Μμμμ, πού είχαμε μείνει;
Α, ναι.
ε. Τι ισχύει προκειμένου περί μαθητών ή κηδεμόνων τους οι οποίοι έχουν εκδηλωθή υπέρ της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης σε άλλους τομείς του βίου τους (π.χ. θρησκευτικός γάμος, βάπτιση κ.λπ.);
Στην ως άνω διαδικασία είναι αληθές ότι εμφωλεύει ο κίνδυνος καταχρηστικών δηλώσεων απαλλαγής, υπό την έννοια ότι είναι πιθανόν και δυνατόν κάποιοι κηδεμόνες ή μαθητές να προβούν στην δήλωση απαλλαγής απλώς και μόνο επικαλούμενοι προσχηματικά λόγους θρησκευτικούς ή αθεϊστικούς, στη πραγματικότητα όμως για να εξυπηρετήσουν αλλότριους σκοπούς, π.χ. να μειωθή η επιβάρυνση των μαθητών της Γ΄ Λυκείου ενόψει Πανελληνίων Εξετάσεων. Ειδικώς θα προκαλή προβληματισμό μία παρόμοια δήλωση προερχόμενη από κηδεμόνες ή μαθητές οι οποίοι άλλως έχουν εκδηλώσει ή εκδηλώνουν σημεία θρησκευτικής ένταξης στον κοινωνικό τους βίο, π.χ. θρησκευτικός γάμος των κηδεμόνων, βάπτιση του μαθητή, συμμετοχή στον εκκλησιασμό εκ μέρους του μαθητή.
Πρέπει να παρατηρήσω ότι ο κίνδυνος αυτός είναι σύμφυτος με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, η οποία δυσχερώς υπόκειται σε απόδειξη. Στο παράλληλο παράδειγμα του μαθήματος της Γυμναστικής απαιτείται προφανώς η συνυποβολή των σχετικών ιατρικών πιστοποιητικών, που θα δικαιολογούν την φυσική αδυναμία παρακολούθησης του μαθήματος, είναι ευνόητο όμως ότι κάτι παρόμοιο δεν ταιριάζει με την φύση του μαθήματος των Θρησκευτικών, καθώς τα προς απόδειξη πραγματικά περιστατικά ανάγονται στον εσωτερικό κόσμο του αιτούντος.
Εξάλλου, ακόμη και εξωσχολικές συμπεριφορές θρησκευτικής ένταξης συχνά ανάγονται όχι σε ζωηρό και ειλικρινές θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά υποβάλλονται από λόγους κοινωνικής αναγνώρισης, παραδόσεως, συνήθειας κ.τ.τ. Οπωσδήποτε πάντως, οι περί ων ο λόγος κηδεμόνες ή μαθητές θα εκπλήσσονταν και οι ίδιοι αν τους καταλογιζόταν πρόθεση αποδοχής του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών από την εξωσχολική συμμετοχή τους σε κοινωνικές εκδηλώσεις, την μηχανική συμπλήρωση τυποποιημένων δημοσίων εγγράφων και, γενικότερα, την συμμόρφωση με τα κοινωνικά ειωθότα χωρίς ιδιαίτερη περίσκεψη. Άλλωστε, δεν επιτρέπεται στην σχολική αρχή να προσφεύγη σε εξωσχολικά δεδομένα για την σχετική κρίση, παρά μόνο ο έλεγχος της συνδρομής των τυπικών προϋποθέσεων της δήλωσης, στον βαθμό που πάντα αυτός είναι εφικτός.
Περαιτέρω, η συμμετοχή σε άλλες δραστηριότητες της σχολικής ζωής με θρησκευτικό χαρακτήρα, όπως είναι ιδίως ο εκκλησιασμός δεν συνέχεται, δεν εξαρτάται και δεν επηρεάζει το αυτόνομο και αυτοτελές ζήτημα της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, διότι, όπως προαναφέρθηκε, ενδέχεται να συνάπτεται με εκτιμήσεις που αφορούν την ομαλή κοινωνική ένταξη του μαθητή ή τον πολιτιστικό και γνωσιακό χαρακτήρα του εκκλησιασμού.
