισσότερο χρόνο να επηρεάζουν κατά πώς θέλουν τα παιδιά τους και να ακυρώνουν τις ελάχιστες διαφορετικές προσλαμβάνουσες του σχολείου. QED
Τα λουλούδια στον κύριο. Από τις παλιές καλές εποχές της οικοδιδασκαλίας.
Παρ’όλ’αυτά την κοινωνική ζωή του σχολείου δεν θα την είχες.
Αν ήθελαν μόνο καλύτερη εκπαίδευση θα το έστελναν σε ιδιωτικό. Το κόστος, εφόσον μιλάμε για ιδιαίτερα κι όχι για διδασκαλία από γονείς και λοιπούς συγγενείς, δεν είναι μεγαλύτερο. Αν ήθελαν να επιλέγουν το δάσκαλο, θα ζήταγαν την εφαρμογή συστήματος με κουπόνια, που δεν είναι περισσότερο ουτοπικό ή πιο σπάνιο από την οικοδιδασκαλία μέτρο.
Η οικοδιδασκαλία, ως επί το πλείστον, είναι γι’αυτούς που θέλουν να μάθουν στα παιδιά τους για τους ψεκασμούς ή να αποφύγουν πάση θυσία τον ψεκασμένο καθηγητή.
Βέβαια υπάρχει η εξαιρετική περίπτωση αυτών που έχουν παιδιά με σημαντικές μαθησιακές δυσκολίες ή είναι πολύ μπροστά από την τάξη τους. Απ’όσο ξέρω έγιναν κάποιες αλλαγές στο νόμο πρόσφατα σχετικά με αυτούς τους μαθητές. Γι’αυτές τις κατηγορίες νομίζω θα δικαιολογείτο πιο εύκολα η οικοδιδασκαλία.
Είναι η οικοδιδασκαλία το μέσο που μεγιστοποιεί την ευημερία του τέκνου-αυτό είναι το βασικό ζητούμενο-διατηρώντας παράλληλα σε ικανοποιητικό επίπεδο την ελευθερία του γονέα; Ως προς την επιλογή διδασκάλου, αμφιβάλλω αν είναι καλύτερο μέτρο από τα κουπόνια.
Θανάση μερικές διορθώσεις στη λίστα σου:
Η Ευρώπη βασικά πάει ως εξής: ΗΒ, Ιρλανδία, Αυστρία, Ιταλία, Γαλλία, Δανία, Φιλλανδία, Βέλγιο επιτρέπουν. Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία(απαγορεύτηκε το 2010), Ελλάδα δεν επιτρέπουν. Η Ελβετία επιτρέπει στα περισσότερα καντόνια, αλλ’όχι σ’όλα. Η Ισπανία είναι ουδέτερη.
Θα είχε ενδιαφέρον ο λόγος για τον οποίο η Σουηδία οδηγήθηκε στην απαγόρευση μιας κοινής πρακτικής στη γειτονιά της. Στη δική μας γειτονιά δεν είναι κοινή, για να το λέμε κι αυτό. Στα Βαλκάνια η οικοδιδασκαλία, κατά κανόνα, απαγορεύεται.
Ψάχνοντας στοιχεία για την οικοδιδασκαλία στην Ευρώπη πάντως, βλέπω ότι κύριοι ενδιαφερόμενοι είναι οι φανατικά θρησκευόμενοι. Που σημαίνει ότι το “περί μη Μορμόνων” επιχείρημα δεν πολυστέκει και εμπειρικά, πέραν των θεωρητικών του αδυναμιών.
Όχι οι φανατικά θρησκευόμενοι έιναι εκέινοι που κανόνα τον περισσότερο θόρυβο.
Θα είχε ενδιαφέρον ο λόγος για τον οποίο η Σουηδία οδηγήθηκε στην απαγόρευση μιας κοινής πρακτικής στη γειτονιά της.
Ζητώ συγγνώμη για την επιθετικότητα. Αλλά ο εκενυρισμός ότνα κάποιος μου λέει ότι οτ κράτος, ο Μεγάλος αδελφός ξέρει το καλό της οικογένειάς μου καλύτερ από εμε΄να είναι επόμενος.
Εγώ δεν έχω καταλάβει πώς αντιλαμβάνεται ο κύριος Λερούνης το μοντέλο της οικοδιδασκαλίας: α) ως συμπληρωματικό της θεσμοθετημένης δημόσιας ή ιδιωτικής ομαδικής διδασκαλίας ή β) ως παρέχον τη δυνατότητα στο μαθητή παράκαμψης της μαζικής εκπαίδευσης.
Διαβάζοντας το άρθρο σας και με τη βοήθεια της μουσικής υπόκρουσης του Torelli ταξίδεψα νοερά στο απύθμενο σουρρεαλισμό του Κυνόδοντα του Λάνθιμου…Δεν απέχουν νομίζω και πολύ οι συνέπειες του εκπαιδευτικού μοντέλου που ευαγγελιζεστε από την αποστείρωση, τη σχιζοφρένεια και την παρακμή της παραπάνω κινηματογραφικής ταινίας. Οι λόγοι αναλύθηκαν από τους προλαλήσαντες.
Θαλυς,
Εμ, το ξέρεις ότι τα παιδάκια τότε είχαν το καθένα τον παιδαγωγό του, που ήταν δούλος οικέτης ε;
Κάνεις δίκη προθέσεων. Χίλιοι λόγοι μπορεί να υπάρχουν και εσύ σκέφτεσαι τον πιο σκοτεινό σώνει και καλά.
Αμφίβαλλε όσο θες, ούτε και εγώ μπορώ να είμαι βέβαιος, αλλά γιατί να απαγορεύσουμε το ένα μέτρο χάριν του άλλου;
Και δεν πολυκατάλαβα το σύστημα του εκπαιδευτικού δελτίου πώς εξασφαλίζει επιλογή συγκεκριμένου δασκάλου. Συγκεκριμένου σχολείου νόμιζα ότι εξασφαλίζει.
Ε, δεν σου λέει κάτι αυτό; ;-)
Φανατικά θρησκευόμενοι σαν τους Δανούς, τους Φιλανδούς, τους Βέλγους και τους Άγγλους;
ΚΣ,
Κώστα, νόημα έχει μόνο ως β. Με την υποσημείωση ότι η σχολική εκπαίδευση συνιστά παράκαμψη της οικογενειακής και όχι το ανάποδο. Πρώτα έγινε η οικογένεια και μετά το κράτος και οι επιχειρήσεις.
Κάθε συζήτηση για τα δικαιώματα των γονέων στην ανατροφή των τέκνων τους είναι καταδικασμένη να κινήται μεταξύ Μορμόνων και Λάνθιμου, παραδειγμάτων βγαλμένων μέσα από την ζωή…
That’s my point exactly! Ακόμα κι αν όλοι οικοδιδάσκονταν, ανάγκη για θεσμούς κοινωνικοποίησης και συναναστροφής συνομηλίκων θα υπήρχε. Σήμερα δεν έχουμε γυμναστήρια γιατί το σχολείο έχει αναλάβει και αυτόν τον ρόλο. Με άλλα λόγια, δεν είναι μοναδικός στόχος του σχολείου η μετάδοση γνώσεων, όπως έγραψες παραπάνω.
Εφαρμόζω τις αρχές της αποκαλυφθείσας προτίμησης, που ομολογουμένως δεν είναι συνηθισμένη νομική πρακτική. Δεν είμαι νομικός όμως :)
In dubio pro libertate, αλλά δεν βλέπω γιατί η ελευθερία πρέπει να πηγαίνει all the way, όταν η αμφιβολία είναι επαρκώς ισχυρή και υπάρχει εξίσου πρόσφορο λιγότερο ελεύθερο μέτρο.
Με τα κουπόνια δεν επιλέγεις έναν-έναν τους δασκάλους, αλλά ως πακέτο. Αν δεν σου κάνει το πακέτο, πας σε άλλο σχολείο, οπότε έμμεσα επηρεάζεις και το ποιοι δάσκαλοι προσλαμβάνονται.
Και η υποχρεωτική θητεία δεν είναι κοινός τόπος στην υπόλοιπη Ευρώπη. Χμ, τι μου λέει αυτό; :P
Δεν διδάσκει τα παιδιά του κατ’οίκον ο μέσος πολίτης των χωρών αυτών. Όλοι οι σύνδεσμοι που βρήκα μιλάνε για χριστιανική κατ’οίκον εκπαίδευση. Δεν είναι hard evidence, αλλά μου βαράει καμπανάκια.
