Νομίζω ότι με την πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου να ζητήσει την δημιουργία ενός Κέντρου Ελευθέρου Σωφρονισμού (στο εξής: ΚΕΣ), δηλ. ενός ειδικού σωφρονιστικού καταστήματος για κληρικούς και μοναχούς, το οποίο θα βρίσκεται στην ειδυλλιακή Ιερά Μονή Άνω Δίβρης του Ν. Ηλείας (πρόκειται για την περιώνυμη Χρυσοπηγή), τίθενται πραγματικά νέα δεδομένα στο σωφρονιστικό χάρτη της χώρας.
Αφορμή για την απόφαση αυτή της Ιεράς Συνόδου αποτέλεσαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο – μη καθαιρεθείς ακόμη από την Ιεραρχία – Παντελεήμων – πρώην Μητροπολίτης Αττικής – μέσα στην κορυδαλλική ειρκτή, μολονότι και εκεί απολαύει ειδικής μεταχείρισης (εγκαταβιοί σε «προνομιακό» κελί στην «πτέρυγα των χουντικών», προαυλίζεται μόνος του, κ.ά.). Η Εκκλησία της Ελλάδος, επιθυμώντας να προστατεύσει το αμαρτήσαν – και, σύμφωνα με την καταδικαστική απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης, καταχρασθέν πακτωλό «ιερών» χρημάτων – τέκνο της, ζητεί από τα αρμόδια Πολιτειακά όργανα (τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και τον Υπουργό Δικαιοσύνης) να μεριμνήσουν για την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα προβλέπει τα της ίδρυσης και λειτουργίας ενός εκκλησιαστικού ΚΕΣ και θα έχει ως νομοθετική βάση – όπως πιστεύεται – ειδική εξουσιοδοτική διάταξη του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Πραγματικά πιστεύω ότι η εξέλιξη αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, αφού ανοίγει τον δρόμο και για άλλα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, έτσι ώστε να μεριμνήσουν αναλόγως και αυτά για τα δικά τους «μαύρα πρόβατα»! Έτσι, στο μέλλον την ίδρυση ΚΕΣ θα μπορεί να ζητήσει και η πολύπαθη Πάντειος για τα καταδικασθέντα και φυλακισθέντα μέλη της ακαδημαϊκής της κοινότητας! Φανταστείτε πραγματικά πόσο όμορφα θα ήταν να δημιουργηθεί ένα ΚΕΣ για καταδικασθέντες πανεπιστημιακούς στην Πανεπιστημιόπολη Ζωγράφου ή στο Φαληρικό Δέλτα! Εκεί, οι κατάδικοι πανεπιστημιακοί θα έχουν την δυνατότητα να ασκούν ακώλυτα το ακαδημαϊκό τους λειτούργημα, όπως αντιστοίχως ζητεί και η Εκκλησία για τον Παντελεήμονα… Θα μπορούν να κάνουν μάθημα σε σχολεία ή πανεπιστημιακές σχολές που θα έρχονται ως επισκέπτες στο ΚΕΣ, μάλιστα δε οι ώρες αυτές εργασίας θα προσμετρούνται στην αίτησή τους για πρόωρη αποφυλάκιση. Μα, φυσικά το ίδιο θα μπορούσε να ισχύσει και για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με την ίδρυση ΚΕΣ για τους υπεξαιρέτες Δημάρχους, Νομάρχες, κοκ!
