Ποσο μας εχει πραγματικα αναγκη η πατριδα? Ποιον βλαπτει μια προσωρινη μεταναστευση προς το ευρωπαϊκο εξωτερικο?
Ηθελα να γραψω ενα κειμενο για την μεταναστευση προς εργασια σε λοιπη Δυση, που φαινεται να περναει απο το μυαλο πολλων Ελληνων (αν και δεν βλεπω ναχει πραγματοποιηθει σε μεγαλη κλιμακα ακομα). Μετα απο 12 χρονια οικειοθελους εξοριας, ηθελα να πω για ποιους νομιζω οτι θα ηταν καλη ιδεα και για ποιους οχι, αλλα ο Θανασης ενας συνιστολογος θεωρησε οτι θα ηταν κακου γουστου σε τετοιες στιγμες, και το σεβομαι. Θα επικεντρωθω ομως σε ενα σημειο που ακουγεται πολυ και θεωρω οτι λειπει αντιλογος. Ισχυει βεβαια ο προφανης απεταξαμηνισμος: με στενοχωρουν βαθια οι σημερινες συνθηκες που φερνουν ανθρωπους σε τετοιες αποφασεις (αλλα οχι αναγκαστικα οι αποφασεις απο μονες τους), θα προτιμουσα η χωρα μου να ειναι ελκυστικη για ξενους και οχι να διωχνει τα παιδια της κτλ
Υπαρχει μια μεριδα ανθρωπων που προσπαθουν να ριξουν τους επιδοξους μεταναστες στο φιλοτιμο, λεγοντας, σε παρακαλω, μην φυγεις, σε αγαπαμε, η πατριδα σε χρειαζεται. Δραμα και κλαμα.
Προσφατο παραδειγμα τετοιας προτροπης ειδαμε απο δυο ανθρωπους που με ολη την πολιτικη καρριερα τους, αλλα και την συμπεριφορα τους αυτες τις μερες, φερουν μη αμελητεο μερος της ευθυνης για οσους θελουν να φυγουν απο την χωρα. Οι κ. Σαμαρας και Παπανδρεου ελαβαν ισως την απαντηση που του αξιζε, αλλα εγω θελω να απαντησω σε οσους εχουν την γνησια ανησυχια μεσα τους:
Η πατριδα δεν εχει αναγκη την μιζερια και την ταλαιπωρια σου
Με την ανεργια στο 17%, την ανεργια των νεων στο καπου 40%, εχει πραγματικα αναγκη η πατριδα απο εναν ακομα νεο ανθρωπο που ψαχνει απεγνωσμενα για δουλεια? Εχει, ακομα χειροτερα, αναγκη απο καποιον που αναγκαζεται να καταφυγει σε φιλους και εχθρους, σε πολιτικαντηδες και λέρες για να μπει σε μια θεση εργασιας απο το παραθυρο, στερωντας την απο καποιον αλλο? Θα μιλησω απολυτα ειλικρινα, ενας λογος που ποτε δεν εψαξα για δουλεια στην Ελλαδα ειναι επειδη δεν θελω να μπω καν σε τετοια ηθικα διλημματα. Αφηστε τους λέρες και τους πολιτικαντηδες να ψαχνουν αλλου για θυματα, εγω δεν θα φιλησω τις κατουρημενες ποδιες τους. Αφηστε τους μπακαληδες εργοδοτες που δεν ξερουν να ψαχνουν αξιοκρατικα και συστηματικα για καλους εργαζομενους, να μην βρισκουν κανεναν. Ψηφιζουμε με τα ποδια μας και αυτο που λεμε ειναι εχετε γεια, τα ξαναλεμε οταν βαλετε μυαλο.
Αλλωστε αν φυγουμε οσοι μπορουμε, αφηνουμε και λιγο χωρο για αυτους που δεν μπορουν να φυγουν, κανουμε την κατασταση των νεων εργαζομενων λιγο καλυτερη. Γιατι πραγματικη δυναμη και αξιοπρεπεια στην αγορα εργασιας δεν μπορει να την προσφερει καμμια κυβερνηση με τις μεγαλοστομες διακηρυξεις και τα στομωμενα σοβιετικα εργαλεια της, κανενα συνδικατο με τις εγωϊστικες γκαροφωναρες τους. Οι εργαζομενοι εχουν δυναμη οταν ειναι στενη η αγορα εργασιας, οταν υπαρχουν λιγοι υποψηφιοι για καθε θεση δηλαδη. Τοτε αρχιζει ο σεβασμος, οι αυξησεις μισθων, οι πολιτισμενες συνθηκες εργασιας.
Απο την αλλη η κινητικοτητα των εργαζομενων ειναι και ενας απο τους μεγαλυτερους αυτοματους σταθεροποιητες μιας οικονομιας. Στις ΗΠΑ το συστημα δουλευει ετσι εδω και δεκαετιες, παει ασχημα το Μισιγκαν, μετακομιζουν στο Τεξας ή την Αριζονα. Η ανεργια μενει υπο ελεγχο, τα εισοδηματα παραμενουν σε λογικα επιπεδα, οι κοινωνικες πιεσεις αμβλυνονται.* Το ιδιο συμβαινει και με τις ιδεες, οι καλες πρακτικες και νοοτροπιες μεταδιδονται πιο γρηγορα οταν οι πολιτες εχουν μεγαλη επαφη με διαφορετικους τοπους.** Τα οφελη της προσωρινης μεταναστευσης μπορει να ειναι σημαντικα για την χωρα αποστολης.