Κατά συνέπεια, οι εξωσχολικές ή σχολικές εκδηλώσεις ένταξης σε κάποια θρησκευτική κοινότητα δεν επιτρέπεται να ληφθούν υπόψιν κατά την εκτίμηση της δήλωσης απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Η εικόνα προέρχεται από εδώ.
Συνοπτικά λοιπόν και εποπτικώτερα, η γνώμη μου συνολικά έχει ως εξής:
α) Η διδασκαλία ενός μαθήματος θρησκευτικού περιεχομένου με ομολογιακό χαρακτήρα στην υποχρεωτική εκπαίδευση αποτελεί εκπλήρωση της σχετικής συνταγματικής επιταγής του άρ. 16 παρ. 2 Συντ.
β) Η παρακολούθηση του εν λόγω μαθήματος είναι υποχρεωτική για όσους μαθητές και κηδεμόνες ανήκουν στην οικεία θρησκευτική ομάδα, κατά κύριο λόγο δε στην Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία.
γ) Από την παρακολούθηση, διδασκαλία και εξέταση του εν λόγω μαθήματος απαλλάσσονται όλοι οι υπόλοιποι μαθητές.
δ) Για την απαλλαγή τους αρκεί, αλλά και απαιτείται υπεύθυνη δήλωση προς την αρμόδια σχολική αρχή με περιεχόμενο ότι ο μαθητής δεν επιθυμεί την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, διότι δεν ανήκει στο χριστιανικό ορθόδοξο δόγμα.
Το θέμα είναι πώς διαπιστώνεται αν κάποιος ανήκει στην Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία του Χριστού? Θα βασιζόμαστε στη δήλωσή τους? Κι επειδή δεν μπορούμε να τους σκανάρουμε τα σώψυχα, καθένας θα δηλώνει ό,τι τον βολεύει? Εμ τότε τι λογής “υποχρεωτικό” θα είναι το μάθημα κύριε Αναγνωστόπουλε?
Όόόόχι κύριε! Όσοι βαφτίστηκαν και βάφτισαν και τα κουτσούβελα, υποχρεωτικώς να κάνουν θρησκευτικά! Αν θέλουν ν’ απαλλαγούν, να πάνε να διαγράψουν το θρήσκευμά τους, να αποστατήσουν! Και έτσι και γιουβέτσι δε λέει!
Πάντα καλοπροαίρετα τα λέω… :-)
Αντικειμενικά είναι άλφα δύσκολο να διαγνωστή τι κρύβει ο καθένας στα σώψυχά του, ιδίως να ξεχωρίσουμε τον συνεπή πιστό από τον χριστιανό των κοινωνικών εορτών και συνάξεων, βήτα είναι ανεπίτρεπτο κιόλας να ετάζη καρδίας ο κάθε γυμνασιάρχης.
Γιαυτό πρέπει να αρκή μια απλή δήλωση, αρνητική κατά την γνώμη μου, εντελώς άχρωμη κατά την γνώμη άλλων.
Φίλε μου, εγώ συμφωνώ απόλυτα ότι δεν είναι δυνατόν να διαγνωσθή το περιεχόμενο των εσωψύχων ενός ανθρώπου. Φεύγω εκτός θέματος τώρα, αλλά είναι νομίζω σημαντικό:
Αν για το θέμα αυτό αρκεί μια απλή δήλωση, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι σε κάθε περίπτωση που ο πολίτης έχει ένα φάσμα επιλογών σχετικό με το θρήσκευμα (π.χ. στη θητεία του για το αν θα κρατά όπλο ή αν θα νηστεύει και θα εκκλησιάζεται) αρκεί επίσης μια απλή δήλωση.
Ergo, μπορούμε να καταργήσουμε την καταγραφή του θρησκεύματος από κάθε κρατικό αρχείο και έγγραφο, και μπορούμε να αγνοήσουμε πλήρως τα πιστοποιητικά θρησκευτικών οργανισμών που βεβαιώνουν το θρήσκευμα (π.χ. το χαρτί της βάπτισης).