Ε, αφού κάθε συζήτηση για το δημόσιο σχολείο είναι υποχρεωμένη να κινείται μεταξύ τεμπέληδων και άχρηστων διδασκόντων και τάξεων βγαλμένων από την Ασυμβίβαστη Γενιά…
Η οικοδιδασκαλία θα είχε νόημα για εξαιρετικά χαρισματικά παιδιά ή παιδιά με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες. Αυτό θα ήταν το δικό μου σημείο έναρξης της επιχειρηματολογίας. Λιγότερος λόγος για την ελευθερία των γονέων, περισσότερος για την καλύτερη εξυπηρέτηση των δικαιωμάτων του τέκνου.
Και τον επιτελεί; Μπορέι ακνείς σοβαρά να πει ότι έγινε αθλητής ή ότι πήρε έστω και τις βασικές κατευθύνσεις φυσικής αγωγής από το σχολείο;
Λανθασμένη αντίληωη έχετε επί του θέματος. ΤΟ γεγονός ότι η χριστιανική οικοδιδασκαλία προβάλλεται στις χώρες αυτές δεν σημαίνει ότι είναι η μόνη μορφή. Ούτε καν η κρατούσα. Ο σημαντικότατος Άγγλος φιλόσοφος Ρότζερ Σκράτον δίδαξε κατ οίκον τον υιό του ώστε να μην πρέπει να υποστεί τις συνέπειες τοης ξεπεσμένης Βάθμιας αγγλικής εκπαίδευσης.
Η οικοδιδασκαλία θα είχε νόημα για εξαιρετικά χαρισματικά παιδιά ή παιδιά με σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες.
Το μόνο μου κώλυμα με τον θεσμό της οικοδιδασκαλίας είναι ότι είναι μικρής πρακτικής σημασίας, αφού εξ αντικειμένου μόνο κάποιος με σημαντική οικονομική άνεση μπορεί να αμείβη ένα δάσκαλο για τα παιδιά του, πολλώ δε μάλλον μια ομάδα δασκάλων διαφόρων ειδικοτήτων. Άρα μιλάμε για τις πρώτες 2-3 τάξεις του δημοτικού το πολύ, μετά ακόμη και ο πλούσιος θα προτιμήση την ασφάλεια, την ευκολία και το γόητρο ενός ιδιωτικού σχολείου. Ή ίσως κάποιος γονέας που δεν δουλεύει για να μεγαλώση τα παιδιά θα μπορούσε να κάνη και τον νηπιαγωγό. [και το νηπιαγωγείο είναι πλέον υποχρεωτικό, μην το ξεχνάτε!]
Αν όμως η πρακτική σημασία του θεσμού είναι μικρή, που αυτό δείχνουν και οι αριθμοί των χωρών όπου υφίσταται, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός και η κοινωνία που διχάζεται, η αποστείρωση και η σχιζοφρένεια;
Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσαν να υπάρξουν και ενδιάμεσες καταστάσεις, με ομάδες 5-6 παιδιών που διδάσκονται οίκοι και οι γονείς τους συνεταιρίζονται στην επιλογή και την αμοιβή των δασκάλων. Είπαμε, η οικοδιδασκαλία είναι ένα μονο- ή ολιγομαθητικό ιδιωτικό σχολείο.
Στη Γαλλία, που επιτρέπει την οικοδιδασκαλία, αυτή η πρακτική απαγορεύεται. Επιτρέπεται αυστηρά η διδασκαλία κατ’οίκον για τα παιδιά μίας οικογένειας ανά περίπτωση μόνο.
Ο μικρός αριθμός των οικοδιδαχθέντων είναι αφορμή να μην ξεκινήσει καν η κουβέντα. Άπαξ και ξεκινήσει, όλα τα επιχειρήματα μπορούν να πέσουν στην πίστα.
Ορίστε. Τ α πλεόν προοδευμένα έθνη επιτρέπουν το αυτονόητο την οικοδιδασκαλία. ΑΠό σεβασμό στις επιλογές της οικογένειας
Αγαπητέ μου, Δεν ξέρω ΄τι αποκαλούμε μικρή πρακτική σημασία. Ξέρω όμως ότι οι Υπεύθυνοι επιλογής του Στάνφορντ θεωρούν ότι οι οικοδιδαχθέντες είναι άκρως ενδιαφέρουσες και αξιόλογες πειρπτώσεις. Κάτι θα ξέρουν.
Χαχα, αυτό το έχεις δει φαντάζομαι ε; #κλάψα
Ναι μωρέ. Η Σουηδία της υποχρεωτικής στράτευσης. Ο κανόνας στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη είναι η εθελοντική θητεία. Στα Βαλκάνια έχουμε ακόμα υποχρεωτική στράτευση. Τώρα τη θέση μου υπέρ της υποχρεωτικής στράτευσης της ξέρεις. Ας αφήσουμε την καυλοστρατία μας έξω από αυτό το νήμα.
Τελικα για τον ΟΟΣΑ απαντησε κανεις?
Απο το κακο υπαρχει και το χειροτερο ειναι η προφανης απαντηση.
εδω αλλοι μαθαινουν θεωρια παιγνιου σε ταξεις 200 ατομων, στα γαλλικα θα κολλησουν??
Κατα τα αλλα, επειδη δεν προλαβαινω να διαβασω 560 σχολια, εχουμε καταληξει με βαση ποια κριτηρια μιλαμε? Αν ειναι η ελευθερια του γονιου, τελειωσε ηδη το ζητημα. Αν ειναι το καλο του παιδιου, ας σκεφτουμε αν μας νοιαζει κατα μεσο ορο ή το μαξιμιν (δηλαδη να εξασφαλισουμε το καλο του παιδιου στην χειροτερη θεση).
Αν μας νοιαζει το μαξιμιν, παλι προκυπτει οτι η οικοδιδασκαλια μπορει να βγαλει τερατα.
σαφώς και η οικοδιδασκαλία μπορέι να βγάλει τέρατα. Το ζήτημα είναι ότι η κρατική παιδεία ούτως ή άλλως βγάζει τέρατα.
Δεν καταλαβαίνω δηλαδή….για να αποφύγουμε τα χειρότερα καθιερώνουμε ητν λατρεία του κάτω του μετρίου ως είδωλο το οποίο πρέπει να προσκυνούμε.
Και τί κάνουμε με το καλό του παιδιού στην καλύτερη θέση;
Επιπλέον, μα τί λε΄τε τώρα περί ξένων γλωσσών;
Τϊ είπατε; Πώς ΄γινεται διόρθωση χρήσης ιδιωμάτων και προφοράς σε 200 άτομα; ή και σε 40 άτομα;
Εξ όσων γνωρίζω η θεωρία παιγνίων εγκεφαλική κατανόηση απαιτεί-
Από ότι θυμάμαι από την λίγη διδακτική ξένων γλωσσων που έχω κάνει και ητν προσωπικκη διδακτική μου εμπειρία, όσοσ μικρότερο είναι το τμήμα τόσο καλύτερα.
Και με ποιό δικαίωμα τ αυπόλοιπα μέρη της κοοινωνίας και η κρατική μηχανή ασκούν πολιτική διακρίσεων απέναντι στον γονιό που δεν έχει μεν τα χρήματα να στείλει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο αλλά έχει την διάθεση να του δώσει αυτό το κάτι παραπάνω.
“Δεν καταλαβαίνω δηλαδή….για να αποφύγουμε τα χειρότερα καθιερώνουμε ητν λατρεία του κάτω του μετρίου ως είδωλο το οποίο πρέπει να προσκυνούμε.”
ε, δεν το λεω εγω, το λενε ανθρωποι σαν τον Ρωλς στο περιπου :)
Αλλα εγω ρωτω, ποιο κριτηριο τελικα εχουμε διαλεξει. Ας πουμε οτι μας νοιαζουν οι μεσοι ανθρωποι, ή οι καλυτεροι, ή οι χειροτεροι, να το αναλυσουμε αναλογως (εντιτ: συγγνωμη, ειχε κοπει αυτη η φραση στην μεση πριν)
απλα δεν γινεται. Την προφορα ειτε εχεις ορεξη και την μαθαινεις μονος, ακουγοντας, ειτε δεν την μαθαινεις.