Και αν δεν θελουμε να μιλησουμε για την πατριδα που οπως και να το κανουμε ειναι μια θολη εννοια, αλλα για την οικογενεια που σε εχει αγαπησει και σουχει σταθει? Σε καιρους τετοιας οικονομικης καχεξιας η οικογενεια δεν εχει αναγκη απο εναν ανεργο να καθεται στο σπιτι ολη μερα. Δεν θα παθει τιποτα η μητερα σου ή ο πατερας σου αν σε βλεπουν μια φορα τον μηνα***, μηπως εχουν ολοι οικογενειακες συναντησεις της προκοπης με μεγαλυτερη συχνοτητα? Αν ομως καποιος δικος σου εχει προβλημα υγειας, θα μπορεις να τους στηριξεις. Αν καποιος απολυθει, θα μπορεις να τους σταθεις. Τα εμβασματα μεταναστων σημερα ειναι η μεγαλυτερη πηγη χρηματοδοτησης ασθενεστερων οικονομιων απο υγιεστερες, χωρις αυτα ο κοσμος θα ηταν πολυ χειροτερος.****
Και για σενα τον ιδιο?
Αν η υποαπασχοληση σε εργασιες χαμηλοτερης εξειδεικευσης ειναι δυσαρεστη σπατάλη ταλεντου, η ανεργια ειναι βαθια πληγη. Οχι μονο για την τσεπη και την αξιοπρεπεια μας σημερα, αλλα και για το μελλον μας. Εστω δυο ανδρες με παρομοια χαρακτηριστικα, εκπαιδευση και ευφυια. Αν ενας εξ’αυτων περασει εναν χρονο στην ανεργια πριν τα 23, στα 33 του εχει να περιμενει 23% μικροτερο μισθο απο τον αλλο. Ακομα και στα 45 η διαφορα θα παραμενει, στο 15% κατα μεσο ορο. Μπροστα στην ζημια που φερνει η ανεργια, το κοστος μετακινησης σε μια αλλη χωρα μπορει να ειναι μικρο.
Στην συντριπτικη πλειονοτητα των περιπτωσεων, η παραμονη σε μια χωρα του πολιτισμενου εξωτερικου για λιγα χρονια κανει καλο αφ’εαυτου. Επαγγελματικα, μαζευεις γνωσεις και εμπειρια, που μπορεις να εφαρμοσεις στον γυρισμο σου με οφελος για την χωρα και για σενα. Σε προσωπικο επιπεδο, μια μικρη σκληραγωγηση παντα κανει καλο, τερμα τα κεφτεδακια της μαμας, τερμα η ανεση του να ξερεις τον τοπο κατοικιας σου απεξω και ανακατωτα. Παραδοσιακα θεωρειται ο στρατος χρησιμος για την ενηλικιωση του ατομου. Κιομως, ξερω πολλους πρωην φανταρους που δεν ξερουν να φτιαξουν ενα αυγο, μεταναστες ομως οχι. Και στις διαπροσωπικες σχεσεις μια αποσταση δινει καλυτερη προοπτικη, ξεχνας τις μικροδιαφωνιες, εκτιμας αυτα που μετρανε πραγματικα. Ποτε δεν εκτιμησα ή συμπαθησα τοσο πολυ τους συγγενεις μου, οσο οταν εμενα 6 χιλιαδες χμ μακρια τους και καταλαβα τι μου ελειπε.
Εν τελει δεν μου αρεσει καν η λεξη μεταναστευση, μια απλη μετακομιση ειναι, προσωρινη οσο θελει κανεις να την κανει προσωρινη. Οποιος δεν αντεχει τον νοστο, ας γυρισει πισω, σε μια Ελλαδα που ελπιζω θα ειναι λιγο καλυτερη. Στην Ευρωπαϊκη μας Ενωση πας αλλωστε, οχι στο φεγγαρι.
————————
*Εικαζω οτι η ευρωζωνη δεν θα καταφερει να ειναι επαρκως συμμετρικη και αρα “βελτιστη οικονομικη ζωνη”, αν δεν αρχισουν οι Ευρωπαιοι να μετακινουνται πιο ευκολα οταν αλλαζουν οι τοπικες οικονομικες συνθηκες.
**Δεν πρεπει να υποτιμαται η πιεση για κοινωνικες και τεχνολογικες αλλαγες των ανθρωπων που επιστρεφουν απο πιο προχωρημενες κοινωνιες/οικονομιες. Ο ιδιος ο χωρος της σημερινης Ελλαδας αναβαθμιστηκε γενναια δυο φορες απο την μαζικη επιστροφη της διασπορας μας, μια το 1821 (απο Κολοκοτρωνη και Καποδιστρια μεχρι Κοραη, τοσοι σημαντικοι Ελληνες ειχαν εμπειρια του εξωτερικου) και μια το 1922.
***Απολυτα εφικτο για καποιον που μενει σε μεγαλη πολη της Δυτικης Ευρωπης με αξιοπρεπη δουλεια να πηγαινοερχεται στην Ελλαδα μια φορα το μηνα.
****Βλεπε και μελετη της Παγκοσμιας Τραπεζας (πδφ). Η Ινδια πχ το 2010 δεχτηκε μεταναστευτικα εμβασματα αξιας 55 δις δολλαριων, ενω οι αμεσες ξενες επενδυσεις δεν ξεπερασαν τα 27 δις. Μαλιστα τα εμβασματα ειναι σταθεροτερες πηγες χρηματοδοτησης και πηγαινουν σε καλυτερους σκοπους. Ενα μελος της οικογενειας ξερει καλυτερα ποιες αναγκες ειναι επειγουσες και ποιες επενδυσεις ελπιδοφορες, απο εναν γραφειοκρατη ή εναν επενδυτη σε ενα γραφειο 7000 χμ μακρια.
ΥΓ Αφηνω κατα μερος το ζητημα της διαρροης εγκεφαλων γιατι αναφερομαι σε προσωρινες κυριως μετακινησεις.
Φοβαμαι οτι καποια επιχειρηματα ηταν τοσο πειστικα που ενα καλο κομματι της συζητησης αποφασισε να μεταναστευσει εδω :)
Τι να πω, τα λογικά σου επιχειρήματα είναι ακαταμάχητα.
Αλλά και πάλι δεν μου κάνει καρδιά να συμβουλεύσω ένα φίλο μου να “μετακομίση” κάπου αλλού στην ΕΕ [αν και θα με βόλευε μια χαρά να πηγαίνω κανά ταξιδάκι να τον βλέπω!]