Το σωφρονιστικό αυτό φαντασιακό σίγουρα θα ενισχύσει σημαντικά τη συντεχνιακή νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας και θα μάς φέρει ένα βήμα ακόμη πιο κοντά στο μεγάλο μας όνειρο, την δημιουργία μιας κοινωνίας των απόλυτων διακρίσεων…
…Απορία όμως φιλελεύθερου – αριστερού ή δεξιού, δεν έχει σημασία – ψάλτου: Μα, είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα;
Με την ανάρρηση στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο του Ιερώνυμου κάποιοι πίστεψαν ότι η Εκκλησία θα έπαυε να προκαλεί και να νοσφίζεται Πολιτειακή εξουσία. Δυστυχώς, όμως, η «πρόταση σωτηρίας του Παντελεήμονος» μάς προσγειώνει όλους στη γνωστή θλιβερή πραγματικότητα. Με την πρόταση αυτή ζητείται ανοιχτά η προνομιακή μεταχείριση κληρικών και μοναχών κατά προφανή παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας. Με απλά λόγια, η πρόταση λέει ότι, αν κάποιος απλός πολίτης κλέψει, θα πρέπει να οδηγηθεί στις κανονικές φυλακές (δηλαδή στα γνωστά κολαστήρια Κορυδαλλού, κοκ), ενώ αν κλέψει κληρικός, θα οδηγηθεί σε ΚΕΣ, όπου θα μπορεί μάλιστα να τελεί ακώλυτα τα λατρευτικά του καθήκοντα, και μάλιστα σε μοναστήρι(!), το οποίο, για όποιους γνωρίζουν τα εκκλησιαστικά, μόνον ποινή δεν αποτελεί για τους κληρικούς – πολλώ δε μάλλον, για τους μοναχούς! Μέσα στα πολλά προνόμια, λοιπόν, που απολαμβάνουν ήδη η Εκκλησία και τα μοναστήρια στη χώρα μας (απαλλαγή από τη στράτευση και τη φορολογία – εξαίρεση από τη βασική συνταγματική επιταγή του άρθρου 4 παρ. 5 και 6 του Συντάγματος -, άρνηση δήλωσης της ακίνητης περιουσίας τους – όπως αντιθέτως υποχρεούται να υποβάλλει ο κάθε έλληνας πολίτης – κ.ά.), θα έρθει τώρα να προστεθεί και ένα ακόμη πιο προκλητικό! Σκεφτείτε, μάλιστα, αντίστοιχο αίτημα να υποβληθεί στο μέλλον, για λόγους ισότητας, και από άλλες θρησκευτικές κοινότητες στη χώρα μας, λ.χ. από τους μουσουλμάνους. Πώς θα έβλεπε άραγε το ενδεχόμενο αυτό η Εκκλησία της Ελλάδος;
Σε άλλες χώρες οι εκκλησιαστικές ηγεσίες κάνουν στις μέρες μας θαρραλέα αυτοκριτική για τα ατοπήματά τους και προσπαθούν να βελτιωθούν, όσο αυτό βέβαια είναι εφικτό στο πλαίσιο ενός δογματικού θεσμίου. Αντιθέτως, η Εκκλησία της Ελλάδος, με την πρόσφατη απόφασή της, προκαλεί ακόμη περισσότερο το κοινό περί δικαίου αίσθημα και δείχνει ότι εμφορείται από μία απαράδεκτη, για τον προορισμό και και τη φύση της, συντεχνιακή λογική, που φυσικά παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα της χώρας.
Είπαμε, ας είμαστε ελεήμονες, όχι όμως και παντελεήμονες…!
Αυτή η ατάκα τα λέει όλα!
Πρόσεξε ότι το όλο θέμα ξεκινάει από μια πρόβλεψη του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (άρ. 57 Ν. 590/1977). Τι δουλειά έχει όμως να είναι νόμος του κράτους ψηφισμένος από την Βουλή των Ελλήνων ο εσωτερικός διοικητικός κανονισμός μιας θρησκευτικής ομάδας;
Και ανάποδα: από πού κι ως πού κατήντησαν κρατική υπηρεσία και διεύθυνση του ΥΠΕΠΘ την στρατευομένη Εκκλησία και τον Σωτήρα Ιησού Χριστό τμηματάρχη υπουργείου;
Να καταργηθή ο Ν. 590/1977!
Συμφωνώ απολύτως με την θέση του lectoratius –το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Ως πού θα φτάσουν οι εξαιρέσεις για την Εκκλησία και τα μέλη της και ποια είναι η ηθική τους βάση; (γιατί νομική βάση τελικώς εφ-ευρίσκεται για τα πάντα και η αρχή της ισότητας πάει περίπατο).