Κατα τα αλλα, μπραβο παιδια που τα λετε, αλλα δεν σας προλαβαινω ρε παιδι μου.
Πάντως οφείλω να σας πω ότι είναι μάλλον σπάνια η εκμάθηση ξένων γλωσσσών σε τμήαματα 200 ατόμων.
ε, δεν το λεω εγω, το λενε ανθρωποι σαν τον Ρωλς στο περιπου
το περίεργο με τον Ρωλς είναι ότι υπήρξε αθλητής και δεν κατάλαβε το θεμελιώδες του ανθρώπινου εγωισμού!
προφανώς και ως παρ¨ακμψη της μαζικής εκπαίδευσης το αντιλαμβάνομαι διότι αλλιώς το 60 τοις εκοτό του άρθρου δεν θα έιχε νόημα. Εϊναι εμφανέστατο. Άλλωστε ο όρος homeschooling Μόνο αυτό σημαίνει.
Ούτε που διαβάσατε το άρθρο και κάνετε σχόλια. Μίλησα για ασφαλιστικές δικλίδες και εποπτεία. Μίλησα ακόμη και για καταβολή τιμήματος σε εκπαιδευτικούς. Σε αυτά τα πλαίσια μία κατάσταση αλά Λάνθιμος θα ήταν αδύνατη.
Αυτό που δεν λέτε, αντί να φαντασιοκοπείτε για ακραίες καταστάσεις τύπου Λάνθιμου, είναι τί γίνετια αν το σχολείο της γειτονιάς έχει εξαιρετικά χαμηλές επιδόσεις σε μαθηματικά βιολογία, φυσική, χημεία, ιστορία, αρχαία και θρησκευτικά. έχει ή δεν έχει ο γονιός το δικαίωμα να προφυλάξει οτ παιδί οτ υπάδη θυσία.
Πραγματικά πρέπει να προστατέψω το απιδί μου από οτν Λάνθιμο. Η αισθηιτκή των βιλτεοκλιπ οτυ είανι τόσο χάμηλη όσο και ύπουλη. ΒΑνδή και Λάνθιμος το ντούο που σκοτώνει
Όσο σκέπτομαι το επιχείρημα διάδοσης ακραίων ιδεών, ΜΟρμόνων και άλλων, μέσω της κατ οίκον εκπαίδευσης τόσο περισσότερο ασήμαντη μου φάινεται. Σαν να μην μπορούν τα εκατοντάδες θρησκευιτκά σχολεία να διαδώσουν ότι ιδέες θέλουν ανεξέλγκτα. Και τί έχει να πει κανείς για τα στρατιωτικά σχολεία όπου τ α παιδιά ενστερνίζονται από μικρά συγκεκριμένη ιδεολογία; Να τα καταργήσουμε όλα δηλαδή;
Ω ναι, να τα καταργήσουμε όλα!
(τα θρησκευτικά και στρατιωτικά σχολεία, εννοώ).
:)
Την ελευθερία της σκέψης και της επιλογής την έχετε ακούσει ποτέ;
Το γεγονός ότι όλα αυτά τα σχολεία
τα στρατιωτικά στις ΗΠΑ και τα θρησκευτικά στο ΗΒ δίνονυ άοτμα με πολύ καλύτερη μόρφωση από τον Μέσο Όρο σας λέει τίποτα;
με ποιό επιχέιρημα ζητέιτε την κατάργησή τους;
Γενιές ηγετών έχουν ανατραφεί σε αυτά τα σχολεία.
Επειδή το νέστινγκ καταντάει προβληματικό:
Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δίνουν το Ισραήλ 41ο στα μαθηματικά και την Κίνα 1η. Όποιος έχει διδάξει ή συναναστραφεί Κινέζους και Ισραηλινούς μαθητές, ξέρει ότι η εικόνα στο πανεπιστήμιο είναι η αντίστροφη.
Αυτό δε σημαίνει ότι τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι λάθος-αν και δεν εμπιστεύομαι ιδιαίτερα στοιχεία όταν δεν ξέρω την μεθοδολογία μέσω της οποίας προκύπτουν. Σημαίνει όμως σίγουρα ότι το να κοιτάμε τον μέσο όρο δεν μας λέει πολλά όταν τα επιχειρήματα μας είναι πιο ταιριαστά στις άκρες της κατανομής.
Τα παιδιά που ρίχνουν τον μέσο όρο στα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι πιθανότατα αυτά που θα ωφελούνταν λιγότερο από την οικοδιδασκαλία. Μην ξεχνάμε ότι το κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο είναι πολύ ισχυρός προβλεπτικός παράγοντας των μαθητικών επιδόσεων. Αυτό σημαίνει ότι τα προερχόμενα από περιβάλλοντα που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την οικοδιδασκαλία παιδιά, πιθανότατα δεν θα κέρδιζαν πολλά σε όρους μαθητικών επιδόσεων. Και φυσικά θα ρίσκαραν να χάσουν τα παράπλευρα ωφέλη κοινωνικοποίησης και ποικιλίας ερεθισμάτων(όχι μόνο γνωσιακών αλλά και κοινωνικών) που τους παρέχει το σχολείο.
καλή ιδέα!
Φοβουμαι ότι δεν διαβάσατε καλά. Η έρευνα δίνει την πρώτη θέση όχι στην Κίνα γενικώς για την οποία και δεν υπάρχουν στοιχεία αλλά στην περιοχή της Σαγκάης.
Επίσης, εκ όσων γνωρίζω, κανείς δεν έχει αμφισβητήσει την εγκυρότητα του PISA.
Εδώ αυθαιρετείτε στην συλλογισιτκή σας! Γιατί το καλό δεν θα μπορούσε να έιναι καλύτερο. Πιστεύω ότι οι ικανοί μαθητές θα ωφελούνταν τα μέγιστα από την πλήρη οικοδιδασκαλία δίχως τους μέτριους και τους κακούς μαθητές να αποτελούν τρχοπέδη στην δική τους ατμομηχανή!!
Είπαμε τ α κοινωνικά ερεθίσματα θα αναπληρωθούν! Και τί είδους κοιννωικό ερέθισμά είναι όταν 30 πρόβαβτα και λύκοι παρακολουθούν ένα μάθημα. ΣΥνύπαρξη στην ανία. Η απώλεια χρόνου καθιστά ακριβή την όλη υπόθεση.
Όποιος έχει διδάξει ή συναναστραφεί Κινέζους και Ισραηλινούς μαθητές, ξέρει ότι η εικόνα στο πανεπιστήμιο είναι η αντίστροφη.
Έχουν καταναλωθεί πολλές Internetώρες για σχολιασμό και επανασχολιασμό ενός ανούσιου ζητήματος σε τούτο το blog. Ακόμα όμως και για ήσσονος σημασίας θέματα η διαλεκτική διατριβή είναι μια εποικοδομητική μορφή «σκοτώματος» του (ελεύθερου) χρόνου.
Οι απόψεις του κ. Λερούνη περί της οικοδιδασκαλίας είναι εύθραυστες – η συλλογιστική του μπάζει από παντού. Για να αποφύγω τη μακρηγορία απαριθμώ τις σκέψεις μου.
1) Κύριο επιχείρημα του κ. Λερούνη είναι ότι μέσω της οικοδιδασκαλίας ο προικισμένος μαθητής είναι σε θέση να λάβει υψηλότερου επιπέδου παιδεία.
Μα, γι΄ αυτό υπάρχουν τα φροντιστήρια και οι ιδιώτες φροντιστές: πληρώνεις και μαθαίνεις…Είναι αυτός όμως λόγος για να παρακαμφθεί εντελώς το σχολείο; Σας διαφεύγει ότι στο δωδεκατάξιο σχολείο παρέχονται μόνο οι βασικές γνώσεις – η εμβάθυνση μπορεί να συντελεστεί μετά το σχολείο βάσει της διάθεσης και της τσέπης του καθενός. Ο βασικός στόχος της μαζικής εκπαίδευσης δεν είναι η μονοδιάστατη μετάδοση γνώσης αλλά πολλά περισσότερα, όπως…
2) … η δυνατότητα επαφής με διαφορετικούς ανθρώπινους χαρακτήρες – πράγμα σημαντικό ιδίως σήμερα που οι εθνικές κοινωνίες έχουν μεταλλαχθεί σε πολυφυλετικές.