Πόσο συχνά το προσωρινό γίνεται μόνιμο ρε γαμώτο. Μπορεί να έχουμε ένα φόβο στην αλλαγή, αλλά μέρος της ταυτότητας κάποιου, όσων θέλουν προφανώς, είναι οι τόποι.
Φίλος μου, ανειδίκευτος και χωρίς σπουδές, αφού άλλαξε 15 δουλειές στην Πάτρα (μετρημένες μία μία!), τελικά μετανάστευσε στην Σουηδία εδώ και 2 χρόνια. Η δουλειά που κάνει εκεί δεν είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που θα έκανε εδώ.
Και δεν έχω κάνει το ταξίδι να τον επισκεφτώ ακόμη!
Ίσως το μόνο που μπορώ να σκεφτώ σαν αντεπιχείρημα είναι ότι όποιος μετακομίζει στο εγγύς εξωτερικό θυμίζει κάπως ενοχλητικά τον αρουραίο που πηδάει από το καράβι στην θάλασσα.
Ακόμη κι αν δεν ξέρη να κολυμπά.
Αθανάσιε,
Επειδή το “επιχείρημα” με τον αρουραίο μού έχει απευθυνθεί πολλές φορές, έχω να πω το εξής: ο αρουραίος δεν ήταν ποτέ κομμάτι τής λύσης τού προβλήματος.
Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να θεωρήσω ως υποχρέωση του ατόμου να υπομένει την ανθρώπινη βλακεία. Η οποία έχει ντελαπάρει σχεδόν τα πάντα σε αυτήν τη χώρα.
Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που αξίζουν κάτι καλύτερο. Αξίζουν καλύτερους συνεργάτες, περισσότερη αξιοκρατία, καλύτερους συμπολίτες, μια πιο πολιτισμένη χώρα. Αν θέλουν να τα διεκδικήσουν αυτά, δικαίωμά τους. Εγώ τούς το προτείνω.
Τέλος, η λειτουργία τού καπιταλισμού απαιτεί σημαντική κινητικότητα του εργατικού δυναμικού. Μπορεί λοιπόν κάποιος να κάθεται εδώ και να σπαράζεται να τού φέρουν δουλειά ή μπορεί να πάει εκεί που υπάρχουν δουλειές. Αμελώντας τούς υπόλοιπους παράγοντες που παίζουν ρόλο σε μια απόφαση μετανάστευσης, η δεύτερη επιλογή είναι πιο απλή για όλους.
Σωτήρη,
Πολύ ωραίο άρθρο. Νομίζω ότι το μόνο που σού ξέφυγε είναι κάτι που διατυπώθηκε στη συζήτηση στο buzz, ότι δηλαδή σε τέτοιες περιπτώσεις η φυγή αφορά κυρίως στο πιο δυναμικό κομμάτι τής κοινωνίας. Το κομμάτι δηλαδή που θα μπορούσε εξ ορισμού να βελτιώσει την κοινωνία, που εκ των πραγμάτων χρειάζεται αλλαγές.
Στο buzz απαντάς ότι μιλάς για προσωρινή μετανάστευση, κι ότι σε συνδυασμό με την ελλαδική γεροντοκρατία (σωστό!) κάτι τέτοιο δεν παίζει σημαντικό ρόλο.
Δεν είμαι σίγουρος ότι η έννοια της προσωρινής μετανάστευσης υφίσταται ή ότι μπορούμε να βασιζόμαστε πάνω της. Το άτομο φεύγει και το αν θα ξαναγυρίσει είναι ανοιχτό θέμα. Για τη γεροντοκρατία συμφωνώ, τη θεωρώ άλλωστε πρόβλημα ολόκληρης της Ευρώπης (έστω, σε μικρότερο βαθμό από ό,τι εδώ). Τελικά όμως, το πρόβλημα “ποιοί είναι αυτοί που θα φύγουν” είναι υπαρκτό, imho.
Όμως, στη βάση όσων γράφεις στο άρθρο, δε βλέπω άλλη λύση. Αν ένα άτομο δεν μπορεί να προσφέρει άμεσα, καλύτερα να φύγει. Θα είναι καλύτερα για το ίδιο και καλύτερα για όποιον μείνει. Δεν υπάρχει ιδανικό σενάριο εδώ που φτάσαμε.
Θρας,
αυτό που θέλω να πω μάλλον αφορά μια αίσθηση ανήκειν: στα καλά είμαστε μαζί και στα κακά είμαστε χώρια; Ή μήπως στα κακά πρέπει να είμαστε ακόμη περισσότερο μαζί;
Ξαναλέω, καταλαβαίνω τα οικονομικά επιχειρήματα και δεν έχω κάτι να αντιτάξω σε αυτό το επίπεδο. Ο αρουραίος, βάζοντας πρώτα τον εαυτό του, πολύ φυσικά και ανθρώπινα, ωφελεί και το καράβι: το ελαφρύνει ας πούμε και αυτό βυθίζεται πιο αργά ούτε τρώει άλλο από τις λιγοστές του προμήθειες.
Αλλά παραμένει ένας αρουραίος που εγκατέλειψε το καράβι του.
Μόνο που για να έχουμε πλήρη αντιστοιχία του επιχειρήματος του αρουραίου με το κείμενο, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο αρουραίος πηδώντας από το καράβι, ενδέχεται να φέρει βοήθεια εγκαίρως και να σώσει και τους υπόλοιπους επιβάτες. Η ηθική επιλογή σε αυτή την περίπτωση δεν είναι προφανής.
Δεν το εγκαταλείπει όμως για να καλέση βοήθεια. Δεν είναι αυτή η επιδίωξή του. Επιδίωξή του είναι ο εαυτός του.
Επιδίωξη του είναι να σώσει το εαυτό του και αν μπορέσει να καλέσει βοήθεια. Δευτερεύουσα μεν, επιδίωξη δε η σωτηρία του καραβιού, θα έλεγα.
θαναση
μην ανησυχεις, κανεις δεν επαψε να ειναι Ελληνας επειδη εμεινε 5 χρονια στην Γερμανια. Ισα ισα, η δυσπροσαρμογη ειναι χαρακτηριστικο των Νοτιοευρωπαιων.