Βέβαια, πώς το είχα ξεχάσει… Το σχετικό άρ. 59 παρ. 1 και 2 Ν. 3421/2005 ορίζει:
Εδώ πρώτον, ο ενδιαφερόμενος καλείται να αποκαλύψη την θρησκευτική του πεποίθηση, αν εκεί βασίζεται η “γενική αντίληψη για την ζωή”, προκειμένου να μεταχθή στο ευνοϊκό νομικό καθεστώς. Κανείς όμως δεν το θεώρησε αυτό παραβίαση της θρησκευτικής του ελευθερίας. Ακριβώς δηλαδή όπως και επί των Θρησκευτικών.
Δεύτερον όμως, εκείνο που μπορεί να διαγνωστή κάπως πιο εύκολα είναι όχι το θρήσκευμα καθαυτό, που στην τελική δεν σημαίνει και πολλά για το θέμα, αλλά η ως άνω “γενική αντίληψη για την ζωή”, όχι για να αξιολογηθή, αλλά για να εξασφαλίση το ευνοϊκό νομικό καθεστώς. Και κάποιους ενδείκτες δίνει ο ίδιος ο νόμος στην παρ. 3:
Μια παρατήρηση: η ομολογιακή φύση του μαθήματος και η υποχρεωτικότητα του συνάδουν με τις επιταγές του Συντάγματος. Ομως το Κράτος, σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό, οφείλει να παρέχει τέτοια εκπαίδευση και στους μη-Χ.Ο. μαθητές τους. Ακριβώς για αυτό το λόγο υπήρχαν εβραϊκά δημόσια σχολεία προπολεμικά και σήμερα επιζεί το 8ο Δημοτικό Σχολείο Λαρίσης αν και με 1/2 εβραίους μαθητές ετησίως. Υπενθυμίζω οτι η υποχρεωτικότητα απορρέει τόσο από την συνταγματική επιταγή αλλά και τις αρχές της ισονομίας, (πχ υπάρχουν περίπου 2000 ολιγοθέσια σχολεία στην Ελλάδα ώστε η επίκληση του κόστους είναι σχετική αλλά όχι απόλυτη).
Αρα νομίζω οτι η ομολογιακή φύση του μαθήματος των Θρησκευτικών και η υποχρεωτικότητα του για τους θρησκευόμενους μαθητές είναι δεδομένη, αλλά το Κράτος οφείλει να παρέχει τέτοια εκπαίδευση σε όλους τους μαθητές αναγνωρισμένων θρησκειών στην Ελλάδα πλην των μειονοτικών σχολείων της Θράκης που καλύπτονται από την Συνθήκη της Λωζάνης και των εβραϊκών δημοσίων σχολείων τα οποία αποτελούν υπάρχουσα υποχρέωση σύμφωνα με τον Νόμο περί Ισραηλιτικών Κοινοτήτων.
Βέβαια οφείλω να ομολογήσω οτι αυτό απαιτεί νέες αποφάσεις από ΣΤΕ/A.Π. (;) γιατί μέχρι τώρα οι αποφάσεις του ταύτιζαν απόλυτα τον ομολογιακό χαρακτήρα με την επικρατούσα θρησκεία. Πχ απαγορεύονταν μέχρι την δεκαετία του ΄90 σε εβραίους να γίνουν δάσκαλοι ή νηπιαγωγοί, (μέχρι την δεκαετία του ΄70 απαγορεύονταν καν να γίνουν φιλόλογοι).
Στα λέω αυτά γιατί θα ήθελα να έβρισκες αν σκαλώνει μια τέτοια λογική.
Δεν διαφωνώ σε κάτι.