3) … η δυνατότητα σύγκρισης, άμιλλας, συναγωνισμού, στοιχείων αδύνατων στην κατ’ οίκον διδασκαλία.
4) … εθίζει το παιδί στους κανόνες του κοινωνικού παιχνιδιού: 30 ώρες την εβδομάδα (όχι 3-4 μόνο διάσπαρτες όπως συμβαίνει πχ με τη συμμετοχή σε αθλητική δραστηριότητα) το παιδί μαθαίνει να υποτάσσεται σε κοινούς κανόνες, να λειτουργεί ως μέλος της ομάδας.
5) … Επισπεύδει τον απογαλλακτισμό από την οικογενειακή εξάρτηση.
6) …Μεταδίδει στοιχεία της εθνικής προπαγάνδας, απαραίτητα για την ενδυνάμωση της εθνικής υπερηφάνειας, τη συνειδητοποίηση της πολυποίκιλης σύνδεσης με τους προγόνους και τους σύγχρονους συμπατριώτες,τα αναγκαία δηλ. συστατικά για την επίτευξη της εθνικής συνοχής.
7) … Αποτρέπει την ελεύθερη διασπορά αξιών, ιδεών, γνώσεων, πληροφοριών (αληθινών ή ψευδών – αδιάφορο) επικίνδυνων για τη διασφάλιση του πολιτεύματος, της εθνικής ενότητας (κι ας δώσω την εντυπωση του φασιστόμουτρου- τη σημασία όμως αυτή της δημόσιας εκπαίδευσης διέκρινε πρώτος ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά).
8) Ακόμα και η επαφή με τις πιο σκοτεινές μορφές της σχολικής ζωής αποβαίνει μακροπρόθεσμα επωφελής: το bullying, η διακίνηση ναρκωτικών, η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι τίποτα άλλο από φαινόμενα παθογένειας που συναντά κανείς και σε πολλαπλάσιο βαθμό και στην ενήλικη ζωή. Δυστυχώς η κοινωνική εκπαίδευση δεν γίνεται δια της βαπτίσεως, του αγγίγματος ή άλλων μεταφυσικών οδών…
9) Μήπως η καθημερινή επαφή με το άλλο φύλο στο χώρο του σχολείου επιβοηθεί και την ομαλή ερωτική ωρίμανση;
10) Η οικοδιδασκαλία, με τη μορφή όχι της ενισχυτικής της μαζικής εκπαίδευσης, αλλά της πλήρους αποκοπής από αυτή δεν βλέπω τι άλλο μπορεί να προσφέρει πέραν της ενίσχυσης της γονεϊκής αλαζονείας: μια καλή αφορμή για καυχησιολογία στις παρέες των κομπλεξικών ενηλίκων. Υπάρχει, βέβαια, και το ενδεχόμενο η συγκεκριμένη επιλογή να εκπορεύεται από τραυματικές σχολικές εμπειρίες του γονέα, από συσσωρευμένα ψυχολογικά συμπλέγματα, τα οποία δεν κατάφερε να θεραπεύσει και τα μεταφορτώνει, άθελά του στο παιδί του, αν και σκοπεύει στο αντίθετο: δεν σε στέλνω στο σχολείο για να μη σε πειράξουν τα κωλόπαιδα, όπως πείραζαν και εμένα, αλλά και γιατί τα καθηγητάκια της πλάκας δεν είναι αντάξια του γιού ενός πατέρα σαν την αφεντομουτσουνάρα μου (γιατί ως καταπιεσμένη προσωπικότητα που είμαι επιδιώκω την αυτοεπιβεβαίωση μέσω της διαφοροποίησης από τη μάζα – τους κοινούς θνητούς)! Και μένει ο μικρός Γιωργάκης με την απορία γιατί να μην μπορεί να παίξει μπάσκετ στο σχολείο, όπως τα άλλα παιδάκια, να κάνει κοπάνα όπως τα άλλα παιδάκια, να την πέσει στην Ελενίτσα στην εκδρομή, όπως κάνουν όλα τα φυσιολογικά αγοράκια. Όλα είναι μέσα στη ζωή – το σχολείο είναι η το κέντρο της ζωής του εφήβου (σαφέστατα όχι μόνο για την ιδιότητα του φορέα εκπαίδευσης), ομιλώ με τη βεβαιότητα που μου προσδίδει η ιδιότητα του επαγγελματία εκπαιδευτικού που συναναστρέφεται καθημερινά με δεκάδες παιδιά! Η αποχή από την εκπαιδευτική – ενδοσχολική ρουτίνα δημιουργεί εκτρώματα τύπου Κυνόδοντα – δεν μπορώ να αντιληφθώ κύριε Λερούνη γιατί σας φαίνεται τόσο αλλόκοτη η παραπάνω συνειρμική ταύτιση.
Ρε συ Κώστα, λαμβάνεις το ζητούμενο: το σχολείο είναι το κέντρο της ζωής του εφήβου ακριβώς επειδή είναι υποχρεωτικό, πράγμα που είναι το ζητούμενο σε αυτήν την συζήτηση. Η αιτιολόγησή σου καταντά αυτοαναφορική.
Δεν βρίσκεις τίποτα το προβληματικό σε αυτήν την κρατική κατήχηση; Θυμήσου ποιες ιδέες και ποιες αξίες απέτρεπε το σχολείο να διαδοθούν 40 χρόνια πριν.
Αριστοτέλης στα Πολιτικά
εκτρώματα τύπου Κυνόδοντα – δεν μπορώ να αντιληφθώ κύριε Λερούνη γιατί σας φαίνεται τόσο αλλόκοτη η παραπάνω συνειρμική ταύτιση.
η δυνατότητα σύγκρισης, άμιλλας, συναγωνισμού, στοιχείων αδύνατων στην κατ’ οίκον διδασκαλία.
το σχολείο είναι η το κέντρο της ζωής του εφήβου (σαφέστατα όχι μόνο για την ιδιότητα του φορέα εκπαίδευσης),
Αποτρέπει την ελεύθερη διασπορά αξιών, ιδεών, γνώσεων, πληροφοριών (αληθινών ή ψευδών – αδιάφορο) επικίνδυνων για τη διασφάλιση του πολιτεύματος, της εθνικής ενότητας (κι ας δώσω την εντυπωση του φασιστόμουτρου
το παιδί μαθαίνει να υποτάσσεται σε κοινούς κανόνες, να λειτουργεί ως μέλος της ομάδας
Δυστυχώς η κοινωνική εκπαίδευση δεν γίνεται δια της βαπτίσεως, του αγγίγματος ή άλλων μεταφυσικών οδών
η συλλογιστική του μπάζει από παντού
Στην έρευνα και κατά ΜΟ. Ως teaching schools δεν είναι άσχημα. Και το καταφέρνουν αυτό λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν μπορούν να διώξουν τους μισούς εισακτέους μετά το πρώτο έτος, όπως τα γερμανικά πανεπιστήμια πχ, ούτε έχουν τους πόρους των βρετανικών.
Και πάλι βέβαια, η αναφορά αυτή είναι εκτός θέματος. Δεν υπάρχει τμήμα που να προτιμάει Κινέζους φοιτητές από Ισραηλινούς με ακαδημαϊκά κριτήρια. Με εμπορικά βέβαια αλλάζει το πράμα. Και διαφορά μεταξύ Πεκίνου-Σανγκάης-Μακάου δεν έχω παρατηρήσει στις επιδόσεις των φοιτητών, ούτε έχω ακούσει κανέναν άλλο να παρατηρεί.
Υπάρχει τουλάχιστον μια μελέτη που δείχνει ότι το 2009 έγινε λάθος στη δειγματοληψία στις ΗΠΑ. Σοβαρά συμπεράσματα από την PISA, δίχως να σταθμίζουμε τα αποτελέσματα για κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες, δεν βγαίνουν. Ο ΜΟ από μόνος του δεν λέει πολλά για ζητήματα σχεδιασμού του εκπαιδευτικού συστήματος.