Το ξαναλεω, οι αποστασεις ειναι τοσο μικρες πια και η Ελλαδα τοσο ελκυστικη για οποιον εχει λεφτα και χρονο (βλ. διακοπες) που κανεις Ελληνας που μετακομιζει καπου αλλου στην ΕΕ δεν χανει ευκολα την επαφη. Αν δεν το θελει βεβαια.
Οσο για τον αρουραιο, θα το ελεγα πολυ πιο ευκολα για οσους μετακινουν καταθεσεις στο εξωτερικο αυτο τον καιρο παρα για οσους μεταφερονται οι ιδιοι και στελνουν χρημα προς Ελλαδα (οπως κανει με σχετικη βεβαιοτητα αργα ή γρηγορα οποιος φυγει υπο τετοιες συνθηκες)
θρασς
δεν διαφωνω οτι υπαρχει σιγουρα καποιο selection bias στο ποιος φευγει. Απλα απεφυγα το προβλημα μιλωντας για προσωρινη μεταναστευση. Απο την στιγμη που καποιος επιστρεφει μετα απο λιγα χρονια, δεν με τρομαζει ιδιαιτερα το ζητημα. Τωρα σε ενα πιο περιπλοκο μοντελο πρεπει να μετρησουμε τι ποσοστο οντως επιστρεφει, τι κερδιζουν σε κουλτουρα και ικανοτητες αυτοι που επιστρεφουν κτλ Οσο το ποσοστο της επιστροφης ειναι αρκετα μεγαλο και το κερδος για οσους επιστρεφουν σημαντικο, τοτε η χωρα ωφελειται τελικα.
σωστα, εγω θα προτιμουσα η Αθηνα να μαζευει τους πιο ταλαντουχους ανθρωπους του πλανητη αντι να διωνει τα λιγα ταλεντα που γεννα, αλλα δυστυχως αυτο ειναι ανεφικτο για αρκετο καιρο ακομα.
Παντως ελπιζω η εξοδος καποιων να αλλαξει και κατι στην γεροντοκρατια. Δεν μπορει καποιος να επιστρεφει στα 32 του απο θεσεις σημαντικης ευθυνης σε μεγαλους ξενους οργανισμους και να του λενε οτι θα πρεπει να κανει λατζα για καποιον 50ρη επειδη απλα ειναι πιο μεγαλος ή εχει λιγη παραπανω εμπειρια στον οργανισμο.
Θαρρώ πως το επιχείρημα με τον αρουραίο απευθύνεται κυρίως σε περιπτώσεις ανθρώπων μεσαίας και ανώτερης τάξης που ενώ έχουν την δυνατότητα με τις γνώσεις και την δυναμική τους να βοηθήσουν την κοινωνία, εκμεταλλεύονται την δημόσια εκπαίδευση (δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια) και μετά αναχωρούν για το εξωτερικό, ερχόμενοι μόνο ως τουρίστες στην Ελλάδα. Αυτή η κατηγορία ίσως πράγματι να μπορεί να συγκριθεί με αρουραίους.
Από την άλλη, ένας ανειδίκευτος εργάτης ή ένας χρεοκοπημένος γεωργός που αποφασίζει να μεταναστεύσει σε κάποια άλλη χώρα όχι απλώς δεν είναι αρουραίος αλλά βοηθάει πολύ περισσότερο μέσω της επιστροφής κεφαλαίων στην χώρα προέλευσης.
Τέλος για το θέμα της προσωρινότητας της μετανάστευσης, ειδικά εποχιακές εργασίες (τουρισμός για παράδειγμα) είναι εξαιρετικά εύκολο να καλυφθούν από τον ίδιο εργαζόμενο, για παράδειγμα ένας υπάλληλος σε κρουαζιερόπλοιο που δουλεύει στην Αυστραλία τον χειμώνα και στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Κάτι αντίστοιχο γινόταν ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα με Άγγλους εργάτες κλωστοϋφαντουργίας να δουλεύουν στην Αγγλία τον χειμώνα και στην Μασαχουσέτη το καλοκαίρι. Στην εποχή των φτηνών πτήσεων και της συνθήκης του Σέγκεν κάτι τέτοιο εντός ΕΕ θα ήταν σαφώς ευκολότερο.
Σωστα, και θα κοβοταν και εκεινο το τρομερα σπάταλο και κακο νομιζω για την Ελλαδα συνηθειο καποιων να δουλευουν στον τουρισμο 6 μηνες και μετα να παιρνουν επιδοματα ανεργιας.
Αλλα και για αυτους που λες οτι σπουδασαν λεει στην Ελλαδα και εφυγαν, επιστρεφοντας μονο ως τουριστες, οικονομικα υποθετω οτι ωφελει την χωρα. Ειπαμε, η ανεργια ειναι στο 17%.
Έχω φίλους που δουλεύουν το χειμώνα στην Ελβετία διδάσκοντας Σκι και το καλοκαίρι στην Ελλάδα διδάσκοντας Ιστιοπλοΐα και ιστιοσανίδα.
Έχει γίνει ποτέ καμιά μελέτη κόστους-ωφέλους για αυτό με τους ξενοδοχουπάλληλους και το επίδομα ανεργίας του χειμώνα.
“Θαρρώ πως το επιχείρημα με τον αρουραίο απευθύνεται κυρίως σε περιπτώσεις ανθρώπων μεσαίας και ανώτερης τάξης που ενώ έχουν την δυνατότητα με τις γνώσεις και την δυναμική τους να βοηθήσουν την κοινωνία, εκμεταλλεύονται την δημόσια εκπαίδευση (δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια) και μετά αναχωρούν για το εξωτερικό, ερχόμενοι μόνο ως τουρίστες στην Ελλάδα. Αυτή η κατηγορία ίσως πράγματι να μπορεί να συγκριθεί με αρουραίους.”