Απλώς δεν κατέχω το τεχνικό κομμάτι της εφαρμογής, δηλαδή πες ότι μαζεύουν υπογραφές επαρκείς μουσουλμάνοι γονείς (πόσοι είναι αυτοί;), ζητώντας την διδασκαλία του Κορανίου στο σολείο τους. [ημεδαποί άραγε ή και αλλοδαποί γονείς; Θα έλεγα ημεδαποί μόνο, εφόσον μιλάμε για μια κοινωνική παροχή του κράτους. Από την άλλη, δεν έχω πρόβλημα να παραχωρήται το σχολείο σε μη εργάσιμες ώρες και ημέρες σε όσους θέλουν να κάνουν δικά τους μαθήματα, αλβανική γλώσσα ας πούμε ή κάτι τέτοιο]
Πού θα βρεθή Έλληνας πολίτης θεολόγος του Ισλάμ να διδάξη; Με ποια βιβλία;
Δεν ξέρω και τι γίνεται και στην Θράκη, προσφέρεται άραγε μάθημα ισλαμικών Θρησκευτικών σε μη μειονοτικά σχολεία;
Θα γούσταρα πάντως να έβλεπα τον φίλο μας τον ραββίνο Φριζή δάσκαλο σε δημόσιο σχολείο! :-)
Αυτό με τους δασκάλους είχε ένα νόημα, εφόσον ώφειλαν να διδάξουν και Θρησκευτικά και δεν υπήρχε κανείς να τους αντικαταστήση, τώρα υποθέτω απλώς στέλνουν άλλον αν χρειαστή για τα ευαίσθητα μαθήματα.
Καλή θέληση να υπάρχη κι όλα γίνονται.
Χμμ, το ιστορικό προηγούμενο των εβραιο-χριστιανικών debates με οδηγεί στο συμπέρασμα οτι η παρουσία του ρ.Φριζή θα οδηγούσε σε δήμευση, εξορία ή υποχρεωτικό εκχριστιανισμό του συνόλου των κοινοτήτων.
Ευχαριστώ πάντως.
Ήδη κυκλοφόρησε νέα εγκύκλιος του Υπουργείου, που καταργεί τις προηγούμενες και διασαφηνίζει κάπως το νομικό καθεστώς. Ιδού.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι το εξής:
Δύο σχόλια:
α. Εξακολουθεί η ασάφεια περί τους άθεους. Η αθεΐα είναι “λόγος θρησκευτικής συνείδησης”; Αν δεν είναι, τότε αλήθεια τι είναι “λόγος θρησκευτικές συνείδησης”;
β. Η εγκύκλιος απαιτεί αρνητική δήλωση του μαθητή ή του κηδεμόνα του, σύμφωνα με την άποψη που είχα υποστηρίξει και εγώ σε αυτήν την σειρά άρθρων. Σωστό.
Μετά από μια παρατήρηση της Αόρατης Μελάνης, ξαναδιάβασα την εγκύκλιο πιο προσεκτικά και, πράγματι, αναφέρει διαζευκτικά ως δεύτερη περίπτωση απαλλαγής την επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης. Σημαίνει αυτό άραγε ότι οι εν λόγω λόγοι δεν πρέπει να εξειδικεύωνται; Μάλλον ναι. Τότε όμως προς τι η αναφορά της πρώτης περίπτωσης, ότι δηλαδή ο μαθητής δεν είναι ΧΟ, αφού αρκεί σε κάθε περίπτωση η πιο ουδέτερη “επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης”; Ή μήπως η πρώτη περίπτωση, που έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, υπονοεί ότι έτσι θα πρέπη να είναι και η δεύτερη, π.χ. με την επεξήγηση ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση οι λόγοι θρησκευτικής συνείδησης συνίστανται στην αθεΐα των κηδεμόνων;
Θα τα δούμε στην πράξη όλα αυτά.
Θα σου πω εγώ προς τι η αναφορά: προς εφησυχασμό των πνευμάτων των παραγόντων της ορθοδόξου εκκλησίας, που θα βγάλουν αφρούς αν πει ξεκάθαρα ότι όποιος θέλει μπορεί να πάρει απαλλαγή ακόμη κι αν είναι βαφτισμένος και δηλωμένος ΧΟ στα χαρτιά.