Θα δεχόμουν μόνο ένα είδος ειδικής πτέρυγας στις κοινές φυλακές ή κάτι σχετικό, όπως συμβαίνει με τις γυναίκες, τους ανηλίκους κ.λπ. Και αυτό πάλι, για την καλύτερη προώθηση του σωφρονιστικού ιδεώδους της Πολιτείας (ειδική πρόληψη) και όχι ελέω ελέους για τον ανελεήτως λεηλατήσαντα την μονή Παντελεήμονα.
Υγ: Αυτήν τη φορά, οι υπεύθυνοι για την (ουδέποτε γενομένη) εκκλησιαστική αυτό-κάθαρση ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε πρωτοτυπία ιδεών: Σκέφτηκαν ότι ένας παπάς μπορεί να κατακλέβει ο ίδιος μονές και, αφού κηρύσσεται ένοχος, να τιμωρείται με την φοβερή ποινή του να κηρύττει ο ίδιος το Ου κλέψεις σε άλλες μονές.
Νομίζω αδυνατείτε, σύντροφοι, να κατανοήσετε το πνεύμα του αιτήματος. Κατ’ αρχάς, προκρίνετε μία απαράδεκτα τεχνική αντίληψη της αρχής της ισότητος. Αυτή δεν συνεπάγεται ότι όλοι θα έχουν την ίδια μεταχείριση αλλά ότι οι όμοιες περιπτώσεις θα αντιμετωπίζονται ομοίως. Εν προκειμένω, λοιπόν, θα είναι τουλάχιστον άδικο για έναν διακεκριμένο κληρικό -πολλώ δε μάλλον έναν μοναχό- να φυλακισθεί μετά των βρωμερών κοινών κλεπτών και λωποδυτών. Διότι τούτοι οι τελευταίοι έχουν συνηθίσει στα καταγώγια και τους εγκλεισμούς και το μαρτύριό τους είναι, τρόπον τινά, ανεκτόν. Ενώ, αντιθέτως, ένας μητροπολίτης, ο οποίος αναγκαζόταν από το ποίμνιό του να ζει στη χλιδή και να απολαμβάνει τιμές βασιλικές και σεβασμό άκριτο, καλείται να αντιμετωπίσει μία κατάσταση αφόρητη. Ας τον τιμωρήσουμε, λοιπόν, σεβόμενοι αυτά τα δεδομένα για να είμαστε δίκαιοι. Ας τον εγκλείσουμε, χωρίς ενοχές, σε ένα θλιβερό μοναστήριον στην ερημιά όπου θα αναγκάζεται να προσεύχεται πολλάκις καθ’ εκάστην και να αναπολεί τα μεγαλεία αγναντεύοντας την εξαιρετική θέα που συνήθως προσφέρουν τα ορθόδοξα μοναστήρια.
Αγνοείτε, επίσης, τη θεολογική βάση του ζητήματος. Τα κηρύγματα των ιερέων πάσχουν λόγω της απόστασής τους από την πραγματική ζωή. Πώς να πεισθεί ο πιστός που απιστεί όταν γνωρίζει ότι ο παπάς ομιλεί θεωρητικώς και στον αέρα; Ιδού η ευκαιρία, λοιπόν: ο άγιος Αττικής, γνωρίζων από πρώτο χέρι την αμαρτία, θα κηρύττει μετανοών το λόγο του Θεού και πρωτίστως το Ου κλέψεις. Οι πιστοί θα συγκινηθούν από το δράμα και την μετάνοιά του και, ζώντας την κάθαρση, θα απόσχουν της αμαρτίας.