Ναι, ασφαλώς. Εκείνο που ήθελα να τονίσω τελικά είναι το θέμα των κινήτρων: μπορεί οι συνέπειες της πράξης να είναι θετικές, τα κίνητρά της όμως είναι στενά εγωιστικά. Οπότε δεν μπορώ να την επιδοκιμάσω έτσι εύκολα.
Από την άλλη, μπορεί απλώς να ζηλεύω που δεν μπορώ ή δεν θέλω να φύγω και εγώ.
Σημαντική παράμετρος στο να μεταναστεύσει κάποιος είναι η γλώσσα. Δεν είναι εύκολο για κάποιον να πάει Γερμανία Γαλλία Σουηδία αν δεν γνωρίζει τη Γλωσσα. Μεταξύ Τέξας και Μίσιγκαν ομιλείται η ίδια γλώσσα.
Είχα ακούσει κάποτε ότι υπάρχει νόμος που απαγορεύει την προτροπή προς μετανάστευση. Υπήρχε; Υπάρχει;
άρ. 335 ΠΚ, Απατηλή διέγερση σε μετανάστευση
Ευχαριστώ.
Θα έκανα ενα γενικό σχόλιο σχετικα με την εκτιναξη της ανεργειας και λιγο-ασχετο με το περιεχομενο του συγκεκριμένου ποστ. Δε φαινεται να απασχολέι πολλούς οτι η ανεργία εχει φτασει στο 17% και καλπάζει για το 20%+ συμφωνα με τις προβλεψεις για την ύφεση του 2012.
Πολυ φοβούμαι οτι δεν μπαίνει καν θέμα προσωρίνης μεταναστευσης- οχι γιατι ισχύει το ουδεν μονιμότερο του προσωρινού- αλλά γιατι στην Ελλάδα θα υπαρξει μια τετοια στασιμότητα τα επομενα αρκετα χρόνια που ουσισατικα το περιβαλλον για επιστροφη θα είναι πάντα άγονο στο μεσο-προθεσμο μέλλον.
Για να μην ξεχνιόμαστε, η μαζικη μεταναστευση στο παρον δεν πρόκειται να φέρει καλυτέρευση στους μισθούς των εναπομείναντων (μην τρεφετε αυταπάτες), μιας και οι μισθοι στην Ελλάδα διαμορφωνονται ουτως ή αλλως σε ενα στρεβλο οικονομικο περιβαλλον όπου ο ανταγωνισμος στη διαμόρφωση του μισθού είναι σπάνιο είδος.
Τωρα ο παραλληλισμός με τον αρουραιο που πηδαει απο το καραβι ειναι ωραιο εφυολογημα αμα μιλάμε για σχεση με γκομενα που την παρατας επείδη την άφησες εγκυος κατα λάθος, στην παρουσα φάση της Ελλάδας δε βλέπω να χει καμια σχέση.
Ποιο καράβι εννοείς, αλήθεια;
Αν μιλάς για το ελληνικό τοπίο, την ελληνική γη, τον ήλιο, τον ελληνικό πολιτισμό, την γλώσσα, το τραγούδι – αυτά δεν βυθίζονται, συνεχίζουν να υπάρχουν και ίσως να ευνοούνται κιόλας αυτήν την περίοδο (οι έλληνες του εξωτερικού πάντως, μόνο θετικά συμβάλουν σε αυτό – με εξαίρεση όσους έχουν ελληνικές ταβέρνες με κίονες και αρχαιοελληνικές γραμματοσειρές).
Αν εννοείς τώρα την ελληνική κοινωνία του 2011, με την νοοτορπία της, τις συλλογικές συμπεριφορές της, τους εκπροσώπους της στην πολιτική και στο κατεστημένο των γραμμάτων και των τεχνών – τότε ναι, αυτό το πλοίο βυθίζεται, αλλά δεν είναι πατρίδα και σπίτι κανενός.
Είναι ένα ηθικό, αισθητικό, ιστορικό και πολιτιστικό σφάλμα (ή, καλύτερα, έγκλημα) που βυθίζεται και που τίποτα δεν μπορεί να το σώσει.
Το πλοίο αυτό βυθίζεται επειδή δεν είναι φτιαγμένο για τα νερά που πλέει – μέχρι τώρα το τράβαγαν άλλα πλοία, τώρα που την κάνουν σιγά-σιγά, θα βουλιάξει.
Αδιάφορο αν μείνουν ή φύγουν οι αρουραίοι, η βύθιση είναι θέμα χρόνου.
απάντηση από κάποιον που έφυγε:
σίγουρα η ζωή έξω προσφέρει πολλά στον άνθρωπο, πέρα από το επαγγελματικό/οικονομικό.
Ωστόοσο, ζηλεύω αυτούς που μένουν (έκανα μάλιστα ο ίδιος αποτυχημένη απόπειρα επιστροφής πέρσι το καλοκαίρι – τα είχαμε πει και από κοντά τότε θανάση νομίζω).
Τους ζηλέυω γιατί ζούνε και βιώνουν κάτι πρωτόγνωρο. Εντάξει, η ζωή έξω μπορεί να φαίνεται στους εν ελλάδι γκλάμορους, αλλά από ένα σημείο και μετά, όταν πλέον έχεις εδραιωθεί και έχουν πάρει τα πράγματα τον δρόμο τους, βλέπεις ότι δεν είναι και τίποτα. Βλέπεις ότι είσαι απλά ένα γρανάζι στο σύστημα, αλλά παίρνεις καλά λεφτά, έχεις πατήσει και τα 30, οπότε λες συνεχίζουμε, τι άλλο να κάνουμε. Κατάσταση προβλέψιμη, σε περιβάλλον προβλέψιμο.
Αντίθετα, στην ελλάδα γίνεται αυτήν την στιγμή ένα πίνγκ (σικ) μπάνγκ. Είναι ας πούμε σαν ένα εξαιρετικά σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, πχ η εντυπωσιακή έκρηξη ενός ηφαιστείου που γίνεται 1 φορά τα 1000 χρόνια.