Ετσι όπως το μαγείρεψε τους βολεύει όλους: τους παπάδες γιατί τους λέει “να ορίστε, η απαλλαγή είναι για τους ΜΗ χριστιανούς”, και τους υπόλοιπους γιατί τους λέει “να ορίστε, επικαλεστείτε θρησκευτική συνείδηση και πάτε στην ευχή της παναγίας”.
:)
Σωστό αυτό που λες, δεν αναφέρει τους άθεους. Όμως οι άθεοι μπορούν τουλάχιστον τώρα πλέον να επικαλούνται “λόγους θρησκευτικής συνείδησης” και να τελειώνουν. Κάτι είναι και αυτό.
Η εγκύκλιος μαζεύει όλες τις ασάφειες που είχαμε εντοπίσει ως Ένωση Αθέων σε αλεπάλληλες αναφορές μας προς το Υπουργείο, και μου αρέσει να φαντασιώνομαι ότι οι πιέσεις μας έπαιξαν κάποιο ρόλο σε αυτό.
Αλλά δημιουργεί μια νέα ασάφεια που δεν υπήρχε πριν: δεν λέει πώς θα απασχολείται ο μαθητής όταν δεν είναι εφικτή η ένταξή του σε άλλο τμήμα της ίδιας τάξης. Η προηγούμενη σχετική εγκύκλιος προέβλεπε ότι αν δεν είναι εφικτό, ο σύλλογος διδασκόντων θα ορίζει τον τρίπο απασχόλησης – σε κάθε περίπτωση όμως θα μένει στο σχολείο και θα απασχολείται με κάποιον τρόπο. Τώρα μένει στον αέρα το τι θα γίνεται αν π.χ. η τάξη δεν έχει άλλο τμήμα ή αν όλα τα τμήματα κάνουν θρησκευτικά την ίδια ώρα.
Ήδη είχαμε τα πρώτα προβλήματα με αυτό: σε κάποιο σχολείο σε μια μητέρα που ζήτησε απαλλαγή να υπογράψει χαρτί ότι το σχολείο δεν έχει ευθύνη, λέει, για το πού θα βρίσκεται το παιδί της κατά την ώρα διδασκαλίας των θρησκευτικών. Δεν ξέρω παραπάνω στοιχεία, από προσωπική επικοινωνία το πληροφορήθηκα, και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το κυνηγήσει η μητερα, συνήθως οι γονείς όταν πιέζονται υπαναχωρούν και δε ζητούν απαλλαγή. Εννοείται ότι της είπα να επικοινωνήσει αν θελήσει βοήθεια.
Σχετικά με την απασχόληση λέει η εγκύκλιος:
Από αυτά εγώ καταλαβαίνω τα εξής;
α. Οι απαλλασσόμενοι δεν έχουν κενό.
β. Αν γίνεται άλλο μάθημα σε άλλο τμήμα της τάξης, το παρακολουθούν.
γ. Αν δεν υπάρχει άλλο τμήμα ή αν τύχη αν κάνουν όλα θρησκευτικά (μάλλον απίθανο αυτό), το ζήτημα είναι στα χέρια του Διευθυντή.
Προσωπικά μου φαίνεται ότι μπερδεύουμε χωρίς λόγο απλά πράγματα: αν δεν υπάρχη άλλος τρόπος απασχόλησης του μαθητή, ας μείνη στην τάξη ως ωσεί απών.
Όταν ήμουν στο γυμνάσιο ένας συμμαθητής μας είχε πάρει απαλλαγή. Την ώρα των θρησκευτικών συνήθως ήταν με κάποιο τμήμα που έκανε γυμναστική. Τον ζηλεύαμε, λίγο.
Μωρέ, αν κάνη αντί Θρησκευτικών Άλγεβρα να δης ζήλεια…
Υποτίθεται ότι ως γονιός δε θες να κατηχηθεί, άρα δε θες να ακούει τα όσα λέγονται στην τάξη. Κι εγώ να σου πω την αλήθεια, δεν ήθελα να ακούει το παιδάκι μου ότι “ο χριστούλης αγαπάει όλα τα παιδάκια” ούτε να ακούσει όλες τις φρικαλεότητες της εβραιοχριστιανικής μυθολογίας, ακάνθινα στεφάνια, μαστιγώσεις, σταυρώσεις και τέτοια. Δεν είμαι υπέρ της εκθείασης του μαρτυρίου και δε θέλω το 8χρονο παιδί μου να ακούσει τέτοια πράματα, δε μπορεί να βουλώσει τα αυτιά του πώς να το κάνουμε, θα επηρεαστεί.