Τέλος, παραβλέπετε και το εγκληματολογικό μέρος της υπόθεσης. Θυμάστε τον William Penn; Η Εκκλησία υπήρξε πάντα πρωτοπόρος στον συγκεκριμένο τομέα. Τώρα εισάγει (επιτέλους!) το θεσμό της επανορθωτικής δικαιοσύνης και στην Ελλάδα. Με τον εγκλεισμό του Αττικής στην εν λόγω μονή πλήθος θα συρρέει καθημερινώς για να ακούσει το μοναδικό κήρυγμά του (βλ. παραπάνω) με αποτέλεσμα να αυξηθούν κατακόρυφα τα έσοδα και, τελικά, αν ο μητροπολίτης μακροημερεύσει (όπως συνήθως συμβαίνει – μάλλον ο Θεός δε βιάζεται ιδιαίτερα να τους συναντήσει), τα χρήματα που υπεξαιρέθηκαν θα επιστραφούν. All in all, a jolly good idea if you ask me.
Αγαπητοί μου συνδιαδικτυακτιβιστές!
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που συμφωνείτε, θα χαιρόμουν περισσότερο όμως αν διαφωνούσατε! Φαίνεται ότι το μπλογκ της Εκκλησίας δεν μας διαβάζει…
Συνεχίζω με παιγνιώδη διάθεση, λέγοντας τα εξής:
Αναγνωστόπουλε: δίκαιο έχεις, γνωρίζω τη σχετική διάταξη του Καταστατικού Χάρτη, όμως και πάλι αυτό που ζητεί η Εκκλησία – με εφαρμογή τουλάχιστον στην περίπτωση του Παντελεήμονα – βρίσκεται εκτός εξουσιοδότησης. Συγκεκριμένα, η παρ. 1 του άρθρου 57 του Ν. 590/77 αναφέρεται στην δημιουργία ειδικού σωφρονιστικού καταστήματος μόνον για την εκτέλεση της προφυλάκισης (πρόκειται για αυτό το ευγενές μέτρο που έβαλε την 35χρονη για 6,5 μήνες στη φυλακή!), ενώ η παρ. 2 θέτει εκείνη την προϋποθεσούλα της μη – ιερατικής – καθαίρεσης, η οποία όμως επί φυλάκισης για πλημμελήματα και κακουργήματα θα πρέπει πάντοτε να συντρέχει… Φαύλος κύκλος…
Όλα αυτά βεβαίως ουδεμία σημασία έχουν εν τέλει, αφού ολόκληρη η διάταξη είναι αντισυνταγματική!
ΚΤ και Κωνσταντίνε: Η κίνηση της Εκκλησίας να ζητεί την ίδρυση ενός τέτοιου ΚΕΣ, παραβιάζοντας κάθε έννοια ισότητας, είναι εσφαλμένη και ιστοριολογικά.
Και εξηγούμαι: ο Χριστός σταυρώθηκε εν μέσω δύο ληστών και ετάφη όπως άλλοι κοινοί θνητοί της εποχής εκείνης, δεν ζήτησε διακριτική μεταχείριση, λ.χ. να σταυρωθεί εν μέσω δύο αποστόλων ή καθωσπρέπει πολιτών(!) ή να κηδευτεί με τιμές προφήτη, κλπ. Οι μεταγενέστεροι εκκλησιαστικοί ταγοί του χριστεπώνυμου πληθους πρέπει να είναι ευγνώμονες για τη στάση αυτή του Χριστού, γιατί έτσι στήθηκε και επικράτησε αυτός ο ωραίος μύθος, που μέσα σε πέντε μόλις αιώνες έκανε δυστυχώς θρύψαλα την κλασσική ελληνική φιλοσοφία και σκέψη, η οποία με βάση τον ορθό λόγο μάς έμαθε τουλάχιστον πώς να υπολογίζουμε το ύψος μιας πυραμίδας, κατά τον υπέροχο Θαλή τον Μιλήσιο.
Αλλά αυτή είναι μία άλλη ευρύτερη συζήτηση, που επί του παρόντος μπορεί να περιμένει, όπως άλλωστε όλα τα πράγματα στη ζωή μας. Δεδομένου ότι όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εν τέλει δεν υπάρχει τίποτε επείγον στην καθημερινότητά μας, εκτός από τα επείγοντα των νοσοκομείων και των μαιευτηρίων!