Η ζωή είναι αποκοπή απ’ αυτό που ήμασταν και βάπτισμα σε αυτό που θα γίνουμε, σε ένα πάντα παράδοξο μέλλον. που λέει και ο Octavio Paz
θυμάμαι έφηβος και φοιτητής διάβαζα για την γαλλική επανάσταση, για τα 20΄ς κια τα 60’ς και έλεγα κοίτα να δεις τι γκαντεμιά να μεγαλώνω στα τραγικά 90’ς και 00΄ς που το μόνο που συμβαίνει είναι ότι περνάμε καλά και μάλιστα στην νεότητά μας… (όσο ευλογία είναι ο πλούτος για το γέρο, άλλο τόσο κατάρα είναι για τον νέο, συμπέρανα πριν λίγο καιρό…)
και τώρα που οι μηχανές της ιστορίας πήραν πάλι μπρος, δυστυχώς την έκανα.
Ο ευαίσθητος και ευφυής άνθρωπος που βιώνει από μέσα την σημερινή ελλάδα, μόνο κερδισμένος έχει να βγει σε σοφία κια σε γνώση – γνώση ουσιαστική εννοώ, όχι ακαδημαϊκή.
Όσο άγονη ήταν για αυτόν η ελλάδα της μεταπολίτευσης, αλλό τόσο δοτική και έυφορη είναι η σημερινή.
Τα ερεθίσματα που δίνει η ελλάδα του σήμερα είναι πολύ πιο σύνθετα και πολύπλοκα από όσο, ας πούμε, ένα genteel ηλιόλουστο πρωινό στην λίμνη της Ζυρίχης, με το πλούσιο τραπέζι και τις μπανάλ κουβέντες, εν μέρει επαγγελματικές, εν μέρει γκομενικές.
Μπορεί η εικόνα της ελλάδας σήμερα να είναι άθλια, αλλά (μιας που έπιασα τις αναφορές):
οταν ο αρουραιος αφηνει μαμα και μπαμπα αρουραιο πισω στο καραβι και τους στελνει εμβασματα τι κανει δηλαδη ρε θαναση? Δεν φροντιζει για την σωτηρια τους? Αυτο δεν μετραει?
Συγκοινωνουντα δοχεια ειναι τα ατομα στις ελληνικες οικογενειες. Παει καλα η οικογενεια, κανεις δεν χρειαζεται να μεταναστευσει. Αν υπαρχει αναγκη για μεταναστευση, αργα ή γρηγορα αυτος που φευγει ενισχυει αυτους που εμειναν πισω.
Κατα τα τα αλλα Σναπ, καταλαβαινω που το πας αλλα με την ιδια εννοια ευκαιρια για φιλοσοφικη εξελιξη ηταν και το 1941, αλλα θα προτιμουσα να μην το ζησω. Υπαρχουν και καλες ιστορικες στιγμες, αυτες που ξεκινανε μεγαλες ευκαιριες, η σημερινη Βραζιλια πχ, ή η Λιβυη.
απολιτακη
φυσικα μετραει η γλωσσα, παντως και αυτο υπερτιμημενο ειναι νομιζω. Σε επιχερησεις της προκοπης την βγαζεις σχετικα ευκολα με αγγλικα πια.
Γιαννη
τοπαμε και αυτο, υπαρχει ετερογενεια. Μπορει να μην πεσει η ανεργια στο 7% σε 2 χρονια, ομως ευκαιριες για καποιους συγκεκριμενους ανθρωπους μπορει να ανοιξουν.
Σναπ,
Αυτήν εννοώ προφανώς. Όταν όλα πήγαιναν καλά, αγαπούσαμε Ελλάδα. Στην πρώτη δυσκολία, ρίχνουμε μαύρη πέτρα. Και με αυτό το ύφος “δεν είστε άξιοι για μένα, δεν αξιοποιείτε τον θησαυρό των ταλέντων μου, πάω εκεί όπου θα με σέβωνται”.
Εδώ υπάρχει ένα θέμα.
Είπαμε, τα καλά και τα συμφέροντα. Αλλιώς τα έλεγαν το 2004.
Τόσα χρόνια άλλη γνώμη είχαν. Και αν δεν βουλιάξη, και αν όσοι μείνουμε πίσω βάλουμε ένα λοθαράκι για να σωθή, οι αρουραίοι θα επιστρέψουν για να χαρούνε τα κόπια μας υποθέτω.
ΣΓ,
Όπως προείπα, αυτό είναι συνεπειοκρατικό επιχείρημα. Δεν φεύγει για να στέλνη εμβάσματα, φεύγει για τον εαυτό του. Τα κίνητρα είναι το πιο σημαντικό όταν κρίνουμε το ηθικό ποιόν μιας πράξης.
Από κει και πέρα, το εγωιστικό κίνητρο δεν είναι και τίποτα τρομερό, αλλά ας λείπη η καταγγελτική κλάψα.
Όσοι μάσησαν το παραμύθι του 2004 και χρειάστηκαν το 2010-2011 για να καταλάβουν πού πάει το πράγμα, τιμωρούνται τώρα δεόντως που κάθονται στα 30+ να μάθουν γερμανικά και σουηδικά (αλλά και κανονικά (= μη φρονηστιριακά) αγγλικά).
Μμπορεί να μιλάς για εγωιστικό κίνητρο, αλλά το καψώνι είναι τεράστιο – σκέφτομαι.
Όσοι φύγαμε πριν από την κρίση, προφανώς δεν “τα λέγαμε αλλιώς το 2004” και πιθανότατα προσαρμοστήκαμε πιο εύκολα, είμασταν και νεότεροι, είναι και θέμα χαρακτήρα.
Ο 30άρης που πάει πρώτη φορά έξω για δουλειά τώρα, μπορεί να το κάνει από εγωισμό που λες, αλλά είναι τέτοιο το καψώνι, που τουλάχιστον την συμπάθεια μου την έχει.
Μπορεί να πηδάει από το πλοίο, αλλά χωρίς σωσίβιο και χωρίς να ξέρει κολύμπι – αν κάτι τον χαρακτηρίζει, αυτό είναι η απόγνωση πολύ περισσότερο από τον εγωισμό.