Όσο για τον τρόπο απασχόλησης έχεις δίκιο ως φαίνεται, μέα κούλπα, μου ξέφυγε προφανώς κατά την ανάγνωση. Αλλά τότε σε εκείνο το σχολείο ο διευθυντής σαφώς παρατυπεί.
Λύσεις υπάρχουν, καλή θέληση να υπάρχη. Μπορεί ο μαθητής να παραμείνη στην αίθουσα των καθηγητών να διαβάση ας πούμε (λέμε τώρα).
Βεβαίως, εννοείται. Απλώς η εγκύκλιος οφείλει να προβλέπη τη διαδικασία ανεύρεσης λύσεων ή/και να προτείνει πιθανές λύσεις (και εν προκειμένω το κάνει, όπως σωστά επεσήμανες), διότι αν μπορούσαμε να βασιστούμε στην καλή θέληση των αρμοδίων, δεν θα είχαμε νόμους και θα ζούσαμε ακόμη στον παράδεισο.
Πολύ (και αναπάντεχα) καλό, αλλά μην το ματιάσουμε:
σχεδόν την ίδια εγκύκλιο http://www.synigoros.gr/resources/7083_3_91109-2008.pdf
είχαν βγάλει και τον Ιούλιο 2008, http://www.synigoros.gr/resources/docs/200555.pdf
αλλά μέσα σε δυό μήνες http://www.synigoros.gr/resources/7083_1_109744-2008.pdf
την πήραν πίσω! http://www.synigoros.gr/resources/7127_1_epistoli_kaminifi.pdf
Ε όχι και σχεδόν την ίδια: η πρώτη εγκύκλιος του 2008 περιωριζόταν στην επιθυμία απαλλαγής, “χωρίς να δηλώνεται ο λόγος”, ενώ η πρόσφατη απαιτεί αρνητική δήλωση ότι δεν είναι ΧΟ ή έστω δήλωση ότι υπάρχουν λόγοι θρησκευτικής συνείδησης (ό,τι και αν σημαίνη αυτό), άρα δηλώνεται και παρα-δηλώνεται λόγος. Απλώς δηλώνεται αρνητικά και όχι θετικά.
Αλήθεια, ποια είναι η άποψη του ΣτΠ για την δήλωση του θρησκεύματος από τους μουσουλμανόπαιδες στο μηχανογραφικό; Εκεί δεν τους ζητείται να αποκαλύψουν το θρήσκευμα, για να επέλθη ωρισμένη (ευνοϊκή) έννομη συνέπεια;
Την “άποψη του ΣτΠ” ας μας την πει ο ίδιος, επί του παρόντος αρκέσου στην προσωπική μου: δεν πρόκειται για “δήλωση θρησκεύματος”, αλλά για δήλωση υπαγωγής στη συγκεκριμένη μειονότητα, η οποία για ιστορικούς και διεθνοσυμβατικούς λόγους τιτλοφορείται μεν “μουσουλμανική”, στην πραγματικότητα όμως ορίζεται με μη θρησκευτικά κριτήρια. Έτσι, ένας μειονοτικός θραξ δικαιούται να υπαχθεί στην ποσόστωση εισαγωγής στα ΑΕΙ ακόμη κι αν έχει φροντίσει να καταχωρισθεί ληξιαρχικά ως “Χ.Ο.” ή “-“, ενώ αντίστροφα ένας αφγανικής καταγωγής πολιτογραφημένος έλληνας μουσουλμάνος κάτοικος Αθηνών δεν δικαιούται να υπαχθεί στην ποσόστωση.