Εγώ βέβαια έγραψα ότι δεν θα κέρδιζαν πολλά, όχι ότι δεν θα κέρδιζαν τίποτα. Η λογική είναι απλή: Αν το άνω άκρο της κατανομής είναι ήδη σε καλό επίπεδο, τα περιθώρια βελτίωσης είναι μικρά εξ’ορισμού.
Υπάρχει και το διάλειμμα, οι συζητήσεις, τα παιχνίδια, οι κοινές εμπειρίες, οι πλάκες, οι απογοητεύσεις. Το σχολείο δεν είναι απλά το ωρολόγιο πρόγραμμα. Ακόμα και η υποχρέωση να υπομείνουν ένα βαρετό μάθημα/καθηγητή είναι χρήσιμη για την ζωή τους ως ενήλικες, κάποιοι, κάποτε θα κληθούν να κάνουν βαρετές δουλειές ή να παραστούν σε βαρετές κοινωικές εκδηλώσεις. Δεν είναι κακό να μάθουν τα παιδιά ότι στη ζωή δεν γίνεται πάντα το δικό μας, ακόμα κι αν θα ήταν καλύτερο.
Καλά τα κλασσικά κείμενα, αλλά τότε επιτρεπόταν, αν δεν επιβαλόταν, η σωματική τιμωρία. Η παιδαγωγική έχει αλλάξει ριζικά από τότε.
Από τη στιγμή που το Σύνταγμα επιβάλλει την παροχή δημόσιας, δωρεάν παιδείας, νομίζω η απάντηση είναι απλή: Συνυπευθυνότητα υπάρχει. Το κράτος θέτει το ευρύτερο πλαίσιο και παρέχει τις υποδομές. Οι γονείς έχουν το micro-management. Και μην ξεχνάμε φυσικά ότι υπό προϋποθέσεις αφαιρείται από τους γονείς η δυνατότητα λήψης αποφάσεων σχετικά με το παιδί τους. Οπότε το δικαίωμα τους δεν είναι απεριόριστο.
Καθόλου εκτός θέματος δεν είναι. Δεν ξέρω που το βλέπετε αυτό. Τα δύο τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε προθάλαμο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ πανεπιστημίου. Για αν μεταβεί το παιδί σε πανεπιστήμιο της αλλοδαπής πρέπει είτε να παρακολουθεί ιδιωτικό σχολέιο, είτε να πάθει κόπωση, είτε να ξοδέψει άλλα δύο χρόνια σε προετοιμασία.
Ελατε στον κόσμο της πραγματικότητας κια όχι η.
Εϊχε απόλυτο δίκιο ο Π Κονδύλης ότνα κατέκρινε την νεοελληνική διανόηση για σύμφυρση είναι και δέοντος. Ποιά συνυπευθυνότητα υπάρχει; Αποζημιώνει το κράτος για κακή εκπαίδευση που παρέχει;
Ο ΜΟ από μόνος του δεν λέει πολλά για ζητήματα σχεδιασμού του εκπαιδευτικού συστήματος.
Καλά τα κλασσικά κείμενα, αλλά τότε επιτρεπόταν, αν δεν επιβαλόταν, η σωματική τιμωρία. Η παιδαγωγική έχει αλλάξει ριζικά από τότε.
Υπάρχει τουλάχιστον μια μελέτη που δείχνει ότι το 2009 έγινε λάθος στη δειγματοληψία στις ΗΠΑ
Παρακαμπτω το θέμα της κοινωνικοποιησης του παιδιού – ανάμενω μια πιο πειστική και εμπεριστατωμενη πρόταση σας επ’ αυτου. Θα εισελθω σε πιο πρακτικές παρμετρους-
Ας συμφωνησω μαζί σας για λόγους οικονομιας της συζήτησης οτι ή επιλογή του μοντέλου μόρφωσης, των φορέων αυτης, δηλ. των δασκάλων αλλά και των γνωστικων αντικειμένων μπορεί να είναι και προσωπική επιλογή του γονέα. Ξεδιαλυνετε’ομως’αν μπορείτε τις παρακατω απορίες μου
1) (Πως) θα γίνεται ή αξιολόγηση του μαθητή;Θα προβλέπονται κάποιου ειδους εξετάσεις; Αν ναι, με την εποπτεία τινος;
2) Θα υπάρχει δικαίωμα συμμετοχής των οικοδιδαχθεντων στις εισαγωγικές εξετάσεις; Με βαση το υφιστάμενο εξεταστικό συστημα όλοι οι Ελληνες μαθητές καλούνται να εξεταστούν σε μια δεδομενη, κοινη, διδακτεα στο Λυκειο υλη, σε συγκεκριμενα γνωστικά αντικειμενα. Είναι προφανές οτι ένας μαθητής που έχει επιλέξει να παρακάμψει το μαζικό σχολείο θα έχει τη δυνατότητα προετοιμασίας αποκλειστικά στα εξαταζομενα μαθήματα απο πολύ νεαρή ηλικία (αφου αυτος θα καθοριζει το τι θα διδαχθει και απο ποιον) παρακάμπτοντας την επαφη με αλλά σημαντικά αλλά μη εξετάζομενα βασικά μαθήματα. Δεν θα προωθηθει έτσι ή ημιμαθεια; Εκτός και αν το μοντελο που περιγράφετε αφορα αποκλειστικά μαθητές που στοχεύουν στην εισαγωγή σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα μονο του εξωτερικού.
3) Εστω οτι ή οίκο διδασκαλία γίνεται υποχρεωτική για ολους: πληβείους και πατρικίους. Το κοστος θα είναι τεράστιο, αδύνατο να καλυφθεί ακόμα και με γονική συμμετοχη. Επίσης, εξαιτίας της μαζικότητας, της αύξησης της ζήτησης, τα δίδακτρα που θα απαιτούν οι ελάχιστοι διακεκριμένοι εκπαιδευτικοί θα είναι υπερογκα, ενω αναγκαστικά για τον ίδιο λογο θα εξακολουθήσουν μέτριοι καθηγητές να βρίσκουν εργασία. Αποτέλεσμα: μηδέν.
4) Σαφέστατα και είναι αναφαιρεο δικαίωμα του γονιού να επιλέξει τους ικανότερους καθηγητές για το παιδι του. Ή οίκο διδασκαλία ανθούσε και θα ανθεί σε παράλληλη, όμως, πορεία με το μαζικό σχολείο.
5) Νομιζω οτι ένας ανήλικος μαθητής είναι αναγκη να αποταμιευσει πολύ πιο απαραίτητες γνωσει απο το να ζει ή όχι ο Πάουντ (ας μαθει να διαβάζει πρωτα Σεφέρη και Καβάφη), αν ο Ερρίκος ο 8ος είχε 7 ή 8 δάκτυλα, ή ποιο ηταν το αποτέλεσμα της μαχης στ Ντι εν Μπιέν Φου…
6) Δεν μπορω να κατανοησω την εμμονικη σας προσήλωση στην ιδέα της ποιοτικής ανωτερότητας της κατα μόνας διδασκαλίας έναντι της ομαδικής: ή Ακαδημία του Πλάτωνα, το Λύκειο του Αριστοτέλη δεν ηταν χώροι ιδιαίτερων μαθημάτων…
7) Με την ίδια λογική γιατί το συστημα της οίκο διδασκαλίας να μην επεκταθεί και σα Πανεπιστήμια;
8) Διασστρεβλωσατε την αναφορά μου στον Αριστοτέλη: ποτε δεν υποστήριξαν οτι ηταν υπέρμαχος της μαζικης εκπαίδευσης (αν και το ακροατήριο του στην Περιπατητική σχολη ηταν μεγαλο) αλλά της κοινής, δημόσιας παιδείας που θα διοχετεύει κοινές αξίες και αρχές σε ολους.
9) Το επιχείρημα σας οτι ή οίκο διδασκαλία πρεπει να εφαρμοστει στην Ελλαδα επειδη εχει προωθηθεί σε καποιες χώρες ευρωπαικες χώρες είναι εωλο: και στην Αμερικη εφαρμόζεται ή θανατική ποινή, πρεπει να την εφαρμόσουμε και εμείς; Στην Ευρώπη οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονται με παπα και κουμπάρο , να το καθιερωσουμε κια εμείς στο όνομα του εκσυγχρονισμού;
10) Επιμενω οτι ή εμβάθυνση και η ενδελεχεστερη επαφη με τη γνώση γίνεται μεταλυκειακα: το Harvard είναι ανοιχτό για ολους οσοι εχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν.