Ρε παιδιά, αφού όλοι ξέρετε τι έχει συμβή. Μιλάμε για ανθρώπους δύο κατηγοριών βασικά: αυτούς που σπούδασαν ειδικότητες που ήξεραν ότι είναι πολύ δύσκολες για Ελλάδα λόγω υπερπροσφοράς πρώτα και καλύτερα και μετά λόγω μέσου, γνωριμιών κλπ. [που προκαλείται ακριβώς από την υπερπροσφορά] και όσους σπούδασαν κάτι που πλήττεται λόγω κρίσης. Παραδείγματα:
Φίλος μου με διδακτορικό Προϊστορικής Αρχαιολογίας. Προφανώς και ήξερε ότι κάνοντας το διδακτορικό του και επιστρέφοντας κανείς δεν θα τον περίμενε στο αεροδρόμιο σαν ήρωα. Στα καλά τα χρόνια όμως ήλπιζε βάσιμα σε μια ερευνητική υποτροφία, σε μια θέση στο πανεπιστήμιο, έστω στην μέση εκπαίδευση. Τώρα τίποτε από αυτά δεν υπάρχει στον ορίζοντα και σαφώς υπάρχει πρόβλημα. Αλλά δεν φταίει πια τόσο πολύ το καράβι.
Η Κ., πολιτικός μηχανικός. Έχει συνηθίσει να δουλεύη σαν σκυλί στα εργοτάξια 12ωρα, να βγάζη λεφτά, να είναι ανεξάρτητη. Τώρα απολύθηκε, επέστρεψε με την ουρά στα σκέλια στους γονείς της, με πληγωμένο φιλότιμο. Είναι έτοιμη να φύγη για Σιγκαπούρη και μου είπε ότι δεν θα πληρώση την έκτακτη εισφορά γιατί δεν βγαίνει (το αυτοκίνητό της παραμένει βέβαια 2000 κυβικών). Αυτή η περίπτωση έχει να κάνη σαφώς με την κατάρρευση των δημοσίων έργων και της οικοδομής λόγω κρίσης. Αυτό δεν θα διαρκέση για πάντα, θέλω να πιστεύω. Μέχρι τότε καλά θα κάνη να πάη στην Σιγκαπούρη, αλλά το κάνει σαφώς για την πάρτη της, ακόμη και αν κάτι τέτοιο θα ωφελούσε και την χώρα.
Την δική μας εννοώ. Αυτών που μένουν πίσω.
ε οχι ρε φιλε, δεν υπαρχουν μονο αυτες οι περιπτωσεις.
Υπαρχει και η Χ με δυο παιδια, που εδω και χρονια δεν βρισκει σοβαρες δουλειες, της οποιας ο ανδρας εχει σημαντικες δυσκολιες στην δουλεια του λογω κρισης. Βαρεθηκε η γυναικα να την ταϊζουν οι γονεις της και ψαχνει δουλεια απο Λονδινο μεχρι Κυπρο. Δεν το κανει για να σωθει, θα σωθει ουτως ή αλλως. Απο αξιοπρεπεια το κανει και φυσικα απο στοιχειωδη προνοητικοτητα και ευαισθησια: οι γονεις καποια στιγμη απο χορηγοι γινονται συνταξιουχοι και παιρνουν 3 και 60 (μολις περικοπηκαν μαλιστα στο 3 και 20). Εκεινοι τοτε θα χρειαστουν βοηθεια, και στην ελληνικη οικογενεια τα παιδια αισθανονται οτι θα πρεπει να ειναι ετοιμα να την παρεχουν.
Και μια άλλη προσέγγιση:
http://www.youtube.com/watch?v=VsgczP1cYrw
Με συγχωρείτε…
Έχει φορτωθεί με το ζόρι στον καθένα μας όλο αυτό το χάλι που ονομάζεται “δημόσιο” (ας πούμε: δημόσια παιδεία) και πρέπει να χρωστάμε και ευγνωμοσύνη; Για κάτι που έχει επιβληθεί με τη βία;
Αν θέλει κάποιος να αισθάνεται ευγνωμοσύνη, fair enough, be my guest, αλλά δε στέκει να θεωρούμε την ευγνωμοσύνη *επόμενη*. Είναι γελοίο.
Προσωπικά δεν αισθάνομαι ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη, να σάς πω την αλήθεια. Ίσα-ίσα, πιστεύω ότι η εκπαίδευσή μου στην Ελλάδα μού φόρτωσε μειονεκτήματα που δεν είχα (κι ακόμη μάχομαι να ξεφορτωθώ).
Επίσης, αυτά τα “ας ήτανε εδώ να τραβήξει όλο το λούκι που περάσαμε κι εμείς” μού θυμίζουν την εξής πραγματική ιστορία: Γυρνά ένας γνωστός μου από μεταπτυχιακά στο Stanford, πολύ βελτιωμένος επιστημονικά, για να γίνει παραλήπτης τής ατάκας: “Έχω κάνει όλες τις φορολογικές δηλώσεις τού αφεντικού τα τελευταία έξι χρόνια και ήρθες να μού φας τη θέση;”
Dudes, πολλούς εδώ μέσα σάς εκτιμώ και προσωπικά, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη λογική “ας ήτανε εδώ να περνούσε ό,τι περάσαμε εμείς” (ήταν κάπου καλύτερα και για αυτό είναι καλύτερος -σε σχέση με το τι θα ήταν αν είχε μείνει) ή με τη λογική “που ήταν αυτός όταν έκαιγε η μπάλα;” (ήταν εκεί που ήταν και η μπάλα, εδώ υποκρινόμαστε ότι παίζουμε ποσδόσφαιρο *χωρίς μπάλα*).
Για να τελειώνω: Το εξυπνότερο που έχει να κάνει κάποιος για τη ζωή του είναι να δημιουργεί win-win situations. Αυτό συμφέρει και τον ίδιο και τούς γύρω του. Αυτή τη στιγμή, δεν είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν τέτοιες καταστάσεις στην Ελλάδα. Όποιος τα καταφέρει, πολύ ωραία. Αν όμως δεν ψάχνουμε απλώς για μαλάκες, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι υπόλοιποι καλό είναι να ρίξουν μια ματιά και προς τα έξω.