Εμένα για ξεκάθαρη δήλωση θρησκευμάτος μου μοιάζει. Το τι έχει στο κεφάλι του ο καθένας είναι ούτως ή άλλως αδιάγνωστο, σημασία έχει η νομιμοποίηση του κράτους να ερωτά κάποιον για το θρήσκευμά του. Και αυτήν ο ΣτΠ δεν την αμφισβητεί. Αν όμως το κράτος ρωτούσε ένα ΧΟ; Ούτε ο Νιαγάρας δεν θα το ξέπλενε.
Και πώς ορίζεται ο μειονοτικός; Διά του θρησκεύματος φυσικά!
Έχεις υπόψιν σου την απόφαση που έκρινε ότι ένας Αλγερινός ή κάτι τέτοιο κάτοικος Θράκης δεν δικαιούται την ποσόστωση;
Αν αυτό δεν είναι ρατσισμός, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Όχι, ο μειονοτικός δεν ορίζεται “διά του θρησκεύματος”. Στο μηχανογραφικό δηλώνει όχι ότι είναι μουσουλμάνος, αλλά ότι ανήκει στη λεγόμενη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εθνική μειονότητα, απλώς το ελληνικό κράτος φοβάται να χρησιμοποιήσει τον όρο. Καλώς ή κακώς ο νομοθέτης έκρινε ότι η μειονότητα αυτή υστερεί σε ευκαιρίες μόρφωσης, οπότε την εφοδίασε με την επίμαχη ευνοϊκή διάκριση. Δικαστική απόφαση δεν νομίζω να υπάρχει, όμως θα μπορούσε κανείς να ψάξει την αιτιολογική έκθεση ή τις εγκυκλίους εφαρμογής.
Τι σημαίνει “λεγόμενη” και “στην πραγματικότητα”; Μπορεί άραγε το κράτος με οποιαδήποτε άλλη αφορμή να ερωτήση τον πολίτη μήπως ανήκει στην ορθόδοξη πλειονότητα ή στο επικρατούν θρήσκευμα; Θα γινόταν τότε ο κακός χαμός, ναι ή όχι;
Εγώ εδω βλέπω ξεκάθαρα δύο μέτρα και δεκαδύο σταθμά.
Αυτήν την δικαστική απόφαση με τον Αλγερινό δυστυχώς δεν θυμάμαι ούτε σε ποιο περιοδικό την έχω διαβάσει.
Δεν ρωτάει θρήσκευμα, λέμε. Ρωτάει αν ανήκεις στην εθνική κοινότητα την οποία συγκροτούν οι απόγονοι των εξαιρεθέντων από την κατά Λωζάννην ανταλλαγή. Τα κριτήρια της εξαίρεσης εκείνης ήσαν όντως θρησκευτικά, της σημερινής υπαγωγής όμως όχι. Ο νομοθέτης όρισε ευμενή διάκριση υπέρ των μελών αυτής της κοινότητας προκειμένου ν’ αντισταθμίσει την κοινωνική ή μορφωτική τους υστέρηση. Σωστό ή λάθος, πάντως μόνο πρωτοφανές δεν είναι, ούτε ενέχει αποκάλυψη φρονήματος.
Συνέχεια προηγουμένου: για το “ξεκάθαρα δύο μέτρα και δεκαδύο σταθμά” δεν θα διαφωνούσα, αυτό όμως νομικά λέγεται παραβίαση της αρχής της ισότητας και όχι αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων.
Ανάκληση της εγκυκλίου ζητά ομάδα θεολόγων από τα Χανιά Κρήτης:
http://www.esos.gr/article/eidisis-defterovathmia-ekpaidefsi/aitisi-anaklisis-egyklioy-thriskeytika
Μην αφήσουν άνθρωπο να αγιάσει, αυτοί οι θεολόγοι!
Από αυτά που ζητούν εγώ συμφωνώ με την αρνητική δήλωση (“δεν είμαι ΧΟ”), διαφωνώ με τον έλεγχο της αλήθειας από τον διευθυντή. Όποιος θέλη να πη ψέματα, ας πη ψέματα.
Ήδη ισχύει νέα εγκύκλιος του Λοβέρδου από τον Ιαν 15.