11) Και κάτι τελευταιο: ειμαι , όπως δήλωσα, επαγγελματίας εκπαιδευτικός, όχι όμως Δ\Υ όπως εικασατε. Είμαι ιδιοκτήτης φροντιστηρίου Μ.Ε. και ταυτόχρονα οικοδιδασκαλος: ο άμεσα ευνοημενος δηλαδή της θεσμοθέτηση της οικοδιδασκαλιας…
Καταρχάς, αυτό το σχόλιο του ΚΣ είχε εγκλωβιστή από τον άτεγκτο Πυλωρό μας και δεν το είχα πάρει χαμπάρι. Οπότε, συγνώμη για την καθυστέρηση.
Αν και το σχόλιο απευθύνεται μάλλον στον ΚΛ, δίνω και εγώ τις δικές μου απαντήσεις:
Προσωπικά θα έλεγα ναι, εξετάσεις, στην αντίστοιχη τάξη του δημόσιου σχολείου, εκείνη δηλαδή που ισχυρίζεται ο γονέας ότι διδάχθηκε κατ΄οίκον. Αφού ούτως ή άλλως διενεργούνται εσωσχολικές εξετάσεις σε Γυμνάσιο και Λύκειο. Στο Δημοτικό βέβαια δεν υπάρχουν εξετάσεις, αλλά βολεύεται κι αυτό, δεν είναι κάτι δύσκολο.
Φυσικά.
Όχι, κανείς δεν είπα ότι θα καθορίζη το τι. Ίσα ίσα, έγραψα πιο πάνω
Συνεπώς, δεν παρακάμπτει τίποτα ο οικοδιδασκόμενος. Μπορεί να διδαχθή περισσότερα αν το θέλουν οι γονείς του και ο ίδιος, όχι όμως λιγώτερα.
Υποχρεωτική; Ποιος μίλησε για υποχρεωτικότητα; Κανείς, Κώστα. Ακριβώς το αντίθετο: μιλήσαμε για ελευθερία επιλογής των γονέων, είτε οικοδιδασκαλία (που στατιστικά δεν πρόκειται κατ’ εύλογη πρόβλεψη να αφορά πάνω από το 3%) είτε μαζικό σχολείο. Οπότε η αντίρρησή σου δεν αφορά όσα υποστηρίξαμε.
Σημειωτέον ότι διαφωνώ με αυτήν την λεπτομέρεια: ακόμη και αν καταργηθή η δημόσια εκπαίδευση, κανείς δεν υποστήριξε να καταργηθούν και οι δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση. Απλώς, αντί να παρέχεται η εκπαίδευση εις είδος, θα παρέχεται εις χρήμα, με την μορφή των εκπαιδευτικών δελτίων. Ο γονεάς θα είναι αποδέκτης της ίδιας κρατικής παροχής, απλώς σε άλλη μορφή.
Μα πώς τους επιλέγει τώρα; Όχι πάντως μέσω των δημοσίων δαπανών, όπου συνεισφέρει με τους φόρους του. Εκεί αντιθέτως του επιβάλλονται οι καθηγητές, δεδομένου ότι του απαγορεύεται να επιλέξη ακόμη και σχολείο! Επιλογή υπάρχει μόνο με νέες, ιδιωτικές δαπάνες.
Περί ορέξεως πάλι ο λόγος. Αυτό ακριβώς είναι και το λεπτό σημείο: αν κρίνω πως για τα παιδιά μου είναι ζωτικό να τα ξέρουν και αυτά (ή ακόμη ότι ένας δάσκαλος που δεν έχει ιδέα από αυτά μάλλον απλώς παπαγαλίζει την διδακτέα ύλη, χωρίς να έχη καμιά γενικώτερη παιδεία), γιατί το κράτος, το οποίο εγώ πληρώνω, μου κάνει την ζωή δύσκολη; Καθένας είναι ελεύθερος να κρίνη για τα δικά του παιδιά διαφορετικά. Γιατί να επιβάλλωνται όμως οι προτιμήσεις μερικών γονέων (ή καλύτερα, μερικών πολιτικών) σε μερικούς άλλους;
Ξαναρωτάω: ιδιαίτερο δεν έκανε κανείς;
Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να είναι, μπορεί και όχι. Το θέμα είναι ότι αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να αποφασιστή κεντρικά και να επιβληθή ομοιόμορφα σε όλους.
Εκεί δεν μιλάμε πλέον για δικαιώματα γονέων και συμφέροντα του τέκνου, είναι μια εντελώς άλλη συζήτηση. Γνώμη μου, να κάνη κάθε Πανεπιστήμιο ό,τι θέλη.
Δεν το ήξερες όμως, έτσι δεν είναι; Ούτε και γω.
Με παπά δεν παντρεύονται πουθενά, και ναι, να το εφαρμόσουμε, μην λέμε πάλι τα ίδια.
Σας ευχαριστώ και ε΄γω με την σειρά μου για τις παρατηρήσεις σας. Μόλις τις είδα.
Απαντώ κατ’ αριθμητικήν αντιστοιχία
1. Με εποπτεία του Υπουργείου. Το έχω ήδη απαντήσει. Εξ ου και το σχετικά μικρό χρηματικό ποσό που θα κατέβαλαν οι γονείς.
2. Η ημιμάθεια θα αντιμετωπιστεί με το αρ. 1. Δηλαδή εποπτεία και εξετάσεις. Ούτως ή άλλως, στην εποχή μυο τουλάχιστον θυμάμαι ότι άρχιζαν λατινικά πολύ πριν ξεκινήοσυν στο σχολέιο.
3. Όχι δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική για όλους. Ο γονιός που θα ασκέι εποπτεία πρέπει να έχει ορισμένα προσόντα. Με τον ίδιο τρόπο που δεχόμαστε ότι σε κάποια παιδιά πάει γάντι το σχολείο, κάποια άλλα παιδιά θα ωφεληθούν τα μέγιστα από διαφορετικού τύπου εκπαίδευση.
4.
Το ζήτημα είναι τόσο οι ατέλειωτες ΄ωρες που σπαταλούνται στο σχολείο όσο και τα περιοριστικά και ακατάλληλα εγχειρίδια τα οποία εξετάζονται.
5. Αναφερόμουν σε φιλόλογο και όχι σε μαθητή. Το ανέφερα ως δείγμα έλλειψης σεβασμού στον εαυτό τους από πολλούς φιλολόγους.
6. Είναι βέβαιο ότι κάποια τουλάχιστον παιδιά μαθαίνουν καλύτερα σε κατά μόνας διδασκαλία. Γιατί να τους αρνηθούμε το δικαίωμα;
7. Αυτό έχει γίνει ήδη εν μέρει με την εξ αποστάσεως διδασκαλία και άλλες συναφείς πρωτοβουλίες.
8. Ρωτήστε κάτι τον εαυτο σας: έχει καταφέρει το ελληνικό σχολείο να διοχετεύσει κοινές αξίες; Ποιά σχολεία το έχουν καταφέρει;
9. Όταν ένα μέτρο εφαρμόζεται΄από τόσες χώρες με επιτυχία τότε δεν βλέπω τολ λόγο να μην το εφασμόσουμε και εμείς.
Δεν μιλάμε μόνον για τις ΗΠΑ και την βρετανία. Αλλά και την Γαλλία, την Ιταλία, την Πολωνία την Ουκρανία και πολλές σκανδιναβικές χώρες.
10. Το περί Χάρβαρντ δεν είναι ακριβές. Όλα τα πανεπιστήμια της Ivy League δίνουν υποτροφίες σε πολλά υποσχόμενους φοιτητές και αθλητές. Ιδίως σε παιδιά με αληθινή κριτική σκέψη την οποία δολοφονεί ανελέητα το ελληνικό σχολείο.
Μην ανησυχείτε! Θα το διδάσκουν στα παιδιά πολύ σύντομα μα πολύ σύντομα!
Οικονομίες κλίμακας Θανάση. Το ιδιαίτερο κοστίζει περισσότερο από το φροντιστήριο και σήμερα πχ. Κατάργηση του μαζικού σχολείου σημαίνει αύξηση των δαπανών για την παιδεία. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα της ανάρτησης.