Θρας, δεν κρίνεται το μέλλον (μόνο) του δημοσίου, κρίνεται το μέλλον οβ λάιφ αζ γουί νόου ιτ, νομίζω ότι ήταν σαφές αυτό.
Οπότε όλο το υπόλοιπο ερείδεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως.
Σχετική προτροπή στο 39:54
http://www.youtube.com/watch?v=qP8C9rF1PPk
ωραιος ο Ραμφος.
εμενα μαρεσει καποιος φοιτητης Νομικης που ακριβως πριν λεει οτι δεν του αρεσουν οι στατιστικες για να δωσει μετα ενα νουμερο περι ανεργιας νεων χωρις να πολυσκεφτει τι σημαινει. Λοιπον ενας συναδελφος μου εγινε προσφατα quoted στον Εκονομιστ σχετικα και ειπε το εξης (ακομα και ο Εκονομιστ δεν καταφερε να το μεταδωσει σωστα βεβαια!!):
τα ποσοστα της ανεργιας των νεων εχουν εκτιναχθει εδω και χρονια επειδη οι νεοι πανε στο πανεπιστημιο πολυ περισσοτερο αποτι στο παρελθον, οχι επειδη εχει ανεβει ο αριθμος τους. Η εξηγηση ειναι απλη: η ανεργια ειναι σχετικο μεγεθος, αριθμος αναζητουντων εργασια και μη βρισκοντων/αριθμος οσων ειναι στο εργατικο δυναμικο. Οι φοιτητες δεν ειανι στο εργατικο δυναμικο και ετσι ο παρανομαστης πεφτει. Ακομα και ιδιος να ειναι ο αριθμητης, η ανεργια φαινεται αυξημενη.
Δεν λεω βεβαια οτι στην κριση δεν χειροτρευσαν τα πραγματα, αλλα πρακτικα το 43% που λενε για την ανεργια των νεων, σημαινει βασικα οτι οι λιγοστοι πια Ελληνες που δεν πανε σε καποια σχολη δυσκολευονται παρα πολυ να βρουν δουλεια.
Το ποσοστό ανεργίας των νέων για το οποίο διαβάζουμε στις εφημερίδες ισοδυναμεί με
P(A|N,Φ’)= P(A∩N|Φ’)/P(N|Φ’) = P(A∩N∩Φ’)/P(N∩Φ’)
Είναι δηλαδή αντιστρόφως ανάλογο του ποσοστού που αντιπροσωπεύουν οι μη σπουδάζοντες νέοι στο νεανικό πληθυσμό.
Στους μη-σπουδάζοντες περιλαμβάνονται όσοι δεν παρακολούθησαν κάποια σχολή και όσοι παρακολούθησαν αλλά αποφοίτησαν. Έχουμε δηλαδή
P(N∩Φ’) = P(N∩(G’UG)) = P((NUG’)∩(NUG)) = P(NUG’)+P(NUG)
με P(NUG’) >> P(NUG) (8 χρονιές non-Graduates v.s. μισή το πολύ Graduates – αυτό αν θεωρήσουμε τη κατανομή των ετών φοίτησης στον Ελληνικό φοιτητικό πληθυσμό). Δηλαδή η κινητήρια δύναμη του παρανομαστή είναι οι non-graduates
Ταυτόχρονα το matching δουλειών σε graduates δεν συμβαίνει στιγμιαία. Σημαντικό ποσοστό των απόφοιτων περάσει στη παραπάνω κατηγορία (24+) μέχρι να συμβεί. Ταυτόχρονα, όπως λέει και ο Σωτήρης, “οι λιγοστοι πια Ελληνες που δεν πανε σε καποια σχολη δυσκολευονται παρα πολυ να βρουν δουλεια”. Ιδού και η εξήγηση για τον αριθμητή.
Έχω την εντύπωση πως χρησιμότερη θα ήταν η γνώση του ποσοστού ανεργίας των αποφοίτων 1 (και 2,3,5,6 κτλ.) έτη μετά την αποφοίτηση. Βέβαια αυτό το νούμερο δεν θα πωλούσε τόσο όσο το 42%…
A= Άνεργος
Ν= Νέος (16 έως 24)
Φ’ = Μη φοιτητής
G = Graduate
G’ = Non Graduate
Εκ παραδρομής typing error
P(N∩Φ’) = P(N∩(G’UG)) = P((N∩G’)U(N∩G)) = P(N∩G’)+P(N∩G)
με P(N∩G’) >> P(N∩G)
Apologies σε όσους το διάβασαν. Now it makes sense
αν το γραφες σε ματλαμπ θα το τσεκαρα επιτοπου και θα βρισκα το λαθος :)
Σωστός.. Παρεμπιπτόντως τι λένε τα αλγεβρικά συστήματα που τρέχουν στο matlab; Το μόνο που έχω ακουστά είναι το MuPAD αλλά δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ (εν ανάγκη κάνω ελέγχους σε maple και maxima).
Αποσο ακουω το Mathematica ειναι καλυτερο για αλγεβρα. Το Ματλαμπ εχει ενα δικο του πακετο για αλεγβρα, αλλα δεν θα ελεγα οτι με τρελαινει κιολας.
Βολικο για μικρους υπολογισμους εβρισκα παντα το Scientific Workplace με maple.
Θα χαθεί η πατρίδα αν φύγουν όλοι οι αξιόλογοι και μείνουν οι φελλοί πίσω. Και μετά θα γίνει το αντίθετο φαινόμενο. Οι έξω, ακόμα κι αν είναι απλά ημιμαθείς θα το παίζουν περισπούδαστοι στους μέσα που είναι παντελώς άσχετοι.
Θα έχουμε μια νέα γενιά μετρίων εκ των έξω ορμώμενη. Γιατί να μην φτιάξουμε δηλαδή μια ελίτ στην Ελλάδα με δικά μας παιδιά;