Γιατί έτσι γίνεται κατά κανόνα στις οργανωμένες κοινωνίες. Κι επειδή τα συμφέροντα του γονέα δεν είναι απόλυτα εναρμονισμένα με τα συμφέροντα του τέκνου, το κράτος έχει δικαίωμα να παρέμβει και να επιβάλλει τι θα διδαχθεί, κατ’ελάχιστον, το τέκνο. Ο γονέας έχει όλο τον εκτός σχολείου χρόνο να διδάξει το παιδί του ό,τι επιπλέον επιθυμεί, είτε πρόκειται για τον Έζρα Πάουντ, είτε για το πώς και πότε κλαδεύουμε τ’αμπέλια.
Νομίζω υπάρχουν κάποιες προτεσταντικές εκκλησίες που παντρεύουν ομόφυλα ζευγάρια. Αλλά δεν έχει σημασία αυτό, προφανώς και να το εφαρμόσουμε το συγκεκριμένο.
Θανάση,
Η κουβέντα, ταπεινή μου γνώμη, είναι απλά φιλολογική, ξεκάθαρα όμως μη εφαρμόσιμη σε ευρεία αλλά και σε καθαρά εθνική – κλίμακα: το αδιέξοδο είναι ξεκάθαρα οικονομικό – και ομιλώ ως επαγγελματίας στο χώρο της εκπαίδευσης: σημαντικό μέρος της δουλειάς μου είναι ο καθορισμός του κοστολογίου. Στο μαζικό σχολείο τα παιδιά παρακολουθούν μαθήματα πάνω – κάτω 30 ώρες την εβδομάδα. Έστω ότι λόγω του συγκριτικού πλεονεκτήματος της κατ’οικον διδασκαλιας η ίδια διδακτέα ύλη μπορεί να διδαχθεί σε λιγότερες ώρες (ας πούμε 25).
Ένας καταρτισμένος, έμπειρος εκπαιδευτικός, μικτά, ασφάλισης, δώρων, μεταφορικων συμπεριλαμβανομένων δεν μπορεί να εργαστει με λιγότερα των 50 ευρώ μικτά την ώρα (από τη στιγμή που ο καθηγητής δεν θα είναι αποκλειστικά ΔΥ διορισμένος αλλά ελεύθερος επαγγελματίας – εκτός και αν θεωρείς ότι ο φραγκάτος μαθητής θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να απασχολήσει για πάρτη του, αποκόπτοντάς τους από το μαζικό σχολείο τους (λιγους) ικανούς διορισμένους εκπαιδευτικούς της αρεσκείας του). Επί 5 τουλάχιστο ώρες ημερησίως επί 23 ημέρες το μήνα: σύνολο 5750 ευρώ το μήνα ανα μαθητή, επί 9 μήνες = 51750 το χρόνο. Και στα 40 ευρώ να κατεβάσεις το ωρομίσθιο και πάλι η συνολική δαπάνη ανέρχεται στα 41400 περίπου το χρόνο. Πόση υπολογίζεις ότι πρέπει να είναι η κρατική εισφορά; 5%; 10%; Επί δύο παιδιά για τη μέση ελληνική οικογένεια για 12 χρόνια = 41400 Χ 2 Χ 12 = 993600!!!!!Τα ποσά αυτά ειναι απαγορευτικά όχι για το σημερινό μέσο Έλληνα, αλλά και για το σημερινό ευκατάστατο (;) Έλληνα. Οπότε “οι εκατοντάδες χιλιάδες” γονείς που θα προτιμούσαν την παραπάνω λύση για τα παιδιά τους, σύμφωνα με τα λεγομενα του κ. Λερούνη σε κάποιο παραπάνω post του, είναι απλά όνειρο χειμερινής νυκτός.
Εάν λοιπόν η παραπάνω κουβέντα γίνεται για μερικές εκατονταδες παιδιά, για την οικονομικη ελιτ της χώρας τζάμπα νομίζω την κάνουμε: το φυτώριο μελλοντικων πρωθυπουργών, το Κολλέγιο Αθηνών, και τις “εξαιρετικές” κοινωνικές επαφές που αυτό αξασφαλίζει μάλλον, θα το προτιμούσαν και οι περισσότεροι από τους φραγκάτους…
Αλλά έστω ότι κατοχυρωνόταν το δικαίωμα στην αποκλειστική κατ’ οίκον διδασκαλία (στο οποίο, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι αντίθετος, με τη σκοπιμότητα και την ατομική και κοινωνική του χρησιμότητα διαφωνώ): δεν έχω λάβει ακομα καμιά πειστική απάντηση για το πώς θα αναπτυσσόταν κοινωνικά ομαλά ένα παιδί εκτός σχολείου. Πώς αναπληρώνονται οι 30 ώρες την εβδομάδα επαφής με συνομιληκους και εξοικείωσης με κανόνες συμπεριφοράς;
Όσον αφορά τα υπόλοιπα ζητήματα που θέτεις, Θανάση, συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις του Thalys.
ΥΓ. Μηπως Θα ήταν πιο εφαρμόσιμη η λύση ενός σχολείου με μια πιο διευρυμένη μορφή του σύγχρονου ελληνικού φροντιστηρίου; Τμήματα, λέω εγώ, μέχρι 6 μαθητές, ελεύθερη επιλογή σχολειου – φροντιστηρίου, με τον μαθητή – πελάτη αλλά και το κράτος απαλλαγμένους από την έγνοια της μισθοδοσίας των ΙΥ, πλέον, διδασκόντων. Το κόστος θα επιμεριζόταν λογω των περισσότερων μαθητών ανα διδάσκοντα και θα γινόταν, ίσως,
ρεαλιστικό. Το κράτος θα έδινε voucher στον μαθητή ο οποίος θα επέλεγε την εξαργύρωσή τους στο φροντιστήριο της αρεσκείας του (οι διδάσκοντες και το επίπεδο των συμμαθητών θα ήταν αντικείμενο συμφωνίας με τη διεύθυνση του φροντιστηρίου – σχολείου). Με τον παραπάνω τρόπο και θα εξαλείφονταν τα αρνητικά του δημόσιου σχολείου, τα οποία περιγραφει ο κ. Λερούνης και με τα οποία κανείς δε νομίζω να διαφωνεί και παράλληλα θα συνεχίσουν να υφίστανται τα θετικά της μαζικής εκπαίδευσης τα οποία ο ίδιος προσεγγίζει – λανθασμένα πιστεύω – επιδερμικά.
Για να μην κατηγορηθώ όμως για επαγγελματική ιδιοτέλεια και χρησιμοθηρία, αυτοκαταργώ το μοντέλο που μόλις πρότεινα (και το οποίο, εαν εφαρμοζόταν δεν θα μου κακόπεφτε καθόλου) συμφωνώ, με τον Thalys, τις παραπάνω γνωσεις ας τις μεταδώσει ο γονιός στο παιδί του.
Αν υπάρξη κρατική επιδότηση της οικοδιδασκαλίας, θα μπορούσε να είναι μόνο ίση με το ποσό κατά κεφαλήν των δημοσίων δαπανών στο συγκεκριμένο επίπεδο εκπαίδευσης. Επειδή όμως η οικοδιδασκαλία είναι ακριβή ούτως ή άλλως, καλύτερα να υπήρχαν εισοδηματικά κριτήρια.
Τώρα, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα πόσοι θα την προτιμήσουν και πόσοι μπορούν να πληρώσουν. Λίγο που κοίταξα, δεν βρήκα ποσοστά άνω του 3%, όπως ξαναέγραψα. Αλλά είναι θέμα αρχής. Και τέλος πάντων, και από αυτό το 3% αν απαλλαγή ο προϋπολογισμός του Υπουργείου, κακό δεν κάνει.
Γενικά ναι, υπέρ αυτής της άποψης είμαι και γω. Πρέπει να γράψω σχετικά.
” Το κράτος θα έδινε voucher στον μαθητή ο οποίος θα επέλεγε την εξαργύρωσή τους στο φροντιστήριο της αρεσκείας του
Γενικά ναι, υπέρ αυτής της άποψης είμαι και γω. Πρέπει να γράψω σχετικά.”
θανάση, σαφέστατα επιβάλλεται να μειωθεί το αντιπαραγωγικό Κράτος – ίσως, όμως, η εξάπλωση του ιδιωτικού μοντέλου εκπαίδευσης σταδιακά να έπληττε τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα,να δημιουργούνταν μαθητές δύο ταχυτήτων, το κοινωνικό χάσμα να μεγάλωνε, η δυνατότητα κοινωνικής κινητικότητας, η οποία υλοποιείται μόνο μέσω της μορφωσης ή της κωλοφαρδίας ή των εξαιρετικών ικανοτήτων, να εξαφανιζόταν. Νομίζω ότι στη σωστή κατεύθυνση θα ήταν όχι η σταδιακή ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, αλλά το άνοιγμα του δημόσιου σχολείου στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Για παράδειγμα, στην Αμερική ιδιωτικές εταιρείες αναλαμβάνουν την εκτύπωση σχολικών βιβλίων, την κατασκευή σχολικών γυμναστηρίων και εργαστηρίων με αντίτιμο τη διαφήμισή τους στο χώρο του σχολείου – εκεί βέβαια από την εποχη του Γερουσιαστή Μακκάρθι κεξ εξαφανίστηκαν τα κομμουνιστικά απολιθώματα που ταλαιπωρούν εμάς εδώ και σαράντα χρόνια. Τα θετικά αποτελέσματα θα ήταν άμεσα: και εξοικονόμηση κεφαλαίων και αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Από την άλλη, τί να την κάνεις την ποιοτικότερη εκπαίδευση στο σχολείο – φροντιστήριο – κατ’οικον, πές το όπως θες – αν μετά αντιμετωπίζεις τρομερές δυσκολίες να βρεις δουλειά – ο σκοπός της μόρφωσης δεν είναι μόνο η καλλιέργεια αλλά και ο βιοπορισμός (εκτός και αν έχεις πατέρα εφοπλιστή). Η αρχή πρέπει να γίνει από τα Πανεπιστήμια: είναι ανάγκη στο προσανατολισμό της έρευνας να συνεκτιμάται η άποψη των επιχειρηματικών κύκλων για τις ανάγκες της αγοράς – έτσι μόνο δε θα χάνονται άσκοπα ώρες έρευνας σε καινοτόμα μεν πεδία, μη εφαρμόσιμα, όμως στην πράξη (τουλάχιστον εντός Ελλάδας)και θα μειωθεί, παράλληλα, η ανεργία. Επίσης, είναι τρελό να υπάρχουν δεκάδες παιδαγωγικά τμήματα, δεκάδες πολυτεχνικές σχολές, και από την άλλη ελάχιστα και μάλιστα υποβαθμισμένα τεχνολογικά ιδρύματα ζωικής παραγωγής, ιχθυοκαλλιέργειας, τουρισμού, σε μια χώρα με ελάχιστη βιομηχανική παραγωγή, με οικονομία παραδοσιακά αγροτοκτηνοτροφική και τουριστική. Οι εθνικές ανάγκες πρέπει κάποια στιγμή να υπαγορεύσουν και τον προσανατολισμό της εθνικής Παιδείας.
Η ανάπτυξη πρέπει να ξεκινήσει από την Παιδεία, η οικοδιδασκαλία είναι ουτοπική κατάσταση για τα σημερινά ελληνικά δεδομένα: ας γίνουμε πρώτα Γαλλία και μετά το ξανασυζητάμε.
Πάντως ουδείς συσχετισμός μεταξύ κατ οίκον εκπαίδευσης και δυσχέρειας ανεύρεσης εργασίας έχει αναφερθεί σε χώρες που επιτρέπουν την κατ οίκον εκπαίδευση!
Γνωρίζετε τί είναι καόμη ουτοπικώτερον; κατά 40 φορές τουλάχιστον; Να αναμένει κανείς ότι θα γίνουν έστω και μικρές βελτιώσεις στην σχολική παιδεία!
Ας αφήσουμε την Γαλλία. Ας γίνουμε, σε εκαπιδευτικά θέματα εννοώ, Πολωνία και Ουκρανία που επιτρέπουν για να μην πω ενθαρρύνονυ την κατ οίκον διδασκαλία. Αλλά ξέχασα, ακόμη και οι Πολωνοί είναι αρκετά ευφυείς ώστε να κατανοήσουν τα ωφελήματα. Εκτός βέβαια να δεχτούμε ότι δεν είμαστε καν στο επίπεδο της Πολωνίας.
Συγγνώμη,υπάρχουν και άλλα μοντέλα κατ οικον εκπαίδευσης. ΠΧ δεν βλέπω τον λόγο αν ένας γονιός έχει πτυχίο Πανεπιστημίου να μην κάνει ο ίδιος την δουλειά εξοικονομώντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Στο ΗΒ γίνεται και ανταποδοτική διδιασκαλία.
ΠΧ ένας φιλόγος αναλαμβάνει τα φιλολογικά τνω παιδικών δύο οικογενειών και ένα φυσικός τα των φυσικών επιστημών.
Ο γονιός απόφοιτος ΑΕΙ κατά κανόνα δουλεύει. Συνήθως δεν του περισσεύει χρόνος για να διδάξει. Η διδασκαλία απαιτεί προετοιμασία, δεν είναι μόνο οι ώρες παράδοσης. Κι η προετοιμασία θέλει σχετικά σταθερό χρόνο που είναι ανεξάρτητος από τον αριθμό των διδασκομένων. Γι’αυτούς τους λόγους, η ανάθεση της διδασκαλίας σε επαγγελματία, με τα συνεπαγόμενα κόστη, είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
Επίσης στην Ελλάδα έχουμε υψηλό ποσοστό συζύγων(κυρίως γυναικών) που μένουν στο σπίτι, αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό της αγοράς εργασίας που θα θέλαμε να αλλάξουμε, όχι να ενθαρρύνουμε.
Ο διακεκριμένος Βρετανός φιλόσοφος Σκράτον σχετικά με την οικοδιδασκαλία και την αποτυχία του εκπαιδευτικού συτήματος
http://www.theguardian.com/lifeandstyle/1999/apr/28/familyandrelationships.features102
Αντί να φλυαρείτε όλη την ώρα στο ίντερνετ,
δεν πάτε να μεταδώσετε ό,τι φώτα σας έχουν απομείνει σε κανα μικρό παιδάκι ή νεαρό/ή; Είναι πολύ πιο εποικοδομητικό. (Αν φυσικά σας το επιτρέψουν οι γονείς του έστω και για μια στιγμή…)
Σίγουρα μπορείτε, με ή χωρίς ελεύθερη κατ´οίκον εκπαίδευση. Η μετάδοσις γνώσεων είναι ακόμα συνταγματικώς ελεύθερη.Ό,τι μπορείτε ΚΑΝΤΕ το!
Κύριε /Κυρία,
Η απάντησή σας μοιάζει με τρολλιά. Δυστυχώς η επίπλασητ εγγύτητα του διαδικτύου δίνει την ψευδεστατη εντύπωση ότι πράγματι γνωρίζουμε τους ανθρώπους με τους οποίους συνομιλούμε διαδικτυακά. Ε λοιπόν εσείς ΔΕΝ γνωρίζετε και ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ να γνωρίζετε την όποια συμβολή των διαλεγομένων στη μετάδοση γνώσεων.
Φαίνεται ότι μάλλον δεν έχετε καταλάβει το ζήτημα. Η υποχρεωτική σχολική εκπαίδευση κατατρώει των χρόνο γονιού και παιδιού. Ο θεσμός αυτός ως έχει καταπατά τα διακιώματα του παιδιου και της οικογένειας δίχως να δίνει εγγυήσεις για το παραμικρό. Οι παράμετροί της, το one size fits all, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Ανέγνως αλλά ουκ έγνως.
Και σε κα΄θε περίπτωση αν θέλετε αν αφήσετε ΄τετοιες αιχμές για τους διαλεγομένους σας ρποκαλώ να το κάνετε επωνύμως ή, αν μη τι άλλο, ψυεδωνύμως αλλά πάντως όχι ανωνύμως. Κάτι τέτοιο θα μας επέτρεπε να σας απαντήσουμε προσιδιαζόντως!
επίσης σας συνιστώ να είστε πιο προσεκτικός/ή στην χρήση του όρου φλυαρία. Εκτίθεστε.